Przeprowadzka i praca - stres, nerwy i depresja

[rejczeI]

Dopiero co sama o sobie pisałaś że z nerwów wymotujesz w łazience a teraz pomstujesz na inne kobiety że boją się jakiegoś przełożonego. Szybko zapominasz że jeszcze chwilę temu wynosiłaś to miejsce niemal pod niebiosa, teraz każdy wróg i mogłby coś lepiej. Trochę empatii i faktycznie pomyśl czy jest jakiś sposób by załatwić to z satysfakcją dla wszystkich (w koncu sama odchodzisz a i nikt po złości ani pod górę ci nie robił), a jak przeszkadza ci jakaś forma czy narzekanie to powiedz koleżance że sama możesz zadzwonić do tego dyrektora, którego się tak boją.

Poza tym nie ogarniam, powinnaś złożyć wypowiedzenie pisemnie oficjalnie żeby biegł ci termin a nie jakieś na gębę umawianko się. Co to znaczy że mogą ci cofnąć wypowiedzenie. To nie jest delegacja. Masz umowę, miesiąc wypowiedzenia, bieg liczony jest od ostatniego dnia miesiąca. Pracodawca może ale nie musi iść ci na rękę. Jak tak to dejta umowy urlopy gwarancje tego tamtego i przywileje a jak pracownik jest w sytuacji że może nie móc odejść w 2 tyg bo tak sobie zaplanował a szef nie ma ochoty go od razu puscić to wielkie jeju. Jak nic się nie da zrobić to nową pracę zaczniesz nie z 1 a z 2 marca. Tyle. Poza tym jest luty, skoro masz 2 tyg urlopu do wybrania to sama nie wzięłaś w zeszłym roku urlopu jak należało a teraz uważasz że to wina wszystkich innych.

[rejczeI]

Przypomnij koleżankom że jest coś takiego że pracodawca może cię zwolnić z obowiązku świadczenia pracy. Teraz wzięłaś jeden dzień, potem weźmiesz pozostałych 13 urlopowych, a jak ci zostaje jakiś nadmiarowy to normalnie ci pozwalają nie przyjsc bo i po co. Dziwne kombinacje alpejskie, Twoje wyliczenia zresztą też średnio zrozumiałe.

[TheSunTheMoonTheStars]

Ogólnie cała ta sytuacja pokazuje tylko, jak dobrze, że odchodzisz z tego miejsca. Ja też do końca nie rozumiem tych zawiłości z wypowiedzeniem i urlopem. Na pierwszy rzut oka wydaje mi się, że wzięcie jednego dnia urlopu na żądanie i groźba cofnięcia z tego powodu zgody na Twoje odejście z pracy to jest jakiś problem z wymyślony przez kadry i nie powinnaś mieć z tego powodu żadnych problemów. Ale może tylko mi się tak wydaje? Skoro Ty się tam bałaś, i starsi, doświadczeni pracownicy się bali, to niewykluczone, że panie w kadrach też żyją w stresie i wymiotują w toaletach ze strachu.
Brrr... Mam nadzieję, że uda się ten problem rozwiązać i w nowej pracy poczujesz się lepiej

[Miss_Suze]

Jacy wrogowie? Żadni wrogowie. Nadal mi jest szkoda, że przestanę pracować z ludźmi z pokoju. Jestem tylko zła na szefostwo (to nie są moje koleżanki), że zrobiły mi problem z powodu jednego dnia wolnego, do którego miałam prawo. Wypowiedzenie było złożone pisemnie, na gębę była kwestia z wykorzystaniem urlopu.


Wysłane z iPhone za pomocą Tapatalk

[Flashdance]

No właśnie problemy zaczęły się dlatego że nie ustaliłas wszystkiego na piśmie. Skoro miałaś dogadanie że weźmiesz cały zaległy urlop od 1 marca, to powinnaś mieć świadomość że ten jeden dzień urlopu na żądanie zmieni tamte ustalenia. Trzeba było się trzymać tego co już miałaś dogadanie, a jak już koniecznie musiałaś brać ten jeden dzień to od razu trzeba było zapytać jak to wpłynie na urlop od 1 marca i zanim wzięłaś ten jeden dzień ustalić jak to będzie wyglądało dalej.