Niemowlę pod stałą opieką taty.

[wika82]

Przyjęło się, że opiekę nad noworodkiem, a potem niemowlęciem sprawuje matka. Czy którakolwiek z Was po wykorzystaniu minimum urlopu macierzyńskiego wróciła do pracy i odstąpiła pozostałą część ojcu dziecka?
Czytałam kilka artykułów o tym, jak z dzieckiem zostaje ojciec, ale w swoim otoczeniu nie znam ani jednej pary, która zdecydowała się na taki układ.

Być może zdecydujemy się z mężem na dziecko. Pracuję w specyficznym miejscu i nie mogę sobie pozwolić na dłuższy urlop macierzyński, prawdopodobnie skończy się na 3 - 4 miesiącach. Mąż ma inną pracę i mógłby przejąć opiekę nad dzieckiem.
Czy któraś z Wizażanek przyjęła takie rozwiązanie i jak ono się sprawdziło?

[0096a1e2f6245c4e98bc18de9b0ed84c369ef137_632f8bf2adc0b]

Mój mąż przejmował ode mnie część macierzyńskiego, 6 tygodni. Ale ja w tym czasie odbierałam zaległy urlop wypoczynkowy.

[iizabelaa]

wika82
u nas nie bylo takiej sytuacji,
ale gdyby sytuacja tego wymagała to nie wahałabym się,
wg mnie to super jak ojciec udziela się tak jak matka w wychowaniu

U nas jest tak, że mój tż spędza z mlodą wiecej czasu niż ja,
i przez to młode jest z nim związane,
co ja uważam za normalną sytuację,
ale dziwi to co po niektórych.

[_vixen_]

A co mąż na to?

[maharet1092]

Przyjęło się, bo po prostu zazwyczaj to facet więcej zarabia i niekorzystne dla rodziny jest by on brał urlopy na dziecko.Skoro u Was jest łatwiej i bardziej się opłaca w drugą stronę to nie widzę problemu

[boska latynoska]

Napisane przez iizabelaa

wika82
u nas nie bylo takiej sytuacji,
ale gdyby sytuacja tego wymagała to nie wahałabym się,
wg mnie to super jak ojciec udziela się tak jak matka w wychowaniu

U nas jest tak, że mój tż spędza z mlodą wiecej czasu niż ja,
i przez to młode jest z nim związane,
co ja uważam za normalną sytuację,
ale dziwi to co po niektórych.

Ale to zazwyczaj dzieciak z ojcem jakoś związany jest

[gosia261282]

U mnie nie bylo takiego rozwiazania,mysle jednak ze to kwestia indywidualna. Rozni sa ojcowie tak jak i rozne matki. Jeden da sobie rade super,a dla drugiego moze to nie byc proste.
Mi samej trudno byloby zostawic 3 miesieczne malenstwo,bo chcialabym chociaz cyckiem wykarmic minimum do pol roczku. Ale wiadomo jesli nie ma wyjscia z sytuacji...

[wika82]

Napisane przez _vixen_

A co mąż na to?

Wie, że to jedyna opcja, żeby mieć dziecko i akceptuje.
Zastanawiamy się jeszcze nad jednym rozwiązaniem..
Po 3 miesiącach wracam do pracy. Mąż jest z dzieckiem, a ja w zależności od sytuacji pracuję rano, wracam wczesnym popołudniem i przejmuję opiekę, a mąż leci do pracy. Mąż ma elastyczne szefostwo, nie ma większego znaczenia, czy swoją działkę wykona rano, czy po południu. Kiedy dziecko skończy ok. roku "oddajemy" je opiekunce.
Jestem ciekawa, czy to jest do zrobienia?

Nasza sytuacja nie jest wynikiem moich lepszych zarobków, zarabiamy w tej chwili mniej więcej po równo. To jest sprawa mojego zawodowego być albo nie być. Konkretnie: albo się uda, albo mam marne szanse na pracę po długim macierzyńskim, a z jedną pensją nie damy rady.

[rybka13]

Tez nie znam takiej pary
Mysle ze wszystko jest do zrobienia (ale czesto tylko w teorii). Raczej ciezko teraz gdybac czy sie uda i jak to bedzie, gdy jeszcze nie ma dziecka. Jak wiadomo dzieci sa rozne, jesli bedzie bezproblemowe i tata podola to nic nie stoi na przeszkodzie
Czy wtedy rezygnujesz z karmienia piersia? Takie dzieci ciezko potem przestawic na butelke, wiec moglby byc z tym problem.
Polecam aby tata od poczatku duzo przebywal z dzieckiem, aby maluszek za bardzo za toba nie plakal jak cie nie bedzie. Moja corcia byla piersiowa, non stop ze mna, a w efekcie musialam z nia potem chodzic do toalety bo inaczej byl ryk.

---------- Dopisano o 00:02 ---------- Poprzedni post napisano Wczoraj o 23:57 ----------

A dodam jeszcze ze masz ambitne plany, ze po 3 miesiacach chcesz wrocic do pracy, po roku opiekunka ciekawa jestem czy nie zmienisz ich jak juz urodzisz dzidzie

[glamourous]

Moj maz zajmowal sie naszymi blizniakami niemal pol roku. Ja wrocilam do pracy jak mieli 7,5 mca. Po 3 mcach od mojego powrotu wprawdzie chlopcy poszli do zlobka ale w praktyce byli ciagle chorzy ( zlobku przez 3 mce byli zaledwie 12 razy) i on i tak z nimi siedzial. Radzil sobie bardzo dobrze, wracalam do domu i zawsze obiad na stole, dzieci zadowolone, maz dumny z siebie jak to daje rade.

fajne rozwiazanie, dalo mu wiele szacunku dla roli matki i kobiety w ogole
z karmienia piersia nie rezygnowalam, ale wted chlopcy jedli juz inne rzeczy- karmilam przed wyjsciem i po powrocie do domu oraz wieczorem.

[żurawinka]

Ciężko powiedzieć czy łatwo będzie Ci połączyć pracę, zależnie od opcji karmienie dziecka piersią, nocne wstawanie, rozmijanie się z mężem na co dzień jeśli każde z Was będzie chodzić do pracy - plan II , uczucie do dziecka z jego dosyć rzadkim widywaniem na tak wczesnym etapie macierzyństwa ... Dziecko butelkowe moim zdaniem mocniej i szybciej wiąże się z tatą jeśli ten oczywiście karmi butelką, szybciej nawiązują więź.
Połączenie Twojego planu z tym jakie okaże się dziecko może być trudne, synchronizacja wszystkich członków rodziny
Znam tylko jednego mężczyznę który poszedł na tacierzyński ( ale miesiąc) z tym że dziecko było butelkowe i nie było w ogóle problemu.

[dudipopka]

teoretycznie masz plan praktycznie okaże sie czy on jest świetny jak już sie dziecko urodzi
można mieć plan na 99% a potem sie okaże ze 30na % uda się zrealizować potem to już raczej spontan

mój małzonek opiekował sie rok czasu młodą ale ona miała 3 lata--ja poszlam do pracy na pół etatu ale praktycznie 6 h mnie nie było w domu,nie mam zastrzeżeń
no ale niemowlak to inna para kaloszy ze tak powiem

[wika82]

Napisane przez rybka13

[/COLOR]A dodam jeszcze ze masz ambitne plany, ze po 3 miesiacach chcesz wrocic do pracy, po roku opiekunka ciekawa jestem czy nie zmienisz ich jak juz urodzisz dzidzie

Ech.. Znam tylko jedną znajomą w mojej branży, która wróciła do pracy po 6 miesiącach, reszta wracała po 3, ale miały łatwiej, bo rodzice byli na miejscu i tym samym więcej osób do przejmowania opieki.

Chyba, że faktycznie po urodzeniu zadziałają hormony i te sprawy i nie będę w stanie zostawić dziecka, ale nie ma innej opcji, żeby zachować pracę i być stabilnym finansowo.

W zasadzie mamy dwa wyjścia, albo spróbować teraz i nieźle się gimnastykować przez pierwszy rok, albo za ok. 2 lata, ale biorąc pod uwagę, że mam skończone 31 lat..
Masakra.

[gda]

Napisane przez rybka13

Tez nie znam takiej pary
Mysle ze wszystko jest do zrobienia (ale czesto tylko w teorii). Raczej ciezko teraz gdybac czy sie uda i jak to bedzie, gdy jeszcze nie ma dziecka. Jak wiadomo dzieci sa rozne, jesli bedzie bezproblemowe i tata podola to nic nie stoi na przeszkodzie
Czy wtedy rezygnujesz z karmienia piersia? Takie dzieci ciezko potem przestawic na butelke, wiec moglby byc z tym problem.
Polecam aby tata od poczatku duzo przebywal z dzieckiem, aby maluszek za bardzo za toba nie plakal jak cie nie bedzie. Moja corcia byla piersiowa, non stop ze mna, a w efekcie musialam z nia potem chodzic do toalety bo inaczej byl ryk.

---------- Dopisano o 00:02 ---------- Poprzedni post napisano Wczoraj o 23:57 ----------

A dodam jeszcze ze masz ambitne plany, ze po 3 miesiacach chcesz wrocic do pracy, po roku opiekunka ciekawa jestem czy nie zmienisz ich jak juz urodzisz dzidzie

Ja miałam wrócić na uczelnię i skończyć studia jak synek miał 4 miesiące... Kilka godzin dziennie zajęć. Skończyło się tak, że wzięłam dziekankę Po pierwsze nie wyobrażałam sobie zostawić moje maleństwo, a po drugie pozbawiać go cyca, bo niestety nie butelkowy Myślę, że z butelkowym byłoby dużo łatwiej.

Za to mój mąż w sumie przez pierwsze dwa tygodnie zajmował się w pełni domem i synkiem(oprócz karmienia). Ja dochodziłam do siebie po cesarce. Był z nami w domu cały miesiąc. Potem okazało się, że sobie lepiej radzi ode mnie, bo jakoś dziecko przy nim było bardziej współpracujące

W moim otoczeniu jest jedna taka para, gdzie tata siedział z jednym, a teraz z dwojgiem dzieci. Karmione cycem przed i po pracy. Jest w tej roli idealny

[Lowczyni]

Napisane przez wika82

Ech.. Znam tylko jedną znajomą w mojej branży, która wróciła do pracy po 6 miesiącach, reszta wracała po 3, ale miały łatwiej, bo rodzice byli na miejscu i tym samym więcej osób do przejmowania opieki.

Chyba, że faktycznie po urodzeniu zadziałają hormony i te sprawy i nie będę w stanie zostawić dziecka, ale nie ma innej opcji, żeby zachować pracę i być stabilnym finansowo.

W zasadzie mamy dwa wyjścia, albo spróbować teraz i nieźle się gimnastykować przez pierwszy rok, albo za ok. 2 lata, ale biorąc pod uwagę, że mam skończone 31 lat..
Masakra.

U nas mąż od samego początku zajmował się córka i nie widziałabym żadnego problemu żeby zostawić go samego z opieką nad nią. Inan sprawa że akurat nie musaiłam bo mogłam rok zostać z córka, chodż zarzekałam się na wszelkie świętości że po pół roku wracam Ale hormony zrobiły swoje i nie potrafiłam, a wiedziałam że mogę sobie pozwolić i zostać do roku a w pracy na mnie poczekają. Ale jeszcze raz powtórze nie widzę problemu żeby facet jeśli tylko chce zajmowal się dzieckiem
Co do twojego wieku, ja urodziłam swoje pierwsze( i chyba jedyne ) dziecko w wieku 36 a zaszłam w ciąze po 2 miesiącach. Więc reguła jest tak że nie ma żadnych reguł . Możesz się zastanawiać tylko czy chcecie jedno czy więcej, bo wtedy może się okazać że jak urodzisz tak jak ja mało czasu zostaje na drugie

[apows]

Napisane przez wika82

Przyjęło się, że opiekę nad noworodkiem, a potem niemowlęciem sprawuje matka. Czy którakolwiek z Was po wykorzystaniu minimum urlopu macierzyńskiego wróciła do pracy i odstąpiła pozostałą część ojcu dziecka?
Czytałam kilka artykułów o tym, jak z dzieckiem zostaje ojciec, ale w swoim otoczeniu nie znam ani jednej pary, która zdecydowała się na taki układ.

Być może zdecydujemy się z mężem na dziecko. Pracuję w specyficznym miejscu i nie mogę sobie pozwolić na dłuższy urlop macierzyński, prawdopodobnie skończy się na 3 - 4 miesiącach. Mąż ma inną pracę i mógłby przejąć opiekę nad dzieckiem.
Czy któraś z Wizażanek przyjęła takie rozwiązanie i jak ono się sprawdziło?

Moja znajoma miała taką sytuację, miała dobrą państwową posadę i to właśnie malżonek postanowił zostać z dzidzią i doskonale się w tej roli sprawdził. Trzeba tylko chcieć.

[glamourous]

dokladnie, jesli tylko i ty i tata "widzicie" taka opcje to warto probowac...a zycie pokaze, bo faktycznie w teorii mozna sobie wiele rzeczy zaplanowac a w praktyce to roznie wychodzi

[Emilia211]

a ja myślę,że jak tato zobaczy nieprzespane noce to się rozmyśli,ale życzę Wam aby takie rozwiązanie się udało

[Glodomorek]

Napisane przez wika82

Przyjęło się, że opiekę nad noworodkiem, a potem niemowlęciem sprawuje matka. Czy którakolwiek z Was po wykorzystaniu minimum urlopu macierzyńskiego wróciła do pracy i odstąpiła pozostałą część ojcu dziecka?
Czytałam kilka artykułów o tym, jak z dzieckiem zostaje ojciec, ale w swoim otoczeniu nie znam ani jednej pary, która zdecydowała się na taki układ.

Być może zdecydujemy się z mężem na dziecko. Pracuję w specyficznym miejscu i nie mogę sobie pozwolić na dłuższy urlop macierzyński, prawdopodobnie skończy się na 3 - 4 miesiącach. Mąż ma inną pracę i mógłby przejąć opiekę nad dzieckiem.
Czy któraś z Wizażanek przyjęła takie rozwiązanie i jak ono się sprawdziło?

Mój tż chciałby skorzystać z urlopu macierzyńskiego/wychowawczego ale niestety zarabia więcej, więc nie miał wyboru.
Ja nie widzę nic dziwnego w takiej sytuacji.

I jeszcze jedno, ja bym 3miesięcznego dziecka nie zostawiła, 6mcy to minimum, żeby dziecko było z mamą.

[wika82]

Napisane przez Emilia211

a ja myślę,że jak tato zobaczy nieprzespane noce to się rozmyśli,ale życzę Wam aby takie rozwiązanie się udało

Eee, równie dobrze, to ja się mogę "rozmyślić", bo też lubię przesypiać noce.
Decydując się na dziecko zdajemy sobie sprawę z tego, że będzie ryczeć po nocach i będziemy musieli się z tym uporać, a nie, że JA będę musiała..

---------- Dopisano o 21:51 ---------- Poprzedni post napisano o 21:46 ----------

Napisane przez Glodomorek

Mój tż chciałby skorzystać z urlopu macierzyńskiego/wychowawczego ale niestety zarabia więcej, więc nie miał wyboru.
Ja nie widzę nic dziwnego w takiej sytuacji.

I jeszcze jedno, ja bym 3miesięcznego dziecka nie zostawiła, 6mcy to minimum, żeby dziecko było z mamą.

Jeszcze niedawno macierzyński trwał 3 miesiące i nie było wyboru.
Zresztą 6/8 miesięcy mogę jakoś ustawić, że codzienne wyjścia do pracy będą do południa, czy do 13:00, ale niestety nie ma opcji, że nie wracam. Tak jak pisałam tylko jedna znajoma z mojej branży wróciła po 6 miesiącach, ale miała trochę inne warunki, reszta niestety po 3 / 3,5 miesiącach. I to nie był brak serca z ich strony.

[Glodomorek]

Napisane przez wika82

Jeszcze niedawno macierzyński trwał 3 miesiące i nie było wyboru.
Zresztą 6/8 miesięcy mogę jakoś ustawić, że codzienne wyjścia do pracy będą do południa, czy do 13:00, ale niestety nie ma opcji, że nie wracam. Tak jak pisałam tylko jedna znajoma z mojej branży wróciła po 6 miesiącach, ale miała trochę inne warunki, reszta niestety po 3 / 3,5 miesiącach. I to nie był brak serca z ich strony.

18 tygodni kiedyś było? To 4 miesiące + jakiś zaległy urlop. No ciężko było. Jeśli możesz iść na pół dnia to też inaczej niż na cały dzień i może dałoby radę pogodzić z karmieniem piersią. Są dzieci karmione mieszanie.
A w domu możesz pracować?

[wika82]

Napisane przez Glodomorek

18 tygodni kiedyś było? To 4 miesiące + jakiś zaległy urlop. No ciężko było. Jeśli możesz iść na pół dnia to też inaczej niż na cały dzień i może dałoby radę pogodzić z karmieniem piersią. Są dzieci karmione mieszanie.
A w domu możesz pracować?

Częściowo tak. Może nawet się uda ustalić wolny dzień/dwa w tygodniu.
Koleżanka zostawiała 6 miesięczne dziecko z nianią, bo nie miała wyboru. Ja mam nadzieję, że co najmniej do roku dałoby rade zorganizować wszystko tak, żeby nie oddawać malucha nikomu obcemu.

A ogólnie to kompletnie nie mam obaw, że mąż nie podoła. Ma w sobie ogromne pokłady cierpliwości, już teraz czyta fachową prasę. Cieszę się, że chociaż u niego nie ma stresów, że urlop plus elastyczny system pracy równa się zwolnienie.

[_vixen_]

Czyli, po 4 miesiącach, wychodziłabys na jakieś 4-5h do pracy? Według mnie jest to do ogarnięcia, tym bardziej ze maz zostanie z dzieckiem. A jaka to fachowa prasę czyta, bo mnie zaciekawilo?

Powiem tak - nie myślcie za dużo, tylko róbcie tego dzieciaka. Jesteście doroslymy, ogarnietymi ludźmi, więc na pewno wam się wszystko ułoży, wiele rzeczy wyjdzie w praniu, bo tak z dziećmi często bywa, ze ustalenia swoja droga, a życie swoja. Ja się kiedyś śmiałam z kobiet, co długo karmią piersią, przeżywają jak dziecko ma iść do zlobka, i sama się taka stalam wiec nie przewidzisz wielu spraw, no ale takie życie. Najważniejsze, zeby dziecko było zdrowe, tego się z automatu nie dostaje, chociaż wiele osób myśli, ze tak i ze to tylko taki banal, ale ja się w ciąży naogladalam w szpitalu kobiet bojących się o zdrowie dziecka, dlatego z pelna świadomością mowie, ze to jest najważniejsze i reszta wam się ułoży.

[Emilia211]

Napisane przez wika82

Eee, równie dobrze, to ja się mogę "rozmyślić", bo też lubię przesypiać noce.
Decydując się na dziecko zdajemy sobie sprawę z tego, że będzie ryczeć po nocach i będziemy musieli się z tym uporać, a nie, że JA będę musiała..

---------- Dopisano o 21:51 ---------- Poprzedni post napisano o 21:46 ----------



Jeszcze niedawno macierzyński trwał 3 miesiące i nie było wyboru.
Zresztą 6/8 miesięcy mogę jakoś ustawić, że codzienne wyjścia do pracy będą do południa, czy do 13:00, ale niestety nie ma opcji, że nie wracam. Tak jak pisałam tylko jedna znajoma z mojej branży wróciła po 6 miesiącach, ale miała trochę inne warunki, reszta niestety po 3 / 3,5 miesiącach. I to nie był brak serca z ich strony.

poczekamy zobaczymy

[0096a1e2f6245c4e98bc18de9b0ed84c369ef137_632f8bf2adc0b]

Dziecko w nocy wcale nie musi ryczeć, może spać na dwoje babka wróżyła, moja starsza płakała, młodsza śpi (pomijam karmienie, ale to śpimy obie).

Teraz też tak, że opieka nad dziećmi i moja, i męża. Ja pracuję pon-pt, on różnie, zależnie od grafiku, i w wolne dni rzecz jasna to on zostaje z małą, starsza od pon. przedszkole.

[wika82]

Napisane przez _vixen_

Czyli, po 4 miesiącach, wychodziłabys na jakieś 4-5h do pracy? Według mnie jest to do ogarnięcia, tym bardziej ze maz zostanie z dzieckiem. A jaka to fachowa prasę czyta, bo mnie zaciekawilo?

Powiem tak - nie myślcie za dużo, tylko róbcie tego dzieciaka. Jesteście doroslymy, ogarnietymi ludźmi, więc na pewno wam się wszystko ułoży, wiele rzeczy wyjdzie w praniu, bo tak z dziećmi często bywa, ze ustalenia swoja droga, a życie swoja. Ja się kiedyś śmiałam z kobiet, co długo karmią piersią, przeżywają jak dziecko ma iść do zlobka, i sama się taka stalam wiec nie przewidzisz wielu spraw, no ale takie życie. Najważniejsze, zeby dziecko było zdrowe, tego się z automatu nie dostaje, chociaż wiele osób myśli, ze tak i ze to tylko taki banal, ale ja się w ciąży naogladalam w szpitalu kobiet bojących się o zdrowie dziecka, dlatego z pelna świadomością mowie, ze to jest najważniejsze i reszta wam się ułoży.

Dziękuję _vixen_ za miłe słowa i wszystkim Wam.

Decyzja już podjęta, czekam tylko na wizytę u endokrynologa, bo mam niedoczynność tarczycy i na pewno będę przyjmować zwiększoną dawkę euthyroxu, zwłaszcza że w pierwszym trymestrze to bardzo ważne dla płodu. Od razu machnę cały torch i do dzieła.

Jakoś damy radę z tą opieką, poza tym moi rodzice zaoferowali się przychodzić z jak największą pomocą, to co prawda 100 km odległości, ale od czasu do czasu też będzie można skorzystać.
Oby szybko się udało i dziecko było zdrowe.

[_vixen_]

No pewnie, że sobie dacie radę. Fakt, małe dziecko wymaga logistyki, planowania, są niespodzianki, więc planować na 100% też nie można, ale większośc społeczeństwa jednak daje radę to ogarnąć

Może być ciężko - na pewno chwilami będzie - ale będą tez takie chwile, które wynagrodzą wiele.

[iizabelaa]

Napisane przez boska latynoska

Ale to zazwyczaj dzieciak z ojcem jakoś związany jest

jak kogoś satysfakcjonuje "jakoś" to jego sprawa

Eee, równie dobrze, to ja się mogę "rozmyślić", bo też lubię przesypiać noce.
Decydując się na dziecko zdajemy sobie sprawę z tego, że będzie ryczeć po nocach i będziemy musieli się z tym uporać, a nie, że JA będę musiała..

dokładnie,
ogólnie nie rozumiem takich tekstów jak można się "od-myśleć" od opieki nad dzieckiem już je mając

Właśnie przecież dzieckiem zajmują się oboje rodzice a nie tylko ta co chwilowo nie pracuje.

[meta_morfoza]

mój mąż zajmował się naszym synem przez 2 miesiące po moim powrocie do pracy, syn miał wtedy 6mcy, z innych przyczyn karmiłam piersią krótko, więc od początku wszystko łącznie z karmieniem, co dotyczyło dziecka robiliśmy oboje i tak jest nadal (syn ma 14mcy). Jeśli jest taka potrzeba, to naturalne dla mnie jest, ze ojciec zostaje z dzieckiem
to wszystko jest kwestia indywidualna. Jednak wiele osób dziwi się, że facet z dzieckiem zostaje, co jest dla mnie niezrozumiałe.
Zasada jest wg mnie prosta- jeśli oboje zajmujemy się dzieckiem na co dzień, nie ma że tata nie przewinie czy nie przebierze, tylko w naturalny sposób uzupełniamy się i oboje robimy przy dziecku wszystko na zmianę, to nie ma problemu i różnicy czy to tata czy mama się w danej chwili opiekuje
Pewnie, że żal dziecko zostawiać w domu i wracać do pracy, ale skoro trzeba, to jakoś nalezy sprawę rozwiązać Powodzenia i będzie dobrze

[mamasierpniowa]

ja jeszcze w ciąży byłam zdecydowana na takie rozwiązanie. Tż bardzo chciał przejąć mój urlop rodzicielski, ustaliliśmy, że po pół roku ja wracam do pracy bo lubię pracować a od siedzenia w domu można zwariować. Niestety, kadry boją się przedłużyć mi umowę. Uważają, że pewnie zadeklaruję powrót do pracy a tego nie zrobię. Jest mi przykro, bo naprawde uważam, że dla swojego zdrowia psychicznego powinnam jak najszybciej wyjść z domu. Siedzę w nim już 4 miesiące i czuję się coraz gorzej, taka odizolowana od świata. Moje dziecko choruje, właśnie wróciłam ze szpitala gdzie spędziłam z mała tydzień i teraz nigdzie nie możemy wyjść, nawet na spacer. Kocham moje dziecko jednak trzeba pamiętać żeby dbać również o siebie, dlatego uważam, że im szybszy powrót do pracy tym lepiej.
Pamietaj, że gdybyś się zdecydowała na takie rozwiązanie to aby mąż mógł przejąć Twoje obowiązki oboje musicie być zatrudnieni. Ja niestety nie mam szans na przedłużenie umowy i bardzo bardzo żałuję.