Jak to zakończyć?

[Ilfirin]

Mam problem i wiem co powinnam zrobić, wszyscy dookoła mi to doradzają, tylko to jest dla mnie okrutnie trudne. Nie potrafię sobie z tym poradzić.
Mam przyjaciela, jest młodszy ode mnie o 5 lat i bardzo inteligentny. Poznaliśmy się jakieś 2 lata temu w pracy, byliśmy w związkach. Pewnego dnia powiedział mi, że bardzo mnie lubi, za to jaka jestem, za to że może ze mną pogadać na różne tematy, za charakter i osobowość. Ja również bardzo go polubiłam. Niestety jego dziewczyna z nim zerwała, a mój związek rozpadł się jakiś miesiąc później. Nie miało to ze sobą związku. Ja wspierałam jego, on bardzo wspierał mnie. Nie raz udowodnił, że mogę mu zaufać i na nim polegać. On również bardzo mi ufa i zwierzał mi się z intymnych epizodów z życia. Później okazało się, że nawet jego dziewczyna i rodzice o tym nie wiedzą. Poczułam się wyróżniona. Dla mnie to była przyjaźń idealna. Niesamowita, bo nigdy wcześniej nie miałam tak silnej relacji z nikim innym.
Z czasem zbliżyliśmy się do siebie na tyle, że zdecydowaliśmy się na seks. Od razu zaznaczyliśmy, że będzie to niezobowiązujące. I było naprawdę dobrze. Po rozstaniu ja nie chciałam związku i on też nie. Ciągle się przyjaźniliśmy.
Niestety, jak to często bywa u kobiet, zakochałam się. I to do tego stopnia, że nawet do swojego byłego faceta nigdy czegoś takiego nie czułam. Powiedziałam mu o tym. Bałam się jego reakcji ale uznałam, że ma prawo wiedzieć. Jego reakcja? Uznał, że dla niego nic to nie zmienia, lubi mnie ale nie zamierza się z nikim wiązać. Nie wie czy kiedykolwiek będzie i kazał mi szukać kogoś innego.
Myślałam, że to kwestia czasu, że spotkam innego faceta, zakocham się i zapomnę. Niestety to nie takie proste.
Coś się jednak zmieniło. Gdy rozmawiamy to zwykle ja mówię, opowiadam coś, a on daje zdawkowe odpowiedzi: tak, nie, nie wiem, może. Mam wrażenie, że nie obchodzi go to co mówię i że zawracam mu głowę. I potem po kilku godzinach ciszy on pisze do mnie jakby nic się nie stało i opowiada jakąś historię. Potem ja do niego piszę i znowu zdawkowe odpowiedzi. Zapytałam go jaki jest sens rozmowy jeśli i tak nie obchodzi go to co mówię. Powiedział, że słucha mnie, zapamiętuje to co mówię i jeśli mi to nie wystarcza to mój problem. Dobrze mnie zna i wie jak mnie zdenerwować. Moje reakcje są wybuchowe ale bardzo szybko się uspokajam i dalej rozmawiamy normalnie. Powiedział, że go bawię. Zapytałam dlaczego? Na to on, że te moje wybuchy gniewu i potem spokój i znowu złość i spokój. Bardzo mnie to zraniło ponieważ stałam się taka po zakończonym związku, jestem bardziej drażliwa, mniej ufna. A jego to bawi. Czuję się jak zabawka. Jestem już tym wszystkim zmęczona.
Wiem, że powinnam zerwać z nim kontakt. I zrobiłabym to gdyby chodziło tylko o zakochanie. Ale ja ciągle bardzo go lubię. Pomimo że czasami jest wredny, taki po prostu jest, zawsze był, dla wszystkich. Wcześniej po prostu mi to nie przeszkadzało.
Czy robię sobie złudną nadzieję, że z czasem zakochanie minie i dalej będziemy się przyjaźnić? Że będąc z nim w kontakcie moje zdrowie psychiczne wróci do normy? A jeśli jedynym rozwiązaniem jest zerwanie kontaktu to jak to zrobić? czy można się przygotować na ból? bo to będzie bardzo bolało.

[578537b29e2e39e1d6e3dc9dfc9821e485b809af_62f97e73ceb2a]

Napisane przez Ilfirin

Mam problem i wiem co powinnam zrobić, wszyscy dookoła mi to doradzają, tylko to jest dla mnie okrutnie trudne. Nie potrafię sobie z tym poradzić.
Mam przyjaciela, jest młodszy ode mnie o 5 lat i bardzo inteligentny. Poznaliśmy się jakieś 2 lata temu w pracy, byliśmy w związkach. Pewnego dnia powiedział mi, że bardzo mnie lubi, za to jaka jestem, za to że może ze mną pogadać na różne tematy, za charakter i osobowość. Ja również bardzo go polubiłam. Niestety jego dziewczyna z nim zerwała, a mój związek rozpadł się jakiś miesiąc później. Nie miało to ze sobą związku. Ja wspierałam jego, on bardzo wspierał mnie. Nie raz udowodnił, że mogę mu zaufać i na nim polegać. On również bardzo mi ufa i zwierzał mi się z intymnych epizodów z życia. Później okazało się, że nawet jego dziewczyna i rodzice o tym nie wiedzą. Poczułam się wyróżniona. Dla mnie to była przyjaźń idealna. Niesamowita, bo nigdy wcześniej nie miałam tak silnej relacji z nikim innym.
Z czasem zbliżyliśmy się do siebie na tyle, że zdecydowaliśmy się na seks. Od razu zaznaczyliśmy, że będzie to niezobowiązujące. I było naprawdę dobrze. Po rozstaniu ja nie chciałam związku i on też nie. Ciągle się przyjaźniliśmy.
Niestety, jak to często bywa u kobiet, zakochałam się. I to do tego stopnia, że nawet do swojego byłego faceta nigdy czegoś takiego nie czułam. Powiedziałam mu o tym. Bałam się jego reakcji ale uznałam, że ma prawo wiedzieć. Jego reakcja? Uznał, że dla niego nic to nie zmienia, lubi mnie ale nie zamierza się z nikim wiązać. Nie wie czy kiedykolwiek będzie i kazał mi szukać kogoś innego.
Myślałam, że to kwestia czasu, że spotkam innego faceta, zakocham się i zapomnę. Niestety to nie takie proste.
Coś się jednak zmieniło. Gdy rozmawiamy to zwykle ja mówię, opowiadam coś, a on daje zdawkowe odpowiedzi: tak, nie, nie wiem, może. Mam wrażenie, że nie obchodzi go to co mówię i że zawracam mu głowę. I potem po kilku godzinach ciszy on pisze do mnie jakby nic się nie stało i opowiada jakąś historię. Potem ja do niego piszę i znowu zdawkowe odpowiedzi. Zapytałam go jaki jest sens rozmowy jeśli i tak nie obchodzi go to co mówię. Powiedział, że słucha mnie, zapamiętuje to co mówię i jeśli mi to nie wystarcza to mój problem. Dobrze mnie zna i wie jak mnie zdenerwować. Moje reakcje są wybuchowe ale bardzo szybko się uspokajam i dalej rozmawiamy normalnie. Powiedział, że go bawię. Zapytałam dlaczego? Na to on, że te moje wybuchy gniewu i potem spokój i znowu złość i spokój. Bardzo mnie to zraniło ponieważ stałam się taka po zakończonym związku, jestem bardziej drażliwa, mniej ufna. A jego to bawi. Czuję się jak zabawka. Jestem już tym wszystkim zmęczona.
Wiem, że powinnam zerwać z nim kontakt. I zrobiłabym to gdyby chodziło tylko o zakochanie. Ale ja ciągle bardzo go lubię. Pomimo że czasami jest wredny, taki po prostu jest, zawsze był, dla wszystkich. Wcześniej po prostu mi to nie przeszkadzało.
Czy robię sobie złudną nadzieję, że z czasem zakochanie minie i dalej będziemy się przyjaźnić? Że będąc z nim w kontakcie moje zdrowie psychiczne wróci do normy? A jeśli jedynym rozwiązaniem jest zerwanie kontaktu to jak to zrobić? czy można się przygotować na ból? bo to będzie bardzo bolało.

Nie możesz się przygotować na ból. A będzie bolało, i to bardzo, z czasem jeszcze bardziej, a dopiero potem mniej.

Ale zerwanie z nim kontaktu to jedyne, co możesz i co musisz zrobić w tej sytuacji, bo z całym szacunkiem, ale chłopak z Tobą pogrywa.

Ja rozumiem wszystko, ale drwiny, dowcipkowanie? Coś się skończyło i on chyba też już o tym wie, tylko z wygody przerzuca decyzję na Ciebie...

[2f6abb6d3878858271ffdb3efd65c95d1f4fde9b_623d0cb3af0b6]

Czy on wcześniej też tak zdawkowo traktował to co mówisz, czy stało się to dopiero po Twoim wyznaniu?

Gość wygląda, że testuje Twoją wytrzymałość, ale chce Cię mieć w pobliżu. Wie co czujesz do niego i czuje się górą.


Czy nadal uprawiacie seks?

[I am Rock]

Już nie będziecie się przyjaźnić. Zapomnij.

[InterferonAlfa]

Może w szkole powinni zacząć uczyć kim jest przyjaciel i czym się różni od kolegi i kochanka

[Ilfirin]

[1=2f6abb6d3878858271ffdb3 efd65c95d1f4fde9b_623d0cb 3af0b6;86166038]Czy on wcześniej też tak zdawkowo traktował to co mówisz, czy stało się to dopiero po Twoim wyznaniu?

Gość wygląda, że testuje Twoją wytrzymałość, ale chce Cię mieć w pobliżu. Wie co czujesz do niego i czuje się górą.


Czy nadal uprawiacie seks?[/QUOTE]

Gdy razem pracowaliśmy potrafił do mnie pisać przez 8 godzin siedząc w pokoju obok. Czasami bywa wredny ale czasami w taki miły kumpelski sposób, nie chamski, to raczej droczenie się i wtedy mi to nie przeszkadza. To nawet śmieszne. Ale coraz częściej jest chamski. Jednego dnia potrafi zadzwonić i gadać przez 2 godziny, a następnego dnia denerwuje mnie celowo wzbudzając moją zazdrość o np.inne dziewczyny.
Te zdawkowe odpowiedzi zaczęły się raczej po zakończeniu przeze mnie kilkuletniego związku.
Od miesiąca nie uprawiamy seksu i nie zanosi się na zmiany.

---------- Dopisano o 19:26 ---------- Poprzedni post napisano o 19:23 ----------

Napisane przez InterferonAlfa

Może w szkole powinni zacząć uczyć kim jest przyjaciel i czym się różni od kolegi i kochanka

Wg mnie kochanek może być również przyjacielem.
Za to miałam kilka przyjaciółek, które okazały się nie być przyjaciółkami

---------- Dopisano o 19:29 ---------- Poprzedni post napisano o 19:26 ----------

[1=578537b29e2e39e1d6e3dc9 dfc9821e485b809af_62f97e7 3ceb2a;86166035] Nie możesz się przygotować na ból. A będzie bolało, i to bardzo, z czasem jeszcze bardziej, a dopiero potem mniej.

Ale zerwanie z nim kontaktu to jedyne, co możesz i co musisz zrobić w tej sytuacji, bo z całym szacunkiem, ale chłopak z Tobą pogrywa.

Ja rozumiem wszystko, ale drwiny, dowcipkowanie? Coś się skończyło i on chyba też już o tym wie, tylko z wygody przerzuca decyzję na Ciebie...[/QUOTE]

Powiedział mi kiedyś, że ma stwierdzoną socjopatię, bywa agresywny - ale nigdy w stosunku do kobiet, jest uzależniony od adrenaliny. Gdy był w związku ze swoją dziewczyną bardzo się uspokoił, a teraz znowu zaczyna się 'psuć'

[InterferonAlfa]

Z definicji przyjaciel to ktoś komu z kim nie uprawiasz żadnej formy seksu i nie calujesz się z namiętnością.

Możesz oczywiście uważać inaczej, nawet że kwadrat jest kołem tylko potem może wozem telepac

[skazana_na_bluesa]

Napisane przez InterferonAlfa

Z definicji przyjaciel to ktoś komu z kim nie uprawiasz żadnej formy seksu i nie calujesz się z namiętnością.

Możesz oczywiście uważać inaczej, nawet że kwadrat jest kołem tylko potem może wozem telepac

A gdzie mozna znalezc niby te definicje?

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Krasny99]

Napisane przez skazana_na_bluesa

A gdzie mozna znalezc niby te definicje?

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Masz coś takiego jak mózg? To właśnie tam No chyba że namiętnie całujesz się z przyjaciółmi, wtedy zapomnij co pisałem.

[skazana_na_bluesa]

Co, bez obrażania się nie da? Długiej kariery na wizażu nie wróżę z takim podejściem.
Skoro piszesz o definicjach to przedstaw je na podstawie wiarygodnych źródeł, a nie swojego widzimisię.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Ilfirin]

A tą definicję to masz z...?

Dla mnie przyjaciel to ktoś na kogo zawsze możesz liczyć, komu możesz zaufać, z kim możesz porozmawiać na każdy temat

[Karena 73]

Napisane przez Ilfirin

A tą definicję to masz z...?

Dla mnie przyjaciel to ktoś na kogo zawsze możesz liczyć, komu możesz zaufać, z kim możesz porozmawiać na każdy temat

Czyli ten gość nim nie jest.
Możesz liczyć na kogoś kto zamiast rozmowy oferuje Ci wysłuchanie monologu?
Ufasz komuś kto celowo wywołuje Twoją zazdrość, po tym gdy wyznałaś mu uczucia?
Facet jest chamski i manipuluje Tobą, aby mieć wielbicielkę, która pompuje jego ego. Jak tylko pozna fajną dziewczynę, to będzie gotowy na związek i zniknie Ci z oczu. Zerwij kontakt, szybciej się wyleczysz.

[Ilfirin]

A wiesz... Tak ufam mu. Bo nie raz udowodni, że mogę, nigdy mnie nie okłamał, czasami jest szczery do bólu, czasami nie podoba mi się to co usłyszę ale czasami potrzebuję takiego kopa w cztery litery żeby się opamiętać.

Jest wredny, bo zawsze taki był. Takiego go polubiłam. NIGDY niczego mi nie obiecywał, wiedziałam że nie chce się ze mną wiązać, to nie jego wina, że się zakochałam. Wiedziałam, że jest takie ryzyko.

A jeśli chodzi o to, że specjalnie mnie denerwuje... To tak. Nie jest to miłe, często doprowadza mnie to do kiepskiego stanu, więc mówię mu, że przegina i jestem tym bardzo zmęczona. Wtedy przestaje i kilka dni znowu jest w porządku.

[Jusura]

Napisane przez InterferonAlfa

Może w szkole powinni zacząć uczyć kim jest przyjaciel i czym się różni od kolegi i kochanka

Też o tym pomyślałam. Nie wchodzi się do łóżka przyjaciela. Ile to już takich historii było?

[Ilfirin]

Mam rozumieć, że nie chcesz żeby twój chłopak/mąż/ facet był też twoim przyjacielem?

Ja bym chciała. Inaczej nie wyobrażam sobie związku.