Związek z niemieckiem żołnierzem, brak akceptacji rodziców

[Domcziiik]

Ale ci robią problemy. Wszystko Ci wywleką i to jest strasznie toksyczne. Możesz tłumaczyć im i tłumaczyć, ale tak na prawdę to ty decydujesz jak ma wyglądać Twoje życie. Przerażające to jest jak wygląda wasza relacja. No niestety ale w koncu musisz podjąć decyzję czy chcesz życiem rodziców czy swoim.

[Frozen_Rose]

Napisane przez Melodei

Zawsze miałam dobre relacje z rodzicami, ale to może też dlatego że byłam dość "grzecznym" dzieckiem i nastolatką.

Miałaś dobre relacje, ponieważ się im nie sprzeciwiałaś, więc wszystko szło po ich myśli. Pierwszy bunt no i masz pierwsze zgrzyty.

Normalnie dałabym ci radę: "to twoje życie, a nie rodziców, więc to nie oni powinni tobą kierować. Odłóż pieniądze, następnie kopnij ich w tyłek i wyjedź do innego miasta w celu uwolnienia się od toksycznej rodziny." Ale w tej sytuacji napiszę, że zachowujesz się dziecinnie. Ten twój poważny związek jest taki marny. Chcesz pojechać do faceta, którego prawie wcale nie znasz i to jeszcze na dodatek za granicę, gdzie (gdyby pojawiły się problemy) zostałabyś kompletnie sama. Bije od ciebie taka naiwność, że aż żal mi ciebie. Zresztą podejrzewam, że widzisz szansę uwolnienia się od rodziny i tylko dlatego masz ciśnienie na wyjazd do faceta. W ciasnym gniazdku na pewno będzie wam wygodnie.

[Rena]

Napisane przez Ellen_Ripley

Autorko, tak czytam, czytam... i w sumie nie dziwię się tak do końca Twoim rodzicom. Nie twierdzę, że nie są nieco nadopiekuńczy, ale kurczę pieczone - Ty tego faceta tak naprawdę mało znasz i już pojawiło się nieco wątpliwości. Rozumiem, że Tobie się wydaje, iż już wiesz o nim dużo i że to przekłada się na poznanie go jako człowieka, ale to tak nie działa. Na to potrzeba czasu, jakichś wspólnych przeżyć itd.

Zrozum, wątpliwości Twoich rodziców pewnie dałoby się rozwiać, gdyby facet dał się im poznać, pokazał z dobrej strony. Tylko, że to na razie związek polegający na jeżdżeniu w jedną stronę. Więc ich obawy i obiekcje tylko się pogłębiają.

Temat z facetem za pol roku moze byc nieaktualny. Ale rana, ze rodzice ja przegnali i odrzucili zostanie juz do konca zycia. To dlatego ich zachowanie jest takie negatywne i nie ma co ich wybielac.

[A_della]

Facet sam wybrał zawód jaki wybrał, po czym wyczerpał swoje ambicje na etapie - z całym szacunkiem - mięso armatnie i nie ma w sobie woli i motywacji, żeby zdobyć lepszą pozycję, a więc i większe zarobki oraz ambitniejsze perspektywy. Jako partner ma Ci do zaoferowania: życie z doskoku i pięterko u rodziców, pod warunkiem, że to Ty się do tego dostosujesz, bo on nie ma w sobie motywacji i siły przebicia nawet po to, żeby Cię odwiedzać.

Twój plan na życie to rzucić wszystko, wyjechać do kraju, którego językiem się nie posługujesz sprawnie, mieszkać na pięterku u teściów z mężem z doskoku, zastanawiając się w wolnych chwilach czy on w ogóle jeszcze żyje, jeśli wyślą go na jakąś misję i ile jeszcze jego psychika jest w stanie wytrzymać. Nawet jeśli utrzymasz zdalną pracę w Polsce, to na tamte ceny z samodzielnej kobiety staniesz się dziewczyną, która zarabia sobie na kieszonkowe.

To jest tak głupi pomysł, że trudno uwierzyć, że traktujesz go poważnie. Spójrz na to z boku, wyobrażając sobie, że sprawa dotyczy Twojej przyjaciółki i zapytaj się, co byś jej poradziła.

Plus miałam znajome, które były w związkach z mundurowymi i zapewniam Cię, że to tak nie wygląda. Jak facet jest naprawdę zakochany i zaangażowany, to kombinuje - przepustki, zmiana placówki, ma sto pomysłów co zrobić, żeby kontynuować związek, na którym mu zależy. Twój facet nie ma żadnego i nie ma w tym drugiego dna. Po prostu mu nie zależy.

[Melodei]

Sorry ale aż przykro czytać ze komentarze, jaki to okropny mój związek jest i jak to jemu nie zależy. Ja tutaj nawet o tym jak wygląda mój związek nie pisałam, oceniacie podejście chłopaka na podstawie dwóch postów gdzie pisałam głównie o rodzicach
Nawet wiążąc się z kimś kogo znamy od dzieciństwa nie ma się pewności że ta osoba jest rzeczywiście taka jaką się kreuje. Jest wiele związków które rozpadają się po kilku latach małżeństwa bo okazuje się że partnerzy jednak się nie znają.
Poza tym nie oszukujmy się, większość par mieszkających nawet w tym samym mieście spotyka się co weekend albo ewentualnie po pracy na kilka godzin. Widząc się z kimś np 9x po dwa tygodnie (przy okazji razem mieszkając) spędza się więcej czasu razem niż pary które widują się nawet codziennie po dwie godziny.
Poza tym jeżeli i mi i chłopakowi odpowiada to że to ja jeździłam do niego to nie widzę problemu i sensu żeby się doszukiwać w tym powodów jak bardzo jemu na mnie nie zależy. Wolę mieć okazje spędzić z nim czas w jego kraju i zobaczyć jak się żyje niż cisnąć się u mnie na kawalerce z aneksem kuchennym
Dodam że sporadycznie wydawałam jakiekolwiek pieniądze będąc u niego. Jednak gdyby był wygodny to przyjeżdzałby do mnie i to ja musiałabym go jakoś za każdym razem ugościć.
Żaden związek nie ma gwarancji, i zawsze jest jakieś ryzyko. Ja chcąc wyjechać nie rezygnuje z niczego, tym bardziej że właśnie kończę studia i wrazie czego bez problemu mogę zacząć pracę w polsce.

[parallel_roads]

Napisane przez Melodei

Poza tym nie oszukujmy się, większość par mieszkających nawet w tym samym mieście spotyka się co weekend albo ewentualnie po pracy na kilka godzin.

A kiedy ma się spotkać dwójka ludzi, którzy ze sobą nie mieszkają, jak nie po pracy na kilka godzin?

Poza tym nie wiem po co te obliczenia kto więcej czasu spędza z partnerem, nawet jak u niego siedzisz te 2 tygodnie, to przecież 1/3 z tego jesteś nieświadoma, bo śpisz, a przez resztę czasu też nie gadacie non stop chyba, tylko koniec końców też spędzacie ze sobą w ciągu dnia kilka godzin tak jak Ci inni ludzie po pracy

Poza tym większość ludzi jak myśli o sobie poważnie to jednak dość szybko ze sobą zamieszkuje na stałe (zwłaszcza 25+), więc zaryzykuję stwierdzenie, że lepiej się poznają niż jakakolwiek para na odległość

Ale to tak nawiasem mówiąc, z tego co piszesz, to wynika, że rodzice nic o Twoim związku nie wiedzą, więc nie sądzę, żeby kierowało nimi coś racjonalnego, jedynie ich uprzedzenia i jakaś chęć trzymania dorosłej już od dawna córki pod kloszem

[longway01]

Autorko, ja bym robiła swoje. Rozmawiać i przekonywać byłby sens, gdyby rodzice wyrażali jakąkolwiek chęć dialogu. Zamiast tego grożą i uderzają w jakieś dramatyczne nuty, więc żadne argumenty do nich nie trafią. Może potrzebują czasu i im przejdzie. Może oswoja się z faktem, że nie zawsze będziesz podejmować decyzje zgodne z ich poglądami. A może nie i niestety nic z tym nie zrobisz. To twoje życie i raczej nie chcesz go spędzać na zadowalaniu rodziców.

Co do związku to tak wyglądają związki na odległość. Ty wiesz najlepiej, czy warto się angażować. A jak nie wyjdzie to zawsze możesz wrócić.
Sama byłam w bardzo podobnej sytuacji, zaryzykowalam i nie żałuję.

[1c6bb63197ff1a395b05499f561db3079819e20a_60ad8184b6c32]

Ale spotykają się regularnie a nie pare razy w roku.. uczestniczą w swoim życiu

---------- Dopisano o 20:37 ---------- Poprzedni post napisano o 20:31 ----------

9 spotkań przed dwa lata to jest 4 spotkania na rok czyli widzicie się na tydzień raz na trzy miesiące... i to od samego początku znajomosci..

---------- Dopisano o 20:47 ---------- Poprzedni post napisano o 20:37 ----------

Nastolatka nie jesteś ale brak ci dodwiadczenia związkowego stad ta naiwność

[Melodei]

Jakie dwa lata? Ja poznałam go latem 2019, przez długi czas jedynie ze sobą pisaliśmy. Spotykanie się co dwa miesiące na tydzień/dwa też jest regularnym widywaniem się. Jak inaczej niby ma związek na odległość funkcjonować? Przeprowadzić się - nie bo to naiwność
Spotykać się raz na dwa miesiące - nie bo za rzadko (dla użytkowniczek wizażu)
Chyba nikt nie oczekuje od osoby która mieszka 500km od Ciebie że będzie co weekend przyjeżdzać.

[71253839b04673f7804766e160d807ea33c37805_6578f4849ccb9]

Napisane przez Melodei

Czy był ktoś z was w podobnej sytuacji? Próbować rozmawiać, dać czas to przepracować? Nie mam pojęcia co zrobić.

Wg mnie da im czas to przepracować. Jeśli by byla możliwość ( moz e już za miesiac-dwa się trochę koronokolomyja uspokoi..) zapoznać bliżej chłopaka z rodzicami?
Bo oni to osobiście widzieli tylko raz, tak?

[Ellen_Ripley]

Autorko, ale ja bym gostka jednak trochę poddała próbie charakteru i zaczęła wymagać częstszych przyjazdów, bo czasami jest słodko i miło póki jedna ze stron poświęca swój czas i kilometry, a przestaje być, jeżeli i druga strona musi coś wykrzesać z siebie więcej. Gdyby facet częściej przyjeżdżał, to myślę, że i rodzice zobaczyliby w końcu, że to nie jest jednostronne.

[Rena]

Napisane przez Melodei

Jakie dwa lata? Ja poznałam go latem 2019, przez długi czas jedynie ze sobą pisaliśmy. Spotykanie się co dwa miesiące na tydzień/dwa też jest regularnym widywaniem się. Jak inaczej niby ma związek na odległość funkcjonować? Przeprowadzić się - nie bo to naiwność
Spotykać się raz na dwa miesiące - nie bo za rzadko (dla użytkowniczek wizażu)
Chyba nikt nie oczekuje od osoby która mieszka 500km od Ciebie że będzie co weekend przyjeżdzać.

Nadal nie napisalas czy rodzice chcieli bys w przyszlosci przejela ich interes.

I czy facet bylby sklonny do przeprowadzki do Ciebie.

[parallel_roads]

Ok, ale co to znaczy, że oboje myślicie nad tym związkiem poważnie? Jakie macie plany na wspólną przyszłość? Kiedy zamieszkacie razem? Gdzie?

[skara]

Napisane przez Melodei

Chyba nikt nie oczekuje od osoby która mieszka 500km od Ciebie że będzie co weekend przyjeżdzać.

Co tydzień może nie, choć znam kilka rodzin, w których ojcowie co tydzień robili po 600 km w jedną stronę z delegacji by być w domu na weekend. Co 2 czy 3 tygodnie to jak najbardziej się da, co miesiąc to najrzadziej, jak dla mnie za rzadko. 500 km to dość sporo, ale raz jedzie jedno a raz drugie, kombinuje się z przedłużonymi weekendami i daje radę. Kwestia chęci.



Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[43f4c6e05089aac1c48e760c19dfc261ffa43875_658383801b065]

Treść usunięta

[1c6bb63197ff1a395b05499f561db3079819e20a_60ad8184b6c32]

Ojj wychodzi tu brak doświadczenia związkowego...

Czyli nawet nie od początku się spotykacie?

Kto pierwszy do kogo zaczął jeździć?



Myśle ze cokolwiek byśmy nie powiedziały to autorka sobie znajdzie wytłumaczenie a to ze COVID/brak urlopu/śnieg/ciepło i przebudź „tak funkcjonują związki na odległość”- no otóż nie tak tym bardziej z taka odległością. Dla Niemca to nie jest wielka odległość

[0fb2986dc06479a38c396fe4ec3c7ea3bc36c306_6584d2a18ec99]

moj pierwszy zwiazek byl na odleglosc, 300km, nie mielismy samochodow, nie mielismy nawet jeszcze dobrych prac, ciulalismy co sie dalo, zeby pociagami/busami widziec sie co drugi weekend, jestem pewna, ze nasze podroze z przesiadkami trwaly dluzej niz dojazd 500km samochodem dwojki doroslych ludzi

[71253839b04673f7804766e160d807ea33c37805_6578f4849ccb9]

[1=43f4c6e05089aac1c48e760 c19dfc261ffa43875_6583838 01b065;88522492]Treść usunięta[/QUOTE]
bo ty tak rozkazujes?!?

Tez bylam w związku na odległośc- facet z drugiego końca Polski oponad 700km odłegłości, widywaliscmy sie co o 2-3 miesiace i to nie przez odległośc sie rozleciał.

Mnie ciekawi czy rodzice autorki jakos dokładniej uzasadnili swój brak akceptacji i czy to po poznaniu na żywo chłopaka sie pojawiła ta niechęć

[green way]

Napisane przez Melodei

Sorry ale aż przykro czytać ze komentarze, jaki to okropny mój związek jest i jak to jemu nie zależy. Ja tutaj nawet o tym jak wygląda mój związek nie pisałam, oceniacie podejście chłopaka na podstawie dwóch postów gdzie pisałam głównie o rodzicach
Nawet wiążąc się z kimś kogo znamy od dzieciństwa nie ma się pewności że ta osoba jest rzeczywiście taka jaką się kreuje. Jest wiele związków które rozpadają się po kilku latach małżeństwa bo okazuje się że partnerzy jednak się nie znają.
Poza tym nie oszukujmy się, większość par mieszkających nawet w tym samym mieście spotyka się co weekend albo ewentualnie po pracy na kilka godzin. Widząc się z kimś np 9x po dwa tygodnie (przy okazji razem mieszkając) spędza się więcej czasu razem niż pary które widują się nawet codziennie po dwie godziny.
Poza tym jeżeli i mi i chłopakowi odpowiada to że to ja jeździłam do niego to nie widzę problemu i sensu żeby się doszukiwać w tym powodów jak bardzo jemu na mnie nie zależy. Wolę mieć okazje spędzić z nim czas w jego kraju i zobaczyć jak się żyje niż cisnąć się u mnie na kawalerce z aneksem kuchennym
Dodam że sporadycznie wydawałam jakiekolwiek pieniądze będąc u niego. Jednak gdyby był wygodny to przyjeżdzałby do mnie i to ja musiałabym go jakoś za każdym razem ugościć.
Żaden związek nie ma gwarancji, i zawsze jest jakieś ryzyko. Ja chcąc wyjechać nie rezygnuje z niczego, tym bardziej że właśnie kończę studia i wrazie czego bez problemu mogę zacząć pracę w polsce.

I znowu Ci wredni rodzice, którzy ograniczają dorosłemu dziecku wolność i bronią dostępu do WIELKIEJ miłości... A tak po prawdzie, to fakty mówią same za siebie: Twoi rodzice mają sporo, ale do wszystkiego doszli własną pracą i poświęceniem, również poświęceniem dla Ciebie, żeby Ci niczego nie brakowało. Ty korzystałaś z dobrodziejstw bogactwa, nadal masz wszystko i odziedziczysz majątek po ich śmierci. Czyli można powiedzieć, że cokolwiek nie zrobisz w życiu to i tak jesteś ustawiona. Rodzice Cię wykształcili, a teraz pragną tylko tego, żeby Ci w życiu było dobrze. I wcale im się nie dziwię, że nie są zachwyceni Twoimi aktualnymi wyborami, bo: Twoje naiwne zauroczenie aż bije w oczy, Twój wybór padł na faceta, który zaledwie ukończył podstawową naukę i nie planuje nic z tym zrobić, tak naprawdę to nic o nim nie wiesz, a raczej wiesz to co Ci chce powiedzieć i pokazać uwzględniając przy tym barierę językową i kulturową, raczej niczego o nim i jego rodzinie nie dowiesz się, bo znowu ten język... Poza tym wasza różnica w wykształceniu i ambicjach wyjdzie prędzej czy później, pewnie niedługo po tym, jak Ci opadną klapki z oczu. Tym bardziej, że ten gość jeżeli chciałby, albo musiałby zrezygnować z wojska praktycznie nie ma żadnych szans na lepszą pracę, u nas byłby zwykłym "robolem". Na Twoim miejscu też tak bardzo nie podniecałabym się tym, że po studiach znajdziesz dobrą pracę, bo z tym też różnie bywa. Ja zanim zapakowałabym się w taką relację na poważnie, to raczej wypróbowałabym gościa na różne sposoby np. raz Ty jedziesz do niego, raz on do Ciebie - na zmianę, wspólne zamieszkanie z dala od rodziców Twoich i jego itp. Prawdopodobnie wtedy dopiero zobaczyłabyś kogo tak naprawdę kochasz. Oczywiście, że możesz olać rodziców, wyjechać do Niemiec i zamieszkać z teściami, ale w razie niewypału to masz może jakiś plan B, który nie jest powrotem do domu i wypłakaniem się w rękaw rodziców? Moim zdaniem Twoja wizja przyszłości w tej chwili mam mnóstwo ukrytych dziur i pęknięć, ale to Twoje życie i twoje wybory. Mimo wszystko - powodzenia!

[Ellen_Ripley]

Napisane przez green way

(...)
Na Twoim miejscu też tak bardzo nie podniecałabym się tym, że po studiach znajdziesz dobrą pracę, bo z tym też różnie bywa. Ja zanim zapakowałabym się w taką relację na poważnie, to raczej wypróbowałabym gościa na różne sposoby np. raz Ty jedziesz do niego, raz on do Ciebie - na zmianę, wspólne zamieszkanie z dala od rodziców Twoich i jego itp. Prawdopodobnie wtedy dopiero zobaczyłabyś kogo tak naprawdę kochasz. Oczywiście, że możesz olać rodziców, wyjechać do Niemiec i zamieszkać z teściami, ale w razie niewypału to masz może jakiś plan B, który nie jest powrotem do domu i wypłakaniem się w rękaw rodziców? Moim zdaniem Twoja wizja przyszłości w tej chwili mam mnóstwo ukrytych dziur i pęknięć, ale to Twoje życie i twoje wybory. Mimo wszystko - powodzenia!

Zgadzam się z powyższym. Moim zdaniem bajka trwa, póki ona jeździ do niego. Gdyby musiał częściej (a w tej sytuacji w ogóle) ruszyć szanowne 4 litery do niej, to możliwe, że bajka szybko by się skończyła. Na miejscu rodziców raziłoby mnie, że córka jeździ, siedzi tam, a facet nic.

[Melodei]

[1=71253839b04673f7804766e 160d807ea33c37805_6578f48 49ccb9;88523094]hehe, to nie w Polsce
chyba ze autorka mieszka blisko niemieckiej granicy, to moze sie da
Tak poza tym narzucanie autorce swojej wizji na częstośc spotykania i wyszydzanie jej związku , bo wg swojej wizji się spotykaja za rzadko jest głupie.


bo ty tak rozkazujes?!?

Tez bylam w związku na odległośc- facet z drugiego końca Polski oponad 700km odłegłości, widywaliscmy sie co o 2-3 miesiace i to nie przez odległośc sie rozleciał.

Mnie ciekawi czy rodzice autorki jakos dokładniej uzasadnili swój brak akceptacji i czy to po poznaniu na żywo chłopaka sie pojawiła ta niechęć[/QUOTE]

Dziękuje za jedna z niewielu rozsądnych odpowiedzi.
Każdy związek funkcjonuje na swój sposób i o ile dwie osoby są w nim szczęśliwe to nie widzę problemu

[A_della]

Tu nie chodzi o to, co kto sądzi. Pytanie brzmi: co on ZROBIŁ, żeby pokazać autorce, że jest dla niego ważna i że ten związek ma przyszłość. Często kobieta, zwłaszcza zakochana, ma tendencje do doszukiwania się tego, co chce widzieć, dorabiania niuansów, wytłumaczeń, usprawiedliwień. Prawda natomiast jest prosta i binarna - albo mu zależy, albo nie i to się magicznie nie zmieni tylko dlatego, że ona da z siebie jeszcze więcej. Co zrobił, kiedy powiedziała mu o problemie ze swoimi rodzicami? Kochający i empatyczny partner powiedziałby - ok, spróbujmy rozwiązać ten problem i przed ściągnięciem dziewczyny do siebie zagranicę przyjechałby, spróbował by pokazać się rodzicom z dobrej strony, pokazać, że to poważny związek, a nie młodzieńczy wygłup. Dopiero potem pojawiłaby się kwestia - ok, nic nie działa, musimy ten konflikt rozwiązać radykalnie. A on nic nie robi i czeka, aż ona spali za sobą wszystkie mosty.

[Ellen_Ripley]

Napisane przez A_della

Tu nie chodzi o to, co kto sądzi. Pytanie brzmi: co on ZROBIŁ, żeby pokazać autorce, że jest dla niego ważna i że ten związek ma przyszłość. Często kobieta, zwłaszcza zakochana, ma tendencje do doszukiwania się tego, co chce widzieć, dorabiania niuansów, wytłumaczeń, usprawiedliwień. Prawda natomiast jest prosta i binarna - albo mu zależy, albo nie i to się magicznie nie zmieni tylko dlatego, że ona da z siebie jeszcze więcej. Co zrobił, kiedy powiedziała mu o problemie ze swoimi rodzicami? Kochający i empatyczny partner powiedziałby - ok, spróbujmy rozwiązać ten problem i przed ściągnięciem dziewczyny do siebie zagranicę przyjechałby, spróbował by pokazać się rodzicom z dobrej strony, pokazać, że to poważny związek, a nie młodzieńczy wygłup. Dopiero potem pojawiłaby się kwestia - ok, nic nie działa, musimy ten konflikt rozwiązać radykalnie. A on nic nie robi i czeka, aż ona spali za sobą wszystkie mosty.

Amen.

[71253839b04673f7804766e160d807ea33c37805_6578f4849ccb9]

W obecnej sytuacji obowiązków kwarantanny po podrózy z Polski do Niemiec to se nie moze tak ot jeźdzc i potem pewnie siedziec na kwarantannie, bo by go z roboty wywalili.
tak ze tak - w obecnych czasac to takie porady,zeby pn poprzyjezdzal i popokazywal rodzicom autorki jaki to on jest super to raczje trudno zastosować.
Juz nie mówiąc o tym, że jak rodzice są ot tak bez wiekszych podstaw uprzedzeni to moze ich niec nie przekonać.
ja bym przeczekala ten temat- nie przkonywala rozmowami rodziców, starala sie usamodzielnić , podszlifowac język, skończyc studia i poszukac pracy w Niemczech- jesli sie tam chcesz przeprowadzic, nawet jak związek nie wyjdzie to bedziesz miec lepsze kwalifikacje z biegłą znajomością niemeckiego niz bez.

[melkmeisje]

[1=43f4c6e05089aac1c48e760 c19dfc261ffa43875_6583838 01b065;88522492]Treść usunięta[/QUOTE]

To chyba w krajach, w których się posługuje tymi 300 milami

[Lloyd]

Mnie w takich związkach zawsze uderza, że kobiety sobie tworzą fałszywy obraz tego "Romea" i później klapki na oczach. Bariera językowa i kulturowa robi swoje. Zakochana będzie sobie tłumaczyć wszystkie "czerwone flagi" w sposób pozytywny. Widać to z bardzo daleka. On będzie usprawiedliwiony cokolwiek dziwnego lub nieprzyjemnego by zrobił lub powiedział. Ewentualnie jej wytłumaczy, że "to przecież nie tak", "nie to miał na myśli" lub autorka sama sobie coś takiego wciśnie i będzie happy.

Gdyby był Polakiem to też byś akceptowała jego "przymioty"?

1. Po podstawówce.
2. Bez ambicji żeby się kształcić.
3. Bez zawodu i perspektyw na karierę.
4. Mieszkający z rodzicami.

[green way]

Napisane przez Melodei

Dziękuje za jedna z niewielu rozsądnych odpowiedzi.
Każdy związek funkcjonuje na swój sposób i o ile dwie osoby są w nim szczęśliwe to nie widzę problemu

Rozsądna odpowiedź, bo pozwala Cie nadal płynąć na różowej chmurce i nie burzy wizji idealnej przyszłości, którą sobie wymyśliłaś? Rozsądek z zakochaniem i zauroczeniem nie ma nic wspólnego, wręcz przeciwnie - zwykle dochodzi do głosu za późno, kiedy już po tych euforycznych stanach nie ma już nawet śladu. Oby dla Ciebie nie było za późno. Powiem Ci tak, bo znam ból wyboru "with or without you": zakochany facet jest w stanie zrobić wszystko, żeby się zmienić/postarać/poświęcić dla ukochanej. Robi nawet więcej niż musi i powinien. A jeżeli facet nie kocha, ale łaskawie pozwala się kochać to zauroczona kobieta i tak zrobi wszystko, żeby usprawiedliwić jego niemoc/niechęć/lenistwo. On nawet nie musi nic robić, bo już ona się postara, żeby kochać za dwoje. Więc skończ z tym ułatwianiem życia facetowi i zacznij od niego wymagać, a wtedy się okaże jak mu na Tobie zależy. A przede wszystkim nie rezygnuj z najbliższych osób dla nikogo, szczególnie dla faceta. Bo jak on Ci kopnie w D, to trudno będzie odbudowywać spalone mosty. A tak w ogóle to może najpierw upewnij się, czy rzeczywiście jesteś z tym gościem w związku, bo na razie to wszystko wygląda mi raczej na FF i miłe spędzanie czasu, niż na poważną relację z przyszłością.

[A_della]

[1=71253839b04673f7804766e 160d807ea33c37805_6578f48 49ccb9;88523796]W obecnej sytuacji obowiązków kwarantanny po podrózy z Polski do Niemiec to se nie moze tak ot jeźdzc i potem pewnie siedziec na kwarantannie, bo by go z roboty wywalili.
tak ze tak - w obecnych czasac to takie porady,zeby pn poprzyjezdzal i popokazywal rodzicom autorki jaki to on jest super to raczje trudno zastosować.
Juz nie mówiąc o tym, że jak rodzice są ot tak bez wiekszych podstaw uprzedzeni to moze ich niec nie przekonać.
ja bym przeczekala ten temat- nie przkonywala rozmowami rodziców, starala sie usamodzielnić , podszlifowac język, skończyc studia i poszukac pracy w Niemczech- jesli sie tam chcesz przeprowadzic, nawet jak związek nie wyjdzie to bedziesz miec lepsze kwalifikacje z biegłą znajomością niemeckiego niz bez.[/QUOTE]
W obecnej sytuacji w ogóle nie ma sensu aktywnego ruszania tematu, bo przecież teraz ten wyjazd to nieodpowiedzialność do kwadratu - w razie czego nie ma gdzie pójść, bo hotele zamknięte, sytuacja na granicach zmienia się z dnia na dzień etc. To jest czas na naukę języka i planowanie całej tej zmiany. Tyle odnośnie pandemii.

Co do reszty - byłam z moim mężem w związku na taką odległość, więc wiem jakie to trudne i wymagające: logistyka, kwestie poznawania swoich rodzin, znajomych, rozwijanie relacji w trybie non stop razem raz na jakiś czas. To, co się nie zgadza w tym wątku, to fakt, że w związku autorki to są problemy jednej strony. Mądre przysłowie mówi - jak ktoś chce szuka sposobów, jak nie chce, szuka powodów. Zmiany życiowe, których dokonywaliśmy, aby rozwijać związek, były obustronne i przemyślane tak, aby wspólnie ponosić ich ciężar i konsekwencje, adekwatnie do sytuacji. Tutaj tego nie ma w minimalnym nawet stopniu.

[draconis6]

Witam Wszystkich
W większości zgadzam się z kennedy i Leany. Myślę że nie powinni szantażować, może przez lockdown są tacy nerwowi. Sądze że raczej nie miałaś dobrych relacji z rodzicami skoro tak łatwo cię zszatażowali. Nie powinni wypominać ci że pomagali ci opłacać mieszkanie. Gdzie kończysz się ty a zaczynają oni? Surowa religijność i przykazanie ,,Czcij matkę swoją i ojca swego,, wpływają na relacje w rodzinie, może i tu ma to miejsce.
Pozdrawiam

[43f4c6e05089aac1c48e760c19dfc261ffa43875_658383801b065]

Treść usunięta