Co powinnam zrobić w tej sytuacji?

[Marcysiaa1]

Hej

Mam problem z chłopakiem i nie wiem za bardzo jak sobie z nim poradzić...

Jesteśmy razem prawie 3 lata,ale od dawna nam się nie układa.Mam wrażenie że czar u mnie prysł już dawno i nie wrócił do tej pory,pomijając nieliczne momenty które sprawiają że jestem w jakikolwiek sposób jeszcze szczęśliwa.Mam wrażenie że poniekąd to wina mojego chłopaka,gdyż on zawsze był praktycznie na każde moje zawołanie.Każdą decyzje zostawiał mnie i raczej nie miał swojego zdania,ani nawet swojego życia.Po części go rozumiem bo ma nieciekawa sytuację w domu,z rodzicami praktycznie nie miał kontaktu i byłam pierwsza osobą która w jakikolwiek sposób zwróciła na niego uwagę.W ten sposób mi to też tłumaczył,że postawił mnie na pierwszym miejscu bo byłam i jestem dla niego całym światem i wszystko super ale mi się to po prostu przejadło.Wyglada to mniej więcej tak że na spotkaniu jestem szczęśliwa jakiś czas a później mnie nudzi i mam ochotę wracać.A czasem od początku jest tak że mam dosyć jego obecności.Nagorsze że on zwala wszystko na mnie.Że ja sama nie wiem czego chce,że jesyem taka owaka,ale żeby pomyśleć nad sobą to nigdy.Wiele razy tłumaczyłam mu że być może to przez to jego podejście do mnie,ale on wtedy zawsze mówi że żałuję że oddał mi wszystko itd w sposób taki jakby robił mi wyrzuty o to,kiedy to była tylko i wyłącznie jego decyzja.Ale jak on to mówi "wtedy byłam szczęśliwa" i nie narzekałam.Klocimy się praktycznie dzień w dzień a ja nie mam pojęcia co robić.Z jednej strony naiwnie myślę że to się może poprawi jakoś i moje nastawienie się zmieni i będzie dobrze,a z drugiej to jesyem zmęczona tym już.Nie wiem tylko co mnie tak do niego ciągnie przed każdym spotkaniem kiedy na żywo jesy tak a nie inaczej.Nie rozumiem tego,miałyście taka sytuację?

[Mad_Max]

Napisane przez Marcysiaa1

Hej

Mam problem z chłopakiem i nie wiem za bardzo jak sobie z nim poradzić...

Jesteśmy razem prawie 3 lata,ale od dawna nam się nie układa.Mam wrażenie że czar u mnie prysł już dawno i nie wrócił do tej pory,pomijając nieliczne momenty które sprawiają że jestem w jakikolwiek sposób jeszcze szczęśliwa.Mam wrażenie że poniekąd to wina mojego chłopaka,gdyż on zawsze był praktycznie na każde moje zawołanie.Każdą decyzje zostawiał mnie i raczej nie miał swojego zdania,ani nawet swojego życia.Po części go rozumiem bo ma nieciekawa sytuację w domu,z rodzicami praktycznie nie miał kontaktu i byłam pierwsza osobą która w jakikolwiek sposób zwróciła na niego uwagę.W ten sposób mi to też tłumaczył,że postawił mnie na pierwszym miejscu bo byłam i jestem dla niego całym światem i wszystko super ale mi się to po prostu przejadło.Wyglada to mniej więcej tak że na spotkaniu jestem szczęśliwa jakiś czas a później mnie nudzi i mam ochotę wracać.A czasem od początku jest tak że mam dosyć jego obecności.Nagorsze że on zwala wszystko na mnie.Że ja sama nie wiem czego chce,że jesyem taka owaka,ale żeby pomyśleć nad sobą to nigdy.Wiele razy tłumaczyłam mu że być może to przez to jego podejście do mnie,ale on wtedy zawsze mówi że żałuję że oddał mi wszystko itd w sposób taki jakby robił mi wyrzuty o to,kiedy to była tylko i wyłącznie jego decyzja.Ale jak on to mówi "wtedy byłam szczęśliwa" i nie narzekałam.Klocimy się praktycznie dzień w dzień a ja nie mam pojęcia co robić.Z jednej strony naiwnie myślę że to się może poprawi jakoś i moje nastawienie się zmieni i będzie dobrze,a z drugiej to jesyem zmęczona tym już.Nie wiem tylko co mnie tak do niego ciągnie przed każdym spotkaniem kiedy na żywo jesy tak a nie inaczej.Nie rozumiem tego,miałyście taka sytuację?

Droga Marcysiu. Przestań bawić się uczuciami chłopaka, który świata poza Tobą nie widzisz, męcząc Cię tym niemożebnie.
Podziękuj mu serdecznie za relację, wyniesione doświadczenia i kilka wspólnie spędzonych lat, a następnie się z nim rozstań. Dla jego dobra i swojego.
W Twojej szkole jest pewnie wielu chłopaków, którzy nie będą Cię nudzić i nie postawią Cię na pierwszym miejscu wprawiając tym samym w niepohamowaną irytację i ograniczając ilość dopaminy.

[ChanLee]

Nie lubisz go jako człowieka, nie lubisz z nim przebywać, przejadł ci się i znudził - rozstań się z nim i po problemie.

[chwast]

To co było już raczej nie wróci, wnioskuję, że jesteście dość młodzi, no a takie relacje z reguły się rozwalają. On nauczył się być może, że nie należy robić z drugiej osoby centrum swojego świata, a robić rzeczy dla siebie, bo to sprawia, że możemy komuś imponować, możemy być interesujący, zamiast być takim pieskiem, w którym druga osoba widzi chyba tylko swoje własne odbicie.

Jeśli facet jest dobry, ale wisi na Tobie, no to ja się nie dziwię, że coś się wypaliło.

Dla dobra Was obojga najlepiej się rozejść.


Sent from my iPhone using Tapatalk