Powiedz to tutaj cz. 66.

[karawanna]

Co się znowu stało z tymi moimi włosami :/ Znowu mam wrażenie że tak mało ich, ale przecież połowa mi nie wypadła w ciągu tygodnia... Może znowu pora na skrócenie?

Wysłane z mojego SM-S901B przy użyciu Tapatalka

[Misia452]

Jak dobrze pójdzie to za tydzień będziemy się wozić nowym autkiem!

Wysłane z mojego RMX3151 przy użyciu Tapatalka

[Sz05]

Napisane przez Imperfecta

Niby po ślubie nic się nie zmieniło, ale jest jakoś inaczej, lepiej.
Kocham Cię niesamowicie mężu

To u mnie tej drugiej części nie ma, jest tak jak było, a ja zapominam, że w ogóle był jakiś ślub

Wysłane z mojego motorola edge 30 neo przy użyciu Tapatalka

[Misia452]

Napisane przez Sz05

To u mnie tej drugiej części nie ma, jest tak jak było, a ja zapominam, że w ogóle był jakiś ślub

Wysłane z mojego motorola edge 30 neo przy użyciu Tapatalka

U mnie też się nie zmieniło nic. Oprócz nazwiska i zwrotów mężu czy żono dalej kochamy się tak samo i jest cudownie 🩷
Chociaż czasem są momenty kłótni czy cięższych chwil, ale przed ślubem też tak było. Najważniejsze,że jesteśmy w tym razem

Wysłane z mojego RMX3151 przy użyciu Tapatalka

[69d5782cb96c44b77f6e0ec22c8f79bc60c635f6_65a5448a32992]

ty jesteś chory, to nie ruszy w terminie, być może moje wieczory znowu zostaną zajęte przez jakieś dodatkowe zlecenia. mam wrażenie, jakby wszechświat usilnie rzucał mi kłody pod nogi, żeby dać mi coś do zrozumienia.

[snaga]

4 dzień. dzień za dniem, gościu. dzień za dniem

[Mija62]

Napisane przez agnyska81

Przecież można olejować bez podkładu

Olejować tak, ale na koniec zabezpieczając końcówki włosów jakimś Serum, czy olejkiem, lepiej nie robić na 'gołe' włosy.

__________

Boże, dzisiaj byłam cały czas głodna tam byłam, jestem

[4b27789c826749bd4d16893be0ab05cdfb4777a2_659f2fa2a88b4]

Więcej małych codziennych przyjemności. Ogólnie nie pije kawy, ale dziś to cappuccino dało mi moment wyciszenia, była okazja wystawić twarz do słońca, a nie do monitora. Po drodze do domu odhaczylam z listy 'do zarobienia' coś co wisiało na niej 3 tygodnie. A następnie odwiedziny w antykwariacie, owocne. A w domu ty - czekający z herbatą i gotowy do wysłuchania tego, co dziś leży mi na sercu. Rzadko tak daje się tak ponieść, noszę wszystko w sobie, analizuję I się nakręcam, a dziś trochę udało się przełamać pewne schematy pomimo że to był cholernie trudny dzień. Jutro też taki będzie, ale mam świadomość, że mam moc chociaż trochę go uratować i teraz zdecydowanie lepiej idzie się spać.

[gothka152]

Jest ciężko... Każdy dzień to wyzwanie...

[TheSunTheMoonTheStars]

.

[pixelova]

Jutro szpital i badania. W czwartek pierwsza chemia.
Przyśniłaś mi się. Zawsze mnie ostrzegałaś. Czy straciłam czujność? Czy mam się obawiać...?

Wysłane z mojego RMX3771 przy użyciu Tapatalka

[aninudy]

Kolejne piękne sny z Tobą. Serio mibsie podobasz. Tak po prostu. Ale nie wiem kiedy Cię zobaczę..... Eh

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[panna_felicjanna]

Czy jeszcze kiedyś będę mogła powiedzieć, że jest dobrze? Że jestem bardzo szczęśliwa? Czy to już zawsze tak będzie, że się uśmiecham, a za chwilę dopada mnie ten ból, który uświadamia co się stało?
To najgorszy czas w moim życiu. Gdy umarły babcie, to też cierpiałam, ale nie aż tak jak teraz. Czuję jakby i we mnie coś umarło.

[Astra_86]

Kolejne 2 puzzle połączone, z bólem ale połączone. Miotam się idę i cofam, ale łącze to wszystko i powoli baaaardzo powoli przychodzi wewnętrzne zrozumienie.

[PumpkinEyes]

Napisane przez Imperfecta

Niby po ślubie nic się nie zmieniło, ale jest jakoś inaczej, lepiej.
Kocham Cię niesamowicie mężu

To my też w trybie miesiąc miodowy. Jakoś tak słodko. Powoli do nas dociera, że to zrobiliśmy i tyle jeszcze przed nami jako małżeństwo

Chociaż czasem jak popatrzę na obrączkę to się łapie na tym, że mam takie 'ale jak to jestem żoną, kiedy wciąż czuję się nastolatką?'

---------- Dopisano o 07:53 ---------- Poprzedni post napisano o 07:50 ----------

Napisane przez gothka152

Jest ciężko... Każdy dzień to wyzwanie...

Mam nadzieję, że wkrótce będzie lepiej

---------- Dopisano o 07:54 ---------- Poprzedni post napisano o 07:53 ----------

Napisane przez TheSunTheMoonTheStars

mam taki cudny krem i piankę myjącą, i tyle przyjemności z tego, że aż zapomniałam na chwilę o całym tym zimnie, przeziębieniu i problemach jestem wdzięczna i nie zamierzam się załamywać ani rozpaczać, będę szukała pracy do skutku i dam radę!

Dasz radę, powodzenia!

[canaveral]

Co za sen

[natalcia250]

chcę na imprezę z niemieckim techno

[Imperfecta]

Napisane przez PumpkinEyes

To my też w trybie miesiąc miodowy. Jakoś tak słodko. Powoli do nas dociera, że to zrobiliśmy i tyle jeszcze przed nami jako małżeństwo



Chociaż czasem jak popatrzę na obrączkę to się łapie na tym, że mam takie 'ale jak to jestem żoną, kiedy wciąż czuję się nastolatką?'

Ja znowu patrzę na rękę mojego męża i myślę o co chodzi z tą obrączką u niego, jakaś taka znajoma dłoń, a jednak inna

[Mijanou]

Napisane przez panna_felicjanna

Czy jeszcze kiedyś będę mogła powiedzieć, że jest dobrze? Że jestem bardzo szczęśliwa? Czy to już zawsze tak będzie, że się uśmiecham, a za chwilę dopada mnie ten ból, który uświadamia co się stało?
To najgorszy czas w moim życiu. Gdy umarły babcie, to też cierpiałam, ale nie aż tak jak teraz. Czuję jakby i we mnie coś umarło.

Pozwólsobie na żałobę. Na złość, na łzy, na krzyk. Żałoba jest jak płomien- musi się wypalić.
Z doswiadczenia powiem Ci, że ten ból będzie coraz mniejszy i mniejszy. I w końcu nadejdzie taki dzień, gdy będziesz w stanie śmiać się bez łez, gdy przypomnisz sobie jakąś zabawną historię, powiedzonko, anegdotę z udziałem tego, za kim płaczesz teraz. Nie wiem, kiey to nastąpi, bo różni ludzie potrzebują różnego czasu. Ale tak będzie.

[69d5782cb96c44b77f6e0ec22c8f79bc60c635f6_65a5448a32992]

pogrzeb i pismo z ZUSu, a nie ma jeszcze południa.

[Higurashi]

Napisane przez natalcia250

chcę na imprezę z niemieckim techno

Zabierz mnie!

Sent from my M2101K6G using Tapatalk

---------- Dopisano o 10:36 ---------- Poprzedni post napisano o 10:35 ----------

Napisane przez Mijanou

Pozwólsobie na żałobę. Na złość, na łzy, na krzyk. Żałoba jest jak płomien- musi się wypalić.

Z doswiadczenia powiem Ci, że ten ból będzie coraz mniejszy i mniejszy. I w końcu nadejdzie taki dzień, gdy będziesz w stanie śmiać się bez łez, gdy przypomnisz sobie jakąś zabawną historię, powiedzonko, anegdotę z udziałem tego, za kim płaczesz teraz. Nie wiem, kiey to nastąpi, bo różni ludzie potrzebują różnego czasu. Ale tak będzie.

Bardzo ładnie napisane.
Felcia, ja również wierzę, że tak właśnie będzie

Sent from my M2101K6G using Tapatalk

[agnyska81]

[1=4b27789c826749bd4d16893 be0ab05cdfb4777a2_659f2fa 2a88b4;89687311]Ja chłopów nie czytałam, ale ostatnio nabrałam ochoty. Tylko objętość mnie przerasta - chyba bym naprawdę musiała czytać jeden dom/jedna pora roku ale zobaczyłam sobie w weekend jeden odcinek z tej wersji z lat 70 i mi się w sumie podobało.[/QUOTE]

Napisane przez PumpkinEyes

Książka jest wybitna. Natomiast na temat filmu słyszałam mieszane opinie. Podobno mocno wypłaszczyli fabułę i wyszedł trochę taki dramat romansidło. W każdym bądź razie zobaczymy, bo też się oczywiście wybieram.

Chłopiii Jestem w trakcie czytania już czwarty raz, mocna rzecz, kiedyś też nie było czasów (pal licho ten romans, ale to nagromadzenie brudów, żarcie się w rodzinach, wyganianie starców na żebry itd.). Stary serial też bardzo lubię i patrzę na nową Jagnę przez pryzmat tamtej, ciężko mi to przeskoczyć. I zobaczyłabym i boję się

Napisane przez werka89

Treść usunięta

Co się dzieje?

Ajajaj, brzuch mnie boli kolejny dzień

Wczoraj zrobiłam sobie plamę na środku bluzki i nie miałam czasu po pracy się przebrać, pojechałam tak na ważne spotkanie w szkole. Zapewne zrobiłam świetne wrażenie Ale spotkanie bardzo pozytywne, znowu krok do przodu.

[TadCooper]

Napisane przez natalcia250

chcę na imprezę z niemieckim techno

Napisane przez Higurashi

Zabierz mnie!

I mnie może jakiś kitkat w Berlinie

Napisane przez agnyska81

Chłopiii Jestem w trakcie czytania już czwarty raz, mocna rzecz, kiedyś też nie było czasów (pal licho ten romans, ale to nagromadzenie brudów, żarcie się w rodzinach, wyganianie starców na żebry itd.). Stary serial też bardzo lubię i patrzę na nową Jagnę przez pryzmat tamtej, ciężko mi to przeskoczyć. I zobaczyłabym i boję się

uwielbiam książkę, film też ekstra! Pracowało przy nim kilku moich znajomych i fajnie jest czytać pozytywne opinie polecam naprawdę

[woven_by_wind]

Napisane przez Astra_86

Kolejne 2 puzzle połączone, z bólem ale połączone. Miotam się idę i cofam, ale łącze to wszystko i powoli baaaardzo powoli przychodzi wewnętrzne zrozumienie.

Proces samopoznania jest bardzo trudny i bolesny, ale i piękny. Jak potem człowiek patrzy wstecz, to się zastanawia jak mógł żyć nie mając takiej świadomości i tak bardzo się miotając, ale życie staje się łatwiejsze. Ale, fakt, te puzzelki bardzo powoli się łączą.

[4b27789c826749bd4d16893be0ab05cdfb4777a2_659f2fa2a88b4]

Zapomniałam, że dziś do fryzjera i nawet się nie zastanowiłam, co chce zmieniać

[Norluka]

Już mnie plecy bolą od siedzenia w samochodzie. Jeszcze trzy godziny.

Wysłane z mojego M2004J19C przy użyciu Tapatalka

[mindless]

Czuję, że pomału naprawiam swoją relację z jedzeniem.


Sent from my iPhone using Tapatalk

[gothka152]

Napisane przez panna_felicjanna

Czy jeszcze kiedyś będę mogła powiedzieć, że jest dobrze? Że jestem bardzo szczęśliwa? Czy to już zawsze tak będzie, że się uśmiecham, a za chwilę dopada mnie ten ból, który uświadamia co się stało?
To najgorszy czas w moim życiu. Gdy umarły babcie, to też cierpiałam, ale nie aż tak jak teraz. Czuję jakby i we mnie coś umarło.

Bardzo, bardzo długo dochodziłam do siebie po śmierci moich nienarodzonych sióstr. To były najgorsze dni mojego życia- nadal tak je postrzegam. Nigdy- wcześniej ani później- nie spotkały mnie większe tragedie. Mój świat kończył się dwa razy. Dwa razy moje serce pękało na milion kawałków...

Moje siostry miały być spełnieniem moich marzeń o kochającej rodzinie. Kiedy oczekiwaliśmy ich przyjścia na świat, byłam już nastolatką. Wierzyłam, że dam im wszystko to, czego mnie w dzieciństwie nie dano.
Było tak blisko i nagle wszystko runęło...

Kiedy odchodzi ktoś, kto zdążył się urodzić i trochę pożyć, ludzie rozumieją, że bliscy przeżywają jego odejście, przechodzą żałobę. Dają rodzinie prawo do smutku i łez.
Kiedy umiera dziecko, o którego istnieniu niewielu nawet wiedziało, niektórzy sądzą, że lepiej będzie udawać, że nigdy go nie było. Nie pytają, jak się czujesz. Nie pytają, czy miało imię. W jaki sposób zostało pochowane.
Bo to ,,tylko" nienarodzone dziecko. ,,Tylko" siostry. A śmierć zawsze boli tak samo...

Myślałam, że nigdy nie przestanę płakać nocami. Wspominać dni, kiedy umarły i kiedy miały się urodzić. Latami liczyć, jak duże już byłyby z nich dziewczynki. Patrzeć na dzieci w ich wieku i zastanawiać się, do kogo byłyby podobne.
Nie umiałam się śmiać. Później nie dawałam sobie prawa do uśmiechu. Nie chciałam się uśmiechać, kiedy one leżą w grobie- tak to postrzegałam.
Nie miałam też nikogo, komu mogłabym o tym wszystkim opowiedzieć. Nikogo, kto poszedłby ze mną na cmentarz i najzwyczajniej w świecie wysłuchał. Wszystkie łzy wypłakałam w samotności. Co noc śniły mi się w koszmarach martwe dzieci.

Minęło już 20 i 18 lat. Śmierć moich sióstr wypaliła mnie do cna; zgniotła, zdruzgotała, zmiażdżyła. Nie sądziłam, że będę zdolna przeżyć taki ból. Ale przeżyłam...
Mam swoją historię, swoje tajemnice. Zabliźnioną ranę w sercu i cień smutku, który zawsze będzie błąkał się na mojej twarzy.
Straciłam coś, czego nigdy nie odzyskam- i nigdy nie będę już tym samym człowiekiem, którym byłam, zanim to wszystko się stało. Nigdy nie zapomnę dwóch, maleńkich dziewczynek, którym nie dane było się urodzić. Nigdy nikt nie powie mi, że przecież nawet ich nie znałam. Serce wie i wiedzieć będzie zawsze.
Zawsze będę je kochać.
Jestem o tą straszną historię słabsza- i silniejsza jednocześnie, bo pomimo wszystko przeżyłam. Wstałam. Zhardziałam.
Pewnego dnia znów pozwoliłam sobie popatrzeć na świat bez wyrzutów sumienia, że ja mogę- a one nie. Wystawiłam twarz do słońca. Zdjęłam buty, żeby poczuć pod stopami świeżą, zieloną trawę.
Wierzę, że pewnego dnia poznam moje dziewczynki.

Wiem, że moja historia to nie to samo, co śmierć rodzica, ale chciałam się tym podzielić.

[ciasteczkowa_panna]

Napisane przez panna_felicjanna

Czy jeszcze kiedyś będę mogła powiedzieć, że jest dobrze? Że jestem bardzo szczęśliwa? Czy to już zawsze tak będzie, że się uśmiecham, a za chwilę dopada mnie ten ból, który uświadamia co się stało?
To najgorszy czas w moim życiu. Gdy umarły babcie, to też cierpiałam, ale nie aż tak jak teraz. Czuję jakby i we mnie coś umarło.

łączę się w bólu, mam to samo.

[Mijanou]

Napisane przez ciasteczkowa_panna

łączę się w bólu, mam to samo.

Ja myślę, że aktualnie Tato ze swoim najlepszym przyjacielem dowodzą statkiem, który pływa gdzieś po bezkresnych Niebieskich Oceanach. Obalają piwko, śmieją się, jak zawsze. Są znów młodzi, pełni nadziei i pasji życia. W koncu z nimi nigdy nie było nudno i zawsze "się działo".
Ja już swoją żałobę zakonczyłam. Teraz życzę Tacie stopy wody pod kilem, bezkresnego wodnokręgu i bajecznych portów, do których swój statek poprowadzi. Mogę się śmiać z powiedzonek, które zapamiętałam ("dziecko, ty sobie kup furmankę bo na kierowcę się nie nadajesz", "Mija, zepnij ye włosy bo wyglądasz jakby piorun doopnął w szczypiorek"). Mogę czuć miłe ciepło w sercu na wspomnienie bycia noszoną "na barana" w dzieciństwie Już nie boli. Teraz te wspomnienia są jak bezpieczny, ciepły kocyk.

Dziewczyny, z Wami będzie tak samo. Obiecuję.