Tęsknię za swoim najdroższym psem

Charlotte York · 2020-07-06, 13:48

Prawie 2 tygodnie temu pożegnałam się na zawsze z moim najdroższym psem na świecie. Tak strasznie za nią tęsknie, że to coś niewyobrażalnego. Żałuję, że w tym ostatnim dniu tak mało ją przytulałam, ale nie chciałam jej zabierać przestrzeni, bo widziałam, że się źle czuje, a ona nie lubiła być osaczana. Do głowy mi nie przyszło, że to będzie ostatni dzień, chociaż była chora i powinnam się tego spodziewać w każdym momencie. Byłam przy niej do końca a ja mam poczucie, że byłam mało. Już nie wiem jak mam się pocieszyć... czy tym, że przeżyła ponad 14 lat... czy tym, że pomimo choroby nie cierpiała długo jak niektóre zwierzaki, a przed ostatni dzień jeszcze był aktywny i fantastyczny. Nie wiem po co to piszę. Smutno mi. W domu faceta już męczyć nie chcę, tym bardziej, że dzis odszedł kolejny psiak, jego mamy..

Dink · 2020-07-06, 17:53

Na wszystko potrzeba czasu, też straciłam psa, ponad rok temu i wciąż ją wspominam i wciąż boli. Trochę pomaga wzięcie kolejnego psa, ale u mnie nie było tak od razu, musiało minąć sporo czasu zanim się zdecydowałam

**7623cb0b746b4d40e529fc123bf669aade741778_65822f07d8014** · 2020-07-06, 18:03

To jeszcze bardzo swiezy temat
Mój syn ostatnio powiedział że czasami chce mu się płakać po naszym psie który odszedł w lutym tamtego roku.
To bardzo bolesne przeżycie. Pomysl ze dałaś temu psu wspaniale życie ze był kochany do końca ze miał ciepło, komfortowo ze był poprostu z wami szczęśliwy i odszedł otoczony miłością

Vanir410 · 2020-07-06, 18:19

Moja kotka umarła ponad rok temu.Tęsknie do tej pory i mam wyrzuty sumienia, że nie było mnie w domu ponad trzy tygodnie. Miałam durnowate myśli, że musiała za mną tęsknić i to z tęsknoty umarła ( miała minimum 13 lat, przybłęda, więc nie da się określić dokładnie, ale nie chorowała, po prostu padła). Mimo, że to był kot, była do mnie bardzo przywiązana. Chodziła za mną na spacery jak pies, szła sama z siebie obok. Gdy przychodziłam do domu, to biegła do mnie się przytulać.

Zwierzę jest jak przyjaciel. To normalne, że tęsknimy, mamy żałobę.

Veredise · 2020-07-06, 19:22

Przykro mi bardzo. To jest straszne przeżycie, też przez to przeszłam. Moja mama, która nie chciała psa mówiła, że bardziej przeżyła tylko śmierć swoich rodziców. Taka to jest więź.

Na pewno Twoja psica wiedziała, że jesteś przy niej i że ją kochasz. Nie wyrzucaj sobie, że mogłaś zrobić więcej. Zwierzęta czują, gdy ktoś je kocha. Dla niej na pewno było ważne, że byłaś przy niej. I to dobrze, że się nie męczyła, choć rozumiem, że to dla Ciebie straszny szok.
Pomyśl ile macie wspólnych wspomnień, jak miała z Tobą dobrze i jak zmieniłaś jej los. Dla mnie to było pocieszające.

Niestety jak mój pies odszedł, to ja nie potrafiłam pochować misek i innych rzeczy. Mój tata stwierdził, że nie wstanie z łóżka, bo ja pójdę na uczelnie, mama do pracy, a on nie będzie mieć nawet dla kogo wstawać, bo zajmował się psem, siedzieli razem w domu, chodzili na spacery, gotował mu i czekali na nas. Bałyśmy się z mamą, że tata będzie miał depresję, więc na już znalazłyśmy szczeniaki do adopcji i dwa dni później mieliśmy już w domu nowego psa. To nie było idealne rozwiązanie, bo tamtego psa nadal nam brakowało, ale trzeba było się zająć maleństwem i było jednak łatwiej. Wyszliśmy z założenia, że mamy warunki, więc nie ma na co czekać - możemy zmienić życie kolejnej bidy. I być może to nie jest polecane rozwiązanie, ale moim zdaniem było dla nas dobre. Mamy tego pieska już 10 lat teraz, jest całkiem inna niż poprzedni (nie oczekiwaliśmy oczywiście tego, żeby była taka sama, nawet płeć wybraliśmy inną), ale nie wyobrażam sobie bez niej życia.

Co chcę przez to powiedzieć? Nawet jeśli teraz sobie tego nie wyobrażasz, to być może trzeba o tym pomyśleć, że jest to szansa dla kolejnego psiaka, żeby miał z Tobą dobre życie. Nie teraz, to za pół roku, za rok. Kiedy będziesz gotowa. Wszyscy podopieczni są na zawsze w sercach właścicieli, ale mimo to jest miejsce dla kolejnych.

Trzymaj się. Z czasem jest lepiej, choć pierwsze dni i tygodnie są straszne.

**07f49d5297ed442eaa63bdc5e3365630f1fe1bde_620d9001ec3ce** · 2020-07-06, 23:45

Bardzo mi przykro, dziewczyny napisały już wszystko i to bardzo mądrze. Dałaś pieskowi dom, miłość i opiekę, ona to czuła i była szczęśliwa. Zwierzęta nie myślą o śmierci, są tu i teraz, a Twój psiak miał szczęśliwe i dobre życie. I to jest piękne, przeszła swoją drogę życia z ludźmi, którzy ją kochali. Wiem, ze w obliczu ostateczności każdy sobie wyrzuca, ze mógł zrobić coś więcej, to naturalne. Tylko czas pomoże Ci zaakceptować odejście przyjaciela, ale tęsknić będziesz już zawsze tak samo. Taka nasza czlowiecza dola. Masz piękne wspomnienia, a pies mial dobre życie, to jest najważniejsze. Życzę Ci dużo siły i nie wstydź się rozmawiać z bliskimi o poczuciu straty.

Wysłane z mojego SM-G975F przy użyciu Tapatalka

puchaty71 · 2020-07-07, 04:43

Zobacz ile życia jest w tym smutku. Tak to właśnie powinno wyglądać, gdy odchodzi ktoś, kogo kochamy. Ma być cierpienie i poczucie pustki. Wyobraź sobie, że umiera Twój pies a Ty nie czujesz niczego...
Wszystko jest ok.

Wysłane z mojego EML-L29 przy użyciu Tapatalka

kennedy · 2020-07-07, 11:39

dobrze cie rozumiem moj pies odszedl w 2018 po 14 latach

Charlotte York · 2020-07-07, 15:19

Dzięki za słowa otuchy. To prawda spędzałam z nią 24 godziny na dobę. Dosłownie. Bardzo rzadko zostawała u mojej mamy na kilka godzin. A jak się dowiedziałam o guzie to już całe życie jej podporządkowaliśmy, chociaż zawsze wszystko robiliśmy z myślą o niej, ale ten ostatni czas jeszcze bardziej...
Przed ostatni dzień był fantastyczny. Miała kilka przejażdżek samochodowych, które kochała. spacery w różnych częściach miasta. I jeszcze pojadła do syta. Także chyba powinnam się cieszyć, że pomimo guza, który rósł błyskawicznie widziałam w niej radość z życia prawie do ostatniego dnia. Powinnam być gotowa, że odejdzie, ale nie byłam.
Kurcze nawet miałam wyrzuty sumienia, że smaczki miała na ostatnie dni jakieś gorsze od tych co zwykle. Jadła je, ale jakoś tak mniej chętnie je gryzła.. a może to już były te dni, kiedy przestawała mieć ochotę na jedzenie. W końcu swojej karmy też nie chciała. Ostatni tydzień musiałam już wymyślać różne cuda do jedzenia, żeby pałaszowała z chęcią. Wiem głupie to co tu wypisuje.
Może niepotrzebnie rozmyślam o wszystkim i rozkładam jej ostatnie dni na części pierwsze..
I tak strasznie mi przykro jak sobie przypomnę jak w ostatnim dniu ją bolało i ja w sumie nie pomyślałam, że to może być koniec. Po prostu zajęłam się prasowaniem i z odległości mówiłam do niej i podchodziłam czasami na drapki. Ale lekkie, bo nie chciałam ją denerwować i zmuszać do zmiany miejsca. I te ostatnie 2, 3 godziny i jej biedne oczy. Pęka mi serce, że musiała czuć ból. Myślałam, że wcześniej przestał działać zastrzyk. Że przyjdzie facet da jej kolejny i wszystko wróci do normy.
Będę sobie czytac to co mi tu napisałyście..

**07f49d5297ed442eaa63bdc5e3365630f1fe1bde_620d9001ec3ce** · 2020-07-07, 18:27

Cytat:

Napisane przez Charlotte York

Dzięki za słowa otuchy. To prawda spędzałam z nią 24 godziny na dobę. Dosłownie. Bardzo rzadko zostawała u mojej mamy na kilka godzin. A jak się dowiedziałam o guzie to już całe życie jej podporządkowaliśmy, chociaż zawsze wszystko robiliśmy z myślą o niej, ale ten ostatni czas jeszcze bardziej...

Przed ostatni dzień był fantastyczny. Miała kilka przejażdżek samochodowych, które kochała. spacery w różnych częściach miasta. I jeszcze pojadła do syta. Także chyba powinnam się cieszyć, że pomimo guza, który rósł błyskawicznie widziałam w niej radość z życia prawie do ostatniego dnia. Powinnam być gotowa, że odejdzie, ale nie byłam.

Kurcze nawet miałam wyrzuty sumienia, że smaczki miała na ostatnie dni jakieś gorsze od tych co zwykle. Jadła je, ale jakoś tak mniej chętnie je gryzła.. a może to już były te dni, kiedy przestawała mieć ochotę na jedzenie. W końcu swojej karmy też nie chciała. Ostatni tydzień musiałam już wymyślać różne cuda do jedzenia, żeby pałaszowała z chęcią. Wiem głupie to co tu wypisuje.

Może niepotrzebnie rozmyślam o wszystkim i rozkładam jej ostatnie dni na części pierwsze..

I tak strasznie mi przykro jak sobie przypomnę jak w ostatnim dniu ją bolało i ja w sumie nie pomyślałam, że to może być koniec. Po prostu zajęłam się prasowaniem i z odległości mówiłam do niej i podchodziłam czasami na drapki. Ale lekkie, bo nie chciałam ją denerwować i zmuszać do zmiany miejsca. I te ostatnie 2, 3 godziny i jej biedne oczy. Pęka mi serce, że musiała czuć ból. Myślałam, że wcześniej przestał działać zastrzyk. Że przyjdzie facet da jej kolejny i wszystko wróci do normy.

Będę sobie czytac to co mi tu napisałyście..

Czy mogę spytać czy byłaś przy tym jak zmarła czy po prostu odkryłaś jak to juz się stało?

Wysłane z mojego SM-G975F przy użyciu Tapatalka

janna88 · 2020-07-07, 18:44

Nie szukaj w sobie żadnej winy, bo jej tam nie ma. Dałaś pieskowi wiele miłości, szczęśliwy dom, zajęłaś się nią w chorobie.

Strata kochanego zwierzaka bardzo boli. Mój piesek odszedł 16 lat temu, gdy ja sama miałam 16 lat. Dostaliśmy go, gdy miałam 3 latka - pamiętam ten moment. Do tej pory potrafię za nim płakać. Czasem, kiedy bardzo intensywnie myślę przed zaśnięciem - śni mi się. Nawet kilka nocy temu śniło mi się, że mam 10 lat i go przytulam. Lubię te sny - to tak, jakby na chwilę do mnie wrócił.

Zwierzęta to członkowie naszych rodzin i cierpimy po ich odejściu. Musimy przeżyć żałobę, żeby wrócić do normalności.

Może za jakiś czas, kiedy minie najgorszy ból, weźmiesz kolejnego pieska i dasz mu szansę na szczęśliwe życie?

Charlotte York · 2020-07-07, 20:22

[1=07f49d5297ed442eaa63bdc 5e3365630f1fe1bde_620d900 1ec3ce;87984074]Czy mogę spytać czy byłaś przy tym jak zmarła czy po prostu odkryłaś jak to juz się stało?

Wysłane z mojego SM-G975F przy użyciu Tapatalka[/QUOTE]

Byłam przy niej do samego końca. Jak się zorientowałam że jest zle nie odstepowalam jej. Zdążyliśmy być u weterynarza A na koniec i tak musiałam wzywać go do domu. Ale byłam obok ja i mój facet.

---------- Dopisano o 21:22 ---------- Poprzedni post napisano o 21:20 ----------

Cytat:

Napisane przez janna88

Nie szukaj w sobie żadnej winy, bo jej tam nie ma. Dałaś pieskowi wiele miłości, szczęśliwy dom, zajęłaś się nią w chorobie.

Strata kochanego zwierzaka bardzo boli. Mój piesek odszedł 16 lat temu, gdy ja sama miałam 16 lat. Dostaliśmy go, gdy miałam 3 latka - pamiętam ten moment. Do tej pory potrafię za nim płakać. Czasem, kiedy bardzo intensywnie myślę przed zaśnięciem - śni mi się. Nawet kilka nocy temu śniło mi się, że mam 10 lat i go przytulam. Lubię te sny - to tak, jakby na chwilę do mnie wrócił.

Zwierzęta to członkowie naszych rodzin i cierpimy po ich odejściu. Musimy przeżyć żałobę, żeby wrócić do normalności.

Może za jakiś czas, kiedy minie najgorszy ból, weźmiesz kolejnego pieska i dasz mu szansę na szczęśliwe życie?

Nie wezmę. Nie chce się już przywiązywać. Nie zniosę drugiego takiego bólu.

kasztanka3 · 2020-07-08, 14:33

Rowniez rozumiem Twoj bol. W zeszlym miesiacu minelo 14 lat odkad odeszla moja ukochana kotka, ktora byla ze mna od wczesnej podstawowki. Nigdy wczesniej ani pozniej nie bylam az tak przywiazana do zwierzaka (a naprawde mocno kocham mojego obecnego kota), do tej pory czasami jeszcze mi sie ona sni.

Likka9 · 2020-07-08, 14:49

Twoje uczucia są jak najbardziej normalne.

Mój pies zmarł po 16 latach. Po mojej wyprowadzce został u rodziców. Na szczęście odeszła po prostu we śnie, nie męczyła się. Z racji wieku wszyscy byliśmy jakoś na to przygotowani, rozmawialiśmy gdzie ja pochowamy itd. Mimo to po śmierci psa przez dwa tygodnie nie potrafiłam odwiedzić rodziców (chociaż mieszkałam niedaleko) bo bałam się wejść do tego domu bez ukochanego psa w korytarzu, zobaczyć że nie ma już jej misek, posłania.

Z czasem będzie lżej.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Charlotte York · 2020-07-08, 15:20

Dzięki, że piszecie. Mój partner już chyba nie ma siły o tym myśleć i mówić. Wolałby wrócić do normalności. Też bardzo za nią płakał. A ja ciągle mam potrzebę mówienia i myślenia. Może dziś już jest troszkę lepiej, ale nadal źle. Za chwilę jadę w miejsce gdzie przez trochę swojego życia mieszkała. Nie wiem jak to zniosę. Wejdę na to podwórko, zacznę rozmawiać z bratem. Nie wiem czy dam radę.

**07f49d5297ed442eaa63bdc5e3365630f1fe1bde_620d9001ec3ce** · 2020-07-08, 16:14

Cytat:

Napisane przez Charlotte York

Dzięki, że piszecie. Mój partner już chyba nie ma siły o tym myśleć i mówić. Wolałby wrócić do normalności. Też bardzo za nią płakał. A ja ciągle mam potrzebę mówienia i myślenia. Może dziś już jest troszkę lepiej, ale nadal źle. Za chwilę jadę w miejsce gdzie przez trochę swojego życia mieszkała. Nie wiem jak to zniosę. Wejdę na to podwórko, zacznę rozmawiać z bratem. Nie wiem czy dam radę.

Może spisuj swoje uczucia albo jak masz okazję to mów sama do siebie. Rozumiem też swojego partnera, każdy inaczej przechodzi żałobę.

Wysłane z mojego SM-G975F przy użyciu Tapatalka

evonla · 2020-07-08, 21:46

Cytat:

Napisane przez Charlotte York

Prawie 2 tygodnie temu pożegnałam się na zawsze z moim najdroższym psem na świecie. Tak strasznie za nią tęsknie, że to coś niewyobrażalnego. Żałuję, że w tym ostatnim dniu tak mało ją przytulałam, ale nie chciałam jej zabierać przestrzeni, bo widziałam, że się źle czuje, a ona nie lubiła być osaczana. Do głowy mi nie przyszło, że to będzie ostatni dzień, chociaż była chora i powinnam się tego spodziewać w każdym momencie. Byłam przy niej do końca a ja mam poczucie, że byłam mało. Już nie wiem jak mam się pocieszyć... czy tym, że przeżyła ponad 14 lat... czy tym, że pomimo choroby nie cierpiała długo jak niektóre zwierzaki, a przed ostatni dzień jeszcze był aktywny i fantastyczny. Nie wiem po co to piszę. Smutno mi. W domu faceta już męczyć nie chcę, tym bardziej, że dzis odszedł kolejny psiak, jego mamy..

Wiem, przez co przechodzisz..

Niecałe dwa miesiące temu musiałam pożegnać mojego kochanego Kocurka, który był przy mnie przez prawie 18 lat. Dla osoby, która widzi przyjaciela w swoim zwierzaku, nie ważne ile lat by nie przeżył, to wciąż będzie za krótko.. Daj sobie trochę czasu, aby pogodzić się z utratą pupila. Ja po dwóch miesiącach dalej popłakuję po kątach, więc to tak nagle nie przejdzie..

**e36b38c1b02253f65e484b4d30ebb09d9d5f8578_646d4571ebe9e** · 2020-07-09, 05:22

U mojego 8-letniego psiaka wet ostatnio zdiagnozował zmiany w stawie wynikające ze starości. Bylam w strasznym szoku, bo jakoś zawsze myslalam o nim jak o psie w pełni sił, niby wiedziałam, że wiecznie żyć nie będzie, ale to było jak uderzenie w twarz...
Rozumiem Twój ból i przeraża mnie, że wiele osób uważa, że nie ma co żałować psa, bo to nie człowiek. Jak dla mnie, pies jest więcej warty od wielu ludzi.
Daj sobie czas na żałobę, z czasem będzie lepiej.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Charlotte York · 2020-07-09, 13:57

[1=07f49d5297ed442eaa63bdc 5e3365630f1fe1bde_620d900 1ec3ce;87986386]Może spisuj swoje uczucia albo jak masz okazję to mów sama do siebie. Rozumiem też swojego partnera, każdy inaczej przechodzi żałobę.

Wysłane z mojego SM-G975F przy użyciu Tapatalka[/QUOTE]

Całe dnie jestem sama. Często mówie do siebie... tłumacze sobie, że inaczej się nie dało. Taka kolej. Że dałam z siebie wszystko. I analizuję niepotrzebnie te złe chwile...

---------- Dopisano o 14:45 ---------- Poprzedni post napisano o 14:43 ----------

[1=e36b38c1b02253f65e484b4 d30ebb09d9d5f8578_646d457 1ebe9e;87987341]U mojego 8-letniego psiaka wet ostatnio zdiagnozował zmiany w stawie wynikające ze starości. Bylam w strasznym szoku, bo jakoś zawsze myslalam o nim jak o psie w pełni sił, niby wiedziałam, że wiecznie żyć nie będzie, ale to było jak uderzenie w twarz...
Rozumiem Twój ból i przeraża mnie, że wiele osób uważa, że nie ma co żałować psa, bo to nie człowiek. Jak dla mnie, pies jest więcej warty od wielu ludzi.
Daj sobie czas na żałobę, z czasem będzie lepiej.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz[/QUOTE]

To prawda. Kiedyś od przesympatycznej kobiety usłyszałam, że "pies to tylko pies" Strasznie dziwnie mi się zrobiło na to stwierdzenie. Dla mnie mój pies był całym światem i każdego jednego biedaka mi szkoda. Więc nie wiem jak tak można mówić i myśleć.

---------- Dopisano o 14:57 ---------- Poprzedni post napisano o 14:45 ----------

Cytat:

Napisane przez evonla

Wiem, przez co przechodzisz..

Niecałe dwa miesiące temu musiałam pożegnać mojego kochanego Kocurka, który był przy mnie przez prawie 18 lat. Dla osoby, która widzi przyjaciela w swoim zwierzaku, nie ważne ile lat by nie przeżył, to wciąż będzie za krótko.. Daj sobie trochę czasu, aby pogodzić się z utratą pupila. Ja po dwóch miesiącach dalej popłakuję po kątach, więc to tak nagle nie przejdzie..

Takie mam własnie poczucie "krótko, mało". Żałuję, że w ostatnim dniu tak mało ja tuliłam. Tak mi brakuje tego uczucia jej futerka przy moim ciele. Ale jak miałam drażnić psiaka, który źle się czuł.

maybelline · 2020-07-09, 22:23

Czytam i płacze

pożegnałam dwa pieski, po każdym miałam kolejnego.
Uwierz, że możesz spotkać swojego pieska w innym futerku. W futerku, który czeka i wypatruje zza krat miłości.
Nie obwiniaj się za nic, niestety takie jest życie , każdego to spotka, zrobiłaś co mogłaś

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Charlotte York · 2020-07-11, 14:19

Cytat:

Napisane przez maybelline

Czytam i płacze

pożegnałam dwa pieski, po każdym miałam kolejnego.
Uwierz, że możesz spotkać swojego pieska w innym futerku. W futerku, który czeka i wypatruje zza krat miłości.
Nie obwiniaj się za nic, niestety takie jest życie , każdego to spotka, zrobiłaś co mogłaś

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Wierzę, że mogło by tak byc. Ale nie chce. Tęsknię za swoim futerkiem. Brakuje mi jej niewyobrażalnie. Znowu mam ochotę wyć.

Charlotte York · 2020-07-15, 12:03

Cały czas mam ją w głowie. Rozpamiętuję, że odeszła, jej smutne oczy i te piękne ostatnie dni. Tak strasznie za nią tęsknie. Wszystkie czynności jakie wykonuje w domu przypominają mi ją. Brakuje mi spoglądania co robi, sprawdzania w jakiej pozycji leży na kanapie, czy aby na pewno nie spadnie. Pokazywania się jej, że jestem, ale w innym pomieszczeniu. Ona tak fajnie budziła się i podnosiła głowę, zerkając czy nie została sama. W sumie to nie rozumiem czemu już odeszła. Mało ja przytuliłam i wycałowałam. Brakuje mi jej.

maybelline · 2020-07-15, 17:20

Dlatego mówię, mi pomógł kolejny pies w domu

Twoja decyzja, nic na siłę.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Monia284 · 2020-07-15, 17:53

Calkowicie Cie rozumiem. Nie boj sie mowic o swoich uczuciach. Na pewno nikt nie uzna tego za zle. To troche pomaga. Na pewno jest to swiezy temat, to bolesna strata, bo dla wiekszosci z nas czy kot czy pies to czlonek rodziny, z ktorym jestesmy wiele lat i nie jest latwo pogodzic sie z jego odejsciem. Ja tez bardzo cierpialam po stracie psa. Byla z nami 15 lat, ale to zawsze boli. Moj chlopak tez cierpial po kazdym zwierzaku. Po czasie jest troche lepiej, ale wiadomo zawsze bedzie w naszej pamieci. Moj chlopak i po paru latach czasem przypomni sobie i w oku zakreci sie lza. Wiadomo czlowiek godzi sie z tym, ale nie jest to latwe. Jakas tesknota w sercu zostaje, brakuje tego przyjaciela tego konkretnego psa czy kota. Dobre w tym to o ile mozna tak powiedziec ze juz sie nie meczy. Nie miej zadnych wyrzutow sumienia, na pewno wiedziala, e ja kochasz. Nie musialas ja przytulac, najwazniejsze ze bylas blisko.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Charlotte York · 2020-07-17, 17:38

Cytat:

Napisane przez Monia284

Calkowicie Cie rozumiem. Nie boj sie mowic o swoich uczuciach. Na pewno nikt nie uzna tego za zle. To troche pomaga. Na pewno jest to swiezy temat, to bolesna strata, bo dla wiekszosci z nas czy kot czy pies to czlonek rodziny, z ktorym jestesmy wiele lat i nie jest latwo pogodzic sie z jego odejsciem. Ja tez bardzo cierpialam po stracie psa. Byla z nami 15 lat, ale to zawsze boli. Moj chlopak tez cierpial po kazdym zwierzaku. Po czasie jest troche lepiej, ale wiadomo zawsze bedzie w naszej pamieci. Moj chlopak i po paru latach czasem przypomni sobie i w oku zakreci sie lza. Wiadomo czlowiek godzi sie z tym, ale nie jest to latwe. Jakas tesknota w sercu zostaje, brakuje tego przyjaciela tego konkretnego psa czy kota. Dobre w tym to o ile mozna tak powiedziec ze juz sie nie meczy. Nie miej zadnych wyrzutow sumienia, na pewno wiedziala, e ja kochasz. Nie musialas ja przytulac, najwazniejsze ze bylas blisko.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Dlatego tu pisze. Mam potrzebe rozmawiania o tym, o niej, ale nie mam juz z kim. Facet nie chce mówić. Jak ja wybucham płaczem, jemu tez łzy lecą, ale kiedys powiedział, ze nie ma siły o tym mówić.
No jest masakra. Nie całe dnie już, ale chwilami nie daję sobie rady.

v-x-n · 2020-07-17, 19:09

Pisz tutaj jak musisz sie wygadac. Swietnie Cie rozumiem, my co prawda nigdy nie mielismy psa czy kota, byly za to rybki, chomiki, swinka, szczury, nawet zaba (miniaturowa - 7 lat przezyla). Kazdego zwierzaka traktowalo sie u mnie w domu jak czlonka rodziny. Pamietam, ze jak bylam mala rodzicom sie nie przelewalo, a i tak jak zwierzak potrzebowal, to rodzice nawet te ostatnie grosze zostawiali u weterynarza - nawet z zaba jak zachorowala jezdzili do sasiedniego miasta, bo tylko tam byl weterynarz, ktory chociaz troche znal sie na takich malych plazach. I dla mnie wlasnie to jest normalne podejscie.

Smierc kazdego zwierzaka boli, w koncu to przyjaciel, taki najszczerszy, kochajacy miloscia bezwarunkowa. Zamiast rozpamietywac zle chwile mysl ile dobrego dla niej zrobilas, jak ja kochaliscie i jak ona kochala was. Dalas jej najwazniejsza rzecz - milosc, tylko to sie liczy. I nie wstydz sie plakac, nie ma co powstrzymywac lez.

ellish · 2020-07-17, 22:17

Bardzo współczuję. Ja dopiero zaczęłam przygodę z psiakiem, mam go trochę ponad rok i już się boję chwili kiedy będę musiała go pożegnać. Zawładnął moim całym życiem.
Pomyśl, że dałaś mu cudowne życie. Z pewnością lepiej być nie mogło

Wysłane z iPhone za pomocą Tapatalk

Charlotte York · 2020-07-18, 10:48

Ja całe jej życie od samego początku myslałam o tym, że kiedyś odejdzie. Nawet sobie wyobrażałam tą chwilę, kiedy odchodzi. Myslałam, że dzieki temu sie przygotuję i uodpornię. To nic nie dało. Wyobrażałam sobie jak zycie bez niej będzie wyglądać. Myslałam, że wszystko mi pomoże, ale nie pomogło.
Była dla nas całym światem. Moj facet znał ją pół życia, a także sie dla niej poświęcił. To były najlepsze lata. Nie mogliśmy wyjeżdżać kiedy i gdzie chcieliśmy. Wszystko robilismy z myslą o niej... i mogłabym tak zyc kolejne 14 lat.
Może powinnam jednak dziekowac losowi, że to sie tak szybko potoczyło. Że nie płakała kilka dni z bólu, że nie wiadomo było co robić. Guz rósł w oczach. Przerażała mnie jego wielkość. Przecież też go na pewno czuła. Może powinnam być wdzięczna, że nie umęczył ją na maksa, a tylko kilka godzin czuła się na prawdę źle. Modliłam się codziennie w duchu sama do siebie, zeby nie cierpiała długo, żeby ją nie bolało. Może więc moje prosby zostały spełnione?
Bidula duzo przeszła w zyciu. Jedno tylko nie zostało spełnione, tak nie chciałam, aby miała guza.
Chyba mnie najbardziej własnie rozwala to, że przypominam sobie jej oczy, jej cięzki oddech i dwa okropne zapłakania. Jak oglądam jej zdjęcia i filmy to chyba czuję się lepiej.
I jestem z siebie dumna, że dałam radę być w tym okropnym momencie. Bałam się, że nie podołam. A cały okres guza, raptem półtora miesiąca, byłam twarda jak nigdy.

Cytokina · 2020-07-18, 11:52

Bardzo mi przykro

Nie rozpamiętuj jakie miała ciężkie życie, ile przeszła itp... Pomyśl jak miała cudownie przy Tobie, jak cudownych miała ludzi, którzy byli z nią przez cały czas. Pielęgnuj dobre wspomnienia.
I jakkolwiek banalnie to brzmi: będzie lepiej. Z czasem poczujesz się lepiej. Daj sobie pozwolenie na przeżycie żałoby w swój własny sposób, daj sobie czas na smutek. To co przeżywasz jest zupełnie normalne i naturalne. I masz do tego prawo. A w chwilach, gdy naprawdę Ci źle i smutno, powiedz sama do siebie, że za tydzień będzie Ci już troszkę mniej smutno.

Charlotte York · 2020-07-19, 12:25

Cóż chyba wszystko zostało na ten temat powiedziane. Miała wspaniałe życie. To prawda. Rozpieszczaliśmy ją jak mogliśmy i wiem, że wiele psów, nawet tych najbardziej kochanych tak nie miała.
Zastanawiam się czy zrobić przemeblowanie, które zawsze chciałam zrobić, ale nie mogłam, bo byłoby jej ciasno i nie wygodnie. Dywany też już mogę pościągać, które były specjalnie, żeby chronić jej starsze łapki przed poślizgami, ale jakoś nie mogę za nic się zabrać. Mam poczucie winy, że ledwo jej nie ma, a ja już wszystko chcę zmieniać. Tak więc nawet smycz wisi tam gdzie zawsze wisiała.
Facet własnie zaczął urlop. Cieszyłam się na 3 tygodnie przejażdżek samochodowych i spacerków w różnych miejscach we trójkę. Takie 24 na dobę wszyscy razem. I atrakcje specjalnie dla niej.

2020-07-06, 13:48	#1
Charlotte York Zadomowienie Zarejestrowany: 2011-03 Wiadomości: 1 261	Tęsknię za swoim najdroższym psem Prawie 2 tygodnie temu pożegnałam się na zawsze z moim najdroższym psem na świecie. Tak strasznie za nią tęsknie, że to coś niewyobrażalnego. Żałuję, że w tym ostatnim dniu tak mało ją przytulałam, ale nie chciałam jej zabierać przestrzeni, bo widziałam, że się źle czuje, a ona nie lubiła być osaczana. Do głowy mi nie przyszło, że to będzie ostatni dzień, chociaż była chora i powinnam się tego spodziewać w każdym momencie. Byłam przy niej do końca a ja mam poczucie, że byłam mało. Już nie wiem jak mam się pocieszyć... czy tym, że przeżyła ponad 14 lat... czy tym, że pomimo choroby nie cierpiała długo jak niektóre zwierzaki, a przed ostatni dzień jeszcze był aktywny i fantastyczny. Nie wiem po co to piszę. Smutno mi. W domu faceta już męczyć nie chcę, tym bardziej, że dzis odszedł kolejny psiak, jego mamy..

2020-07-06, 17:53	#2
Dink Rozeznanie Zarejestrowany: 2010-04 Wiadomości: 874	Dot.: Tęsknię za swoim najdroższym psem Na wszystko potrzeba czasu, też straciłam psa, ponad rok temu i wciąż ją wspominam i wciąż boli. Trochę pomaga wzięcie kolejnego psa, ale u mnie nie było tak od razu, musiało minąć sporo czasu zanim się zdecydowałam

2020-07-06, 18:03	#3
7623cb0b746b4d40e529fc123bf669aade741778_65822f07d8014 Konto usunięte Zarejestrowany: 2004-12 Wiadomości: 16 089	Dot.: Tęsknię za swoim najdroższym psem To jeszcze bardzo swiezy temat Mój syn ostatnio powiedział że czasami chce mu się płakać po naszym psie który odszedł w lutym tamtego roku. To bardzo bolesne przeżycie. Pomysl ze dałaś temu psu wspaniale życie ze był kochany do końca ze miał ciepło, komfortowo ze był poprostu z wami szczęśliwy i odszedł otoczony miłością

2020-07-06, 18:19	#4
Vanir410 Wtajemniczenie Zarejestrowany: 2013-04 Wiadomości: 2 159	Dot.: Tęsknię za swoim najdroższym psem Moja kotka umarła ponad rok temu.Tęsknie do tej pory i mam wyrzuty sumienia, że nie było mnie w domu ponad trzy tygodnie. Miałam durnowate myśli, że musiała za mną tęsknić i to z tęsknoty umarła ( miała minimum 13 lat, przybłęda, więc nie da się określić dokładnie, ale nie chorowała, po prostu padła). Mimo, że to był kot, była do mnie bardzo przywiązana. Chodziła za mną na spacery jak pies, szła sama z siebie obok. Gdy przychodziłam do domu, to biegła do mnie się przytulać. Zwierzę jest jak przyjaciel. To normalne, że tęsknimy, mamy żałobę.

2020-07-06, 19:22	#5
Veredise Zakorzenienie Zarejestrowany: 2009-07 Lokalizacja: Kraków Wiadomości: 3 493	Dot.: Tęsknię za swoim najdroższym psem Przykro mi bardzo. To jest straszne przeżycie, też przez to przeszłam. Moja mama, która nie chciała psa mówiła, że bardziej przeżyła tylko śmierć swoich rodziców. Taka to jest więź. Na pewno Twoja psica wiedziała, że jesteś przy niej i że ją kochasz. Nie wyrzucaj sobie, że mogłaś zrobić więcej. Zwierzęta czują, gdy ktoś je kocha. Dla niej na pewno było ważne, że byłaś przy niej. I to dobrze, że się nie męczyła, choć rozumiem, że to dla Ciebie straszny szok. Pomyśl ile macie wspólnych wspomnień, jak miała z Tobą dobrze i jak zmieniłaś jej los. Dla mnie to było pocieszające. Niestety jak mój pies odszedł, to ja nie potrafiłam pochować misek i innych rzeczy. Mój tata stwierdził, że nie wstanie z łóżka, bo ja pójdę na uczelnie, mama do pracy, a on nie będzie mieć nawet dla kogo wstawać, bo zajmował się psem, siedzieli razem w domu, chodzili na spacery, gotował mu i czekali na nas. Bałyśmy się z mamą, że tata będzie miał depresję, więc na już znalazłyśmy szczeniaki do adopcji i dwa dni później mieliśmy już w domu nowego psa. To nie było idealne rozwiązanie, bo tamtego psa nadal nam brakowało, ale trzeba było się zająć maleństwem i było jednak łatwiej. Wyszliśmy z założenia, że mamy warunki, więc nie ma na co czekać - możemy zmienić życie kolejnej bidy. I być może to nie jest polecane rozwiązanie, ale moim zdaniem było dla nas dobre. Mamy tego pieska już 10 lat teraz, jest całkiem inna niż poprzedni (nie oczekiwaliśmy oczywiście tego, żeby była taka sama, nawet płeć wybraliśmy inną), ale nie wyobrażam sobie bez niej życia. Co chcę przez to powiedzieć? Nawet jeśli teraz sobie tego nie wyobrażasz, to być może trzeba o tym pomyśleć, że jest to szansa dla kolejnego psiaka, żeby miał z Tobą dobre życie. Nie teraz, to za pół roku, za rok. Kiedy będziesz gotowa. Wszyscy podopieczni są na zawsze w sercach właścicieli, ale mimo to jest miejsce dla kolejnych. Trzymaj się. Z czasem jest lepiej, choć pierwsze dni i tygodnie są straszne. __________________ - Ah elle aime bien ça les stratagemes! - Oui... - En fait, elle est un peu lache. Je crois que c'est pour ça que j'ai du mal a saisir son regard.

2020-07-06, 23:45	#6
07f49d5297ed442eaa63bdc5e3365630f1fe1bde_620d9001ec3ce Konto usunięte Zarejestrowany: 2013-10 Wiadomości: 11 232	Dot.: Tęsknię za swoim najdroższym psem Bardzo mi przykro, dziewczyny napisały już wszystko i to bardzo mądrze. Dałaś pieskowi dom, miłość i opiekę, ona to czuła i była szczęśliwa. Zwierzęta nie myślą o śmierci, są tu i teraz, a Twój psiak miał szczęśliwe i dobre życie. I to jest piękne, przeszła swoją drogę życia z ludźmi, którzy ją kochali. Wiem, ze w obliczu ostateczności każdy sobie wyrzuca, ze mógł zrobić coś więcej, to naturalne. Tylko czas pomoże Ci zaakceptować odejście przyjaciela, ale tęsknić będziesz już zawsze tak samo. Taka nasza czlowiecza dola. Masz piękne wspomnienia, a pies mial dobre życie, to jest najważniejsze. Życzę Ci dużo siły i nie wstydź się rozmawiać z bliskimi o poczuciu straty. Wysłane z mojego SM-G975F przy użyciu Tapatalka

2020-07-07, 04:43	#7
puchaty71 Rozeznanie Zarejestrowany: 2017-08 Wiadomości: 750	Dot.: Tęsknię za swoim najdroższym psem Zobacz ile życia jest w tym smutku. Tak to właśnie powinno wyglądać, gdy odchodzi ktoś, kogo kochamy. Ma być cierpienie i poczucie pustki. Wyobraź sobie, że umiera Twój pies a Ty nie czujesz niczego... Wszystko jest ok. Wysłane z mojego EML-L29 przy użyciu Tapatalka __________________ Takie tam moje oszopeny.

2020-07-07, 11:39	#8
kennedy Zakorzenienie Zarejestrowany: 2007-02 Wiadomości: 18 401	Dot.: Tęsknię za swoim najdroższym psem dobrze cie rozumiem moj pies odszedl w 2018 po 14 latach __________________ Kiedy kobiety kogoś poznają to myślą, że to fajny facet. Jest już wstępnie zaakceptowany jako partner, a później może to tylko zepsuć lub nie. Kiedy mężczyźni kogoś poznają to myślą: „Ma niezłe nogi”.

2020-07-07, 15:19	#9
Charlotte York Zadomowienie Zarejestrowany: 2011-03 Wiadomości: 1 261	Dot.: Tęsknię za swoim najdroższym psem Dzięki za słowa otuchy. To prawda spędzałam z nią 24 godziny na dobę. Dosłownie. Bardzo rzadko zostawała u mojej mamy na kilka godzin. A jak się dowiedziałam o guzie to już całe życie jej podporządkowaliśmy, chociaż zawsze wszystko robiliśmy z myślą o niej, ale ten ostatni czas jeszcze bardziej... Przed ostatni dzień był fantastyczny. Miała kilka przejażdżek samochodowych, które kochała. spacery w różnych częściach miasta. I jeszcze pojadła do syta. Także chyba powinnam się cieszyć, że pomimo guza, który rósł błyskawicznie widziałam w niej radość z życia prawie do ostatniego dnia. Powinnam być gotowa, że odejdzie, ale nie byłam. Kurcze nawet miałam wyrzuty sumienia, że smaczki miała na ostatnie dni jakieś gorsze od tych co zwykle. Jadła je, ale jakoś tak mniej chętnie je gryzła.. a może to już były te dni, kiedy przestawała mieć ochotę na jedzenie. W końcu swojej karmy też nie chciała. Ostatni tydzień musiałam już wymyślać różne cuda do jedzenia, żeby pałaszowała z chęcią. Wiem głupie to co tu wypisuje. Może niepotrzebnie rozmyślam o wszystkim i rozkładam jej ostatnie dni na części pierwsze.. I tak strasznie mi przykro jak sobie przypomnę jak w ostatnim dniu ją bolało i ja w sumie nie pomyślałam, że to może być koniec. Po prostu zajęłam się prasowaniem i z odległości mówiłam do niej i podchodziłam czasami na drapki. Ale lekkie, bo nie chciałam ją denerwować i zmuszać do zmiany miejsca. I te ostatnie 2, 3 godziny i jej biedne oczy. Pęka mi serce, że musiała czuć ból. Myślałam, że wcześniej przestał działać zastrzyk. Że przyjdzie facet da jej kolejny i wszystko wróci do normy. Będę sobie czytac to co mi tu napisałyście..

2020-07-07, 18:44	#11
janna88 Raczkowanie Zarejestrowany: 2017-10 Wiadomości: 39	Dot.: Tęsknię za swoim najdroższym psem Nie szukaj w sobie żadnej winy, bo jej tam nie ma. Dałaś pieskowi wiele miłości, szczęśliwy dom, zajęłaś się nią w chorobie. Strata kochanego zwierzaka bardzo boli. Mój piesek odszedł 16 lat temu, gdy ja sama miałam 16 lat. Dostaliśmy go, gdy miałam 3 latka - pamiętam ten moment. Do tej pory potrafię za nim płakać. Czasem, kiedy bardzo intensywnie myślę przed zaśnięciem - śni mi się. Nawet kilka nocy temu śniło mi się, że mam 10 lat i go przytulam. Lubię te sny - to tak, jakby na chwilę do mnie wrócił. Zwierzęta to członkowie naszych rodzin i cierpimy po ich odejściu. Musimy przeżyć żałobę, żeby wrócić do normalności. Może za jakiś czas, kiedy minie najgorszy ból, weźmiesz kolejnego pieska i dasz mu szansę na szczęśliwe życie?

2020-07-08, 14:33	#13
kasztanka3 Pani Mizantrop Zarejestrowany: 2010-07 Lokalizacja: Sydney Wiadomości: 59 407	Dot.: Tęsknię za swoim najdroższym psem Rowniez rozumiem Twoj bol. W zeszlym miesiacu minelo 14 lat odkad odeszla moja ukochana kotka, ktora byla ze mna od wczesnej podstawowki. Nigdy wczesniej ani pozniej nie bylam az tak przywiazana do zwierzaka (a naprawde mocno kocham mojego obecnego kota), do tej pory czasami jeszcze mi sie ona sni. __________________ In a world of choices I choose me. My favourite season is the fall of the patriarchy. INSTAGRAM / CATSTAGRAM / WARDROBE / LAST.FM

2020-07-08, 14:49	#14
Likka9 Zakorzenienie Zarejestrowany: 2018-10 Wiadomości: 6 969	Dot.: Tęsknię za swoim najdroższym psem Twoje uczucia są jak najbardziej normalne. Mój pies zmarł po 16 latach. Po mojej wyprowadzce został u rodziców. Na szczęście odeszła po prostu we śnie, nie męczyła się. Z racji wieku wszyscy byliśmy jakoś na to przygotowani, rozmawialiśmy gdzie ja pochowamy itd. Mimo to po śmierci psa przez dwa tygodnie nie potrafiłam odwiedzić rodziców (chociaż mieszkałam niedaleko) bo bałam się wejść do tego domu bez ukochanego psa w korytarzu, zobaczyć że nie ma już jej misek, posłania. Z czasem będzie lżej. Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

2020-07-08, 15:20	#15
Charlotte York Zadomowienie Zarejestrowany: 2011-03 Wiadomości: 1 261	Dot.: Tęsknię za swoim najdroższym psem Dzięki, że piszecie. Mój partner już chyba nie ma siły o tym myśleć i mówić. Wolałby wrócić do normalności. Też bardzo za nią płakał. A ja ciągle mam potrzebę mówienia i myślenia. Może dziś już jest troszkę lepiej, ale nadal źle. Za chwilę jadę w miejsce gdzie przez trochę swojego życia mieszkała. Nie wiem jak to zniosę. Wejdę na to podwórko, zacznę rozmawiać z bratem. Nie wiem czy dam radę.

2020-07-09, 05:22	#18
e36b38c1b02253f65e484b4d30ebb09d9d5f8578_646d4571ebe9e Konto usunięte Zarejestrowany: 2010-09 Wiadomości: 2 892	Dot.: Tęsknię za swoim najdroższym psem U mojego 8-letniego psiaka wet ostatnio zdiagnozował zmiany w stawie wynikające ze starości. Bylam w strasznym szoku, bo jakoś zawsze myslalam o nim jak o psie w pełni sił, niby wiedziałam, że wiecznie żyć nie będzie, ale to było jak uderzenie w twarz... Rozumiem Twój ból i przeraża mnie, że wiele osób uważa, że nie ma co żałować psa, bo to nie człowiek. Jak dla mnie, pies jest więcej warty od wielu ludzi. Daj sobie czas na żałobę, z czasem będzie lepiej. Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

2020-07-09, 22:23	#20
maybelline Zakorzenienie Zarejestrowany: 2007-07 Lokalizacja: z Honolulu :) Wiadomości: 9 499	Dot.: Tęsknię za swoim najdroższym psem Czytam i płacze pożegnałam dwa pieski, po każdym miałam kolejnego. Uwierz, że możesz spotkać swojego pieska w innym futerku. W futerku, który czeka i wypatruje zza krat miłości. Nie obwiniaj się za nic, niestety takie jest życie , każdego to spotka, zrobiłaś co mogłaś Wysłane z aplikacji Forum Wizaz __________________ ♥ ból jest przejściowy. duma trwa wiecznie.

2020-07-15, 12:03	#22
Charlotte York Zadomowienie Zarejestrowany: 2011-03 Wiadomości: 1 261	Dot.: Tęsknię za swoim najdroższym psem Cały czas mam ją w głowie. Rozpamiętuję, że odeszła, jej smutne oczy i te piękne ostatnie dni. Tak strasznie za nią tęsknie. Wszystkie czynności jakie wykonuje w domu przypominają mi ją. Brakuje mi spoglądania co robi, sprawdzania w jakiej pozycji leży na kanapie, czy aby na pewno nie spadnie. Pokazywania się jej, że jestem, ale w innym pomieszczeniu. Ona tak fajnie budziła się i podnosiła głowę, zerkając czy nie została sama. W sumie to nie rozumiem czemu już odeszła. Mało ja przytuliłam i wycałowałam. Brakuje mi jej.

2020-07-15, 17:20	#23
maybelline Zakorzenienie Zarejestrowany: 2007-07 Lokalizacja: z Honolulu :) Wiadomości: 9 499	Dot.: Tęsknię za swoim najdroższym psem Dlatego mówię, mi pomógł kolejny pies w domu Twoja decyzja, nic na siłę. Wysłane z aplikacji Forum Wizaz __________________ ♥ ból jest przejściowy. duma trwa wiecznie.

2020-07-15, 17:53	#24
Monia284 Zakorzenienie Zarejestrowany: 2020-03 Wiadomości: 7 846	Dot.: Tęsknię za swoim najdroższym psem Calkowicie Cie rozumiem. Nie boj sie mowic o swoich uczuciach. Na pewno nikt nie uzna tego za zle. To troche pomaga. Na pewno jest to swiezy temat, to bolesna strata, bo dla wiekszosci z nas czy kot czy pies to czlonek rodziny, z ktorym jestesmy wiele lat i nie jest latwo pogodzic sie z jego odejsciem. Ja tez bardzo cierpialam po stracie psa. Byla z nami 15 lat, ale to zawsze boli. Moj chlopak tez cierpial po kazdym zwierzaku. Po czasie jest troche lepiej, ale wiadomo zawsze bedzie w naszej pamieci. Moj chlopak i po paru latach czasem przypomni sobie i w oku zakreci sie lza. Wiadomo czlowiek godzi sie z tym, ale nie jest to latwe. Jakas tesknota w sercu zostaje, brakuje tego przyjaciela tego konkretnego psa czy kota. Dobre w tym to o ile mozna tak powiedziec ze juz sie nie meczy. Nie miej zadnych wyrzutow sumienia, na pewno wiedziala, e ja kochasz. Nie musialas ja przytulac, najwazniejsze ze bylas blisko. Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

2020-07-17, 19:09	#26
v-x-n Wtajemniczenie Zarejestrowany: 2007-06 Lokalizacja: Nowhere Wiadomości: 2 486	Dot.: Tęsknię za swoim najdroższym psem Pisz tutaj jak musisz sie wygadac. Swietnie Cie rozumiem, my co prawda nigdy nie mielismy psa czy kota, byly za to rybki, chomiki, swinka, szczury, nawet zaba (miniaturowa - 7 lat przezyla). Kazdego zwierzaka traktowalo sie u mnie w domu jak czlonka rodziny. Pamietam, ze jak bylam mala rodzicom sie nie przelewalo, a i tak jak zwierzak potrzebowal, to rodzice nawet te ostatnie grosze zostawiali u weterynarza - nawet z zaba jak zachorowala jezdzili do sasiedniego miasta, bo tylko tam byl weterynarz, ktory chociaz troche znal sie na takich malych plazach. I dla mnie wlasnie to jest normalne podejscie. Smierc kazdego zwierzaka boli, w koncu to przyjaciel, taki najszczerszy, kochajacy miloscia bezwarunkowa. Zamiast rozpamietywac zle chwile mysl ile dobrego dla niej zrobilas, jak ja kochaliscie i jak ona kochala was. Dalas jej najwazniejsza rzecz - milosc, tylko to sie liczy. I nie wstydz sie plakac, nie ma co powstrzymywac lez. __________________ "La curiosidad mató al gato." - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - [ Nie kupuję nowych zanim nie zużyję starych ] [ Biegam ] 10 - 15 - 20 - hM - 30 - M

2020-07-17, 22:17	#27
ellish Zakorzenienie Zarejestrowany: 2008-10 Lokalizacja: różnie to bywa Wiadomości: 5 910	Dot.: Tęsknię za swoim najdroższym psem Bardzo współczuję. Ja dopiero zaczęłam przygodę z psiakiem, mam go trochę ponad rok i już się boję chwili kiedy będę musiała go pożegnać. Zawładnął moim całym życiem. Pomyśl, że dałaś mu cudowne życie. Z pewnością lepiej być nie mogło Wysłane z iPhone za pomocą Tapatalk

2020-07-18, 10:48	#28
Charlotte York Zadomowienie Zarejestrowany: 2011-03 Wiadomości: 1 261	Dot.: Tęsknię za swoim najdroższym psem Ja całe jej życie od samego początku myslałam o tym, że kiedyś odejdzie. Nawet sobie wyobrażałam tą chwilę, kiedy odchodzi. Myslałam, że dzieki temu sie przygotuję i uodpornię. To nic nie dało. Wyobrażałam sobie jak zycie bez niej będzie wyglądać. Myslałam, że wszystko mi pomoże, ale nie pomogło. Była dla nas całym światem. Moj facet znał ją pół życia, a także sie dla niej poświęcił. To były najlepsze lata. Nie mogliśmy wyjeżdżać kiedy i gdzie chcieliśmy. Wszystko robilismy z myslą o niej... i mogłabym tak zyc kolejne 14 lat. Może powinnam jednak dziekowac losowi, że to sie tak szybko potoczyło. Że nie płakała kilka dni z bólu, że nie wiadomo było co robić. Guz rósł w oczach. Przerażała mnie jego wielkość. Przecież też go na pewno czuła. Może powinnam być wdzięczna, że nie umęczył ją na maksa, a tylko kilka godzin czuła się na prawdę źle. Modliłam się codziennie w duchu sama do siebie, zeby nie cierpiała długo, żeby ją nie bolało. Może więc moje prosby zostały spełnione? Bidula duzo przeszła w zyciu. Jedno tylko nie zostało spełnione, tak nie chciałam, aby miała guza. Chyba mnie najbardziej własnie rozwala to, że przypominam sobie jej oczy, jej cięzki oddech i dwa okropne zapłakania. Jak oglądam jej zdjęcia i filmy to chyba czuję się lepiej. I jestem z siebie dumna, że dałam radę być w tym okropnym momencie. Bałam się, że nie podołam. A cały okres guza, raptem półtora miesiąca, byłam twarda jak nigdy.

2020-07-18, 11:52	#29
Cytokina Interleukina Druga Zarejestrowany: 2015-10 Lokalizacja: Polska Wiadomości: 1 811	Dot.: Tęsknię za swoim najdroższym psem Bardzo mi przykro Nie rozpamiętuj jakie miała ciężkie życie, ile przeszła itp... Pomyśl jak miała cudownie przy Tobie, jak cudownych miała ludzi, którzy byli z nią przez cały czas. Pielęgnuj dobre wspomnienia. I jakkolwiek banalnie to brzmi: będzie lepiej. Z czasem poczujesz się lepiej. Daj sobie pozwolenie na przeżycie żałoby w swój własny sposób, daj sobie czas na smutek. To co przeżywasz jest zupełnie normalne i naturalne. I masz do tego prawo. A w chwilach, gdy naprawdę Ci źle i smutno, powiedz sama do siebie, że za tydzień będzie Ci już troszkę mniej smutno.

2020-07-19, 12:25	#30
Charlotte York Zadomowienie Zarejestrowany: 2011-03 Wiadomości: 1 261	Dot.: Tęsknię za swoim najdroższym psem Cóż chyba wszystko zostało na ten temat powiedziane. Miała wspaniałe życie. To prawda. Rozpieszczaliśmy ją jak mogliśmy i wiem, że wiele psów, nawet tych najbardziej kochanych tak nie miała. Zastanawiam się czy zrobić przemeblowanie, które zawsze chciałam zrobić, ale nie mogłam, bo byłoby jej ciasno i nie wygodnie. Dywany też już mogę pościągać, które były specjalnie, żeby chronić jej starsze łapki przed poślizgami, ale jakoś nie mogę za nic się zabrać. Mam poczucie winy, że ledwo jej nie ma, a ja już wszystko chcę zmieniać. Tak więc nawet smycz wisi tam gdzie zawsze wisiała. Facet własnie zaczął urlop. Cieszyłam się na 3 tygodnie przejażdżek samochodowych i spacerków w różnych miejscach we trójkę. Takie 24 na dobę wszyscy razem. I atrakcje specjalnie dla niej.

Ten wątek obecnie przeglądają: 1 (0 użytkowników i 1 gości)