Monotonia życia.

[Mammon]

Witam.
Mam nadzieję że nikt mnie nie zdzieli za złe miejsce umieszczania wątku.
Nazywam się Mateusz i jestem zwykłym 18 letnim chłopakiem, w tygodniu uczęszczam do szkoły zaś w weekendy spotykamy się w grupie starych znajomych na piwie lub jakiejś większej imprezie. Dni w tygodniu zawsze wyglądają tak samo czyli: szkoła, nauka, komputer.
Mój problem polega na braku chęci do życia, boję się rutyny w przyszłości oraz męczy mnie obecna. Mam wrażenie że od długiego czasu (niecały rok)
popadam w coraz to większą depresje z tego powodu, zaczynam się coraz bardziej izolować, czasami nie mogę zmusić się do wstania z łóżka przez co zaniedbuje szkołę. Przyjaciele widzą że coś się dzieję ale wolę ich zapewniać że wszystko jest w porządku. Boję się przyszłości, nie chcę codziennie iść do tej samej pracy, siadać przy tym samym biurku, rozmawiać z tymi samymi ludźmi i wracać do tego samego domu.
Od zawsze chciałem podróżować, nawet będąc dziecięciem to ja namawiałem rodziców bardziej do zwiedzania niż na odwrót.
Kiedy zaczęły się wyżej wymienione lęki zacząłem myśleć nad tym jakbym chciał spędzić życie, bardzo często rozmyślam nad tym żeby przeżyć życie w podróży z dala od całego wyścigu szczurów, nie zwiedzając wielkich znanych zabytków lecz poznawać wszystko od strony na którą niewielu zerka, poznawać ludzi i ich historie by mieć co opowiadać kiedy będę za słaby na podróże. Nie wyobrażam sobie tego jednak pod względem finansowym, trzeba z czegoś żyć. Łudzę się że mógłbym podróżować na piechotę (w końcu miałbym na to szmat czasu) i pracować za najzwyklejszy nocleg z posiłkiem, zostawać w jednym miejscu przez krótki okres czasu po czym iść dalej. To jest życie którego pragnę.
Jeśli ktoś tutaj dotrwał to chciałbym zadać pytanie. A mianowicie, czy jest to możliwe? Czy może jednak jestem naiwny i będę tylko kolejnym człowiekiem który zaprzepaścił swoje marzenia?
Chciałbym poznać opinie obiektywne, od ludzi kompletnie anonimowych i których nie znam ponieważ rozmowa z moim ojcem na ten temat skończyła się na "Weź się w garść człowieku, to nigdy nie będzie możliwe".
Z góry dziękuje i pozdrawiam.
Mammon.

[Kropka_88]

Mam stabilizację w życiu i naprawde nie mam na co narzekać, podróżujemy z mężem trochę po świecie, jednakże zawsze z nutą zazdrości czytam blogi/relacje z podróży osob ktore swoje życie całkowicie poświęcają podróżom.

Uważam że w Twoim przypadku dobrym rozwiązaniem będzie ukończenie szkoły/zdanie matury, odłożenie troszkę pieniędzy (moze rozejrzyj sie za jakas praca dorywcza) i po szkole zrobienie sobie tzw gap year - roku poswieconego podrozom. Podroze na piechote to slaby pomysl, lepiej odlozyc troche kasy i znalezc tani bilet w fajne miejsce (bo jakby tu na piechote dotrzec np do Chin? ;P). Sa strony typu fly4free gdzie jest mnostwo okazji cenowych na loty w wiele ciekawych miejsc swiata. I jak napisales, na miejscu mozna przezyc "za free" - np pracujac u ludzi za nocleg czy jedzenie.
Po takim roku moglbys zdecydowac, czy odpowiada Ci takie zycie i chcesz to kontynuowac, czy jednak tesknisz za monotonia zycia codziennego
Jesli jednak nigdzie nie wyruszysz, a Twoj problem bedzie Cie dalej meczyl, polecam wizyte u specjalisty.

Pozdrawiam bezsennie

Wysyłane z mojego GT-I8160 za pomocą Tapatalk 2

[b3e038722b79d57d91748189c48a0d4b42934a7c_612ac0051d267]

A ja na to patrzę trochę inaczej. Całe życie będziesz sobie podróżował i pracował za "nocleg i jedzenie" a później jak będziesz za słaby na podróże to co? Z czego się utrzymasz? Gdzie będziesz mieszkał?

[Mammon]

@Kropka_88 Myślę że to by było najlepsze rozwiązanie, sprawdzić czy to co podpowiada mi serce naprawdę mi by odpowiadało.
@kopnienta Nie wiem i o to w tym chodzi, żyć chwilą a nie na okrągło snuć plany na przyszłość i żyć tym "co ma być".

[coffee]

A może zastanów się, jaka praca mogłaby Ci ułatwić ciągłe podróżowanie lub poznawanie coraz to nowych ludzi. Fotograf, reporter, przewodnik turystyczny, pisarz (vide Wojciechowska czy Cejrowski )...
Może przemytnik narkotyków?
Poczytaj sobie o tym panu: http://pl.wikipedia.org/wiki/Christopher_McCandless

[Kropka_88]

[1=b3e038722b79d57d9174818 9c48a0d4b42934a7c_612ac00 51d267;45448922]A ja na to patrzę trochę inaczej. Całe życie będziesz sobie podróżował i pracował za "nocleg i jedzenie" a później jak będziesz za słaby na podróże to co? Z czego się utrzymasz? Gdzie będziesz mieszkał?[/QUOTE]

Ale nikt nie mowi ze bedzie chcial do konca zycia podrozowac w taki sposob. I dlatego napisalam, zeby na spokojnie skonczyl szkole, zdal mature i zrobil sobie gap year, sprawdzil, czy mu cos takiego odpowiada. Byc moze za 5 lat stwierdzi ze to go meczy, widzial juz wiele o wraca do Polski. A moze gdzies w Austalii pozna milosc swojego zycia i tam osiadzie z nia na stale? Zycie jest zbyt nieprzewidywalne zeby myslec "co bedzie za 30 lat", a nóż widelec nie dożyjemy ale z drugiej strony, nie należy też całkowicie i bezmyslnie bujać w obłokach, należy z rozmysłem spełniać marzenia

Wysyłane z mojego GT-I8160 za pomocą Tapatalk 2

[coffee]

Napisane przez Kropka_88

Ale nikt nie mowi ze bedzie chcial do konca zycia podrozowac w taki sposob.

On mówi.
Poza tym, myślisz, że on w rok z dorywczej pracy po szkole nazbiera tyle, by spokojnie zrobić gap year i podróżować po świecie przez 12 miesięcy? Takie pisanie osiemnastolatkowi "zarób kilka tysiaków i leć do Chin pracować za nocleg" trąci trochę idyllą, nie sądzisz?

[plastikowabiedronko]

Napisane przez coffee

On mówi.
Poza tym, myślisz, że on w rok z dorywczej pracy po szkole nazbiera tyle, by spokojnie zrobić gap year i podróżować po świecie przez 12 miesięcy? Takie pisanie osiemnastolatkowi "zarób kilka tysiaków i leć do Chin pracować za nocleg" trąci trochę idyllą, nie sądzisz?

Wiele zależy od osoby. Ja uczę się w liceum, pracuję po lekcjach żeby mieć na podróże i w tym roku spędziłam już prawie miesiąc za granicą (odwiedziłam 3 kraje, każde w inną stronę od Polski). Rodzice do niczego mi się nie dorzucali, nie odkładałam pieniędzy przez lata, mogę powiedzieć, że to co zarobię to przejeżdżę. Wiele osób myśli, że powinnam się skupić na nauce, żeby mieć super płatną pracę i podróżować w przyszłości, ale to tak nie działa. Siedząc w miejscu miałam podobną sytuację jak kolega, bardzo się we wszystkim opuściłam, zaczęłam opuszczać szkołę i tylko spałam i spałam, a życie przemykało mi przez palce.
18 lat to już maturalna? Czy jeszcze rok przed Tobą? Jeśli jeszcze nie masz matury to polecam wyjazd na 2 miesięczny EVS w wakacje - opłacasz tylko 10% kosztów podróży, a będziesz mieć okazję jak to jest żyć za granicą robiąc coś zupełnie innego niż dotychczas. Może to nie monotonia Cię wykańcza, a robienie czegoś, czego zupełnie nie lubisz? Jeśli jednak uznasz, że to siedzenie w miejscu jest przyczyną to sprobuj pomyśleć o takiej pracy, która w miarę by cię cieszyła a pozwalała wyrwać się gdzieś raz na 1-2 miesiące naładować akumulatory

Wysłane z aplikacji mobilnej Wizaz Forum.

[Kropka_88]

Napisane przez coffee

On mówi.
Poza tym, myślisz, że on w rok z dorywczej pracy po szkole nazbiera tyle, by spokojnie zrobić gap year i podróżować po świecie przez 12 miesięcy? Takie pisanie osiemnastolatkowi "zarób kilka tysiaków i leć do Chin pracować za nocleg" trąci trochę idyllą, nie sądzisz?

Nie sądzę, żeby to trąciło idylla chlopak ma 18 lat, wiec za 1,5 roku zapewne matura. Wychodzac z zalozenia ze mieszka z rodzicami, niechby przez te 18 miesiecy odkladal po 300 zl z pracy dorywczej - daje mu to 5400 zl. I nikt nie mowi ze od razu ma sie rzucić na Chiny niech zacznie od bardziej dostepnego miejsca, zastanowi sie gdzie go ciagnie i tak np za 100 zl moze miec w promocji bilet w jedna strone do Gruzji. Cos w innym stylu? Ostatnio widzial promocje na Majorke - 110 zl. Europejskie państwa? Co tylko chcesz- Francja, Holandia? Ok 60 zl za bilet w jedna strone. Promocyjnych lotow jest bardzo wiele, wystarczy umiec szukac (a strony typu fly4free sa bardzo w tym pomocne). Uwazam ze na poczatek przygody te 5 tys. wystarczy. W cieplejszych krajach noce mozna spedzac pod namiotem, jest mozliwosc nocowania u ludzi za posrednictwem couchsurfingu. Grunt to odpowiednia organizacja i odrobina szczescia.
Jesli sie okaze ze autor jednak nie radzi sobie z ta przygoda- wroci do domu


Plastikowabiedronko- fajnie ze potrafisz znalezc wzgledna rownowage pomiedzy zyciem (dom, szkola) a spelnianiem marzen i nie sluchaj ludzi ktorzy twierdza ze nauka i tylko nauka, zeby miec dobra prace i zeby potem bylo stac na wojaze. Ja podrozowac zaczelam tez juz w liceum, potem na studiach 1-2 razy do roku, potem zaczela sie praca- i czasu/mozliwosci na wojaże coraz mniej, urlop za granica raz do roku. A teraz dzidzius w drodze i moge zapomniec o szalonych wyjazdach, nocowaniu gdzie popadnie pod namiotem i calonocnym imprezowaniu. Wiec ciesze sie ze wczesniej wiele zobaczylam i przezylam (ehhh poczulam sie staro;P) bo teraz urlopy z Dzieciem na pewno nabiora innego wymiaru, nie mowie ze gorszego ale zdecydowanie innego

Wysyłane z mojego GT-I8160 za pomocą Tapatalk 2

[aganela8]

Może idź na turystykę(dziennie lub zaocznie) zostań pilotem wycieczek?

[Mick]

Granice są (w większości) otwarte, jest Internet - podróżowanie za grosze to naprawdę żaden wyczyn.

Zainteresuj się autorze, czym jest couchsurfing, poszukaj biur pośredniczących w pracy za granicą albo oferty work & travel, przeglądaj blogi podróżnicze, zarejestruj się na forach, gdzie ludzie szukają towarzyszy wypraw, no i oprócz odkładania pieniędzy w skarpetę UCZ SIĘ JĘZYKÓW. Może nie będzie to od razu "zwiedzanie świata na piechotę", ale w tym wieku można spokojnie układać sobie życie tak, żeby co jakiś czas gdzieś wyjeżdżać.

Odradzam rzucanie się na głęboką wodę typu kolej transsyberyjska - marzenia są piękne, niekiedy jednak okazuje się, że nie nadajemy się do ich spełniania

[coffee]

Napisane przez Kropka_88

Uwazam ze na poczatek przygody te 5 tys. wystarczy.

Na początek przygody czy na gap year?
Gdybym miała dziecko 19-letnie i wyskoczyłby mi z pomysłem, że ma 5 tysiaków i jedzie na rok zwiedzać świat, a jak coś to wróci, to bym nie puściła. Co innego kilkutygodniowa wycieczka do jakiegoś kraju, ale taki gap year z 5 tysiącami w kieszeni?
A jeśli przeżyje ten rok za 5 tysięcy i mu się spodoba, to co dalej? Znów do pracy na kilka miesięcy i znów wyjazd na rok? I potem znów?
Na dłuższą metę takie rozwiązanie nie ma sensu.
Rozumiem, że nie ma sensu planować 30 lat w przyszłość. Ale z drugiej strony życie dosłownie z dnia na dzień też nie wydaje mi się rozsądne. Szczególnie w przypadku osiemnastolatka, któremu się nie chce wstawać do szkoły.

Grunt to odpowiednia organizacja i odrobina szczescia.

Wg mnie 5 tysięcy na rok życia za granicą, to nie jest odpowiednia organizacja.

[glodomor]

Marzenia są po to aby je realizować. Wiem łatwo mówić, trudniej już coś zrobić, ale tak naprawdę to czy będziemy szczęśliwi, wiedli takie życie, a nie inne zależy od nas samych. Nikt Ci nie każe przecież pracować od rana do wieczora przez 30 lat. Wiele osób jednak idzie tą drogą myśląc, że to jest jedyna możliwość. Nie obrażam nikogo kto obrał drogę kariera i rodzina ponieważ ludzie mają różne marzenia i priorytety. Ważne jest to by zdobyć się na odwagę by wykonać pierwszy krok i zacząć dążyć do spełniania marzeń czy wymarzonych celi. Nie ma rzeczy niemożliwych, są tylko rzeczy których jeszcze nikt nie wykonał. Sama jestem w liceum i przytłacza mnie ta cała nauka i pęd całego dnia, tygodnia, miesiąca ale nie można bać się marzyć. Warto pojechać gdzieś po maturze w jakąś krótką podróż. Może po Europie, Polsce nawet na miesiąc i zobaczyć czy to jest to, co chcesz robić w życiu, a jeśli tak to już wiesz co robić dalej

[manymanyways]

może wybierz sobie taki zawód, w którym będziesz dużo podróżował, to nie tylko nie będziesz musiał iść na piechotę, ale jeszcze będą Ci za to płacić
Albo poczytaj sobie np. o EVS, European Voluntary Service. Jedziesz za granicę, dostajesz kieszonkowe, masz zapewnione wyżywienie i zakwaterowanie, a w zamian za to pracujesz w wybranym projekcie. Przy okazji poznajesz kulturę, język, no i masz szansę przekonać się, czy to faktycznie dla Ciebie.

[Fleur_D]

Podobnie jak przedmówczynie radziłabym wybrać zawód, który umożliwia podróże lub zawód, który możesz wykonywać w wielu krajach, a który nie wymaga zaawansowanej znajomości języka. I się przeprowadzać.

[Mammon]

Na pewno rozważę propozycję z pracą dorywczą, z resztą już rozważałem
Fotograf ze mnie niestety żaden, z dziennikarzem nie mam pojęcia ale za to naprawdę lubię rysować i w niedalekiej przyszłości chciałbym się zająć digital art'em co dało by mi może możliwość podróżowania i pracowania w końcu do wykonywania tego typu projektów potrzebny by mi był laptop, tablet i internet.
Teraz zostaję jeszcze kwestia rodziców, 18 lat niby jest, jestem dorosły i za siebie odpowiadam ale chciałbym dostać ich poparcie w tym temacie, moje podróżowanie raczej nie zaczęłoby się kolorowy gdyby doszło do kłótni.

[Faxu]

Marzysz dokładnie o tym samym co ja xD Też nie wyobrażam sobie tego pod względem finansowym. A co do rutyny to na studiach jest jej troszkę mniej niż w szkole. Fajnym sposobem na urozmaicenie sobie życia może być np. kurs na przewodnika górskiego organizowany przez różne kluby/koła turystyczne.

[Apelly]

Napisane przez Mick

Odradzam rzucanie się na głęboką wodę typu kolej transsyberyjska - marzenia są piękne, niekiedy jednak okazuje się, że nie nadajemy się do ich spełniania

Mógłbyś napisać coś więcej na ten temat?

[Mick]

Napisane przez Apelly

Mógłbyś napisać coś więcej na ten temat?

Może się okazać, że ktoś ma po prostu zbyt miękką du.pę na wielomiesięczne wyprawy

[kalincia]

Teliga w odwiedzanych portach sprzedawał swoje obrazki, żeby popłynąć dalej. No ale on jednak coś sobą reprezentował, zanim wyruszył w wymarzony rejs.
Potrzebne w życiu są kompromisy, wiesz? Trochę siedzisz na d...i zarabiasz, trochę podróżujesz. Wykształcenie też się przydaje - niesamowicie potrafi poszerzać horyzonty myślowe. Dorośnij. Marzenia zmień w konkretny plan, w punktach, biorąc pod uwagę kształcenie, finanse, bazę materialną na podróż, dogadanie się z rodzicami. Potem zabierz się za realizację punkt po punkcie.