Anoreksja bulimiczna i Miłosierdzie Boże

[Lidoczka]

Napisane przez Caudofemoralis

Nadal nie odpowiedziałaś na pytanie. To, że "Pan Jezus oddał za nas swoje życie i wycierpiał za nasze grzechy" to twoje przekonanie, a nie dowód na cokolwiek. Więc jeszcze raz: co czyni dowody na prawdziwość twojej religii lepszymi/prawdziwszymi, niż dowody na prawdziwość innych religii?



Ok, no to jak odróżnić chrześcijańskie urojenie od prawdziwej wiary? Jak rozpoznać, czy to, co ktoś myśli o Bogu, jest prawdziwe, czy nie?
Rozpoznaje się po owocach wiary. Jeśli Twoja relacja z Bogiem rodzi pokój serca, miłość, prowadzi do łączności z Kościołem, sprawia, że postępujesz lepiej to prawdopodobnie Pan Jezus będzie działał w duszy bez przeszkód.



Mam dowody. Zadałam pytanie kilka razy, a ty za każdym razem odpowiadałaś wymijająco. Dlaczego? Albo znasz odpowiedź, albo nie. Nie powiedziałaś, że nie znasz, więc albo ją znasz, albo chcesz udawać, że ją znasz. Odpowiedziałaś wymijająco, bo nie potrafisz odpowiedzieć w taki sposób, który przedstawiłby twoja wiarę w korzystnym świetle. To się nazywa dedukcja i nie ma nic wspólnego z naiwnością.


Ty o tym wiesz, bo sama używasz właśnie takiej metody w codziennym życiu. Jeśli znajdziesz na podłodze długopis, a masz kota, to podejrzewasz kota, a nie duchy czy kosmitów. Jeśli ktoś okradnie ci dom, to nie podejrzewasz sąsiadki z naprzeciwka tylko dlatego, że była blisko i była w tym czasie w domu. Tylko dla Boga robisz wyjątek. Dlaczego? Odpowiedz mi na to pytanie, to nie będę musiała zgadywać.

Odpowiadam: Wiara to nie tylko intelekt. Robię dla Boga ten najpiękniejszy wyjątek, że staram się Mu ufać bezgranicznie. Bo On o wiele większy wyjątek zrobił dla mnie, umarł za mój grzech. Ludzie mówili Mu, że jest przegrany, że to nielogiczne. Działał cuda, a nie chce zejść z krzyża.
Taki wyjątek On zrobił dla mnie.

[Caudofemoralis]

Napisane przez motyla

miałam akurat taką ochotę i nie widziałam powodu, by sobie tego odmówić

Ale nie widzisz sprzeczności w tym, co powiedziałaś? Oceniasz, mimo że to nie twoja sprawa? Takie "ta Baśka to się puszcza na prawo i lewo, pewnie niedługo z brzuchem będzie chodzić. Ale to nie moja sprawa".

Napisane przez Lidoczka

Rozpoznaje się po owocach wiary. Jeśli Twoja relacja z Bogiem rodzi pokój serca, miłość, prowadzi do łączności z Kościołem, sprawia, że postępujesz lepiej to prawdopodobnie Pan Jezus będzie działał w duszy bez przeszkód.

Czyli jeśli ktoś jest dobrym człowiekiem, szczęśliwym, pomagającym innym, i wierzy, że Jezus nie był Synem Bożym, a jedynie wysłannikiem Boga, to jest to prawdą?

Napisane przez Lidoczka

Odpowiadam: Wiara to nie tylko intelekt. Robię dla Boga ten najpiękniejszy wyjątek, że staram się Mu ufać bezgranicznie. Bo On o wiele większy wyjątek zrobił dla mnie, umarł za mój grzech. Ludzie mówili Mu, że jest przegrany, że to nielogiczne. Działał cuda, a nie chce zejść z krzyża.
Taki wyjątek On zrobił dla mnie.

Nie, nie, poczekaj. To, czy Bóg zrobił dla ciebie jakiś wyjątek, to dopiero musisz ustalić. Dlaczego więc nie używasz intelektu, by się tego dowiedzieć, mimo że używasz intelektu w każdym innym aspekcie życia?

Dam taki przykład: jakiś guru powiedział mi, że odprawił dla mnie magiczny, bolesny dla niego rytuał, żeby zwiększyć moje szanse na zdanie egzaminu. Jeśli zapłacę mu tysiąc złotych, to dokończy rytuał, co zagwarantuje mi zdanie. I ja mu wierzę! Dlaczego? Bo on poświęcił się tak bardzo dla mnie, jeszcze zanim mu zapłaciłam. A nie musiał tego robić! Widzisz jakiś problem w tym rozumowaniu? Gdyby koleżanka oznajmiła ci, że ma zamiar zapłacić temu guru i olać naukę, co byś jej powiedziała?

[motyla]

Napisane przez Caudofemoralis

Ale nie widzisz sprzeczności w tym, co powiedziałaś? Oceniasz, mimo że to nie twoja sprawa? Takie "ta Baśka to się puszcza na prawo i lewo, pewnie niedługo z brzuchem będzie chodzić. Ale to nie moja sprawa".

serio ciągniemy tę zmierzającą donikąd dyskusję? koniecznie musi być Twoje na wierzchu?
nie będę się z takiej głupoty tłumaczyć, bo szkoda mi mojego czasu. nie rozumiesz, po co coś piszę, no to trudno, nie mój problem.

[Limonka2738]

Napisane przez Caudofemoralis

No właśnie nie. Wszyscy ludzie na co dzień opierają się na logice, na wiedzy. Kierowanie się wiarą bez dowodów jest karane przez rzeczywistość i nazywane naiwnością. A tu nagle w jednym wypadku wiara w coś bez dowodów uznawana jest wręcz za cnotę. Przekonanie o czymś bez powodu, wyłącznie dlatego, że byśmy tego chcieli, jest uznawane w większości przypadków za głupotę. No chyba że chodzi o istnienie Boga. To wtedy już zupełnie akceptowalne. Dlaczego?

Nie tylko za głupotę.

Za zaburzenie, które się leczy.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

---------- Dopisano o 08:36 ---------- Poprzedni post napisano o 08:32 ----------

Napisane przez gryx82

Mnie zawsze dziwi ta wojna na argumenty "rozum vs wiara". Dopóki nie dowiem się, dlaczego wszechświat jest nie/skończony (i co jest dalej?), dopóty niczego nie wykluczę. Kropka.

No brawo.

Nikt nie wyklucza.

Ale nie rozmawiam z jednorożcami, bo hej, nie wykluczam.

A jakbym rozmawiała i opowiadała wszystkim o nich, to by mi mocno doradzono terapię.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

---------- Dopisano o 08:39 ---------- Poprzedni post napisano o 08:36 ----------

Napisane przez motyla

muszę przyznać, że mnie - ateistkę - też to dziwi. też to zauważam. no ale to nie mój czas, skoro ktoś chce tak go spożytkować, to nic mi do tego

A jednak zużyłaś swój czas, żeby zaznaczyć, jak to jesteś ponad to.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

---------- Dopisano o 08:43 ---------- Poprzedni post napisano o 08:39 ----------

Napisane przez motyla

serio ciągniemy tę zmierzającą donikąd dyskusję? koniecznie musi być Twoje na wierzchu?
nie będę się z takiej głupoty tłumaczyć, bo szkoda mi mojego czasu. nie rozumiesz, po co coś piszę, no to trudno, nie mój problem.

Standard.

Jak ktoś zadaje trudne pytania To "po co ciągniemy dyskusję".

To nie ciagnijcie, przyznajcie, że nie macie odpowiedzi i już.

Ja tam rozumiem te pytania, bo zadaję je od 20 lat i nigdy nikt nie udzielił mi na nie odpowiedzi, która miała by sens. "Bo tak" to nie jest odpowiedź, ktora miałaby sens.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[motyla]

Napisane przez Limonka2738

A jednak zużyłaś swój czas, żeby zaznaczyć, jak to jesteś ponad to.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

zużyłam i nie mam z tym problemu. trochę dziwne, że Ty masz.

Standard.

Jak ktoś zadaje trudne pytania To "po co ciągniemy dyskusję".

To nie ciagnijcie, przyznajcie, że nie macie odpowiedzi i już.

Ja tam rozumiem te pytania, bo zadaję je od 20 lat i nigdy nikt nie udzielił mi na nie odpowiedzi, która miała by sens. "Bo tak" to nie jest odpowiedź, ktora miałaby sens.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

trudne pytania myślcie sobie na ten temat co chcecie, nijak mnie to nie interesuje. pozdrófka

[Limonka2738]

Napisane przez motyla

zużyłam i nie mam z tym problemu. trochę dziwne, że Ty masz.




trudne pytania myślcie sobie na ten temat co chcecie, nijak mnie to nie interesuje. pozdrófka

I znowu. Cenny czas zużyty na nic.

No skoro są takie łatwe, to czemu wciąż nie mogę uzyskać odpowiedzi?

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[motyla]

Napisane przez Limonka2738

I znowu. Cenny czas zużyty na nic.

No skoro są takie łatwe, to czemu wciąż nie mogę uzyskać odpowiedzi?

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

aj tam nie taki cenny, śniadanko sobie wcinam.
bo to nie jest kwestia, nad którą warto się pochylać, przynajmniej z mojej strony. akurat nie mam ochoty się przed Wami z czegokolwiek tłumaczyć i prosiłabym o uszanowanie tego.

[Limonka2738]

Napisane przez motyla

aj tam nie taki cenny, śniadanko sobie wcinam.
bo to nie jest kwestia, nad którą warto się pochylać, przynajmniej z mojej strony. akurat nie mam ochoty się przed Wami z czegokolwiek tłumaczyć i prosiłabym o uszanowanie tego.

A. No tak. Standardzik.

Smacznego ci życzę.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[motyla]

Napisane przez Limonka2738

A. No tak. Standardzik.

Smacznego ci życzę.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

dziękuję

[groszek75]

Limonka, ale o co Ci chodzi, Wam chodzi: No ktos wierzy w cos czego nie widzial, ale doświadcza tego jakoś duchowo i to mu wystarcza, to po co durnowato, (tak, bo to juz podchodzi pod durnowate heheszki, śmieszki) sie wiecznie pytacie o to samo.

Faktycznie, trzeba ten wątek wywalic z subskrypcji i nie czytać tych głupot juz

[Liszja]

Napisane przez Lidoczka

Odpowiadam: Wiara to nie tylko intelekt. Robię dla Boga ten najpiękniejszy wyjątek, że staram się Mu ufać bezgranicznie. Bo On o wiele większy wyjątek zrobił dla mnie, umarł za mój grzech. Ludzie mówili Mu, że jest przegrany, że to nielogiczne. Działał cuda, a nie chce zejść z krzyża.
Taki wyjątek On zrobił dla mnie.

Eeee... co?

Tzn. tak, zgadzam sie - wiara to nie tylko intelekt, bo gdyby brać wiarę tylko intelektem to bardzo szybko okazałoby sie, że często nie ma ona najzwyczajniej sensu, ok.

Niemniej to, co ty nazywasz "najpiękniejszym wyjątkiem" brzmi po prostu przerażająco. Nie mając żadnych wybitnie empirycznych podstaw po prostu przyjęłaś, że tak jest i nikt ci nie wmówi, że białe jest białe bo Bóg się poświecił (na co notabene też brak ci dowodów). Polecę skrajną analogią, ale powiedz mi - czym sie różni twoje "bezgraniczne zaufanie" od religijnych fanatyków którzy mordują w imie Allaha?

I nie - nie chodzi mi o to, że robisz coś równie karygodnego, uprzedzając. Chodzi mi tylko i wyłącznie o sam proces myślowy, gdzie nauki Boga/ proroków są twoim/ ich zdaniem niepodważalne z racji ich męczeństwa i trzeba je bezkrytycznie przyjąc na zasadzie "bo tak i ja wiem lepiej". Przecież ekstremiści też niewątpliwie nie działają "tylko intelektem" a przede wszystkim bezgraniczną wiarą w to co robią i w imię Boga.

Już pomijając, że ta cała gadka o bezgranicznym zaufaniu i nie myśleniu za bardzo karykaturalnie przypomina złoty cytat Króla Juliana: a teraz prędko zanim dotrze do nas, że to bez sensu .

[Caudofemoralis]

Napisane przez motyla

aj tam nie taki cenny, śniadanko sobie wcinam.
bo to nie jest kwestia, nad którą warto się pochylać, przynajmniej z mojej strony. akurat nie mam ochoty się przed Wami z czegokolwiek tłumaczyć i prosiłabym o uszanowanie tego.

Dlaczego miałabym to uszanować? Przyszłaś do wątku tylko po to, żeby pokazać, że czujesz się lepsza od wojujących ateistów, a teraz odmawiasz podjęcia dyskusji. Twoje "mnie to nie obchodzi", "po co marnujecie cenny czas", brzmią strasznie hipokrytycznie, gdy kontynuujesz odpisywanie w temacie, który cię podobno nie obchodzi, i jakoś nie uznajesz tego za stratę czasu.

Napisane przez groszek75

Limonka, ale o co Ci chodzi, Wam chodzi: No ktos wierzy w cos czego nie widzial, ale doświadcza tego jakoś duchowo i to mu wystarcza, to po co durnowato, (tak, bo to juz podchodzi pod durnowate heheszki, śmieszki) sie wiecznie pytacie o to samo.

Przecież to nie ja, ani Limonka, zaczęłyśmy ten temat. To autorka przyszła tu z misją pouczania innych o miłości Boga. Pytanie o podstawę jej przekonań jest jak najbardziej w temacie. I nie wiem, co widzisz durnowatego w moich pytaniach. Racjonalnie myśląca osoba zdaje sobie sprawę, że można doświadczać "duchowo" rzeczy kompletnie nieprawdziwych. Racjonalnie myśląca osoba, gdy słyszy pytanie: "skąd wiesz, że to prawda", nie czuje się obrażona i atakowana. Bo zdaje sobie sprawę, że bycie przekonanym a bycie przekonanym o rzeczach prawdziwych to dwie odrębne rzeczy.

[motyla]

Napisane przez Caudofemoralis

Dlaczego miałabym to uszanować? Przyszłaś do wątku tylko po to, żeby pokazać, że czujesz się lepsza od wojujących ateistów, a teraz odmawiasz podjęcia dyskusji. Twoje "mnie to nie obchodzi", "po co marnujecie cenny czas", brzmią strasznie hipokrytycznie, gdy kontynuujesz odpisywanie w temacie, który cię podobno nie obchodzi, i jakoś nie uznajesz tego za stratę czasu.

nie chcesz, to nie musisz uszanować, mnie tam rybka. przyszłam tu wyrazić swoje zdanie, a jakie miałam motywy to wybacz, ale zachowam dla siebie. możesz sobie myśleć co chcesz .

uważam naszą małą dyskusję za OT. pozwolisz więc, że z mojej strony będzie to ostatnia wypowiedź w tymże OT. pozdrófka.

[ciasteczkowa_panna]

Ja bym nawet z checia chciala poznac to milosierdzie ktorego doswiadczyla autorka, tylko w takim wypadku chcialabym dostac za dowód cos wiecej egzaltowana przemowe na zasadzie "tak było bo ja tak czuje".

[Lidoczka]

Napisane przez ciasteczkowa_panna

Ja bym nawet z checia chciala poznac to milosierdzie ktorego doswiadczyla autorka, tylko w takim wypadku chcialabym dostac za dowód cos wiecej egzaltowana przemowe na zasadzie "tak było bo ja tak czuje".

Doświadczyłam miłosierdzia w bardzo konkretny sposób. Za sprawą koronki do Miłosierdzia Bożego, wstawiennictwa św. Faustyny. Wiesz, Bóg chce obsypać nas łaskami, ale potrzebuje do tego naszej zgody, odrobiny działania.
Jemu wystarczy niewiele. Ja początkowo tylko prosiłam o przebaczenie, nawet w to nie wierząc. Tak mnie Pan Jezus zaprowadził do cudu spowiedzi św. Tylko to nie zwsze jest tak, że to czujesz. Uczucia nie są najważniejsze. Odrobina ufności, gdy jest bardzo trudno czasem znaczy więcej. Jeśli chcesz miłosierdzia to bądź spokojna, dla Boga nic nie jest przeszkodą.

[tinkerver2]

Napisane przez Lidoczka

Doświadczyłam miłosierdzia w bardzo konkretny sposób. Za sprawą koronki do Miłosierdzia Bożego, wstawiennictwa św. Faustyny. Wiesz, Bóg chce obsypać nas łaskami, ale potrzebuje do tego naszej zgody, odrobiny działania.
.

No dobra, ale ja nie rozumiem czemu w takim razie ludzie ciężko chorują? Moja babka np. Zawsze była religijna, chodziła do kościoła, jak bylam mała to dużo mówiła mi o bogu itd. . Zachorowała na raka, przyjmuje chemię, miała ciężką operację. Czemu bóg jej nie uzdrowi, skoro o to go prosi? Uzdrowienie to łaska.
Albo takie malutkie dzieciaczki, które co rusz zbierają na ciężkie operacje w necie, bo rodziców nie stać na leczenie. Dlaczego ten twój bóg im nie da łaski uzdrowienia, skoro są niewinne, z natury dobre, nie zdążyły nagrzeszyć?
Dlaczego twój bóg dał ci łaskę - mimo, że grzeszyłaś, nie wierzyłaś, ale jednocześnie tej łaski nie chce udzielić dwulatkowi na onkologii?
TO jest powód, dla którego przestałam wierzyć w boga.
Niby jest miłosierny i kocha ludzi, a jednocześnie zgadza się na ich cierpienie. Bo ok, jeszcze w jakiś pokrętny sposób jestem w stanie zrozumieć, że bóg pozwala na cierpienie złych ludzi - złodziei, morderców, przemocowców, bo to ich kara za grzechy. Ale czemu pozwala cierpieć malutkim dzieciakom? Przecież one nic nie zrobiły, nie zgrzeszyły. W mojej logice wychodzi, że albo nie jest miłosierny i kochający, tylko wręcz sadystyczny, albo go po prostu nie ma.

Wysłane z mojego Redmi Note 5A Prime przy użyciu Tapatalka

[Caudofemoralis]

Napisane przez Lidoczka

Doświadczyłam miłosierdzia w bardzo konkretny sposób. Za sprawą koronki do Miłosierdzia Bożego, wstawiennictwa św. Faustyny. Wiesz, Bóg chce obsypać nas łaskami, ale potrzebuje do tego naszej zgody, odrobiny działania.
Jemu wystarczy niewiele. Ja początkowo tylko prosiłam o przebaczenie, nawet w to nie wierząc. Tak mnie Pan Jezus zaprowadził do cudu spowiedzi św. Tylko to nie zwsze jest tak, że to czujesz. Uczucia nie są najważniejsze. Odrobina ufności, gdy jest bardzo trudno czasem znaczy więcej. Jeśli chcesz miłosierdzia to bądź spokojna, dla Boga nic nie jest przeszkodą.

Skąd wiesz, że to, co czujesz, to Boże miłosierdzie, a nie coś innego?

Ta odrobina ufności, o której mówisz, to po prostu zignorowanie braku dowodów. Przy "odrobinie ufności" można uwierzyć we wszystko, np w leczące kryształy, homeopatię... czy boga jakiejś innej religii.

[Lidoczka]

Napisane przez Caudofemoralis

Skąd wiesz, że to, co czujesz, to Boże miłosierdzie, a nie coś innego?

Gdyby chodziło tylko o "czucie" to bym nie wiedziała. Doświadczyłam tego poprzez konkretne wydarzenia w moim życiu. Jeśli chcesz, przeczytaj drugi post tego wątku, dodałam kilka dni temu swoją historię.

Napisane przez tinkerver2

No dobra, ale ja nie rozumiem czemu w takim razie ludzie ciężko chorują? Moja babka np. Zawsze była religijna, chodziła do kościoła, jak bylam mała to dużo mówiła mi o bogu itd. . Zachorowała na raka, przyjmuje chemię, miała ciężką operację. Czemu bóg jej nie uzdrowi, skoro o to go prosi? Uzdrowienie to łaska.
Albo takie malutkie dzieciaczki, które co rusz zbierają na ciężkie operacje w necie, bo rodziców nie stać na leczenie. Dlaczego ten twój bóg im nie da łaski uzdrowienia, skoro są niewinne, z natury dobre, nie zdążyły nagrzeszyć?
Dlaczego twój bóg dał ci łaskę - mimo, że grzeszyłaś, nie wierzyłaś, ale jednocześnie tej łaski nie chce udzielić dwulatkowi na onkologii?
TO jest powód, dla którego przestałam wierzyć w boga.
Niby jest miłosierny i kocha ludzi, a jednocześnie zgadza się na ich cierpienie. Bo ok, jeszcze w jakiś pokrętny sposób jestem w stanie zrozumieć, że bóg pozwala na cierpienie złych ludzi - złodziei, morderców, przemocowców, bo to ich kara za grzechy. Ale czemu pozwala cierpieć malutkim dzieciakom? Przecież one nic nie zrobiły, nie zgrzeszyły. W mojej logice wychodzi, że albo nie jest miłosierny i kochający, tylko wręcz sadystyczny, albo go po prostu nie ma.

Wysłane z mojego Redmi Note 5A Prime przy użyciu Tapatalka

To nie jest tak, że jak ktoś wierzy to nie doświadcza zła. Ja bardzo cierpiałam w dzieciństwie. Mogłabym obwiniać Boga, bo dlaczego Go przy mnie nie było?
Mogłabym Go obwiniać, bo ktoś w mojej rodzinie choruje. Ja nie przyszłam tu mówić "Uwierzcie, a wasze życie będzie bez problemów".
Problemy są, ale jestem szczęśliwa z Nim. Nie dlatego, że nie będzie cierpienia, ale będę szczęśliwa pomimo cierpienia.
To nie jest lekkomyślne założenie typu "Z Nim wszystko będzie prosto to mi się opłaca wierzyć"
Nie. Wiara wymaga wysiłku, czasem pokonania własnych pragnień. Doświadczenie Bożego Miłosierdzie to nie jest jakieś wzniosłe uczucie, bo takie przemija.
To doświadczenie przebaczenia bez granic.

[980cf4958a6e724c916e7adb24f4c6159aa2df82_65d7e02c47328]

Jak dla mnie po prostu zamienilas jedna obsesje na druga. Anoreksja, bulimia to powazne choroby psychiczne. Moze juz nie masz obsesji na punkcie jedzenia ale znalazlas sobie cos innego.

[Caudofemoralis]

Napisane przez Lidoczka

Gdyby chodziło tylko o "czucie" to bym nie wiedziała. Doświadczyłam tego poprzez konkretne wydarzenia w moim życiu. Jeśli chcesz, przeczytaj drugi post tego wątku, dodałam kilka dni temu swoją historię.

Nie. Doświadczyłaś pewnych konkretnych wydarzeń, i uznałaś, że zostały one spowodowane przez Boży wpływ na twoje życie. Ale na tym skończę dyskusję, bo jeśli z wiarą jesteś szczęśliwa i nikomu krzywdy nie robisz, to nie moja sprawa. Pamiętaj tylko, że jeśli próbujesz zachęcić innych do wiary, to musisz być gotowa na pytania.... i gotowa na to, że kiedyś ktoś zada ci pytanie, które twoją wiarą zachwieje.

[Cordianka]

Napisane przez Lidoczka

Doświadczyłam miłosierdzia w bardzo konkretny sposób. Za sprawą koronki do Miłosierdzia Bożego, wstawiennictwa św. Faustyny.

Ale zdajesz sobie sprawę, że to nadal brzmi jak placebo? To nie jest nic konkretnego, to jest twoje bardzo subiektywne powiązanie pewnych faktów, gdzie dodatkowo śledząc twój tok wypowiedzi widać, ze efekt jest wzmacniany tym bardziej przez twoje przekonanie, że tak jest i już.

Faustyna nie objawiła ci się ani nic, po prostu sobie przyjelaś że jak odklepalas koronke to spoko, to na pewno była przyczyna wszystkich zmian.

[puchaty71]

Napisane przez Cordianka

Ale zdajesz sobie sprawę, że to nadal brzmi jak placebo? To nie jest nic konkretnego, to jest twoje bardzo subiektywne powiązanie pewnych faktów, gdzie dodatkowo śledząc twój tok wypowiedzi widać, ze efekt jest wzmacniany tym bardziej przez twoje przekonanie, że tak jest i już.

Faustyna nie objawiła ci się ani nic, po prostu sobie przyjelaś że jak odklepalas koronke to spoko, to na pewno była przyczyna wszystkich zmian.

A dla mnie ciekawym jest to, co napisała Autorka w ostatnim poście, że w pewien sposób nie ważne są okoliczności (dobre/złe) ale zaufanie. Oczywiście w tradycji chrześcijańskiej jest to zaufanie do Boga. W zasadzie Istoty nieokreślonej, niedoświadczalnej, nieogarnialnej. W świetle tego, że adresat owego zaufania jest nieuchwytny, wartością okazuje się samo Zaufanie. Podporządkowanie się siłom, które prowadzą w sposób najlepszy ponieważ w sposób jedynie możliwy. Oddanie, czy nawet lepiej, poddanie siebie. Nie moja wola, ale Twoja niech się stanie...
Ciekawe jest to, że takie zaufanie nie ma nic wspólnego z osobistą wolą. Nie możesz, czy raczej jest to bardzo trudne, chcąc zaufać, zaufać. Nie moja wola ale Twoja niech się stanie... Skoro nie ufam, jest to Twoją wolą. Skoro choruję, jest to Twoją wolą. Skoro chcę wyzdrowieć, jest to Twoją wolą. Skoro się leczę - to Twoja wola. Skoro znalazłem ulgę - Twoja wola. Skoro to nie moja wola - znajduję ulgę, odpoczywam w sobie.

[Mijanou]

Napisane przez Caudofemoralis

Dlaczego miałabym to uszanować? Przyszłaś do wątku tylko po to, żeby pokazać, że czujesz się lepsza od wojujących ateistów, a teraz odmawiasz podjęcia dyskusji. Twoje "mnie to nie obchodzi", "po co marnujecie cenny czas", brzmią strasznie hipokrytycznie, gdy kontynuujesz odpisywanie w temacie, który cię podobno nie obchodzi, i jakoś nie uznajesz tego za stratę czasu.

Myślę, że osoba głęboko wierząca nigdy nie dogada się z wojującym ateistą.

Osobiście jestem osobą wierzącą, choć jednocześnie apostatą i antyklerykałem (w wersji nie-wojującej) a w gronie znajomych mam istne 'multi-kulti'- od Katolików, poprzez Żydów, Anglikanów po ateistów. Wszystkich bardzo szanuję.

Jednak jesli słyszę, że ktoś określa się "wojującym" ateistą to dalej już staram się nie podejmować gadki, bo ci wojujący to z reguły tacy, co się zwyczajnie na Boga poobrażali za coś. To nie reguła, tylko osobista obserwacja, choć być może mylna. Proszę się na mnie nie obrazić, nie chcę urazić, naprawdę, jednak popatrzcie- Autorka pisze w tym watku o swoich doświadczeniach wiary. Ona nie pisze: 'nawracajcie się i wierzcie w Boga". Cały czas pisze o sobie. Po co ją napadać i przypierac do muru? Bo tak wynika, że to nie ona chce Was nawrócić na wiarę, tylko Wy chcecie ją nawracać na ateizm

Serdecznie przepraszam, dziewczyny, jeśli Was uraziłam. To tylko MOJA opinia.[COLOR="Silver"]




A skoro dyskutujemy o potędze wiary, to dla mnie chyba najlepiej oddaje ją to, co kiedyś wyszperałam:

ślady na piasku

We śnie szedłem brzegiem morza z Panem
oglądając na ekranie nieba całą przeszłość mego życia.
Po każdym z minionych dni zostawały na piasku
dwa ślady mój i Pana.
Czasem jednak widziałem tylko jeden ślad
odciśnięty w najcięższych dniach mego życia.
I rzekłem:
“Panie postanowiłem iść zawsze z Tobą
przyrzekłeś być zawsze ze mną;
czemu zatem zostawiłeś mnie samego
wtedy, gdy mi było tak ciężko?”
Odrzekł Pan:
“Wiesz synu, że Cię kocham
i nigdy Cię nie opuściłem.
W te dni, gdy widziałeś jeden tylko ślad
ja niosłem Ciebie na moich ramionach.”

anonim

[Caudofemoralis]

Napisane przez Mijanou

Myślę, że osoba głęboko wierząca nigdy nie dogada się z wojującym ateistą.

Osobiście jestem osobą wierzącą, choć jednocześnie apostatą i antyklerykałem (w wersji nie-wojującej) a w gronie znajomych mam istne 'multi-kulti'- od Katolików, poprzez Żydów, Anglikanów po ateistów. Wszystkich bardzo szanuję.

Jednak jesli słyszę, że ktoś określa się "wojującym" ateistą to dalej już staram się nie podejmować gadki, bo ci wojujący to z reguły tacy, co się zwyczajnie na Boga poobrażali za coś. To nie reguła, tylko osobista obserwacja, choć być może mylna. Proszę się na mnie nie obrazić, nie chcę urazić, naprawdę, jednak popatrzcie- Autorka pisze w tym watku o swoich doświadczeniach wiary. Ona nie pisze: 'nawracajcie się i wierzcie w Boga". Cały czas pisze o sobie. Po co ją napadać i przypierac do muru? Bo tak wynika, że to nie ona chce Was nawrócić na wiarę, tylko Wy chcecie ją nawracać na ateizm

Serdecznie przepraszam, dziewczyny, jeśli Was uraziłam. To tylko MOJA opinia.

O czym w takim razie jest ten wątek? W jakim celu autorka go napisała, i czego od nas oczekiwała?

I ja nie uważam się za wojującą ateistkę jako taką. Nie wyszukuję wątków o Bogu tylko po to, żeby wyśmiać cudze wierzenia. Do dyskusji włączam się dopiero wtedy, gdy ktoś stawia tezę, dla której widzę oczywiste kontrargumenty. W tym wątku np Motyla stwierdziła, że wiary nie można kwestionować za pomocą logiki, bo ona opiera się właśnie na braku dowodów. A autorka w pewnym momencie sama dołączyła do tej dyskusji. Ja nikogo na ateizm nie próbuję nawracać, ba, według mnie wiara to świetna rzecz, ale jeśli ktoś wyraża przekonanie, które według mnie jest błędne, to dlaczego mielibyśmy o tym nie rozmawiać? Zwłaszcza na forum dyskusyjnym?

[Mijanou]

Napisane przez Caudofemoralis

O czym w takim razie jest ten wątek? W jakim celu autorka go napisała, i czego od nas oczekiwała?

Może się chciała po prostu wygadać?
Podzielic z nami radością?

Zresztą, niech sama napisze. Moim zdaniem (jak wspomniałam) dyskusja w kwestiach wiary pomiędzy wierzącym a niewierzącym jest bezcelowa. Jeden drugiego nie przekona.

[Caudofemoralis]

Napisane przez Mijanou

Może się chciała po prostu wygadać?
Podzielic z nami radością?

Zresztą, niech sama napisze. Moim zdaniem (jak wspomniałam) dyskusja w kwestiach wiary pomiędzy wierzącym a niewierzącym jest bezcelowa. Jeden drugiego nie przekona.

O, i to jest teza, o której możemy podyskutować Bo tak naprawdę nie chodzi o przekonanie drugiej strony, że Bóg istnieje lub nie. Bo nieistnienia nie da się udowodnić. Wiara za to istnieje, i ma pewne konkretne cechy, konkretny wpływ na wierzących i ich otoczenie. Więc można o niej rozmawiać. Kierkegaard np pisał o "skoku wiary", czyli o fakcie, że wiary w Boga nie można wywieźć z racjonalnych argumentów. Żeby uwierzyć w Boga, trzeba... po prostu uwierzyć. Czyli porzucić na chwilę logikę tylko po to, żeby uznać za prawdziwe coś, na co nie ma dowodów.

I to jest już temat, o którym można spokojnie dyskutować, niezależnie od tego, czy się w Boga wierzy, czy nie. Mogę np zadać wierzącemu pytanie, czy " chwilowe porzucenie logiki po to, żeby uznać za prawdziwe coś, na co nie ma dowodów", jest według ciebie dobrym sposobem na odkrycie prawdy? To już jest kwestia filozoficzna, nie teologiczna.

[gryx82]

Napisane przez Limonka2738

No brawo.

Nikt nie wyklucza.

Ale nie rozmawiam z jednorożcami, bo hej, nie wykluczam.

A jakbym rozmawiała i opowiadała wszystkim o nich, to by mi mocno doradzono terapię

Eeee... OK, jednorożce Pisałem jednak o czymś innym, o takim "huehuehue, jestę wybitnym naukofcę...", no i? Co to wnosi do tematu? No gunfo, nazwijmy rzeczy po imieniu

Śmieszy mnie zaiste ten wszystkowiedzący ton pt "haha, debile", gdy tymczasem gówno wiemy i gównem się zajmujemy, no szambonurki z naukowymi tytułami, siedząc w gównie myśleć o gwiazdach


Ale, ale... Limonka wie już więcej, Einstein zaiste się mylił

[Caudofemoralis]

Napisane przez gryx82

Eeee... OK, jednorożce Pisałem jednak o czymś innym, o takim "huehuehue, jestę wybitnym naukofcę...", no i? Co to wnosi do tematu? No gunfo, nazwijmy rzeczy po imieniu

Śmieszy mnie zaiste ten wszystkowiedzący ton pt "haha, debile", gdy tymczasem gówno wiemy i gównem się zajmujemy, no szambonurki z naukowymi tytułami, siedząc w gównie myśleć o gwiazdach

Ale, ale... Limonka wie już więcej, Einstein zaiste się mylił

A kto tutaj udawał wybitnego naukowca? Jeśli dziecko powie, że według niego świat został stworzony przez teletubisia, to nie mogę tego zakwestionować, bo sama nie wiem, jak było? Właśnie dlatego, że tak mało wiemy, nie zakładamy istnienia czegoś, o czym nic się dowiedzieć nie możemy. Nikt tutaj nie twierdzi, że Boga nie ma. Co najwyżej wykazujemy brak podstaw do stwierdzenia, że jest. Właśnie przez wzgląd na naszą ograniczoną wiedzę, a nie przez zadufanie w sobie.

[Limonka2738]

Napisane przez gryx82

Eeee... OK, jednorożce Pisałem jednak o czymś innym, o takim "huehuehue, jestę wybitnym naukofcę...", no i? Co to wnosi do tematu? No gunfo, nazwijmy rzeczy po imieniu

Śmieszy mnie zaiste ten wszystkowiedzący ton pt "haha, debile", gdy tymczasem gówno wiemy i gównem się zajmujemy, no szambonurki z naukowymi tytułami, siedząc w gównie myśleć o gwiazdach


Ale, ale... Limonka wie już więcej, Einstein zaiste się mylił

Co ma bycie naukowcem do dyskusji?

Po co argument z autorytetu, do tego słaby, bo z religijnością Einsteina sprawa była skomplikowana.

I dlaczego sięgnąć tylko po Einsteina, skoro można wziąć profesora Hawkinga, który był bardzo, bardzo twardym ateistą? Bo tak ci wygodnie? Dlaczego Einstein jest bardziej autorytetem? Twierdzisz, że profesor Hawking się mylił?!

Ja tam uważam, że obaj się mylili. Czy uważam się w jakiś sposób mądrzejszą od nich z fizyki? Bez jaj.

Ba! Einstein mylił z dziedziny fizyki, na co dowód potrafi przeprowadzic średnio zdolny student fizyki.

Fakty są takie, że ogromna ilość naukowców obecnie w boga nie wierzy. A procent wzrasta, jeśli weźmiemy "wybitnych", czyli takich z dużym IF, nagrodami itd. https://www.nature.com/articles/2847...tcallback=true

No i tak to jest.

Nie wiem, po co obalam twój błąd logiczny w ogóle, ale proszę.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Lidoczka]

Napisane przez Caudofemoralis

Bo tak naprawdę nie chodzi o przekonanie drugiej strony, że Bóg istnieje lub nie. Bo nieistnienia nie da się udowodnić.
Czyli ja mam Ci udowadniać istnienie, żebyś Ty powiedziała mi, że Twoja wiara w nieistnienie jest prawdziwa, choć nie ma na nią dowodów. Sama napisałaś, że wierzysz w nieistnienie bez jakiejkolwiek przyczyny.

I to jest już temat, o którym można spokojnie dyskutować, niezależnie od tego, czy się w Boga wierzy, czy nie. Mogę np zadać wierzącemu pytanie, czy " chwilowe porzucenie logiki po to, żeby uznać za prawdziwe coś, na co nie ma dowodów", jest według ciebie dobrym sposobem na odkrycie prawdy? To już jest kwestia filozoficzna, nie teologiczna.

Dlaczego Twoje poglądy mają być lepsze od moich? Bo ateizm jest bardziej modny i więcej osób powie Ci, że masz rację?
Dla mnie to nie jest porzucenie logiki, tylko radość.

Napisane przez Mijanou

Może się chciała po prostu wygadać?
Podzielic z nami radością?

Zresztą, niech sama napisze. Moim zdaniem (jak wspomniałam) dyskusja w kwestiach wiary pomiędzy wierzącym a niewierzącym jest bezcelowa. Jeden drugiego nie przekona.

Chcę dzielić się radością i dać nadzieję. Boże przebaczenie nie ma granic. Moim celem nie jest nachalne nawracanie ateistów, nie jest nim też pouczanie kogokolwiek. Nie mam prawa pouczać, piszę tylko o Miłosierdziu Bożym, które jest dostępne dla każdego.