Czy czujecie presję posiadania dzieci?

[megi b]

I ja chyba już dorosłam do tej decyzji Ale chcę urodzić w przyszłym roku jak Bozia da Też sie zastanawiałam nad tym o czy mówicie bo jestem posiadaczka kotki

[Melliana]

Napisane przez malin30

Ja w tym roku kończę 32 lata i stąd te słowa osób z rodziny i znajomych.


Co to za szczepionka?

Najlepiej skojarzona przeciwko WZW A i B, jest ich sporo na rynku, chociaż ja użyłam Engerix - przeciwko B i pośrednio D.
WZW B nietrudno się zarazić w szpitalach i podczas zabiegów (nawet u stomatolga, manicurzystki!!!) B - to inaczej żółtaczka wszczepienna, lepiej się zabezpieczyć.

Typ A to pokarmowa, ale jak się dba o higienę - no na pewno nie muszę wspominać o myciu łapek i owoców przed jedzeniem - oraz nie wyjeżdża do ciepłych krajów, ryzyko nie jest aż takie duże, a poza tym nie jest aż tak groźna.

Szczepiłam się dobre parę lat temu - niestety nie daje odporności na całe życie, ale na kilka lat - niedawno badałam antygeny i mam ich sporo, więc na razie nie ma konieczności powtarzania szczepienia.

Najlepiej zapytać swojego lekarza - wystarczy wybrać się do internisty, wypisze receptę i dokładnie zbada (nie podaje się szczepionki podczas np. grypy).

[malin30]

Aaaa! To przeciw żółtaczce. Ja miałam szczepienie 4 lata temu w pracy. To chyba jeszcze starczy?
megi b lepiej się zbadaj. Zawsze to jedno niebezpieczeństwo poronienia mniej.

[Melliana]

malin, to na pewno starczy. Dla pewności możesz poprosić o zbadanie poziomu przeciwciał, to i tak się robi z krwi, przy badaniach ogólnych. Ostatnio to sprawdzałam, kiedy w końcu, po 27 latach życia, zdecydowałam, że czas dowiedzieć się, jaką mam w ogóle grupę krwi - wyobraźcie sobie, że przez tyle lat nikt tego nie wiedzał, bo nie wpisano mi w książeczkę po urodzeniu , a konieczność na szczęście nie zaistniała

[malin30]

Ja mam podobnie. Po urodzeniu stwierdzono u mnie grupę O, ale RH już nie i w książeczce mam wpisane RH wątpliwe. Też się wreszcie dowiem (po 32 latach), czy jestem "plusowa" czy "minusowa" Ale jak pomyślę sobie o pobieraniu krwi, to robi mi się gorąco...

[Melliana]

no ja już wiem, żem O+ po mamie

Na pobieranie krwi jest jeden skuteczny sposób - nie patrzeć, oddychać głęboko i myśleć o tym, co przyjemne. Trwa to krótko i jest praktycznie bezbolesne. Bądź dzielna Zresztą tokso też robią z krwi...

[malin30]

Napisane przez Melliana

Zresztą tokso też robią z krwi...

Wiem Jej! Żeby mieć dzieci, ile sie trzeba namęczyć przed

[elsi]

Napisane przez malin30

Ale jak pomyślę sobie o pobieraniu krwi, to robi mi się gorąco...

No to niestety będziesz się musiała oswoić z tą myślą. W trakcie ciąży pobieranie krwi czeka Cię przynajmniej co miesiąc.
Zerkania komuś do metryki i komentarzy na ten temat nie dzierżę Średniowiecze dosłownie, żeby młoda kobieta czuła się jak zużyta, niezdatna do niczego prukwa, bo skończyła 30-kę.
Ja chciałam się zaszczepić na żółtaczkę przed ciążą i nie zdążyłam. Żółty Tydzień akurat wyskoczył w tygodniu przed moim ślubem, a potem niedługo okazało się, że jestem w ciąży Nauczka na przyszłość, że nie ma co czekać z takimi rzeczami na lepszy czas.

[Melliana]

Napisane przez malin30

Wiem Jej! Żeby mieć dzieci, ile sie trzeba namęczyć przed

o nie nie, ja nie dla dzieci

średniowiecze to mało powiedziane... granica pierwszych ciąż przesunęła się juz o 5-8 lat w porównaniu z poprzednim pokoleniem. Kogo to dzisiaj dziwi? Chyba każda z nas chce zapewnić dziecku dobre warunki - a tego się raczej nie da osiągnąć bez własnego dobrego wykształcenia i sensownej pracy.

[elsi]

Napisane przez Melliana

średniowiecze to mało powiedziane... granica pierwszych ciąż przesunęła się juz o 5-8 lat w porównaniu z poprzednim pokoleniem. Kogo to dzisiaj dziwi? Chyba każda z nas chce zapewnić dziecku dobre warunki - a tego się raczej nie da osiągnąć bez własnego dobrego wykształcenia i sensownej pracy.

Dokładnie Rzetelne badania naukowe dowodzą, że obecnie najlepszym wiekiem dla kobiety na rodzenie jest 27-32 lata.
Naciski na młodsze kobiety, by zaszły w ciążę, zwłaszcza w kraju w którym ciężarne i młode matki są osobami drugiej kategorii, przede wszystkim w pracy (ok. 80% moich koleżanek w ciąży miało problemy z pracodawcą), ale i na co dzień - w środkach komunikacji miejskiej, albo sklepach (bo się wpycha, bo wymaga pomocy, bo miejsce dla wózka trzeba zrobić), są co najmniej śmieszne.

[Melliana]

na wszystko przychodzi odpowiedni czas. To problem pary, która chce mieć/nie mieć dziecko, a nie znajomych i rodziny.

[elsi]

Mellianna nic dodać, nic ująć I tak trzymaj
Niestety schody ze "krewnymi i znajomymi Królika" nie kończą się na planowaniu przez nich naszych ciąż. W trakcie ciąży tez znajdzie się wiele osób, które wiedzą lepiej. Zwłaszcza w temacie "na pewno jesteś teraz szczęśliwa" Mnie przez 2/3 trwania mojej ciąży ten stan wcale nie uszczęśliwiał. Zbyt dużo zmian w organizmie i w życiu, by tak łatwo to przyjmować. Ciąża i macierzyństwo to nie serial, czy reklama, gdzie (przyszłe) mamy są zawsze piękne, szczęśliwe i uśmiechnięte, a wszystko takie proste. Po drugie macierzyństwo nigdy nie było moim największym marzeniem. I teraz, pomimo że niedługo rodzę, jeśli oglądam się za mami z dzieckiem, to nie ze względu na "słodkie maleństwa" (od tego jest mój Mąż ), ale na ogół przyglądam się wózkom . Do tego, jak kochać swoją nienarodzoną córkę doszłam sama, po tym, gdy pogodziłam się sama ze sobą, że to może nie być takie łatwe. Teraz mam wewnętrzną siłę, wierzę w siebie, nie mam obaw, że będę złą matką, co często się dzieje z ciążówkami, które na siłę starają się być szczęśliwe. W ciąży, w macierzyństwie, w miłości nie da się nic "na siłę".

[Gothic_Daisy]

Elsi, jak będę w ciąży, będę się do Ciebie zgłaszać po słowo rozsądku

Rzetelne badania naukowe dowodzą, że obecnie najlepszym wiekiem dla kobiety na rodzenie jest 27-32 lata.

haha, i tak się nie zmieszczę
Ostatnio doszłam do wniosku, że w wieku 40 lat też można, jakby co, mieć pierwsze dziecko

[Melliana]

Elsi - oby wszystkie mamy myślały tak, jak Ty - ich dzieci na pewno będą szczęśliwe



Ciążę pewnie odbierałabym to podobnie, jak Ty, elsi. Zmiany w życiu, zmiany w organizmie... Mam świadomość, że dziecko to nie tylko radość i szczęście, ale i obowiązki - wcale nie łatwe do zaakceptowania, zwłaszcza, jeśli już się zdążyło polubić swoje w miarę uporządkowane życie.

Dlatego popieram to, co piszesz: życie nie jest reklamą pampersów i nie ma co nastawiać się na wyłącznie megaszczęście, które nadejdzie wraz z macierzyństwem. Oprócz niego czeka nas przecież mnóstwo wyzwań. Nie rozważając pewnych - własnych przede wszystkim - możliwości i okoliczności, takich jak konieczna wręcz pomoc najbliższych, ale i praca, rozwój zawodowy który przecież i tak trzeba kiedyś pchnąć (w końcu anie ciąża, ani odchowanie dziecka nie trwa wieczności), warunki materialne i inne, pewnie, można założyć, że "jakoś to będzie", ale po co ma być "jakoś"? Niech będzie dobrze!

[elsi]

Napisane przez Gothic_Daisy

Elsi, jak będę w ciąży, będę się do Ciebie zgłaszać po słowo rozsądku

Dziękuję Myślę, że sama do tego dojdziesz, ale i tak zapraszam Zwłaszcza, ze daleko nie masz

Napisane przez Gothic_Daisy

haha, i tak się nie zmieszczę
Ostatnio doszłam do wniosku, że w wieku 40 lat też można, jakby co, mieć pierwsze dziecko

"Najlepszy" nie znaczy jedynie słuszny i możliwy
A czasami po prostu lepiej sobie odpuścić planowanie i iść na żywioł. Już chyba gdzieś w Twojej obecności pisałam, że uważam, że nie każda kobieta musi poczuć kiedykolwiek prawdziwe pragnienie posiadania dziecka. Pytanie, czy w takiej sytuacji w ogóle sobie odpuścić potomstwo, czy po prostu przestać się zastanawiać i dać działać naturze? każda z kobiet musi - wraz z partnerem (!) - odpowiedzieć sobie na to pytanie. Jak wygląda odpowiedź w moim przypadku, już wiadomo

Edit: Melliano, w sumie odpowiedź na Twoje pytanie dałam powyżej.
Co do reszty to znów się zgadzam z Twoja opinią. Moim zdaniem dla kobiety ważny jest nie tylko rozwój instynktów macierzyńskich, ale również zawodowy. Mam pozostawić tylko na głowie mojego TŻ zabezpieczenie naszego bytu? Dziękuję bardzo, to skrajna nieodpowiedzialność, bo przecież kto da gwarancję, że On nagle nie straci pracy? I co wtedy? Ja już pracę praktycznie straciłam. Ale mam kwalifikacje, doskonałe CV, co oznacza szanse na szybkie znalezienie dobrej pracy. Co zrobi młoda dziewczyna bezpośrednio po studiach, albo i bez, która kilka lat tylko (w sensie: bez praktyk zawodowych) wychowywała dziecko? Kwalifikacje żadne, powrót do pracy, po takim okresie w domu ciężki, z czasem coraz cięższy... Zakładając rodzinę należy myśleć nie tylko o wychowaniu, ale także utrzymaniu dzieci. Niedowiarek niech popatrzy na dobry początek na ceny rzeczy dla noworodków w pierwszym lepszym sklepie. W porównaniu z rzeczami dla "dorosłych" przebicie conajmniej dwukrotne, za conajmniej dwukrotnie mniejsze zużycie materiału.

[Taverney]

Elsi
dzięki za pocieszenie, w zasadzie podniosłaś mnie na duchu mam nadzieję, że ten problem figury mnie też ominie.
Malin, Tobie też dziękuję za namiary na farmaceutyki, zapytam się, czy mają ten periofem w mojej aptece

[elsi]

Napisane przez Taverney

Elsi
dzięki za pocieszenie, w zasadzie podniosłaś mnie na duchu mam nadzieję, że ten problem figury mnie też ominie.

Służę uprzejmie
Nie martw się, wszystko będzie dobrze. Kilka miesięcy po urodzeniu i nie będziesz pamiętać o dodatkowych kilogramach. Ale pewnie będziesz trochę tęsknić za brzuszkiem

[Taverney]

Napisane przez elsi

Służę uprzejmie
Nie martw się, wszystko będzie dobrze. Kilka miesięcy po urodzeniu i nie będziesz pamiętać o dodatkowych kilogramach. Ale pewnie będziesz trochę tęsknić za brzuszkiem

hihihi, to dobrze, że będę tęsknić za brzuszkiem bo na jednym dziecku nie zamierzam poprzestać

[soffera]

Napisane przez Melliana

Czasami myślę, że coś ze mną nie tak... niby nie bronię się przed myślą o ciąży, ale i jej wcale nie pragnę. Nie pojawiło się w mojej głowie coś, co niektórzy nazywają insynktem. To nienormalne?

U niektórych kobiet instynkt pojawia się dopiero po porodzie... Dopiero gdy zobacza małe rączki, nóżki to czują to "coś". Jak widać nie ma reguły.

Napisane przez Melliana

Mimo że mam 27 i trochę, nie widzę się w roli mamy. Nie znam zupełnie dzieci, nigdy nie miałam z nimi kontaktu - są mi zupełnie obojętne. Nie rozczulają mnie, nie mam chęci ich przytulania i opiekowania się. I co? Mam się zmusić, bo "to już ten czas"?

Zgadzam się, że trzeba być gotowym na macierzyństwo, ale z drugiej strony pamiętać żeby nie przegapić tego momentu... Bo niby skąd mamy wiedzieć, że tak naprawdę nie chcemy dzieci jak ich nie mamy?
Znam dwa małżeństwa, które przegapiły moment... W każdym z nich liczyła się kariera, pieniądze, przyjemności, podróże etc. Zawsze twierdzili, że mają czas na dziecko. Obudzili się po 40-stce. Pierwszej parze się udało, mają ślicznego dzidziusia . Drugiej parze nie dopisało szczęście, in vitro, poronienia, rozwód. Tak więc nie zawsze można mieć dziecko po 40stce.

Napisane przez elsi

Zakładając rodzinę należy myśleć nie tylko o wychowaniu, ale także utrzymaniu dzieci.

Ja bardzo obawiam tego pierwszego. Wychować dziecko na super człowieka jest nie lada sztuką. Pracuje z dziećmi w różnym wieku i gdy obserwuje ich zachowania niedowierzam.... W dużej mierze jest to wynik wychowania przez rodziców.

[anadun]

Napisane przez Melliana

ja mam pewien problem - nie chorowałam na wiatrówkę. Jest szczepionka, dość droga, ale zastanawiam się, czy nie skorzystać - w końcu ospa wietrzna ma tym groźniejszy przebieg, im jest się starszym... Czy ktoś coś wie na ten temat?

Ja miałam tą wątpliwą przyjemność przechodzić wiatrówkę gdzieś w połowie studiów. I nikomu nie życzę Pierwszy raz w życiu miałam bardzo wysoką gorączkę (zwykle temperatura mi spada w chorobie), na całym ciele miałam okropnie swędzące krostki w dużych ilościach. Noce koszmarne - gorąco, bo gorączka, więc jeszcze bardziej dokuczały wypryski. Dwie noce prawie nie spałam, bo się nie dało.
A zaraziłam się od dzieciaków ciotki - maluchy miały lekko podwyższoną temperaturę i kilka krostek. Prawie nie zauważyły, że chorowały.
Pozdrawiam

[elsi]

Napisane przez soffera

Zgadzam się, że trzeba być gotowym na macierzyństwo, ale z drugiej strony pamiętać żeby nie przegapić tego momentu... Bo niby skąd mamy wiedzieć, że tak naprawdę nie chcemy dzieci jak ich nie mamy?

Liczenie na przekonanie się do macierzyństwa po porodzie wydaje mi się mocno ryzykowne w niektórych przypadkach. O tym niżej.

Napisane przez soffera

Znam dwa małżeństwa, które przegapiły moment... W każdym z nich liczyła się kariera, pieniądze, przyjemności, podróże etc. Zawsze twierdzili, że mają czas na dziecko. Obudzili się po 40-stce. Pierwszej parze się udało, mają ślicznego dzidziusia . Drugiej parze nie dopisało szczęście, in vitro, poronienia, rozwód. Tak więc nie zawsze można mieć dziecko po 40stce.

Może być i tak, różne sytuacje się niestety zdarzają. Problemem jednak może być poczęcie nie tylko po 40-ce ale i po 30-ce czy po 20-ce. Więc niekoniecznie u jego podstawy leży wiek. I nie jestem przekonana, czy w przypadku Twoich przykładów da się to udowodnić, bo wcześniej te pary nie miały za sobą zakończonych powodzeniem ciąż.
Jeśli małżeństwo się rozpadło, podstawowy problem chyba jednak nie leżał po stronie niedoszłego rodzicielstwa. Jest mnóstwo dzieci, które czekają na adopcje, jeśli naprawdę bardzo pragnie się dziecka, można i tak rozwiązać tą sprawę. Mam koleżankę, która adoptowała i wiem, ze takie rodzicielstwo dla obojga rodziców jest równie piękne i satysfakcjonujące, jak to na biologicznych podstawach.
Z drugiej strony można podać przykłady małżeństw, które się rozpadły po tym, jak narodziło się dziecko - myślę, że może to być wynik "eksperymentów" o których wypomniałaś na początku. Nie wszyscy muszą się spełnić w roli rodzica, nie wszyscy chcą... A niektórzy mają po prostu zupełnie błędne o niej wyobrażenia.

Napisane przez soffera

Ja bardzo obawiam tego pierwszego. Wychować dziecko na super człowieka jest nie lada sztuką. Pracuje z dziećmi w różnym wieku i gdy obserwuje ich zachowania niedowierzam.... W dużej mierze jest to wynik wychowania przez rodziców.

Absolutnie się z Tobą zgadzam. Wychowanie to podstawa. Patrząc na niektóre dzieci, ich rodziców... To jednak temat na inny, obszerny wątek. Ale utrzymanie jest w sumie elementem wychowania. Niekoniecznie bardzo małego dziecka, ale już nieco starsze potrzebuje konkretnych bodźców, by się rozwijać. Odpowiednie zabawki, potem książki, kursy, to wszystko kosztuje.
A sprawa podstawowa - zdrowie? Nie wyobrażam sobie sytuacji w której stwierdzam, że nie wykupię leków, nie zrobię badań, bo mnie na nie nie stać. A Ty? A przecież takie przypadki się zdarzają.
Reasumując chyba po prostu chodzi o to, by podejść do rodzicielstwa ze zdrowym rozsądkiem, nie uważasz?
Zresztą ja tak naprawdę na razie czysto teoretyzuję. Jeszcze przez jakieś dwa tygodnie

[Melliana]

Napisane przez soffera

U niektórych kobiet instynkt pojawia się dopiero po porodzie... Dopiero gdy zobacza małe rączki, nóżki to czują to "coś". Jak widać nie ma reguły.



Zgadzam się, że trzeba być gotowym na macierzyństwo, ale z drugiej strony pamiętać żeby nie przegapić tego momentu... Bo niby skąd mamy wiedzieć, że tak naprawdę nie chcemy dzieci jak ich nie mamy?
Znam dwa małżeństwa, które przegapiły moment... W każdym z nich liczyła się kariera, pieniądze, przyjemności, podróże etc. Zawsze twierdzili, że mają czas na dziecko. Obudzili się po 40-stce. Pierwszej parze się udało, mają ślicznego dzidziusia . Drugiej parze nie dopisało szczęście, in vitro, poronienia, rozwód. Tak więc nie zawsze można mieć dziecko po 40stce.

.

.

[Melliana]

Napisane przez anadun

Ja miałam tą wątpliwą przyjemność przechodzić wiatrówkę gdzieś w połowie studiów. I nikomu nie życzę Pierwszy raz w życiu miałam bardzo wysoką gorączkę (zwykle temperatura mi spada w chorobie), na całym ciele miałam okropnie swędzące krostki w dużych ilościach. Noce koszmarne - gorąco, bo gorączka, więc jeszcze bardziej dokuczały wypryski. Dwie noce prawie nie spałam, bo się nie dało.
A zaraziłam się od dzieciaków ciotki - maluchy miały lekko podwyższoną temperaturę i kilka krostek. Prawie nie zauważyły, że chorowały.
Pozdrawiam

no właśnie obawiam się takiej reakcji organizmu na ewentualne zakażenie - co gorsza, ten sam wirus powoduje półpasiec - niby nie ma reguły, można na niego zachorować nawet po przejściu wiatrówki, ale... osoba bez odporności niestety zniesie to gorzej.

A zatem idę w pon. do lekarza i ustalimy, co dalej. Szczepimy czy nie szczepimy

[soffera]

Napisane przez elsi

Liczenie na przekonanie się do macierzyństwa po porodzie wydaje mi się mocno ryzykowne w niektórych przypadkach.

Zgadzam się, chciałam tylko nakreślić sytuację kiedy ten instynkt właśnie wtedy się budzi a wcześniej nie było jakieś wielkiej niechęci

Napisane przez elsi

Problemem jednak może być poczęcie nie tylko po 40-ce ale i po 30-ce czy po 20-ce.

Owszem, ja jestem po 20-ce i problem jest... Ale fakt, że po 35 roku życia ciążę są już bardziej zagrożone, dodatkowe badania itd.

Napisane przez elsi

Ale utrzymanie jest w sumie elementem wychowania. Niekoniecznie bardzo małego dziecka, ale już nieco starsze potrzebuje konkretnych bodźców, by się rozwijać. Odpowiednie zabawki, potem książki, kursy, to wszystko kosztuje.

O sprawach finansowych, zawodowych nie pisałam bo wyjątkowo trafnie opisałyście je już w poprzednich postach.

Napisane przez elsi

A sprawa podstawowa - zdrowie? Nie wyobrażam sobie sytuacji w której stwierdzam, że nie wykupię leków, nie zrobię badań, bo mnie na nie nie stać. A Ty? A przecież takie przypadki się zdarzają.

Owszem i zdrowie sprowadza się do finansów...

Napisane przez elsi

Reasumując chyba po prostu chodzi o to, by podejść do rodzicielstwa ze zdrowym rozsądkiem, nie uważasz?

Oj tak, z rozsądkiem, z myślą o dobru dziecka, z odpowiedzialnością za czyjeś życie...

Napisane przez Melliana

Jak mogę przegapić moment, skoro tego momentu nie było jeszcze nigdy? Zapewniam Cię, że dla mnie kasa, kariera itp. to sprawy drugorzędne, nie dla nich odwlekam decyzję - ja po prostu NIE MAM takiej potrzeby, a to wielka różnica. I nie sądzę, żebym decydowała sięna dzicko po 40., skoro teraz jest mi trudno wyobrazic sobie jakiekolwiek zmiany w życiu.

Twoje podejście jest inne od tego, które ja opisałam więc nie ma co porównywać... Kiedyś zapragniesz mieć dziecko albo i nie. Swoją drogą denerwuje mnie dalej spotykane zdziwienie, że któś nie planuje mieć dzieci.

Napisane przez Melliana

A zatem idę w pon. do lekarza i ustalimy, co dalej. Szczepimy czy nie szczepimy

Może szepniesz nam rady lekarza w tej sprawie? Wiecie ile kosztuje ta szczepionka? Słowo droga dla każdego może różnie znaczyć...

Ale sie napisałam.....

[elsi]

Napisane przez soffera

Swoją drogą denerwuje mnie dalej spotykane zdziwienie, że któś nie planuje mieć dzieci.

Choć z drugiej strony uważam, ze to odważna decyzja. Z racji faktu, że nie ciągnie mnie (tak, tak, nadal) do macierzyństwa, po drugie, z racji pracy z substancjami bardzo szkodliwymi wiele pań z mojej pracy miało problem z zajściem w ciążę i bałam się, że i ja mogę, rozważałam taką możliwość. I... chyba nie odważyłabym się Czy to egoizm, że bałabym się samotności na starość? Melliana, jak Ty na to patrzysz? Ty chyba jeszcze nie podjęłaś decyzji na 100%?

Napisane przez soffera

Ale sie napisałam.....

I bardzo dobrze Jest to jedna z ciekawszych i bardzo na poziomie dyskusji, w jakiej miałam przyjemność brać udział na Wizażu.
Pozwolę sobie tez na osobistą uwagę w Twoim kierunku. Życzę Ci powodzenia w Twoich staraniach o dziecko. Bo jeśli dobrze zrozumiałam, pragnęłabyś tego? Domyślam się (pamiętając także jeszcze swoje obawy, czy będę mogła być mamą), że z Twojego punktu widzenia zagadnienie chęci macierzyństwa wygląda zupełnie inaczej

[soffera]

Napisane przez elsi

Z racji faktu, że nie ciągnie mnie (tak, tak, nadal) do macierzyństwa

Co nie wyklucza, że będziesz dobrą mamą

Napisane przez elsi

Czy to egoizm, że bałabym się samotności na starość?

Niektórzy egoizmem nazywają nie posiadanie dzieci. Poza tym dzieci nie dają gwarancji że nie będziemy samotni. Życie pisze różne scenariusze.

Napisane przez elsi

Pozwolę sobie tez na osobistą uwagę w Twoim kierunku. Życzę Ci powodzenia w Twoich staraniach o dziecko. Bo jeśli dobrze zrozumiałam, pragnęłabyś tego? Domyślam się (pamiętając także jeszcze swoje obawy, czy będę mogła być mamą), że z Twojego punktu widzenia zagadnienie chęci macierzyństwa wygląda zupełnie inaczej

O dzidziusia się nie staram a raczej nie staramy Kiedyś zarzekałam się, że nie chce mieć dzieci tak jak, że nie chcę wychodzić za mąż. No cóż we wrześniu ślubuje, moje postanowienia w kwesti dziecka nie są tak silne jak kiedyś... Zmieniły się pod wpływem pracy z dziećmi. Czasem trudnej i wymagającej aczkolwiek przynoszącej dużo satysfakcji, poza tym trafiłam na odpowiedniego mężczyznę (wcześniej byłam pewna, że to się nie zdarzy) pokazał mi, że mogę mieć w nim oparcie w różnych sytuacjach (nie nalegał też kiedy wykrzykiwałam mu, że nie chce mieć dzieci...)
Obserwuje ludzi, ich decyzje, opinie, punkt widzenia, wyciągam wnioski dla siebie... Zderzam z własnymi przekonaniami i doświadczeniem życiowym... A nóż ktoś będzie miał trafniejsze i będę się mogła czegoś nauczyć...

[Melliana]

Napisane przez elsi

Choć z drugiej strony uważam, ze to odważna decyzja. Z racji faktu, że nie ciągnie mnie (tak, tak, nadal) do macierzyństwa, po drugie, z racji pracy z substancjami bardzo szkodliwymi wiele pań z mojej pracy miało problem z zajściem w ciążę i bałam się, że i ja mogę, rozważałam taką możliwość. I... chyba nie odważyłabym się Czy to egoizm, że bałabym się samotności na starość? Melliana, jak Ty na to patrzysz? Ty chyba jeszcze nie podjęłaś decyzji na 100%?I bardzo dobrze Jest to jedna z ciekawszych i bardzo na poziomie dyskusji, w jakiej miałam przyjemność brać udział na Wizażu.

Elsi, uważam, że argumenty, które często padają w dyskusji pt. "Mieć czy nie mieć" typu: "nikt ci nie poda szklanki herbaty na starość" są nie do końca słuszne i na ogół padają ze strony starszego pokolenia. Staram się to zrozumieć, bo nasi dziadkowie i może jeszcze niektórzy rodzice żyli inaczej, niż my: rodzili się i wychowywali w tym samym miejscu, w którym potem spędzali całe życie, z założenia byli więc blisko rodziny. Różnie to bywa, zwłaszcza w dzisiejszych czasach - nasze pokolenie żyje bardziej kosmopolitycznie, siłą rzeczy kontakt z rodziną jest nieco zmniejszony (my np. mieszkamy w innym mieście niż rodzice, bo tak akurat na jakąś chwilę było lepiej - w konsekwencji odpadają niedzielne obiadki itp.).
To oczywiste, że w razie potrzeby można życie zreorganizować, by być blisko tych, których kochamy i którzy nas kochają - dla mnie nie ma ważniejszej rzeczy jak rodzina, ale pisze to z perpsektywy oddalonej od mamy i taty o 220 km osoby, czasami rodziny dzielą tysiące kilometrów i trudne, samolotowe podróże...

To pewnie banał, ale dziś to widać bardzo wyraźnie, że dzieci nie wychowuje się dla siebie tak naprawdę dla siebie i po to, by nie być samotnym. Więc po przydługim wstępie stwierdzam, że nie podejrzewam Cię o egoizm

Jeśli chodzi o moją decyzję, to może Was zaskoczę: ona jest mimo wszystko na tak. Z jednego powodu - nie chcę, by coś wspaniałego, czego nie da się zastąpić, ominęło moje i męża uczucia, psychikę, nasz związek, nasze relacje. Zdaję sobie sprawę z wszystkich konsekwencji - o tym już dyskutowałyśmy i znacie moje zdanie. Myślę, Elsi, że podobnie jak Ty bałabym się zaryzykować. Nie dlatego, że na starość nikt mi nie poda balkonika i szklanki ze szczęką, ale dlatego, że mogę nigdy nie doznać jedynej w swoim rodzaju miłości. Nikt nie mówi, że ładnej i euforycznej jak z reklamy. Mówię o jej niepowtarzalności i ogromie, którego nie da się w żaden sposób zastąpić.

I popatrzcie, jaka mądra jestem - ja to wszystko rozumiem i potrafię sobie wytłumaczyć, założenia mam niby dobre, ale nie potrafię podjąć takiej decyzji. Bo mimo wszystko - tak jak napisałaś, Elsi - nie ciągnie mnie do macierzyństwa! Zaślinione pyszczki maluchów, choć zabawne, nie budzą we mnie praktycznie żadnych uczuć. Pewnie nie obudzą.

Zastanawiam się tylko nad jedną rzeczą: czy jest sens to roztrząsać i biczować się myslą "jestem nienormalna, bo nie rozczulam się na widok różowych bobasków"? Bo ciągle odwlekam moment i podjęcie decyzji? Tylko, czy ona musi być podjęta, czy musi powstać "hic et nunc", granica, która ordynarnie mówiąc wyznaczy kres uprawianiu seks dla przyjemności i zaczyniemy "robić dziecko"?

Może "metoda żywiołowa" to jest właśnie to w moim przypadku, Elsi, jak uważasz?

Co do szczepionki na ospę - Varilrix, kosztuje 200 albo 300 zł za jedną dawkę, potrzeba 2-3 w odstępie kilku tygodni, nie pamiętam. W ciążę nie można zachodzić do 3 miesięcy od podania 2 dawki. Można ją też podać doraźnie, czyli np. w ciągu 72 h od kontaktu z zakażoną osobą, no ale przecież nie w ciąży...

[magdaadas]

Taverney, Elsi, Malin30 dziekuję wam za info i porady...

[memka87]

czesc dziewczyny, u nas to jest tak: bralismy slub w sierpniu 2007, ja mam 20 lat wiec nikt mnie nie namawia na dziecko (tescie mieszkaja daleko, tu jest tylko moja rodzina ktora mysli o szkole i maz ktory uwaza ze i tak narazie nie mamy wystarczajacych funduszy wiec nie ma tematu....)
ale problem polega na tym ze... ja bym bardzo juz chciala miec takie malenstwo..... wiem ze lepiej poczekac skonczyc szkole (zastanawiam sie czy zaczynac kurs 2letni bo to w koncu duzo czasu a dziecka nie chce miec w trakcie szkoly) ale hormony mi tak buzuja.... pracuje w przedszkolu a tam same dzieci! i nie wiem co mam robic, co myslec....
troszke inny problem niz u was ale wierzcie mi to tez nie jest wcale takie proste!

[Gothic_Daisy]

Zastanawiam się tylko nad jedną rzeczą: czy jest sens to roztrząsać i biczować się myslą "jestem nienormalna, bo nie rozczulam się na widok różowych bobasków"? Bo ciągle odwlekam moment i podjęcie decyzji? Tylko, czy ona musi być podjęta, czy musi powstać "hic et nunc", granica, która ordynarnie mówiąc wyznaczy kres uprawianiu seks dla przyjemności i zaczyniemy "robić dziecko"?

Ale Ty nie jesteś nienormalna!
Dla mnie chore jest to, żeby tak myśleć.
A wiem, że na pewno sporo kobiet wpędza się w takie myślenie - jestem nienormalna, bo nie robię tego, co 90% społeczeństwa, wobec tego muszę to zacząć robić, nawet na przekór sobie.
Brrr.

A wracając do tematu: nigdy nie chciałabym przekroczyć tej granicy, o której piszesz w taki sposób. Dla mnie osobiście takie "robienie dzieci" jest okropne

I dlatego, pewnie w naszym przypadku będzie to metoda żywiołowa, o ile się zdecydujemy