Brat hazardzista - czy da się pomagać wbrew woli?

[kasztanova]

Mój młodszy brat (lat 23) przez pewien czas pożyczał ode mnie drobne kwoty pieniędzy (50-200pln), które zawsze oddawał w terminie. Rok temu zwrócił się jednak z prośbą o większą kwotę (2500), w momencie kiedy nie oddał jeszcze poprzedniej drobnej pożyczki (300). Zapytałam go, czy wie co robi i czy nie nadużywa mojego zaufania, bo mogę mu pożyczyć te pieniądze, ale chciałabym wiedzieć, co się dzieje. Wtedy otrzymałam długiego maila zwrotnego. Okazało się, że M. jest zdiagnozowanym hazardzistą, ma w tej chwili dług w wysokości 65 tysięcy (może więcej, nie wiem, cały czas przyłapuję go na kolejnych kłamstwach), stracił ok. 10kg, a komornik pojawi się w naszym domu rodzinnym lada moment. Odbyliśmy naradę rodzinną, aby obmyślić plan działania, a ja bardzo starałam się przekonać rodzinę, aby zrobić zrzutkę i pospłacać chwilówki, które wg M. były obciążone największą prowizją, jaką można jeszcze odzyskać. Po paru dniach porzuciłam ten pomysł, bo sprawdziłam jego komputer (wiem, tak się nie postępuje) i okazało się, że on nadal gra! Wyparł się jednak wszytkiego i powiedział, że sam sobie z tym poradzi, a temat ucichł. Okazuje się, że on wcale swoich należności nie spłaca. Jeździ na spotkania z kolegami i dziewczyną, funduje sobie różne wypady, ostatnio sprzedał samochód i kupił inny. Codziennie przychodzą nowe wezwania do zapłaty, co parę dni przyjeżdża windykator (M. twierdzi, że jest nietykalny, bo to komornik ma moc, a nie jakiś tam windykator). Mama jest przerażona, M. żyje jakby nic się nie stało (chociaż psychicznie jest wrakiem, wylądował nawet na chwilę w szpitalu, podobno jego bielizna często jest zakrwawiona), chociaż jeździ na spotkania uzależnionych. Ja naprawdę chciałabym mu pomóc, próbowałam się z nim kontaktować i osobiście i mailowo, ale nie mogę po prostu wyłożyć na kogoś kilkadziesiąt tysięcy, podczas gdy najpewniej pieniądze te nie pójdą na poczet długu, tylko jego zachcianki! A próby przemówienia do rozsądku kończą się tym, że zostaję wyzwana od "po*banej laski, której kasa poprzewracała w głowie", a mama jest wszystkiemu winna, bo jego koledzy dostali w spadku mieszkania i samochody, a on nic. Sytuacja jest tak zła, że wpadł na pomysł, że ubezpieczy się, a następnie spowoduje wypadek i zarobi w ten sposób około 200 000. Co ja mogę w takiej sytuacji zrobić? Liczyć na to, że dziewczyna i koledzy okażą lepsze wsparcie? Rodzinę już przekreślił, z racji, że "nic mu nie daliśmy".

[CzarnyElf]

Z tego co piszesz to on realnej pomocy nie chce(mam na mysli terapie ) wypiera problem i obwinia wszystkich i wszystko wokol tylko nie siebie(typowe zachowanie uzaleznionego).Pomoglabym tylko wtedy gdy pojdzie na terapie i zobaczysz ze wzial odpowiedzialnosc za swoje czyny i widzisz realna poprawe.Dawanie kasy to w tym przypadku wspomaganie uzaleznienia(tak samo jak kupowanie alkoholu alkoholikowi lub fast foodow osobie chorobliwie otylej)


Sent from my iPhone using Tapatalk

[_whatamess]

Napisane przez CzarnyElf

Dawanie kasy to w tym przypadku wspomaganie uzaleznienia(tak samo jak kupowanie alkoholu alkoholikowi lub fast foodow osobie chorobliwie otylej)

Zgadzam się. Miałam przypadek hazardzisty w rodzinie i wiem co ten nałóg robi z ludźmi. W żadnym razie nie dawaj mu żadnych pieniędzy, to tylko pogłębia problem. Moim zdaniem tylko i wyłącznie terapia, ale tu wszystko w rękach Twojego brata, bo to on musi chcieć wyjść z nałogu.

[WŁADCZYNI]

Wspieraj mamę, zaproponuj jej terapię dla współuzależnionych.
Idźcie do prawnika, żeby sprawdzić jak się i swoje ruchomości (i nieruchomosci) zabezpieczyć. Za chwile brat może zacząć sprzedawać Wasze rzeczy (biżuteria, elektronika...prawie wszystko można sprzedać), albo zniknie Ci dowód osobisty. Brata należy traktować jak narkomana - nie pomagać, nie sponsorować nałogu, nie ułatwiać. Jak sięgnie dna i będzie chciał zmian wtedy mozna pomoc.

[jesienny_lisc]

Jako córka hazardzisty, mogę Ci powiedzieć, że to jest taki sam nałóg jak alkoholizm czy narkomania. Tak jak alkoholikowi nie można dawać komfortu picia (np. usprawiedliwiać w pracy, ze niby chory, gdy pije), tak samo nie można dawać komfortu grania i spłacać pożyczek. Brat sam z tego nie wyjdzie. Alkoholikowi albo narkomanowi byś uwierzyła, ze sami sobie poradzą?
Współczuję Ci bardzo, ale póki brat na serio nie zechce się leczyć to możesz tylko zabezpieczać siebie.

[mellitus]

Proponuję udać się do prawnika. Jak wyżej sugerowana, aby zabezpieczyć Wasz majątek. Warto porozmawiać z kimś, kto ma doświadczenie w postępowaniach o ubezwlasnowolnienie. Nałóg i brak możliwości kierowania własnym postępowaniem mogą stanowić do tego podstawę temat jest ciężki, ale wykonany do przeprowadzenia w asyście doświadczonego adwokata. Brat nie będzie mógł zawierać umów bez zgody ustanowionego kuratora/opiekuna.

[kasztanova]

A dziewczyny, czy któraś z Was doświadczyła sytuacji, że taka osoba wyszła w życiu na prostą? Już pomijam odnoszenie sukcesu, ale uczciwe, dobre życie w zgodzie z przyjaciółmi i rodziną? Bo mój brat żyje w jakimś zaprzeczeniu, mówi mi, że to jest choroba nieuleczalna i że ja nie będę w stanie tego nigdy zrozumieć (co jest dla mnie absurdem, bo ja wolałabym negować taką diagnozę i próbować światu pokazać, że to mnie nie dotyczy, zamiast po prostu się poddać)

[Linka25]

Terapia to koniecznosc. Mysle ze bez terapii nikt sobie nie poradzi. Mam w dalszej rodzinie ten problem. Nikt nie wie czy ten czlowiek wyszedl na prosta, czy nadal gra. W kazdym razie stracil juz caly majatek i cala najblizsza rodzine. Czy Twoj brat pali papierosy?

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[jesienny_lisc]

Ja nie znam. Ale moja mama się udzielała na jakiejś internetowej grupie dla hazardzistów i ich rodzin i poznała faceta, który nie grał. Cały czas chodził na terapię i podobno mówił, ze ma bardzo poukładany dzień, codzienna rutynę, której nie przerywa. Mówił, ze nie może siedzieć bezczynnie, bo wtedy chęć grania wraca. Oprócz tego żadnych używek, alkoholu, papierosów.

[kasztanova]

Nie pije ani nie pali (ojciec jest alkoholikiem i myślę, że stąd ten wstręt do alkoholu). Tak mu też doradziłam, żeby zapełnił sobie dni, znalazł jakieś hobby. To nie jest głupi chłopak, gdy był młodszy to jeździł na olimiady z matematyki, zna się na komputerach, potrafi naprawić wiele rzeczy, to był najmądrzejszy dzieciak z naszej czwórki rodzeństwa i chyba dlatego straciłam czujność i nie podejrzewałam, co się może szykować, kiedy pożyczał te drobne kwoty lub spędzał długie godziny na leżeniu na sofie i gapieniu się w sufit. Wydaje mi się, że taka bezczynność jest niedopuszczalna (zdrowy człowiek źle to znosi, a co dopiero nałogowiec).
I chyba faktycznie tylko specjalista może tu coś zdziałać terapią.

jesienny_lisc, a masz kontakt z ojcem? Jak potoczyło się jego życie?

[jesienny_lisc]

Nie mam kontaktu od 12 lat.

Widzisz, skłonności do uzależnień często są dziedziczne. U mnie ojciec hazardzista a brat alkoholik. Z bratem już nie rozmawiam, chociaż widuje go jak jestem u mamy. Ona cały czas pozwala mu mieszkać u siebie. Nie chciała nigdy isc na terapie dla współuzależnionych.