Zazdrość o łatwe życie innych :-(

[Sheloba86]

Hej...

Piszę bo mam potrzebę się wygadać, chociaż wiem, że mój wątek będzie pachniał trollem... Cóż, najwyżej nikt nie odpisze.

Mam problem (sama ze sobą, wiem) ponieważ zazdroszczę innym łatwego życia - a konkretnie to zazdroszczę takim "księżniczkom" - kobietom prowadzącym wygodne życie którym się wszystko udaje...

Znam takie w bliskim otoczeniu (jedna z mojej paczki, jedna z pracy, jedna "z opowieści" ale to kuzynka przyjaciółki więc wierzę że historie które słyszę to nie plotki). Po pierwsze uroda w genach (może nie modelki, ale jak płaczą, że przytyły 5 kg to dalej mieszczą się w normie), po drugie bezpieczeństwo finansowe (bogaci mężowie, ale nie na zasadzie sponsoringu tylko naprawdę fajne małżeństwa, widać, że oni je kochają i fundują im wszystko) one sobie jeżdżą do lekkiej biurowej pracy (oczywiście własnymi autkami), buty na obcasie, nowe ubrania cały czas, ciągle albo planują zagraniczne wakacje albo opowiadają jak na nich były...

I uprzedzam: tak ja wiem, że mogę CIĘŻKO PRACOWAĆ i mieć te wszystkie rzeczy, ja zazdroszczę im bo one nie muszą ciężko pracować tylko dostały od losu. I największy dramat jest jak mężuś nie chce kupić królowej bransoletki Pandora (sama słyszałam rozmowę). A w końcu kupił. Żeby ONA była szczęśliwa.

Frustruje mnie to (tak, wiem, zazdrość to złe uczucie) ponieważ ja na wszystko w życiu musiałam ciężko pracować (chodzi zarówno o $$$ jak i o tzw. pracę własną np. mam zaburzenia odżywiania i MIMO TERAPII ciężko mi utrzymać ładną sylwetkę - jem kompulsywnie i waga mi się sporo waha). Mam problemy ze skórą i tak samo - mimo leczenia, efekty są mizerne (ale są ale dalej jest średnio).

W sumie każdy mój życiowy sukcesik jest odkupiony CIĘŻKIM ZAPIERNICZEM.

Nie wiem czy rozumiecie o co mi chodzi. Ja nie piszę, że chciałabym coś za darmo dostać (typu nie wiem, jednorazowa wygrana w totka) tylko zazdroszczę takiego ŻYCIOWEGO LUZU który wynika z faktu, że masz lekkie i wygodne życie. W sensie, jak kobieta np. opowiada że dla niej poważnym problemem jest brak bransoletki (i robi o to focha mężowi) to ja to odbieram tak, że prawdziwych problemów to ona nie ma. Chciałabym tak Chciałabym, żeby moim życiowym problemem było to że nie dostałam prezentu 😁

Dodam, że ja i moje koleżanki jesteśmy 26+ więc nie mówię o nastoletnich problemach.

[Mijanou]

Wiesz, prawda jest taka, że każdy ma swojego mola, który go żre a poza tym pamiętaj, że twarz, którą czasem pokazujemy innym to maska, choć nie noszona po to, by inni zazdrościli. Nie każdy lubi pokazywać to, że coś jest nie tak w życiu i na pozór takie osoby robią wrazenie beztroskich i szczęśliwych. Z pewnością część tych "rozkapryszonych mężatek i księzniczek" ma problemy, o których nie chce informować werbalnie/niewerbalnie otoczenia.

Każdy ma takie życie, jakie ma. Jednak jeśli mogę coś radzić- zacznij cieszyć się tym, że komuś w życiu się układa zamiast zazdrościć. Zazdrość niszczy zazdroszczącego

[amillia]

Napisane przez Sheloba86

Hej...

Piszę bo mam potrzebę się wygadać, chociaż wiem, że mój wątek będzie pachniał trollem... Cóż, najwyżej nikt nie odpisze.

Mam problem (sama ze sobą, wiem) ponieważ zazdroszczę innym łatwego życia - a konkretnie to zazdroszczę takim "księżniczkom" - kobietom prowadzącym wygodne życie którym się wszystko udaje...

Znam takie w bliskim otoczeniu (jedna z mojej paczki, jedna z pracy, jedna "z opowieści" ale to kuzynka przyjaciółki więc wierzę że historie które słyszę to nie plotki). Po pierwsze uroda w genach (może nie modelki, ale jak płaczą, że przytyły 5 kg to dalej mieszczą się w normie), po drugie bezpieczeństwo finansowe (bogaci mężowie, ale nie na zasadzie sponsoringu tylko naprawdę fajne małżeństwa, widać, że oni je kochają i fundują im wszystko) one sobie jeżdżą do lekkiej biurowej pracy (oczywiście własnymi autkami), buty na obcasie, nowe ubrania cały czas, ciągle albo planują zagraniczne wakacje albo opowiadają jak na nich były...

I uprzedzam: tak ja wiem, że mogę CIĘŻKO PRACOWAĆ i mieć te wszystkie rzeczy, ja zazdroszczę im bo one nie muszą ciężko pracować tylko dostały od losu. I największy dramat jest jak mężuś nie chce kupić królowej bransoletki Pandora (sama słyszałam rozmowę). A w końcu kupił. Żeby ONA była szczęśliwa.

Frustruje mnie to (tak, wiem, zazdrość to złe uczucie) ponieważ ja na wszystko w życiu musiałam ciężko pracować (chodzi zarówno o $$$ jak i o tzw. pracę własną np. mam zaburzenia odżywiania i MIMO TERAPII ciężko mi utrzymać ładną sylwetkę - jem kompulsywnie i waga mi się sporo waha). Mam problemy ze skórą i tak samo - mimo leczenia, efekty są mizerne (ale są ale dalej jest średnio).

W sumie każdy mój życiowy sukcesik jest odkupiony CIĘŻKIM ZAPIERNICZEM.

Nie wiem czy rozumiecie o co mi chodzi. Ja nie piszę, że chciałabym coś za darmo dostać (typu nie wiem, jednorazowa wygrana w totka) tylko zazdroszczę takiego ŻYCIOWEGO LUZU który wynika z faktu, że masz lekkie i wygodne życie. W sensie, jak kobieta np. opowiada że dla niej poważnym problemem jest brak bransoletki (i robi o to focha mężowi) to ja to odbieram tak, że prawdziwych problemów to ona nie ma. Chciałabym tak Chciałabym, żeby moim życiowym problemem było to że nie dostałam prezentu 😁

Dodam, że ja i moje koleżanki jesteśmy 26+ więc nie mówię o nastoletnich problemach.

No niewiele tutaj można poradzić oprócz tego, żeby starać się żyć swoim życiem i nie oglądać się na innych. Niektórzy urodzili się w bogatych rodzinach i nie mają poważniejszych zmartwień finansowych, niektórzy od wczesnej młodości muszą sami na swój dobrobyt zapracować, co zazdrość zmieni w tej sytuacji? Można całe życie się zżymać, że sąsiad wygrał w totka i ty też byś tak chciała, ale nic to nie da oprócz napsucia sobie krwi.

Akurat nie popieram pocieszania się tym, że na pewno ci bogaci/ładni ludzie mają potworne życie, które skrywają przed oczami innych, bo dla mnie to trochę infantylny sposób radzenia sobie z zazdrością, ale co kto woli. Spotkałam trochę osób, które miały w życiu o wiele łatwiej niż ja i w zasadzie... dobrze dla nich. Nigdy nie rozumiałam zazdrości o dobra materialne i jestem z tego zadowolona, jedno zmartwienie mniej w życiu. Nie wiem co Ci doradzić, jak tak Cię to męczy to dobrze wiesz, że męża nie dostaje się z przydziału czy "od losu", możesz celować w mężczyzn na konkretnym pułapie finansowym jeśli na tym Ci zależy i tyle. Wtedy pewnie Twoim życiowym problemem będzie czy nie dostałaś prezentu skoro to dla Ciebie taka wartość.

[ruda_beksa]

Cóż, nikt nikomu nigdy nie obiecywał że życie będzie fair. Jedni mają lżej, jedni mają trudniej, inni mają zupełne przej...chlapane. Oglądanie się na innych tylko doprowadzi cię do zgorzknienia, o wiele zdrowiej jest patrzeć na swoje życie z perspektywy wdzięczności.

W sensie, jak kobieta np. opowiada że dla niej poważnym problemem jest brak bransoletki (i robi o to focha mężowi) to ja to odbieram tak, że prawdziwych problemów to ona nie ma. Chciałabym tak Chciałabym, żeby moim życiowym problemem było to że nie dostałam prezentu 😁

O najtrudniejszych i najboleśniejszych problemach raczej się nie rozpowiada wszem i wobec. Głupotą jest myślenie, że to jej największy problem, bo akurat o nim mówi.

[skara]

Ja Cię po części rozumiem, bo zazdrość to bardzo ludzka emocja. Zdarzało mi się ludziom czegoś zazdrościć i wiem, że są osoby, które zazdroszczą mi. Ale ogólnie zgadzam się z przedmówczyniami, te dziewczyny, które paplają o bransoletkach z dużym prawdopodobieństwem też mają dużo poważniejsze problemy czy zmartwienia, o których jednak nie mówią.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Limonka2738]

Ja cię bardzo dobrze rozumiem.


Ludzie, jak ja zazdroszczę tym, którzy mogą... jeść. Po prostu. Nie muszą nosić za sobą torby pełnej poważonych posiłków, bo umieją kontrolować swój apetyt - jedzą, ile potrzeba.


Większość populacji uznaje to za pewnik i w ogóle nie traktuje tego jako dar od losu, a ja bym za to zabiła własnych rodziców i oddała cały majątek Kościołowi.


Ale jak nie jem zgodnie z jadłospisem dietetyka, to nie umiem ocenić, kiedy czas jeść, ile powinnam zjeść itd., w efekcie od razu tyję.

[Mijanou]

Napisane przez amillia

Akurat nie popieram pocieszania się tym, że na pewno ci bogaci/ładni ludzie mają potworne życie, które skrywają przed oczami innych, bo dla mnie to trochę infantylny sposób radzenia sobie z zazdrością, ale co kto woli. Spotkałam trochę osób, które miały w życiu o wiele łatwiej niż ja i w zasadzie... dobrze dla nich. Nigdy nie rozumiałam zazdrości o dobra materialne i jestem z tego zadowolona, jedno zmartwienie mniej w życiu. Nie wiem co Ci doradzić, jak tak Cię to męczy to dobrze wiesz, że męża nie dostaje się z przydziału czy "od losu", możesz celować w mężczyzn na konkretnym pułapie finansowym jeśli na tym Ci zależy i tyle. Wtedy pewnie Twoim życiowym problemem będzie czy nie dostałaś prezentu skoro to dla Ciebie taka wartość.

Ja niczego takiego nie sugerowałam- to, że bliźni jest nieszczęśliwy akurat mnie nie pociesza. Cudza krzywda chyba nikogo nie powinna cieszyć i NIE jest to sposób na radzenie sobie z własnym poczuciem niespełnienia. Bardzo proszę niczego takiego nie sugerować i nie przypisywać mi takich intencji.

Zwróciłam jedynie uwagę na to, że nigdy nie wiadomo, co w człowieku siedzi.

---------- Dopisano o 04:16 ---------- Poprzedni post napisano o 03:46 ----------

Napisane przez ruda_beksa

Cóż, nikt nikomu nigdy nie obiecywał że życie będzie fair. Jedni mają lżej, jedni mają trudniej, inni mają zupełne przej...chlapane. Oglądanie się na innych tylko doprowadzi cię do zgorzknienia, o wiele zdrowiej jest patrzeć na swoje życie z perspektywy wdzięczności.

Najlepiej skupić się na tym, co w naszym życiu dobre. Generalnie nie ma sensu porównywanie własnego życia z czyimś życiem, bo zawsze znajdzie się ktoś szczęśliwszy, bogatszy, piękniejszy itp. Nie można stale się porównywać z innymi. Poprzez takie porównania możemy stracić sens i radość z własnego. Trzeba nauczyc się cieszyć z tego, co w naszym życiu dobre i zmieniać to, co da się zmienić ale nie dlatego, że Kowalska tak ma a dlatego, że jest się pewnym, że ta zmiana będzie z korzyścią dla nas.

O przykład: zawsze chciałam osiąść na stałe w USA. Czyli teoretycznie powinnam zazdrościć Rudej (no, na szczęście Ruda nie mieszka w pięknym stanie Louisiana, w którym zakochałam się podczas mojego pobytu w Stanach bo wtedy musiałabym być bardziej zazdrosna). Zamiast tego wolę się cieszyć, że Ruda jest w USA szczęśliwa, że jej się układa i ze fajnie jej (co wynika z jej postów). Równocześnie cieszę się, że mój TŻ jest Anglikiem i że jestem z nim szczęśliwa i będę z nim szczęśliwa w Anglii (ciekawe, czy za kilka miesięcy będę piekielną panną młodą), choć to tak daleko od ukochanej Louisiany. Chyba to na tym polega. Cieszyć się czyimś szczęściem jednoczesnie skupiając się na tym, co dobrego dzieje się w naszym własnym życiu.

[ad661336dba67467d5566b7c0c939a9c82ec46ac_5f7e48729cea2]

Napisane przez Sheloba86

Hej...

Piszę bo mam potrzebę się wygadać, chociaż wiem, że mój wątek będzie pachniał trollem... Cóż, najwyżej nikt nie odpisze.

Mam problem (sama ze sobą, wiem) ponieważ zazdroszczę innym łatwego życia - a konkretnie to zazdroszczę takim "księżniczkom" - kobietom prowadzącym wygodne życie którym się wszystko udaje...

Znam takie w bliskim otoczeniu (jedna z mojej paczki, jedna z pracy, jedna "z opowieści" ale to kuzynka przyjaciółki więc wierzę że historie które słyszę to nie plotki). Po pierwsze uroda w genach (może nie modelki, ale jak płaczą, że przytyły 5 kg to dalej mieszczą się w normie), po drugie bezpieczeństwo finansowe (bogaci mężowie, ale nie na zasadzie sponsoringu tylko naprawdę fajne małżeństwa, widać, że oni je kochają i fundują im wszystko) one sobie jeżdżą do lekkiej biurowej pracy (oczywiście własnymi autkami), buty na obcasie, nowe ubrania cały czas, ciągle albo planują zagraniczne wakacje albo opowiadają jak na nich były...

I uprzedzam: tak ja wiem, że mogę CIĘŻKO PRACOWAĆ i mieć te wszystkie rzeczy, ja zazdroszczę im bo one nie muszą ciężko pracować tylko dostały od losu. I największy dramat jest jak mężuś nie chce kupić królowej bransoletki Pandora (sama słyszałam rozmowę). A w końcu kupił. Żeby ONA była szczęśliwa.

Frustruje mnie to (tak, wiem, zazdrość to złe uczucie) ponieważ ja na wszystko w życiu musiałam ciężko pracować (chodzi zarówno o $$$ jak i o tzw. pracę własną np. mam zaburzenia odżywiania i MIMO TERAPII ciężko mi utrzymać ładną sylwetkę - jem kompulsywnie i waga mi się sporo waha). Mam problemy ze skórą i tak samo - mimo leczenia, efekty są mizerne (ale są ale dalej jest średnio).

W sumie każdy mój życiowy sukcesik jest odkupiony CIĘŻKIM ZAPIERNICZEM.

Nie wiem czy rozumiecie o co mi chodzi. Ja nie piszę, że chciałabym coś za darmo dostać (typu nie wiem, jednorazowa wygrana w totka) tylko zazdroszczę takiego ŻYCIOWEGO LUZU który wynika z faktu, że masz lekkie i wygodne życie. W sensie, jak kobieta np. opowiada że dla niej poważnym problemem jest brak bransoletki (i robi o to focha mężowi) to ja to odbieram tak, że prawdziwych problemów to ona nie ma. Chciałabym tak Chciałabym, żeby moim życiowym problemem było to że nie dostałam prezentu 😁

Dodam, że ja i moje koleżanki jesteśmy 26+ więc nie mówię o nastoletnich problemach.

Ciężko Ci będzie, jeśli nie zmienisz myślenia. Będziesz w środku kisła. Ludzie, którym zazdrościsz będą mieli super, a Ciebie będzie zżerało.

[a240a5cdc9601fd61cd3ffc006c0fc885123340f_657b9702b0d25]

O bobrze, jak ja nie lubię takich ludzi jak autorka z wiecznym bólem d*py o fantastyczne życie innych i przewalone swoje własne.
Takie osoby roznoszą niezdrową, toksyczną energię brrr...unikam jak ognia - jak tylko się zorientuję, że to taka osoba. I nie, nie dlatego, że sama jestem z grupy, o której pisze autorka, bynajmniej. Nie mam i nie miałam łatwo i z górki, nie robię dramy o bransoletki Pandory (swoją drogą co to za bajkowe życie jak trzeba męża szantażować o byle bransoletkę ). Na toksyków i zawistników mam alergię.

Autorko nie mam dla ciebie żadnej rady, może jedną - daj se siana i przestań przeżywać cudze życie; masz swoje - jedno - i na nim się skupiaj. Będzie lepiej dla wszystkich.

[Vanir410]

Mnie śmieszą takie osoby. Znasz urywki życia jakiś osób i uznajesz je za pewnik. Guzik wiesz. Nie istnieje coś takiego jak lekkie i wygodne życie.

"I uprzedzam: tak ja wiem, że mogę CIĘŻKO PRACOWAĆ i mieć te wszystkie rzeczy, ja zazdroszczę im bo one nie muszą ciężko pracować tylko dostały od losu." KAŻDY musi ciężko pracować. Jak nie na jedno, to na drugie, o czym ty zwyczajnie nie wiesz. Dla jednego ciężko to będzie praca fizyczna, dla drugiego przebywanie w toksycznym środowisku, z którego nie umie się wyrwać.

Szkoda komentować. Żyjesz jakimś chorym wyobrażeniem innych.

---------- Dopisano o 09:20 ---------- Poprzedni post napisano o 09:19 ----------

[1=a240a5cdc9601fd61cd3ffc 006c0fc885123340f_657b970 2b0d25;86736948]O bobrze, jak ja nie cierpię takich ludzi jak autorka z wiecznym bólem dupy o fantastyczne życie innych i przewalone swoje własne.
Takie osoby roznoszą okropną, toksyczną energię brrr...unikam jak ognia - jak tylko się zorientuję, że to taka osoba. I nie, nie dlatego, że sama jestem z grupy, o której pisze autorka, bynajmniej. Nie mam i nie miałam łatwo i z górki, nie robię dramy o bransoletki Pandory (swoją drogą co to za bajkowe życie jak trzeba męża szantażować o byle bransoletkę ). Na toksyków i zawistników mam alergię.

Autorko nie mam dla ciebie żadnej rady, może jedną - daj se siana i przestań przeżywać cudze życie; masz swoje - jedno - i na nim się skupiaj. Będzie lepiej dla wszystkich.[/QUOTE]

Popieram.
Każdy ma lepiej tylko ja taka bidna i nieszczęśliwa, manna mi nie spłynęła z nieba.

[Sheloba86]

Biorę na klatę krytykę

Generalnie, zgadzam się z Wami dziewczyny. I z tym, że moja postawa jest niefajna, toksyczna (dla mnie przede wszystkim jest toksyczna więc coś o tym wiem) - gdyby mi te uczucia nie przeszkadzały to nie zakładałabym wątku. Nie chcę być marudą, zgorzkniałą cierpiętnicą itd.

I - zaskoczenie - ja wcale nie uważam, żebym miała złe, tragiczne i ciężkie życie. Mam dosyć udane.

To co mnie boli to fakt, że u mnie w moim życiu jest bardzo proste przełożenie, że mogę mieć większość rzeczy które sobie zamarzę (nie mówię tylko o materialnych) ale zawsze muszę ciężko pracować, żeby te rzeczy osiągnąć - i tak zazdroszczę, że ktoś ma BEZWYSIŁKOWO.

Nie zazdroszczę przedmiotów (zawsze można ciężko pracować, zarobić i też sobie kupić) - zazdroszczę UCZUCIA luzu.

To co czuję najbliższe jest temu, co napisała Limonka - ona zapewne nie zazdrości innym szczupłej sylwetki, bo sama może taką mieć jak się postara. Zazdrości (o ile dobrze zrozumiałam) tego, że inni NIE MUSZĄ SIĘ STARAĆ, żeby mieć. Po prostu ktoś się taki urodził (dobre geny, naturalna regulacja apetytu, duża potrzeba ruchu - wiele elementów) że bez jakichkolwiek starań ma to, na co Limonka ciężko pracuje.

I ja tak mam w większości sfer życia (pieniądze, zdrowie, uroda) - ja mam fajnie !! ale "płacę" za to codziennie - a inni sobie leżą i oglądają w tym czasie Netflixa. I to mnie boli.

PS. Toksyczni ludzie też mają prawo się wypowiadać Zwłaszcza jak walczą nad sobą i chcą pracować nad niebyciem toksycznym.

[a240a5cdc9601fd61cd3ffc006c0fc885123340f_657b9702b0d25]

Napisane przez Sheloba86

PS. Toksyczni ludzie też mają prawo się wypowiadać Zwłaszcza jak walczą nad sobą i chcą pracować nad niebyciem toksycznym.

No pewnie, że mają prawo. A inni mają prawo powiedzieć, że osoby o Twojej mentalności są dla nich irytujące i w życiu unikają ich jak ognia.
Na Twoją postawę nie ma żadnej rady. Sama musisz sobie z tym poradzić, bo co innego ?

[Mija62]

Mam koleżankę, która strasznie zazdrości bogatym. Rzygać mi się chce jak tego słucham. Dla niej właśnie marzeniem jest życie jak w amerykańskim serialu, bogaty mąż, wieczne przesiadywanie u kosmetyczki, spa, drogie kosmetyki, biżuteria etc

A przecież zawsze znajdzie się ktoś bogatszy, mądrzejszy czy ładniejszy..

[Vanir410]

Napisane przez Sheloba86

To co czuję najbliższe jest temu, co napisała Limonka - ona zapewne nie zazdrości innym szczupłej sylwetki, bo sama może taką mieć jak się postara. Zazdrości (o ile dobrze zrozumiałam) tego, że inni NIE MUSZĄ SIĘ STARAĆ, żeby mieć. Po prostu ktoś się taki urodził (dobre geny, naturalna regulacja apetytu, duża potrzeba ruchu - wiele elementów) że bez jakichkolwiek starań ma to, na co Limonka ciężko pracuje.

Tak, są osoby, które stale jedzą czekoladę i są bardzo chude, na twarzy nie mają żadnej krosteczki i osoby, które powąchają czekoladę i już mają 5 kg więcej.
Skąd wiesz, że ktoś nie musi się starać? No skąd... Może odmawia sobie wielu rzeczy. Też słyszałam "ty jesteś chuda to się nie wypowiadaj", ale jakoś nikt nie zauważył, że pilnuje posiłków, ćwiczę. Na diecie jestem od lat.

Może ta wg ciebie szczupła osoba ma z tego powodu kompleksy? Bo jest zbyt chuda, brak kobiecych kształtów...

Sukces idzie w parze z ciężką pracą w takim czy innym znaczeniu. To, że Ty tego nie widzisz, nie znaczy, że nie istnieje. Geny i szczęście są przydatne, ale liczy się przede wszystkim ciężka praca. Ktoś jest wysportowany? Z pewnością naturalnie. Umie świetnie języki obce, ma dobrą głowę, wcale nie kuł po nocach... Tak wymieniać można dużo.

[Psychiczna91]

Przecież te wszystkie bogate zadbane kobiety szalenie dużo muszą robić aby takie być, ciągle jakieś zabiegi itp. Majątkiem też trzeba mądrze gospodarowac aby go nie stracić, najlepiej cały czas pomnazac. O związek też trzeba dbać, to również ciężka praca.
Spójrz na to z tej perspektywy, i zobaczysz że nikt nie ma łatwo.

[Azhaar]

Ok, boli Cię i co z tego? Jaki jest z tego pożytek?

Wiesz ile ludzi Tobie zazdrości TOBIE?

Żyjesz, jak się domyślam, w Polsce, w kraju który idealny nie jest, ale jakby nie patrzeć, jest wolny i na chwilę obecną także pozbawiony wojen czy klęsk żywiołowych. Jak rozumiem masz dostęp do wszystkich podstawowych dóbr, wliczając zapewnie Internet i biorąc pod uwagę, że po godzinie 9tej siedzisz na Wizażu to pewnie nie masz też jakiejś super ciężkiej pracy

To może wyżal się nie wiem, na przykład dzieciom w Syrii jaka Ty jesteś biedna i nieszczęsliwa, bo możesz mieć wiele, tylko - co za pech - musisz sobie na to zapracować.

Bardzo wiele osób na świecie mogłoby Ci pozazdrościć, że urodziłaś się akurat tutaj i akurat w tym okresie czasu a przypominam, że Tobie to też przyszło bezwysiłkowo.

To może się wydawać skrajnym przykładem, ale taki jest fakt, ludzie w Syrii, Afganistanie czy chociażby w rodzinach na skraju ubóstwa w Polsce, to są ludzie tak samo jak Ty i ja, i tak samo mogą powiedzieć, że masz tyle, a nic nie zrobiłaś by to mieć. Nie walczyłaś o dostęp do wody pitnej, nie walczysz w pocie czoła o chleb na jutro, a wszystko po prostu masz.

Poza tym, dziwnie lokujesz swoją zazdrość. Bo zazdrość, o ile jest zdrowa, może być motywująca. Ty jednak zazdrościsz czegoś na co nie masz wpływu.

Piszesz, że zazdrościsz tym laskom życia z uczuciem luzu, ale z Twoich wypowiedzi przynajmniej wynika, że to życie jest wynikiem tylko kasy ich partnerów. Więc jeżeli naprawdę tak jest, to nie wiem czego tu zazdrościć, bo partner dzisiaj jest a za tydzień może go nie być.

Popatrz sobie na biografię najbogatszych tego świata, na biznesmenów, na polityków, na aktorów i jakoś zobaczysz, że oni też musieli sobie jakoś zapracować na swoją pozycję. I podejrzewam, że na nich to idealne życie Twoich koleżanek jakoś nie działa

Nie ma co się oszukiwać, nie każdy ma tak samo łatwe życie i wiele z tego nie jest zależne od nas. Nie mamy wpływy w jakim kraju się rodzimy i jakie życie nam zapewnią rodzice. Nie jest to jednak nic odkrywczego. I nie wiem co jakaś zazdrość miałaby tutaj coś zmienić.

Poza tym, wiele może się zmienić na przestrzeni lat. Mam koleżankę, która zawsze była szczuplutka, sportu nigdy nie uprawiała, na to co jadła nigdy nie zwracała uwagi, a jak koło 30tki metabolizm jej zwolnił to roztyła się niesamowicie i jest lekki dramat. Bo ona zupełnie nie jest przyzwyczajona do dbania o siebie w tym aspekcie, myślała, że figurę ma daną raz na zawsze, a tu zonk

[ruda_beksa]

Napisane przez Sheloba86

To co mnie boli to fakt, że u mnie w moim życiu jest bardzo proste przełożenie, że mogę mieć większość rzeczy które sobie zamarzę (nie mówię tylko o materialnych) ale zawsze muszę ciężko pracować, żeby te rzeczy osiągnąć - i tak zazdroszczę, że ktoś ma BEZWYSIŁKOWO.

Nie zazdroszczę przedmiotów (zawsze można ciężko pracować, zarobić i też sobie kupić) - zazdroszczę UCZUCIA luzu.

Przede wszystkim to nie wiesz, co odczuwają inni. Nie siedzisz im w głowie. Widzisz tylko to, co ci pokazują albo co sobie dośpiewasz. Może ja znam same ofiary losu (wątpliwe) albo ty masz bardzo płytkie postrzeganie innych, ale szczerze - nie znam ani jednej osoby, która miałaby pod każdym względem to uczucie luzu. Są osoby które mają je pod jednym czy drugim względem (np. są ładne i z bogatego domu), ale w każdym jest jakaś rysa. Czy to pewność siebie kuleje, czy to sfera związkowa, czy to relacje z rodzicami, czy zdrowie psychiczne, czy zdrowie fizyczne. A o tych głębszych bolączkach i traumach nikt na co dzień nie rozpowiada.

I ja tak mam w większości sfer życia (pieniądze, zdrowie, uroda) - ja mam fajnie !! ale "płacę" za to codziennie - a inni sobie leżą i oglądają w tym czasie Netflixa. I to mnie boli.

A zapytałaś się kiedyś samej siebie dlaczego to cię boli? Bo gdybyś miała źle, zrozumiałabym to bardziej. Ale skoro masz dobrze, to dlaczego wybierasz kiszenie się w zawiści zamiast cieszenia się tym co masz i tym, że miałaś w ogóle możliwość to uzyskać? Jeśli ja np. mam Audi na które zapracowałam, a sąsiad ma BMW które dostał od rodziców, czy to sprawia że moje Audi staje się mniej ładne, wygodne i zaczyna mnie kłuć w dupę? Tak czy inaczej i ja i on wozimy tyłki fajnymi autami. No zastanów się.

[drazetkaa]

A ja Cię absolutnie rozumiem. Też mam takie momenty, że jestem zwyczajnie zmęczona tym, że wszystko w życiu muszę sobie wyszarpać. Każdą jedną rzecz, nic nie dostaję "z nieba".
I tak, czasem sobie myślę, że byłoby mi łatwiej, gdybym dostała mieszkanie od rodziców jak inni, że byłoby mi łatwiej, gdybym mogła zajść w ciążę jak inni. Albo gdybym mogła liczyć na pomoc rodziców, gdybym na przykład straciła pracę. To są takie elementy w życiu, z którymi byłoby mi zwyczajnie łatwiej, gdybym je miała.
Nie powiedziałabym, że to mnie jakoś kisi i powoduje, że nie jestem szczęśliwa w życiu. Jestem. Ale czasem mam zwyczajnie dość tej walki.

[Limonka2738]

Ale jesteście wredne, dziewczyny, ludzka rzecz.

Człowiek głupi nie jest, każdy ma swoje problemy, ale nasze problemy wydają nam się największe.

Jak mi ktoś mówi "nie mam kasy na xyz" to dla mnie to głupi problem. No bo ja kasę mam. Ale jak ta sama osoba w pracy zjada codziennie czekoladę, to mnie szlag trafia.

Też zazdroszczę ludziom, którzy mają łatwo tam, gdzie ja mam trudno. No biorę dupę w troki i robię, bo innego wyjścia nie ma. Ale chciałabym nie musieć. I wiem, że wiele osób pilnuje jedzenia, ćwiczy, stara się i to samo nie przychodzi. Ale no i tak zazdroszczę, że nie muszą sobie ważyć porcji ryżu i jeść z zegarkiem w ręku.

Jakbym nie dostała mieszkania od rodziców, to też bym trochę zazdrościła tym, którzy dostali. Nie wpłynęło by to na moje życie czy staranie się, ale powiedziałabym sobie czasem w duchu "kurcze, a Krysia dostała, ta to ma fajnie..."

Jak ktoś przejeżdża obok mnie Porsche czy Lamborgini, to mam takie "Wow, zazdro", chociaż jadę 5-letnim porządnym, fajnym samochodem.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[PoPoo]

Limonka a jak zjesz ten ryż bez zważenia to co się stanie? Masz ostra cukrzyce czy jak?

Sana sobie tworzysz takie ograniczenia ale nie wmawiaj ze musisz..

Dla mnie to chore życie z waga kuchenna w ręku

[ruda_beksa]

Nie wiem, Limonka, pewnie jestem wredna, ale ja po prostu zawistnej mentalności nie trawię u ludzi i tyle. Co innego westchnąć „ten to ma fajnie”, też mi się zdarza, normalka - a co innego rozmyślać o auteczkach, bransoletkach, obcasikach, ubrankach i kisić się w tym. Wiele odczuć jest ludzkich, ale nie wszystko co ludzkie warto pielęgnować.

Dla osób które uważają że nie dostały nic od losu za darmo - proszę, mam prezencik (z ust mojego terapeuty, a drogo drań bierze). Jak was nachodzą takie zazdrosne myśli, siąść sobie z karteczką lub otworzyć edytor tekstu w telefonie i napisać listę 10 rzeczy za które jesteś wdzięczna.

[Wenress]

Mam podobnie, tylko u mnie jest to raczej smutek, że ja nie mam łatwo, niż zazdrość.
"Zazdroszczę" urody, ładnej sylwetki bez wielkich wyrzeczeń (u mnie płaski brzuch jest praktycznie nieosiągalny, musiałabym się głodzić bo ćwiczę dużo i to nie problem ale jestem często głodna), mieszkania w prezencie od rodziców, pieniędzy, talentu (np do programowania, ja odpadam), udanego związku. No i zdrowia bo u mnie jest kiepsko, mam ogromną wadę wzroku przez którą we wszytskim mam trudniej.
Radzę sobie ale żeby osiągnąć powyższe rzeczy muszę baaardzo zapierniczać, podczas gdy niektórzy nie wkładają w to wysiłku.
Chociaż doceniam w sobie wiele, zwłaszcza psychikę i charakter, także dramatu nie ma


Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Limonka2738]

Napisane przez PoPoo

Limonka a jak zjesz ten ryż bez zważenia to co się stanie? Masz ostra cukrzyce czy jak?

Sana sobie tworzysz takie ograniczenia ale nie wmawiaj ze musisz..

Dla mnie to chore życie z waga kuchenna w ręku

Tobie akurat nie mam ochoty się tłumaczyć.

Wierzysz lub nie i w sumie tyle.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[a240a5cdc9601fd61cd3ffc006c0fc885123340f_657b9702b0d25]

Napisane przez ruda_beksa

ja po prostu zawistnej mentalności nie trawię u ludzi i tyle. Co innego westchnąć „ten to ma fajnie”, też mi się zdarza, normalka - a co innego rozmyślać o auteczkach, bransoletkach, obcasikach, ubrankach i kisić się w tym. Wiele odczuć jest ludzkich, ale nie wszystko co ludzkie warto pielęgnować.

No i właśnie o to chodzi, zgadzam się w 100%.

[Limonka2738]

Napisane przez ruda_beksa

Nie wiem, Limonka, pewnie jestem wredna, ale ja po prostu zawistnej mentalności nie trawię u ludzi i tyle. Co innego westchnąć „ten to ma fajnie”, też mi się zdarza, normalka - a co innego rozmyślać o auteczkach, bransoletkach, obcasikach, ubrankach i kisić się w tym. Wiele odczuć jest ludzkich, ale nie wszystko co ludzkie warto pielęgnować.

Dla osób które uważają że nie dostały nic od losu za darmo - proszę, mam prezencik (z ust mojego terapeuty, a drogo drań bierze). Jak was nachodzą takie zazdrosne myśli, siąść sobie z karteczką lub otworzyć edytor tekstu w telefonie i napisać listę 10 rzeczy za które jesteś wdzięczna.

Dla mnie autorka nie opisuje zawiści "ugh, ta suka Krysia to ma problemy, pusta rura."

Tylko właśnie takie ludzkie "o, zazdro".

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Sheloba86]

Gdyby ktoś miał w wątku jakiekolwiek wątpliwości - absolutnie dobrze życzę tym szczęśliwym kobietom z mojego otoczenia - i nie tylko, każdemu dobrze życzę bo czemu niby nie ;-) Obyście wszystkie miały tego szczęścia jak najwięcej i jeszcze trochę.

Tak, mam właśnie "o, zazdro" - a nawet z tym czuję się głupio. I dodatkowo, jeżeli chodzi o mój problem to właśnie Ruda_Beksa trafiła w mój czuły punkt - ja nie jestem wdzięczna, a wręcz sugestia że mogłabym być wdzięczna wzbudza we mnie taką złość "komu? sobie?" Nie umiałabym dokończyć zdania "Jestem wdzięczna za ..." nawet JEDNYM przykładem, a co dopiero 10cioma. Zapracowałam sobie to mam, gdzie tu miejsce na wdzięczność? Nie przychodzi mi nic do głowy poza faktycznie skrajnymi przykładami typu "cieszę się że mam wodę pitną" - ale chyba malo kto tak myśli na co dzień?

Wiem, że to źle. Skoro "dobry i drogi" terapeuta tak radzi, to nawet spróbuję wieczorem coś wypisać, bo ja naprawdę chcę się tej "toksyny" pozbyć, to mnie ona boli i przeszkadza.

[ruda_beksa]

To ćwiczenie ma to do siebie, że jest trudne i irytujące Bo jakoś tak jesteśmy zaprogramowani, że o wiele łatwiej jest wyliczyć rzeczy, których nam brakuje. Ale im więcej ćwiczysz, tym łatwiej to przychodzi, obiecuję. Można być wdzięcznym tak ogólnie, losowi, albo np. za miłe potraktowanie w pracy, w sklepie.

[stewardesa]

Olaboga, ktoś nazwał u siebie po imieniu coś, co uprawia mnóstwo ludzi przy poklasku i poparciu pozostałych, tylko nigdy, za żadne skarby nie nazywa tego po imieniu. Dopiero co pojechali po dziewczynie, która wprost napisała, że chodzi na imprezy. A przecież imprez się oficjalnie nie lubi, bo trzeba być pustakiem. Na siłę się chodzi i narzeka, jak bardzo się iść nie chciało.
Są całe wątki, najbardziej ruchliwe na forum, w których ludzie swój ból odwłoka wylewają. Ale ktoś napisał to zabronione towarzysko słowo, to co to się może tylko do innych odnosić, to którego można używać jedynie ironicznie i wyśmiać z góry, że ktoś mógłby nam zarzucić.

Autorko - naucz się, że wolno powiedzieć:
- nie rozumiem, co ludzie widzą w <drogi przedmiot>, są takie brzydkie, pewnie kupują dla lansu
- nie rozumiem, po co ludzie jeżdżą na wakacje do <drogie miejsce>, nawet tam ładnie nie jest, a nad polskim morzem lepiej
- znam paru <zawód, w którym się w wuj zarabia>, są głupi jak but
- znam paru absolwentów <słynna uczelnia>, debile itd.
"Nie rozumiem"; "dziwi mnie" - i będzie wszystko spoko. Pokiwają głową, pogłaszczą, zaakceptują, polubią. Słowa na z nie używamy, chyba że o nieobecnych albo ironicznie

[Limonka2738]

Napisane przez stewardesa

Olaboga, ktoś nazwał u siebie po imieniu coś, co uprawia mnóstwo ludzi przy poklasku i poparciu pozostałych, tylko nigdy, za żadne skarby nie nazywa tego po imieniu. Dopiero co pojechali po dziewczynie, która wprost napisała, że chodzi na imprezy. A przecież imprez się oficjalnie nie lubi, bo trzeba być pustakiem. Na siłę się chodzi i narzeka, jak bardzo się iść nie chciało.
Są całe wątki, najbardziej ruchliwe na forum, w których ludzie swój ból odwłoka wylewają. Ale ktoś napisał to zabronione towarzysko słowo, to co to się może tylko do innych odnosić, to którego można używać jedynie ironicznie i wyśmiać z góry, że ktoś mógłby nam zarzucić.

Autorko - naucz się, że wolno powiedzieć:
- nie rozumiem, co ludzie widzą w <drogi przedmiot>, są takie brzydkie, pewnie kupują dla lansu
- nie rozumiem, po co ludzie jeżdżą na wakacje do <drogie miejsce>, nawet tam ładnie nie jest, a nad polskim morzem lepiej
- znam paru <zawód, w którym się w wuj zarabia>, są głupi jak but
- znam paru absolwentów <słynna uczelnia>, debile itd.
"Nie rozumiem"; "dziwi mnie" - i będzie wszystko spoko. Pokiwają głową, pogłaszczą, zaakceptują, polubią. Słowa na z nie używamy, chyba że o nieobecnych albo ironicznie

Zgadzam się.

I jeszcze pisze to ruda, której drogi psycholog dał radę, więc poruszyła z nim ten problem.

No hipokryzja level miliard.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Marchewkowlosa]

Przede wszystkim to warto sobie uswiadomic, że znamy tylko jedną strone medalu zycia takich osob i to, co wydaje sie nam z zewnatrz idealne wcale nie musi takie byc. A te wszystkie kobiety którym twoim zdaniem poszło "łatwo" mogly rownie dobrze okupić to tak czy inaczej cięzką pracą albo wcale nie mieć lekko wbrew pozorom. Bo wiadomo, że najlepiej jest tam gdzie nas nie ma.