Adopcja - wątek zbiorczy

[kulbit]

Ukryciorku Dzięki za sprawozdanie
Strasznie mnie uradowało to co przeczytałam!!!
Wszystkiego najlepszego dla całej Waszej Trójki

[motylek1007]

Napisane przez kulbit

Ukryciorku Dzięki za sprawozdanie
Strasznie mnie uradowało to co przeczytałam!!!
Wszystkiego najlepszego dla całej Waszej Trójki

dołączam sie

[Darianna25]

Napisane przez ukrycior

Witajcie, jeśli jeszcze ktoś zagląda. Poniekąd czuję się wywołana do odpowiedzi, choć przecież nie musiałam.
Olanych przepraszam. Całej reszcie dziękuję.

Wszystko u nas potoczyło się szczęśliwie, a zarzuty o brak logowania... no cóż... są w życiu ważniejsze rzeczy niż net. Maluszek, egzaminy doktorskie, obrona doktoratu, potem wakacje i powrót do pracy na uczelni - to wystarczyło, żeby po prostu zapomnieć o wizażu, nie zapomnieć nie - nie mieć zwyczajnie czasu i ochoty na kompa. I szczerze mówiąc do momentu powrotu do pracy nie odpalałam go wcale, a teraz to robię w celach służbowo-naukowych. Na uczelni mam 2.5 etatu, naprawdę zarzuciłam wszelkie rozrywki poza życiem rodzinnym, zawodowym i wyjazdem na urlop - taki lajf.

Dość tłumaczeń - wolę sprawozdawać: Mania jest cudna, bystra, rośnie - cud natury jak każde dziecko. Obecnie ma 19 miesięcy i gada non stop, maluje koty, po domu biega z butelkami po odlewkach mamusi albo zakrętkami od cieni do powiek, jest absolutnym oczkiem w głowie rodziny i przyjaciół, a lato całe spędziła na dworze - od wczesnych godzin porannych do późnych wieczorów, wszystko łącznie ze spaniem w dzień zaliczała w ogrodzie. Ma rogi jak każdy zodiakalny baran, kocha dzieci, uwielbia zwierzęta (6 wizyt w różnych zoo robi swoje).

I z góry przepraszam za kolejne miesiące (lata) milczenia. Życie jest obecnie dla mnie za krótkie na prowadzenie go on-line. Wystarczy, że zawodowo netem się zajmuję od rana do wieczora.

Dziękuję za cały ogrom ciepłych myśli, już ja wiem dobrze od kogo. Całuję.

No super,ze sie odezwałaś.
Ja byłam z tych czujących się olanym bo martwiłam sie,ze coś nie tak poszlo.
Teraz spokojnie moge odsubskrybować wątek i cieszyć sie waszym szczęściem.

[Pomidora]

Ukryciorku, wchodzę rzadko na wizaż, a dziś weszłam chyba z przeczucia! Tak strasznie się cieszę, że wszystko się udało! Że jesteście z Manią szczęśliwi ponad miarę Mania już rysuje koty? Szok! Mój brzdąc ma 15 mc i rysuje co najwyżej...kreski

Doskonale cię rozumiem z tym brakiem czasu, bo odkąd mam Tymka też życie wizażowe odeszło w zapomnienie Czasu między pracą a dzieckiem jest zbyt mało

Ślę waszej całej trójeczce wielkie uściski, ogromną ilość serdeczności i życzenia najlepszych, najcudowniejszych lat!

Ps. Ciągle mi niesamowicie fajnie, ze Mania jest z mojego małego miasteczka Buziaki!

[martucha84]

ukryciorku! miłości radości i szczęścia!!

[***luna]

Ukryciorku szczęścia

[anciaahk]

Szczęśliwego życia Ukryciorku!! Tak się cieszę, że się udało, ze wszystko tak wspaniale się układa.

[gosiala]

Ukryciorku, tak mi ulżyło , że wszystko ok! Zaglądałam czasem na wątek , z nadzieją , że będzie jakieś info i w końcu się doczekałam!!! Wszystkiego dobrego dla całej rodzinki!

[alkaxy]

Ukrycior, wiesz, że mam teraz mokre oczy? Cudowne to co napisałaś. Dużo, dużo szczęścia i ucałuj Manię od wizażanek!

[dra]

ukryciorku dobrze,ze dałaś znać to szcześcia dla waszej trójeczki

[lutien]

Ukryciorku - cieszę się Waszym szczęściem

[ilonkaczapela]

Ukryciorku, ale sie cieszę ja z tych nie olanych, tylko przestraszonych, wiec ulgę czuje okropna.
Jak będziesz jeszcze miała kiedyś chwilke, to opowiedz nam jakie były początki, proces adaptacyjny, pierwsze reakcje małej
Pozdrowienia dla Mani od wizazowej ciotki

[EdziaO]

wielkie gratulacje i dużo szczęścia!

chociaż...zaraz ktoś po mnie pojedzie, ale trochę mi szkoda, że zabrakło kilku zdań nt jak sprawa przebiegła do końca dla tych którzy tu zaglądają i ich droga jeszcze nie znalazła szczęśliwego zakończenia. Ile trwało, jak wyglądało, na co się przygotować. Jesli nie ma chęci na pisanie odczuć własnych. Obowiązku nie ma oczywiście. Szczególnie w obliczu tylu naprawę przychylnych osób. Tak sądzę.

[Malla]

Ale przecież ona o tym wszystkim tu pisała...

[EdziaO]

tak tak ja też czytałam ten wątek. Po prostu w moim odczuciu trochę zabrakło tej kropki nad i. chociażby dlatego, że tak wiele osób czekało na wieści, niektóre na te osobiste odczucia a inne na czyste informacje-jak przyjąć tak kruchą a już doświadczoną istotkę, jakie doświadczenia się z tym wiążą, porady. Wydaje mi się, że sporo "podczytywaczy" być może przymierza się lub jest w trakcie tego procesu. I tak jak dziewczyny wspierały jak mogły tak w sumie na koniec wyszło jakoś tak dziwnie. Troszkę zabrakło końcowego słowa jak sobie poradzić w takim momencie. Oczywiście to jest moje zdanie, którym mam nadzieję nikogo nie urazić. zresztą nie dość precyzyjnie potrafię ubrać w słowa to co mam na myśli. W każdym razie dużo szczęścia dla całej rodziny.

[ukrycior]

W sumie wpadłam zostawić życzenia świąteczne. Samych dobrych rzeczy dla wszystkich.

A przy okazji: nie mogę napisać jak było - bo cały czas wydaje mi się, że było normalnie. Tzn. przybyła do nas Marysia i już. Jak zupełnie normalne dziecko, tyle, że trochę później. Nie było problemów z aklimatyzacją, z rozkładem dnia, z niczym. Ale ja nie mogę być obiektywna - z okresu przywiezienia Marysi mam czarną dziurę. Być może dlatego, że miałam masę egzaminów i Manię. Ale nie przypominam sobie traum, problemów, a porównując moje macierzyństwo do macierzyństwa biologicznego znanego mi z relacji koleżanek przebiegało to zupełnie identycznie. I tak jest do dziś - mamy zupełnie normalną rodzinę, z identycznymi problemami i radościami, co inne rodziny. A dziś Mania jest na balu światecznym, choć mama z żalem siedzi w pracy...

Jeszcze raz wszystkich pozdrawiam i przepraszam za rozczarowania.

[alice86]

Radosnych, zdrowych, spokojnych i RODZINNYCH Świąt Bożego Narodzenia dla Ciebie Ukryciorku i Wizażanek podczytujących ten wątek !!!

[zabusia]

Witam serdecznie. Jestem dumna z osób,które chcą adoptować dzieci. Brawo! I życzę powodzenia.
A piszę również po to,by prosić was o jakiekolwiek materiały dotyczące adopcji,gdyż zamierzam pisać pracę magisterską właśnie na ten temat. Bedę wdzięczna za cokolwiek. Mój mail ewaszurgot@o2.pl

[ChosQ]

Cześć Dziewczyny!

Od jakiegoś czasu zastanawiam się nad adopcją.
Od kiedy pamiętam byłam baaardzo przeciwna dzieciom!Odpychałam tą myśl od siebie, poznałam partnera, który był takiego samego zdania jak ja no i tak sobie żyjemy... życie się ładnie układa i może to wpłynęło na zmianę mojej decyzji.
Nie wiem dlaczego ale nie czuję potrzeby zajścia w ciąże i urodzenia własnego dziecka(chociaż pewnie ze strachu), szczerze chciałabym je zaadoptować ,jednak zanim podejmę pierwszy krok muszę być na milion procent pewna.
Czy są poza mną dziewczyny, które mogą mieć swoje dzieci a wolą zaadoptować? Boję się, że ta decyzja to trochę mój strach przed ciążą i porodem. Różne opinie słyszałam i nie ukrywam, że bardzo mnie to przeraża, dlatego też nachodzą mnie takie myśli: "skoro boję się sama rodzić i nie czuję się w ogóle na to gotowa, a jest tyle dzieci, które potrzebują domu rodziców miłości to co stoi na przeszkodzie?"
Z drugiej strony strasznie chciałabym mojemu partnerowi dać jego dziecko, bo cóż lepszego można dać mężczyźnie, ale boję się, że nigdy się nie odważę!
Na jakie pytania powinnam sobie odpowiedzieć zanim podejmę decyzję?

ps Przepraszam, za ew. bełkot :p ale jestem zagubiona w tym temacie...

[studnia100]

Dzień dobry
Nie przeczytałam całego wątku (ale to zrobię przy najbliższej okazji).
Właściwie nie chciałam zapytać o adopcję a o to, czy któraś z Was wie może, jak wygląda sprawa w przypadku chęci tworzenia rodziny zastępczej zawodowej? Może gdzieś tu, na Wizażu jest na ten temat wątek do którego możecie mnie pokierować, sama niestety nie mogę znaleźć
Z góry dziękuję za wszelką pomoc. U nas w PCPR jakoś panie niechętnie udzielają takich informacji, a chciałabym wiedzieć jak to wygląda zanim uruchomimy procedury. Konkretnie chodzi mi o to, czy najpierw trzeba być rodziną niezawodową, czy rodzina zawodowa może być "niespecjalistyczna", jak wygląda sprawa z byciem pogotowiem opiekuńczym...?

Edit: znalazłam wątki, jednak wszystkie dotyczące konkretnego przypadku i do tego ciut stare (zmiany przepisów w tej materii są dosyć ważne)

[Mixi89]

.

[ChosQ]

Napisane przez Mixi89

Witam, na to forum trafiłam dziś przypadkiem, czytając Wasze wypowiedzi, postanowiłam opowiedzieć coś o sobie, ale od innej strony.

Mam 24 lata, od 3 lat z mężem staramy się o dziecko. Bardzo chcielibyśmy mieć swoje (a tłumaczenie o strachu przed porodem jest dla mnie niewyobrażalnie śmieszne).
Pierwszy raz odwiedziliśmy ośrodek adopcyjny po 2 latach nieudanych starań. Czyli jesteśmy już rok w kolejce. Przeszliśmy już psychologów, psychiatrów, lekarzy, zbieranie dokumentów o zarobkach itp. Teraz uczestniczymy w szkoleniu, jesteśmy na połowie i później pozostaje czekanie na telefon z wiadomością że nasza dzidzia gdzieś tam na nas czeka. Decyzja o adopcji jest bardzo trudna, pojawiają się wątpliwości czy pokochamy dziecko, czy ono pokocha nas, czy nas nie opuści kiedyś, czy będziemy w stanie dać mu wszystko to co najlepsze. Droga do adopcji nie przekreśla też naszych starań, nadal się staramy, korzystamy z poradni naprotechnologii, po nowym roku czeka mnie kolejna operacja.
Popieramy adopcję jawną, ale powoli mówmy znajomym rodzinie o naszych zamiarach, to jednak nie takie proste. Długo nie mogłam się pogodzić, że nie mogę urodzić mojemu mężowi naszego dziecka, była złość, smutek, rozpacz, żal, pretensje, wszystkie uczucia jakie można sobie wyobrazić.
Dzięki decyzji o adopcji stałam się spokojna, wyciszona, uspokojona, z nadzieją na przyszłość. Nie zdarza mi się już płakać po nocach, a jeśli już to rzadko Teraz jedyne czego sie obawiamy to akceptacja otoczenia, sąsiadów nie zdających sobie z tego wszystkiego sprawy. Nie mających zielonego pojęcia o naszych uczuciach, o przeszłości dziecka adopcyjnego. Ale będę bronić mojego dziecka jak tylko się da, głównie językiem, tak by ludzie się wstydzili za swoje słowa.
A to co czujemy z mężem, mogą zrozumieć i wyobrazić sobie tylko osoby w naszej sytuacji.

Jak widać jesteś bardzo dojrzała skoro obawy innych tylko dlatego że różnią się od Twoich wydają Ci się być "niewyobrażalnie śmieszne".
Śmieszne w calej tej sytuacji właśnie było wyrażenie Twojej opinii na temat tego co czuję ja.

[Martolek]

Witam,

jestem studentką Pedagogiki, piszę pracę magisterską na temat funkcji kompensacyjnej rodzin zastępczych (w opinii wychowanków!).

Wiem, że wątek dotyczy adopcji, ale jeśli zaglądają tutaj takie osoby byłabym wdzięczna za wypełnienie ankiety. Brakuje mi kilku ankiet, chciałabym je dołączyć do tych z terenu

Jest ona dość rozbudowana, ale wypełnienie całości nie zajmuje więcej niż 5 minut. Wszelkie uwagi mile widziane.

Link do ankiety (trzeba usunąć spację przed kropką przed pl): http://www.ankietka .pl/ankieta/149961/kompensacja-w-rodzinach-zastepczychankieta-dla-wychowankow-rodzin-zastepczych.html

Pozdrawiam!

[anyaG25]

Czy ktoś tu jeszcze zagląda?
Potrzebuję porad związanych z adopcją dzieci
Czy jest ktoś z okolic Bydgoszczy, kto przeszedł całą procedurę adopcyjną i mógłby się wypowiedzieć?
W jakim ośrodku składać papiery?
Jak to wygląda praktycznie?
Kiedy i jak długo trwają szkolenia dla rodzin chcących zostać rodzicami?
Bardzo proszę o pomoc !


Pozdrawiam

[britnay]

Witam dziewczyny.
Przeszukuje internet w poszukiwaniu szczegółowych informacji na temat zaświadczenia o braku zdrowotnych przeciwwskazań do adopcji wydane przez lekarza pierwszego kontaktu.
Jakie są kryteria? Jakie mogą być zdrowotne przeciwskazania do adopcji?

[anyaG25]

Lekarz pyta o choroby przewlekłe , czy na coś się leczysz (cukrzyca, nadciśnienie itp.) oraz czy masz jakieś nałogi.
U mnie to było wszystko. Pozdrawiam