Powrot do irlandii...??

[ona085]

Hej kobietki Przez prawie trzy lata mieszkalam w Dublinie i postanowilam wrocic na "stale" do Polski,na poczatku nie zalowalam tej decyzji ale jak coraz dluzej zyje w ojczystym kraju ( piaty miesiac ) to powoli zmieniam zdanie.Co tu duzo pisac zagranica zyje sie latwiej,bezstresowo ,zyje sie na poziomie a co najwazniejsze mozna znaczna sume pieniedzy odkladac np. na mieszkanie czy super wycieczki.Tutaj musialbym conajmniej zarabiac z 5tys zeby zyc porownywalnie tak jak zylam w Irlandii. Co byscie zrobily na moim miejscu??Czy zostac w Polsce ? Tutaj dopadla mnie szara rzeczewistosc,nie mam mieszkania a co miesiac placic komus 1500zl tez mi sie nie usmiecha,mam jakies odlozone pieniazki ale na mieszkanie nie wystarczy i tak wlasnie mysle czy nie wroci jeszcze na 2-3 lata zarobic przynajmniej na to mieszkanie ,mam 25 lat ,tak do 28 gora 29 lat chcialabym sie ustabilizowac ,a doszlam do wniosku ze wlasne mieszkanie to polowa sukcesu.Dziewczyny poradzcie

[8d6bb8e295b6f8a6661e98cda8040e22ff42086f_6577a3bfbbbd4]

Pewnie, że uciekaj z tego kraju...tu się nie dorobisz...

[Niezmienna]

Jeśli masz pewnosc, że tam dostaniesz pracę i ,że zdołasz odłozyc kasę to nie masz co się zastanawiacPowodzenia!

[brzydula_81]

tylko ze teraz w Irlandii przestalo byc tak rozowo... z praca ciezko, wiec licz sie z tym ze szukanie jej moze zabrac Ci troche czasu. No chyba ze bedziesz szczesciara,albo wrocisz na "stare smieci",gdzie Cie pamietaja.Powodzenia

[joann007]

Napisane przez brzydula_81

tylko ze teraz w Irlandii przestalo byc tak rozowo... z praca ciezko, wiec licz sie z tym ze szukanie jej moze zabrac Ci troche czasu. No chyba ze bedziesz szczesciara,albo wrocisz na "stare smieci",gdzie Cie pamietaja.Powodzenia

..teraz z pracą za granicą jest ciężko..

[Jakucja]

Hej, jestem w podobnej sytuacji, po 4 latach w Irlandii jestem juz 8 miesiac w Polsce. Zarabiam nedznie, mieszkam w nieduzym miescie, chcialabym wrocic, ale moj facet nie chce i tu jest pies pogrzebany Moglabym sie przeniesc do wiekszego miasta, ale tu mam mieszkanie wiec tutaj wrocilam. Moj facet jest jeszcze z innego kraju, mam tam jechac w lipcu (w czerwcu konczy mi sie kontrakt), ale tam kiepsko z praca i choc znam jezyk, to nawet jak cos znajde warunki beda nieporownywalne z Irlandia. Na dodatek w Irlandii nigdy nie odczulam dyskryminacji na rynku pracy, a tam gdzie mam jechac niestety w opinii wielu ludzi obcokrajowcy nadaja sie tylko do sprzatania. Ech, teraz to nawet ta nieustajaca irlandzka deszczowka nie wydaje mi sie juz taka straszna...

[Spoora]

Jeśli masz tam pewną pracę to nawet się nie zastanawiaj, tylko jedź

[ololufe]

Ja bym na Twoim miejscu wrocila do Iralndii. Wydaje mi sie, ze masz problemy z odnalezieniem sie w szarej polskiej rzeczywistosci. Prawda jest taka, ze po dluzszym pobycie zagranica, w kraju o odmiennej kulturze i zwyczajach, ktore Cie pasjonuja, przyzwyczajasz sie do obcego srodowiska traktujac je jak czesc siebie, a powrot do Polski staje sie czyms obcym... Majac swiadomosc jakie udane zycie tam wiodlas bardzo trudno bedzie Ci sie tu pozbierac, gdyz warunki nie ukrywajac sa trudniejsze a poza tym dochodzi ta tesknota za tym, co Cie tak bardzo pasjonowalo i imponowalo.

[Hortencja]

Też jestem w takiej sytuacji.. niestety ja muszę zostać jeszcze 2 lata aby dokończyć szkołę.. Nawet nie wiesz jak bym chciała być tam spowrotem...

[brzydula_81]

a ja z mila checia wrocilabym do Polski, gdyby choc troszke sie poprawilo...prace obecnie mam, koncze studia, ale jednak brakuje mi wlasnego kraju.

[ona085]

rozumiem Cie tez nie chcialabym zostac na "cale zycie" w Irlandii,u mnie emocje i tesktona zrobily swoje ale mysle za o 3 lata za wczesnie zjechalam...

---------- Dopisano o 21:07 ---------- Poprzedni post napisano o 21:04 ----------

Napisane przez ololufe

Ja bym na Twoim miejscu wrocila do Iralndii. Wydaje mi sie, ze masz problemy z odnalezieniem sie w szarej polskiej rzeczywistosci. Prawda jest taka, ze po dluzszym pobycie zagranica, w kraju o odmiennej kulturze i zwyczajach, ktore Cie pasjonuja, przyzwyczajasz sie do obcego srodowiska traktujac je jak czesc siebie, a powrot do Polski staje sie czyms obcym... Majac swiadomosc jakie udane zycie tam wiodlas bardzo trudno bedzie Ci sie tu pozbierac, gdyz warunki nie ukrywajac sa trudniejsze a poza tym dochodzi ta tesknota za tym, co Cie tak bardzo pasjonowalo i imponowalo.

no fakt jest w tym masz duzo racji ,dopoki nie mam meza i dzieci wlasnie takie zycie jakie jest w Irlandii w zupelnosci mi odpowiada,chyba zdecyduje sie na powrot...

[atomufka]

A ja zostałabym w Polsce na Twoim miejscu.Tam przynajmniej masz szansę rozwoju.A tutaj na tej wyspie...Jestem tu już 4 lata i w tym roku postanowiłam wrocic do kraju na stałe.Wiekszosc moich znajomych zrobiła to juz dawno i są bardzo zadowoleni.Wiadomo na poczatku nie bylo rozowo ,ale teraz po 2 latach maja juz dobra prace i nigdy nie chcieliby wrocic z powrotem do Irlandii.Siedzac tutaj zamykasz sobie droge do lepszej pracy w Polsce ,a im dluzej tym gorzej.No chyba ze masz szanse znalezc tutaj "normalna" prace ,mam na mysli cos w biurze ,bo jesli masz wrocic i pracowac w barze czy hotelu to nie wiem czy jest sens.W Polsce tez mozna sie urzadzic tylko trzeba chciec.
Myslalas moze o jakiejs wlasnej firmie?To tez jest dobre rozwiazanie.

[coff3ina]

Ja bym wyjechała. Nie ma co mówić, teraz jęczę i marudzę na UK ale do PL mi się nie spieszy. Zwłaszcza jak pomyślę sobie o nagłej zmianie stopy życiowej. Wygodna bestia ze mnie a skoro byłaś za granicą to wiesz, że lepiej mieć byle jaką pracę a i tak odkładać niż siedzieć w PL i się męczyć od 1 do 1.

[dyda129]

Witajcie!!
Ja jestem w takiej sytuacji co Ty Myślałam, zastanawiałam się długo co robić, stwierdziłam że wracam jednak za granicę. Życie tam jest łatwiejsze. Przykro mi to mówić ale niestety. Za granicą jest taniej, praca jest inna. Wiem po sobie i mówię że jednak lepiej się mieszka poza Polska.

[raghanuga]

Ja już w zasadzie na studiach wyjechałam (Włochy, UK i praca na statkach pasażerskich an Karaibach dla amerykańskiego armatora). Wróciłam do kraju, całkiem przypadkowo, we wrześniu 2009 i przechodzę gehennę od tamtego czasu....Nie mogłam znaleśc pracy, po czym, uruchomiwszy znajomości zaproponowano mi prace poniżej moich umiejętności i wykształcenia (wyższe, 2 języki, doświadczenie) - ostatnio wpadły mi w ręce dokumenty mówiące, że moja pensja jest równa pensji sprzątaczki. Jest ciężko, naprawdę człowieka potrafią upodlić we własnym kraju...Kto wykalkulował najniższą krajowa??? Niech sam za nią spróbuje godnie żyć. Jestem z Torunia, a tu niestety rynek pracy jest wyjątkowo kiepski. Sama nie wiem jakiej rady udzielić...
Ktoś wyżej stwierdził, że z czasem będzie lepiej, że znajomym zajęło 2 lata dojście do jakiejś normalnej pozycji i dobrej pensji. No i że za granicą to ileż można pracować w hotelach itp....Ja pracowałam w hotelu, jak odchodziłam, to proponowali mi zmianę pozycji na "lepszą" (bardziej mi odpowiadająca) - więc i za granicą można się "dorobić" normalnej pozycji. A na statku byłam na niezależnej pozycji, sama sobie szefem i generalnie fajne zajęcie miałam.
Sama już nie wiem jak się motywować, by walczyć, by widzieć świetlana przyszłość w PL ?

[ololufe]

Napisane przez Hortencja

Też jestem w takiej sytuacji.. niestety ja muszę zostać jeszcze 2 lata aby dokończyć szkołę.. Nawet nie wiesz jak bym chciała być tam spowrotem...

Ja swego czasu tez studiowalam w Polsce. 9 miesiace w Warszawie, 3 w Londynie...

Gdy tylko znalazlam sie na lotnisku na Okeciu mialam lzy w oczach.. wracam do rodzimej Warszawy az na 9 miesiecy... zdecydowanie bardziej wolalabym aby te 9 miesiecy bylo 9 dniami...

No ale teraz, Warszawe odwiedzam zdecydowanie "na krocej". Ustatkowalam sie w Londynie, gdyz tu zdecydowanie lepiej sie czuje. Co tu duzo mowic... inna atmosfera, inny styl zycia... ktore zdecydowanie mi podpasowaly

[liniaspecjalna]

Hej, ja również mieszkałam w Dublinie, tylko trochę krócej 1,5roku. Wyjeżdżając miałam jasne plany, odłożyć trochę kasy i wrócić. Jednak człowiek po jakimś czasie się aklimatyzuje, przyzwyczaja. Wróciłam do Polski z przyczyn osobistych, miałam do załatwienia kilka spraw. Wróciłam w marcu, a na jesieni planowałam powrót. Od tamtego czasu minęły dwa lata, jestem w Polsce i nie żałuje. Ale miałam więcej szczęścia niż rozumu, znalazłam interesującą pracę i nie narzekam. Ale doskonale Cię rozumiem. Nawet w tym momencie jestem świadoma, że dziś praca jest ale jutro może jej nie być. Nie wykluczam, że znowu kiedyś będę musiała emigrować za pracą. Minęły czasy kiedy pracowało się w jednym zakładzie czy urzędzie cale życie. Teraz człowiek musi być elastyczny.
Jeśli nic Cię w Polsce nie trzyma to próbuj !!! Może zamiast Irlandii inny kraj? Np któryś z krajów skandynawskich? Taka mała sugestia

[ona085]

Napisane przez liniaspecjalna

Hej, ja również mieszkałam w Dublinie, tylko trochę krócej 1,5roku. Wyjeżdżając miałam jasne plany, odłożyć trochę kasy i wrócić. Jednak człowiek po jakimś czasie się aklimatyzuje, przyzwyczaja. Wróciłam do Polski z przyczyn osobistych, miałam do załatwienia kilka spraw. Wróciłam w marcu, a na jesieni planowałam powrót. Od tamtego czasu minęły dwa lata, jestem w Polsce i nie żałuje. Ale miałam więcej szczęścia niż rozumu, znalazłam interesującą pracę i nie narzekam. Ale doskonale Cię rozumiem. Nawet w tym momencie jestem świadoma, że dziś praca jest ale jutro może jej nie być. Nie wykluczam, że znowu kiedyś będę musiała emigrować za pracą. Minęły czasy kiedy pracowało się w jednym zakładzie czy urzędzie cale życie. Teraz człowiek musi być elastyczny.
Jeśli nic Cię w Polsce nie trzyma to próbuj !!! Może zamiast Irlandii inny kraj? Np któryś z krajów skandynawskich? Taka mała sugestia

Hej, wlasnie jakbym miala znowu wyjezdzac poza granice Polski to tylko tam gdzie bylam czyli Irlandia-Dublin ,tam mam juz grono znajomych ,fajne wspomnienia...pamietam jak na poczatku przylecialam czulam sie okropnie ,nie znalam miasta ,miejsc itd. teraz bym miala to juz za soba,ale dzieki sliczne za rade

[liniaspecjalna]

Napisane przez ona085

Hej, wlasnie jakbym miala znowu wyjezdzac poza granice Polski to tylko tam gdzie bylam czyli Irlandia-Dublin ,tam mam juz grono znajomych ,fajne wspomnienia...pamietam jak na poczatku przylecialam czulam sie okropnie ,nie znalam miasta ,miejsc itd. teraz bym miala to juz za soba,ale dzieki sliczne za rade

Tak, wiem coś o tym. Na początku jest ciężko, a później człowiek niby tęskni do Polski ale tam ma nowych znajomych, układa sobie życie. Ja również zostawiłam wiele osób za którymi bardzo tęsknię
Zasugerowałam kraje skandynawskie, gdyż z tego co wiem to w Irlandii nie jest już tak kolorowo Ale jeśli masz gdzie się zatrzymać na początek to już coś. Wiesz lepiej ode mnie ile kosztuje wynajem pokoju czy domku i wszelkie opłaty. Uważam, że w czasach kryzysu wyjazd do IRL powinien być bardziej przemyślany, warto jeszcze w Polsce porobić jakieś kursy, może jest jakaś "luka" na rynku. Nie wiem gdzie wcześniej pracowałaś, ale jeśli miałabyś możliwość pracy np. u byłego pracodawcy to


Jak to się mówi "wszędzie dobrze gdzie nas nie ma"
A Irlandia to nie Australia (tak na marginesie AU bardzo mnie pociąga)

Pozdrawiam i życzę mądrych i udanych życiowych wyborów

[raghanuga]

Napisane przez liniaspecjalna

Pozdrawiam i życzę mądrych i udanych życiowych wyborów

tak, i omijajcie Grecję szerokim kołem....

A właśnie, halo nasze rodaczki w Grecji, jak to wygląda "od środka", bo w TV dzieje się..oj dzieje.

[ololufe]

Napisane przez ona085

no fakt jest w tym masz duzo racji ,dopoki nie mam meza i dzieci wlasnie takie zycie jakie jest w Irlandii w zupelnosci mi odpowiada,chyba zdecyduje sie na powrot...

Dokladnie, poki nie masz "zobowiazan" masz jeszcze mozliwosc ukladania sobie zycia "po swojemu". Jak dojdzie rodzina to na pewno bedzie ciezej wprowadzac takie zmiany.

Sluchaj, moj maz nie ma nic przeciwko Anglii, ma tam rodzine. Jest obcokrajowcem nie mowiacym po polsku, takze wiadomo, ze w Anglii jest mu latwiej niz w Polsce.
Jedyne co przemawialo w moim wypadku za Polska to moja rodzina, gdyz bedac w Anglii w jakims stopniu mam z nimi ograniczony kontakt. Ale nie oszukujmy sie - loty na wyspy trwaja tylko ok. 2godz. i sa disc tanie. To tak jakbym mieszkala powiedzmy w Gdansku a moja rodzina w Warszawie. Wyspy w gruncie rzeczy wcale nie sa daleko.

Ja podjelam decyzje. Zostaje w Anglii. Dlaczego? Bo tu zyje mi sie lepiej. A ja (jak kazdy z nas) mam jedno zycie. Dlaczego wiec mialabym sobie odbierac przyjemnosc przebywania w otoczeniu, w ktorym tak dobrze sie czuje?

[lamia1980]

Hej Kobietki!! Ja mam podobny problem. Wróciłam z IE w 2008 r. po 3 latach żeby skończyć studia i tak zostało do dziś. Miałam tez dość czasami IE dlatego, że nie umiałam języka i ciężko było mi się tam odnaleźć a ambicje były bardzo wysokie. Ja jestem zresztą straszny głąb do języków
Tam został mój mąż do dziś Źle jest między nami bo nie oszukujmy się nie ma małżeństw na odległość. Ja po 2,5 roku odnalazłam się w PL ale było bardzo ciężko. Mam fajną pracę bo pracuję w banku, gdzie nie ma jeszcze planów sprzedażowych wiec jest ok. Nie ma za to kokosów, nie ma szans na awans nie mówiąc o podwyżce a żeby znaleźć lepszą pracę wiąże się to i tak ze zmianą miejsca zamieszkania. Zarabiam 400 zł więcej od dziewczyn w rossmanie więc kokosów nie ma. Z mężem nie mamy swojego M, niestety oboje jesteśmy z bardzo biednych rodzin i cięzko nam dojść razem do czegokolwiek a teraz wynajmuję sama mieszkanie co zjada 50% mojej pensji.
Rozmawialiśmy z mężem, że on wraca pod koniec roku do kraju. Chcemy kupić coś na hipotekę ale z tym też mamy teraz duże problemy od lutego i nie wiem czy to nie skończy się w sądzie bo sprzedający robi nas w przysłowiowe kulki.
Dziś wpadłam na genialny pomysł, że wracam jednak do IE. Jestem o tyle w lepszej sytuacji od mojego męża, że mam wykształcenie a on nie tylko on umie perfekt język a ja to głąbPostanowiliśmy, że jak wrócę idę do collegu na naukę języka na rok czasu więc myślę, że nauczę się języka i wtedy mam większe szanse na znalezienie pracy biurowej. On ma pracę na stałe więc jest nam łatwiej. No i tam jest moje kochane rodzeństwo
Mam taki dylemat bo tu mam pracę na stałe i robię to co lubię. Tam jak pojadę to zaczynam wszystko od nowa i nie wiem do końca czy mi się uda. Mam też już sowje latka więc jak za 5 lat wrócimy tu nie znajdę pracy będę za stara. Ale za to tam jest mąż, który mnie kocha i jest jeszcze szansa, że będziemy szczęśliwi. On jak tu zjedzie będzie mu cięzko się odnaleźć po 7 latach życia w IE - tak on już tam jest 7 lat jak to czas leci. To samo przechodziłam. Męczyłam się w IE a jak tu zjechałam było jeszcze gorzej. Sama wszystko spierdzieliłam bo mogłam iść od razu do szkoły a nie do pracy.
Nie wiem co robić. Tu mam fajną pracę i nic więcej zostają tylko rodzice, znajomi ale ich grono też coraz mniejsze bo mają swoje rodziny. A tam mam kochanego męża, rodzeństwo i perspektywę na lepsze jutro

[lamia1980]

Hej Wizażanki!! coś tu tak cicho??