Jak bronić się przed manipulacją/ toksyczną 'przyjaźnią'.

[papciekapcie]

Hej!
Może zacznę od tego, że od początku życia nie miałam zbyt wielu kolegów czy przyjaciół. Jeżeli jacyś się pojawiali to na około rok czy coś.
Obecnie mam jedną 'lepszą' koleżankę, i na tym moi znajomi się kończą. Z tym, że ta koleżanka ma bardzo dobrze wykształcone zdolności interpersonalne (nie wiem czy tak to się nazywa ;p). Tzn. bardzo ciężko mówi mi się jej nie. To nie tak, że prosi mnie o coś poważnego.
Polega to głównie na tym, że np. na przerwie mówi mi 'chodź na dwór'. Mi się za bardzo nie chce, wolałabym posiedzieć w środku, i zaczyna mnie tak przekonywać, że ja nie potrafię się oprzeć. Tak samo np. 'chodź ze mną do sklepu'. Mimo, że mam na to czas, to nie mam ochoty. I znowu to samo co wyżej, w końcu z nią idę.
Inną sprawą jest np. pospieszanie. Idę do toalety, to szybko szybko bo ona chce gdzieś iść.
Robię zdjęcia jej zeszytu to szybko szybko bo ona chce już iść (w związku z tym pospieszaniem zbił mi się ekran telefonu...)
Jestem zajęta- piszę coś, a ona mi coś podaje, to muszę wziąć to od niej natychmiast, jakby nie mogła położyć obok....
Ponadto, cały czas próbuje mi uświadomić, że jestem gorsza lub mam gorzej. W drobnych rzeczach- chodzę na gorsze wykłady, mam gorsze krzesło i praktycznie nigdy nie mam racji.
I wiecie, wszystko byłoby ok, gdyby nie fakt że JA SAMA często zaczynam z nią rozmowę o.O Taką zwykłą rozmowę. Zamiast ją olać, to cały czas się zbliżam, i nie wiem dlaczego, i nie wiem jak to skończyć.
Strasznie boję się konfrontacji. Nie umiem reagować na agresję w stosunku do mnie. Nie umiem bronić swoich racji. Jak nagle ktoś wyskoczy z czymś, na co nie byłam przygotowana- tzn. jakaś obraza, to nie umiem nic odpowiedzieć. Zazwyczaj przemilczam, a później jak analizuję sytuację to wiem, że mogłam powiedzieć to i to.
Nienawidzę, jak ludzie nade mną dominują, ale wiem że praktycznie każdy będzie to robić, bo ja nie potrafię tego robić. Właściwie zawsze trafiałam na znajomych, którzy chcieli mieć nade mną przewagę.
Czytałam nawet książkę 'inteligencja emocjonalna', ale tego co jest tam napisane, nie potrafię zastosować w codziennym życiu.
Jestem załamana -.-'

[thirky]

Uciekać. Miałam taką "przyjaciółkę" przez 16 lat, regularnie niszczyła moje poczucie własnej wartości i gnoiła, ale byłam tak do tego przyzwyczajona że wydawało mi się to normalne. To że w końcu się otrząsnęłam i zerwałam wszelki kontakt z nią to była najlepsza decyzja w moim życiu. Chociaż dalej wracają do mnie wszystkie okropne słowa które od niej usłyszałam. Nie daj sobie tego zrobić! Wiej od niej jak najprędzej. To pewnie smutna i zakompleksiona osoba która próbuje się na Tobie wyżywać, nie daj się jej.

[papciekapcie]

Napisane przez thirky

Uciekać. Miałam taką "przyjaciółkę" przez 16 lat, regularnie niszczyła moje poczucie własnej wartości i gnoiła, ale byłam tak do tego przyzwyczajona że wydawało mi się to normalne. To że w końcu się otrząsnęłam i zerwałam wszelki kontakt z nią to była najlepsza decyzja w moim życiu. Chociaż dalej wracają do mnie wszystkie okropne słowa które od niej usłyszałam. Nie daj sobie tego zrobić! Wiej od niej jak najprędzej. To pewnie smutna i zakompleksiona osoba która próbuje się na Tobie wyżywać, nie daj się jej.

Jak na moje oko, to ona nie jest smutna i zakompleksiona, tylko ja taka jestem. Tzn. ja mimo że jestem smutna i zakompleksiona nie wyobrażam sobie wykorzystywać innej osoby i wytykać jej, że jest gorsza.
Jeżeli jest smutna i zakompleksiona to bardzo to dobrze to maskuje o.O

[Arsonist]

Napisane przez papciekapcie

Jak na moje oko, to ona nie jest smutna i zakompleksiona, tylko ja taka jestem. Tzn. ja mimo że jestem smutna i zakompleksiona nie wyobrażam sobie wykorzystywać innej osoby i wytykać jej, że jest gorsza.
Jeżeli jest smutna i zakompleksiona to bardzo to dobrze to maskuje o.O

Ludzie mają różne systemy psychologiczne, jedni dla odreagowania kompleksów/frustracji stosują "acting in", a inni bardziej "acting out", jak Twoja koleżanka. Ona może sobie nawet nie zdawać sprawy, że coś jest nie tak. Ale możesz być pewna, że nikt o zdrowym poczuciu własnej wartości nie umniejsza nagminnie innych. Co do tych rzekomych umiejętności interpersonalnych koleżanki, to czy ona z innymi ma zdrowsze relacje, czy takie, jak z Tobą? A może przypadkiem w ogóle nie ma, bo nikt by z nią nie wytrzymał? Generalnie daj sobie spokój z takimi osobami. Musisz się zmobilizować i powiedzieć jej "nie" na kolejne propozycje spędzania z Tobą czasu. Prawdopodobnie szybko da Ci spokój i znajdzie sobie nową ofiarę. A swoją drogą, w necie jest multum fajnych artykułów o asertywności i stawianiu granic, polecam Ci poczytać na ten temat.

[thirky]

Napisane przez papciekapcie

Jak na moje oko, to ona nie jest smutna i zakompleksiona, tylko ja taka jestem. Tzn. ja mimo że jestem smutna i zakompleksiona nie wyobrażam sobie wykorzystywać innej osoby i wytykać jej, że jest gorsza.
Jeżeli jest smutna i zakompleksiona to bardzo to dobrze to maskuje o.O

Obie jesteście pewnie zakompleksione, ale ona ma inny charakter. Kompleksy objawiają się nie tylko w byciu zahukanym i podatnym na manipulacje ale również w ciągłej potrzebie udowadniania swojej wyzszosci. Ona czuje że coś jest nie tak, nie potrafi nawiązać prawdziwej więzi z drugim człowiekiem, dlatego zasłania się taka "przyjaźnią". U mojej byłej "przyjaciółki" te kompleksy wynikały z sytuacji rodzinnej- długo jej wierzyłam że jest "wdzięczna rodzicom za to że tlukli ją kablem" bo "wyrosla na porządnego człowieka przynajmniej". Teraz widzę ile w tych jej słowach było goryczy i żalu, ale wtedy sprawiała że czułam się gorsza, bo nade mną rodzice nie mieli takiej twardej dyscypliny, nie uczyłam się tak dużo jak ona, imprezowalam, piłam. Ona była ponad to, bo w dzieciństwie tlukli ją kablem. I miała nade mną taka władze, że jak o tym mówiła to jej tego zazdroscilam (!) Bo przedstawiała to jako swoją zaletę i dobra ceche jej rodziców (moi byli wg niej nieudacznikami którzy nie potrafili mnie wychować).
Zapewniam Cię ze takie postawy nie biorą się znikąd. Osoba prawdziwie pewna siebie i zadowolona z tego kim jest nigdy nie będzie złym czlowiekiem. Ona ma problem ze sobą i przerzuca go na Ciebie. Mówię Ci nie daj robić z siebie ofiary bo będzie gorzej i gorzej, uciekaj od tej idiotki.

[papciekapcie]

Napisane przez Arsonist

Ludzie mają różne systemy psychologiczne, jedni dla odreagowania kompleksów/frustracji stosują "acting in", a inni bardziej "acting out", jak Twoja koleżanka. Ona może sobie nawet nie zdawać sprawy, że coś jest nie tak. Ale możesz być pewna, że nikt o zdrowym poczuciu własnej wartości nie umniejsza nagminnie innych. Co do tych rzekomych umiejętności interpersonalnych koleżanki, to czy ona z innymi ma zdrowsze relacje, czy takie, jak z Tobą? A może przypadkiem w ogóle nie ma, bo nikt by z nią nie wytrzymał? Generalnie daj sobie spokój z takimi osobami. Musisz się zmobilizować i powiedzieć jej "nie" na kolejne propozycje spędzania z Tobą czasu. Prawdopodobnie szybko da Ci spokój i znajdzie sobie nową ofiarę. A swoją drogą, w necie jest multum fajnych artykułów o asertywności i stawianiu granic, polecam Ci poczytać na ten temat.

Nie wiem jak wyglądają jej relacje z innymi, ale wiem że ma jakieś jeszcze koleżanki (z opowiadań wnioskuję że całkiem sporo). No i ma chłopaka, czyli tak źle być nie może.
Ja po prostu jestem łatwym łupem dla takich osób. Jak już wspomniałam nie mam innych znajomych, dlatego zawsze mam wrażenie że te osoby zauważają, że są jedynymi moimi znajomymi w życiu, więc i tak ich nie oleję (bo jestem zdesperowana na posiadanie przyjaciółki), więc mogą robić ze mną co chcą. -.-'
Z tym, że ja nie lubię mieć wielu znajomych. Źle się czuję w grupie, wolę siedzieć w domu i robić swoje rzeczy niż tracić czas w pubie czy gdzieś tam na mieście.
Tzn. oczywiście lubię mieć zawsze kogoś z kim mogłabym pogadać, ale wolę to robić w szkole/pracy/przez neta niż celowo wychodzić z domu i tłuc się tramwajami gdzieś tam.
Poznaję jakąś jedną 'lepszą' koleżankę, która okazuje się właśnie mną manipulować po jakimś czasie, więc staram się zerwać kontakty, poznaję inną, która widzi że nie mam znajomych, więc może znowu sobie pozwalać na za wiele itd.
Z tym, że ja nie przyciągnę nigdy pozytywnych znajomych, bo tak jak powiedziałam- wolę siedzieć w domu, poza tym ja sama często marudzę, i jestem raczej na 'nie'. -.-' Więc nikt normalny ze mną zadawać się nie będzie.

[wiekanka]

Po co masz sie bronic ? stresowac,przezywac,wykan czac itd.
Kolezanki czy przyjaciol wybierasz sobie sama ,tak aby z takiej znajomosci miec radosc i mile spedzony czas.
Dobrze,ze wiesz gdzie i co Cie boli.Ja do takiego wniosku dochodzilam 4 lata a kiedy podziekowalam za znajomosc ,nie zwacajac uwagi na odpowiedni dobor slow tzn.jak powiedziec,co powiedziec,by nie obrazic,urazic itp. poczulam sie jakbym odzyskala wolnosc i swoje "JA"!.
Zostaw ta toksyczna kolezanke i nie trzymaj jej sie kurczowo,bo nie wychodzi Ci ta relacja na zdrowie.Swiat nie konczy sie jutro a ona nie jest calym tym swiatem i na pewno jeszcze poznasz fajna osobe.
Niestety poznanie innej kolezanki nie oznacza z automatu dopasowania sie.Czasem potrzeba na to czasu a czasem zwyklego szczescia.
Nie ty jedna marzysz o przyjaciolce.

[201607111028]

To jest jasne, że ona ma kompleksy. Człowiek bez kompleksów nie zachowuje się w ten sposób. Nie jest mu to potrzebne. I jasne jest też, że na ofiarę wybiera osobę, która te kompleksy też ma, bo gdyby chciała postępować w ten sposób z osobą znającą swoją wartość, nic by nie ugrała. Taki człowiek bardzo szybko by ją usunął ze swojego życia

[Lexie]

Napisane przez papciekapcie

Nie wiem jak wyglądają jej relacje z innymi, ale wiem że ma jakieś jeszcze koleżanki (z opowiadań wnioskuję że całkiem sporo). No i ma chłopaka, czyli tak źle być nie może.
Ja po prostu jestem łatwym łupem dla takich osób. Jak już wspomniałam nie mam innych znajomych, dlatego zawsze mam wrażenie że te osoby zauważają, że są jedynymi moimi znajomymi w życiu, więc i tak ich nie oleję (bo jestem zdesperowana na posiadanie przyjaciółki), więc mogą robić ze mną co chcą. -.-'
Z tym, że ja nie lubię mieć wielu znajomych. Źle się czuję w grupie, wolę siedzieć w domu i robić swoje rzeczy niż tracić czas w pubie czy gdzieś tam na mieście.
Tzn. oczywiście lubię mieć zawsze kogoś z kim mogłabym pogadać, ale wolę to robić w szkole/pracy/przez neta niż celowo wychodzić z domu i tłuc się tramwajami gdzieś tam.
Poznaję jakąś jedną 'lepszą' koleżankę, która okazuje się właśnie mną manipulować po jakimś czasie, więc staram się zerwać kontakty, poznaję inną, która widzi że nie mam znajomych, więc może znowu sobie pozwalać na za wiele itd.
Z tym, że ja nie przyciągnę nigdy pozytywnych znajomych, bo tak jak powiedziałam- wolę siedzieć w domu, poza tym ja sama często marudzę, i jestem raczej na 'nie'. -.-' Więc nikt normalny ze mną zadawać się nie będzie.

Trochę nie rozumiem czego oczekujesz w tym wątku.
Jeśli chodzi o tę jedną koleżankę, to doradzić Ci można głównie zerwanie kontaktów z nią - po co Ci taka osoba, która Cię tylko dołuje?
Czy może chodzi ogólniej o to, że chciałabyś mieć jakieś bliskie osoby, ale nie potrafisz zbudować relacji?
Skoro sama uważasz, że jesteś negatywnie nastawiona, narzekająca, nie chcesz ruszać się z domu, najwyżej utrzymywać znajomości przez neta, plus rozumiesz, że to może Ci znacznie utrudniać znalezienie znajomych i być może przyjaźni, to możesz albo się z tym pogodzić, albo to zmienić.
Serio tak sama z siebie nie lubisz się spotykać z ludźmi, nawet raz na jakiś czas, tylko wolisz siedzieć w domu? Czy wolisz siedzieć w domu, bo boisz się relacji z ludźmi i tego, że znów nie wyjdą tak, jak byś chciała?

[papciekapcie]

Napisane przez Lexie

Trochę nie rozumiem czego oczekujesz w tym wątku.
Jeśli chodzi o tę jedną koleżankę, to doradzić Ci można głównie zerwanie kontaktów z nią - po co Ci taka osoba, która Cię tylko dołuje?
Czy może chodzi ogólniej o to, że chciałabyś mieć jakieś bliskie osoby, ale nie potrafisz zbudować relacji?
Skoro sama uważasz, że jesteś negatywnie nastawiona, narzekająca, nie chcesz ruszać się z domu, najwyżej utrzymywać znajomości przez neta, plus rozumiesz, że to może Ci znacznie utrudniać znalezienie znajomych i być może przyjaźni, to możesz albo się z tym pogodzić, albo to zmienić.
Serio tak sama z siebie nie lubisz się spotykać z ludźmi, nawet raz na jakiś czas, tylko wolisz siedzieć w domu? Czy wolisz siedzieć w domu, bo boisz się relacji z ludźmi i tego, że znów nie wyjdą tak, jak byś chciała?

Oczywiście, że chciałabym zmienić to moje negatywne nastawienie. Serio się staram i mam na przykład dni, gdy staram się być pozytywnie nastawiona i jakoś to wychodzi, ale nagle stanie się coś jak np. nagłe oberwanie chmury w czasie kiedy akurat gdzieś idę. No i wtedy wszystko jest przeciwko mnie, jak zwykle mi się to musiało zdarzyć, akurat ulewa musiała być jak ja jestem na dworze. Mam takie myślenie, że bez sensu jechać na wakacje, bo jak zarezerwuję sobie termin, to akurat wtedy będzie brzydka pogoda, bo jest to związane z moim pechem- jakbym nie pojechała na wakacje w tym terminie, to pewnie byłaby ładna pogoda, a ja gniłabym w mieście.
I gdy np. coś jest nie po mojej myśli- czyli np. dzień przed wyjazdem zdarzyłoby się nagłe pogorszenie pogody, to wpadam w taką wściekłość, że akurat mi się to musiało przytrafić i kłócę się z kimkolwiek o cokolwiek.
Tzn. mi te kłótnie nie sprawiają przyjemności jakby co xd Tylko po prostu nie potrafię nad tym panować.
Jeżeli chodzi o wyjścia. Mogę wychodzić z kimś gdzieś od czasu do czasu, ale nie za często. Bo wtedy mam wrażenie, że marnuję czas. Poza tym, jak np. na takim spotkaniu już chcę iść do domu, to nie wiem jak to zakomunikować, bo zawsze wtedy osoby/osoba z którą jestem oczywiście mówi, że nie, że zostań, bo co innego masz do roboty?
Często na wyjściach większą grupą nie odzywam się za bardzo, bo boję się że coś palnę, że znowu ktoś mnie skrytykuje, więc siedzę cicho.
W tym poście bardziej chodziłoby mi o to jak budować relacje, a ta koleżanka to dodatek do tego, jak przyciągam złe osoby.

[Sheev]

" Z tym, że ta koleżanka ma bardzo dobrze wykształcone zdolności interpersonalne (nie wiem czy tak to się nazywa ;p). Tzn. bardzo ciężko mówi mi się jej nie. To nie tak, że prosi mnie o coś poważnego. "

Pewnie inteligencja interpersonalna jest swoją drogą, ale tu bardziej obstawiałbym zdolności perswazji, charyzmę, dominację, które to trafiają na żyzny grunt Twojego braku asertywności.
Jesteś taką cichą dziewczynką, która napotka na samca alfa. Ten zaraz wywęszy słabość. Rzuci krótkie: "rozbierz się", zrobisz to. "Klęknij". "Ssij".
Chcesz przez całe życie opie*dalać ludziom laski za darmo?

"Ponadto, cały czas próbuje mi uświadomić, że jestem gorsza lub mam gorzej."

Opinie otoczenia i wewnętrzna siła są sprzężone obustronnie. Twoja interpretacja jest pochodną rzeczywistych bodźców z zewnątrz i obrazu własnej osoby z wewnątrz. Obraz własnej osoby buduje się na podstawie doświadczeń z zewnątrz. Doświadczenia z ludźmi są takie a nie inne z powodu wewnętrznego obrazu tego, kim się jest, za kogo się siebie uważa.

Jej zachowanie względem Ciebie ustaliło się, gdy wyczułyście różnicę siły. Osobnik dominujący może teraz bawić się osobnikiem uległym.
Kolejną sprawą jest Twoja pozycja w stadzie. Mówisz, że poza tamtą samicą alfa nie masz znajomych, a to też ważne. Osobnikami alfa, które dominują w całej grupie zostają często nie tyle ci, którzy są najsilniejsi, ale ci, którzy będą przez otoczenie akceptowani, lubiani, popierani. Taka zwierzęca demokracja. Jako że nie cieszysz się tą społeczną akceptacją, masz dodatkowe osłabienie pozycji, co dla zwierząt stadnych zwykle w jakiś sposób pogarsza obraz siebie.

"I wiecie, wszystko byłoby ok, gdyby nie fakt że JA SAMA często zaczynam z nią rozmowę o.O"

Dobry piesek. Nic dziwnego, skoro nie masz do kogo się odezwać.

"Strasznie boję się konfrontacji."

Bez gruntownego formatu umysłu ciężko będzie stać się silną. Dużo by tu mówić. Z początku wypadałoby przemodelować pojęcia walki, konfrontacji, konfliktu. Zwykle ludzie, a w szczególności kobiety, odbierają je negatywnie. Durna kultura, moralność niewolnicza chrześcijan, złe sposoby wychowywania. Te konotacje należy przekształcić na coś pozytywnego, wnoszącego wartość dodaną do życia, twórczego, produktywnego, wzmacniającego. Nie będę się teraz rozwodzić nad sposobami zmiany sposobu myślenia, wartościowania i postrzegania mechanizmów kary i nagrody, przyjemności i cierpienia. Poszukaj sama.

"Nie umiem reagować na agresję w stosunku do mnie. Nie umiem bronić swoich racji."

Skoro wiesz gdzie problem, to na co czekasz? Książki już czekają.

"Jak nagle ktoś wyskoczy z czymś, na co nie byłam przygotowana- tzn. jakaś obraza, to nie umiem nic odpowiedzieć. Zazwyczaj przemilczam, a później jak analizuję sytuację to wiem, że mogłam powiedzieć to i to."

Silny introwertyzm z niewielkimi zdolnościami do życia tu i teraz, szybkiego reagowania na zmienne.
...

"Serio się staram i mam na przykład dni, gdy staram się być pozytywnie nastawiona i jakoś to wychodzi, ale nagle stanie się coś jak np. nagłe oberwanie chmury w czasie kiedy akurat gdzieś idę. No i wtedy wszystko jest przeciwko mnie, jak zwykle mi się to musiało zdarzyć, akurat ulewa musiała być jak ja jestem na dworze."

Och Ty bidulko kochana, jaka wredna ta natura, jak mogła Ci to zrobić? Jak może tak prześladować, tak krzywdzić? Masz, kupiłem Ci różową parasolkę na pocieszenie.

I gdy np. coś jest nie po mojej myśli- czyli np. dzień przed wyjazdem zdarzyłoby się nagłe pogorszenie pogody, to wpadam w taką wściekłość, że akurat mi się to musiało przytrafić i kłócę się z kimkolwiek o cokolwiek.
Tzn. mi te kłótnie nie sprawiają przyjemności jakby co xd Tylko po prostu nie potrafię nad tym panować.

Czyli nie lubią Cię, bo masz schizy i odwrócone myślenie życzeniowe. Nie jesteś pępkiem świata, rzeczywistość ma głęboko w dupie Twoje istnienie, jak i każde inne. Nie panujesz nad sobą nawet w sprawie takich bzdur. Popracuj nad sobą.

Kolejny temat do kolekcji pierdołowatych.

[Mileva_]

Dobrze rozumiem, że jesteście w tej samej klasie? To by utrudniało sprawę.

Uciekaj od tej panny jak najdalej. Ona jest dla Ciebie jedyną ważniejszą koleżanką i raczej zdaje sobie z tego sprawę i umiejętnie to wykorzystuje. Co jednak z tej znajomości czerpiesz Ty? Jak do tej pory nie wychodzisz nawet na zero, tylko odnosisz straty. A to zawsze jest sygnał kiepskiej znajomości. Liczyć na tę pannę też nie możesz.
Ona prawdopodobnie znajdzie sobie innego mentalnego chłopca do bicia, gdy tylko się od niej odsuniesz.

Wiem, co pisze, bo miałam na stanie podobną koleżankę - jedynym celem istnienia tej pani było dowartościowywanie się kosztem innych, tyle, że przynajmniej robiła to inteligentnie. Absolutnie nic dobrego nie wynikło z tej znajomości.

[2011607111034]

Napisane przez Mileva_

Dobrze rozumiem, że jesteście w tej samej klasie? To by utrudniało sprawę.

Uciekaj od tej panny jak najdalej. Ona jest dla Ciebie jedyną ważniejszą koleżanką i raczej zdaje sobie z tego sprawę i umiejętnie to wykorzystuje. Co jednak z tej znajomości czerpiesz Ty? Jak do tej pory nie wychodzisz nawet na zero, tylko odnosisz straty. A to zawsze jest sygnał kiepskiej znajomości. Liczyć na tę pannę też nie możesz.
Ona prawdopodobnie znajdzie sobie innego mentalnego chłopca do bicia, gdy tylko się od niej odsuniesz.

Wiem, co pisze, bo miałam na stanie podobną koleżankę - jedynym celem istnienia tej pani było dowartościowywanie się kosztem innych, tyle, że przynajmniej robiła to inteligentnie. Absolutnie nic dobrego nie wynikło z tej znajomości.

Niestety nie w klasie, obawiam się, że autorka jest studentką Czyli jest dużo starsza, niż wskazuje na to jej post.

Papciekapcie - ta dziewczyna, to jest Twój najmniejszy problem, chociaż również sugeruję odcięcie się od niej.
Masz problemy z asertywnością, kontaktami z innymi ludźmi, wyrażaniem swoich potrzeb, własnego zdania, nieuzasadnioną agresją (bo spadł deszcz, poważnie?), pesymistycznym podejściem do świata. Musisz nad sobą popracować, bo ludzie Cię zgnoją i wpędzą w nerwicę. Tyle, że ja tu nie widzę za bardzo pola do popisu dla Wizażanek

Chodzi mi o to, że jeśli nie będziesz pracować nad sobą, to nic się nie zmieni, bo w kółko będziesz przyciągać takie toksyczne osoby. Problem jest oczywiście w nich, bo wyszukują sobie taką ofiarę, ale również w Tobie, bo Ty tą ofiarą jesteś. Nie zbudujesz z takim nastawieniem fajnych, trwałych przyjaźni. Sama piszesz, że zdajesz sobie sprawę, iż nikt normalny nie będzie się z Tobą zadawał. Robisz sobie krzywdę takim podejściem, ale masz poniekąd rację. Pytanie tylko, czy chcesz to zmienić?

[Mileva_]

Napisane przez Venin

Niestety nie w klasie, obawiam się, że autorka jest studentką Czyli jest dużo starsza, niż wskazuje na to jej post.

O faktycznie, słowo "wykłady" mi umknęło, sądziłam że to maksymalnie połowa liceum.

Autorko, zacznij dziewczynę traktować służbowo, na początek przestań ją zagadywać. Nie nawiązuj sama kontaktu. Rezultat prawdopodobnie będzie taki, że albo zrobi focha, że biedulka została olana przez zuuuą Papciekapcie (i będziesz miała ją z głowy, niech spada do towarzystwa chodzącego na lepsze wykłady), albo sama zacznie do ciebie przyłazić - bo wyczuje, że traci potrzebną osobę. I wtedy nie możesz dać się na to złapać.

Popracuj trochę nad sobą, nie chcę rzucać typowej wizażowej rady o psychologu, ale postaraj się odciąć od takich nieżyczliwych osób (niełatwo, bo tacy ludzie potrafią być bardzo przekonywujący) i poświęcaj czas i myśli tym uczynnym. Skup się na tym, co lubisz, na rodzinie - jeśli masz w niej wsparcie.

[Lexie]

Napisane przez Venin

Papciekapcie - ta dziewczyna, to jest Twój najmniejszy problem, chociaż również sugeruję odcięcie się od niej.
Masz problemy z asertywnością, kontaktami z innymi ludźmi, wyrażaniem swoich potrzeb, własnego zdania, nieuzasadnioną agresją (bo spadł deszcz, poważnie?), pesymistycznym podejściem do świata. Musisz nad sobą popracować, bo ludzie Cię zgnoją i wpędzą w nerwicę.

Sama się wpędzi w nerwicę albo inne problemy, nie ludzie ją wpędzą.

Zgadzam się, że autorka powinna popracować nad sobą - nad podejściem do życia, nad tym pesymizmem i pisaniem czarnych scenariuszy, narzekaniem, wyżywaniem się na innych jak ją coś zirytuje... Bo fakt, że z osobą o takim podejściu ciężko się zaprzyjaźniać.

Autorko, przede wszystkim zajmij się sobą, postaraj się zmienić nieco, pomyśl z jakimi osobami przyjemnie jest się kolegować - na pewno nie z wiecznie narzekającymi, agresywnymi, pesymistycznymi, które mają podejście "nie ma sensu jechać na wakacje bo mam pecha i będzie brzydka pogoda", nie odzywającymi się w towarzystwie.

To nie jest łatwe, ale jak nie zmienisz podejścia do świata i do siebie, to rzeczywiście ciężko będzie Ci znaleźć znajomych, a już na pewno "normalnych" znajomych, nie takich jak ta obecna koleżanka. Ludzie chcą spędzać czas z tymi, z którymi przyjemnie im się przebywa, jest fajnie, wesoło, można pogadać, pośmiać się, porobić coś razem, wyskoczyć gdzieś.
Nie musisz też spotykać się w dużych grupach, jeśli się w nich niepewnie czujesz i siedzisz w milczeniu.

[201703061347]

Napisane przez Sheev

Bez gruntownego formatu umysłu ciężko będzie stać się silną. Dużo by tu mówić. Z początku wypadałoby przemodelować pojęcia walki, konfrontacji, konfliktu. Zwykle ludzie, a w szczególności kobiety, odbierają je negatywnie. Durna kultura, moralność niewolnicza chrześcijan, złe sposoby wychowywania. Te konotacje należy przekształcić na coś pozytywnego, wnoszącego wartość dodaną do życia, twórczego, produktywnego, wzmacniającego. Nie będę się teraz rozwodzić nad sposobami zmiany sposobu myślenia, wartościowania i postrzegania mechanizmów kary i nagrody, przyjemności i cierpienia. Poszukaj sama.


Skoro wiesz gdzie problem, to na co czekasz? Książki już czekają.


Silny introwertyzm z niewielkimi zdolnościami do życia tu i teraz, szybkiego reagowania na zmienne.
...

No dobra, zaciekawiło mnie. Podałbyś literaturę albo przynajmniej jakieś hasło, jak autorka nie chce, to może inni skorzystają?

[moemoe]

Przecież męczysz się w jej towarzystwie to po co się z nią zadajesz?

[Sheev]

Napisane przez Glosna_woda

No dobra, zaciekawiło mnie. Podałbyś literaturę albo przynajmniej jakieś hasło, jak autorka nie chce, to może inni skorzystają?

Miałem gdzieś zapisane pozycje, ale nie mogę się dokopać. Z pamięci kojarzę "Obudź w sobie olbrzyma".
Dalej pozostaje wyszukanie pozycji o podobnej tematyce.

Chodziło mi też o nauki Sithów czy też moje osobiste filozofie zaczerpnięte z Nietzschego.