Czas honoru

[201703061232]

Dzięki wielkie

[Niebieskooka arystokratka]

Napisane przez Ssandi

Jeżeli chodzi o bohaterów to Bronka lubię. Jego zachowanie wynika z jego wychowania - jest on arystokratą, który odebrał właściwe dla swej sfery wychowanie, dlatego ciężko oczekiwać od niego jakiejś spontaniczności. Natomiast denerwuje mnie Wanda - ciągle są przez nią problemy.

W związku z moim nickiem i pretendowaniem do arystokracji ducha ()to zapytam o Bronka - on był arystokratą? Myślałam, że synem fabrykanta o arystokratycznie brzmiącym nazwisku - Woyciechowski z "y" tak mi się kojarzyło. Czy w arystokratyczny etos jego wychowania wpisuje się takie zachowanie, przepraszam za brak wysublimowania, jak wzięcie "za mordę" w ostatnim odcinku tej Grażyny co była strażniczką z Pawiaka, nawet jeśli było to w obronie swej damy?
Chyba jednak muszę przeczytać tę trylogię.
Co do Zakościelnego nie wiem czy jego fatalna rola wynika z tak nakreślonej postaci czy z tego, że jest miernym aktorem grającym w myśl zasady: taki jestem śliczny więc nie muszę się starać ani mieć talentu Choć mnie kompletnie on się nie podoba.

[groszek75]

w ksiazce cos bylo wspomniane i ma takie korzenie, do tego te polowania tam byly co Wande poznal, w palacu chyba mieszkali

ale co to ma do rzeczy, robotem nie jest, ma uczucia i tyle co oni przezyli, a teraz co sie dzieje, to co mial przed nia sie kłonic i zapytac : jasnie pani mogla by tak nie kłamac na temat mojej narzeczonej i w raczke jeszcze pocalowac moze

korzenie ma sie rozne, wychowanie tez, ale życie potrafi dac w tylek tak, ze ludzie sie zmieniaja

mi sie podoba z takim nastawieniem porywczym :p

a jako facet czy aktor to taki sobie, choc go lubilam w jakism filmie z Cieśalk chyba tam grał

[Niebieskooka arystokratka]

Czyli jednak muszę przeczytać książkę.

[Katerina_00]

Napisane przez Niebieskooka arystokratka

Jak któraś z Was napisała Bronek i Wanda są z serii na serię coraz bardziej nie do zniesienia I jeszcze mnie dobija to, że miałam zawsze wrażenie, że chciano z nich zrobić najbardziej romantyczną parę - może pamiętacie te retrospekcje, że jeżdżą razem na rowerze, on czeka na nią z różą za kulisami po występie, a ich związek wydawał mi się sztuczny i naciągany.

oni mi w ogole wizualnie nie podchodzą,dla mnie zle dobrali tych aktorów i tyle,w 1 serii grała tę postać Maja Ostaszewska i az tak Wanda nie grała mi na nerwach,myśle,że ta postac taka ma być "flaki z olejem"

Napisane przez LusiaPlotkara

Na pomysł śmierci Janka wpadł podobno sam Pawlicki.

a potem żałował

Napisane przez ania z wzgórza marzeń

jej serialowa mama ma wieksze jaja i kreuje naprawde ciekawą postać
ps. choc nadal nie jestem w stanie wyobrazić sobie jej z Lindą

czasami jestem w szkoku,jakie ona odzywki Niemcom serwuje,
nie da sobie w kasze dmuchac i ma jaja (nie to co jej córeczka Wandzia)

Napisane przez groszek75

ale co to ma do rzeczy, robotem nie jest, ma uczucia i tyle co oni przezyli, a teraz co sie dzieje, to co mial przed nia sie kłonic i zapytac : jasnie pani mogla by tak nie kłamac na temat mojej narzeczonej i w raczke jeszcze pocalowac moze

korzenie ma sie rozne, wychowanie tez, ale życie potrafi dac w tylek tak, ze ludzie sie zmieniaja

mi sie podoba z takim nastawieniem porywczym :p

a jako facet czy aktor to taki sobie, choc go lubilam w jakism filmie z Cieśalk chyba tam grał

woja musiała tych ludzi wtedy diametralnie zmieniać.

A ten film z Cieślak był dobry (czy nie był to "dlaczego nie"?AA wlasnie doczytałam ze gra tam też Pawlicki)

[groszek75]

a no Pawlicki tez chyba tam gral kogos od pizzy ?, tak to bylo Dlaczego nie ?

[Niebieskooka arystokratka]

Matka Wandy strasznie ją chroniła i zbyt na nią chuchała, a sama zawsze wolała oberwać i wziąć na siebie wszystkie obowiązki - na początku wojny Wanda przecież nie pracowała, a matka prasowała chyba mundury Niemcom. To, że sprzedała mieszkanie, żeby jechać z tym klejnotem na "wykupienie" Wandy to wielki szacun. Ale wielka szkoda, że Wanda nie ma charakteru matki, wtedy jej postać byłaby o wiele ciekawsza.

[MoniaS93]

Napisane przez groszek75

a no Pawlicki tez chyba tam gral kogos od pizzy ?, tak to bylo Dlaczego nie ?

tak, ''dlaczego nie?''

[Kamea2000]

Napisane przez Niebieskooka arystokratka

Matka Wandy strasznie ją chroniła i zbyt na nią chuchała, a sama zawsze wolała oberwać i wziąć na siebie wszystkie obowiązki - na początku wojny Wanda przecież nie pracowała, a matka prasowała chyba mundury Niemcom. To, że sprzedała mieszkanie, żeby jechać z tym klejnotem na "wykupienie" Wandy to wielki szacun. Ale wielka szkoda, że Wanda nie ma charakteru matki, wtedy jej postać byłaby o wiele ciekawsza.

Taka z niej mimoza. Aż dziwne, że była w stanie później tyle przejść (więzienie na Pawiaku, ciężka praca na farmie u Niemców).
Matka za czasów wojny czyściła mundury Niemcom.

[Niebieskooka arystokratka]

Tak, mimoza. Tak ciężkie przejścia powinny ją dużo bardziej zahartować. Nie widzę w tej postaci jakiejś wielkiej zmiany, zawsze jest jednakowa, a przez to niewiarygodna.
Helena czyściła mundury, racja, nie trzeba ich przecież prasować.

[Ssandi]

Napisane przez groszek75

w ksiazce cos bylo wspomniane i ma takie korzenie, do tego te polowania tam byly co Wande poznal, w palacu chyba mieszkali

ale co to ma do rzeczy, robotem nie jest, ma uczucia i tyle co oni przezyli, a teraz co sie dzieje, to co mial przed nia sie kłonic i zapytac : jasnie pani mogla by tak nie kłamac na temat mojej narzeczonej i w raczke jeszcze pocalowac moze

korzenie ma sie rozne, wychowanie tez, ale życie potrafi dac w tylek tak, ze ludzie sie zmieniaja

mi sie podoba z takim nastawieniem porywczym :p

a jako facet czy aktor to taki sobie, choc go lubilam w jakism filmie z Cieśalk chyba tam grał

Napisane przez groszek75

w ksiazce cos bylo wspomniane i ma takie korzenie, do tego te polowania tam byly co Wande poznal, w palacu chyba mieszkali

ale co to ma do rzeczy, robotem nie jest, ma uczucia i tyle co oni przezyli, a teraz co sie dzieje, to co mial przed nia sie kłonic i zapytac : jasnie pani mogla by tak nie kłamac na temat mojej narzeczonej i w raczke jeszcze pocalowac moze

korzenie ma sie rozne, wychowanie tez, ale życie potrafi dac w tylek tak, ze ludzie sie zmieniaja

mi sie podoba z takim nastawieniem porywczym :p

a jako facet czy aktor to taki sobie, choc go lubilam w jakism filmie z Cieśalk chyba tam grał

W książce jest to nie tyle co "ledwo wspomniane" co szczegółowo opisane. Hrabia Bronisław Woyciechowski wraz ze swymi rodzicami mieszka w swoim pałacu w Dobrzanach koło Lublina. W skład jego posiadłości wchodzą liczne lasy, łąki, pola, stawy rybne i wsie. O prestiżu rodziny świadczy to, że posiadają osobną galerię w miejscowym kościele.
Bronek jest najstarszy z czwórki głównych bohaterów. Pamięta I wojnę światową i wojnę polsko-bolszewicką, w latach 30. ukończył ekonomię
w Cambrigde. Biegle włada angielskim i francuskim. Odebrał wychowanie w zakresie savoir-vivru, co najbardziej przejawia się w doborze słownictwa i zachowania. Jest jednak dość porywczym paniczem, niechętnie myśli o przejęciu roli gospodarza Dobrzan, swoją energię woli dawać upust swojej energii w czasie polowań wraz ze swym nieodłącznym ordynansem Achmatowiczem, weteranem wojny 1920 roku.
Rodzice wpoili mu patriotyczne wartości i umiłowanie do tradycji. Ojciec Bronka kiedy organizował przyjęcia, zawsze stał na stopniach prowadzących do pałacu ubrany w szlachecki kontusz i żupan, w którym witał wszystkich gości. Bale w Dobrzanach ubarwiały występy Jana Kiepury i Eugeniusza Bodo. Na rauty zapraszano także wybitnych polityków i wojskowych II RP.
Pewnego dnia ojciec Bronka na polowanie na wilki zaprosił rotmistrza Karola Ryżkowskiego i jego żonę Wandę, początkującą aktorkę występującą w Teatrze Polskim w Warszawie. Młody arystokrata zakochuje się w artystce od pierwszego wejrzenia. Ryżkowski nabiera podejrzeń co do sympatii jaką Bronek darzy jego żonę. Między mężczyznami dochodzi do ostrej wymiany zdań. Jednak w czasie polowanie w lesie, Bronkowi udaje się spędzić krótką chwilę tylko w obecności Wandy.
Polowanie się kończy, goście rozjeżdżają się do domów. Bronek nie przestaje jednak myśleć o Wandzie. W końcu rozkazuje Achmatowiczowi wsiąść za kierownicę i wyruszyć do Warszawy. W stolicy panowie udają się na spektakl, w którym gra ukochana panicza. Bronek kupuje bukiet róż i oczekuje przy frontowym wyjściu teatru kobiety. Kiedy ukazuje się Wanda, Bronek omal nie straci zmysłów ze szczęścia. Pomiędzy nimi wywiązuje się miła pogawędka, kiedy na horyzoncie pojawia się Karol. Nie jest zadowolony z obecności Bronka. Pomiędzy mężczyznami dochodzi do kłótni, w wyniku której Karol wyzywa swojego konkurenta na pojedynek.

Starcie ma miejsce kolejnego dnia. Bronkowi towarzyszy Achmatowicz, Ryżkowskiemu - jego ordynans Woźniak. Kiedy Bronek ma wymierzyć strzał w Karola, zaczyna mieć przemyślenia natury moralnej: przecież strzela do człowieka, może go zabić, a to grzech. Dlatego decyduje się skierować lufę pistoletu w nogę rywala. Jednak zraniony Karol chce obejść się z Woyciechowskim bezlitośnie - oddaje strzał w głowę arystokraty.

Bronek budzi się w szpitalu po kilku tygodniach. Okazuje się, że kula ugrzęzła w płacie czołowym. Przeszedł skomplikowaną operację. Czeka go jeszcze kilka miesięcy pobytu w szpitalu i rehabilitacja. W czasie pobytu w klinice odwiedza go, zaniepokojona jego stanem zdrowia Wanda.

Szlachcic wychodzi ze szpitala. Jest już 1939 rok, trwa mobilizacja. Bronek nie jest szczęśliwy - kiedy inni rówieśnicy zaciągają się do wojska, on chodzi jeszcze o kulach. W drugim tygodniu wojny do pałacu w Dobrzanach przybywa niemiecki oddział Wehrmachtu. Senior Woyciechowski nakazuje przygotować Niemcom kwatery. Tego gestu nie może zaakceptować jego syn, który takie zachowanie uważa za zdradę. Natychmiast pakuje najpotrzebniejsze rzeczy i bez pożegnania z ojcem wsiada z Achmatowiczem do swojego forda. Bronek nie chce siedzieć bezczynnie, chce walczyć z wrogiem.

Po kilku tygodniach obydwoje są już na Węgrzech, gdzie konsulem RP jest wujek Bronka. Stamtąd mieszkańcy Dobrzan kierują się Rumunii. W Bukareszcie (w dzielnicy burdeli) spotykają zbłąkanych Władka i Michała Konarskich. Bronek lituje się nad włóczęgami i zaprasza ich na kolację do najlepszego hotelu w mieście. W czasie posiłku wychodzi na jaw, że Władek i Michał także pragną wziąć udział w wojnie. Panicz informuje ich, że wraz z Achmatowiczem niedługo mają wsiąść na statek i udać się do Francji, gdzie formuje się polskie wojsko. Michał i Władek ochoczo przystają na propozycję, chociaż Władka denerwują pańskie maniery dziedzica.

Cała czwórka w końcu przybywa do Francji. Wstępują do tworzącego się tam wojska polskiego. Po kilku tygodniach bezczynności, zostają skierowani na front - mają bronić linii Maginota. Jednak na miejscu nie kryją rozczarowania; Francuzi nie chcą walczyć, a przełożeni Polaków wręcz zabraniają prowadzenia jakichkolwiek działań militarnych. Panowie niemiłosiernie się nudzą. W końcu nadarza im się okazja do wykazania się - pojmują kilku Niemców, którzy zapuścili się na drugą stronę granicę. Sądząc, że ujęli dywersantów, prowadzą ich do sztabu. Bronek, szczęśliwy z powodu osiągniętego sukcesu, pyta się nawet swojego francuskiego dowódcę:
- Czy szanowny pan życzy sobie rozstrzelać ich teraz czy po przesłuchaniu?
Dowódca wpada we wściekłość. Karze uwolnić więźniów; okazuje się, że to kilku cywilów z pobliskiej niemieckiej wioski, którzy chcieli odwiedzić swoje rodziny zamieszkałe po tej stronie granicy.
Wkrótce kapituluje Paryż. Polacy nie mogą zrozumieć, dlaczego francuscy żołnierze cieszą się z "końca wojny", "spokoju", i "powrotu do domu". Bronek z kolegami decyduje się przedostać do Wielkiej Brytanii.

W porcie w Dunkierce wejścia na pokład statku odmawia Achmatowicz, tłumacząc się, że "jaśnie pan już rok zalega mu z wypłatą" i dlatego nie ma zamiaru dłużej podróżować w towarzystwie Bronka. Panicz i Konarscy przedostają się do Anglii.

Na wyspach trzej przyjaciele zaciągają się do wojska. Trwa bitwa o Anglię - Polacy zaczynają być niesamowicie lubiani przez tubylców. Jednak Bronkowi, Michałowi i Władkowi nikt nie przydziela odpowiedzialnych zadań. Ich każdy dzień wygląda tak samo: patrolują wybrzeże, a po odbyciu służby udają się do miejscowego baru. Bronek próbuje załatwić przeniesienie całej trójki do Brygady Strzelców Karpackich w Palestynie podczas partyjki golfa ze swoim wujem - pułkownikiem z rządu londyńskiego, ale uzyskuje odmowę.

Pewnego dnia do pubu wbiega uradowany Michał. Twierdzi, że w wojsku chodzą słuchy o formowanym oddziale specjalnym dla Polaków. Nowiny przyniesione przez Michała niezwykle zaciekawiają dwójkę pozostałych. Bronek twierdzi, że o szczegóły należy się zapytać siedzących przy stoliku obok szkockich żołnierzy. Szkoci jednak twierdzą, że nic nie wiedzą. Polacy są nieustępliwi, chcą znać jakieś szczegóły. Brytyjczykom nie podoba się upór Polaków, w końcu wyrażają się o nich pogardliwie. Staje się to przyczyną bójki.

Kolejny dzień Bronek, Michał i Władek witają w areszcie. Okazało się, że pobili trzech żołnierzy i sześciu żandarmów. Wujek Bronka informuje ich, że za karę mają udać się do Glasgow i odbyć tam kurs administracji wojskowej. Panowie są zawiedzeni - oni chcą walczyć na froncie, a nie siedzieć za biurkiem!

Po dotarciu na miejsce okazuje się, że kurs administracji wojskowej to jedynie przykrywka szkolenia dla członków polskich sił specjalnych - cichociemnych. Bitwa w barze ostatecznie zaważyła na decyzji dowództwa o przeniesieniu trójki bohaterów do tego oddziału. Zaczyna się szkolenie.

Szkolenie jest bardzo wyczerpujące; oprócz ogromnej wiedzy teoretycznej, żołnierze poddawani są rygorystycznym treningom fizycznym. Chłopcy w Glasgow poznają Janka, który przybył tam z ZSRR z polecenia samego generała Andersa. Po początkowej nieufności do nowego kompana, zaprzyjaźniają się z nim.

Bronek osiąga najlepsze wyniki w strzelaniu ze wszystkich osób przechodzących szkolenie. Najlepiej dogaduje się z Władkiem, który jest nie do pobicia we wszystkich zadaniach wymagających siły fizycznej. Przełożeni dostrzegają siłę drzemiącą we współpracy tych dwóch mężczyzn i decydują, że to oni w Polsce będą prowadzić najtrudniejsze zadania. Przed zrzutem do Polski Bronek i Władek zdają trudny egzamin praktyczny: obydwoje zostają wywiezieni w głąb ciemnego lasu; pozostawieni tylko z jednym nożem mają odnaleźć oddaloną od nich o 50 km bazę. Test zdają z powodzeniem.


Na przywódcę grupy zostaje wybrany Władek. Odbywa się lot do Polski.... a resztę to już znacie

Film nie oddaje w całości charakterów postaci. Zarzucana wielokrotnie "sztywność" Bronka wynika z jego pochodzenia. Jednak nie jest on paniczem spoczywającym na laurach - już w czasie szkolenia daje z siebie wszystko, nie przeszkadza mu, że jest traktowany bez żadnych należnych mu przywilejów. To oddany patriota, nie może znieść porażki kraju w czasie wojny, chce walczyć z wrogiem za wszelką cenę walczyć, nawet kosztem własnego życia. Cechuje go opiekuńczość, nie lubi kiedy komuś dzieje się krzywda, chętnie bierze udział we wszystkich akcjach. W kraju denerwuje go bierność polskiego społeczeństwa wobec okupanta. Już w czasie szkolenia pozbywa się części swoich manier, jednak nie może przeboleć faktu, że przed wylotem do kraju, przełożeni ofiarowują mu cywilne buty o fasonie modnym 10 lat temu Na znak protestu idzie do renomowanego sklepu i kupuje sobie nową parę

A co do Wandy i Heleny:

Helena w czasie wojny jest strażniczka na Pawiaku.
Wanda wystąpiła w niemieckim filmie propagandowym, za co spotkała ją kara ze strony polskiego podziemia - obcięcie głowy na łyso. Obawia się także, że mógł zostać wydany na nią wyrok śmierci.

[201607111040]

Napisane przez Ssandi

W książce jest to nie tyle co "ledwo wspomniane" co szczegółowo opisane. Hrabia Bronisław Woyciechowski wraz ze swymi rodzicami mieszka w swoim pałacu w Dobrzanach koło Lublina. W skład jego posiadłości wchodzą liczne lasy, łąki, pola, stawy rybne i wsie. O prestiżu rodziny świadczy to, że posiadają osobną galerię w miejscowym kościele.
Bronek jest najstarszy z czwórki głównych bohaterów. Pamięta I wojnę światową i wojnę polsko-bolszewicką, w latach 30. ukończył ekonomię
w Cambrigde. Biegle włada angielskim i francuskim. Odebrał wychowanie w zakresie savoir-vivru, co najbardziej przejawia się w doborze słownictwa i zachowania. Jest jednak dość porywczym paniczem, niechętnie myśli o przejęciu roli gospodarza Dobrzan, swoją energię woli dawać upust swojej energii w czasie polowań wraz ze swym nieodłącznym ordynansem Achmatowiczem, weteranem wojny 1920 roku.
Rodzice wpoili mu patriotyczne wartości i umiłowanie do tradycji. Ojciec Bronka kiedy organizował przyjęcia, zawsze stał na stopniach prowadzących do pałacu ubrany w szlachecki kontusz i żupan, w którym witał wszystkich gości. Bale w Dobrzanach ubarwiały występy Jana Kiepury i Eugeniusza Bodo. Na rauty zapraszano także wybitnych polityków i wojskowych II RP.
Pewnego dnia ojciec Bronka na polowanie na wilki zaprosił rotmistrza Karola Ryżkowskiego i jego żonę Wandę, początkującą aktorkę występującą w Teatrze Polskim w Warszawie. Młody arystokrata zakochuje się w artystce od pierwszego wejrzenia. Ryżkowski nabiera podejrzeń co do sympatii jaką Bronek darzy jego żonę. Między mężczyznami dochodzi do ostrej wymiany zdań. Jednak w czasie polowanie w lesie, Bronkowi udaje się spędzić krótką chwilę tylko w obecności Wandy.
Polowanie się kończy, goście rozjeżdżają się do domów. Bronek nie przestaje jednak myśleć o Wandzie. W końcu rozkazuje Achmatowiczowi wsiąść za kierownicę i wyruszyć do Warszawy. W stolicy panowie udają się na spektakl, w którym gra ukochana panicza. Bronek kupuje bukiet róż i oczekuje przy frontowym wyjściu teatru kobiety. Kiedy ukazuje się Wanda, Bronek omal nie straci zmysłów ze szczęścia. Pomiędzy nimi wywiązuje się miła pogawędka, kiedy na horyzoncie pojawia się Karol. Nie jest zadowolony z obecności Bronka. Pomiędzy mężczyznami dochodzi do kłótni, w wyniku której Karol wyzywa swojego konkurenta na pojedynek.

Starcie ma miejsce kolejnego dnia. Bronkowi towarzyszy Achmatowicz, Ryżkowskiemu - jego ordynans Woźniak. Kiedy Bronek ma wymierzyć strzał w Karola, zaczyna mieć przemyślenia natury moralnej: przecież strzela do człowieka, może go zabić, a to grzech. Dlatego decyduje się skierować lufę pistoletu w nogę rywala. Jednak zraniony Karol chce obejść się z Woyciechowskim bezlitośnie - oddaje strzał w głowę arystokraty.

Bronek budzi się w szpitalu po kilku tygodniach. Okazuje się, że kula ugrzęzła w płacie czołowym. Przeszedł skomplikowaną operację. Czeka go jeszcze kilka miesięcy pobytu w szpitalu i rehabilitacja. W czasie pobytu w klinice odwiedza go, zaniepokojona jego stanem zdrowia Wanda.

Szlachcic wychodzi ze szpitala. Jest już 1939 rok, trwa mobilizacja. Bronek nie jest szczęśliwy - kiedy inni rówieśnicy zaciągają się do wojska, on chodzi jeszcze o kulach. W drugim tygodniu wojny do pałacu w Dobrzanach przybywa niemiecki oddział Wehrmachtu. Senior Woyciechowski nakazuje przygotować Niemcom kwatery. Tego gestu nie może zaakceptować jego syn, który takie zachowanie uważa za zdradę. Natychmiast pakuje najpotrzebniejsze rzeczy i bez pożegnania z ojcem wsiada z Achmatowiczem do swojego forda. Bronek nie chce siedzieć bezczynnie, chce walczyć z wrogiem.

Po kilku tygodniach obydwoje są już na Węgrzech, gdzie konsulem RP jest wujek Bronka. Stamtąd mieszkańcy Dobrzan kierują się Rumunii. W Bukareszcie (w dzielnicy burdeli) spotykają zbłąkanych Władka i Michała Konarskich. Bronek lituje się nad włóczęgami i zaprasza ich na kolację do najlepszego hotelu w mieście. W czasie posiłku wychodzi na jaw, że Władek i Michał także pragną wziąć udział w wojnie. Panicz informuje ich, że wraz z Achmatowiczem niedługo mają wsiąść na statek i udać się do Francji, gdzie formuje się polskie wojsko. Michał i Władek ochoczo przystają na propozycję, chociaż Władka denerwują pańskie maniery dziedzica.

Cała czwórka w końcu przybywa do Francji. Wstępują do tworzącego się tam wojska polskiego. Po kilku tygodniach bezczynności, zostają skierowani na front - mają bronić linii Maginota. Jednak na miejscu nie kryją rozczarowania; Francuzi nie chcą walczyć, a przełożeni Polaków wręcz zabraniają prowadzenia jakichkolwiek działań militarnych. Panowie niemiłosiernie się nudzą. W końcu nadarza im się okazja do wykazania się - pojmują kilku Niemców, którzy zapuścili się na drugą stronę granicę. Sądząc, że ujęli dywersantów, prowadzą ich do sztabu. Bronek, szczęśliwy z powodu osiągniętego sukcesu, pyta się nawet swojego francuskiego dowódcę:
- Czy szanowny pan życzy sobie rozstrzelać ich teraz czy po przesłuchaniu?
Dowódca wpada we wściekłość. Karze uwolnić więźniów; okazuje się, że to kilku cywilów z pobliskiej niemieckiej wioski, którzy chcieli odwiedzić swoje rodziny zamieszkałe po tej stronie granicy.
Wkrótce kapituluje Paryż. Polacy nie mogą zrozumieć, dlaczego francuscy żołnierze cieszą się z "końca wojny", "spokoju", i "powrotu do domu". Bronek z kolegami decyduje się przedostać do Wielkiej Brytanii.

W porcie w Dunkierce wejścia na pokład statku odmawia Achmatowicz, tłumacząc się, że "jaśnie pan już rok zalega mu z wypłatą" i dlatego nie ma zamiaru dłużej podróżować w towarzystwie Bronka. Panicz i Konarscy przedostają się do Anglii.

Na wyspach trzej przyjaciele zaciągają się do wojska. Trwa bitwa o Anglię - Polacy zaczynają być niesamowicie lubiani przez tubylców. Jednak Bronkowi, Michałowi i Władkowi nikt nie przydziela odpowiedzialnych zadań. Ich każdy dzień wygląda tak samo: patrolują wybrzeże, a po odbyciu służby udają się do miejscowego baru. Bronek próbuje załatwić przeniesienie całej trójki do Brygady Strzelców Karpackich w Palestynie podczas partyjki golfa ze swoim wujem - pułkownikiem z rządu londyńskiego, ale uzyskuje odmowę.

Pewnego dnia do pubu wbiega uradowany Michał. Twierdzi, że w wojsku chodzą słuchy o formowanym oddziale specjalnym dla Polaków. Nowiny przyniesione przez Michała niezwykle zaciekawiają dwójkę pozostałych. Bronek twierdzi, że o szczegóły należy się zapytać siedzących przy stoliku obok szkockich żołnierzy. Szkoci jednak twierdzą, że nic nie wiedzą. Polacy są nieustępliwi, chcą znać jakieś szczegóły. Brytyjczykom nie podoba się upór Polaków, w końcu wyrażają się o nich pogardliwie. Staje się to przyczyną bójki.

Kolejny dzień Bronek, Michał i Władek witają w areszcie. Okazało się, że pobili trzech żołnierzy i sześciu żandarmów. Wujek Bronka informuje ich, że za karę mają udać się do Glasgow i odbyć tam kurs administracji wojskowej. Panowie są zawiedzeni - oni chcą walczyć na froncie, a nie siedzieć za biurkiem!

Po dotarciu na miejsce okazuje się, że kurs administracji wojskowej to jedynie przykrywka szkolenia dla członków polskich sił specjalnych - cichociemnych. Bitwa w barze ostatecznie zaważyła na decyzji dowództwa o przeniesieniu trójki bohaterów do tego oddziału. Zaczyna się szkolenie.

Szkolenie jest bardzo wyczerpujące; oprócz ogromnej wiedzy teoretycznej, żołnierze poddawani są rygorystycznym treningom fizycznym. Chłopcy w Glasgow poznają Janka, który przybył tam z ZSRR z polecenia samego generała Andersa. Po początkowej nieufności do nowego kompana, zaprzyjaźniają się z nim.

Bronek osiąga najlepsze wyniki w strzelaniu ze wszystkich osób przechodzących szkolenie. Najlepiej dogaduje się z Władkiem, który jest nie do pobicia we wszystkich zadaniach wymagających siły fizycznej. Przełożeni dostrzegają siłę drzemiącą we współpracy tych dwóch mężczyzn i decydują, że to oni w Polsce będą prowadzić najtrudniejsze zadania. Przed zrzutem do Polski Bronek i Władek zdają trudny egzamin praktyczny: obydwoje zostają wywiezieni w głąb ciemnego lasu; pozostawieni tylko z jednym nożem mają odnaleźć oddaloną od nich o 50 km bazę. Test zdają z powodzeniem.


Na przywódcę grupy zostaje wybrany Władek. Odbywa się lot do Polski.... a resztę to już znacie

Film nie oddaje w całości charakterów postaci. Zarzucana wielokrotnie "sztywność" Bronka wynika z jego pochodzenia. Jednak nie jest on paniczem spoczywającym na laurach - już w czasie szkolenia daje z siebie wszystko, nie przeszkadza mu, że jest traktowany bez żadnych należnych mu przywilejów. To oddany patriota, nie może znieść porażki kraju w czasie wojny, chce walczyć z wrogiem za wszelką cenę walczyć, nawet kosztem własnego życia. Cechuje go opiekuńczość, nie lubi kiedy komuś dzieje się krzywda, chętnie bierze udział we wszystkich akcjach. W kraju denerwuje go bierność polskiego społeczeństwa wobec okupanta. Już w czasie szkolenia pozbywa się części swoich manier, jednak nie może przeboleć faktu, że przed wylotem do kraju, przełożeni ofiarowują mu cywilne buty o fasonie modnym 10 lat temu Na znak protestu idzie do renomowanego sklepu i kupuje sobie nową parę

A co do Wandy i Heleny:

Helena w czasie wojny jest strażniczka na Pawiaku.
Wanda wystąpiła w niemieckim filmie propagandowym, za co spotkała ją kara ze strony polskiego podziemia - obcięcie głowy na łyso. Obawia się także, że mógł zostać wydany na nią wyrok śmierci.

Dzięki Muszę przeczyta te ksiązki.

[Ssandi]

Nie ma za co Z ciekawostek dodam, że według opisu jednego ze Szkotów, Bronek "to Polak, wyglądający jak Hiszpan, który biegle mówi po angielsku".

[viva91]

Napisane przez LusiaPlotkara

niewinna. Rainer uknuł taką intrygę żeby Celina straciła zaufanie do wszystkich, że niby skoro przyjaciółka oraz żeby zaprzątnąć czymś jej glowe.

też tak uważam, Rainer niby milutki, ale będzie się starał za wszelką cenę ratować skórę genialna postać, uwielbiam go za jego bystrość

Napisane przez Ssandi

A mi właśnie w przeciwieństwie do większości, bardziej podobają mi się te serie, których czas akcji ma miejsce po wojnie. Pewnie dlatego, że nienawidzę czerwonych. Jak dla mnie najlepsza była V seria. Uważam, że była potrzebna, bo pokazała jak "miłościwie" panująca władza ludowa obchodziła się z patriotami, którzy walczyli o niepodległość Polski.

o właśnie, strzelanie może się fajnie ogląda, ale jednak serial bazuje (bazuje, nie odwzorowuje, żeby się nikt nie czepiał) na czasie historycznym i jak wojna się skończyła to się skończyła, po prostu nie mogą tyle strzelać i już. a ten czas "powojenny" jest bardzo dramatyczny, kiedy wszyscy cieszyli się z czasu pokoju, a Polacy siedzieli przygnieceni przez sowietów nie mogąc zaprotestować, że coś jest nie tak... to dopiero krew człowieka zalewa...

Napisane przez MsZet25

A co sądzicie o książce Czas Honoru ? ktoś czytał ?

bardzo fajna, dokładniejsza podoba mi się pokazanie ich historii znacznie wcześniejszej niż ta z serialu. i fajne są te drobniutkie wtrącenia erotyczne, w serialu tylko miłość i honor, jak już seks to tylko taki ocenzurowany - i nie chodzi mi o nagość, a namiętność i pokazanie uczucia lub brutalności.

Napisane przez Ssandi

Czas honoru - pożegnanie z Warszawą

łoo, nie wiedziałam szukałam, ale trzeciej znaleźć nie mogłam. no ale właśnie ta druga tak się skończyła, że tak podejrzewałam, iż to nie koniec

---------- Dopisano o 10:39 ---------- Poprzedni post napisano o 10:26 ----------

Napisane przez Niebieskooka arystokratka

Matka Wandy strasznie ją chroniła i zbyt na nią chuchała, a sama zawsze wolała oberwać i wziąć na siebie wszystkie obowiązki - na początku wojny Wanda przecież nie pracowała, a matka prasowała chyba mundury Niemcom.

W książce jest dokładnie wyjaśnione dlaczego tak się działo

Napisane przez Ssandi

Nie ma za co Z ciekawostek dodam, że według opisu jednego ze Szkotów, Bronek "to Polak, wyglądający jak Hiszpan, który biegle mówi po angielsku".

i to podobieństwo do Hiszpana zostało w książce wykorzystane w wątku, który w ogóle nie pojawił się w serialu - więc zachęcam innych do przeczytania

[groszek75]

o tak Bronek w ksiazce strzelal z Ryzkowskim w pojedynku o Wandzie, a potem mu sie pamiec odmienila, pamietal szyfry, a nie pamietal co jadl np. na sniadanie

i wlasnie tego wstepu w filmie brakowalo co przytoczyla nam kolezanka

[201607111040]

A o Janku coś pisało w ksiązce? Z góry mówię że serial oglądam od 2 serii

[viva91]

Napisane przez LusiaPlotkara

A o Janku coś pisało w ksiązce? Z góry mówię że serial oglądam od 2 serii

No to chyba jasne, że w książce "coś" o nim piszą

[201703061232]

Szkoda, że w serialu nie ma Achmatowicza - fajne były te wątki z nim

[MsZet25]

Czy tylko ja zawiodłam się na książce ? Myślałam, że będzie ona wiernym odwzorowaniem serialu, ale niestety tak nie jest, a szkoda

[viva91]

Napisane przez zbecka

Szkoda, że w serialu nie ma Achmatowicza - fajne były te wątki z nim

o tak

Napisane przez MsZet25

Czy tylko ja zawiodłam się na książce ? Myślałam, że będzie ona wiernym odwzorowaniem serialu, ale niestety tak nie jest, a szkoda

serial jest okrojony, w książce jest dużo więcej - i źle?

a tak swoją drogą, istnieje jakaś książka, która później jest wiernie odwzorowana na ekranie?

[201607111040]

Napisane przez viva91

No to chyba jasne, że w książce "coś" o nim piszą

Serio? Chodziło mi racej o jego przeszłość zanim poznał chłopaków

[Ssandi]

Napisane przez groszek75

o tak Bronek w ksiazce strzelal z Ryzkowskim w pojedynku o Wandzie, a potem mu sie pamiec odmienila, pamietal szyfry, a nie pamietal co jadl np. na sniadanie

i wlasnie tego wstepu w filmie brakowalo co przytoczyla nam kolezanka

O właśnie, tego zapomniałam dodać. Dziękuję

Napisane przez LusiaPlotkara

Serio? Chodziło mi racej o jego przeszłość zanim poznał chłopaków

Wątek Janka to jest najbardziej rozbudowanym wątkiem zaraz po wątku Bronka. Janek w książce jest wręcz postacią tragiczną - doświadczył bardzo wiele złego, alienuje się od społeczeństwa, ale chce walczyć na tyle na ile mu możliwości pozwolą. Jednak nie wiem gdzie mam umieścić opis Janka: tutaj czy może w tym wątku: https://wizaz.pl/forum/showthread.ph...#post42918101? Wybierzcie same

[Kamea2000]

W którymś z początkowych sezonów Lena prosi o przetłumaczenie z niemieckiego jakiegoś dokumentu bo "ona nie rozumie po niemiecku", w kolejnym sezonie jest agentką pełną gębą udającą Niemkę.
Czy możliwe jest aby w przeciągu dwóch lat (chyba tyle minęło) jest nauczyć się języka do tego stopnia by być nie do odróżnienia językowo od Niemców?

[Niebieskooka arystokratka]

Pamiętam to, bo też zwróciłam na to uwagę. Jest możliwe nauczenie się niemieckiego w ciągu dwóch lat, bo to jeden z prostszych języków, sama dość szybko się nauczyłam, ale nie sądzę, że można mówić aż tak perfekcyjnie, żeby mówić jak rodowita Niemka choćby ze względu na akcent.
W "Bękartach wojny" była fajna scena "tropienia" po akcentach kto z jakiego rejonu Niemiec pochodzi
Ja się bawarskiego i austriackiego niemieckiego nauczyłam

[201607111040]

Napisane przez Ssandi

O właśnie, tego zapomniałam dodać. Dziękuję




Wątek Janka to jest najbardziej rozbudowanym wątkiem zaraz po wątku Bronka. Janek w książce jest wręcz postacią tragiczną - doświadczył bardzo wiele złego, alienuje się od społeczeństwa, ale chce walczyć na tyle na ile mu możliwości pozwolą. Jednak nie wiem gdzie mam umieścić opis Janka: tutaj czy może w tym wątku: https://wizaz.pl/forum/showthread.ph...#post42918101? Wybierzcie same

Tutaj

[groszek75]

Napisane przez MsZet25

Czy tylko ja zawiodłam się na książce ? Myślałam, że będzie ona wiernym odwzorowaniem serialu, ale niestety tak nie jest, a szkoda

e no ksiazki zawsze sie roznia, to bardziej na filmie mozna sie zawiesc, ale ja bardzo nie lubie najpierw ogladac potem czytac, a tu tak wyszlo i mi pasuje, ze tam troszke inaczej jakby ciekawiej jest

[Niebieskooka arystokratka]

Właśnie, będę się denerwować, że książka jest inna od serialu, a zazwyczaj jest na odwrót

[ania z wzgórza marzeń]

Napisane przez Niebieskooka arystokratka

Właśnie, będę się denerwować, że książka jest inna od serialu, a zazwyczaj jest na odwrót

dla mnie ksiazka to rozszerzenie filmu, dodatkowe informacje daja naprawde wiele i super sie czyta; musze kupic 3 czesc

[groszek75]

wlasnie tak, tu pasuje idealnie poczytac po filmie i tez wrocic do tego wszystkiego jeszcze bardziej

[Niebieskooka arystokratka]

A tak w ogóle Ssandi wielkie dzięki za tak wyczerpujące streszczenie
Książkę przed chwilą kupiłam na allegro więc będzie poprawa stanu mojej wiedzy.