Mobbing w pracy

[skazana_na_bluesa]

ja bym poszła JAK NAJSZYBCIEJ do kierownika regionalnego, żeby wyjaśnić sprawę. żebyś sobie tego mitycznego kredyciku nie włożyła między bajki jak obie zaczną na ciebie nadawać do regionalnego. wtedy to możesz być zwolniona szybciej niż myślisz.

[joan941]

Dziś doszło do takiej sytuacji w salonie że popłakałam się przy mojej "kierowniczce" z bezsilności... Dostajemy czasami takie karty na których kierownik ocenia co pracownik powinien poprawić. Kilka rzeczy było ok, niech im będzie, zgadzam się. Ale jedna rzecz dotyczyla sytuacji, w której byłam tylko ja i kierowniczka. Poprosiłam ja o pomoc w pewnej sprawie, zamiast poszukać w procedurach (siedziała obok i miała problem ze ja o to poprosilam). Zapytałam w takim razie dlaczego kierownik regionalny jest informowany o takich drobnych sprawach i kto jej to powiedział. Kierowniczka wyparla się i powiedziała że to nie ona. Więc znowu okazuje się że ktoś melduja na mnie regularnie do regionalnego. Już omine to że sprawa jest blaha, ale na arkuszu było to rozpisane w kontekście tego, że nie ejstem samodzielna! Nie mam niestety znajomych w innych salonach tak jak one więc nie wykonam telefonu do przyjaciela, a myślałam że pytanie o pomoc to normalna sprawa kiedy pewne procedury są niejasne. Druga rzecz że tak na prawdę kierowniczka mogła ta kwestie omówić tylko ze mną, a magicznie ktoś przekazuje takie rzeczy regionalnej, okraszone pewnie epitetami takimi, abym wyszła na tym jak najgorzej. Kiedy już ze łzami w oczach zapytałam ja, gdzie ja mam w takim razie zgłaszać notoryczne obgadywanie przez koleżankę, czy na prawdę nie liczę się tu jako człowiek a tylko jako cyfra i powiedziałam że boję się odzywać w jakiejkolwiek sprawie, kierowniczka wyszła po prostu na obiad. A potem normalnie ze mną rozmawiała...

[Amazoniak]

chcą się ciebie pozbyć i skoro robią z ciebie niekompetentną sierotę to w pewnym momencie im się uda. Szukaj sobie na spokojnie innej pracy, nie ma sensu się ani z nimi szarpać ani im czegokolwiek udowadniać. Od początku jesteś na straconej pozycji i dopóki będą widzieć, że ich intrygi na ciebie działają to będą je kontynuować. Jedyne co możesz zrobić aby przetrwać do października, jeżeli już musisz, to ignorować je całkowicie, rozmawiać tylko na służbowe tematy i spuszczać przy każdej okazji. To jest mobbing i to ze strony obydwu osób, sama się nie wybronisz bo nie masz wsparcia ani w tej Kaśce ani w regionalnym, a im dłużej tam siedzisz tym bardziej niekompetentna będziesz się czuła przez nie. I tak się ciebie pozbędą więc zrób to pierwsza i znajdź coś sobie to tam nie czeka cię nic pozytywnego A najlepiej jakbyś poszła na L4 do października i niech sobie tam łby pourywają bez ciebie harpie

[sarraa]

Napisane przez joan941

Dziś doszło do takiej sytuacji w salonie że popłakałam się przy mojej "kierowniczce" z bezsilności... Dostajemy czasami takie karty na których kierownik ocenia co pracownik powinien poprawić. Kilka rzeczy było ok, niech im będzie, zgadzam się. Ale jedna rzecz dotyczyla sytuacji, w której byłam tylko ja i kierowniczka. Poprosiłam ja o pomoc w pewnej sprawie, zamiast poszukać w procedurach (siedziała obok i miała problem ze ja o to poprosilam). Zapytałam w takim razie dlaczego kierownik regionalny jest informowany o takich drobnych sprawach i kto jej to powiedział. Kierowniczka wyparla się i powiedziała że to nie ona. Więc znowu okazuje się że ktoś melduja na mnie regularnie do regionalnego. Już omine to że sprawa jest blaha, ale na arkuszu było to rozpisane w kontekście tego, że nie ejstem samodzielna! Nie mam niestety znajomych w innych salonach tak jak one więc nie wykonam telefonu do przyjaciela, a myślałam że pytanie o pomoc to normalna sprawa kiedy pewne procedury są niejasne. Druga rzecz że tak na prawdę kierowniczka mogła ta kwestie omówić tylko ze mną, a magicznie ktoś przekazuje takie rzeczy regionalnej, okraszone pewnie epitetami takimi, abym wyszła na tym jak najgorzej. Kiedy już ze łzami w oczach zapytałam ja, gdzie ja mam w takim razie zgłaszać notoryczne obgadywanie przez koleżankę, czy na prawdę nie liczę się tu jako człowiek a tylko jako cyfra i powiedziałam że boję się odzywać w jakiejkolwiek sprawie, kierowniczka wyszła po prostu na obiad. A potem normalnie ze mną rozmawiała...

Zastanów się, czy chcesz pracować w firmie, w której się pozwala na coś takiego? Myślę, że powinnaś szukać pracy, nie wdawaj się w żadne dyskusje i po prostu nie przejmuj, płacząc i się denerwując pokazujesz im tylko, że ich zachowanie przynosi takie skutki, jakich oczekują. Olej to i przychodź do pracy pracować i zdecydowanie szukaj nowej, bo powinnaś się stamtąd ewakuować. W kolejnej pracy już będzie inaczej, bo wyciągniesz wnioski i nie pozwolisz sobie na pewne rzeczy.

[joan941]

Napisane przez Amazoniak

chcą się ciebie pozbyć i skoro robią z ciebie niekompetentną sierotę to w pewnym momencie im się uda. Szukaj sobie na spokojnie innej pracy, nie ma sensu się ani z nimi szarpać ani im czegokolwiek udowadniać. Od początku jesteś na straconej pozycji i dopóki będą widzieć, że ich intrygi na ciebie działają to będą je kontynuować. Jedyne co możesz zrobić aby przetrwać do października, jeżeli już musisz, to ignorować je całkowicie, rozmawiać tylko na służbowe tematy i spuszczać przy każdej okazji. To jest mobbing i to ze strony obydwu osób, sama się nie wybronisz bo nie masz wsparcia ani w tej Kaśce ani w regionalnym, a im dłużej tam siedzisz tym bardziej niekompetentna będziesz się czuła przez nie. I tak się ciebie pozbędą więc zrób to pierwsza i znajdź coś sobie to tam nie czeka cię nic pozytywnego A najlepiej jakbyś poszła na L4 do października i niech sobie tam łby pourywają bez ciebie harpie

Pozbyć chce się mnie ewidentnie koleżanka i robi wszystko aby wszyscy zmienili o mnie zdanie na gorsze. A że jestem nadal najmłodsza w zespole to wierzą jej, nie mi. Jest to strasznie toksyczna osoba, ma dużo problemów osobistych, którymi ciągle mnie zamecza, non stop opowiada o sobie, a na boku próbuje zniszczyć. Książkowy przykład osoby toksycznej. Myślę intensywnie o tym l4, ale odkąd pracuje, byłam tylko 2 dni na takim zwolnieniu, bo po prostu czuję się zawsze jak mam iść jak ktoś kto traktuje pracę niepoważnie. Nie wiem dlaczego, ale zawsze mam straszne opory, chociaż nawet mój chłopak widząc, jak rozstrzesiona czasem wracam, ile razy płacze, wręcz każe mi iść na to zwolnienie, bo problemy z pracy notorycznie psują mi cały humor, nawet w dni wolne martwię się tylko praca.

Napisane przez sarraa

Zastanów się, czy chcesz pracować w firmie, w której się pozwala na coś takiego? Myślę, że powinnaś szukać pracy, nie wdawaj się w żadne dyskusje i po prostu nie przejmuj, płacząc i się denerwując pokazujesz im tylko, że ich zachowanie przynosi takie skutki, jakich oczekują. Olej to i przychodź do pracy pracować i zdecydowanie szukaj nowej, bo powinnaś się stamtąd ewakuować. W kolejnej pracy już będzie inaczej, bo wyciągniesz wnioski i nie pozwolisz sobie na pewne rzeczy.

Nie wdawanje się w dyskusje kończy się tylko tym, że udają że jest wszystko ok i bardziej zameczaja mnie swoimi osobistymi problemami a na boku poniżaja. Macie rację, tu trzeba tylko działać. Mam wrażenie że nawet nie ma sensu już walczyć o swoje

[krolowazimy]

Napisane przez joan941

Wiesz co budzi moje wątpliwości co do składania skargi? (...)

Kochana, czy po ostatniej sytuacji nadal masz wątpliwości?
Niestety tutaj sytuacja wygląda tak, że albo Ty, albo ona. Pisząc do przełożonego kierowniczki robisz sobie poniekąd "dupochron". Nie znam specyfiki Twojej pracy, ale mogłabyś zastanowić się jeszcze nad innymi "dupochronami".

Oczywiście, szukanie nowej pracy jest jak najbardziej wskazane. Ale uważam, że nic nie stoi na przeszkodzie, aby złożyć skargę, zażądać zaprzestania mobbingu lub ewentualnie przeniesienia Cię na inne stanowisko. Wygląda na to, że i tak długo nie zagrzejesz w tej pracy miejsca, a takim listem możesz tylko zyskać, bo do stracenia przecież nic nie masz.

[joan941]

Dziewczyny, ja już jednak nie mam siły na walkę. Kilka dni temu była w nas kierowniczka regionalna, ciagle zwracała mi uwagę, nawet przy klientach, przez co ze stresu zapomniałam o kilku kwestiach ze standardu obsługi (takie pitu pitu, które w korpo trzeba robić tylko przy kierowniku, żeby był zadowolony). Zaczęła sie na mnie wyżywać za złe wyniki, w sumie cały salon wyszedł marnie na koniec miesiąca ale to ja jestem najsłabsza psychicznie i ona na pewno to widzi. Zaczęła sugerować mi że nie ma tu dla mnie miejsca a kierowniczce salonu próbowała udowodnić że są podstawy aby dać mi plan naprawczy, jeśli w czasie jakiegoś tam okresu nie poprawią się moje wyniki to wtedy dają wypowiedzenie (podstaw nie było ale tak mnie nie lubi ze wymyślała na siłę)

Skoro nie mam szans na walkę nawet u regionalnej to po prostu sie zwalniam. W przyszłym tygodniu jestem umówiona do psychiatry i nie ukrywam że chce dostać zwolnienie na czas wypowiedzenia. Jestem i tak w złym stanie, poniżanie w pracy połączyło się z atakami paniki, z moimi wcześniejszymi problemami i nie radze sobie. Leci trzeci tydzień jak płaczę dzień w dzień i uważam że za daleko to wszystko zaszło. Biorę jakieś marne leki na uspokojenie, ale to za dużo nie daje.
Cieszę się tylko że mój chłopak jest cierpliwy i jest przy mnie kiedy znowu zaczynam płakać i wpadać w panikę. Nie wiem co zrobiłabym sama. Nie do końca rozumiem co się ze mną dzieje, ale kilka najbliższych osób, którym się zwierzyłam też stwierdziło, że mam duży problem i wręcz muszę iść do specjalisty, bo sobie sama nie pomogę...

[Nancy_M]

Napisane przez joan941

Dziewczyny, ja już jednak nie mam siły na walkę. Kilka dni temu była w nas kierowniczka regionalna, ciagle zwracała mi uwagę, nawet przy klientach, przez co ze stresu zapomniałam o kilku kwestiach ze standardu obsługi (takie pitu pitu, które w korpo trzeba robić tylko przy kierowniku, żeby był zadowolony). Zaczęła sie na mnie wyżywać za złe wyniki, w sumie cały salon wyszedł marnie na koniec miesiąca ale to ja jestem najsłabsza psychicznie i ona na pewno to widzi. Zaczęła sugerować mi że nie ma tu dla mnie miejsca a kierowniczce salonu próbowała udowodnić że są podstawy aby dać mi plan naprawczy, jeśli w czasie jakiegoś tam okresu nie poprawią się moje wyniki to wtedy dają wypowiedzenie (podstaw nie było ale tak mnie nie lubi ze wymyślała na siłę)



Skoro nie mam szans na walkę nawet u regionalnej to po prostu sie zwalniam. W przyszłym tygodniu jestem umówiona do psychiatry i nie ukrywam że chce dostać zwolnienie na czas wypowiedzenia. Jestem i tak w złym stanie, poniżanie w pracy połączyło się z atakami paniki, z moimi wcześniejszymi problemami i nie radze sobie. Leci trzeci tydzień jak płaczę dzień w dzień i uważam że za daleko to wszystko zaszło. Biorę jakieś marne leki na uspokojenie, ale to za dużo nie daje.

Cieszę się tylko że mój chłopak jest cierpliwy i jest przy mnie kiedy znowu zaczynam płakać i wpadać w panikę. Nie wiem co zrobiłabym sama. Nie do końca rozumiem co się ze mną dzieje, ale kilka najbliższych osób, którym się zwierzyłam też stwierdziło, że mam duży problem i wręcz muszę iść do specjalisty, bo sobie sama nie pomogę...

Oddałaś już wypowiedzenie? Do kiedy musisz się tam jeszcze męczyć?

[Fleur_D]

Dobrze, że odchodzisz. Żadna praca nie jest warta takiego stresu, a przypominam, że to tylko salon sprzedaży, a nie NASA czy Google. Ze znalezieniem podobnego zajęcia nie będziesz pewnie mieć większych problemów.



Z jednej strony szkoda, że oni wszyscy zostaną bezkarni, ale nie wiem czy w twojej sytuacji miałabyś szanse wygrać tę walkę. Trzeba mieć dowody i/lub świadków. A na razie to druga strona ma dowody, że sobie słabo radziłaś. Więc odpuszczenie może być najlepszym wyjściem. Ale może niech się wypowie ktoś bardziej kompetentny w tej sprawie.

[sarraa]

Napisane przez joan941

Dziewczyny, ja już jednak nie mam siły na walkę. Kilka dni temu była w nas kierowniczka regionalna, ciagle zwracała mi uwagę, nawet przy klientach, przez co ze stresu zapomniałam o kilku kwestiach ze standardu obsługi (takie pitu pitu, które w korpo trzeba robić tylko przy kierowniku, żeby był zadowolony). Zaczęła sie na mnie wyżywać za złe wyniki, w sumie cały salon wyszedł marnie na koniec miesiąca ale to ja jestem najsłabsza psychicznie i ona na pewno to widzi. Zaczęła sugerować mi że nie ma tu dla mnie miejsca a kierowniczce salonu próbowała udowodnić że są podstawy aby dać mi plan naprawczy, jeśli w czasie jakiegoś tam okresu nie poprawią się moje wyniki to wtedy dają wypowiedzenie (podstaw nie było ale tak mnie nie lubi ze wymyślała na siłę)

Skoro nie mam szans na walkę nawet u regionalnej to po prostu sie zwalniam. W przyszłym tygodniu jestem umówiona do psychiatry i nie ukrywam że chce dostać zwolnienie na czas wypowiedzenia. Jestem i tak w złym stanie, poniżanie w pracy połączyło się z atakami paniki, z moimi wcześniejszymi problemami i nie radze sobie. Leci trzeci tydzień jak płaczę dzień w dzień i uważam że za daleko to wszystko zaszło. Biorę jakieś marne leki na uspokojenie, ale to za dużo nie daje.
Cieszę się tylko że mój chłopak jest cierpliwy i jest przy mnie kiedy znowu zaczynam płakać i wpadać w panikę. Nie wiem co zrobiłabym sama. Nie do końca rozumiem co się ze mną dzieje, ale kilka najbliższych osób, którym się zwierzyłam też stwierdziło, że mam duży problem i wręcz muszę iść do specjalisty, bo sobie sama nie pomogę...

Radziłabym Ci wypisać na końcówkę wypowiedzenia zaległy urlop a resztę dni spędzić na zwolnieniu lekarskim. Niestety pracodawcy często nie potrafią się zachować w stosunku do osób na wypowiedzeniu, są obrażeni, mszczą się, itp.

[joan941]

Napisane przez Nancy_M

Oddałaś już wypowiedzenie? Do kiedy musisz się tam jeszcze męczyć?

Wypowiedzenie prawdopodobnie w przyszłym tygodniu, do tego czasu czekam z decyzją dot kredytu.

Napisane przez Fleur_D

Dobrze, że odchodzisz. Żadna praca nie jest warta takiego stresu, a przypominam, że to tylko salon sprzedaży, a nie NASA czy Google. Ze znalezieniem podobnego zajęcia nie będziesz pewnie mieć większych problemów.



Z jednej strony szkoda, że oni wszyscy zostaną bezkarni, ale nie wiem czy w twojej sytuacji miałabyś szanse wygrać tę walkę. Trzeba mieć dowody i/lub świadków. A na razie to druga strona ma dowody, że sobie słabo radziłaś. Więc odpuszczenie może być najlepszym wyjściem. Ale może niech się wypowie ktoś bardziej kompetentny w tej sprawie.

Nie mam szans. Nawet nie chce. Po prostu zbyt dużo czasu udają że wszystko jest ok, że mnie lubią. A na boku melduja sobie na bieżąco co dziś zawalilam i psują mi opinie nie tylko w naszym salonie. Plotki wychodzą nawet poza niego. Nie chcę mi się walczyć bo i tak byłby hejt że one takie dobre dla mnie a ja się mszcze. Nawet kilka dni temu moja ulubiona koleżanka była dla mnie niesamowicie miła, przynosiła mi ciasteczka itd. Nie rozumiem. Po prostu nie rozumiem. I już nie chce mi się rozkminiac jakie mają powody. Ja nie umiem funkcjonować w tak fałszywym środowisku. Wypalam się błyskawicznie.

Napisane przez sarraa

Radziłabym Ci wypisać na końcówkę wypowiedzenia zaległy urlop a resztę dni spędzić na zwolnieniu lekarskim. Niestety pracodawcy często nie potrafią się zachować w stosunku do osób na wypowiedzeniu, są obrażeni, mszczą się, itp.

Chłopak radzi mi żebym nawet dłużej posiedziala na l4 i później złożyła wypowiedzenie, ale chyba nie mam jaj żeby tak zrobić. Fakt faktem, nie musiałabym nawet teraz kłamać żeby dostać zwolnienie od psychiatry, ale moje myśli krążą wokół tego, że zrobię im problem. Wiem, chore po tym co o mnie mówią. Po prostu poczucie obowiązku.

[stotek]

Napisane przez joan941

Chłopak radzi mi żebym nawet dłużej posiedziala na l4 i później złożyła wypowiedzenie, ale chyba nie mam jaj żeby tak zrobić. Fakt faktem, nie musiałabym nawet teraz kłamać żeby dostać zwolnienie od psychiatry, ale moje myśli krążą wokół tego, że zrobię im problem. Wiem, chore po tym co o mnie mówią. Po prostu poczucie obowiązku.

I ja bym Ci poradzila to samo - skoro to nie będzie "lewe" L4, tylko zgodnie z prawda wystawiane przez lekarza, na podstawie wskazan medycznych, to siedz tak dlugo, az znajdziesz nowa prace. Zwlaszcza, jak wchodzi tu kwestia kredytu.

[skazana_na_bluesa]

coś się uparła na ten kredyt? przecież jak się zwolnisz to nie masz 100% pewności, że będziesz miała z czego to spłacić.

[joan941]

Napisane przez skazana_na_bluesa

coś się uparła na ten kredyt? przecież jak się zwolnisz to nie masz 100% pewności, że będziesz miała z czego to spłacić.

Uwierz mi ze jestem ostatnia osobą, która weźmie kredyt bez przemyślenia tego sto razy 😉 moi rodzice alkoholicy byli zadłużeni po uszy 😉 jednak kredyt studencki działa na innych zasadach, nie wiem nawet czy go wykorzystam czy będę odkladala raty na konto oszczędnościowe, ale ponieważ nie mam pewności czy na studiach nie wydarzy się coś nagłego, chce mieć zabezpieczenie.

[krolowazimy]

Autorko, co u Ciebie słychać?

[joan941]

Napisane przez krolowazimy

Autorko, co u Ciebie słychać?

Miło że ktoś pyta Zawodowo bardzo dobrze, ten awans sprawił że uwierzyłam w siebie i od razu człowiekowi jakoś tak lepiej na sercu. W pierwszym miesiącu plan zrobiony, zrobiłam z zespołem historyczny wynik bo salon poprzednio słabo prosperował.
Osoby z innych salonów, którymi zarządza moja poprzednia regionalna czasem mnie odwiedzą i mówią, że wiedzą co się w moim salonie działo, że cieszą się że tak wyszło. Że współczuli mi bo domyślali się jak zachowują się dziewczyny. Miło usłyszeć takie słowa. Bo będąc tam niemal uwierzyłam, że jestem bezużyteczna i nieprofesjonalna.

[DarkChocolate666]

Napisane przez joan941

Miło że ktoś pyta Zawodowo bardzo dobrze, ten awans sprawił że uwierzyłam w siebie i od razu człowiekowi jakoś tak lepiej na sercu. W pierwszym miesiącu plan zrobiony, zrobiłam z zespołem historyczny wynik bo salon poprzednio słabo prosperował.
Osoby z innych salonów, którymi zarządza moja poprzednia regionalna czasem mnie odwiedzą i mówią, że wiedzą co się w moim salonie działo, że cieszą się że tak wyszło. Że współczuli mi bo domyślali się jak zachowują się dziewczyny. Miło usłyszeć takie słowa. Bo będąc tam niemal uwierzyłam, że jestem bezużyteczna i nieprofesjonalna.

Super, ze Ci sie wszystko poukladalo.

[krolowazimy]

Napisane przez joan941

Miło że ktoś pyta Zawodowo bardzo dobrze, ten awans sprawił że uwierzyłam w siebie i od razu człowiekowi jakoś tak lepiej na sercu. W pierwszym miesiącu plan zrobiony, zrobiłam z zespołem historyczny wynik bo salon poprzednio słabo prosperował.
Osoby z innych salonów, którymi zarządza moja poprzednia regionalna czasem mnie odwiedzą i mówią, że wiedzą co się w moim salonie działo, że cieszą się że tak wyszło. Że współczuli mi bo domyślali się jak zachowują się dziewczyny. Miło usłyszeć takie słowa. Bo będąc tam niemal uwierzyłam, że jestem bezużyteczna i nieprofesjonalna.

Jak rozumiem, po powrocie z L4 dostałaś awans w swoim biurze lub przeniesiono Cię do innego biura? Czy to nowa praca?
Mogłabyś wyjaśnić, w jaki sposób zmieniła się Twoja sytuacja? Może byłaby to wskazówka dla innych w podobnym położeniu.


Bardzo się cieszę, że wszystko się poukładało!

A co do historycznych wyników sprzedaży (gratulacje!) to jest to najlepszy dowód na to, że TAK, byłaś mobbowana; ktoś celowo próbował obniżyć Twoje poczucie własnej wartości. Może te "towarzystwo" wyczuło Twój potencjał i zwyczajnie się Ciebie obawiało?

Trzymam kciuki za dalsze sukcesy, powodzenia!

[princess18]

Hej. Chciałabym się "podczepić" pod wątek,żeby nie spamować forum. Mam podobny problem, tyle, że u mnie jest to praca zespołowa. Co więcej, w najbliższym czasie zaczynamy kolejny projekt,a ta osoba jest moją przełożoną. Ze względu na mały staż pracy i specyficzną branżę mam problem ze znalezieniem pracy.

[amcziii]

Od około 4,5 lat borykam się ze stanami depresyjnymi , jestem młodą osobą mam dopiero 20 lat. Od 3 miesięcy pracuje w sklepie budowlanym , pewna osoba załatwiła mi tam pracę ale jestem nieszczęśliwa. Pracujemy w tygodniu więcej niż zakłada normalny ustawowy czas pracy , robimy 12 , praca w weekendy i mnóstwo stresu. Od miesiąca chce się zwolnić ale nie mogę bo nie mam innej pracy , aktualnie nie ma zbyt wielu ofert w moim mieście jak i trochę dalej od niego. Ta praca wyniszcza mój organizm nie jestem w stanie wstawać z łóżka , od dwóch miesięcy schudłam parę kilo bo nie mam ochoty nawet jeść w pracy a w domu zwyczajnie nie mam kiedy . Ta praca niszczy mój związek , nie spędzam z moim chłopakiem już tyle czasu , jesteśmy już dawno po zaręczynach i planujemy ślub a jak na razie nie zanosi się na niego bo jest coraz gorzej , codzienne kłótnie , brak bliskości ... Nie mam czasu nawet posprzątać w domu bo po pracy nie mam siły na nic wracając koło 21 do domu. Nie wiem co mam robić już chce się zwolnić ale rodzice nie pozwalają mi mimo to że wiedza jaka jest sytuacja , bo nie będę miała swoich pieniędzy mimo to że oszczędzam. Nie mam sił coraz częściej myślę o popełnieniu samobójstwa albo o jakiś głupotach . Nie śpię nocami myśląc o pracy. Proszę o pomoc. Wiem że tekst jest chaotyczny ale pisze to w przypływie emocji i stresu.

[SobieR]

Zwolnij się. Ta praca Cię wyniszcza.
Na prawdę nie ma innych miejsc pracy w Twojej okolicy?

[Guziu_12]

Ja też bym się zwolniła............ To nie na Twoje nerwy kochana

[millenadr]

Też dziewczyny bym się zwolniła jakbym doświadczyła czegoś takiego. Walczmy o swoje !

[princess18]

Fajnie się mówi, żeby się zwolnić..ale to nie jest takie proste z małym doświadczeniem zawodowym. Obecnie jestem zwolniona, szukam pracy od 1,5 miesiąca..i lipa. Jestem trochę podłamana tym faktem

[Craiks]

No niestety, o dobrą pracę w tych czasach bardzo ciężko Nie załamuj się. Może powinnaś skonsultować z kimś swoje CV?

[DodziaW]

Napisz CV, skonsultuj je, zrób sobie plan realizacji poszukiwań pracy, realizuj krok po kroku - przeszukiwanie ofert, przygotowanie prezentacji samej siebie na portalach z pracą itd. - mi takie coś dało poczucie pewności - że robię wszystko w kierunku, żeby zmienić toksyczne otoczenie. I udało się - chociaż nie do końca tak jak myślałam - bo musiałam przejść przez "szkołę" jednego z popularnych marketów - ale najważniejsze było to, że wydostałam się ze środowiska, przez które miałam depresję. Spróbuj - mi to pomogło

[krolowazimy]

Dokładnie. Najgorsze, co można sobie uczynić, to brak zmiany i tkwienie w wyniszczającym środowisku.

[Szprotqa]

Napisane przez amcziii

Od około 4,5 lat borykam się ze stanami depresyjnymi , jestem młodą osobą mam dopiero 20 lat. Od 3 miesięcy pracuje w sklepie budowlanym , pewna osoba załatwiła mi tam pracę ale jestem nieszczęśliwa. Pracujemy w tygodniu więcej niż zakłada normalny ustawowy czas pracy , robimy 12 , praca w weekendy i mnóstwo stresu. Od miesiąca chce się zwolnić ale nie mogę bo nie mam innej pracy , aktualnie nie ma zbyt wielu ofert w moim mieście jak i trochę dalej od niego. Ta praca wyniszcza mój organizm nie jestem w stanie wstawać z łóżka , od dwóch miesięcy schudłam parę kilo bo nie mam ochoty nawet jeść w pracy a w domu zwyczajnie nie mam kiedy . Ta praca niszczy mój związek , nie spędzam z moim chłopakiem już tyle czasu , jesteśmy już dawno po zaręczynach i planujemy ślub a jak na razie nie zanosi się na niego bo jest coraz gorzej , codzienne kłótnie , brak bliskości ... Nie mam czasu nawet posprzątać w domu bo po pracy nie mam siły na nic wracając koło 21 do domu. Nie wiem co mam robić już chce się zwolnić ale rodzice nie pozwalają mi mimo to że wiedza jaka jest sytuacja , bo nie będę miała swoich pieniędzy mimo to że oszczędzam. Nie mam sił coraz częściej myślę o popełnieniu samobójstwa albo o jakiś głupotach . Nie śpię nocami myśląc o pracy. Proszę o pomoc. Wiem że tekst jest chaotyczny ale pisze to w przypływie emocji i stresu.

Masz jakies wieksze miasto w swoim poblizu? Moze tam szukac?

[MalgorzataDadalska]

Ze względu na wiele pytań na temat mobbingu postanowiłam przygotować pełny poradnik o mobbingu w pracy. Zapraszam do zapoznania się /link/

W artykule opisuję czym jest mobbing, jak udowodnić mobbing, co grozi za mobbing, czy możemy liczyć na odszkodowanie. Mam nadzieje że komuś pomorze.
Pozdrawiam
dr Małgorzata Dądalska
Adwokat

[elkiza81]

Napisane przez plazowicz9

Według regulacji prawnych http://www.trybunet.pl/art/mobbing-c...-go-udowodnic/ najlepiej dążyć do mediacji.

Szkoda, że o tym nie wiedziałam. Poprosiłam kolegę z pracy o pomoc, czyli o jego mediacje. Skończyło się na tym, że dostałam w kość od całego zespołu. Ja zostałam wyrzucona z oddziału, a koleżanka ma opinię tej, która po prostu taka jest...

Wysłane z mojego SM-J600FN przy użyciu Tapatalka