Ludzie z nerwicą oraz depresją - grupa wsparcia cz. III.

[Mija62]

Nie wiedziałam, że depresja ma takie przykre oblicze. Raczej myślałam, że na skutek jakiś traumatycznych sytuacji (np śmierć kogoś) człowiek się załamuje, a nie, że tak bez przyczyny. Q

[Lianhua]

Napisane przez Mija62

Nie wiedziałam, że depresja ma takie przykre oblicze. Raczej myślałam, że na skutek jakiś traumatycznych sytuacji (np śmierć kogoś) człowiek się załamuje, a nie, że tak bez przyczyny. Q

To raczej nie jest bez przyczyny. Np w moim przypadku nie było żadnych traumatycznych przeżyć. Za to moje dzieciństwo nie wyglądało bajkowo, nigdy nie miałam w nikim wsparcia, zawsze słyszałam, ze z tym sobie nie dam rady, do tego się nie nadaje, ten/ta lepszy ode mnie. Zawsze dla mnie była mocno widoczna różnica w traktowaniu między mną a moim bratem. Ja miałam zakazywane wszystko, on mógł robić co chce (ta różnica jest wciąż widoczna i teraz. U mojej mamy już nie, za to u mojego taty wciąż). Tak weszłam w nastoletni wiek i tu zaczęły się dodatkowo problemy w szkole rożnego rodzaju. O dziwo nigdy nikt się nade mną tez w szkole nie znęcał. Ale i tak było zle. W dorosłości mimo, ze zawsze myślałam, ze jestem pewna siebie i znam swoją wartość wszystko zaczęło się powoli zmieniać. Nie dość, ze ciagle wyłazi ze mnie ta JA z małoletnich lat, to doszły inne problemy. Tak na dobra sprawę, ze coś jest ze mną nie tak zauważyłam i zdecydowałam się coś z tym zrobić dopiero pod koniec 2019 roku. I patrząc teraz w tył, wyraźnie widzę, ze to nie tak, ze to pojawiło się nagle (chociaż tak właśnie myślałam), tylko to moje zachowanie i coraz gorsze samopoczucie ciągnęło się od dwudziestki (w tej chwili brakuje mi kilku msc do 30).
To nie zawsze musi być coś traumatycznego. To mogą być nawet pierdoły, które dziejąc się przez dłuższy czas zaczynaja coraz bardziej ciążyć.


Wysłane z iPhone za pomocą Tapatalk

[Miss_Suze]

Napisane przez Lianhua

To raczej nie jest bez przyczyny. Np w moim przypadku nie było żadnych traumatycznych przeżyć. Za to moje dzieciństwo nie wyglądało bajkowo, nigdy nie miałam w nikim wsparcia, zawsze słyszałam, ze z tym sobie nie dam rady, do tego się nie nadaje, ten/ta lepszy ode mnie. Zawsze dla mnie była mocno widoczna różnica w traktowaniu między mną a moim bratem. Ja miałam zakazywane wszystko, on mógł robić co chce (ta różnica jest wciąż widoczna i teraz. U mojej mamy już nie, za to u mojego taty wciąż). Tak weszłam w nastoletni wiek i tu zaczęły się dodatkowo problemy w szkole rożnego rodzaju. O dziwo nigdy nikt się nade mną tez w szkole nie znęcał. Ale i tak było zle. W dorosłości mimo, ze zawsze myślałam, ze jestem pewna siebie i znam swoją wartość wszystko zaczęło się powoli zmieniać. Nie dość, ze ciagle wyłazi ze mnie ta JA z małoletnich lat, to doszły inne problemy. Tak na dobra sprawę, ze coś jest ze mną nie tak zauważyłam i zdecydowałam się coś z tym zrobić dopiero pod koniec 2019 roku. I patrząc teraz w tył, wyraźnie widzę, ze to nie tak, ze to pojawiło się nagle (chociaż tak właśnie myślałam), tylko to moje zachowanie i coraz gorsze samopoczucie ciągnęło się od dwudziestki (w tej chwili brakuje mi kilku msc do 30).
To nie zawsze musi być coś traumatycznego. To mogą być nawet pierdoły, które dziejąc się przez dłuższy czas zaczynaja coraz bardziej ciążyć.


Wysłane z iPhone za pomocą Tapatalk

U mnie prawdopodobnie powodem było prześladowanie w gimnazjum.

[Mija62]

Miałam bardzo podobne dzieciństwo, więc tu Cię rozumiem.

I bardziej chodziło mi o to, że czujesz się jak śmieć(aż przykro mi to pisać) a przecież nim nie jesteś. To że śmieciem powinien czuć się morderca, gwałciciel czy pedofil, a nie Ty czy Elbezebub.
I oczywiście nie twierdzę, że trudne dzieciństwo to pierdoła. Tylko jesti przykro, że ktoś tak się czuję. No nie sądzę że kogoś zabiłaś

[sideritis]

Napisane przez hanika

Mam do Was pytanie. Czy ktoś z Was stosuje jakieś metody relaksacyjne, medytacje etc.? Cały czas się do tego zbieram, ale jak jest dobrze to nie czuję potrzeby, a jak jest gorzej to nie mam sił i chęci.

Czy faktycznie regularne relaksowanie się np przed snem pomaga? Przynosi jakieś efekty?

Słucham ASMR praktycznie codziennie przed snem bo mnie bardzo odpręża. Kupiłam również matę do akupresury i dumam nad kocem obciążeniowym.
Dodatkowo rozciągam się, roluję i regularnie odwiedzam fizjoterapeutę.

Ja czuję się w miarę stabilnie, chociaż wiem że najbliższe miesiące będą ciężkie (zimno i ciemno)

[Lianhua]

Napisane przez Mija62

Miałam bardzo podobne dzieciństwo, więc tu Cię rozumiem.

I bardziej chodziło mi o to, że czujesz się jak śmieć(aż przykro mi to pisać) a przecież nim nie jesteś. To że śmieciem powinien czuć się morderca, gwałciciel czy pedofil, a nie Ty czy Elbezebub.
I oczywiście nie twierdzę, że trudne dzieciństwo to pierdoła. Tylko jesti przykro, że ktoś tak się czuję. No nie sądzę że kogoś zabiłaś

Jeszcze mi się nie zdarzyło nikogo zabić
A ja właśnie twierdzę, że trudne dzieciństwo dla osoby dorosłej to pierdoła, tym bardziej takie jak moje. Nie rozumiem, dlaczego wciąż się rozpatruje takie rzeczy w dorosłym życiu, skoro to już dawno ma się za sobą.
Nikt mnie nie próbował zabić, nikt mnie nie zgwałcił, no może zostałam uderzona w dzieciństwie jakieś 3 razy, ale to raczej nic takiego i powinnam dać już z tym spokój. A ja na wszystko patrzę właśnie przez pryzmat dzieciństwa, jakbym wciąż nastolatką była i działo się to wciąż na porządku dziennym. Ludzi oceniam swoimi "oczami nastolatki".

[SteveS]

Napisane przez Lianhua

Jeszcze mi się nie zdarzyło nikogo zabić
A ja właśnie twierdzę, że trudne dzieciństwo dla osoby dorosłej to pierdoła, tym bardziej takie jak moje. Nie rozumiem, dlaczego wciąż się rozpatruje takie rzeczy w dorosłym życiu, skoro to już dawno ma się za sobą.
Nikt mnie nie próbował zabić, nikt mnie nie zgwałcił, no może zostałam uderzona w dzieciństwie jakieś 3 razy, ale to raczej nic takiego i powinnam dać już z tym spokój. A ja na wszystko patrzę właśnie przez pryzmat dzieciństwa, jakbym wciąż nastolatką była i działo się to wciąż na porządku dziennym. Ludzi oceniam swoimi "oczami nastolatki".

Trudne dzieciństwo dla osoby dorosłej nie może być pierdołą, bo przez to dzieciństwo dana osoba jest dorosła i jest taka, jaka jest.

[tinkerver2]

Napisane przez sideritis

Słucham ASMR praktycznie codziennie przed snem bo mnie bardzo odpręża. Kupiłam również matę do akupresury i dumam nad kocem obciążeniowym.

Dodatkowo rozciągam się, roluję i regularnie odwiedzam fizjoterapeutę.



Ja czuję się w miarę stabilnie, chociaż wiem że najbliższe miesiące będą ciężkie (zimno i ciemno)

Kołdra obciążeniowa jest cudowna, ja pod moją kołderką regularnie spałam, teraz tylko przykrywam się na kilkadziesiąt minut wieczorem.


Wysłane z mojego moto g(8) power przy użyciu Tapatalka

[Czubas]

Pierwsze słyszę o kołdrze obciążeniowej. Polecacie ją? Warto kupić?

[tinkerver2]

Napisane przez Lianhua

Jeszcze mi się nie zdarzyło nikogo zabić

A ja właśnie twierdzę, że trudne dzieciństwo dla osoby dorosłej to pierdoła, tym bardziej takie jak moje. Nie rozumiem, dlaczego wciąż się rozpatruje takie rzeczy w dorosłym życiu, skoro to już dawno ma się za sobą.

Nikt mnie nie próbował zabić, nikt mnie nie zgwałcił, no może zostałam uderzona w dzieciństwie jakieś 3 razy, ale to raczej nic takiego i powinnam dać już z tym spokój. A ja na wszystko patrzę właśnie przez pryzmat dzieciństwa, jakbym wciąż nastolatką była i działo się to wciąż na porządku dziennym. Ludzi oceniam swoimi "oczami nastolatki".

Trudne dzieciństwo/dojrzewanie to nie tydzień gorszego traktowania, bo rodzice ma kryzys, tylko LATA dojrzewania w jakiejś patologii (i pisząc o patologii nie mam na myśli alkoholizmu, znęcania się, tylko jakieś odstępstwo od normy), dosłownie LATA, więc wcale mnie nie dziwi, że nie można przejść do porządku dziennego tak o.

Wysłane z mojego moto g(8) power przy użyciu Tapatalka

---------- Dopisano o 09:27 ---------- Poprzedni post napisano o 09:26 ----------

Napisane przez Czubas

Pierwsze słyszę o kołdrze obciążeniowej. Polecacie ją? Warto kupić?

Polecam w 100%

Wysłane z mojego moto g(8) power przy użyciu Tapatalka

[Czubas]

Napisane przez tinkerver2

Trudne dzieciństwo/dojrzewanie to nie tydzień gorszego traktowania, bo rodzice ma kryzys, tylko LATA dojrzewania w jakiejś patologii (i pisząc o patologii nie mam na myśli alkoholizmu, znęcania się, tylko jakieś odstępstwo od normy), dosłownie LATA, więc wcale mnie nie dziwi, że nie można przejść do porządku dziennego tak o.

Wysłane z mojego moto g(8) power przy użyciu Tapatalka

---------- Dopisano o 09:27 ---------- Poprzedni post napisano o 09:26 ----------

Polecam w 100%

Wysłane z mojego moto g(8) power przy użyciu Tapatalka

Realnie czujecie mniejsze pobudzenie i czujecie się spokojniejsze pod nią? Na stres i lęki bym wzięła. Właśnie o niej czytam i jestem w szoku, bo prędzej o czymś takim nie słyszałam...

[Higurashi]

Napisane przez Lianhua

Jeszcze mi się nie zdarzyło nikogo zabić

A ja właśnie twierdzę, że trudne dzieciństwo dla osoby dorosłej to pierdoła, tym bardziej takie jak moje. Nie rozumiem, dlaczego wciąż się rozpatruje takie rzeczy w dorosłym życiu, skoro to już dawno ma się za sobą.

Nikt mnie nie próbował zabić, nikt mnie nie zgwałcił, no może zostałam uderzona w dzieciństwie jakieś 3 razy, ale to raczej nic takiego i powinnam dać już z tym spokój. A ja na wszystko patrzę właśnie przez pryzmat dzieciństwa, jakbym wciąż nastolatką była i działo się to wciąż na porządku dziennym. Ludzi oceniam swoimi "oczami nastolatki".

Moje dzieciństwo (nie tylko pod kątem rodziców, bo akurat oni mi traumy nie zasponsorowali) miało na mnie OGROMNY wpływ i dalej to widzę. Jestem w stanie naprawdę sporo swoich zachowań i kompleksów powiązać sama, nie mówiąc już o poprzednim terapeucie. Nie wypowiem się za wszystkich ale w moim przypadku to absolutnie nie jest pierdoła. Wręcz przeciwnie. To jest to, co niestety w dużej mierze mnie ukształtowało.

Sent from my M2101K6G using Tapatalk

[Mija62]

Dziś (wczoraj zresztą też) jestem mega poirytowana i wszystko mnie drażni. Boli mnie też głowa i aż na oczy, myślałam że ciśnienie mi skoczyło, ale zmierzyłam i 107:79
Tabletki biorę cały miesiąc, więc nie działają? Czy jeszcze muszę poczekać?
Może ktoś brał Faxolet i ma jakieś spostrzeżenia?

[54ce3fbc88f185a301100989ca5a9ee48614e14d_61d631024e2fc]

Napisane przez Mija62

Dziś (wczoraj zresztą też) jestem mega poirytowana i wszystko mnie drażni. Boli mnie też głowa i aż na oczy, myślałam że ciśnienie mi skoczyło, ale zmierzyłam i 107:79
Tabletki biorę cały miesiąc, więc nie działają? Czy jeszcze muszę poczekać?
Może ktoś brał Faxolet i ma jakieś spostrzeżenia?

To prawdopodobnie migrena jeśli odczuwasz bóle oczu a mdłość masz? Najlepiej skontaktuj się ze swoim lekarzem jeśli nie jesteś pewna co do leków. Z tego co mi wiadomo po miesiącu czasu leki powinny poprawić Twoje samopoczucie .

[Mija62]

[1=54ce3fbc88f185a30110098 9ca5a9ee48614e14d_61d6310 24e2fc;89016449]To prawdopodobnie migrena jeśli odczuwasz bóle oczu a mdłość masz? Najlepiej skontaktuj się ze swoim lekarzem jeśli nie jesteś pewna co do leków. Z tego co mi wiadomo po miesiącu czasu leki powinny poprawić Twoje samopoczucie .[/QUOTE]

Tak trochę miałam też mdłości, ale nie łączyłam z tym, raczej z cateringiem, bo mam nietolerancje laktozy, a czasami są tam posiłki z nabiałem i mimo, że biorę wtedy enzym laktozy, to mam mdłości, myślałam że to tego.
Właśnie zamierzam zadzwonić, ale ciągle to odkładam w czasie.

[bbab4b1e68366f09bc3914c9672f02df694c852f_622be7447f718]

Ja ogólnie znam mechanizm (teoretycznie) działania takich leków, ale niekoniecznie w przypadku siebie chociażby potrafiłam to sobie wytłumaczyć. U mnie sprawdziły się tylko leki nasenne plus inne, raczej rzadko stosowane, w bardzo złym okresie. W sumie nie wiem, co by było, gdyby nagle tak jakby samo mi się trochę nie zaczęło poprawiać, a później nie popchnęłabym tego wszystkimi innymi środkami.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

---------- Dopisano o 21:40 ---------- Poprzedni post napisano o 21:37 ----------

Plus ja ogólnie może inaczej bym zareagowała, gdybym zaczęła brać je jakieś pół roku wcześniej, od razu chodzić do psychologa lub na terapię plus odcięła jeden problem z życia i poszła chociaż na miesiąc L4.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Mija62]

Teraz już tylko chce mi się płakać, że taka okropna dzisiaj byłam
:/

[obLIWion]

Napisane przez Mija62

Teraz już tylko chce mi się płakać, że taka okropna dzisiaj byłam
:/

Co tam nabroiłaś

[Mija62]

Napisane przez obLIWion

Co tam nabroiłaś

Byłam cały czas zdenerwowana na starsze dziecko, gdy mnie nie słuchał, gdy prosiłam go, żeby był ciszej, wszystko mnie drażniło. Nie chcę być taka, wiesz nie hałasuj, nie skacz, nie kop piłką, bo mnie głowa boli, a to przeciez jeszcze dziecko.

[54ce3fbc88f185a301100989ca5a9ee48614e14d_61d631024e2fc]

Hej Wam !

Zastanawiam się jak wasza rodzina i bliscy odnoszą się do waszych problemów ze zdrowiem psychicznym ? Pomagają ,okazują wsparcie w chorobie czy raczej odnoszą się do tego lekceważąco?

[obLIWion]

Napisane przez Mija62

Byłam cały czas zdenerwowana na starsze dziecko, gdy mnie nie słuchał, gdy prosiłam go, żeby był ciszej, wszystko mnie drażniło. Nie chcę być taka, wiesz nie hałasuj, nie skacz, nie kop piłką, bo mnie głowa boli, a to przeciez jeszcze dziecko.

Jedna z użytkowniczek ma w opisie: "W stresie ludzie robią głupstwa" czy jakoś tak. Uszy do góry!

[Mija62]

Napisane przez obLIWion

Jedna z użytkowniczek ma w opisie: "W stresie ludzie robią głupstwa" czy jakoś tak. Uszy do góry!

Wiesz mi nie chodzi żeby mnie pocieszać, tylko mam ten realny problem, nie chce przeżucać swoich flustracji na dziecko i potrzebuje porady, jak sobie z tym poradzić, a poklepywanie po plecach, to tak jakby powiedzieć, miałaś gorszy dzień i wyładowałaś się na dziecku zdarza się.
Nie chce żeby to się zdarzało, a jednocześnie nie potrafię tego zmienić. 😓😓😓

[obLIWion]

Napisane przez Mija62

Wiesz mi nie chodzi żeby mnie pocieszać, tylko mam ten realny problem, nie chce przeżucać swoich flustracji na dziecko i potrzebuje porady, jak sobie z tym poradzić, a poklepywanie po plecach, to tak jakby powiedzieć, miałaś gorszy dzień i wyładowałaś się na dziecku zdarza się.
Nie chce żeby to się zdarzało, a jednocześnie nie potrafię tego zmienić. 😓😓😓

Rozwiązania realnego problemu Ci nie podam, więc poklepałem Nie chcę Cię martwić, ale skoro nie jesteś w stanie kontrolować złości (w sumie terapeuta mógłby z Tobą nad tym popracować), to co? W ciężkich chwilach dzieci do sąsiadki? Nie. Nie wiem czy takie coś mogłoby rozwiązać sprawę, ale można dziecko wziąć do psychologa. Niech pogada o Twoich humorach i sprawdzi jak dziecko to znosi. Na koniec klepnę jeszcze raz, nie znam rodzica, którego by w którymś momencie krew nie zalała i nie krzyknął na dziecko. A jak Cię zdenerwuje, to tulimy, czytamy. Jakoś trzeba przeżyć.

[bbab4b1e68366f09bc3914c9672f02df694c852f_622be7447f718]

To jest właśnie dobry powód na pójście do specjalisty. Właśnie żeby przegadać, co się na bieżąco dzieje i zrozumieć też siebie, jaka jest przyczyna wpadania w taki stan. Później praca nad tym, jak można to ewentualnie zmienić, może czegoś sami nie widzimy itd. Wszystko to niestety wymaga czasu i pracy.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Mija62]

obli wiedziałam, że to tak zabrzmi, chodzi mi o to, że ja nie chcę się usprawiedliwić, swojego zachowania. Nie wpadam w jakaś złość, nie mam nie wiem napadów złości, tylko mnie drażni wszystko i gdy mu zwracam uwagę np żeby nie mlaskał, to nie krzyczę, nie wyzywam go, tylko w moim głosie słychać złość, później np młodszy śpi, a ten starszy rzuca piłeczką akurat o ścianę sąsiadującą z pokojem gdzie śpi, to znowu z nerwami zwracam mu uwagę, a za chwilę chce coś zjeść, a ja np dopiero wróciłam z kuchni i zdążyłam usiąść, a on znowu coś chce i znowu jestem zła.
A chciałbym być miła.
Może za dużo od siebie wymagam.

[obLIWion]

Napisane przez Mija62

obli wiedziałam, że to tak zabrzmi, chodzi mi o to, że ja nie chcę się usprawiedliwić, swojego zachowania. Nie wpadam w jakaś złość, nie mam nie wiem napadów złości, tylko mnie drażni wszystko i gdy mu zwracam uwagę np żeby nie mlaskał, to nie krzyczę, nie wyzywam go, tylko w moim głosie słychać złość, później np młodszy śpi, a ten starszy rzuca piłeczką akurat o ścianę sąsiadującą z pokojem gdzie śpi, to znowu z nerwami zwracam mu uwagę, a za chwilę chce coś zjeść, a ja np dopiero wróciłam z kuchni i zdążyłam usiąść, a on znowu coś chce i znowu jestem zła.
A chciałbym być miła.
Może za dużo od siebie wymagam.

Lubię Cię tak wizażowoI Ci powiem, że tu sprawa wymaga pogłaskania kota albo przytulenia chłopa Zachowujesz się jak normalny rodzic, a dziecko jak normalne dziecko. Wczoraj odwiedziłem parkę. Mają dzieci 4 i 2 lata. Że dopiero co sobie usiedli a tu już któreś coś chce to norma. Wyjątek stanowi to, że jakoś wbili do głowy 4l, że jak 2l śpi to cisza. Bawimy się, ale bez krzyków i skakania. Kiedy ojciec wrócił z 2l po drzemkospacerze, 4l obwieściło że trzeba być cicho bo 2l śpi. Może kwestia znalezienia absorbujących, ale niewymagających krzyków i aktywności fizycznej zajęć dla starszego kiedy młodszy śpi. Poczytać, od biedy puścić bajkę. Związać i zakneblowaćMiniw ylew to norma u rodziców. Wspomniana para przeżywa te wylewy ale co zrobić...przecież to dziecko Pewnie że zdarza się krzyknąć. No chyba tylko niemowie i superniani sie nie zdarza.

[tinkerver2]

Wczoraj otrzymałam diagnozę z krajowego centrum autyzmu - asperger nieoficjalnie, bo oficjalnie - cechy całościowych zaburzeń rozwojowych f84.5, bo u dorosłych nie diagnozuje się aspergera.
Jestem też po 1 wizycie u psychiatry, druga część diagnostyki 13.12. Na razie wywiad wstępny.
Po tej wizycie mam dać znać czy decyduje się na terapię w tym krajowym centrum autyzmu (nowy psycholog, więc ma terminy).
Dużo mi to rozjaśniło.

Wysłane z mojego moto g(8) power przy użyciu Tapatalka

[obLIWion]

Napisane przez tinkerver2

Wczoraj otrzymałam diagnozę z krajowego centrum autyzmu - asperger nieoficjalnie, bo oficjalnie - cechy całościowych zaburzeń rozwojowych f84.5, bo u dorosłych nie diagnozuje się aspergera.
Jestem też po 1 wizycie u psychiatry, druga część diagnostyki 13.12. Na razie wywiad wstępny.
Po tej wizycie mam dać znać czy decyduje się na terapię w tym krajowym centrum autyzmu (nowy psycholog, więc ma terminy).
Dużo mi to rozjaśniło.

Wysłane z mojego moto g(8) power przy użyciu Tapatalka

Mogłabyś opowiedzieć jak to było? Mam na myśli co zrobiłaś. Pojechałaś gdzieś i poprosiłaś o diagnozę bo to Ci jest i tamto, dali Ci test czy pogadali i diagnoza? Nie ogarniam a jestem ciekaw.

[tinkerver2]

Napisane przez obLIWion

Mogłabyś opowiedzieć jak to było? Mam na myśli co zrobiłaś. Pojechałaś gdzieś i poprosiłaś o diagnozę bo to Ci jest i tamto, dali Ci test czy pogadali i diagnoza? Nie ogarniam a jestem ciekaw.

Zadzwoniłam do krajowego centrum autyzmu w swoim mieście, umówili mnie. Wypełniłam kwestionariusz (moja matka wypełniała część dot dziexistwa, ja część dorosła), rozmowa z dwoma psychiatrami.

Wysłane z mojego moto g(8) power przy użyciu Tapatalka

---------- Dopisano o 10:58 ---------- Poprzedni post napisano o 10:55 ----------

Dodam tylko ze wczoraj o 10 do mnie zadzwonili czy mogę być na 14:00, bo wizytę miałam wyznaczona na początek lutego dopiero. Wiec pojechałam. Trafiło mi się jak slepej kurze ziarno

Wysłane z mojego moto g(8) power przy użyciu Tapatalka

[tinkerver2]

Pojutrze kolejna wizyta u psychiatry. Z moim życiem tylko gorzej, dzieje się źle. Nie mam w nikim wsparcia. Jestem sama.

Wysłane z mojego moto g(8) power przy użyciu Tapatalka