jak podnieść swoją samoocenę?

[laraacroftt]

Miała któraś z was problemy z poczuciem wartości? Udało wam się je jakoś podnieść? Chętnie poczytam wasze historie, dowiem się co spowodowało, że poczułyście się lepiej same ze sobą. Wasze przeżycia, doświadczenia, wnioski mile widziane.

[zakonna]

Miałyśmy. Pomogła terapia i starzenie się 🤣 im starsza tym więcej rzeczy mamy maksymalnie w doopie

siła spokoju

[TakaSamaInna]

Tak, wiek tu sporo pomaga. U mnie dopiero po studiach w pełni zaakceptowałam siebie. Co prawda każda z nas ma gorsze dni, ale najważniejsze to przestać uzależniać swoją ocenę od opinii innych ludzi. Świat jest bardzo różnorodny i co jednemu się podoba - niekoniecznie spodoba się innemu, więc dlaczego chcieć się przypodobać jakieś grupie? Trzeba też zrozumieć, że nawet jak się ma coś nietypowego/innego to nie znaczy, że wygląda się gorzej. Czy ktoś potrafi sobie wyobrazić Alana Rickmana z maluśkim prostym nosem? Benedict Cumberbatch też po części zawdzięcza swoją sławę nietypowej urodzie. Jednym się podoba, innym nie, normalne. Dlaczego więc mamy być tak krytyczni wobec samych siebie? Kiedyś miałam kompleks nóg i brzydkiej cery, ale pojechałam na jakąś wycieczkę, ubrałam szorty i chodziłam bez makijażu, bo było tak gorąco. I co? Nikt nie uciekł z krzykiem, nikt nie zwrócił uwagi, nikt się nie zaśmiał. Może właśnie trzeba też wyrosnąć z tego pokolenia, w którym wygląd jest nagminnie krytykowany czy wyśmiewany.

[Nancy_M]

Miałam depresję i bardzo niską samoocenę. Pomogło mi przede wszystkim to, że przestałam się tak bardzo przejmować tym, co myśleli o mnie inni. Zaczęłam robić w życiu to, co ja sama uważam za słuszne i co sprawia mi radość. Wyeliminowałam z życia część ludzi, którzy robili mi na złość i zaniżali moje poczucie własnej wartości. Części ludzi wyrzucić z życia nie chciałam, bo była to bliska rodzina. Powiedziałam im, że nie życzę sobie więcej ataków na mój temat i że nie chcę zrywać z nimi kontaktu ani zaczynać wojny, ale od dziś nie pozwalam się atakować i jeśli tego nie zrozumieją, to na tym nasze kontakty się skończą. Popracowałam nad wyglądem, żeby czuć się lepiej we własnej skórze. Zaczęłam wsłuchiwać się w swoje potrzeby, pragnienia i lęki. Zaczęłam stawiać się w sytuacjach, których kiedyś panicznie się bałam, żeby udowodnić sobie, że potrafię dużo więcej, niż myślę. Zaczęłam się też skupiać na swoich pozytywnych cechach, rozwijać je i uwydatniać, zamiast ciągle myśleć tylko o tych negatywnych rzeczach. Otworzyłam się bardziej na ludzi i znalazłam kilka osób, które dodały mi skrzydeł, poprawiały humor, spędzały ze mną miło czas. Wszystkie przykre sytuacje i toksyczne osoby zaczęłam traktować jako lekcje na przyszłość. Zrozumiałam, że takie sytuacje będą mi towarzyszyć przez całe życie, ale nie ma sensu się nimi przejmować i tylko ode mnie zależy, jak na nie zareaguję.

Na samym początku przemiany (ponad 4 lata temu) zrobiłam listę wszystkich swoich wad i zalet, zarówno w wyglądzie, jak i w zachowaniu i myśleniu. Postanowiłam, że od tego dnia zacznę naprawiać te wady, które jestem w stanie naprawić i spróbuję zaakceptować to, czego nie potrafię zmienić. Byłam w szoku, kiedy uświadomiłam sobie, że tak naprawdę tylko kilka punktów z dłuuugiej listy, to były te wady bez możliwości zmiany. Wielu z nich dziś już nie uważam za wady I przede wszystkim - postanowiłam codziennie skupiać się na tej liście z zaletami i cieszyć się nimi ile tylko się da.

W międzyczasie próbowałam też psychoterapii, ale niestety trafiałam na nieodpowiednich psychoterapeutów i zmarnowałam na nich tylko czas.

[laraacroftt]

Napisane przez Nancy_M

Miałam depresję i bardzo niską samoocenę. Pomogło mi przede wszystkim to, że przestałam się tak bardzo przejmować tym, co myśleli o mnie inni. Zaczęłam robić w życiu to, co ja sama uważam za słuszne i co sprawia mi radość. Wyeliminowałam z życia część ludzi, którzy robili mi na złość i zaniżali moje poczucie własnej wartości. Części ludzi wyrzucić z życia nie chciałam, bo była to bliska rodzina. Powiedziałam im, że nie życzę sobie więcej ataków na mój temat i że nie chcę zrywać z nimi kontaktu ani zaczynać wojny, ale od dziś nie pozwalam się atakować i jeśli tego nie zrozumieją, to na tym nasze kontakty się skończą. Popracowałam nad wyglądem, żeby czuć się lepiej we własnej skórze. Zaczęłam wsłuchiwać się w swoje potrzeby, pragnienia i lęki. Zaczęłam stawiać się w sytuacjach, których kiedyś panicznie się bałam, żeby udowodnić sobie, że potrafię dużo więcej, niż myślę. Zaczęłam się też skupiać na swoich pozytywnych cechach, rozwijać je i uwydatniać, zamiast ciągle myśleć tylko o tych negatywnych rzeczach. Otworzyłam się bardziej na ludzi i znalazłam kilka osób, które dodały mi skrzydeł, poprawiały humor, spędzały ze mną miło czas. Wszystkie przykre sytuacje i toksyczne osoby zaczęłam traktować jako lekcje na przyszłość. Zrozumiałam, że takie sytuacje będą mi towarzyszyć przez całe życie, ale nie ma sensu się nimi przejmować i tylko ode mnie zależy, jak na nie zareaguję.

Na samym początku przemiany (ponad 4 lata temu) zrobiłam listę wszystkich swoich wad i zalet, zarówno w wyglądzie, jak i w zachowaniu i myśleniu. Postanowiłam, że od tego dnia zacznę naprawiać te wady, które jestem w stanie naprawić i spróbuję zaakceptować to, czego nie potrafię zmienić. Byłam w szoku, kiedy uświadomiłam sobie, że tak naprawdę tylko kilka punktów z dłuuugiej listy, to były te wady bez możliwości zmiany. Wielu z nich dziś już nie uważam za wady I przede wszystkim - postanowiłam codziennie skupiać się na tej liście z zaletami i cieszyć się nimi ile tylko się da.

W międzyczasie próbowałam też psychoterapii, ale niestety trafiałam na nieodpowiednich psychoterapeutów i zmarnowałam na nich tylko czas.

ale co gdy.. nie wychodzi Ci z zadnym facetem, znajomi mają za nic? bo dla facetow jestes za malo usmiechnieta, wesola, pozytywna, za to za bardzo jakas tam? a dla znajomych wiecznie opcja b?

zauważyłam, że wiele osób w ogóle nie zdaje sobie sprawy z tego jak ważne jest poczucie własnej wartości. a to zawsze przekłada się na otoczenie

[Nancy_M]

Napisane przez laraacroftt

ale co gdy.. nie wychodzi Ci z zadnym facetem, znajomi mają za nic? bo dla facetow jestes za malo usmiechnieta, wesola, pozytywna, za to za bardzo jakas tam? a dla znajomych wiecznie opcja b?

zauważyłam, że wiele osób w ogóle nie zdaje sobie sprawy z tego jak ważne jest poczucie własnej wartości. a to zawsze przekłada się na otoczenie

Najłatwiej byłoby znaleźć faceta i dobrych przyjaciół, dzięki nim mieć dobry humor, chęć i motywację do zmiany, a potem działać... ale niestety zazwyczaj działa to na odwrót. Najpierw powinna przyjść zmiana w głowie i w zachowaniu, aż ludzie sami zaczną zauważać, że masz dobry humor, że przyciągasz pozytywną energią, że miło się spędza z Tobą czas. Innym osobom musisz się pokazać z jak najlepszej strony. Jeśli masz słabą samoocenę i myślisz o sobie w zły sposób, to pewnie w ten sam sposób odbierają Cię inni, bo to przekazujesz im swoją miną, zachowaniem, mową ciała.

Wiem, że łatwiej mówić, a trudniej zrobić, ale spróbuj na początek żyć dla samej siebie. Zrób coś dla swojego wyglądu i dla swojego humoru. Zacznij uszczęśliwiać sama siebie. Na początek spróbuj codziennie zrobić dla siebie coś miłego, co najmniej jedną rzecz. Cokolwiek, co sprawia Ci radość i chociaż troszkę poprawia Ci humor. Może odprężająca kąpiel z pachnącymi kosmetykami, ładny manicure, nowa fryzura, spacer w ulubione miejsce, przeczytanie ciekawej książki, ulubione danie na obiad lub kupno jakiegoś drobiazgu.

[laraacroftt]

Napisane przez Nancy_M

Najłatwiej byłoby znaleźć faceta i dobrych przyjaciół, dzięki nim mieć dobry humor, chęć i motywację do zmiany, a potem działać... ale niestety zazwyczaj działa to na odwrót. Najpierw powinna przyjść zmiana w głowie i w zachowaniu, aż ludzie sami zaczną zauważać, że masz dobry humor, że przyciągasz pozytywną energią, że miło się spędza z Tobą czas. Innym osobom musisz się pokazać z jak najlepszej strony. Jeśli masz słabą samoocenę i myślisz o sobie w zły sposób, to pewnie w ten sam sposób odbierają Cię inni, bo to przekazujesz im swoją miną, zachowaniem, mową ciała.

Wiem, że łatwiej mówić, a trudniej zrobić, ale spróbuj na początek żyć dla samej siebie. Zrób coś dla swojego wyglądu i dla swojego humoru. Zacznij uszczęśliwiać sama siebie. Na początek spróbuj codziennie zrobić dla siebie coś miłego, co najmniej jedną rzecz. Cokolwiek, co sprawia Ci radość i chociaż troszkę poprawia Ci humor. Może odprężająca kąpiel z pachnącymi kosmetykami, ładny manicure, nowa fryzura, spacer w ulubione miejsce, przeczytanie ciekawej książki, ulubione danie na obiad lub kupno jakiegoś drobiazgu.

dziś zostałam nazwana wampirem energetycznym przez swoją niską samoocene..

[Nancy_M]

Napisane przez laraacroftt

dziś zostałam nazwana wampirem energetycznym przez swoją niską samoocene..

Dobrze Cię rozumiem, kiedyś też byłam takim wampirem energetycznym Właśnie o to chodzi, że najpierw trzeba popracować nad sobą, żeby nasze towarzystwo nie męczyło innych ludzi, tylko sprawiało im przyjemność. Wiem po sobie, że stoisz przed trudnym wyzwaniem i że praca nad sobą kosztuje bardzo dużo wysiłku i równie dużo cierpliwości. Trzymam za Ciebie kciuki i z całego serca życzę Ci, żebyś znalazła w sobie energię do pierwszych zmian. Uwierz mi, jak już zaczniesz i jak już zobaczysz pierwsze efekty, to potem będzie już łatwiej. Jak już widać, że wysiłek się opłacił i coś dobrego zaczyna się z nami dziać, to przychodzi motywacja do dalszych starań.

Byłaś ze swoim problemem u psychologa? Albo może masz zamiar iść?

[laraacroftt]

Napisane przez Nancy_M

Dobrze Cię rozumiem, kiedyś też byłam takim wampirem energetycznym Właśnie o to chodzi, że najpierw trzeba popracować nad sobą, żeby nasze towarzystwo nie męczyło innych ludzi, tylko sprawiało im przyjemność. Wiem po sobie, że stoisz przed trudnym wyzwaniem i że praca nad sobą kosztuje bardzo dużo wysiłku i równie dużo cierpliwości. Trzymam za Ciebie kciuki i z całego serca życzę Ci, żebyś znalazła w sobie energię do pierwszych zmian. Uwierz mi, jak już zaczniesz i jak już zobaczysz pierwsze efekty, to potem będzie już łatwiej. Jak już widać, że wysiłek się opłacił i coś dobrego zaczyna się z nami dziać, to przychodzi motywacja do dalszych starań.

Byłaś ze swoim problemem u psychologa? Albo może masz zamiar iść?

Myślałam o pójściu do psychologa, ale cały czas jakoś to odwlekam. Nie wyobrażam sobie otworzyć się przed obca osobą. tylko nie wiem czy mam inne wyjście...

[Ariada]

Napisane przez laraacroftt

Myślałam o pójściu do psychologa, ale cały czas jakoś to odwlekam. Nie wyobrażam sobie otworzyć się przed obca osobą. tylko nie wiem czy mam inne wyjście...

Czasami jest łatwiej się otworzyć przed obca osoba niż przed kimś bliskim.
Idź, spróbuj. Pracuj nad sobą zrobiłaś pierwszy krok, bo dostrzegasz problem.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Nancy_M]

Napisane przez laraacroftt

Myślałam o pójściu do psychologa, ale cały czas jakoś to odwlekam. Nie wyobrażam sobie otworzyć się przed obca osobą. tylko nie wiem czy mam inne wyjście...

Spokojnie, nie musisz już na pierwszej wizycie dzielić się najtrudniejszymi tematami. Dobry psycholog będzie wiedział co zrobić, żebyś czuła się przy nim bezpiecznie i swobodnie i żebyś stopniowo się przed nim otwierała.

[Karena 73]

Napisane przez laraacroftt

Miała któraś z was problemy z poczuciem wartości? Udało wam się je jakoś podnieść?

a) zdefiniować przyczynę
b) wyeliminować

Jeśli są to znajomi lub chłopak pozbyć się problemu, odciąć od negatywnych emocji, zbudować nowe relacje. Rozwiązanie jest proste, tylko droga do niego czasem kręta.
Moje ulubiona terapia: pomartwię się tym później. Potem okazywało się, że to było kompletnie bez znaczenia

[Vanir410]

Napisane przez laraacroftt

dziś zostałam nazwana wampirem energetycznym przez swoją niską samoocene..

Wampirem energetycznym nazywa się zupełnie inny typ człowieka. Jeśli nim jesteś, to nie dziw się, że ludzie w końcu uciekają. Nie chodzi o to, abyś zmieniła się i stała innym człowiekiem. Mam wrażenie, że jesteś w takim zamkniętym kole. Marudzisz, obwiniasz innych - oni nie chcą przyjaźni z taką osobą - dalej marudzisz - dalej nie masz przyjaciół.

Jak pisze Nancy_M - Najpierw walka nad sobą, a potem pretensję do całego świata.

[laraacroftt]

Napisane przez Karena 73

a) zdefiniować przyczynę
b) wyeliminować

Jeśli są to znajomi lub chłopak pozbyć się problemu, odciąć od negatywnych emocji, zbudować nowe relacje. Rozwiązanie jest proste, tylko droga do niego czasem kręta.
Moje ulubiona terapia: pomartwię się tym później. Potem okazywało się, że to było kompletnie bez znaczenia

a jeśli problemem jest to, że czuję się w każdej kwestii nie dość dobra?

[Karena 73]

Napisane przez laraacroftt

a jeśli problemem jest to, że czuję się w każdej kwestii nie dość dobra?

Praca nad sobą

Wybierz jedną dziedzinę i zgłębiaj, ucz się, ćwicz aż będziesz dobra Nie musisz być pod każdym względem perfect. Wybitny fizyk nie musi pisać poezji, a uznawany będzie za geniusza ( dla mnie fizycy i matematycy to geniusze)

Języki
Jeździectwo
Fryzjerstwo kreatywne
Makijaż
Bieganie na dystansach
Fajna figura
Cudowne włosy
Bycie dobrym i przyjaznym człowiekiem
...
co tylko chcesz i czego potrzebujesz

Nie piszesz konkretnie, więc trudno konkretnie doradzić. Wybierz jedną kwestię i popracuj nad nią, ale tak rzetelnie. Odnoszenie sukcesów na jednym polu stanowczo poprawia nam samopoczucie, nawet gdy inne kuleją Przede wszystkim nie trzeba się wstydzić, że czegoś się nie potrafi, albo mamy jakiś kompleks ( realny lub wymyślony). Lepiej skupić się na tej jednej kwestii, nad którą pracujemy, a resztą pomartwisz się później
Ja zawsze miałam fatalne nogi, nie mogę się czasem na te perfekcyjne napatrzeć, ale eksponuję fajny biust, dbam o włosy ( zawsze perfekcyjna fryzura i makijaż), staram się być kompetentna w pracy i jakoś o tych nogach nie myślę Rozumiesz co staram się przekazać?

[laraacroftt]

Napisane przez Karena 73

Praca nad sobą

Wybierz jedną dziedzinę i zgłębiaj, ucz się, ćwicz aż będziesz dobra Nie musisz być pod każdym względem perfect. Wybitny fizyk nie musi pisać poezji, a uznawany będzie za geniusza ( dla mnie fizycy i matematycy to geniusze)

Języki
Jeździectwo
Fryzjerstwo kreatywne
Makijaż
Bieganie na dystansach
Fajna figura
Cudowne włosy
Bycie dobrym i przyjaznym człowiekiem
...
co tylko chcesz i czego potrzebujesz

Nie piszesz konkretnie, więc trudno konkretnie doradzić. Wybierz jedną kwestię i popracuj nad nią, ale tak rzetelnie. Odnoszenie sukcesów na jednym polu stanowczo poprawia nam samopoczucie, nawet gdy inne kuleją Przede wszystkim nie trzeba się wstydzić, że czegoś się nie potrafi, albo mamy jakiś kompleks ( realny lub wymyślony). Lepiej skupić się na tej jednej kwestii, nad którą pracujemy, a resztą pomartwisz się później
Ja zawsze miałam fatalne nogi, nie mogę się czasem na te perfekcyjne napatrzeć, ale eksponuję fajny biust, dbam o włosy ( zawsze perfekcyjna fryzura i makijaż), staram się być kompetentna w pracy i jakoś o tych nogach nie myślę Rozumiesz co staram się przekazać?

pewnie świetna rada, już chyba nawet wiem na czym się skupię. dziękuję bardzo

[Karena 73]

Napisz kiedyś o swoich sukcesach, bo że nadejdą jestem pewna

[Pani_Robot]

Psychoterapia mi bardzo pomogła.
No i metody, których się na niej nauczyłam jak wyżej wspomniane spisywanie sukcesów. To mają być Twoje sukcesy, a nie Twoje światowe sukcesy, więc jeśli boisz się ludzi, to sukcesem będzie spotkanie ze znajomymi, czy załatwienie sprawy urzędowej. Albo nabycie nowej umiejętności w jakiejś dziedzinie - zrobienie zdjęć w nocy, nauczenie psa podawania łapy.
Od ponad roku robię taką listę - jest ona na gorsze dni, do czytania.
Sprawdza się bardzo dobrze.
I tak, wiek pomaga - po 30stce pojawił mi się większy dystans do wszystkiego.

[Nancy_M]

Karena 73 dobrze Ci radzi, skup się na czymś konkretnym i nad tym pracuj. Jeśli będziesz chciała być perfekcyjna we WSZYSTKIM, to będziesz wiecznie zawiedziona, bo nikt z nas nie jest i nie będzie w 100% idealny. Jak weźmiesz się za jedną rzecz, a potem powoli będziesz dodawać do tego kolejne, to masz szansę na sukces.

[EmDeline]

Ja niestety jestem obecnie na etapie w którym nic nie poprawia mi samooceny, mam kłopoty poznawcze, czasami łapię się na tym, że nie znam znaczenia jakiegoś słowa, które powinnam w moim przekonaniu znać, bo jest proste i banalne. Naprawdę. I nawet gdybym osiągnęła sukces w jakiejś dziedzinie, to te luki w pamięci (albo i brak wiedzy) tak potwornie zaniżają mi poczucie własnej wartości. Dziewczyny, dobrze radzicie, achhh, gdyby dla mnie była jeszcze jakaś rada, bo moje problemy z wiedzą wydają mi się tak bardzo nie do przekroczenia. Mam poczucie, że już zawsze będę zacofana, gorsza, głupsza .

[Ariada]

Napisane przez EmDeline

Ja niestety jestem obecnie na etapie w którym nic nie poprawia mi samooceny, mam kłopoty poznawcze, czasami łapię się na tym, że nie znam znaczenia jakiegoś słowa, które powinnam w moim przekonaniu znać, bo jest proste i banalne. Naprawdę. I nawet gdybym osiągnęła sukces w jakiejś dziedzinie, to te luki w pamięci (albo i brak wiedzy) tak potwornie zaniżają mi poczucie własnej wartości. Dziewczyny, dobrze radzicie, achhh, gdyby dla mnie była jeszcze jakaś rada, bo moje problemy z wiedzą wydają mi się tak bardzo nie do przekroczenia. Mam poczucie, że już zawsze będę zacofana, gorsza, głupsza .

Duzo czytaj i ucz się? Do nikogo wiedza sama nie przychodzi.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Pani_Robot]

Napisane przez EmDeline

Ja niestety jestem obecnie na etapie w którym nic nie poprawia mi samooceny, mam kłopoty poznawcze, czasami łapię się na tym, że nie znam znaczenia jakiegoś słowa, które powinnam w moim przekonaniu znać, bo jest proste i banalne. Naprawdę. I nawet gdybym osiągnęła sukces w jakiejś dziedzinie, to te luki w pamięci (albo i brak wiedzy) tak potwornie zaniżają mi poczucie własnej wartości. Dziewczyny, dobrze radzicie, achhh, gdyby dla mnie była jeszcze jakaś rada, bo moje problemy z wiedzą wydają mi się tak bardzo nie do przekroczenia. Mam poczucie, że już zawsze będę zacofana, gorsza, głupsza .

Rozumiem Cię. Mnie często, kiedy się wypowiadam nagle brakuje słowa i milknę. Gubię ich znaczenie, albo mózg mi podsuwa coś podobnie brzmiącego, ale całkowicie innego.
Może potrzebujesz dorosnąć do poziomu akceptacji swoich niedoskonałości i zaprzestania czucia wstydu z powodu braków w wiedzy (jeśli takie faktycznie masz). Poszuka swoich mocnych stron. Masz je, jak my wszyscy. Naprawdę nie każdy musi zostać mówcą.

[Caudofemoralis]

Napisane przez zakonna

Miałyśmy. Pomogła terapia i starzenie się 🤣 im starsza tym więcej rzeczy mamy maksymalnie w doopie

I w sumie to tyle można powiedzieć w tym temacie. Ja jak miałam problemy z samooceną to czytałam sporo poradników, i wszystkie te rady brzmiały sensownie, ale co z tego? Niby wiedziałam, że jest tak i tak, ale głęboko zakorzenione przekonania brały górę. Np poczytałam sobie parę frazesów, wyszłam z domu z dumnie podniesioną głową, ale wystarczyło jedno potknięcie, zdziwione spojrzenie albo chamski komentarz i już wracałam do mentalnego samobiczowania. Pomogła dopiero terapia poznawcza i doświadczenie zdobyte z wiekiem. Nie wiem, kiedy konkretnie doszło do tej zmiany, ale teraz te frazesy już nie są tylko frazesami—są oczywistościami, o których jestem przekonana.

No ale spróbuję, może akurat ta rada pomoże. Autorko, masz prawo być głupia, brzydka, nieelokwentna. Tak jak wszyscy. Posłuchaj kiedyś, stojąc w kolejce, jak inni się komunikują. Popełniają błędy, mówią niewyraźnie i muszą się powtarzać, czasem strzelają straszne gafy. I co? Oceniasz ich z tego powodu źle, gardzisz nimi? Po co? Nikt nie ma obowiązku być idealny dla wszystkich obserwatorów, i ty nie jesteś żadnym wyjątkiem. Co w ogóle oznacza "gorsza"? Od kogo? Dowolny człowiek na Ziemi jest lepszy od ciebie w jednej rzeczy, a gorszy w drugiej. Nie ma jednego standardu wartości człowieka. Twoje przekonanie, że brak wiedzy czyni cię gorszą, to tylko twoje przekonanie, nie fakt. Zmień perspektywę: jeśli ktoś się przy tobie pomyli, powie coś głupiego, czy przestajesz go szanować? Masz go za gorszego? Nie? Więc skąd pomysł, że ta osoba pomyślałaby tak o tobie, gdybyś była na jej miejscu?

Według mnie psychologia powinna być przedmiotem obowiązkowym przez cały okres edukacji. Jest takie domyślne założenie, że ludzie wszystko o sobie wiedzą, a tak naprawdę przez całe życie gromadzimy przekonania, które nie maja nic wspólnego z rzeczywistością. I później unieszczęśliwiamy się, myśląc, że tak trzeba. Czy w ogóle istnieją ludzie bez kompleksów..?

[ColourTheSmallOne]

Wiem, ze stary wątek, ale odpowiem. Mnie tez pomogło starzenie się (brzydkie słowo, wole angielskie "maturing", którego polskie "dojrzewanie" w 100% nie oddaje). A także poniekąd związane z nim zdobywanie doświadczeń. Wyszłam poza swoje dotychczasowe znajomosci, zaczęłam mieć po prostu kontakt z różnymi ludźmi i okazało sie, ze większość wcale nie ma super ciekawego życia, nie jest super wykształcona, nie zarabia kokosów etc., niektórzy są może trochę specyficzni, przez niektórych mogliby być uważani za "dziwnych", a jednak każdy sobie idzie przez życie, ma ludzi z którymi się dogaduje, ktos go ceni jako osobę, ma przyjaciół, a jeśli jeszcze nie ma, to potencjalnie może mieć - bo oprócz jakichś skrajnych przypadków każdy może sobie znaleźć podobnych do siebie ludzi, trzeba tylko szukać. Niektórzy ludzie, których np. ja uważam za super, maja niska samoocenę - niesłusznie wg mnie, i kto ma mieć racje?
Życie to nie jest stała, można różne rzeczy zmieniać, uczyć się nowości. Nie ma czegoś takiego jak obiektywnie standardowa, "najlepsza" osobowość czy typ człowieka, do którego trzeba dążyć. Kazdy jest jednakowo wartościowy i to jest super, można odetchnąć.

[Ellen_Ripley]

Napisane przez ColourTheSmallOne

Wiem, ze stary wątek, ale odpowiem. Mnie tez pomogło starzenie się (brzydkie słowo, wole angielskie "maturing", którego polskie "dojrzewanie" w 100% nie oddaje). A także poniekąd związane z nim zdobywanie doświadczeń. Wyszłam poza swoje dotychczasowe znajomosci, zaczęłam mieć po prostu kontakt z różnymi ludźmi i okazało sie, ze większość wcale nie ma super ciekawego życia, nie jest super wykształcona, nie zarabia kokosów etc., niektórzy są może trochę specyficzni, przez niektórych mogliby być uważani za "dziwnych", a jednak każdy sobie idzie przez życie, ma ludzi z którymi się dogaduje, ktos go ceni jako osobę, ma przyjaciół, a jeśli jeszcze nie ma, to potencjalnie może mieć - bo oprócz jakichś skrajnych przypadków każdy ode sobie znaleźć podobnych do siebie ludzi, trzeba tylko szukać. Niektórzy ludzie, których np. ja uważam za super, maja niska samoocenę - niesłusznie wg mnie, i kto ma mieć racje?
Życie to nie jest stała, można różne rzeczy zmieniać, uczyć się nowości. Nie ma czegoś takiego jak obiektywnie standardowa, "najlepsza" osobowość czy typ człowieka, do którego trzeba dążyć. Kazdy jest jednakowo wartościowy i to jest super, można odetchnąć.

O to to. Najgorsze co można zrobić to utknąć w dziwnej bańce pt. wszyscy są tacy super, jestem niżej od nich bo nie mam tego, czy tamtego. Gdzie zresztą często to "super" jest mocno powierzchowne, na pokaz i za kasę rodziców. Nie cieszymy się tym co mamy i to ogromny błąd.

[dy_flower]

ja kiedyś miałam ogromne kompleksy, porównywałam się do modelek, piosenkarek, aktorek, załamywałam się, że nie wyglądam jak one, to było 10 lat temu, a mam 27. Przeszło mi z wiekiem, zresztą na przykład takie rzeczy jak wygląd, to kwestia sporna. Dla kogoś ta konkretna osoba będzie najpiękniejsza, dla kogoś innego może być nieatrakcyjna. Z takich może "błahych" ale jednak nie do końca, to lepiej się czułam, jak regularnie chodziłam ćwiczyć, miałam więcej energii, byłam zmotywowana i humor lepszy. Lepiej się czuję, kiedy regularnie dbam o skórę, włosy, paznokcie i zdrowo się odżywiam.

[Sweet_Judi]

Napisane przez laraacroftt

Miała któraś z was problemy z poczuciem wartości? Udało wam się je jakoś podnieść? Chętnie poczytam wasze historie, dowiem się co spowodowało, że poczułyście się lepiej same ze sobą. Wasze przeżycia, doświadczenia, wnioski mile widziane.

Po prostu wzięłam się za siebie - zaczęłam regularnie ćwiczyć i zintensyfikowałam pielęgnacje, planuję w najbliższym czasie też kilka drobnych zabiegów na poprawę swojego wyglądu. A tak poza tym ogólnie zaczęłam żyć trochę aktywniej, spędzać weekendy poza domem, zgłębiać ofertę kulturalną itd. co też wpłynęło mocno na samopoczucie.

[mMoniaSekk]

Myślałaś nad jakimiś afirmacjami? Oczywiście najbardziej pomocne byłaby rozmowa z terapeutą

[skara]

Napisane przez EmDeline

Ja niestety jestem obecnie na etapie w którym nic nie poprawia mi samooceny, mam kłopoty poznawcze, czasami łapię się na tym, że nie znam znaczenia jakiegoś słowa, które powinnam w moim przekonaniu znać, bo jest proste i banalne. Naprawdę. I nawet gdybym osiągnęła sukces w jakiejś dziedzinie, to te luki w pamięci (albo i brak wiedzy) tak potwornie zaniżają mi poczucie własnej wartości. Dziewczyny, dobrze radzicie, achhh, gdyby dla mnie była jeszcze jakaś rada, bo moje problemy z wiedzą wydają mi się tak bardzo nie do przekroczenia. Mam poczucie, że już zawsze będę zacofana, gorsza, głupsza .

Ja od kilku lat mam jakiś spadek możliwości umysłowych, czasami wymykają mi się inne słowa niż potrzeba, brakuje mi słów, zapominam. A mam bardzo specjalistyczne wykształcenie i stanowisko, wszystko oparte na wiedzy, więc tym bardziej wstyd przed klientem. Ale jest jak jest, akceptuję ten stan, nie potrafię nic na to poradzić. Staram się bardziej skupiać podczas rozmowy i daję sobie przestrzeń na te głupie błędy, bo co innego mogę zrobić. Jestem tylko człowiekiem i coś w mózgu się zacięło.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[TheSunTheMoonTheStars]

Napisane przez skara

Ja od kilku lat mam jakiś spadek możliwości umysłowych, czasami wymykają mi się inne słowa niż potrzeba, brakuje mi słów, zapominam. A mam bardzo specjalistyczne wykształcenie i stanowisko, wszystko oparte na wiedzy, więc tym bardziej wstyd przed klientem. Ale jest jak jest, akceptuję ten stan, nie potrafię nic na to poradzić. Staram się bardziej skupiać podczas rozmowy i daję sobie przestrzeń na te głupie błędy, bo co innego mogę zrobić. Jestem tylko człowiekiem i coś w mózgu się zacięło.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Skara, a myślałaś o tym, żeby się przebadać? Trwały, postępujący spadek zdolności umysłowych, taki jak go opisujesz, może być oznaką poważnych chorób...
Nie gniewaj się, proszę, że tak piszę. Miałam w bliskim otoczeniu osoby, które miały identyczne objawy, ale je bagatelizowały. Potem okazało się, że są poważnie chore (to były choroby neurologiczne) i gdyby podjęły leczenie wcześniej, można by opóźnić rozwój tych chorób.
Znam też kobietę, która z takimi objawami zgłosiła się do neurologa, dostała rozpoznanie, leki, i dzięki temu utrzymuje się na bardzo wysokim stanowisku, też odpowiedzialnym i wymagającym dużej wiedzy. Gdyby nie to, że zaczęła się wcześnie leczyć, dziś pewnie choroba by jej to uniemożliwiła.