Czy on się oddala?

[Malina19990502]

Witam,
Od 3 miesięcy jestem w związku, mamy oboje po 27 lat i pierwsze randki były bardzo pozytywne, on bardzo zainteresowany, w zasadzie krótko po poznaniu, związaliśmy się z jego inicjatywy.
Partner nadawał dynamikę poprzez propozycję spotkań, choć mnie też zdarzało się wyjść z inicjatywą czy rozmowy telefoniczne i poprzez social media, natomiast ja podchodziłam do tematu z pewną ostrożnością, aż po upływie 3 miesięcy poczułam, że jestem w pełni w tej relacji i po okresie niepewności poczułam spokój i zaczęłam się cieszyć związkiem. Od początku nadawaliśmy na tej samej fali i byliśmy sobą mocno zaintrygowani. Z jego inicjatywy poznaliśmy swoje rodziny i po tej sytuacji mam wrażenie, że zaczął się oddalać emocjonalnie i fizycznie (choć tutaj nigdy nie był wylewny i większość sytuacji była inicjowana przeze mnie jak na przykład pierwszy pocałunek po 7 randce). Telefony czy wiadomości w mediach społecznościowych nadal występują, lecz częstotliwość i jakość spotkań i naszych rozmów mocno się zmniejszyła. Przez pierwsze dni składałam to na karb tego, że oboje mamy intensywny czas w pracy, a on w swoją jest zaangażowany bardziej niż ja, natomiast ostatnimi czasy zaczęło niepokoić mnie to, że jak już się spotkamy to on unika sytuacji, w której moglibyśmy być sami, wybiera miejsca publiczne pomimo, że wcześniej ze sobą sypialiśmy i spotykaliśmy się u siebie w mieszkaniach. Jak już dojdzie do tego, że zostajemy u siebie na noc to mówi, że jest zmęczony i nie ma ochoty na zbliżenia. Myśląc, że stan zmęczenia jest przejściowy próbowałam po kilku dniach jak była możliwość znowu sama zainicjować coś, najpierw wcześniej poprzez flirt (który aktualnie totalnie jest w zaniku z jego strony, nawet odpowiedź na mój), a następnie na żywo poprzez nową bieliznę, co też spotyka się z odmową i zaczyna to być dla mnie mocno frustrujące. W momencie jak się nie widzimy, a ostatnio spotkania występują raz na 1,5 tygodnia, bo w wolnym czasie często spotyka się z kumplem, to też rzadziej dzwoni, przestał mnie komplementować i mówić do mnie zdrobniale. Próbowałam pytać czy wszystko jest w porządku w naszej relacji i zawsze dostaję odpowiedź, że jest ok, na głębszą rozmowę nigdy nie ma czasu w ostatnim czasie, bo umawia się ze mną głównie albo na spacer albo na obiad i po dwóch godzinach każdy rozchodzi się w swoją stronę.
Moje pytanie brzmi, czy na podstawie Waszych doświadczeń on rzeczywiście wycofuje się z relacji, tak jak odczuwam czy popadam w paranoję?
Dodam, że początki moich poprzednich związków wyglądały inaczej, nie mogliśmy się od siebie odkleić i chcieliśmy spędzać jak najwięcej czasu ze sobą.
Będę wdzięczna za wszelkie odpowiedzi.

[TheSunTheMoonTheStars]

Napisane przez Malina19990502

Witam,
Od 3 miesięcy jestem w związku, mamy oboje po 27 lat i pierwsze randki były bardzo pozytywne, on bardzo zainteresowany, w zasadzie krótko po poznaniu, związaliśmy się z jego inicjatywy.
Partner nadawał dynamikę poprzez propozycję spotkań, choć mnie też zdarzało się wyjść z inicjatywą czy rozmowy telefoniczne i poprzez social media, natomiast ja podchodziłam do tematu z pewną ostrożnością, aż po upływie 3 miesięcy poczułam, że jestem w pełni w tej relacji i po okresie niepewności poczułam spokój i zaczęłam się cieszyć związkiem. Od początku nadawaliśmy na tej samej fali i byliśmy sobą mocno zaintrygowani. Z jego inicjatywy poznaliśmy swoje rodziny i po tej sytuacji mam wrażenie, że zaczął się oddalać emocjonalnie i fizycznie (choć tutaj nigdy nie był wylewny i większość sytuacji była inicjowana przeze mnie jak na przykład pierwszy pocałunek po 7 randce). Telefony czy wiadomości w mediach społecznościowych nadal występują, lecz częstotliwość i jakość spotkań i naszych rozmów mocno się zmniejszyła. Przez pierwsze dni składałam to na karb tego, że oboje mamy intensywny czas w pracy, a on w swoją jest zaangażowany bardziej niż ja, natomiast ostatnimi czasy zaczęło niepokoić mnie to, że jak już się spotkamy to on unika sytuacji, w której moglibyśmy być sami, wybiera miejsca publiczne pomimo, że wcześniej ze sobą sypialiśmy i spotykaliśmy się u siebie w mieszkaniach. Jak już dojdzie do tego, że zostajemy u siebie na noc to mówi, że jest zmęczony i nie ma ochoty na zbliżenia. Myśląc, że stan zmęczenia jest przejściowy próbowałam po kilku dniach jak była możliwość znowu sama zainicjować coś, najpierw wcześniej poprzez flirt (który aktualnie totalnie jest w zaniku z jego strony, nawet odpowiedź na mój), a następnie na żywo poprzez nową bieliznę, co też spotyka się z odmową i zaczyna to być dla mnie mocno frustrujące. W momencie jak się nie widzimy, a ostatnio spotkania występują raz na 1,5 tygodnia, bo w wolnym czasie często spotyka się z kumplem, to też rzadziej dzwoni, przestał mnie komplementować i mówić do mnie zdrobniale. Próbowałam pytać czy wszystko jest w porządku w naszej relacji i zawsze dostaję odpowiedź, że jest ok, na głębszą rozmowę nigdy nie ma czasu w ostatnim czasie, bo umawia się ze mną głównie albo na spacer albo na obiad i po dwóch godzinach każdy rozchodzi się w swoją stronę.
Moje pytanie brzmi, czy na podstawie Waszych doświadczeń on rzeczywiście wycofuje się z relacji, tak jak odczuwam czy popadam w paranoję?
Dodam, że początki moich poprzednich związków wyglądały inaczej, nie mogliśmy się od siebie odkleić i chcieliśmy spędzać jak najwięcej czasu ze sobą.
Będę wdzięczna za wszelkie odpowiedzi.

Szczerze? Jeżeli czujesz, że coś jest nie tak, to zwykle jest nie tak. Trzy miesiące to nadal początki związku i jeśli chłopak już teraz zaczyna Cię unikać, to lepiej raczej nie będzie. Żeby nie było: rozumiem, że on ma ciężko w pracy, jest zmęczony, potrzebuje czasu na swoje sprawy, spotkania z kumplem itp. Tylko że większość ludzi potrafi takie rzeczy pogodzić z byciem w związku.
Mnie by spotykanie się 3 razy w miesiącu (czyli raz na półtora tygodnia) absolutnie nie wystarczyły. Jeszcze bez seksu, tylko na dwie godziny i wspólny obiad na mieście, a potem do widzenia? Słabe to... Z niektórymi znajomymi pewnie jesteś bliżej i widujesz ich częściej.

[skara]

On już się wycofał, tylko jeszcze nie potrafi ci tego powiedzieć. Pewnie się nie zakochał, pierwsze zauroczenie minęło i koniec. Nic z tego nie będzie.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Malina19990502]

Dzięki za odpowiedzi, jednak może to nie tylko moja panika, ale uczepiłam się jakby też, że ostatnio proponował dwa wyjazdy, mówił coś o mieszkaniu razem czy też wcześniej o dzieciach i to wszystko pomimo takiego chłodu i braku tej fizycznej bliskości.
Jednakże ten brak fizyczności i brak chęci częstszych spotkań mnie zmartwił najbardziej oraz reakcja jakby wzdrygnięcia się, że go ostatnio dotknęłam
Jest to dla mnie przykre z uwagi na to, iż parę dni temu mówił, że jest ze mną szczęśliwy, ja oczywiście też jestem już w jakiejś fazie zaangażowania i ciężko chyba przyznać samej przed sobą, że mu niezbyt zależy, bo za słowami powinny iść czyny.

[xfrida]

Napisane przez Malina19990502

Dzięki za odpowiedzi, jednak może to nie tylko moja panika, ale uczepiłam się jakby też, że ostatnio proponował dwa wyjazdy, mówił coś o mieszkaniu razem czy też wcześniej o dzieciach i to wszystko pomimo takiego chłodu i braku tej fizycznej bliskości.
Jednakże ten brak fizyczności i brak chęci częstszych spotkań mnie zmartwił najbardziej oraz reakcja jakby wzdrygnięcia się, że go ostatnio dotknęłam
Jest to dla mnie przykre z uwagi na to, iż parę dni temu mówił, że jest ze mną szczęśliwy, ja oczywiście też jestem już w jakiejś fazie zaangażowania i ciężko chyba przyznać samej przed sobą, że mu niezbyt zależy, bo za słowami powinny iść czyny.

Niestety z tego nic nie bedzie spotykacie sie dopiero 3 miesiace a on juz jest zmeczony toba unika seksu nie dąży do spedzania razem czasu to nie tak wyglada w zwiazkach z tak krotkim stazem
Daj sobie spokoj nie ma co tego ciagnac na sile jesli juz czujesz sie kiepsko w tej relacji to z czasem niestety bedzie tylko gorzej

[Ellen_Ripley]

Napisane przez Malina19990502

Dzięki za odpowiedzi, jednak może to nie tylko moja panika, ale uczepiłam się jakby też, że ostatnio proponował dwa wyjazdy, mówił coś o mieszkaniu razem czy też wcześniej o dzieciach i to wszystko pomimo takiego chłodu i braku tej fizycznej bliskości.
Jednakże ten brak fizyczności i brak chęci częstszych spotkań mnie zmartwił najbardziej oraz reakcja jakby wzdrygnięcia się, że go ostatnio dotknęłam
Jest to dla mnie przykre z uwagi na to, iż parę dni temu mówił, że jest ze mną szczęśliwy, ja oczywiście też jestem już w jakiejś fazie zaangażowania i ciężko chyba przyznać samej przed sobą, że mu niezbyt zależy, bo za słowami powinny iść czyny.

Koleś ma coś z deklem lub szuka związku-przykrywki, a Ty wokół niego na paluszkach. Serio lepiej być z kimś takim, niż samej?

[Aelora]

Napisane przez Malina19990502

Dzięki za odpowiedzi, jednak może to nie tylko moja panika, ale uczepiłam się jakby też, że ostatnio proponował dwa wyjazdy, mówił coś o mieszkaniu razem czy też wcześniej o dzieciach i to wszystko pomimo takiego chłodu i braku tej fizycznej bliskości.
Jednakże ten brak fizyczności i brak chęci częstszych spotkań mnie zmartwił najbardziej oraz reakcja jakby wzdrygnięcia się, że go ostatnio dotknęłam
Jest to dla mnie przykre z uwagi na to, iż parę dni temu mówił, że jest ze mną szczęśliwy, ja oczywiście też jestem już w jakiejś fazie zaangażowania i ciężko chyba przyznać samej przed sobą, że mu niezbyt zależy, bo za słowami powinny iść czyny.

Nie słuchaj tego co on mówi, tylko tak jak piszesz liczą się czyny. Facet powie dużo o przyszłości, dzieciach i mieszkaniu och ach, a potem nagle zerwie albo zniknie bez słowa, skoro już się dystansuje. Coś nie zaiskrzyło, może ta wizyta u rodziny miała jakiś wpływ, w każdym razie zainteresowanie opadło. Nie goniłabym za nim i powoli szykowała się na najgorsze.

[matushkaaa]

Też bym była tego samego zdania. Jeżeli okazałaś zainteresowanie po tym wszystkim typu spotkanie rodziny itp., a on się dystansuje to daj mu przestrzeń. Chroń się i nie rób sobie nadziei. Jeżeli wróci to wróci, jak nie to nie. Jak wróci to daj mu do zrozumienia, że takie zachowanie nie jest fair w stosunku do Ciebie.

[Mysliciel60]

Napisane przez Malina19990502

Witam,
Od 3 miesięcy jestem w związku, mamy oboje po 27 lat i pierwsze randki były bardzo pozytywne, on bardzo zainteresowany, w zasadzie krótko po poznaniu, związaliśmy się z jego inicjatywy.
Partner nadawał dynamikę poprzez propozycję spotkań, choć mnie też zdarzało się wyjść z inicjatywą czy rozmowy telefoniczne i poprzez social media, natomiast ja podchodziłam do tematu z pewną ostrożnością, aż po upływie 3 miesięcy poczułam, że jestem w pełni w tej relacji i po okresie niepewności poczułam spokój i zaczęłam się cieszyć związkiem. Od początku nadawaliśmy na tej samej fali i byliśmy sobą mocno zaintrygowani. Z jego inicjatywy poznaliśmy swoje rodziny i po tej sytuacji mam wrażenie, że zaczął się oddalać emocjonalnie i fizycznie (choć tutaj nigdy nie był wylewny i większość sytuacji była inicjowana przeze mnie jak na przykład pierwszy pocałunek po 7 randce). Telefony czy wiadomości w mediach społecznościowych nadal występują, lecz częstotliwość i jakość spotkań i naszych rozmów mocno się zmniejszyła. Przez pierwsze dni składałam to na karb tego, że oboje mamy intensywny czas w pracy, a on w swoją jest zaangażowany bardziej niż ja, natomiast ostatnimi czasy zaczęło niepokoić mnie to, że jak już się spotkamy to on unika sytuacji, w której moglibyśmy być sami, wybiera miejsca publiczne pomimo, że wcześniej ze sobą sypialiśmy i spotykaliśmy się u siebie w mieszkaniach. Jak już dojdzie do tego, że zostajemy u siebie na noc to mówi, że jest zmęczony i nie ma ochoty na zbliżenia. Myśląc, że stan zmęczenia jest przejściowy próbowałam po kilku dniach jak była możliwość znowu sama zainicjować coś, najpierw wcześniej poprzez flirt (który aktualnie totalnie jest w zaniku z jego strony, nawet odpowiedź na mój), a następnie na żywo poprzez nową bieliznę, co też spotyka się z odmową i zaczyna to być dla mnie mocno frustrujące. W momencie jak się nie widzimy, a ostatnio spotkania występują raz na 1,5 tygodnia, bo w wolnym czasie często spotyka się z kumplem, to też rzadziej dzwoni, przestał mnie komplementować i mówić do mnie zdrobniale. Próbowałam pytać czy wszystko jest w porządku w naszej relacji i zawsze dostaję odpowiedź, że jest ok, na głębszą rozmowę nigdy nie ma czasu w ostatnim czasie, bo umawia się ze mną głównie albo na spacer albo na obiad i po dwóch godzinach każdy rozchodzi się w swoją stronę.
Moje pytanie brzmi, czy na podstawie Waszych doświadczeń on rzeczywiście wycofuje się z relacji, tak jak odczuwam czy popadam w paranoję?
Dodam, że początki moich poprzednich związków wyglądały inaczej, nie mogliśmy się od siebie odkleić i chcieliśmy spędzać jak najwięcej czasu ze sobą.
Będę wdzięczna za wszelkie odpowiedzi.

A z higiena u ciebie jest ok?

[Andziullka666]

Napisane przez Malina19990502

Witam,
Od 3 miesięcy jestem w związku, mamy oboje po 27 lat i pierwsze randki były bardzo pozytywne, on bardzo zainteresowany, w zasadzie krótko po poznaniu, związaliśmy się z jego inicjatywy.
Partner nadawał dynamikę poprzez propozycję spotkań, choć mnie też zdarzało się wyjść z inicjatywą czy rozmowy telefoniczne i poprzez social media, natomiast ja podchodziłam do tematu z pewną ostrożnością, aż po upływie 3 miesięcy poczułam, że jestem w pełni w tej relacji i po okresie niepewności poczułam spokój i zaczęłam się cieszyć związkiem. Od początku nadawaliśmy na tej samej fali i byliśmy sobą mocno zaintrygowani. Z jego inicjatywy poznaliśmy swoje rodziny i po tej sytuacji mam wrażenie, że zaczął się oddalać emocjonalnie i fizycznie (choć tutaj nigdy nie był wylewny i większość sytuacji była inicjowana przeze mnie jak na przykład pierwszy pocałunek po 7 randce). Telefony czy wiadomości w mediach społecznościowych nadal występują, lecz częstotliwość i jakość spotkań i naszych rozmów mocno się zmniejszyła. Przez pierwsze dni składałam to na karb tego, że oboje mamy intensywny czas w pracy, a on w swoją jest zaangażowany bardziej niż ja, natomiast ostatnimi czasy zaczęło niepokoić mnie to, że jak już się spotkamy to on unika sytuacji, w której moglibyśmy być sami, wybiera miejsca publiczne pomimo, że wcześniej ze sobą sypialiśmy i spotykaliśmy się u siebie w mieszkaniach. Jak już dojdzie do tego, że zostajemy u siebie na noc to mówi, że jest zmęczony i nie ma ochoty na zbliżenia. Myśląc, że stan zmęczenia jest przejściowy próbowałam po kilku dniach jak była możliwość znowu sama zainicjować coś, najpierw wcześniej poprzez flirt (który aktualnie totalnie jest w zaniku z jego strony, nawet odpowiedź na mój), a następnie na żywo poprzez nową bieliznę, co też spotyka się z odmową i zaczyna to być dla mnie mocno frustrujące. W momencie jak się nie widzimy, a ostatnio spotkania występują raz na 1,5 tygodnia, bo w wolnym czasie często spotyka się z kumplem, to też rzadziej dzwoni, przestał mnie komplementować i mówić do mnie zdrobniale. Próbowałam pytać czy wszystko jest w porządku w naszej relacji i zawsze dostaję odpowiedź, że jest ok, na głębszą rozmowę nigdy nie ma czasu w ostatnim czasie, bo umawia się ze mną głównie albo na spacer albo na obiad i po dwóch godzinach każdy rozchodzi się w swoją stronę.
Moje pytanie brzmi, czy na podstawie Waszych doświadczeń on rzeczywiście wycofuje się z relacji, tak jak odczuwam czy popadam w paranoję?
Dodam, że początki moich poprzednich związków wyglądały inaczej, nie mogliśmy się od siebie odkleić i chcieliśmy spędzać jak najwięcej czasu ze sobą.
Będę wdzięczna za wszelkie odpowiedzi.

Ja to bym się zastanowiła czy ten kumpel to nie jest nowa laska na horyzoncie. Może jeszcze nie ma pewności czy coś poważnego z tego będzie więc trzyma cię w zapasie ale seksu nie chce bo nie chce jej zdradzać.

[Ellen_Ripley]

Albo kumpel to kumpel. Albo... chłopak, bo może koleś szuka przykrywki. Pocałunek na 7 randce i to z jej inicjatywy? Coś tu nie gra.

Autorko, Ty go nie pociągasz. Po co chcesz żebrać o jakieś ochłapy?

[chwast]

Nie wiadomo z jakiego powodu, ale stwierdził, że to nie to.

[Sersei]

Napisane przez Ellen_Ripley

Albo kumpel to kumpel. Albo... chłopak, bo może koleś szuka przykrywki. Pocałunek na 7 randce i to z jej inicjatywy? Coś tu nie gra.

Autorko, Ty go nie pociągasz. Po co chcesz żebrać o jakieś ochłapy?

Tak jest. Jeśli na tym etapie nie będziesz się szanować to później będzie tylko gorzej. Sama skonczysz rozbita emocjonalnie i będziesz szukać pomocy.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Sweet_Judi]

Nie szukałabym teorii spiskowych o przykrywce dla "kumpla", ale wyglada to tak jakby facet miał po prostu słomiany zapał i motylki w brzuchu mu sie szybko ulotniły. Lepiej raczej już nie będzie.