Ludzie z nerwicą oraz depresją - grupa wsparcia cz. III.

[578537b29e2e39e1d6e3dc9dfc9821e485b809af_62f97e73ceb2a]

Napisane przez Lianhua

Przyszłam się tylko wyżalić. Nie oczekuje żadnej odpowiedzi na tego posta.






Nie wiem co robić. Z całym swoim życiem w sumie. Czuje się jak jedna wielka porażka. Śmieć. Nic nie warta po prostu. Miałam się zapisać do innego psychiatry i co? I nic. Jak zwykle to u mnie bywa, bo boje się zadzwonić nawet do zwykłego lekarza, żeby mi chociaż skierowanie wypisał. Nie wiem co mnie blokuje. Mam jakiś wewnętrzny wstręt do lekarzy każdego rodzaju, ze jak mam do któregoś iść/zadzwonić i się umówić, to skręca mnie od środka i przekładam to na później i później i później… jestem tak bardzo negatywnie do nich nastawiona, mimo tego, ze np z psychiatra nigdy nie miałam jakichś przykrych doświadczeń. Wręcz przeciwnie. U ostatniego czułam, ze naprawdę odbiera mnie poważnie, słucha i mimo ogromnego stresu czułam, ze mogę mu ufać.
Druga sprawa, to moja praca. Jestem w niej prawie codziennie po 12h. A przychodzi czas wypłaty i czuje się tak bardzo zestresowana tym, kiedy ja dostanę i czy dostanę na odpowiednie konto i czy w ogóle ja dostanę. Rzuciłabym ta prace, ale nie mogę, bo nie ma nikogo na moje zastępstwo, a przecież nie mogę zostawić tak innych. Chciałabym myśleć o sobie, ale nie mogę. Szef z wypłata zawsze w kulki leci, wysyła jak mu wygodnie. Co miesiąc trzeba się o nią prosić. A przynajmniej ja muszę. Mam dość… moje życie to chaos i szukam stabilizacji w czymkolwiek mogę. Nigdy nie myślałam, ze będę tak łaknęła monotonności. Te pieniądze na czas i na dobre konto naprawdę zdjęły by ze mnie sporo ciężaru i stresu. Nie mogę sobie nic zaplanować. Wszystko się przesuwa, albo muszę odwoływać. Jestem zmęczona. I fizycznie i psychicznie. Czuje, ze jestem ze wszystkim sama i czuje się z tym cholernie samotna.
W rodzinie znowu rak, nawet dwa. A mi zdążyło znowu przemknąć już kilka razy przez myśl „…dlaczego nie ja?”
Z jednej strony naprawdę chciałabym, żeby to życie w końcu się skończyło. Mam dość. Chciałabym umrzeć. Nie widzę dalej sensu w tym życiu. Po prostu nie widzę. Ok, powiedzmy, ze np za jakiś czas może będzie lepiej. I co to zmieni? Znajdę nagle sens do życia? Nie wydaje mi się. Będę żyć, bo żyć. I tyle. Bez żadnego celu, po prostu lata będą dalej lecieć, tak jak leciały teraz. Rzeczy, które kiedyś pomagały mi chociaż na chwile zapomnieć i poczuć się neutralnie, a nie zle już nie działają. Nic już nie działa. Nic mnie nie cieszy. Chyba dlatego tak czekam na to, aż na coś poważnego zachoruje, aż coś mi się stanie. Jestem zbyt wielkim tchórzem, żeby coś sobie sama zrobić. Trochę tego żałuje. Podświadomie czuje, ze przyniosło by mi to ulgę. Z drugiej strony ja naprawdę zawsze chciałam żyć? Chciałabym, żeby było dobrze. Żeby chociaż trochę stabilnie było. Żebym miała od tego 1 do 1, żebym miała choć jedna osobę, której w pełni mogłabym zaufać, wygadać się. Chciałabym żyć tak, żeby przez myśl mi nie przechodziło na każdym kroku, ze nie chce już żyć. Już nawet płakać nie mogę. Chce, ale nie mogę. Jakbym straciła umiejetność płaczu.


Wysłane z iPhone za pomocą Tapatalk

Przytulam Cię z całej siły... Mam nadzieję, że Twoje życie jednak zmieni się na lepsze i poczujesz, że jesteś naprawdę potrzeba i ważna tu, na tym świecie. Że Twoje życie jest ważne i nie jesteś żadnym niepotrzebnym śmieciem. Bardzo trzymam za to kciuki... za Ciebie...
Może spróbujesz chociaż zmienić pracę? Chociaż tyle dama dla siebie zrobić na początek? Gdyby udało Ci się znaleźć uczciwe, fobre miejsce, to już by było tak duźo... Mogłabyś chociaż odpocząć jak człowiek, wyspać się, mieć czas dla siebie... Może poprzeglądasz oferty w tym tygodniu?

Wysłane z mojego SM-A320FL przy użyciu Tapatalka

[Lianhua]

Napisane przez 5anowI

Nie myślałaś o zmianie pracy?

[1=578537b29e2e39e1d6e3dc9 dfc9821e485b809af_62f97e7 3ceb2a;89238532]Przytulam Cię z całej siły... Mam nadzieję, że Twoje życie jednak zmieni się na lepsze i poczujesz, że jesteś naprawdę potrzeba i ważna tu, na tym świecie. Że Twoje życie jest ważne i nie jesteś żadnym niepotrzebnym śmieciem. Bardzo trzymam za to kciuki... za Ciebie...
Może spróbujesz chociaż zmienić pracę? Chociaż tyle dama dla siebie zrobić na początek? Gdyby udało Ci się znaleźć uczciwe, fobre miejsce, to już by było tak duźo... Mogłabyś chociaż odpocząć jak człowiek, wyspać się, mieć czas dla siebie... Może poprzeglądasz oferty w tym tygodniu?

Wysłane z mojego SM-A320FL przy użyciu Tapatalka[/QUOTE]

Myślałam. Cały czas myśle, ale w kółko powtarzam sobie, ze nigdzie indziej mnie nie przyjmą, a jak zabieram się do wysyłania CV, to zaraz myśle tylko „tu mnie nie przyjmą/tu się nie nadaje/tu sobie nie dam rady/generalnie do każdej pracy jestem za głupia/a co jak zapytają to tamto sramto i nie będę wiedziała jak odpowiedzieć albo zrobię z siebie idiotkę”. Mam straszny kompleks na tym punkcie. Uważam się po prostu za głupia. Z jednej strony wiem, ze niby nie jestem i jakoś daje sobie radę, ale z drugiej strony po prostu w to sama nie wierzę.


Wysłane z iPhone za pomocą Tapatalk

[5anowI]

Napisane przez Lianhua

Myślałam. Cały czas myśle, ale w kółko powtarzam sobie, ze nigdzie indziej mnie nie przyjmą, a jak zabieram się do wysyłania CV, to zaraz myśle tylko „tu mnie nie przyjmą/tu się nie nadaje/tu sobie nie dam rady/generalnie do każdej pracy jestem za głupia/a co jak zapytają to tamto sramto i nie będę wiedziała jak odpowiedzieć albo zrobię z siebie idiotkę”. Mam straszny kompleks na tym punkcie. Uważam się po prostu za głupia. Z jednej strony wiem, ze niby nie jestem i jakoś daje sobie radę, ale z drugiej strony po prostu w to sama nie wierzę.


Wysłane z iPhone za pomocą Tapatalk

Strach przed nowym to normalne. Jak sama napisałaś, dajesz rade, więc w innym miejscu też sobie poradzisz. Pomyśl tylko, same korzyści. Miałabyś spokój wewnętrzny a i może trafiłabyś w miejsce, do którego chodziłabyś z uśmiechem . Warto, tym bardziej, że tak Cię to dobija. Nie poddawaj się i szukaj. Miej odwagę zmienić swoje życie, bo tylko Ty możesz to zrobić.
Twoje przyznanie się do strachu czy słabości nie jest głupie.
"Mądry człowiek uczy się całe życie. Głupi wie już wszystko."

---------- Dopisano o 10:39 ---------- Poprzedni post napisano o 10:22 ----------

U Was tez tak to wygląda? A mianowicie:
Energia, chęć działania, entuzjazm, nowe pomysły... i nagle...
Zmęczenie, rezygnacja ,co zmienia się we wściekłość, nerwicowe zachowania, co z kolei przechodzi do skrajnych zmian na stroju od radości do wielkiego smutku, żalu.
I w końcu spada na mnie tak ogromne przygnębienie (?),że omal odczuwam je fizycznie. Choćbym spała dwa dni, wstanę zmęczona, zrezygnowana.
Choć mam świadomość, że moje życie jest dobre to nie potrafię się z niego cieszyć. Jestem smutna, bez powodu.

[5anowI]

Nie mogę się zmotywować, żeby pójść do lekarza. Ostatni raz byłam jakieś 7 lat temu.
Dobija mnie taki stan, za każdym razem jest bardziej dobijający

[Mija62]

PREGABALINA miał ktoś z tym lekiem do czynienia?

[thankyounext_]

Napisane przez Mija62

PREGABALINA miał ktoś z tym lekiem do czynienia?

Ja biorę długo na leki


Wysłane z iPhone za pomocą Tapatalk

[Mija62]

Napisane przez thankyounext_

Ja biorę długo na leki


Wysłane z iPhone za pomocą Tapatalk

Ja właśnie zaczynam je brać.

Tyjesz po nich?
Niepotrzebnie naczytałam się o nich na forach i trochę się przestraszyłam.

[thankyounext_]

Napisane przez Mija62

Ja właśnie zaczynam je brać.

Tyjesz po nich?
Niepotrzebnie naczytałam się o nich na forach i trochę się przestraszyłam.

Nie, zdecydowanie nie. One nie działają w żaden sposób na apetyt ani nic z tym związane. Wiec możesz być spokojna a jaka masz diagnozę i czy bierzesz jakieś inne leki?
Ja biorę pregabaline fluoksetyne i w sumie to chudnę teraz powoli


Wysłane z iPhone za pomocą Tapatalk

[Mija62]

Napisane przez thankyounext_

Nie, zdecydowanie nie. One nie działają w żaden sposób na apetyt ani nic z tym związane. Wiec możesz być spokojna a jaka masz diagnozę i czy bierzesz jakieś inne leki?
Ja biorę pregabaline fluoksetyne i w sumie to chudnę teraz powoli


Wysłane z iPhone za pomocą Tapatalk

O to super z tym chudnięciem.

Szczerze, to nie wiem jaką mam diagnozę
W sumie do lekarza pojechałam z koleżanką xD
Biorę faxolet, ponieważ miałam problem z nadmierną empatią Bardzo przeżywałam np przeglądając fb historie o chorych dzieciach, widząc zdjęcia tych wszystkich dzieci chorych na nowotwory itp potrafiłam się bardzo rozpłakać i serio bolało mnie serduszko.
Teraz pregabaline lekarz przepisał mi chyba na nerwicę, ponieważ powiedziałam, że bardzo przeszkadza mi głośne mlaskanie, naprawdę jak ktoś je i mlaszczce, to muszę wyjść z pomieszczenia, tak mnie to drażni.
Wogule mam też fobie, boje się pająków. Częściowo ja opanowałam, bo chociaż nie boje się już tych domowych.
I mój doktor, wyjaśnił mi krótko, acz klarownie, że człowiek koncentruje się na czymś, w moim przypadku mlaskanie i też pająki, bo nie może bać się wszystkiego.

Więc to jest chyba nerwica lękowa?

[effcia82]

Pregabalina działa fajnie w tle ale na mlaskanie nie pomogła nic a nic

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Lianhua]

Jak się trzymacie, co u Was? Macie się chociaż trochę lepiej?


Wysłane z iPhone za pomocą Tapatalk

[Mija62]

Napisane przez effcia82

Pregabalina działa fajnie w tle ale na mlaskanie nie pomogła nic a nic

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Tak, teraz dokładnie to widzę.

Napisane przez Lianhua

Jak się trzymacie, co u Was? Macie się chociaż trochę lepiej?


Wysłane z iPhone za pomocą Tapatalk

W sumie chyba tak, jest lepiej, ale za mało niż bym chciała
A jak u Ciebie?

[tinkerver2]

Ja się czuję naprawdę bardzo dobrze. Dostałam dodatkowe tabletki na rano (do tej obrałam tylko wieczorem).
Ale ogólnie, od rozwodu naprawdę czuje się jakby kamień mi spadł z serca.

Wysłane z mojego motorola edge 20 lite przy użyciu Tapatalka

[Higurashi]

Napisane przez tinkerver2

Ja się czuję naprawdę bardzo dobrze. Dostałam dodatkowe tabletki na rano (do tej obrałam tylko wieczorem).
Ale ogólnie, od rozwodu naprawdę czuje się jakby kamień mi spadł z serca.

Wysłane z mojego motorola edge 20 lite przy użyciu Tapatalka

Jak dobrze to czytać!

Sent from my M2101K6G using Tapatalk

[Agaciok xD]

Brał ktoś Lamilept na ustabilizowanie nastroju?
Biorę już od około miesiąca i nie czuję żadnych zmian...

[florris]

Ja kiedyś brałam.Dosyć szybko czułam poprawę.Ogólnie bardzo dobrze wspominam.Jaką bierzesz dawkę?

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Agaciok xD]

Napisane przez florris

Ja kiedyś brałam.Dosyć szybko czułam poprawę.Ogólnie bardzo dobrze wspominam.Jaką bierzesz dawkę?

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

25mg jedna tabletka rano i 2 na wieczór. Biorę chyba od ponad miesiąca. Ja nie czuję zupełnie żadnej zmiany. A może mi się wydaje? Bo w końcu to nie antydepresant a stabilizator, więc cudów raczej nie można oczekiwać. Jak ty byś opisała te zmiany, które odczułaś?

[confused women]

Napisane przez Agaciok xD

Brał ktoś Lamilept na ustabilizowanie nastroju?
Biorę już od około miesiąca i nie czuję żadnych zmian...

Biorę od kilku miesięcy, czuję się lepiej, łatwiej mi nad sobą zapanować, nie wybucham tak szybko. Jednak lamotrygina długo się rozkręca, u mnie pierwsze efekty były też dopiero po ponad miesiącu. Trzeba cierpliwie czekać, to dobry lek

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Lianhua]

Napisane przez tinkerver2

Ja się czuję naprawdę bardzo dobrze. Dostałam dodatkowe tabletki na rano (do tej obrałam tylko wieczorem).
Ale ogólnie, od rozwodu naprawdę czuje się jakby kamień mi spadł z serca.

Wysłane z mojego motorola edge 20 lite przy użyciu Tapatalka

Naprawdę dobrze się to czyta! Cieszę się, ze w końcu zaczęło Ci się układać. Oby tak dalej, trzymam kciuki.

Napisane przez Mija62

Tak, teraz dokładnie to widzę.

W sumie chyba tak, jest lepiej, ale za mało niż bym chciała
A jak u Ciebie?

U mnie wieczne huśtawki. Miesiąc jest dobrze, mam plany, ochotę wychodzić z domu, dobrze śpię - zasypiam o normalnych godzinach i nie mam ogromnego problemu ze wstaniem. Później zmienia się to w 2 miesiące płakania w poduszkę, bezsenność i brak siły na wstanie z łóżka. Miesiąc dochodzenia do normalności i znowu jest ok i tak w kółko. Zmęczona jestem tym. Po prostu.


Wysłane z iPhone za pomocą Tapatalk

[tinkerver2]

Dzisiaj mam trochę gorszy dzień. Ale wiecie co? Siedziałam taka zmierzła, a mój mlodszy pies przyniósł mi swojego "misia" i polożył na twarzy IMG_20220817_173226533.jpg

Wysłane z mojego motorola edge 20 lite przy użyciu Tapatalka

[Agaciok xD]

Ja dzisiaj po wizycie kontrolnej i niestety powrót do antydepresantów (duloksetyna) Odstawiłam je już półtora roku temu, a teraz znowu muszę przez to przechodzić Czyli teraz mam lamotriginum + antydepresant i doraźnie xanax. Któraś z was brała? Mam trochę obawy, tyle się o tym słyszy

---------- Dopisano o 21:05 ---------- Poprzedni post napisano o 21:04 ----------

Napisane przez Lianhua

U mnie wieczne huśtawki. Miesiąc jest dobrze, mam plany, ochotę wychodzić z domu, dobrze śpię - zasypiam o normalnych godzinach i nie mam ogromnego problemu ze wstaniem. Później zmienia się to w 2 miesiące płakania w poduszkę, bezsenność i brak siły na wstanie z łóżka. Miesiąc dochodzenia do normalności i znowu jest ok i tak w kółko. Zmęczona jestem tym. Po prostu.


Wysłane z iPhone za pomocą Tapatalk

Ja mam tak samo I dobija mnie myśl, że pewnie będzie tak przez całe życie. Jak na rollercoasterze

[Mija62]

Napisane przez tinkerver2

Dzisiaj mam trochę gorszy dzień. Ale wiecie co? Siedziałam taka zmierzła, a mój mlodszy pies przyniósł mi swojego "misia" i polożył na twarzy Załącznik 7777813

Wysłane z mojego motorola edge 20 lite przy użyciu Tapatalka

Ale słodka psinka nie pamiętam, kiedy ostatni raz widziałam jamnika. Chyba wieki temu.

[Agnek]

Ja ponad miesiąc temu zakończyłam terapię. Nie było już nawet o czym rozmawiać, wszystko przegadane i ogarnięte. Ale powrót zawsze będę miała i czuję sie bezpieczniej. Ja teraz a ja 2 lata temu to 2 różne osoby


Wysłane z iPhone za pomocą Tapatalk

[b872d78680f891d873273d31baaf276c9d6e57ec_6594a44f1cc14]

Napisane przez Agnek

Ja ponad miesiąc temu zakończyłam terapię. Nie było już nawet o czym rozmawiać, wszystko przegadane i ogarnięte. Ale powrót zawsze będę miała i czuję sie bezpieczniej. Ja teraz a ja 2 lata temu to 2 różne osoby


Wysłane z iPhone za pomocą Tapatalk

Gratuluję. Terapia trwała 2 lata?

[Agnek]

[1=b872d78680f891d873273d3 1baaf276c9d6e57ec_6594a44 f1cc14;89326810]Gratuluję. Terapia trwała 2 lata?[/QUOTE]


Dziękuję tak, dwa lata. Poznawczo behawioralna. Wcześniej rok na psychodynamicznej byłam ale nie wspominam za dobrze


Wysłane z iPhone za pomocą Tapatalk

[Jacqueline27]

Cześć
Brała któraś z Was lek Trazodone?
Dostałam lek na problemy ze spaniem
Czy jest on fotouczulajacy? Czekają mnie wczasy w Turcji i chociaż chronię się przed słońcem to nigdy niw będę w 100% zabezpieczona.


Wysłane z iPhone za pomocą Tapatalk

[Agaciok xD]

Napisane przez Agnek

Dziękuję tak, dwa lata. Poznawczo behawioralna. Wcześniej rok na psychodynamicznej byłam ale nie wspominam za dobrze


Wysłane z iPhone za pomocą Tapatalk

Ja wczoraj byłam po raz pierwszy na psychodynamicznej i nawet nie wiem jak określić moje uczucia co do tego spotkania Zażenowanie, zniesmaczenie, zmieszanie? Właściwie gadałam sama do siebie, czasami już nawet nie wiedziałam co mam powiedzieć, a babka się na mnie patrzy i nic nie mówi, tylko od czasu do czasu zadała jakieś pytanie Nie wiem czy dać jeszcze temu szansę, może kilka pierwszych wizyt tak tylko wygląda, bo chce mnie "poznać"? Jeśli to ma tak wyglądać zawsze to przecież bez sensu, sama do siebie to mogę sobie pogadać w domu i to za darmo.

[Agoorka]

Napisane przez Agaciok xD

Ja wczoraj byłam po raz pierwszy na psychodynamicznej i nawet nie wiem jak określić moje uczucia co do tego spotkania Zażenowanie, zniesmaczenie, zmieszanie? Właściwie gadałam sama do siebie, czasami już nawet nie wiedziałam co mam powiedzieć, a babka się na mnie patrzy i nic nie mówi, tylko od czasu do czasu zadała jakieś pytanie Nie wiem czy dać jeszcze temu szansę, może kilka pierwszych wizyt tak tylko wygląda, bo chce mnie "poznać"? Jeśli to ma tak wyglądać zawsze to przecież bez sensu, sama do siebie to mogę sobie pogadać w domu i to za darmo.

Też chodziłam na psychodynsmiczna i miałam mieszane odczucia,bo się często czułam jakbym do siebie.Terapeutka była wycofana,ale ona mi to wszystko wyjaśniła na początku.Z czasem weszłam na ścieżkę,że te jej hasła, myśli mnie naprowadzały na schematy, zachowania.Jednak nie było też tak, że milczała,ale wyjaśniała różne kwestie.Mnie terapia w tym nurcie otworzyła oczy na wiele kwestii.Tylko osobiście uważam,że to była długa droga dochodzenia do tego i nie jest to na pewno nurt, który będzie każdemu odpowiadał.Do tego czasem czułam się super po sesji,a czasem jakbym się cofnęła

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[SteveS]

Napisane przez Agaciok xD

Ja wczoraj byłam po raz pierwszy na psychodynamicznej i nawet nie wiem jak określić moje uczucia co do tego spotkania Zażenowanie, zniesmaczenie, zmieszanie? Właściwie gadałam sama do siebie, czasami już nawet nie wiedziałam co mam powiedzieć, a babka się na mnie patrzy i nic nie mówi, tylko od czasu do czasu zadała jakieś pytanie Nie wiem czy dać jeszcze temu szansę, może kilka pierwszych wizyt tak tylko wygląda, bo chce mnie "poznać"? Jeśli to ma tak wyglądać zawsze to przecież bez sensu, sama do siebie to mogę sobie pogadać w domu i to za darmo.

Poczytaj o tym rodzaju terapii, bo mniej więcej tak to ma wyglądać. Moim zdaniem ma duży sens, ale to nie jest terapia dla każdego. Mnie poznawczo-behawioralna w☠☠☠☠iała i nakręcała Za to psychodynamiczna pomogła mi w zaskakująco krótkim czasie zrozumieć własne schematy. Były takie sesje, że czułam się gorzej albo miałam wrażenier, że nic się nie zmienia. Aż nagle przychodziły takie, że następował klik i była OGROMNA poprawa.

[Pani_Robot]

Napisane przez Agaciok xD

Ja wczoraj byłam po raz pierwszy na psychodynamicznej i nawet nie wiem jak określić moje uczucia co do tego spotkania Zażenowanie, zniesmaczenie, zmieszanie? Właściwie gadałam sama do siebie, czasami już nawet nie wiedziałam co mam powiedzieć, a babka się na mnie patrzy i nic nie mówi, tylko od czasu do czasu zadała jakieś pytanie Nie wiem czy dać jeszcze temu szansę, może kilka pierwszych wizyt tak tylko wygląda, bo chce mnie "poznać"? Jeśli to ma tak wyglądać zawsze to przecież bez sensu, sama do siebie to mogę sobie pogadać w domu i to za darmo.

Ja wspominam źle. Miałam 3-4 mce i zerwałam, bo szkoda było pieniędzy. Niemniej mój terapeuta był też mocno niekompetentny w innych kwestiach, ale wracając do sesji, czasem padało jedno krótkie zdanie na spotkanie, a tak - "mhm, proszę mówić dalej". A ja nie wiedziałam o czym mówić i opowiadałam o wizytach w muzeum i oglądaniu obrazów Właściwie zmarnowane pieniądze, zero poruszonych problemów. Zniechęciłam się po tym na kilka (straconych) lat do terapii. Połączenie CBT z terapią schematów i np pracą wyobrazeniową na krzesłach mi bardzo zaskoczyło. Wszystko miałam logicznie rozrysowane, wytłumaczone, dokładnie zbadane. Dostałam realne narzędzia jak radzić sobie z pojawiajacym sie takim, czy innym problemem w zyciu.
Niemniej... nie wiem jak wyglądałaby pierwsza terapia i z niej wspomnienia, gdybym miała kogoś bardziej kompetentnego. I w zależności od tego, nad czym mamy pracować dobiera się rodzaj psychoterapii.
Jestem też osoba bardzo pod intelekt, a mało feelingową, stąd ta miłośc do CBT zapewne.