Nie wiem, czy chcę mieć dziecko

[Nette]

Ej, ale wiecie, że istnieją takie kobiety, które są tak zachwycone macierzyństwem, że dla nich te niedogodności nie są problemem, a zajmowania się własnym dzieckiem nie traktują w kategorii harówki, a przyjemności. Czy to w domu, czy na wakacjach. Inna sprawa, że - przynajmniej w moim otoczeniu - to kobiety, które bardzo chciały mieć dzieci, wiedziały na co się piszą, mają wiele energii i rola matki je bardzo satysfakcjonuje.
Inne kobiety są rozczarowane macierzyństwem, wszystkimi trudami, wolałaby wrócić do życia przed dziećmi. Albo i nie, ale macierzyństwo jest OK, o ile warunki są bardzo wygodne. No i te męczą, trują i marudzą, niezależnie od tego, czy są na wakacjach, czy w domu.
Mam obawy, że sama znalazłabym się w kategorii drugiej, i to jedna z przyczyn, przez które na dzieci się nie zdecydowałam.

Wysłane z mojego CLT-L29 przy użyciu Tapatalka

[ruda_beksa]

Napisane przez Nette

Ej, ale wiecie, że istnieją takie kobiety, które są tak zachwycone macierzyństwem, że dla nich te niedogodności nie są problemem, a zajmowania się własnym dzieckiem nie traktują w kategorii harówki, a przyjemności. Czy to w domu, czy na wakacjach. Inna sprawa, że - przynajmniej w moim otoczeniu - to kobiety, które bardzo chciały mieć dzieci, wiedziały na co się piszą, mają wiele energii i rola matki je bardzo satysfakcjonuje.
Inne kobiety są rozczarowane macierzyństwem, wszystkimi trudami, wolałaby wrócić do życia przed dziećmi. Albo i nie, ale macierzyństwo jest OK, o ile warunki są bardzo wygodne. No i te męczą, trują i marudzą, niezależnie od tego, czy są na wakacjach, czy w domu.
Mam obawy, że sama znalazłabym się w kategorii drugiej, i to jedna z przyczyn, przez które na dzieci się nie zdecydowałam.

Wysłane z mojego CLT-L29 przy użyciu Tapatalka

Myślę że jest też dużo kobiet które chciały mieć dziecko, nie są rozczarowane, kochają je - ale potrafią przyznać że czasami są zmęczone, sfrustrowane i poirytowane.

[Nette]

Napisane przez ruda_beksa

Myślę że jest też dużo kobiet które chciały mieć dziecko, nie są rozczarowane, kochają je - ale potrafią przyznać że czasami są zmęczone, sfrustrowane i poirytowane.

To nie jest wyłącznie kwestia "potrafią przyznać", ale po prostu czerpania szczęścia z macierzyństwa. Ja bym tak nie potrafiła, co ne zmienia faktu, że część potrafi.
Nie wierzę, że jest to udawane. Nie da się przez 2 tyg. na wspólnych wakacjach tego udawać. To można przy sporadycznym wypadzie na kawę.
A część owszem, kocha dzieci, noe jest nimi rozczarowana, ale i coś je frustruje. Wiem, że sama byłabym w tej puli (i to w najlepszym wypadku).

Wysłane z mojego CLT-L29 przy użyciu Tapatalka

[Fubizka]

Napisane przez ruda_beksa

Myślę że jest też dużo kobiet które chciały mieć dziecko, nie są rozczarowane, kochają je - ale potrafią przyznać że czasami są zmęczone, sfrustrowane i poirytowane.

Dlatego wg mnie decydujac sie na macierzynstwo nie warto optymistycznie zakladac, ze wszystko bedzie super kolorowo, bezproblemowo i uda nam sie uniknac rozczarowan czy frustracji czy ciezkiego zmeczenia.

[elvegirl]

Napisane przez Nette

Ej, ale wiecie, że istnieją takie kobiety, które są tak zachwycone macierzyństwem, że dla nich te niedogodności nie są problemem, a zajmowania się własnym dzieckiem nie traktują w kategorii harówki, a przyjemności.

Pewnie. Co wcale nie kłóci się z przyznawaniem się do zmęczenia po całym dniu takiej przyjemności

Poza tym właśnie o tym jest ten wątek - jeśli człowiek nie jest w stanie, nie chce nagiąć, zmienić co najmniej nieco swoich przyzwyczajeń, to ciężko mu będzie być rodzicem. Bo chcemy czy nie chcemy, bez względu na to czy mamy dziecko z piekła rodem czy prosto z chmureczki to dziecko dotychczasowe życie zmienia.

---------- Dopisano o 16:51 ---------- Poprzedni post napisano o 16:50 ----------

Napisane przez Fubizka

Dlatego wg mnie decydujac sie na macierzynstwo nie warto optymistycznie zakladac, ze wszystko bedzie super kolorowo, bezproblemowo i uda nam sie uniknac rozczarowan czy frustracji czy ciezkiego zmeczenia.

Tak, to jedna z tych zmian w życiu, którymi lepiej się rozczarować pozytywnie

[Fortuna1]

Napisane przez ViLLeMkA

Haha. Nie mam dzieci i też nie wiem czy chcę (ale chyba bardziej tak) - a po przeczytaniu tego to muszę się zastanowić
Bardzo lubię podróżować i najlepiej to daleko i do tej pory myślałam, że z dziećmi to też spoko (przecież mnóstwo ludzi podróżuje z dzieciakami do USA, Azji), ale fakt, to może też wyglądać jak mówisz

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

... A później dorastają i już nie chcą się przytulać, nie chcą spędzać z nami czasu, a rodzicom wtedy smutno, bo zauważają, że ten czas tak szybko mija... Można i tak
Ja sama mam dwójkę dzieci a kiedyś się zarzekalam, że mieć ich nie będę. Chęć przyszła dopiero wtedy kiedy poznałam właściwego mężczyznę. To fakt mam niewiele czasu dla siebie i niewiele czasu wspólnie z mężem ogólnie, bo dziewczyny są małe. Ale nie wyobrażam sobie teraz nie mieć dzieci. To jest ogromne szczęście i cud moc patrzeć jak rosną, jak się rozwijają, jak im się kształtuje osobowość, to poczucie, że dla nich jesteś wszystkim, jesteś całym światem (póki co ).

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

---------- Dopisano o 17:48 ---------- Poprzedni post napisano o 17:37 ----------

Napisane przez ruda_beksa

Myślę że jest też dużo kobiet które chciały mieć dziecko, nie są rozczarowane, kochają je - ale potrafią przyznać że czasami są zmęczone, sfrustrowane i poirytowane.

Zmęczenie to chyba jedna z najważniejszych składowych w definicji rodzicielstwa

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[ad661336dba67467d5566b7c0c939a9c82ec46ac_5f7e48729cea2]

Napisane przez Fortuna1

... A później dorastają i już nie chcą się przytulać, nie chcą spędzać z nami czasu, a rodzicom wtedy smutno, bo zauważają, że ten czas tak szybko mija... Można i tak
Ja sama mam dwójkę dzieci a kiedyś się zarzekalam, że mieć ich nie będę. Chęć przyszła dopiero wtedy kiedy poznałam właściwego mężczyznę. To fakt mam niewiele czasu dla siebie i niewiele czasu wspólnie z mężem ogólnie, bo dziewczyny są małe. Ale nie wyobrażam sobie teraz nie mieć dzieci. To jest ogromne szczęście i cud moc patrzeć jak rosną, jak się rozwijają, jak im się kształtuje osobowość, to poczucie, że dla nich jesteś wszystkim, jesteś całym światem (póki co ).

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Oj bardzo szybko mija.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Nette]

Napisane przez Fortuna1

Ja sama mam dwójkę dzieci a kiedyś się zarzekalam, że mieć ich nie będę. Chęć przyszła dopiero wtedy kiedy poznałam właściwego mężczyznę.

Cała sprawa polega na tym, że chęć przyszła.
Ja mam męża, którego bym nie wymieniła na inny egzemplarz, a równocześnie nigdy się u mnie chęć na dzieci nie pojawiła. Mąż kiedyś o dzieci cisnął, ja nie chciałam, a teraz już i on doszedł do wniosku, że we dwójkę jest nam dobrze, można być rodziną też we dwoje, a nie tylko minimum troje. I mu parcie na dzieci przeszło.

Wysłane z mojego CLT-L29 przy użyciu Tapatalka

[7d825fa9fec57cf5623273fe7eca2ef8f2442710_5d59d871e15d0]

Xfrida pisze dokładnie to co myślę o dzieciach. Te ich piszczące głosu i tysiące pytań są nie do zniesienia. No i krzyki, bo przecież nie można powiedzieć czegoś spokojnie.
Plus mnie wkurza, że są głupiutkie i nawet mój kot więcej rozumie, co się do niego mówi.

Te podrośnięte dzieci są sto razy sensowniejsze. A tu wszyscy się zachwycają niemowlakami i maluchami. Eee.

Wysłane z mojego Redmi Note 4 przy użyciu Tapatalka

[Elfir]

Chyba watek zboczył z toru

[Nette]

Dalej luźno w temacie - argumenty przeciwko posiadaniu dzieci...

Wysłane z mojego CLT-L29 przy użyciu Tapatalka

[purple noise]

Zawsze byłam przeciwna dzieciom, nie lubiłam ich i chociaż byłam długo z chłopakiem to byłam przekonana, ze jak się przytrafi, to na bank do usunięcia :P
Żyłam sobie fajnie, w sumie dużo imprez, żadnych szczególnych zobowiązań poza chodzeniem do pracy.

Ale się rozstaliśmy, minelo trochę czasu, jestem z kimś innym i trochę przyszła mi do głowy myśl, ze fajnie by było mieć dziecko. Nie wiem czy to kwestia tego, ze „urosłam”, czy tego, ze kace były coraz gorsze do zniesienia. Ale tak sobie myśle, ze spoko typek z tego mojego chłopaka, będzie super tata (pewnie lepszym niż ja mama) i fajnie by było razem wychować jakiegoś dobrego człowieka.

Na razie jestem w ciąży, jak się o tym dowiedziałam to nie wiedziałam czy się cieszę i tak naprawdę nadal nie wiem, bo póki co czuje się jak kupa a nie sexy mama No ale zobaczymy, mam nadzieje, ze będzie Ok. A może nie będzie, trudno powiedzieć.

[Elfir]

W każdym razie autorka nie chce dziecka (w sensie potrzeby płynącej z głębi serca) tylko boi się samotności i tyle.
Jak ktoś dziecko chce to zupełnie nie rozpatruje tego na poziomie telefonu na starość. Skupia się na dziecku a nie na sobie (czy będzie zdrowe?)

---------- Dopisano o 20:03 ---------- Poprzedni post napisano o 20:01 ----------

Napisane przez purple noise

Ale się rozstaliśmy, minelo trochę czasu, jestem z kimś innym i trochę przyszła mi do głowy myśl, ze fajnie by było mieć dziecko.

Wewnętrzny proces dojrzewania, poczucie stabilizacji i bezpieczeństwa + odpowiedni partner.
Ale dziecko to wpadka a nie planowane?

[purple noise]

Tak zwane chciane nieplanowane

To znaczy inaczej, wiem, skąd się biorą dzieci, ale jakoś ciagle miałam z tylu głowy, ze na wizażu tyle jest wątków „staraczkowych” i w ogóle wydawało mi się, ze to nie jest taka prosta sprawa w ciaze zajść.
Ale jednak jest


Wysłane z iPhone za pomocą Tapatalk

[Fortuna1]

Napisane przez Nette

Cała sprawa polega na tym, że chęć przyszła.
Ja mam męża, którego bym nie wymieniła na inny egzemplarz, a równocześnie nigdy się u mnie chęć na dzieci nie pojawiła. Mąż kiedyś o dzieci cisnął, ja nie chciałam, a teraz już i on doszedł do wniosku, że we dwójkę jest nam dobrze, można być rodziną też we dwoje, a nie tylko minimum troje. I mu parcie na dzieci przeszło.

Wysłane z mojego CLT-L29 przy użyciu Tapatalka

Jasne to jest bardzo indywidualna sprawa. Chciałam jednak powiedzieć, że nie wszystko jest czanobiale. Ja instynkt ze starsza córka poczułam dopiero jak miała ponad rok, mimo że wcześniej przed porodem bardzo chciałam dziecka. Może to wynikalo z baby blues czy zmęczenia (problemy ze snem córki), z drugą już poczułam od razu.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Nette]

Napisane przez Fortuna1

Jasne to jest bardzo indywidualna sprawa. Chciałam jednak powiedzieć, że nie wszystko jest czanobiale. Ja instynkt ze starsza córka poczułam dopiero jak miała ponad rok, mimo że wcześniej przed porodem bardzo chciałam dziecka. Może to wynikalo z baby blues czy zmęczenia (problemy ze snem córki), z drugą już poczułam od razu.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Ale przed porodem chciałaś dziecka.
Tu się dyskusja toczy raczej w odniesieniu do sytuacji, w której kobieta w ciąży nie jest, ciąży jeszcze nie planuje (choć "czas ucieka"), a przede wszystkim sama nie wie, czy w ogóle chce mieć dziecko.

Moim zdaniem, przynajmniej w odniesieniu do siebie samej, jeśli nie wiem czy dziecka chcę = nie chcę, lepiej go nie mieć. Bo jak się już jest w ciąży czy urodzi, to to jest sytuacja nieodwracalna. Bo po kilku miesiącach ciąży, jak się zrobi ciężkie ciało i pojawią się nieprzyjemne odczucia, nie da się powiedzieć "ej, rozmyśliłam się, zabierzcie to ode mnie". Jak się urodzi, to też (tu już prędzej presja społeczna, bo narzędzia prawne istnieją) nie powie się "zmieniłam zdanie, oddaję do adopcji". Jak się po jakimś czasie stwierdzi, że to jednak nie to, dziecko wywołuje prędzej irytację, niż miłość, też się nie da "wycofać" bez krzywdzenia go.

Wysłane z mojego CLT-L29 przy użyciu Tapatalka

[Limonka2738]

Napisane przez kwiat_pustyni92

Wasze komentarze wobec dzieci są obrzydliwe dochodzę do wniosku że większość tu kobiet nie powinno mieć dzieci z takim podejściem jeśli są takie bee.Niektórzy uwielbiają się nimi zajmować i jeżdzą z nimi na wakacje bez problemu a jeśli jakieś matce przeszkadza, to powinna je oddać do adopcji dla jego dobra.

Urzekła mnie twoja historia.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

---------- Dopisano o 21:37 ---------- Poprzedni post napisano o 21:36 ----------

Napisane przez kwiat_pustyni92

To nie fakt tylko opinia.

Nie, to fakt.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[eyo]

ja długo nie chciałam dzieci a zdecydowałam się na nie dopiero kiedy dojrzałam do myśli, że nie będę ich nigdy mieć dla siebie - mam dziecko i wychowuje je dla niego, nie dla siebie, nie chciałabym nigdy w przyszłości być dla swojego dziecka ciężarem
wychodzę z założenia, że moje dziecko nie pchało się na świat tylko ja je tutaj sprowadziłam i to ja mam obowiązki wobec niego a nie ono wobec mnie

instynktu nigdy nie miałam, malutkie bobaski dalej mnie nie rozczulają - wieli rzeczy, zwłaszcza na początku to było ciężki obowiązek ale mi to nie przeszkadza i przyznam szczerze z tego "luzu" i "braku oczekiwań" wyszło dla mnie wiele pozytywnych zaskoczeń, mi to wystarczy

podziwiam ludzi którzy mają cierpliwość czekać 40 lat na szklankę wody, które mogą nie dostać

[Fubizka]

Napisane przez eyo

instynktu nigdy nie miałam, malutkie bobaski dalej mnie nie rozczulają - wieli rzeczy, zwłaszcza na początku to było ciężki obowiązek ale mi to nie przeszkadza i przyznam szczerze z tego "luzu" i "braku oczekiwań" wyszło dla mnie wiele pozytywnych zaskoczeń, mi to wystarczy

W ogóle warto zauważyć, że fakt iż:
a) rozczulają nas bobaski
b) nie rozczulają nas bobaski

nie powinien mieć żadnego wpływu na decyzję o rodzicielstwie, bo dziecko jest bobaskiem bardzo krótko

[mariamalaria]

Autorko, podjęłaś słuszną decyzję.

[klocki_LEGO]

Napisane przez Fubizka

W ogóle warto zauważyć, że fakt iż:
a) rozczulają nas bobaski
b) nie rozczulają nas bobaski

nie powinien mieć żadnego wpływu na decyzję o rodzicielstwie, bo dziecko jest bobaskiem bardzo krótko

W ogole dzieci. Ja dzieci nie lubie, a perspektywa bycia matka jestem zachwycona. Ale swoje dziecko to nie to samo co kazde napotkanie dziecko.

[kasiulka_xoxo]

Bardzo się cieszę, że trafiłam na ten temat, bo już myślałam, ze mam coś z głową Skończyłam 26 lat, ale nadal nie wiem czy chcę mieć dziecko. Wiele z podanych przez Was powodów występuje i u mnie, ale przede wszystkim: ograniczenie swobody (wyjścia dokąd i kiedy chcę, wyjazdy, wstawanie w weekendy/dni wolne) oraz szansa na niepokochanie dziecka. Naprawdę martwię się, że urodzę i po prostu nie będę ani dziecka kochać ani nawet lubić - to też człowiek z jakimś charakterem. I co gorsza zaczęłabym go może obwiniać za zmarnowane życie. Mam narzeczonego i tu mi trochę psikusa robi moja głowa, jak myślę o dziecku konkretnie z nim to trochę już bardziej myślę, ze chcę. To rozsądny facet, dba o mnie, czuję się przy nim bezpieczna i wygląda mi na dobry materiał na ojca. Także na tę chwilę totalna kropka

[shinypearl]

Napisane przez cava

Ciężko mi to ogarnąć.
Serio, wiem ile czego było po drodze w wychowaniu dzieci, ale ilość miłości jak jest między dziećmi a rodzicami, IMO jest niezamienialna na nic, i patrząc na swoje dzieci, powiedzieć: drugi raz żyjąc wolałabym kasę(czy coś?) niz tą miłość...


Tak samo jak licząc koszty poniszczonych mebli, straconych wyjazdów, sprzątania kuwety i rzygów, kosztów weta, i patrząc na mojego zramolałego kota o którego już się trzęse ile jeszcze pożyje bo jest stary i wiem ze będe musiała przejść przez jego śmierć, jakoś ciężko by mi było powiedzieć- drugi raz bym kota nie wzięła.

Fajnie to napisałaś. Chyba to w końcu rozumiem, choć dzieci jeszcze nie mam, ale mam kota. Tony kociwłosa wszędzie, co doprowadza mnie do szału momentami, ciągłe kupowanie żarcia, pamiętanie o tym, ciągle trzeba kuwetę sprzątnąć i mieć żwirek w zapasie. Ale kurczę, jeszcze milion razy bym wzięła tego chudzielca z dworu, kocham go jak wariatka. Może z dzieckiem to podobnie tylko obowiązków 100 razy więcej, a może też i miłości, bo z nim sobie pogadam.

[klocki_LEGO]

Napisane przez shinypearl

Fajnie to napisałaś. Chyba to w końcu rozumiem, choć dzieci jeszcze nie mam, ale mam kota. Tony kociwłosa wszędzie, co doprowadza mnie do szału momentami, ciągłe kupowanie żarcia, pamiętanie o tym, ciągle trzeba kuwetę sprzątnąć i mieć żwirek w zapasie. Ale kurczę, jeszcze milion razy bym wzięła tego chudzielca z dworu, kocham go jak wariatka. Może z dzieckiem to podobnie tylko obowiązków 100 razy więcej, a może też i miłości, bo z nim sobie pogadam.

Zwaz tylko na to, ze ta milosc musi sie pojawic. Sa takie osoby, ktore wiedza, ze chca dzieci i maja juz wewnatrz ta milosc. Np. autorka takowa nie jest, ja tez nigdy nie bylam. Sa takie u ktorych pojawia sie w ciazy, ja np. jestem taka. Sa tez matki, ktore dopiero przy narodzinach ,a inne dopiero jakis czas po wyksztalcaja w sobie to uczucie. Jest spora grupa osob, u ktorych owa milosc sie nie pojawia po pojawieniu sie dziecka.... nigdy. I tu jest problem, ktorego nie nalezy bagatelizowac. Nie jest tak, ze jak urodzisz to pokochasz wcale. Ze zwierzetami jest analogicznie. Sa osoby ktore deklaruja ze nie, koty fuj, a jak zamieszkaja to kochaja te futrzaki. Ale sa i takie, ktore je beda obchodzic szerokim lukiem i nigdy nie zapalaja miloscia do kota. Tyle, ze kot to kot, a teraz wyobraz to sobie na lini matka - dziecko. Dramat

[Fubizka]

Napisane przez klocki_LEGO

Zwaz tylko na to, ze ta milosc musi sie pojawic. Sa takie osoby, ktore wiedza, ze chca dzieci i maja juz wewnatrz ta milosc. Np. autorka takowa nie jest, ja tez nigdy nie bylam. Sa takie u ktorych pojawia sie w ciazy, ja np. jestem taka. Sa tez matki, ktore dopiero przy narodzinach ,a inne dopiero jakis czas po wyksztalcaja w sobie to uczucie. Jest spora grupa osob, u ktorych owa milosc sie nie pojawia po pojawieniu sie dziecka.... nigdy. I tu jest problem, ktorego nie nalezy bagatelizowac. Nie jest tak, ze jak urodzisz to pokochasz wcale. Ze zwierzetami jest analogicznie. Sa osoby ktore deklaruja ze nie, koty fuj, a jak zamieszkaja to kochaja te futrzaki. Ale sa i takie, ktore je beda obchodzic szerokim lukiem i nigdy nie zapalaja miloscia do kota. Tyle, ze kot to kot, a teraz wyobraz to sobie na lini matka - dziecko. Dramat

Dokładnie. Ciekawa tylko jestem czy ktoś przeprowadzał jakieś sensowne badania jak to się procentowo rozkłada w społeczeństwie.

Z prywatnych obserwacji otoczenia zauważam, że najwięcej jest osób w środku, czyli miłość pojawia się w ciąży lub po narodzeniu.

[klocki_LEGO]

Napisane przez Fubizka

Dokładnie. Ciekawa tylko jestem czy ktoś przeprowadzał jakieś sensowne badania jak to się procentowo rozkłada w społeczeństwie.

Z prywatnych obserwacji otoczenia zauważam, że najwięcej jest osób w środku, czyli miłość pojawia się w ciąży lub po narodzeniu.

Jesli chodzi o matki, ktore zaluja bycia matkami, to badania podobno pokazuja 6%, ale tez napewno sa to badania typu self-reported. Wiele kobiet do tego sie nie przyznaje, nawet anonimowo.

[Fubizka]

Napisane przez klocki_LEGO

Jesli chodzi o matki, ktore zaluja bycia matkami, to badania podobno pokazuja 6%, ale tez napewno sa to badania typu self-reported. Wiele kobiet do tego sie nie przyznaje, nawet anonimowo.

6% to i tak bardzo dużo. Przerażająco.

[klocki_LEGO]

Napisane przez Fubizka

6% to i tak bardzo dużo. Przerażająco.

Prawda jest taka, ze kazdy z nas zna kogos kto mial taka matke. Zastanow sie, nie znasz takiej osoby? Ja spotkalam przynajmniej kilka. Po prostu normalnie nigdy sie o tym nie mysli, nikomu nie przychodzi do glowy, ze matka dziecka nie kocha a wychowuje. Niekochajaca matka to sie zaraz kojarzy z matka Madzi. Ale wiekszosc jednak staje na wysokosci zadania pod wzgledem odpowiedzialnosci, przynajmniej czesciowo. Tylko nie emocjolanie. jak przyjmiesz taka opcje i przemyslisz, to sie zaraz okaze, ze w sumie to Ciotka Stasia taka jest, albo ze znajomy Kazio mial taka sytuacje. Taka prawda

[Fubizka]

Napisane przez klocki_LEGO

Prawda jest taka, ze kazdy z nas zna kogos kto mial taka matke. Zastanow sie, nie znasz takiej osoby? Ja spotkalam przynajmniej kilka. Po prostu normalnie nigdy sie o tym nie mysli, nikomu nie przychodzi do glowy, ze matka dziecka nie kocha a wychowuje. Niekochajaca matka to sie zaraz kojarzy z matka Madzi. Ale wiekszosc jednak staje na wysokosci zadania pod wzgledem odpowiedzialnosci, przynajmniej czesciowo. Tylko nie emocjolanie. jak przyjmiesz taka opcje i przemyslisz, to sie zaraz okaze, ze w sumie to Ciotka Stasia taka jest, albo ze znajomy Kazio mial taka sytuacje. Taka prawda

Znam, znam
Jednak możnaby było postawić tezę, że w pokoleniu naszych rodziców nacisk społeczny i "oczywista kolejność rzeczy" miała znacznie większy wpływ na nieprzemyślane ciąże, niż ma to miejsce obecnie. Podobnie ze skuteczną antykoncepcją.

[d61abbce58b52fe45ffe444afc51ca0ea3c11859_65540a44484ab]

Dzisiaj kolejna koleżanka przyznała się (niepytana), że gdyby mogła cofnąć czas, to nie miałaby dzieci.

Zastanawiam się, czy to nie jest problem pojawiający się częściej, niż wszyscy myślimy...