Studia za granicą- ja, studia i... mój chłopak

[Qwerttrewq]

Witajcie. Piszę do was z problemem, który pewnie dotykał niejedną z Was. Otóż, wstępnie dostałam się na studia za granicę, do UK (muszę spełnić warunki maturalne, z tym natomiast nie powinno być większego problemu). Wszystko mam już zaplanowane od A do Z, ale. Mój chłopak nie chce ze mną wyjechać. Mówi, że zobaczymy ale jest raczej nastawiony na nie, że się boi wyjazdu, bo ma tu dobrą pracę, a jak wyjedzie ze mną na 3 lata to będzie z powrotem zaczynał od tej samej stawki; języka nie zna (podstawy takie, żeby dogadać się w sklepie o jajka czy chleb), i jest dość blisko ze swoją rodziną. Ja natomiast jestem typem człowieka, który z rodziną tylko na zdjęciach, najchętniej to cały czas bym była „na walizkach”, no i studia w UK to dla mnie duża szansa, a także marzenie z dzieciństwa które nareszcie mam okazję spełnić . Chłopak także uważa, że równie dobre studia mogę skończyć tutaj i nie trzeba jechać aż 2000 km stad. Moja rodzina popiera chłopaka, mówią żebym siedziała na dupie i zajęła się tym co jest a nie wymyślała. Jednak ja tego chcę i zawsze chciałam. Wyjść poza to, co robią wszyscy. Jeśli się finalnie przekona, to cudownie, bo problem z głowy. Ale jeśli nie, to jestem w kropce. Z jednej strony go rozumiem i raczej na jego miejscu tez bym się nie decydowała. Mi mówi, że mogę jechać, bo od początku wiedział o moich planach, i nie będzie mi o to robił problemu, ostatnio nawet jak spytałam czy ze mną poleci, to zażartował, ze wnieść mi rzeczy do mieszkania i wróci do domu. Z drugiej, wiem, że nie mogę ustawiać wszystkiego pod niego, z tym, że bez niego średnio widzę sens takiego wyjazdu- ten związek prędzej czy później się rozpadnie, jak 99% takich przypadków.
Dziewczyny, co byście zrobiły na moim miejscu? Jechały i latały co drugi weekend na zmianę z chłopakiem (teraz widujemy się niemal codziennie) do siebie, czy jednak zrezygnowały ze studiów w UK dla „dobra zwiazku”? Nie chodzi o to, ze nie wytrzymamy bez siebie tygodnia czy dwóch, bo wytrzymamy. Po prostu jest we mnie ta druga strona, która wie, że to się rozleci, a tego bym nie chciała i nie interesuje mnie to, że „tego kwiatu jest pół światu”.

[Folgia]

Rozstałabym się z tym chłopakiem. Oboje jesteście młodzi. Ty, jak zarówno on znajdziecie dla siebie jeszcze drugie połówki. Nie wierzę w związki z tak drastyczną odległością i z tego co piszesz to ty również nie wierzysz. Na pewno nie rezygnuj z wyjazdu dla niego. Za rok, dwa możecie się rozstać i będziesz sobie pluła w brodę, że nie wyjechałaś.

[samotny_t]

Napisane przez Qwerttrewq

Witajcie. Piszę do was z problemem, który pewnie dotykał niejedną z Was. Otóż, wstępnie dostałam się na studia za granicę, do UK (muszę spełnić warunki maturalne, z tym natomiast nie powinno być większego problemu). Wszystko mam już zaplanowane od A do Z, ale. Mój chłopak nie chce ze mną wyjechać. Mówi, że zobaczymy ale jest raczej nastawiony na nie, że się boi wyjazdu, bo ma tu dobrą pracę, a jak wyjedzie ze mną na 3 lata to będzie z powrotem zaczynał od tej samej stawki; języka nie zna (podstawy takie, żeby dogadać się w sklepie o jajka czy chleb), i jest dość blisko ze swoją rodziną. Ja natomiast jestem typem człowieka, który z rodziną tylko na zdjęciach, najchętniej to cały czas bym była „na walizkach”, no i studia w UK to dla mnie duża szansa, a także marzenie z dzieciństwa które nareszcie mam okazję spełnić . Chłopak także uważa, że równie dobre studia mogę skończyć tutaj i nie trzeba jechać aż 2000 km stad. Moja rodzina popiera chłopaka, mówią żebym siedziała na dupie i zajęła się tym co jest a nie wymyślała. Jednak ja tego chcę i zawsze chciałam. Wyjść poza to, co robią wszyscy. Jeśli się finalnie przekona, to cudownie, bo problem z głowy. Ale jeśli nie, to jestem w kropce. Z jednej strony go rozumiem i raczej na jego miejscu tez bym się nie decydowała. Mi mówi, że mogę jechać, bo od początku wiedział o moich planach, i nie będzie mi o to robił problemu, ostatnio nawet jak spytałam czy ze mną poleci, to zażartował, ze wnieść mi rzeczy do mieszkania i wróci do domu. Z drugiej, wiem, że nie mogę ustawiać wszystkiego pod niego, z tym, że bez niego średnio widzę sens takiego wyjazdu- ten związek prędzej czy później się rozpadnie, jak 99% takich przypadków.
Dziewczyny, co byście zrobiły na moim miejscu? Jechały i latały co drugi weekend na zmianę z chłopakiem (teraz widujemy się niemal codziennie) do siebie, czy jednak zrezygnowały ze studiów w UK dla „dobra zwiazku”? Nie chodzi o to, ze nie wytrzymamy bez siebie tygodnia czy dwóch, bo wytrzymamy. Po prostu jest we mnie ta druga strona, która wie, że to się rozleci, a tego bym nie chciała i nie interesuje mnie to, że „tego kwiatu jest pół światu”.

Jeżeli dostałaś się na dobrą uczelnię w UK, to jechałbym na Twoim miejscu bez oglądania się na chłopaka. Jeżeli natomiast na jakąś przeciętną i jedynym powodem wyjazdu jest to, że jest ona w UK, tobym się zastanowił mocno

[matcha]

Napisane przez Qwerttrewq

Witajcie. Piszę do was z problemem, który pewnie dotykał niejedną z Was. Otóż, wstępnie dostałam się na studia za granicę, do UK (muszę spełnić warunki maturalne, z tym natomiast nie powinno być większego problemu). Wszystko mam już zaplanowane od A do Z, ale. Mój chłopak nie chce ze mną wyjechać. Mówi, że zobaczymy ale jest raczej nastawiony na nie, że się boi wyjazdu, bo ma tu dobrą pracę, a jak wyjedzie ze mną na 3 lata to będzie z powrotem zaczynał od tej samej stawki; języka nie zna (podstawy takie, żeby dogadać się w sklepie o jajka czy chleb), i jest dość blisko ze swoją rodziną. Ja natomiast jestem typem człowieka, który z rodziną tylko na zdjęciach, najchętniej to cały czas bym była „na walizkach”, no i studia w UK to dla mnie duża szansa, a także marzenie z dzieciństwa które nareszcie mam okazję spełnić . Chłopak także uważa, że równie dobre studia mogę skończyć tutaj i nie trzeba jechać aż 2000 km stad. Moja rodzina popiera chłopaka, mówią żebym siedziała na dupie i zajęła się tym co jest a nie wymyślała. Jednak ja tego chcę i zawsze chciałam. Wyjść poza to, co robią wszyscy. Jeśli się finalnie przekona, to cudownie, bo problem z głowy. Ale jeśli nie, to jestem w kropce. Z jednej strony go rozumiem i raczej na jego miejscu tez bym się nie decydowała. Mi mówi, że mogę jechać, bo od początku wiedział o moich planach, i nie będzie mi o to robił problemu, ostatnio nawet jak spytałam czy ze mną poleci, to zażartował, ze wnieść mi rzeczy do mieszkania i wróci do domu. Z drugiej, wiem, że nie mogę ustawiać wszystkiego pod niego, z tym, że bez niego średnio widzę sens takiego wyjazdu- ten związek prędzej czy później się rozpadnie, jak 99% takich przypadków.
Dziewczyny, co byście zrobiły na moim miejscu? Jechały i latały co drugi weekend na zmianę z chłopakiem (teraz widujemy się niemal codziennie) do siebie, czy jednak zrezygnowały ze studiów w UK dla „dobra zwiazku”? Nie chodzi o to, ze nie wytrzymamy bez siebie tygodnia czy dwóch, bo wytrzymamy. Po prostu jest we mnie ta druga strona, która wie, że to się rozleci, a tego bym nie chciała i nie interesuje mnie to, że „tego kwiatu jest pół światu”.

Mój facet studiuje w UK, ja w Polsce, da się
Tyle, że ty jemu nie możesz nakazać jechać za Tobą, tak samo jak on nie może Tobie. Z waszym podejściem do życia jest najzwyczajniej w świecie nie po drodze, najlepsze rozwiązanie to zakończenie związku.

[Qwerttrewq]

Napisane przez matcha

Mój facet studiuje w UK, ja w Polsce, da się
Tyle, że ty jemu nie możesz nakazać jechać za Tobą, tak samo jak on nie może Tobie. Z waszym podejściem do życia jest najzwyczajniej w świecie nie po drodze, najlepsze rozwiązanie to zakończenie związku.

Jasne, da się, tylko bardziej chodzi mi o to co to za życie wspólne, skoro 2000 km od siebie? :P
Co do tej drugiej części masz absolutną rację. Nie zmuszę go tak jak i on mnie.

[kennedy]

jest wam nie po drodze i mysle ze sie rozstaniecie predzej czy pozniej. z marzen nie rezygnuj ale wiedz ze nawet jesli zostaniecie z soba to nie dacie rady sie czesto widywac.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Qwerttrewq]

Samotny_t - dostałam się na City, Westminster mam jako ten drugi wybór, wiec dość dobre uczelnie.

[matcha]

Napisane przez Qwerttrewq

Jasne, da się, tylko bardziej chodzi mi o to co to za życie wspólne, skoro 2000 km od siebie? :P

Jeśli wiesz, że to nie życie to tym bardziej - co stoi na przeszkodzie się rozstać?

[Rena]

Napisane przez samotny_t

Jeżeli dostałaś się na dobrą uczelnię w UK, to jechałbym na Twoim miejscu bez oglądania się na chłopaka. Jeżeli natomiast na jakąś przeciętną i jedynym powodem wyjazdu jest to, że jest ona w UK, tobym się zastanowił mocno

W sumie sluszna uwaga, jaki to kierunek?
Patrzysz na chlopaka, a wiekszym problemem wydaje mi sie brak zgody rodzicow. Jak oni nie chca bys wyjechala, to kto bedzie placil za Twoje studia i podroze?

[NocnaWiedma]

Szłabym za swoimi marzeniami. Czasem przychodzą momenty w związkach, że trzeba się rozstać - na przykład dlatego, że ma się inne oczekiwania co do miejsca, które wybierze się na życie. Jest to poważna kwestia, możecie wybrać inaczej.
Ja bym korzystała z tej relacji jak najmocniej póki jesteście blisko - taki bal przed końcem świata.

[Qwerttrewq]

Napisane przez Rena

W sumie sluszna uwaga, jaki to kierunek?
Patrzysz na chlopaka, a wiekszym problemem wydaje mi sie brak zgody rodzicow. Jak oni nie chca bys wyjechala, to kto bedzie placil za Twoje studia i podroze?

International Business z hiszpańskim. Akurat zgoda rodziców to mi najmniej potrzebna. Nigdy nie ograniczali mnie z niczym, pogadali swoje ale decyzje zawsze podejmowałam ja- tak jak i ponosiłem konsekwencje swoich zachowań. Jeśli chodzi o finanse, to się nie martwię- studia są kredytowane przez UK, spłacasz dopiero jak pracujesz na dogodnych warunkach. A na swoje zachcianki pracuję od 16 roku życia- zarówno bliższe i dalsze podróże, jak i droga torebka czy nowy telefon . Mam też ten „komfort”, że mam odkładane pieniądze od kilkunastu lat na koncie przez babcię, teraz nie mam do nich dostępu, ale wiec awaryjnie zawsze można tam zajrzeć.

[stesia]

jeśli te studia są bardzo dobre to zdecydowałabym sie na wyjazd. nie wiesz niestety jak by się wasz związek potoczył jeśli bys została w PL, równie dobrze mozecie się rozstać mimo ze nie wyjedziesz i wtedy ani chłopaka ani tych studiów. jesli to twoje marzenie i szansa na lepszą prace to nie zastanawiaj sie skoro masz taką szansę. a on no cóż nie chce z tobą jechac i już, nieznajomoscia języka nie ma co sie zasłaniac jakby chcial to ma prawie rok, nauczyłby się. a te studia o których ci mówią w PL są równie dobre jak tamte? moze tez musialabys wyjechac do innego miasta i tez widywalibyście sie rzadko

[Limonka2738]

Wyjechałabym. Nigdy nie rezygnuj z siebie dla faceta.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[nelciak]

Wyjechałabym. Nie wyobrażam sobie związku z osobą, która nie zna angielskiego

[skazana_na_bluesa]

Koles ma spokojnie 10 miechow, żeby podszlifować język.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[nelciak]

Wszystko można, jak się chce, tylko że on nie chce. Nie chce wyjechać. Zbywa autorkę gadaniem 'zobaczymy'. Przekonywać go na siłę nie ma sensu, bo takie wymuszanie wyjazdu zwykle źle się kończy. Zresztą autorka sama pisze, ze go rozumie, więc ciężko zeby go przekonywała do wyjazdu...
No i jeszcze chłopak o potencjalnym wyjeździe myśli jako o wyjeździe tymczasowym, na 3 lata. Autorce angielskiego kredytu na studia z polskiej pensji wybitnie nie będzie się opłacało spłacać, więc tu chyba się mocno rozmijają.

[Vanir410]

Jeśli byłabym pewna partnera, że to ten mój jedyny, nie wyjechałabym. Jednak, jesteście młodzi, dopiero wkraczacie w okres dorosłości. Wiele rzeczy może się zmienić. Owszem, studia można skończyć i w pipidówku dolnym, ale UK, inny świat, pewien rodzaju 'prestiż', spełnienie marzeń. Szkoda to stracić.

[7623cb0b746b4d40e529fc123bf669aade741778_65822f07d8014]

Napisane przez Qwerttrewq

International Business z hiszpańskim. Akurat zgoda rodziców to mi najmniej potrzebna. Nigdy nie ograniczali mnie z niczym, pogadali swoje ale decyzje zawsze podejmowałam ja- tak jak i ponosiłem konsekwencje swoich zachowań. Jeśli chodzi o finanse, to się nie martwię- studia są kredytowane przez UK, spłacasz dopiero jak pracujesz na dogodnych warunkach. A na swoje zachcianki pracuję od 16 roku życia- zarówno bliższe i dalsze podróże, jak i droga torebka czy nowy telefon . Mam też ten „komfort”, że mam odkładane pieniądze od kilkunastu lat na koncie przez babcię, teraz nie mam do nich dostępu, ale wiec awaryjnie zawsze można tam zajrzeć.

studia sa oplacane przez uk ale na swoje utrzymanie typu wynajecie mieszkania jedzenie i oplaty bedziesz sama musiala zarobic
zeby dostac maintenance loan musisz mieszkac w uk 5 lat
uwierz mi ze wynajecie nawet pokoju plus jedzenie,ksiazki,transpor t to sa powazne pieniadze
mowisz o lataniu co 2 tygodnie to tez nie jest tanie i czesto bedzie ci to trudno pogodzic z uczelnia i praca (jesli chcesz pracowac na swoje utrzymanie)
jesli masz na to wszystko kase to pewnie jedz,na miejscu twojego chlopaka bym nie pojechala,ty nie masz nic do stracenia a on za wiele

[GdyKochamy]

Jedź i spełniaj marzenia. To dla ciebie ogromna szansa.

Żałuję, że na studiach byłam w związku i nie odważyłam się na dłuższy wyjazd za granicę.

[minutes to midnight]

Byłam w identycznej sytuacji 5 lat temu kiedy się przeprowadziłam sama na studia do UK. Mieliśmy szczęśliwy związek, byliśmy w tym samym wieku za to on zdecydował się na studia w Polsce a ja wyjechałam. Dwa miesiące po mojej przeprowadzce rozstaliśmy sie, oboje nie widzieliśmy sensu bycia na odległość przez kolejne 3-4 lata. To była najlepsza decyzja jaka mogłam podjąć


Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Ellen_Ripley]

Nie jest Wam ze sobą po drodze. Nie rezygnuj z marzenia, życie je i tak zweryfikuje, a faceta nie zmuszaj, aby rzucał dobrą pracę i swoje życie w rodzimym kraju. Widać tak miało być.

[feelin_soo_me]

Wyjechalabym... Studia na nawet w miare dobrej uczelni w UK beda zawsze lepiej widziane niz na najlepszych UW w Pl. Mieszkam od 4 lat za granica, najpierw Niemcy, teraz Szwajcaria i widze jak pracodawcy patrza na moj dyplom z UW w Polsce. Znajoma po SGH nie moze od 1,5 roku znalezc pracy. Dla zachodu studia w Polsce to bardziej 3 swiat. Koniec koncow zaczelam kolejna Magisterke w Niemczech, zeby miec wieksze mozliwosci rozwoju i dopiero to podzialalo.


Jestes jeszcze bardzo mloda, z chlopakiem jest duza szansa, ze sie predzej czy pozniej rozstaniesz (takie realia ), marzen natomiast nikt nie zwroci.

[linkinpaark]

Łał. Serio ktoś napisał, że jeśli uczelnia i studia są średnie, to lepiej żeby została? A jeśli ona chce jechać i dla niej to i tak ma wartość?
Widać po dziewczynie, że chce jechać, więc autorko jedź.
Problem jest taki, że kiedyś z chłopakiem możesz się rozstać, a potem sobie nigdy nie wybaczysz straconych marzeń. I nie chodzi o to, że uważam, że jesteście młodzi, więc związek nie przetrwa. Bo raczej dużo takich związków zamienia się w małżeństwa i nie jest to dziwne. To ten wiek, w którym poznaje się drugie połówki. Po prostu rozstanie może nastąpić na każdym etapie życia i dlatego warto się w życiu realizować. I czy to chłopak, czy mąż nie warto do końca z siebie rezygnować.
I uwierz mi, ze jak ludzie się kochają, to ich żadna odległość nie powstrzyma. Mówię o prawdziwym uczuciu i przywiązaniu, a nie mocnym zauroczeniu. Ludzie tak funkcjonują, więc się da. Co to takiego jest Londyn w erze tanich lotów.

[Likka9]

Napisane przez Limonka2738

Wyjechałabym. Nigdy nie rezygnuj z siebie dla faceta.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Popieram!




Jesteś młoda, spełniaj swoje marzenia a bez faceta u nogi może Ci być tam nawet lepiej :P

[PoPoo]

Jak zrezygnujesz a marzen dla faceta to słabo - masz dopiero 18 lat dziewczyno. Spełniaj swoje marzenia. Na związki masz jeszcze czas. Studia i wykształcenie, znajomośc jezyka zostaną Ci na zawsze, a facetów jest pełno... A jak zrezygnujesz, a potem facet Cie kopnie w tyłek to będziesz żałować.

[linkinpaark]

Nie wierzę, że wypowiadacie w taki pewny i pełny jadu sposób o czyimś związku. W moim środowisku w wieku 18 lat zaczęło się mnóstwo związków, które albo nadal trwają, albo które już zakończyły się ślubem. To już nie jest mała dziewczynka.
W pełni popieram to, żeby się realizowała w swoim życiu, ale nie uważam, że powinna od razu wymieniać chłopaka i nie walczyć o związek. Smutne te wasze odpowiedzi. Podchodzi do związku strasznie luzacko... ,,nie ten to inny''? Strasznie przykre czasy nastały

[PoPoo]

Napisane przez linkinpaark

Nie wierzę, że wypowiadacie w taki pewny i pełny jadu sposób o czyimś związku. W moim środowisku w wieku 18 lat zaczęło się mnóstwo związków, które albo nadal trwają, albo które już zakończyły się ślubem. To już nie jest mała dziewczynka.
W pełni popieram to, żeby się realizowała w swoim życiu, ale nie uważam, że powinna od razu wymieniać chłopaka i nie walczyć o związek. Smutne te wasze odpowiedzi. Podchodzi do związku strasznie luzacko... ,,nie ten to inny''? Strasznie przykre czasy nastały

Chodzi bardzije o to, że wiekszosc taklich szkolnych związków się jednak rozpada, mimo że samym zainteresowanym wydaje sie ze to miłośc na całe życie. Ja nie znam żadnego szkolnego związku, który czymś zaprocentowal w przyszłości - zazwyczaj wyjechamnie do innych miast na studia jest skutecznym gwozdziem do trumny takich zwiazkow

[linkinpaark]

Napisane przez PoPoo

Chodzi bardzije o to, że wiekszosc taklich szkolnych związków się jednak rozpada, mimo że samym zainteresowanym wydaje sie ze to miłośc na całe życie. Ja nie znam żadnego szkolnego związku, który czymś zaprocentowal w przyszłości - zazwyczaj wyjechamnie do innych miast na studia jest skutecznym gwozdziem do trumny takich zwiazkow

Ja znam wiele takich udanych związków... Mimo tego, że ludzie porozjeżdżali się po różnych miastach, to szczególnie im to nie zaszkodziło. Więc może dlatego tak na to patrzę.
Związki rozpadają się na każdym etapie życia czy to ,,zwykły" związek, czy małżeństwo. Tego się nie przewidzi.
To autorka powinna sobie przemyśleć czego chce. Ja jestem jedynie pewna tego, że mimo jakichkolwiek trudności, jeśli się naprawdę kochają, to się tak po prostu nie rozstaną. A jeśli nie będą o to nawet chcieli walczyć, to sami sobie dadzą odpowiedź o wartość tej relacji.

[megamag]

Ja zawsze byłam zwolenniczką poglądu, że jak kocha, to poczeka. Jak to rzeczywiście jest ten jedyny, to dacie radę to ogarnąć, a jak nie, to się najwyżej rozpadnie i nie będzie po czym płakać.

Ja bym się, jak wyżej wspomniano, martwiła bardziej, czy to dobra uczelnia i co Ci dadzą te studia i wreszcie, kto za tę przyjemność zapłaci.

[matcha]

Napisane przez linkinpaark

Ja znam wiele takich udanych związków... Mimo tego, że ludzie porozjeżdżali się po różnych miastach, to szczególnie im to nie zaszkodziło. Więc może dlatego tak na to patrzę.
Związki rozpadają się na każdym etapie życia czy to ,,zwykły" związek, czy małżeństwo. Tego się nie przewidzi.
To autorka powinna sobie przemyśleć czego chce. Ja jestem jedynie pewna tego, że mimo jakichkolwiek trudności, jeśli się naprawdę kochają, to się tak po prostu nie rozstaną. A jeśli nie będą o to nawet chcieli walczyć, to sami sobie dadzą odpowiedź o wartość tej relacji.

Miłość to nie wszystko to raz, a dwa mają kompletnie inne oczekiwania względem zamieszkania. On chce w Polsce, ona nie wiadomo (skłaniam się ku tezie, że nie), więc nie rozumiem o co ci chodzi z tym podejściem na luzie? Ile to było wątków gdzie jedną stroną chciała mieszkać na wsi, drugą w mieście, a tutaj żeby było ciekawie są dwa kraje.