Jak zakończyć przyjaźń?

[plumss]

Cześć dziewczyny,

Odzywam się do was bo borykam się z pewnym problemem. Czuję, że powinnam zakończyć znajomość z przyjaciółką.
Poznałyśmy się zimą 2019 roku. Pamiętam, że od razu zaskoczyła mnie jej bezpośredniość i otwartość. Od samego początku (pierwszy miesiąc) zwierzała mi się ze swoich bardzo intymnych spraw.

Jest to osoba bardzo zamożna (można powiedzieć, że nie zna "normalnego" życia i jest trochę odrealniona). Nie ma żadnego problemu z tym aby w ciągu tygodnia zaplanować sobie wyjazd na narty do Włoch lub wybrać się w 3 tygodniową podróż na inny kontynent. Jest to osoba bardzo spontaniczna, mądra, ładna, szalona ale ma też spore problemy emocjonalne, potrzebuje doznań, zmian, jest rozemocjowana, często wchodzi w konflikty (np. ze swoją matką czy partnerem). Pamiętam jak kiedyś powiedziała mi, że ja jestem jej najbliższą przyjaciółką (po niecałym roku znajomości!) i że kobiety jej nienawidzą/nie tolerują (wtedy powinna mi się zapalić czerwona lampka).
Jakiś czas temu przedstawiłam ją swojemu nowemu partnerowi. Było to spotkanie w większym gronie. Jednak przez całe spotkanie rozmawiali tylko ze sobą, ona pokazywała mu pełno swoich zdjęć w telefonie, dzieliła się szczegółami przeprowadzki (do miasta w którym obie teraz mieszkamy - niniejszą decyzję o przeprowadzce podjęła bardzo szybko - gdzie wcześniej mówiła, że nienawidzi tego miasta).
Po spotkaniu (następnego dnia) powiedziałam jej, że nie czułam się komfortowo. Powiedziałam, że czułam niepokój widząc, że rozmawiali tylko we dwoje itp. Ona przeprosiła mnie wtedy i zaczęła doradzać, że powinnam zerwać z moim partnerem skoro tak się czuje/nie ufam mu.
Jakiś czas później porozmawiałam o tej sytuacji z moim partnerem. Powiedział, że był zestresowany, ona mu się nie podoba i, że inni znajomi byli dość zdystansowani więc ciężko było mu się "przebić" do nich.
Do dziś czuję niesmak tej sytuacji. Nigdy więcej nie było okazji żeby zorganizować takie spotkanie.

Minęły miesiące a ja postanowiłam za namową mojego partnera przenieść się do miasta w którym mieszka on. Oznajmiłam jej to wiele tygodni temu. Od tego czasu ona wielokrotnie powtarzała (a następnie zmieniała zdanie), że ona też się chce wyprowadzić (a dopiero co się tu przeprowadziła....) i myśli o tym samym mieście co ja (jej młodszy brat tam studiuje).

Oczywiście nie mogę jej tego zabronić. Każdy jest wolnym człowiekiem. Jednak mam silne poczucie, że ona zazdrości mi mojej sytuacji życiowej - odnoszę sukcesy zawodowe, mam partnera który po roku związku zaproponował mi wspólne mieszkanie (jej partner jest z nią 7 lat i od tego czasu nie wyszedł z inicjatywą mieszkania razem/oświadczyn/poważnych deklaracji). Jedyne czego ona nie wie to fakt, że jestem osobą poważnie chorą (mam duże problemy zdrowotne). Gdy usłyszałam diagnozę czułam, że nie chcę się z nią tym dzielić. O mojej chorobie wie mój partner, rodzice i inne bliskie osoby. Mam stresującą pracę, na co dzień borykam się z objawami choroby i marzę o spokojnym życiu prywatnym.

Mam szczerze dość jej osoby. Często dzwoni do mnie (ciągle chce rozmawiać o swoich problemach a potem na koniec rzuca "a co u ciebie?"), zdarza jej się być bardzo nie fair wobec swojego partnera (którego ja nigdy nie poznałam) np. całować się z innymi na imprezach - a ja oczywiście dotrzymuje jej tajemnic, narzeka na inne znajome po czym udaje feministkę (girl power!) po czym umawia się z nimi na drinka, ma milion pomysłów na minutę, ciągle zmienia zdanie (w ciągu ostatnich 2 tygodni miała 3 pomysły na nowy zawód) i mam wrażenie, że źle mi doradza - zerwij z nim/zetnij te długie włosy po co ci one/zostaw te robotę, możesz przecież chwilę pobyć bezrobotna/po co uczysz się hiszpańskiego angielski ci wystarczy.
Mogłabym tak wymieniać w nieskończoność.

Nie chcę żeby ona znowu przeprowadzała się do miasta w którym ja będę mieszkać (już raz to zrobiła!). Jej zachowanie mnie męczą, stresują i wprowadzają w dyskomfort ponieważ czuję, że ona mi zazdrości (a nie ma czego, jestem chora...) lub próbuje źle doradzać.

Dodam, że mam inne 3 bliskie przyjaciółki plus sporo koleżanek i nigdy nie miałam takich problemów. Jednak większość z nich znam od lat i wiele razem przeszłyśmy.

Chciałabym zakończyć z nią znajomość bo daje mi ona więcej stresów niż pozytywnych odczuć. Jestem pewna, że gdy ona się przeprowadzi do tego samego miasta będzie oczekiwała, że jej pomogę (np. znaleźć mieszkanie) lub będzie chciała się wpraszać do mojego (i partnera) mieszkania, dzielić się swoimi problemami po czym mówić "ale przecież ja nic nie zrobiłam, nie przesadzaj". Uczęszczałam jakiś czas temu na terapię i wiem, że moje uczucia i komfort są najważniejsze...

Jak powinnam to zrobić? Przecież nie powiem jej "nie chcę żebyś znowu przeprowadzała się tam gdzie ja bo Ci nie ufam i mam Cię dość" bo boję się, że ona zacznie się na mnie mścić lub wmawiać mi, że jestem psychiczna bo sobie coś wymyśliłam.
Czy myślicie, że takie stopniowe nie odbieranie telefonów/nie odpisywanie ma sens? Co robić w takich sytuacjach?

Jestem totalnie zmęczona zmianami w moim życiu (wyprowadzką/szukaniem pracy), problemami zdrowotnymi i teraz jeszcze tym...

Z góry dziękuję za każdy komentarz

[Aelora]

Z Twojego opisu wyłania się obraz atencyjnej, niezbyt szczerej osoby, z którą sama nie chciałabym się przyjaźnić. Byłam w podobnej sytuacji, też przyczepiła się zakręcona koleżanka i nazywała mnie przyjaciółką, chociaż nie powiedziałabym tego samego o niej. Myślę, że stopniowe wygaszanie kontaktu byłoby najlepszą i najbezpieczniejszą opcją. Mniej pisania, kontaktu, zwierzeń, jesteś zapracowana i masz dużo na głowie, krótko ucinaj temat i skup się na pozostałych kumpelach. Po pewnym czasie powinna odpuścić, taki typ człowieka zaraz znajdzie nową osobę, którą będzie bombardował swoimi problemami. Ta przyjaciółka trzyma się mocno z Twoją paczką? Jeśli nie, to tym lepiej bo nie będzie dopytywać innych dziewczyn, co się u Ciebie zmieniło że masz dla niej mniej czasu.

[Laief]

Napisane przez plumss

Cześć dziewczyny,



Odzywam się do was bo borykam się z pewnym problemem. Czuję, że powinnam zakończyć znajomość z przyjaciółką.

Poznałyśmy się zimą 2019 roku. Pamiętam, że od razu zaskoczyła mnie jej bezpośredniość i otwartość. Od samego początku (pierwszy miesiąc) zwierzała mi się ze swoich bardzo intymnych spraw.



Jest to osoba bardzo zamożna (można powiedzieć, że nie zna "normalnego" życia i jest trochę odrealniona). Nie ma żadnego problemu z tym aby w ciągu tygodnia zaplanować sobie wyjazd na narty do Włoch lub wybrać się w 3 tygodniową podróż na inny kontynent. Jest to osoba bardzo spontaniczna, mądra, ładna, szalona ale ma też spore problemy emocjonalne, potrzebuje doznań, zmian, jest rozemocjowana, często wchodzi w konflikty (np. ze swoją matką czy partnerem). Pamiętam jak kiedyś powiedziała mi, że ja jestem jej najbliższą przyjaciółką (po niecałym roku znajomości!) i że kobiety jej nienawidzą/nie tolerują (wtedy powinna mi się zapalić czerwona lampka).

Jakiś czas temu przedstawiłam ją swojemu nowemu partnerowi. Było to spotkanie w większym gronie. Jednak przez całe spotkanie rozmawiali tylko ze sobą, ona pokazywała mu pełno swoich zdjęć w telefonie, dzieliła się szczegółami przeprowadzki (do miasta w którym obie teraz mieszkamy - niniejszą decyzję o przeprowadzce podjęła bardzo szybko - gdzie wcześniej mówiła, że nienawidzi tego miasta).

Po spotkaniu (następnego dnia) powiedziałam jej, że nie czułam się komfortowo. Powiedziałam, że czułam niepokój widząc, że rozmawiali tylko we dwoje itp. Ona przeprosiła mnie wtedy i zaczęła doradzać, że powinnam zerwać z moim partnerem skoro tak się czuje/nie ufam mu.

Jakiś czas później porozmawiałam o tej sytuacji z moim partnerem. Powiedział, że był zestresowany, ona mu się nie podoba i, że inni znajomi byli dość zdystansowani więc ciężko było mu się "przebić" do nich.

Do dziś czuję niesmak tej sytuacji. Nigdy więcej nie było okazji żeby zorganizować takie spotkanie.



Minęły miesiące a ja postanowiłam za namową mojego partnera przenieść się do miasta w którym mieszka on. Oznajmiłam jej to wiele tygodni temu. Od tego czasu ona wielokrotnie powtarzała (a następnie zmieniała zdanie), że ona też się chce wyprowadzić (a dopiero co się tu przeprowadziła....) i myśli o tym samym mieście co ja (jej młodszy brat tam studiuje).



Oczywiście nie mogę jej tego zabronić. Każdy jest wolnym człowiekiem. Jednak mam silne poczucie, że ona zazdrości mi mojej sytuacji życiowej - odnoszę sukcesy zawodowe, mam partnera który po roku związku zaproponował mi wspólne mieszkanie (jej partner jest z nią 7 lat i od tego czasu nie wyszedł z inicjatywą mieszkania razem/oświadczyn/poważnych deklaracji). Jedyne czego ona nie wie to fakt, że jestem osobą poważnie chorą (mam duże problemy zdrowotne). Gdy usłyszałam diagnozę czułam, że nie chcę się z nią tym dzielić. O mojej chorobie wie mój partner, rodzice i inne bliskie osoby. Mam stresującą pracę, na co dzień borykam się z objawami choroby i marzę o spokojnym życiu prywatnym.



Mam szczerze dość jej osoby. Często dzwoni do mnie (ciągle chce rozmawiać o swoich problemach a potem na koniec rzuca "a co u ciebie?"), zdarza jej się być bardzo nie fair wobec swojego partnera (którego ja nigdy nie poznałam) np. całować się z innymi na imprezach - a ja oczywiście dotrzymuje jej tajemnic, narzeka na inne znajome po czym udaje feministkę (girl power!) po czym umawia się z nimi na drinka, ma milion pomysłów na minutę, ciągle zmienia zdanie (w ciągu ostatnich 2 tygodni miała 3 pomysły na nowy zawód) i mam wrażenie, że źle mi doradza - zerwij z nim/zetnij te długie włosy po co ci one/zostaw te robotę, możesz przecież chwilę pobyć bezrobotna/po co uczysz się hiszpańskiego angielski ci wystarczy.

Mogłabym tak wymieniać w nieskończoność.



Nie chcę żeby ona znowu przeprowadzała się do miasta w którym ja będę mieszkać (już raz to zrobiła!). Jej zachowanie mnie męczą, stresują i wprowadzają w dyskomfort ponieważ czuję, że ona mi zazdrości (a nie ma czego, jestem chora...) lub próbuje źle doradzać.



Dodam, że mam inne 3 bliskie przyjaciółki plus sporo koleżanek i nigdy nie miałam takich problemów. Jednak większość z nich znam od lat i wiele razem przeszłyśmy.



Chciałabym zakończyć z nią znajomość bo daje mi ona więcej stresów niż pozytywnych odczuć. Jestem pewna, że gdy ona się przeprowadzi do tego samego miasta będzie oczekiwała, że jej pomogę (np. znaleźć mieszkanie) lub będzie chciała się wpraszać do mojego (i partnera) mieszkania, dzielić się swoimi problemami po czym mówić "ale przecież ja nic nie zrobiłam, nie przesadzaj". Uczęszczałam jakiś czas temu na terapię i wiem, że moje uczucia i komfort są najważniejsze...



Jak powinnam to zrobić? Przecież nie powiem jej "nie chcę żebyś znowu przeprowadzała się tam gdzie ja bo Ci nie ufam i mam Cię dość" bo boję się, że ona zacznie się na mnie mścić lub wmawiać mi, że jestem psychiczna bo sobie coś wymyśliłam.

Czy myślicie, że takie stopniowe nie odbieranie telefonów/nie odpisywanie ma sens? Co robić w takich sytuacjach?



Jestem totalnie zmęczona zmianami w moim życiu (wyprowadzką/szukaniem pracy), problemami zdrowotnymi i teraz jeszcze tym...



Z góry dziękuję za każdy komentarz

Najlepiej powiedz wprost. Stopniowe zlewanie wydłuży cały proces. Po co, jeśli można to załatwić od ręki? Od razu odetchniesz z ulga. Im szybciej zdejmiesz z siebie ten ciężar, tym lepiej. Zajmij się najwazniejsza osoba i otocz ja troska - sobą.
Od dłuższego czasu nasza relacja mi nie służy i musiałam w końcu podjąć decyzję. Piszę po to aby sytuacja była jasna - chce się pożegnać i podziękować za te wspólne lata znajomosci. Blabla... Trzymaj się.
Tak na szybko jakas w miarę neutralna wiadomość. Po tym ja dodajesz do ignorowanych i nie będziesz widziala od niej żadnych wiadomości, albo zablokuj jeśli obawiasz się dziwnych akcji z jej strony. Nie pozwól jej na to. Blokada to twoja granica. Tylko pamiętaj o wszystkich apkach i nr tel.

[plumss]

Napisane przez Aelora

Z Twojego opisu wyłania się obraz atencyjnej, niezbyt szczerej osoby, z którą sama nie chciałabym się przyjaźnić. Byłam w podobnej sytuacji, też przyczepiła się zakręcona koleżanka i nazywała mnie przyjaciółką, chociaż nie powiedziałabym tego samego o niej. Myślę, że stopniowe wygaszanie kontaktu byłoby najlepszą i najbezpieczniejszą opcją. Mniej pisania, kontaktu, zwierzeń, jesteś zapracowana i masz dużo na głowie, krótko ucinaj temat i skup się na pozostałych kumpelach. Po pewnym czasie powinna odpuścić, taki typ człowieka zaraz znajdzie nową osobę, którą będzie bombardował swoimi problemami. Ta przyjaciółka trzyma się mocno z Twoją paczką? Jeśli nie, to tym lepiej bo nie będzie dopytywać innych dziewczyn, co się u Ciebie zmieniło że masz dla niej mniej czasu.

Na szczęście nie mamy żadnych wspólnych znajomych. Obawiam się jednak, że ona szybko mi nie odpuści.
Obecnie nie słyszałam aby miała jakąś nową koleżanką czy faceta który byłby nią zainteresowany. Jej zdaniem przeprowadzka do jednego miasta jest pewnie świetnym pomysłem - bo przecież będziemy mogły się często widywać, być sąsiadkami i nie będziemy czuły się samotne w nowym mieście!

---------- Dopisano o 09:03 ---------- Poprzedni post napisano o 08:58 ----------

Napisane przez Laief

Najlepiej powiedz wprost. Stopniowe zlewanie wydłuży cały proces. Po co, jeśli można to załatwić od ręki? Od razu odetchniesz z ulga. Im szybciej zdejmiesz z siebie ten ciężar, tym lepiej. Zajmij się najwazniejsza osoba i otocz ja troska - sobą.
Od dłuższego czasu nasza relacja mi nie służy i musiałam w końcu podjąć decyzję. Piszę po to aby sytuacja była jasna - chce się pożegnać i podziękować za te wspólne lata znajomosci. Blabla... Trzymaj się.
Tak na szybko jakas w miarę neutralna wiadomość. Po tym ja dodajesz do ignorowanych i nie będziesz widziala od niej żadnych wiadomości, albo zablokuj jeśli obawiasz się dziwnych akcji z jej strony. Nie pozwól jej na to. Blokada to twoja granica. Tylko pamiętaj o wszystkich apkach i nr tel.

Trochę boję się tak postąpić. Boję się tego jak ona zareaguje, pochodzimy z jednej miejscowości i obawiam się, że rozpuści plotki albo zacznie wyjawiać jakieś intymne szczegóły z mojego życia - bo np. wie trochę o moim poprzednim związku. Albo nie wiem, skontaktuje się z moim obecnym partnerem i naga mu jakiś głupot. Naprawdę ona jest nieprzewidywalna.

Dziś rano napisała mi "wysłałam 10 CV do tego miasta!" i teraz miałabym napisać "mam Cię dość, nie chce już dłużej kontynuować tej znajomości"? Wcześniej starałam się bagatelizować i ignorować jej zachowania. Więc teraz wyskoczyłabym jak filip z konopii...

[Aelora]

Napisane przez plumss

Trochę boję się tak postąpić. Boję się tego jak ona zareaguje, pochodzimy z jednej miejscowości i obawiam się, że rozpuści plotki albo zacznie wyjawiać jakieś intymne szczegóły z mojego życia - bo np. wie trochę o moim poprzednim związku. Albo nie wiem, skontaktuje się z moim obecnym partnerem i naga mu jakiś głupot. Naprawdę ona jest nieprzewidywalna.

Dziś rano napisała mi "wysłałam 10 CV do tego miasta!" i teraz miałabym napisać "mam Cię dość, nie chce już dłużej kontynuować tej znajomości"? Wcześniej starałam się bagatelizować i ignorować jej zachowania. Więc teraz wyskoczyłabym jak filip z konopii...

Jeśli nie macie wspólnych znajomych to bardzo dobrze, bo nie będzie miała okazji żeby wypytywać o Ciebie albo żalić się, że ją olałaś. No właśnie, jest jeszcze kwestia tej przeprowadzki, na pewno nie daj się wmanewrować w jakąś formę pomocy bo już w ogóle jej nie spławisz. Coraz mniej się z nią kontaktuj, nic nie mów o przeprowadzce, niech temat umrze śmiercią naturalną. Możesz nawet rzucić, że Twoje plany mogą się pozmieniać, masz teraz dużo na głowie itp., nie musisz się jej tłumaczyć.

Też nie pisałabym tak stanowczo, że ucinam znajomość, bo siłą rzeczy zrodzi to w drugiej osobie negatywne emocje, a jak sama piszesz koleżanka jest nieprzewidywalna.

[Laief]

Napisane przez plumss

Na szczęście nie mamy żadnych wspólnych znajomych. Obawiam się jednak, że ona szybko mi nie odpuści.
Obecnie nie słyszałam aby miała jakąś nową koleżanką czy faceta który byłby nią zainteresowany. Jej zdaniem przeprowadzka do jednego miasta jest pewnie świetnym pomysłem - bo przecież będziemy mogły się często widywać, być sąsiadkami i nie będziemy czuły się samotne w nowym mieście!

---------- Dopisano o 09:03 ---------- Poprzedni post napisano o 08:58 ----------



Trochę boję się tak postąpić. Boję się tego jak ona zareaguje, pochodzimy z jednej miejscowości i obawiam się, że rozpuści plotki albo zacznie wyjawiać jakieś intymne szczegóły z mojego życia - bo np. wie trochę o moim poprzednim związku. Albo nie wiem, skontaktuje się z moim obecnym partnerem i naga mu jakiś głupot. Naprawdę ona jest nieprzewidywalna.

Dziś rano napisała mi "wysłałam 10 CV do tego miasta!" i teraz miałabym napisać "mam Cię dość, nie chce już dłużej kontynuować tej znajomości"? Wcześniej starałam się bagatelizować i ignorować jej zachowania. Więc teraz wyskoczyłabym jak filip z konopii...

Jak napiszesz dokładnie w ten sposób to faktycznie może się odpalić A tak poważnie, napisz normalną wiadomość i tyle. Nigdy nie masz pewności jak postąpi drugi człowiek. Obojętnie jakiego scenariusza byś nie wybrała, to i tak nie będziesz wiedzieć na 100% jak to wszystko się potoczy. Nawet jeśli partnerowi nagada głupot to on raczej ufa Tobie, tak? Poza tym on ją zna, rozmawiasz z nim, więc możesz go na luzie uprzedzić. I co wtedy jak napisze? Poczytacie i pośmiejecie się razem.
Plotki lub szczegóły z życia intymnego w rodzinnym mieście - to skąd ludzie będą wiedzieć co jest prawdą, a co nie? Może powiedzieć, że ją zlewałaś/pobiłaś/obgadywałaś/skakałaś na spadochronie/masz trzech kochanków/jesteś sexworkerką/jesteś fanką thermo.ixa/masz problemy psychiczne/trzymasz kotki w piwnicy/tatuaż na du.pie/walisz mefedron i tak można wymieniać i wymieniać. Ludzie zawsze mogą o Tobie powiedzieć co tylko zechcą, tego nie da się powstrzymać. Tak po prostu jest. A to czy te osoby uwierzą, czy nie - to świadczy tylko i wyłącznie o nich. Żadna opinia nie zmieni tego jakie są fakty.
Najmniej bolesna opcja to szybkie zerwanie plastra zamiast przeciąganie cierpienia. A i tak nie wiesz co ona zrobi ani w jednej, ani w drugiej opcji. Zatem jeśli nie wiesz, to warto tracić życie/czas/zdrowie na własne życzenie? Wyślij wiadomość i nie czekaj na jej odpowiedź. Zignoruj/zablokuj wszędzie gdzie się da. Koniec to koniec. Wchodzenie w dyskusje to duży błąd w tym przypadku, bo niepotrzebnie siebie dodatkowo narazisz. A co będziesz dalej - nie wiesz, zobaczysz i przekonasz się. Zadbaj o siebie. Jest opcja, że jak jej o tym wszystkim powiesz to unikniesz problemów z przeprowadzką. Zresztą... na jej miejscu w sumie też wolałabym wiedzieć, skoro ma w głowie to że będzie super, bo będziecie się często widywać. Sam ten fakt byłby dla mnie decydujący. Też nie chciałabym zrobić jej w uja. A jak przewidujesz, że jej się odklei to... pomyśl jaka różnica może być w jej zachowaniu jak powiesz jej przed, a jak już po przeprowadzce. Czy Tobie też nie będzie ciężej zerwać znajomości gdy będziecie już w jednej miejscowości?

[plumss]

@Aelora wiem, że nie mogę się wdawać w żadne formy pomocy a na pewno ona będzie tego chciała. Już widzę jak podsyła mojemu partnerowi oferty mieszkań żeby ocenił czy cenowo są ok (bo przecież zna rynek mieszkań w tym mieście), mnie o pomoc z przerejestrowaniem przychodni, wprasza się do nas na drinka bo przecież nie ma żadnych znajomych i opowiada, że jakiś natręt wypisuje do niej wiadomości po tym jak ją poznał w klubie (bo uwielbia się dzielić takimi "problemami".
Niestety nie mogę manewrować swoimi planami bo finalizuje wyprowadzkę w ten weekend (ona o tym wie)...

@Laief jak "dorosnę" chcę mieć takie podejście do życia jak Ty... rok chodziłam na terapię ale nie udało mi się osiągnąć takiego stanu...
Jedyne co wiem to to, że muszę być większą egoistką i za wszelką cenę chronić siebie i swoje uczucia a ona ewidentnie narusza moje granice.

Bardzo dziękuję za wasze komentarze. Potrzebuję opinii kogoś z zewnątrz (oczywiście to tylko moja perspektywa, jej jest pewnie zupełnie inna) bo czasem mam wrażenie, że przesadzam. Jedna z moich przyjaciółek rozumie jak ja się mogę czuć ale średnio widzi opcje wyjścia z sytuacji. Skonsultuję się jeszcze z jedną.

Myślę, że jak się w☠☠☠☠ię (np. za chwilę...) albo jak ona do mnie napisze "dlaczego się nie odzywasz" to odpiszę jej:
"Nie odzywam się bo nie podoba mi się Twoje zachowanie. Wiesz że cieszę się na mój nowy rozdział w życiu, mówiłam Ci, że szukam tam pracy, że się wyprowadzam. Po czym Ty oznajmiasz, że zrobisz to samo - gdzie nigdy wcześniej nie słyszałam żebyś chciała mieszkać w tym mieście. Raczej wspominałaś o wyprowadzce do Frankfurtu i Monachium a nie tam więc kompletnie nie rozumiem Twojej decyzji. Jak moja przyjaciółka zdecydowała o wyjeździe do Hiszpanii to ja 3 miesiące później nie zaczęłam jej pisać, że zrobię to samo. Ale ostatecznie to oczywiście Twoje życie więc rób co chcesz."

Co sądzicie?

(Miałam dokładnie taką sytuacje z moją przyjaciółką która przeprowadziła się do Hiszpanii i w życiu nie przyszło by mi do głowy żeby jechać tam za nią. LITOŚCI!)

[skara]

Napisane przez plumss

Myślę, że jak się wię (np. za chwilę...) albo jak ona do mnie napisze "dlaczego się nie odzywasz" to odpiszę jej:
"Nie odzywam się bo nie podoba mi się Twoje zachowanie. Wiesz że cieszę się na mój nowy rozdział w życiu, mówiłam Ci, że szukam tam pracy, że się wyprowadzam. Po czym Ty oznajmiasz, że zrobisz to samo - gdzie nigdy wcześniej nie słyszałam żebyś chciała mieszkać w tym mieście. Raczej wspominałaś o wyprowadzce do Frankfurtu i Monachium a nie tam więc kompletnie nie rozumiem Twojej decyzji. Jak moja przyjaciółka zdecydowała o wyjeździe do Hiszpanii to ja 3 miesiące później nie zaczęłam jej pisać, że zrobię to samo. Ale ostatecznie to oczywiście Twoje życie więc rób co chcesz."

Co sądzicie?

Uważam, że to totalnie idiotyczna wiadomość. Nic nie tłumaczy, nie wyjaśnia skąd u Ciebie takie emocje i budzi zdziwienie - koleżanka najwyraźniej uważa, że Ty się cieszysz z tego, że będzie blisko, więc skąd nagle taka agresywna i sarkastyczna reakcja. Pogadaj z nią szczerze, nie musisz być brutalna, ale bądź szczera i podstaw granice.



Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Laief]

Napisane przez plumss

@Aelora wiem, że nie mogę się wdawać w żadne formy pomocy a na pewno ona będzie tego chciała. Już widzę jak podsyła mojemu partnerowi oferty mieszkań żeby ocenił czy cenowo są ok (bo przecież zna rynek mieszkań w tym mieście), mnie o pomoc z przerejestrowaniem przychodni, wprasza się do nas na drinka bo przecież nie ma żadnych znajomych i opowiada, że jakiś natręt wypisuje do niej wiadomości po tym jak ją poznał w klubie (bo uwielbia się dzielić takimi "problemami".
Niestety nie mogę manewrować swoimi planami bo finalizuje wyprowadzkę w ten weekend (ona o tym wie)...

@Laief jak "dorosnę" chcę mieć takie podejście do życia jak Ty... rok chodziłam na terapię ale nie udało mi się osiągnąć takiego stanu...
Jedyne co wiem to to, że muszę być większą egoistką i za wszelką cenę chronić siebie i swoje uczucia a ona ewidentnie narusza moje granice.

Bardzo dziękuję za wasze komentarze. Potrzebuję opinii kogoś z zewnątrz (oczywiście to tylko moja perspektywa, jej jest pewnie zupełnie inna) bo czasem mam wrażenie, że przesadzam. Jedna z moich przyjaciółek rozumie jak ja się mogę czuć ale średnio widzi opcje wyjścia z sytuacji. Skonsultuję się jeszcze z jedną.

Myślę, że jak się w☠☠☠☠ię (np. za chwilę...) albo jak ona do mnie napisze "dlaczego się nie odzywasz" to odpiszę jej:
"Nie odzywam się bo nie podoba mi się Twoje zachowanie. Wiesz że cieszę się na mój nowy rozdział w życiu, mówiłam Ci, że szukam tam pracy, że się wyprowadzam. Po czym Ty oznajmiasz, że zrobisz to samo - gdzie nigdy wcześniej nie słyszałam żebyś chciała mieszkać w tym mieście. Raczej wspominałaś o wyprowadzce do Frankfurtu i Monachium a nie tam więc kompletnie nie rozumiem Twojej decyzji. Jak moja przyjaciółka zdecydowała o wyjeździe do Hiszpanii to ja 3 miesiące później nie zaczęłam jej pisać, że zrobię to samo. Ale ostatecznie to oczywiście Twoje życie więc rób co chcesz."

Co sądzicie?

(Miałam dokładnie taką sytuacje z moją przyjaciółką która przeprowadziła się do Hiszpanii i w życiu nie przyszło by mi do głowy żeby jechać tam za nią. LITOŚCI!)

Oj mi jeszcze wiele brakuje do "dorosłości". A w jakim nurcie miałaś terapię? Może warto spróbować innego, żeby sobie pomóc? W moim przypadku dała mi więcej, niż bym się kiedykolwiek spodziewała. Uważam ją za najlepszą i najważniejszą decyzję mojego życia. Jednak też chwile pobłądziłam po innych terapeutach zanim trafiłam do tej pani. Już na 1 wizycie zaklikało i wiedziałam, że to to. Warto próbować.
A co do tej wiadomości to... nah, brzmi bardzo ofensywnie. Prosta droga do kłótni, burzy emocji, itd. Chcesz tego? Dla mnie to niepotrzebne komplikowanie sobie życia. Wolałabym napisać neutralną wiadomość, bez emocji, chłodną, z dystansem, zawierającą suche fakty i tyle.

[alicjaross]

ja bym się nie wdawała w tłumaczenia, tylko zaczeła ignorować, odbierałabym i mówiła, ze nie mam czasu, nie odpisywałąbym, nie spotykała się

[TheSunTheMoonTheStars]

.

[plumss]

@skara Okej. Postaram się ograniczyć ofensywność tej wiadomości do minimum. Zaraz spiszę nową (ale teraz jestem zestresowana więc stąd pewnie moje niezadowolenie).

@Laief w nurcie behawioralnym. Ogólnie terapia też zmieniła moje życie. Chodziłam na nią przez rok i doszłam do psychicznej stabilizacji. Ale dalej przejmuję się opinią innych ludzi i mam problem z byciem bezpośrednią/rozmawianiem o moich uczuciach (najczęściej zranionych). Aczkolwiek staram się walczyć ze starymi schematami w mojej głowie czy konfrontować z problemami. A Ty w jakim?

Co powiecie na:
Ogólnie nie rozumiem Twojej decyzji związanej z wyprowadzką do X. Wcześniej opowiadałaś mi, że chcesz zostać tu gdzie jesteś bądź rozważasz Frankfurt/Monachium. Nigdy nie wspominałaś, że chcesz się przenieść do X, jeszcze w momencie kiedy ja się tam przeprowadzam.
Jest to dla mnie dziwne i po prostu nie rozumiem Twojego zachowania. Ale oczywiście to Twoje życie więc możesz robić co chcesz. Tak czy siak szczerze życzę Ci powodzenia w szukaniu pracy i przeprowadzce.

Dajcie znać

[Aelora]

Napisane przez plumss

@Aelora wiem, że nie mogę się wdawać w żadne formy pomocy a na pewno ona będzie tego chciała. Już widzę jak podsyła mojemu partnerowi oferty mieszkań żeby ocenił czy cenowo są ok (bo przecież zna rynek mieszkań w tym mieście), mnie o pomoc z przerejestrowaniem przychodni, wprasza się do nas na drinka bo przecież nie ma żadnych znajomych i opowiada, że jakiś natręt wypisuje do niej wiadomości po tym jak ją poznał w klubie (bo uwielbia się dzielić takimi "problemami".
Niestety nie mogę manewrować swoimi planami bo finalizuje wyprowadzkę w ten weekend (ona o tym wie)...

Jeśli już teraz koleżanka męczy Was prośbami o pomoc, to chyba faktycznie napisałabym jej konkretnie żeby dała spokój, poinformowała partnera i poprosiła go, żeby też nie angażował się w pomoc. Nawet gdybyście były najlepszymi przyjaciółkami to ona zachowuje się jakbyście jechali tam we trójkę i mieli żyć cały czas razem, litości. To jej decyzja o przeprowadzce, a przyczepiła się do Was. Za jakiś czas odmieni się jej albo miasto nie spodoba się i będzie narzekać. Co na te wszystkie plany przeprowadzki mówi jej partner, jedzie z nią?

Chyba połączyłabym wypowiedź Laief i Twoją propozycję, coś w stylu:
Od dłuższego czasu nasza relacja mi nie służy i musiałam w końcu podjąć decyzję. Piszę po to aby sytuacja była jasna - chce się pożegnać i podziękować za te wspólne lata znajomosci. Tak czy siak szczerze życzę Ci powodzenia w szukaniu pracy i przeprowadzce.

Nie skupiaj się na samej przeprowadzce, bo nie chodzi tylko o to, tylko całokształt jej zachowania? Po prostu kończycie znajomość. Ogólnie teraz to trochę musztarda po obiedzie, jeśli wypalisz z przeprowadzką, bo skoro wcześniej nic nie mówiłaś ona mogła myśleć, że wszystko jest ok, a nagle dowie się tydzień przed przeprowadzką, że jednak nie chcesz jej tam i serio może się wkurzyć.

[plumss]

@alicjaross @TheSunTheMoonTheStars no to brzmi najwygodniej ale wiem, że ona nie odpuści. napisałaby wtedy do mojego partnera i zaczęła go wypytywać co mi się stało itp. a ostatnie na co mam teraz siłę to tłumaczenie jemu dlaczego ją zablokowałam skoro się przyjaźniłyśmy...
nie chcę w to włączać innych osób a znając ją to ona byłaby wstanie pisać właśnie do mojego partnera/czy moich przyjaciół których kojarzy z imienia i nazwiska (kiedyś napisała na messengerze do mojej mamy... - nie, nie mamy 12 lat... tylko 30)

---------- Dopisano o 11:04 ---------- Poprzedni post napisano o 11:01 ----------

@Aelora wiesz ona nas jeszcze nie poprosiła o pomoc ale znam ją już na tyle, że wiem jak to się skończy.

jej partner ma jej powoli dość. Jemu jest dobrze w miejscu którym mieszka (ale nie mieszkają razem), jest spokojnym człowiekiem i lubi swoją pracę (pracuje w międzynarodowej firmie która ma wiele oddziałów więc nie miałby problemów żeby się relokować w ramach jednego pracodawcy). Ale ostatnio gadała, że nie chce się wyprowadzać nigdzie daleko bo on jest blisko ze swoją mamą (ona jej oczywiście nie lubi). Więc szczerze powiedziawszy nie wiem co on o tym sądzi. Podobno jest otwarty (śmiem wątpić). Myślę, że wyprowadzi się bez niego a on w końcu straci cierpliwość i się rozstaną.

[skara]

Ja bym napisałam, że nie mam teraz czasu i że niech przemyśli dobrze przeprowadzkę, bo raczej nie będziesz miała dla niej wiele czasu w nowym mieście, bo musisz się skupić na innych rzeczach. I że teraz będziesz się dużo mniej odzywać, masz dużo na głowie i potrzebujesz się odciąć.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[cava]

Napisane przez plumss

Trochę boję się tak postąpić. Boję się tego jak ona zareaguje, pochodzimy z jednej miejscowości i obawiam się, że rozpuści plotki albo zacznie wyjawiać jakieś intymne szczegóły z mojego życia - bo np. wie trochę o moim poprzednim związku. Albo nie wiem, skontaktuje się z moim obecnym partnerem i naga mu jakiś głupot. Naprawdę ona jest nieprzewidywalna.

Dziś rano napisała mi "wysłałam 10 CV do tego miasta!" i teraz miałabym napisać "mam Cię dość, nie chce już dłużej kontynuować tej znajomości"? Wcześniej starałam się bagatelizować i ignorować jej zachowania. Więc teraz wyskoczyłabym jak filip z konopii...

Ale serio boisz się plot w miejscu w którym już nie będziesz mieszkać i tak nie ufasz swojemu partnerowi ze uważasz, ze ploty psiapsi o której zapewne (?) sporo mu opowiadasz na codzień, coś mu zmienią w postrzeganiu Ciebie?

No serio?

Chyba ze on nic nic wie, no to poradzę brutalne: może dla odmiany zacznij się przyjaźnić ze swoim partnerem i jemu mów rzeczy które nei są potrzebne do wiedzy innym ludziom.
Dla mnie w ogóle dość kuriozalne, tak mieć potrzebę klepać o sobie nowym psiapsiom, zwłaszcza od pierwszego rzutu oka dość niestabilnym emocjonalnie.
Chcesz coś zachować dla siebie, to o tym milcz, jak powiesz choć 1 osobie to reszta się dowie wcześniej czy później, to masz jak w banku i to szwajcarskim.


Ja bym na żadne konfrontacje nie szła, wyjdź z tej znajomością po angielsku.
A o przeprowadzce wysącz info: no chyba jednak nie, no nie wiem jednak kiedy, no nie mamy kasy teraz na to, a może gdzie indziej, a może w przyszłym roku, no sama nie wiem bo mamusia jakoś słabuje, teraz to zły moment, chcesz to się sama tam na razie przeprowadź a my no nie wiem, zobaczymy kiedy i czy.
A potem przestań mieć czas dla laski.

[Aelora]

Napisane przez plumss

@Aelora wiesz ona nas jeszcze nie poprosiła o pomoc ale znam ją już na tyle, że wiem jak to się skończy.

jej partner ma jej powoli dość. Jemu jest dobrze w miejscu którym mieszka (ale nie mieszkają razem), jest spokojnym człowiekiem i lubi swoją pracę (pracuje w międzynarodowej firmie która ma wiele oddziałów więc nie miałby problemów żeby się relokować w ramach jednego pracodawcy). Ale ostatnio gadała, że nie chce się wyprowadzać nigdzie daleko bo on jest blisko ze swoją mamą (ona jej oczywiście nie lubi). Więc szczerze powiedziawszy nie wiem co on o tym sądzi. Podobno jest otwarty (śmiem wątpić). Myślę, że wyprowadzi się bez niego a on w końcu straci cierpliwość i się rozstaną.

Jeśli jadą oddzielnie i być może rozstaną się, to tym gorzej dla Was, bo ona będzie siłą rzeczy poszukiwała Waszego towarzystwa skoro nie ma przy niej partnera. Szczerze współczuję i na pewno odcięłabym od siebie takiego człowieka, nawet nie za jej narwany charakter, ale zwykłe natręctwo i narzucanie się. Chyba jednak faktycznie napisz jej, że nie będziesz mieć czasu itp., żeby wyczuła dystans i postawioną granicę, wtedy może pomyśli jeszcze nad przeprowadzką. Bo inaczej będzie Was zasypywać prośbami o pomoc, a Ty wyjdziesz na najgorszą że odcięłaś się od niej jak tylko pojechałaś do innego miasta.

[plumss]

A myślicie, że powinnam do niej napisać (tak jak wspominałam - dziś rano wysłała mi wiadomość, że ona już rozesłała CV i jest podekscytowana) że nie rozumiem jej pomysłu/nie podoba mi się to.
Bo otwarcie nie podoba mi się jej zachowanie. Każdy może robić i mieszkać gdzie chce ale skąd nagle pomysł żeby mieszkać tam? Bo co? Bo jej brat tam jest? Nigdy go nawet w tym mieście nie odwiedziła.

[alicjaross]

Napisane przez plumss

@alicjaross @TheSunTheMoonTheStars no to brzmi najwygodniej ale wiem, że ona nie odpuści. napisałaby wtedy do mojego partnera i zaczęła go wypytywać co mi się stało itp. a ostatnie na co mam teraz siłę to tłumaczenie jemu dlaczego ją zablokowałam skoro się przyjaźniłyśmy...
nie chcę w to włączać innych osób a znając ją to ona byłaby wstanie pisać właśnie do mojego partnera/czy moich przyjaciół których kojarzy z imienia i nazwiska (kiedyś napisała na messengerze do mojej mamy... - nie, nie mamy 12 lat... tylko 30)

---------- Dopisano o 11:04 ---------- Poprzedni post napisano o 11:01 ----------

@Aelora wiesz ona nas jeszcze nie poprosiła o pomoc ale znam ją już na tyle, że wiem jak to się skończy.

jej partner ma jej powoli dość. Jemu jest dobrze w miejscu którym mieszka (ale nie mieszkają razem), jest spokojnym człowiekiem i lubi swoją pracę (pracuje w międzynarodowej firmie która ma wiele oddziałów więc nie miałby problemów żeby się relokować w ramach jednego pracodawcy). Ale ostatnio gadała, że nie chce się wyprowadzać nigdzie daleko bo on jest blisko ze swoją mamą (ona jej oczywiście nie lubi). Więc szczerze powiedziawszy nie wiem co on o tym sądzi. Podobno jest otwarty (śmiem wątpić). Myślę, że wyprowadzi się bez niego a on w końcu straci cierpliwość i się rozstaną.

jak jej powiesz, ze masz jej dość też może wypisywać do innych

---------- Dopisano o 11:26 ---------- Poprzedni post napisano o 11:24 ----------

Napisane przez plumss

A myślicie, że powinnam do niej napisać (tak jak wspominałam - dziś rano wysłała mi wiadomość, że ona już rozesłała CV i jest podekscytowana) że nie rozumiem jej pomysłu/nie podoba mi się to.
Bo otwarcie nie podoba mi się jej zachowanie. Każdy może robić i mieszkać gdzie chce ale skąd nagle pomysł żeby mieszkać tam? Bo co? Bo jej brat tam jest? Nigdy go nawet w tym mieście nie odwiedziła.

Ja bym miała gdzieś, że jakaś osoba się przeprowadza. Jesli jesteś tak zmęczona to jej powiedz, że jej zachowanie Ci się nie podoba i męczy Cię, że ona gada w kółko o sobie i nie chcesz się więcej kontaktować

[Aelora]

Napisane przez plumss

A myślicie, że powinnam do niej napisać (tak jak wspominałam - dziś rano wysłała mi wiadomość, że ona już rozesłała CV i jest podekscytowana) że nie rozumiem jej pomysłu/nie podoba mi się to.
Bo otwarcie nie podoba mi się jej zachowanie. Każdy może robić i mieszkać gdzie chce ale skąd nagle pomysł żeby mieszkać tam? Bo co? Bo jej brat tam jest? Nigdy go nawet w tym mieście nie odwiedziła.

Chyba nie drążyłabym tego tematu przeprowadzki, bo nie możesz jej tego zabronić. Nawet jeśli podjęła tę decyzję nagle i pod Twoim wpływem, to jej sprawa. Ma dobrą wymówkę, skoro mieszka tam jej brat, więc jeśli zaczniesz pisać że nie rozumiesz i nie tolerujesz jej decyzji o przeprowadzce dziwnie to wyjdzie. Ona może wtedy powiedzieć: "no przecież mieszka tam mój brat, o co Ci chodzi plumss?" Chce jechać, to jej sprawa. Ale w takim razie niech brat jej pomaga z ogarnięciem wszystkiego, a Wy macie swoje sprawy na głowie i nie musicie się z nią kontaktować.

[plumss]

Myślę, że brat jej z niczym nie pomoże bo będzie miał na głowie swoje studia, dziewczynę itp. I naturalne będzie, że ja i mój partner będziemy dawać jej znać co ma robić (no bo w końcu ja przeszłam przez te samą ścieżkę doświadczeń co ona).

No ale ok. Rozumiem, że mam po prostu te sprawę zostawić i jej nic nie odpisywać na te wiadomość o przeprowadzce/nie dawać znać, że mi się to nie podoba.

[Aelora]

Napisane przez plumss

Myślę, że brat jej z niczym nie pomoże bo będzie miał na głowie swoje studia, dziewczynę itp. I naturalne będzie, że ja i mój partner będziemy dawać jej znać co ma robić (no bo w końcu ja przeszłam przez te samą ścieżkę doświadczeń co ona).

No ale ok. Rozumiem, że mam po prostu te sprawę zostawić i jej nic nie odpisywać na te wiadomość o przeprowadzce/nie dawać znać, że mi się to nie podoba.

No to już jej problem, skoro nie może liczyć na brata, a mimo tego chce się przeprowadzić i przykleić do Was. Macie święte prawo się na to nie zgadzać, dlatego możesz zawczasu ochłodzić kontakt lub wprost napisać o braku czasu, żeby po przeprowadzce nie dobijała się do Was z prośbami o pomoc. Jak się zorientuje, że nie jesteście zachwyceni jej pomysłami, może sama to wszystko przemyśli. Bez sensu pisać do niej "nie podoba mi się, że się przeprowadzasz", to jest jej sprawa gdzie będzie mieszkać.

[43f4c6e05089aac1c48e760c19dfc261ffa43875_658383801b065]

Treść usunięta

[plumss]

Dobra dziewczyny... Napisałam tak jak odradzałyście...

Napisałam krótką wiadomość, że nie rozumiem jej pomysłu na wyprowadzkę akurat tam w chwili kiedy ja podjęłam taką decyzję, że czuję dyskomfort w związku z tym ale to ostatecznie jej życie i wybory.

Odpisała mi ekspresowo, że nie rozumie mojej SPINY (wiadomość nie była pasywno/agresywna czy chamska + dałam ją do przeczytania mojej najbliższej przyjaciółce). Że jej chłopakowi bardzo podoba się to miejsce i mówiła mi o tym że będą chcieli się tam przenieść (nieprawda) i że jest wstrząśnięta moją wiadomością bo jej zdaniem super jest mieszkać bardzo blisko swoich przyjaciół.

Odpisałam, że nic mi nie wspominała na ten temat (*w sensie, że jej partner nagle chce się tam przenieść) i po prostu nie rozumiem skąd pomysł żeby przenieść się akurat tam. Dodałam, iż żadnej spiny nie widzę i nie chciałam żeby odebrała to jako atak. Dopisałam "po prostu wyraziłam to co poczułam gdy wysłałaś mi rano te wiadomość".

Odpisała, że na pewno mi o tym mówiła, nie ma teraz czasu wnikać w to wnikać bo ma dużo pracy i jest jej przykro.

Więcej nie odpisałam.

Czy czuję się źle z tym, że sprawiłam komuś przykrość? Tak, jest mi smutno.
Czy czuję się dobrze z tym, że wyraziłam to co czuję zamiast ignorować/przyklaskiwać na jej kolejne "genialne" pomysły i kisić w sobie frustrację? Tak, czuje się dużo lżej.
Myślę, że wyznaczanie granic jest ważne. To na pewno nie jest koniec tej sytuacji/znajomości bo wiem, ze ona będzie do mnie dzwonić/pisać/dobijać się ale przynajmniej wie co ja o tym sądzę.

Dzięki za wasze wszystkie komentarze i wsparcie (bo dzisiaj rano czułam się naprawdę beznadziejnie).

Czekam na wasze obserwacje/opinie/lub podobne doświadczenia

[Aelora]

Ok, zrobiłaś po swojemu, sama najlepiej znasz sytuację. Laska musiała mocno działać Ci na nerwy, skoro chciałaś jej to napisać i wygarnąć. Moim zdaniem nie załatwiłaś najważniejszej kwestii: skupiłaś się na kwestii przeprowadzki, a nie na tym, że ona Cię ogólnie irytuje swoim stylem bycia, atencyjnością itd. Sama piszesz, że dalej będzie szukała kontaktu, czyli problem z nią pozostaje nierozwiązany. Sorry, że tak bezpośrednio, ale gdzieś w tle nie chodzi też o jej kontakt z Twoim partnerem?

[plumss]

@Aelora Tak, chodzi także o to. Ja nie spoufalam się z partnerami moich przyjaciółek (pomimo, że uważam, że są fajnymi facetami) i w trakcie spotkań/imprez nie obarczam ich swoimi problemami/nie zwierzam się/nie pokazuje zdjęć w telefonie itp. Dla mnie jest to naturalne i normalne. To faceci moich przyjaciółek a nie moi koledzy.

Tak jak wspominałam. Ona jest ze swoim partnerem dużo dłużej. Wielokrotnie była sytuacja, że mogła zorganizować jakieś wyjście na jedzenie/piwo/imprezę albo po prostu przedstawić nas sobie. Sama ją kilka razy pytałam "kiedy go poznam?" / "kiedy gdzieś wyjdziemy" to mówiła "niedługo, niedługo".

Dlatego nie chcę żeby ona jakkolwiek utrzymywała kontakt z moim partnerem skoro ja jej faceta na oczy nie widziałam... (ale uprzedzając pytania - na pewno istnieje i nie jest wyimaginowanym bytem z Internetu )

[bceb01c221ea3319abad6ab25f068feed7228d52_657f8c47e3c47]

Napisane przez plumss

Czy czuję się źle z tym, że sprawiłam komuś przykrość? Tak, jest mi smutno.
Czy czuję się dobrze z tym, że wyraziłam to co czuję zamiast ignorować/przyklaskiwać na jej kolejne "genialne" pomysły i kisić w sobie frustrację? Tak, czuje się dużo lżej.
Myślę, że wyznaczanie granic jest ważne. To na pewno nie jest koniec tej sytuacji/znajomości bo wiem, ze ona będzie do mnie dzwonić/pisać/dobijać się ale przynajmniej wie co ja o tym sądzę.

Dzięki za wasze wszystkie komentarze i wsparcie (bo dzisiaj rano czułam się naprawdę beznadziejnie).

Czekam na wasze obserwacje/opinie/lub podobne doświadczenia

Moim zdaniem ona wcale nie wie, co ty sądzisz. Dałaś jej do zrozumienia, że masz problem z jej przeprowadzką (w sumie bez konkretnego powodu, więc ma prawo być zdezorientowana), a nie z tym, że będzie wbijać do ciebie na chatę i prosić twojego faceta o pomoc. A przecież to o to chodzi, a nie o to gdzie będzie mieszkać - jak nie będziecie mieć kontaktu, to co za różnica, w jakim będziecie mieście?

Z twojego opisu dziewczyna wygląda dość toksycznie i albo urwiesz tę znajomość raz a dobrze (czy to konkretną wiadomością czy ignorowaniem jej telefonów) albo będziesz bez przerwy się bujała z jakimiś dramami. Powiedzmy, że jednak się nie przeprowadzi, ale za miesiąc napisze, że tak za tobą tęskni, że wzięła tydzień urlopu i przyjeżdża do was w gości. I ty znowu będziesz miała zszargane nerwy, jak jej powiedzieć, żeby szła do hotelu, a nie spała w waszym salonie. I tak dalej. Zastanów się, czy jest sens to ciągnąć.

[Aelora]

Napisane przez plumss

@Aelora Tak, chodzi także o to. Ja nie spoufalam się z partnerami moich przyjaciółek (pomimo, że uważam, że są fajnymi facetami) i w trakcie spotkań/imprez nie obarczam ich swoimi problemami/nie zwierzam się/nie pokazuje zdjęć w telefonie itp. Dla mnie jest to naturalne i normalne. To faceci moich przyjaciółek a nie moi koledzy.

Tak jak wspominałam. Ona jest ze swoim partnerem dużo dłużej. Wielokrotnie była sytuacja, że mogła zorganizować jakieś wyjście na jedzenie/piwo/imprezę albo po prostu przedstawić nas sobie. Sama ją kilka razy pytałam "kiedy go poznam?" / "kiedy gdzieś wyjdziemy" to mówiła "niedługo, niedługo".

Dlatego nie chcę żeby ona jakkolwiek utrzymywała kontakt z moim partnerem skoro ja jej faceta na oczy nie widziałam... (ale uprzedzając pytania - na pewno istnieje i nie jest wyimaginowanym bytem z Internetu )

Rozumiem to, zwłaszcza gdy napisałaś że ona może np. prosić Twojego partnera o pomoc w wybraniu oferty mieszkania. I też rozumiem, że nie chcesz, aby ona szukała kontaktu z Twoim chłopakiem, skoro sama od dawna unika okazji, żeby przedstawić Cię swojemu. Spokojnie mogliście się już dawno spotkać w trójkę lub czwórkę.

Azaja podała dobry przykład, że poruszenie tylko tematu przeprowadzki nie rozwiązuje Waszej znajomości. Bo ona może się finalnie nie wyprowadzić albo obsmarować Cię, że wszystko było ok, a nagle coś Ci się odwidziało i zrobiłaś dramę z powodu przeprowadzki. Albo ona nie przeprowadzi się, ale dalej będzie chciała się zwierzać lub zaproponuje spotkanie gdy np. przyjedziesz do rodzinnej miejscowości. Nie masz wtedy argumentów, żeby jej odmówić i ochładzać kontakt, skoro zaznaczyłaś, że chodzi o przeprowadzkę.

[43f4c6e05089aac1c48e760c19dfc261ffa43875_658383801b065]

Treść usunięta

[skara]

Też uważam, że Twoja reakcja była co najmniej dziwna i niezbyt mądra. Wyszłaś trochę na wariatkę.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz