Brak chłopaka

[liberateme]

Witam, założyłam tu konto, ponieważ ludzie tutaj wydaja sie mili, mądrzy i przyjacielscy, a chciałabym zapytać o coś. Mam 15 lat i nigdy nie miałam chłopaka, wiem, że jeszcze mam czas, ale wszystkie moje koleżanki miały chociaż jednego, nawet te młodsze... Opowiadają mi jak to się kochają, często przytulają, spotykają, też bym tak chciała, ponieważ czuję się samotna, mam przyjaciół, ale to nie to samo, mam starszą siostrę, która ma chłopaka i jest mega szczęśliwa. Tylko tu pojawia się problem. Ponieważ nie powiem, że nie mam powodzenia u chłopaków, bo od najmłodszych lat, chłopakom się podobam. Nieraz jakis chłopak zapraszał mnie na spotkanie, chciał mój numer, tylko ja się bałam. Nie wiem jak to jest być z chłopakiem, nie miałam nigdy takich relacji, nie wiem jak się całować, jak się przy nim zachowywać, dlatego jeżeli jakiemuś chłopakowi się podobam to go unikam, albo zbywam. Jak się przemóc, zeby gdy komuś się spodobam nie chować się, a z podniesioną głową się z nim spotykać i czekać jak coś się rozkręci. Dodam, że jestem dość nieśmiała i nie wierzę w siebie, myslę o sobie, że jestem brzydka, nie wiem czy ma to znaczenie, ale wolałam napisać. Chciałabym poznać wasze zdanie i jak będziecie wiedzie jak to żeby mi pomóc, ponieważ chciałabym cos zmienić. Zacząć ''nowe życie''

[agniesikk]

Ja to zawsze byłam taka anty chłopowa, już już byłam umówiona z jakimś chłopakiem i nagle rezygnowałam. Nie wiem czemu, czułam jakieś obrzydzenie do płci przeciwnej Ale potem też strasznie chciałam mieć chłopaka i jeśli mogę Ci coś poradzić, to nie szukaj na siłę. Jak kogoś poznasz, to nie warto się od razu nastawiać, że to może być Twój chłopak itp. Ponoć miłość znajdujemy, gdy przestajemy szukać i powiem Ci, że coś w tym jest. Ja np. poznałam mojego chłopaka jak miał dziewczynę i po roku odnowiliśmy kontakt, chcieliśmy się po prostu kumplować, a w efekcie tak się sobie spodobaliśmy, że zostaliśmy parą

[6291cc2e5cca5cd6ab177e5efe4c5e0758342977]

Napisane przez liberateme

Witam, założyłam tu konto, ponieważ ludzie tutaj wydaja sie mili, mądrzy i przyjacielscy, a chciałabym zapytać o coś. Mam 15 lat i nigdy nie miałam chłopaka, wiem, że jeszcze mam czas, ale wszystkie moje koleżanki miały chociaż jednego, nawet te młodsze... Opowiadają mi jak to się kochają, często przytulają, spotykają, też bym tak chciała, ponieważ czuję się samotna, mam przyjaciół, ale to nie to samo, mam starszą siostrę, która ma chłopaka i jest mega szczęśliwa. Tylko tu pojawia się problem. Ponieważ nie powiem, że nie mam powodzenia u chłopaków, bo od najmłodszych lat, chłopakom się podobam. Nieraz jakis chłopak zapraszał mnie na spotkanie, chciał mój numer, tylko ja się bałam. Nie wiem jak to jest być z chłopakiem, nie miałam nigdy takich relacji, nie wiem jak się całować, jak się przy nim zachowywać, dlatego jeżeli jakiemuś chłopakowi się podobam to go unikam, albo zbywam. Jak się przemóc, zeby gdy komuś się spodobam nie chować się, a z podniesioną głową się z nim spotykać i czekać jak coś się rozkręci. Dodam, że jestem dość nieśmiała i nie wierzę w siebie, myslę o sobie, że jestem brzydka, nie wiem czy ma to znaczenie, ale wolałam napisać. Chciałabym poznać wasze zdanie i jak będziecie wiedzie jak to żeby mi pomóc, ponieważ chciałabym cos zmienić. Zacząć ''nowe życie''

Jestem nieco starsza, ale wiem jak to jest. Miałam w życiu jednego chłopaka i to przez miesiąc. Tyle że tym masz powodzenie a ja nie więc problem jest innej wagi
Twoje zdanie o sobie ma znaczenie, i to bardzo w tym przypadku. Musisz siebie docenic żeby ktoś docenił Ciebie.

[liberateme]

[1=6291cc2e5cca5cd6ab177e5 efe4c5e0758342977;3640666 1]Jestem nieco starsza, ale wiem jak to jest. Miałam w życiu jednego chłopaka i to przez miesiąc. Tyle że tym masz powodzenie a ja nie więc problem jest innej wagi
Twoje zdanie o sobie ma znaczenie, i to bardzo w tym przypadku. Musisz siebie docenic żeby ktoś docenił Ciebie.[/QUOTE]

dziękuję za odpowiedź i w sumie..... masz rację, poszukam jakiś psychologicznych sztuczek, zeby spojrzeć na siebie jak na wartościową i piękną dziewczynę.

[_ema_]

Ja też z chłopakami zaczęłam sporo później, patrzyłam jak koleżanki latają w kółko z innym a ja się czułam strasznie samotna A teraz z perspektywy czasu cieszę się, że tak było, bo nie kusiło mnie żeby zrobić coś głupiego, a teraz mam świadomość, że nie rozmieniałam się na drobne i połowa mojej szkoły nie jest moimi 'byłymi'. Nie spinaj się tak bardzo na posiadanie kogoś dla samego faktu posiadania bo to bez sensu. Jeśli się w kimś zauroczysz to próbuj, jeśli nie, to odpuść, rozwijaj się, baw, przyłóż do nauki, na siłę to nieprzyjemnie i boli jak mawiał mój zboczony historyk

[Inka223]

Spokojnie, nie rób nic na siłę Do wszystkiego trzeba dojrzeć. Przyjdzie czas, że sama poczujesz się gotowa na coś więcej. Może to jeszcze nie ten czas. Jeszcze jesteś młodziutka. Ja sama swój pierwszy pocałunek przeżyłam w wieku 20 lat, wcześniej z nikim się nie spotykałam. I nie uważam, że przez to jestem gorsza

A teraz wyluzuj, jeszcze nic nie musisz. Może na początek nie traktuj chłopaków jak potencjalnych partnerów tylko spotykaj się z nimi na stopie koleżeńskiej? A jak poczujesz się przy nich swobodniej, to kto wie co z tego będzie.
I przede wszystkim uwierz w siebie! Sama widzisz, że się podobasz

[Pawel1992]

Masz jeszcze czas a jak bedziesz z jakims chlopakiem to normalnie sie zachowuj. Musisz czuc sie bezpieczna i wyluzowana przy chłopaku. Napewno będziesz czuć jak go spotkasz

[Visez]

[solll]

Napisane przez liberateme

Witam, założyłam tu konto, ponieważ ludzie tutaj wydaja sie mili, mądrzy i przyjacielscy, a chciałabym zapytać o coś. Mam 15 lat i nigdy nie miałam chłopaka, wiem, że jeszcze mam czas, ale wszystkie moje koleżanki miały chociaż jednego, nawet te młodsze... Opowiadają mi jak to się kochają, często przytulają, spotykają, też bym tak chciała, ponieważ czuję się samotna, mam przyjaciół, ale to nie to samo, mam starszą siostrę, która ma chłopaka i jest mega szczęśliwa. Tylko tu pojawia się problem. Ponieważ nie powiem, że nie mam powodzenia u chłopaków, bo od najmłodszych lat, chłopakom się podobam. Nieraz jakis chłopak zapraszał mnie na spotkanie, chciał mój numer, tylko ja się bałam. Nie wiem jak to jest być z chłopakiem, nie miałam nigdy takich relacji, nie wiem jak się całować, jak się przy nim zachowywać, dlatego jeżeli jakiemuś chłopakowi się podobam to go unikam, albo zbywam. Jak się przemóc, zeby gdy komuś się spodobam nie chować się, a z podniesioną głową się z nim spotykać i czekać jak coś się rozkręci. Dodam, że jestem dość nieśmiała i nie wierzę w siebie, myslę o sobie, że jestem brzydka, nie wiem czy ma to znaczenie, ale wolałam napisać. Chciałabym poznać wasze zdanie i jak będziecie wiedzie jak to żeby mi pomóc, ponieważ chciałabym cos zmienić. Zacząć ''nowe życie''

hej, masz dopiero 15 lat! Koleżanki opowiadają Ci o swoich chłopakach pewnie dlatego, że chcą się pochwalić Nie masz się do czego spieszyć, naprawdę-wszystko przyjdzie z czasem!
Ale nad własną samooceną warto popracować, zawsze

[Kamyk456]

Następnym razem jeśli jakiś chłopak będzie chciał się z Tobą umówić - daj się zaprosić, a zobaczysz, że to nie takie straszne. Jeśli z nikim nie byłaś na randce, wiadomo, obawa przed nieznanym jest naturalna. Ale warto spróbować, bo często się okazuje, że takie obawy są bezpodstawne, i spędzisz miło czas.
I zgadzam się z poprzedniczkami, że masz jeszcze czas. Ja pierwszego chłopaka miałam w wieku 18 lat, nie trwało to długo, teraz od dłuższego czasu nikogo nie mam, ale nie skupiam się na tym - przyjdzie czas, pojawi się odpowiedni dla mnie facet, niewykluczone, że trochę to potrwa, nie ma się co martwić. Ja o wiele bardziej od chłopaka wolałabym mieć przyjaciół, tzn mam jedną przyjaciółkę, ale wolałabym mieć więcej, także ciesz się, że ich masz, zazdroszczę Ci tego
Pozdrowienia

[rotten_lilly]

Na początku brakuje tylko 'Drogie Brawo...'
Pamietam jak mi znajoma w podstawówce 2ga klasa, trzymając za rekę swojego chłopaka powiedziała że nigdy nikogo nie będe miała
Wszystko przyjdzie z czasem.

[IMOPan]

Zacznijmy od tego że nie ma parcia na to żeby mieć chłopaka/dziewczynę.
Ludzie żyją bez miłości jako single i wierz mi że lepiej na tym wychodzą.

[_Talitha]

Napisane przez liberateme

Witam, założyłam tu konto, ponieważ ludzie tutaj wydaja sie mili, mądrzy i przyjacielscy, a chciałabym zapytać o coś. Mam 15 lat i nigdy nie miałam chłopaka, wiem, że jeszcze mam czas, ale wszystkie moje koleżanki miały chociaż jednego, nawet te młodsze... Opowiadają mi jak to się kochają, często przytulają, spotykają, też bym tak chciała, ponieważ czuję się samotna, mam przyjaciół, ale to nie to samo, mam starszą siostrę, która ma chłopaka i jest mega szczęśliwa. Tylko tu pojawia się problem. Ponieważ nie powiem, że nie mam powodzenia u chłopaków, bo od najmłodszych lat, chłopakom się podobam. Nieraz jakis chłopak zapraszał mnie na spotkanie, chciał mój numer, tylko ja się bałam. Nie wiem jak to jest być z chłopakiem, nie miałam nigdy takich relacji, nie wiem jak się całować, jak się przy nim zachowywać, dlatego jeżeli jakiemuś chłopakowi się podobam to go unikam, albo zbywam. Jak się przemóc, zeby gdy komuś się spodobam nie chować się, a z podniesioną głową się z nim spotykać i czekać jak coś się rozkręci. Dodam, że jestem dość nieśmiała i nie wierzę w siebie, myslę o sobie, że jestem brzydka, nie wiem czy ma to znaczenie, ale wolałam napisać. Chciałabym poznać wasze zdanie i jak będziecie wiedzie jak to żeby mi pomóc, ponieważ chciałabym cos zmienić. Zacząć ''nowe życie''

Nie masz się zupełnie czym przejmować.
U mnie było tak że pierwszy związek, taki 'na prawdę' , zaczął się kiedy miałam 21 lat, a wcześniej spotykałam się z chłopakami tylko po to żeby zobaczyć jak to jest. i wiesz co? nie warto było. Tak samo jak Ty strasznie chciałam kogoś mieć i patrzałam na koleżanki które się z kimś spotykały i byłam nieśmiała i teraz mogę z pełnym przekonaniem powiedzieć że o wiele lepiej być samemu, niż wchodzić w związek po to żeby kogoś mieć. Bo to nie daje szczęścia wcale.
Rację mają też dziewczyny które pisały że wszystko idzie łatwiej kiedy się nie szuka na siłę
A co do stresu to to normalne. Ja na pierwszych randkach miałam tak że nawet jak chciałam się spotkać z kimś to tak się stresowałam, że cały czas obmyślałam z jakiego powodu odwołać ;p Ale to szybko mija tylko trzeba się przełamać. Parę razy nawet zmusić do pójścia na tą kawę żeby zobaczyć że nic się takiego nie dzieje
Ważne jest też uwierzenie w to że możesz się komuś spodobać i ktoś może na prawdę być Tobą zainteresowany. Czasami ciężko o taką wiarę w sobie.
A najśmieszniejsze jest to że najczęściej ten chłopak który się chce umówić z Tobą jest jescze bardziej zdenerwowany niż Ty w końcu to on ryzykuje odrzuceniem

[9b13fa772a089c950fe653392ec6a155eb1c8e79_603597153b11b]

Napisane przez liberateme

Witam, założyłam tu konto, ponieważ ludzie tutaj wydaja sie mili, mądrzy i przyjacielscy, a chciałabym zapytać o coś. Mam 15 lat i nigdy nie miałam chłopaka, wiem, że jeszcze mam czas, ale wszystkie moje koleżanki miały chociaż jednego, nawet te młodsze... Opowiadają mi jak to się kochają, często przytulają, spotykają, też bym tak chciała, ponieważ czuję się samotna, mam przyjaciół, ale to nie to samo, mam starszą siostrę, która ma chłopaka i jest mega szczęśliwa. Tylko tu pojawia się problem. Ponieważ nie powiem, że nie mam powodzenia u chłopaków, bo od najmłodszych lat, chłopakom się podobam. Nieraz jakis chłopak zapraszał mnie na spotkanie, chciał mój numer, tylko ja się bałam. Nie wiem jak to jest być z chłopakiem, nie miałam nigdy takich relacji, nie wiem jak się całować, jak się przy nim zachowywać, dlatego jeżeli jakiemuś chłopakowi się podobam to go unikam, albo zbywam. Jak się przemóc, zeby gdy komuś się spodobam nie chować się, a z podniesioną głową się z nim spotykać i czekać jak coś się rozkręci. Dodam, że jestem dość nieśmiała i nie wierzę w siebie, myslę o sobie, że jestem brzydka, nie wiem czy ma to znaczenie, ale wolałam napisać. Chciałabym poznać wasze zdanie i jak będziecie wiedzie jak to żeby mi pomóc, ponieważ chciałabym cos zmienić. Zacząć ''nowe życie''

Jeśli Cię to jakoś pocieszy to ja mam 19 lat i też nigdy z nikim nie byłam Powodzenia za to wcale nie mam, więc, no ..

A jak się przemóc?Na początek chyba uwierzyć w siebie, bo to widać jak ktoś się sobie nie podoba

[Snaffy]

[1=9b13fa772a089c950fe6533 92ec6a155eb1c8e79_6035971 53b11b;36411147]Jeśli Cię to jakoś pocieszy to ja mam 19 lat i też nigdy z nikim nie byłam Powodzenia za to wcale nie mam, więc, no ..
[/QUOTE]

żółwik!
ja to na dodatek mam mało znajomych, a mieszkam w "imprezowej" okolicy, gdzie wszyscy łażą do klubów jak nakręceni, a ja tak bardzo klubów nie lubię, że chce mi się płakać, gdy zmuszam się i do nich wchodzę. więc chodzic przestałam.

[9b13fa772a089c950fe653392ec6a155eb1c8e79_603597153b11b]

Napisane przez Snaffy

żółwik!
ja to na dodatek mam mało znajomych, a mieszkam w "imprezowej" okolicy, gdzie wszyscy łażą do klubów jak nakręceni, a ja tak bardzo klubów nie lubię, że chce mi się płakać, gdy zmuszam się i do nich wchodzę. więc chodzic przestałam.

Pjona
U mnie nie ma porządnych klubów, te co są to zeszły na psy
Więc siedzę w domu póki co-jestem warzywem i no lajfem Zresztą ze mnie nigdy imprezowa dziewczyna nie była,nie lubię imprez, także w sumie nie żałuję..

A do facetów mam w ogóle pecha, jak mi się jakiś spodoba to zawsze bez wzajemności

[Dziewucha]

Ogólnie to wtf ? Wyluzuj dziewczyno, serio takie masz parcie na tego chłopaka, że aż szkoda czytać. Powiedz co z tego, ze twoje kolezanki miały chłopaka, ja jak patrzyłam na moje koleżaki jak miałam 15 lat to mi się śmiać chciało z tych ich wielkich miłości. A od znajomych płci męskiej wiem, że takie nieśmiałe "desperatki" faceci łatwo wyczuwają a jeszcze szybciej uciekają, wiec po prostu odpuści i co ma być to będzie

[Snaffy]

[1=9b13fa772a089c950fe6533 92ec6a155eb1c8e79_6035971 53b11b;36411544]Pjona
U mnie nie ma porządnych klubów, te co są to zeszły na psy
Więc siedzę w domu póki co-jestem warzywem i no lajfem Zresztą ze mnie nigdy imprezowa dziewczyna nie była,nie lubię imprez, także w sumie nie żałuję..

A do facetów mam w ogóle pecha, jak mi się jakiś spodoba to zawsze bez wzajemności [/QUOTE]

mam dokładnie to samo. spotykam się z kilkoma koleżankami czasami i tyle. Albo ewentualnie podczepiają się pode mnie desperaci, lub kolesie totalnie nie w moim guście w stylu "mam dres i jeżdżę golfem, więc wiem co to lans na dzielni", więc sobie odpuściłam.

[6291cc2e5cca5cd6ab177e5efe4c5e0758342977]

Napisane przez liberateme

dziękuję za odpowiedź i w sumie..... masz rację, poszukam jakiś psychologicznych sztuczek, zeby spojrzeć na siebie jak na wartościową i piękną dziewczynę.

Napisane przez _ema_

Ja też z chłopakami zaczęłam sporo później, patrzyłam jak koleżanki latają w kółko z innym a ja się czułam strasznie samotna A teraz z perspektywy czasu cieszę się, że tak było, bo nie kusiło mnie żeby zrobić coś głupiego, a teraz mam świadomość, że nie rozmieniałam się na drobne i połowa mojej szkoły nie jest moimi 'byłymi'. Nie spinaj się tak bardzo na posiadanie kogoś dla samego faktu posiadania bo to bez sensu. Jeśli się w kimś zauroczysz to próbuj, jeśli nie, to odpuść, rozwijaj się, baw, przyłóż do nauki, na siłę to nieprzyjemnie i boli jak mawiał mój zboczony historyk

Dokładnie

Napisane przez Visez

Nie dawaj takich odpowiedzi, bo one nic nie pomagają. Chodzisz do dzisiejszego liceum/gimnazjum? Jezeli nie, to pewnie nawet nie wiesz jak to jest nikogo nie mieć gdy wszyscy umawiają się na jakieś randki. Miałam taki czas, że przejmowałam się tym tak jak autorka wątku. Bo samotność potrafi naprawde mocno dac w kość.

[bridget0505]

Masz dopiero 15 lat i dużo czasu na to,by mieć TŻ-ta

Chcesz mieć chłopaka po to,by Cię uszczęśliwił ? Jeśli nie jesteś szczęśliwa teraz,to On tego nie zmieni...a jeśli nawet,to znajdą się inne "problemy".

Nie szukaj "miłości na siłę ". Mam koleżankę ( 20 lat) która nigdy nie miała chłopaka. Pisze z wieloma chłopakami,by potem się spotkać i chodzić z nim przez tydzień,a potem wyzywać od najgorszych...po prostu zachowuje się jak desperatka,która chce mieć chłopaka i już

Po prostu czekaj,a wszystko przyjdzie w swoim czasie...masz czas. Teraz też możesz być szczęśliwa.

[liberateme]

Jak mi się głupio zrobiło.... Zrobiłam z tego taki WIELKI problem, ale po prostu myślałam, że tracę swój ''najpiękniejszy czas'' w życiu, nie umawiając się na randki, nie chodząc na imprezy, jednak tak nie jest. Otworzyłyście mi oczy, na pewne sprawy i zmieniam tok myślenia. DZIĘKUJĘ WAM!

[LatteLady]

mówisz że wiesz że masz jeszcze czas...to się nie przejmuj proszę. Ja w Twoim wieku też szukałam niewiadomo czego i po co, a gdy najlepsza przyjaciołka przedstawiła mi swojego chłopaka (straszego i takiego na serio) to przepłakałam w domu całą noc..i co ?parę lat mineło nabrałam pewności siebie, nie żyję w cieniu innych .Koleżanki co miały tylu chłopaków w wieku 15 ,16 lat -bo były takie "fajne" i wszyscy je "lubili" pozachodziły w niechciane ciąże,meczą sie teraz z jakimiś pajacami..nie chodzą do szkoły i generalnie oddały by dużo żeby być na moim miejscu
Jesteś młoda, masz mnóstwo możliwości
nie zaprzepaść tego

[Snaffy]

[1=6291cc2e5cca5cd6ab177e5 efe4c5e0758342977;3641230 2]
Nie dawaj takich odpowiedzi, bo one nic nie pomagają. Chodzisz do dzisiejszego liceum/gimnazjum? Jezeli nie, to pewnie nawet nie wiesz jak to jest nikogo nie mieć gdy wszyscy umawiają się na jakieś randki. Miałam taki czas, że przejmowałam się tym tak jak autorka wątku. Bo samotność potrafi naprawde mocno dac w kość.[/QUOTE]

całe gimnazjum/liceum byłam sama i większa część moich znajomych czy ludzi ze szkoły też. Nikt nie widział w tym nic dziwnego.

[69d5782cb96c44b77f6e0ec22c8f79bc60c635f6_65a5448a32992]

Napisane przez liberateme

Jak mi się głupio zrobiło.... Zrobiłam z tego taki WIELKI problem, ale po prostu myślałam, że tracę swój ''najpiękniejszy czas'' w życiu, nie umawiając się na randki, nie chodząc na imprezy, jednak tak nie jest. Otworzyłyście mi oczy, na pewne sprawy i zmieniam tok myślenia. DZIĘKUJĘ WAM!

wybacz, ale "najpiękniejszy czas w życiu" na randki i imprezy to na pewno nie jest 15 lat...

[Agoorka]

Coraz częściej mi się wydaje, że nie rozumiem w ogóle współczesnych nastolatków. Presja otoczenia powoduje, że łapiesz doła, bo tamta ma chłopaka, a ja nie. Mam kuzynkę w Twoim wieku i ostatnio mi powiedziała, że teraz to się chodzi z chłopakiem, żeby go upokorzyć, pobawić się i następny. Mega mnie to zaszokowało. Skoro dziewczynka w takim wieku ma podejście tego typu, to ja dziękuję. Pół świata tego kwiata, więc się nie martw, trafisz na kogoś dla siebie. Ale zmień podejście, bo chłopak to nie ciuch, żeby go zazdrościć. Zresztą, ja spotkań w takim wieku nawet nie nazwę związkiem, bo to wg mnie jedynie potrzeba posiadania kogoś dla lansu/ dowartościowania i mody na to, że tamta ma, to ja też

[Mileva_]

W tym wieku większość moich koleżanek też nie miała, i co? I nikt nie robił z tego tragedii. Mając piętnaście lat, dopiero co wyszło się z dzieciństwa. Na pewno nie masz się czym przejmować, a już na pewno nie łapać pierwszego lepszego, byle kogoś mieć.

[33owieczka]

Spokojnie, masz 15 lat, tym, że nigdy nikogo nie miałaś zaczniesz się martwić, gdy bedziesz po 30 Masz jeszcze czas.

skoro masz powodzenie i nie chcesz się z kims umawiac- znaczy- to jeszcze nie Twój czas. Poporostu. Czy chcesz miec chłopaka tylko dlatego, że kolezanki mają? To nie nowa bluzka, to uczucie.
Poczekaj, a znajdzie się taki, który zawróci Tobie w głowie i nie będziesz miała oporów by się znim spotykac.

[_ema_]

heh, swoją drogą zauważyłam, że taka presja działa w każdym wieku i w każdym środowisku. W gimnazjum była presja wymuszana przez dziewczyny, które miały chłopaka (co dziwne chłopaków w drugą stronę jakoś niewiele ciągnęło do związków ), potem szpany kto więcej imprezuje i więcej pije, potem w liceum kto zaliczy więcej imprez, zwłaszcza osiemnastek, potem była moda na robienie prawka, więc każdy kto oblał egzamin/nie chodził na kurs czuł się gorszy a top tematem były egzaminy i popisy kto za którym razem zdał, jak szybko jechał przez miasto, ile mandatów już zapłacił, a najlepiej jakby jakiś samochód już skasował, potem szpan na studia - kto dalej wyjedzie, kto na większą i bardziej renomowaną uczelnię się dostanie (p0łowa z napinaczy chodziła potem ze spuszczoną głową po podrzędnych uniwersytetach w koziej wólce ), następnie kto lepszą pracę załapie i więcej zarobi, potem- według mnie najbardziej żałosna - fala zaręczyn, gdzie zaręczać musiał się każdy, nieważne, że te zaręczyny były a chwilę zrywane, kółeczko na palcu musiało być, a teraz to już zaczyna się 'kto się pierwszy hajtnie'...
Więc autorko, patrząc na sprawę obiektywnie - gdybyśmy mieli zawsze wymuszać na sobie wszystko, tylko dlatego, że społeczeństwo ciśnie, to nasze życie byłoby niezłym cyrkiem

[Visez]

Napisane przez _ema_

W gimnazjum była presja wymuszana przez dziewczyny, które miały chłopaka, potem szpany kto więcej imprezuje i więcej pije, potem w liceum kto zaliczy więcej imprez, zwłaszcza osiemnastek, potem była moda na robienie prawka, więc każdy kto oblał egzamin/nie chodził na kurs czuł się gorszy a top tematem były egzaminy i popisy kto za którym razem zdał, jak szybko jechał przez miasto, ile mandatów już zapłacił, a najlepiej jakby jakiś samochód już skasował, potem szpan na studia - kto dalej wyjedzie, kto na większą i bardziej renomowaną uczelnię się dostanie (p0łowa z napinaczy chodziła potem ze spuszczoną głową po podrzędnych uniwersytetach w koziej wólce ), następnie kto lepszą pracę załapie i więcej zarobi, potem- według mnie najbardziej żałosna - fala zaręczyn, gdzie zaręczać musiał się każdy, nieważne, że te zaręczyny były a chwilę zrywane, kółeczko na palcu musiało być, a teraz to już zaczyna się 'kto się pierwszy hajtnie'...

Wszystko kwestia psychiki. Taki żałosny owczy pęd "inni mają to i ja muszę" chyba nigdy tego nie zrozumiem Zawsze miałam w poważaniu czy ktoś w gimnazjum ma faceta, prawo jazdy nie robiło na mnie żadnego wrażenia, dopiero teraz za namową taty postanowiłam zrobić Od dawna trzymam się jednej zasady: mam gdzieś co myślą o mnie inni, niech się śmieją że jestem inna, ja mogę się śmiać że wszyscy są tacy sami i tak ślepo do tego dążą
A tej twojej "załosnej" fali zaręczyn i ślubów to już w ogóle nie rozumiem... to już raczej nie ma nic wspólnego ze ściąganiem od innych? Każdego indywidualna sprawa. Już szybciej to ciebie boli że nie masz pierdzionka na palcu i dlatego owy pierścionek u innych osób wydaje ci się być żałosny. Z zazdrości

A co do autorki szkoda gadać... Ale ja to widocznie starej daty jestem bo w wieku 15 to nawet o całowaniu się nie myślało, a pierwszego chłopaka miałam jak skończyłam 20 lat. Och jaka jestem staroświecka! Nie zazdrościłam 15letnim koleżankom utraty dziewictwa bo w moich oczach były zwykłymi szmatami

[_ema_]

Napisane przez Visez

Wszystko kwestia psychiki. Taki żałosny owczy pęd "inni mają to i ja muszę" chyba nigdy tego nie zrozumiem Zawsze miałam w poważaniu czy ktoś w gimnazjum ma faceta, prawo jazdy nie robiło na mnie żadnego wrażenia, dopiero teraz za namową taty postanowiłam zrobić Od dawna trzymam się jednej zasady: mam gdzieś co myślą o mnie inni, niech się śmieją że jestem inna, ja mogę się śmiać że wszyscy są tacy sami i tak ślepo do tego dążą
A tej twojej "załosnej" fali zaręczyn i ślubów to już w ogóle nie rozumiem... to już raczej nie ma nic wspólnego ze ściąganiem od innych? Każdego indywidualna sprawa. Już szybciej to ciebie boli że nie masz pierdzionka na palcu i dlatego owy pierścionek u innych osób wydaje ci się być żałosny. Z zazdrości

A co do autorki szkoda gadać... Ale ja to widocznie starej daty jestem bo w wieku 15 to nawet o całowaniu się nie myślało, a pierwszego chłopaka miałam jak skończyłam 20 lat. Och jaka jestem staroświecka! Nie zazdrościłam 15letnim koleżankom utraty dziewictwa bo w moich oczach były zwykłymi szmatami

Uważaj sobie co chcesz, ja nie zamierzam udowadniać, że nie jestem wielbłądem
Aczkolwiek uwierz, że to nie jest kwestia zazdrości. W przeciągu roku w moim otoczeniu zaręczyło się kilkanaście par. Większosć z nich było ze sobą mniej niż rok, 7 się rozpadło w przeciągu kilku miesięcy. Rekordzistka zaręczyła się z chłopakiem po 2 miesiącach związku, zerwała po 2 tygodniach od zaręczyn, za 3(!) dni miała kolejnego ukochanego z którym zaręczyła się po miesiącu. Znajomy, który zmieniał dziewczyny jak rękawiczki w opowieści 'co u niego' stwierdził, że zbiera na pierścionek bo wypada się zaręczyć. A 'narzeczone' z którymi miałam okazję pogadać, na słowa gratulacji reagowały głównie słowami 'no zobaczymy co będzie, wiadomo ile to potrwa jeszcze?'. Ci co 'ostali' się ze związkiem planują ślub na 3,4,5,6 lat w przyszłość. 1 para wylądowała przed ołtarzem i widać, że są zakochani. Więc absolutnie mam powody do zazdrości moja droga
I rozumiem, że tego nie ogarniasz, ale nie wymyślaj jakichś chorych teorii, bo to śmieszne