Jak pogodzić się z tym że można już nikogo nie spotkać?

[Calla_]

Ja mam 25 lat, nigdy w związku nie byłam, zachować też się nie zakochałam. Próbowałam chodzić na randki, ale nic z tego nigdy nie wychodziło, bo wszyscy są wszystkiego za szybko jak dla mnie. Miałam też jakieś próby jednorazowych spotkań, ale to nie dla mnie.
Samego związku mi nie brakuje. Wiadomo byłoby fajnie mieć kogoś do wsparcia, ale nic na siłę.
Samotna też nie jestem. Mam przyjaciół, rodzinę, realizuję się zawodowo, dokształcam się. Szczerze mówiąc nawet trudno by mi było kogoś gdzieś jeszcze wcisnąć w rozkład dnia.
Ale też zawsze mówię, że może mam inną perspektywę, bo nigdy w związku nie byłam, więc trochę nie mam za czym tęsknić?
Wydaje mi się, że kwestia tego jak pochodzimy do bycia singlem to kwestia osobowościowa. Ja zawsze byłam buntowaniczką i odrzucałam wiele norm społecznych, więc nie odczuwam jakichś braków u siebie. Jak ktoś ma inny charakter, pragnie w życiu takich "standardowych" rzeczy to wiadomo, że będzie na to bardziej podatny. Zwłaszcza, że ludzie lubią wywierać presję na singli i nawet ja, bedąc w tak młodym wieku, gdzie dopiero ludzie zaczynają się parować w bardziej trwałe związki to widzę i odczuwam.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[26cabbdd88f595c38f9b7f8139ef1472f28f75bc_65628a8226dae]

Napisane przez Krystal_26

Ale bzdura. Niektórzy po prostu nie chcą się wiązać albo nie mają na to czasu. Nie wpędzaj autorki w kompleksy, to nie jej wina, niektórzy ludzie po prostu nie chcą być w związkach, szczególnie, że coraz łatwiej o niezobowiązujący seks z apek. Autorka musi trafić na kogoś, kto ma podobne priorytety.

Co?

Osoba zakochana nie oleje swojego "wybranka". Nawijanie makaronu na uszy przez facetów, którzy chcą zostawić sobie otwartą bramkę.

Napisane przez Sylia166

A ja za to słyszę, że po 30sce jest jeszcze trudniej, dużo ludzi jest już w związkach/małżeństwie, ma dzieci w tym wieku itd. Trzeba mieć jeszcze większe szczęście, oczywiście zawsze można znaleźć dzieciatego rozwodnika, ale nie każda chce kogoś z takim bagażem.

Jak rozpoczęłam studia to słyszałam, że muszę się śpieszyć, bo mi sami rozwodnicy zostaną. Ile ma się wtedy lat? 20?

Aczkolwiek faktem jest, że po 30 jednak wiele osób ma za sobą jakieś doświadczenia. Co oczywiście nie oznacza, że to już kaplica i samotność.

[Sylia166]

Mi tam osobiście rozwodnik by nie przeszkadzał, byle bez dzieci

[a5b2f04c728b42871bc12f2c24211f88ae37ff8d_643f21343ae75]

Ja z kolei mogłabym mieć i dzieciatego i rozwodnika ALE musiałby mieć uregulowane kontakty z eks, do dzieci zdrowy stosunek, a nie tatusia, który daje sobie wchodzić na głowę, bo ma wyrzuty sumienia przez rozwód, musiałby być odpowiednio zamożny żeby nasz budżet q ogóle nie cierpiał przez alimenty. To tak z grubsza.
W samym rozwodniku to już w ogóle żadnego problemu nie widzę, bo i jaki? Dla mnie to samo co facet po związku nieformalnym. Ślubu katolickiego nie chce więc mi wszystko jedno.

Wysłane z mojego SM-G780G przy użyciu Tapatalka

[Limonka2738]

[1=a5b2f04c728b42871bc12f2 c24211f88ae37ff8d_643f213 43ae75;89446798]Ja z kolei mogłabym mieć i dzieciatego i rozwodnika ALE musiałby mieć uregulowane kontakty z eks, do dzieci zdrowy stosunek, a nie tatusia, który daje sobie wchodzić na głowę, bo ma wyrzuty sumienia przez rozwód, musiałby być odpowiednio zamożny żeby nasz budżet q ogóle nie cierpiał przez alimenty. To tak z grubsza.
W samym rozwodniku to już w ogóle żadnego problemu nie widzę, bo i jaki? Dla mnie to samo co facet po związku nieformalnym. Ślubu katolickiego nie chce więc mi wszystko jedno.
[/QUOTE]

W sumie mam podobne zdanie. Tylko nie wiem, co z dziećmi. Raczej nie, musiałabym się mocno zakochać.

Widzę plusy takiego rozwiązania jako bezdzietna z wyboru, ale chyba więcej minusów.

[a5b2f04c728b42871bc12f2c24211f88ae37ff8d_643f21343ae75]

Napisane przez Limonka2738

W sumie mam podobne zdanie. Tylko nie wiem, co z dziećmi. Raczej nie, musiałabym się mocno zakochać.



Widzę plusy takiego rozwiązania jako bezdzietna z wyboru, ale chyba więcej minusów.

No właśnie w tym rzecz, że w internecie się sporo ludzi odrzuca na starcie np. Nie dla dzieci, nie dla niższego, nie dla blondyna itp. A w realu jest jednak trochę inaczej, jak człowieka weźmie na starcie, to czasem się zmienia zdanie. Co do np. Dzieci - z wiekiem zmieniłam zdanie, bo jestem świadoma, że nawet jak teraz facet dzieci nie ma czyt. Jest bez zobowiązań, to bardzo prawdopodobne, że w przyszłości i tak będzie je miał czyt. Chorzy rodzice na przykład - czyli zaangażowanie, kasa, czas itd. Mnie już po prostu klapki z oczu opadły i wiem, że życie to nie jest koncert życzeń i zawsze się coś w końcu spieprzy

Wysłane z mojego SM-G780G przy użyciu Tapatalka

[Sylia166]

Ja po prostu nie przepadam za dziećmi, nie wiem, po prostu ich nie lubię, strasznie mnie irytują w miejscu publicznym, nawet nie przepadam za dziećmi mojego brata, dlatego nie chciałabym faceta, który już je ma. Ja sama nigdy nie będę chciała mieć, a mój partner jest po zabiegu wazektomi, bo tak samo jak ja jest anty-dzieci.

[a5b2f04c728b42871bc12f2c24211f88ae37ff8d_643f21343ae75]

Napisane przez Sylia166

Ja po prostu nie przepadam za dziećmi, nie wiem, po prostu ich nie lubię, strasznie mnie irytują w miejscu publicznym, nawet nie przepadam za dziećmi mojego brata, dlatego nie chciałabym faceta, który już je ma. Ja sama nigdy nie będę chciała mieć, a mój partner jest po zabiegu wazektomi, bo tak samo jak ja jest anty-dzieci.

No jak ich nie trawisz, to tak. Ja sama mam, więc raczej lubię, ale nie rozwydrzone

Wysłane z mojego SM-G780G przy użyciu Tapatalka

[Limonka2738]

[1=a5b2f04c728b42871bc12f2 c24211f88ae37ff8d_643f213 43ae75;89446887]No właśnie w tym rzecz, że w internecie się sporo ludzi odrzuca na starcie np. Nie dla dzieci, nie dla niższego, nie dla blondyna itp. A w realu jest jednak trochę inaczej, jak człowieka weźmie na starcie, to czasem się zmienia zdanie. Co do np. Dzieci - z wiekiem zmieniłam zdanie, bo jestem świadoma, że nawet jak teraz facet dzieci nie ma czyt. Jest bez zobowiązań, to bardzo prawdopodobne, że w przyszłości i tak będzie je miał czyt. Chorzy rodzice na przykład - czyli zaangażowanie, kasa, czas itd. Mnie już po prostu klapki z oczu opadły i wiem, że życie to nie jest koncert życzeń i zawsze się coś w końcu spieprzy
[/QUOTE]

No ja nie lubię dzieci, sama własnych nie chcę mieć, ale bycie taką fajną ciotką raz na jakiś czas mi pasuje.

Wiadomo, różnie się może w życiu ułożyć, ale taki facet, który ma już w miarę wyrośnięte dziecko, które byłoby z nami raz na jakiś czas mi w sumie nie przeszkadza, a może być nawet wartością dodaną. Jakby na przykład miał dziecko w weekendy, to by z nim wychodził, ja bym miała wolną chatę i spokój, a czasem bym się mogła z nimi zabrać. Zakładając, że mnie nie znienawidzi, no ale wtedy nie ma opcji na związek, bo po co się wzajemnie męczyć.

Jestem coraz starsza i może to zabrzmieć egoistycznie, ale zaczynam powoli myśleć o starości. A taki młodszy człowiek, z którym się ma dobre relacje, i który wpadnie do ciebie raz na miesiąc jak jesteś na emeryturze, chociażby dlatego, że liczy na spadek może być fajnym układem.

---------- Dopisano o 02:51 ---------- Poprzedni post napisano o 02:49 ----------

Napisane przez Sylia166

Ja po prostu nie przepadam za dziećmi, nie wiem, po prostu ich nie lubię, strasznie mnie irytują w miejscu publicznym, nawet nie przepadam za dziećmi mojego brata, dlatego nie chciałabym faceta, który już je ma. Ja sama nigdy nie będę chciała mieć, a mój partner jest po zabiegu wazektomi, bo tak samo jak ja jest anty-dzieci.

Takich małych, małych też nie trawię. Ale już 10+ są w miarę ok. Zaczynają być partnerem do rozmowy.

[Suzannah__]

Mój ostatni facet był rozwodnikiem i to chyba był mój najlepszy związek. Niestety albo stety (?) dość krótki.



Ja już tracę nadzieję, bo naprawdę od wielu lat bardzo aktywnie szukałam faceta. Na studiach byłam na kierunku technicznym, gdzie facetów było masa, zmieniałam już kilkukrotnie pracę i też poznawałam przez to wiele osób. Chodziłam na siłownię, kurs tańca, korzystałam z Tindera, chodziłam na dużo imprez, spotkań integracyjnych, wyjazdy że studiów i z poza nich, poznałam naprawdę bardzo dużo ludzi przez te prawie już 10 lat. I nic. Nie mam już siły ani nadziei. Może ten facet który chce ze mną być po prostu nie istnieje.

[cb0d8ace8e3f55c20d6852271041c68dd40c3dc3_65540ac21a6bc]

Napisane przez Suzannah__

Mój ostatni facet był rozwodnikiem i to chyba był mój najlepszy związek. Niestety albo stety (?) dość krótki.



Ja już tracę nadzieję, bo naprawdę od wielu lat bardzo aktywnie szukałam faceta. Na studiach byłam na kierunku technicznym, gdzie facetów było masa, zmieniałam już kilkukrotnie pracę i też poznawałam przez to wiele osób. Chodziłam na siłownię, kurs tańca, korzystałam z Tindera, chodziłam na dużo imprez, spotkań integracyjnych, wyjazdy że studiów i z poza nich, poznałam naprawdę bardzo dużo ludzi przez te prawie już 10 lat. I nic. Nie mam już siły ani nadziei. Może ten facet który chce ze mną być po prostu nie istnieje.

I żaden, z tych wszystkich spotkanych facetów, nie pasował ci? Rezygnowałaś po jednej randce, czy po kilku?

[Suzannah__]

Mi naprawdę dużo facetów się podobało przez ten czas. To oni mnie odrzucali ewentualnie proponowali układ. Bardzo rzadko się zdarza żeby ktoś zapraszał mnie na randkę z kręgu znajomych, a jeśli już to jest to ktoś kto mi się zupełnie nie podoba. Staram się jednak mimo to chodzić na te randki żeby dać szansę no ale tego że ktoś mi się nie podoba nie przeskoczę.

Z tych facetów którzy serio mi się podobali na przestrzeni 10 lat to na randkę zaprosił mnie tylko mój ostatni były i jako jeden z nielicznych chciał być ze mną w związku a nie w relacji bez zobowiązań.

Jeśli chodzi o Tindera - mam same źle doświadczenia z tą apka. A próbowałam się do niej przekonać już milion razy.

[ColourTheSmallOne]

Napisane przez Suzannah__

Mi naprawdę dużo facetów się podobało przez ten czas. To oni mnie odrzucali ewentualnie proponowali układ.

Jeśli chodzi o Tindera - mam same źle doświadczenia z tą apka. A próbowałam się do niej przekonać już milion razy.

Mam te same doświadczenia, tylko może aż tak dużo facetów nie poznawałam, mogłabym więcej pod tym względem zrobić. Natomiast aplikacje randkowe to dla mnie porażka, 99% facetów szuka tam seksu, trafic na kogoś fajnego to jak wygrać w totka.
Może powinnam zmienić miasto na mniejsze, tutaj mam wrażenie, że każdy chce się tylko bawić, a faceci szukający związku gdzieś się chowają.

Wczoraj skontaktował się ze mną mój aktualny fwb, jesteśmy luźno umówieni. Pewnie się z nim spotkam, będzie fajnie, on bardzo lubi się przytulać, ale potem będzie mi smutno, bo tylko sobie przypomnę, że przecież chcę związku, a nie tylko seksu i przytulania przez jedną noc.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[primomora01]

Ja się zastanawiałem czy jest na świecie jakiś człowiek co nigdy nie był w żadnym związku i nie czuł potrzeby bliskości 70+ lat czy jest z wszystkiego wypaczony z uczuć itp. ja jestem również młody i w sumie jak ty też mam hobby kilkunastu znajomych pracę która mi się podoba. I w sumie też jak tak ptasze to nie miałem tak bliższych relacji z kobietami ale w sumie nawet tego nie czuję na razie.

[4b27789c826749bd4d16893be0ab05cdfb4777a2_659f2fa2a88b4]

Napisane przez ColourTheSmallOne

Mam te same doświadczenia, tylko może aż tak dużo facetów nie poznawałam, mogłabym więcej pod tym względem zrobić. Natomiast aplikacje randkowe to dla mnie porażka, 99% facetów szuka tam seksu, trafic na kogoś fajnego to jak wygrać w totka.
Może powinnam zmienić miasto na mniejsze, tutaj mam wrażenie, że każdy chce się tylko bawić, a faceci szukający związku gdzieś się chowają.

Wczoraj skontaktował się ze mną mój aktualny fwb, jesteśmy luźno umówieni. Pewnie się z nim spotkam, będzie fajnie, on bardzo lubi się przytulać, ale potem będzie mi smutno, bo tylko sobie przypomnę, że przecież chcę związku, a nie tylko seksu i przytulania przez jedną noc.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

mniejsze miasto = mniej szans na randki, tak to niestety wygląda. Plus często dochodzi do tego, że trzeba do siebie dojeżdżać 2 godziny busiekim.
życie to nie komedia z Karolakiem, że w Warszawie wszyscy latają po klubach, bez przesady.

Chcesz się unieszczęsliwiać na własne życzenie? Możesz, ale to cię nie przybliża do tego, czego szukasz.

Limonka, ja też się zgadzam z twoimi przemysleniami tutaj

[White_Dove]

Obecnego męża szukałam 6 lat i był to mój pierwszy w sumie związek a byłam wtedy po studiach mgr. Randkowałam, zagadywałam do facetów którzy mi się podobali i tez nic z tego nie wychodziło. Zwykle to ja kończyłam po 1 spotkaniu max 4-5 bo facet nie był na tyle zainteresowany na ile chciałam żeby był i gadał tylko o sobie.

Wszystko sie zaczęło zmieniać kiedy zdałam sobie sprawę że w sumie dobrze mi tak jak jest, lubię przebywać sama ze sobą a na beznadziejnych facetów szkoda mi czasu. Postanowiłam wyluzować, i po prostu czuć sie dobrze sama ze sobą. Wtedy napisał do mnie na portalu obecny mąż.

Spotykaj sie z facetami ale wyluzuj bądź naturalna i po prostu baw sie dobrze bez nastawiania że ten to zapewne twój przyszły mąż. Daj sie znaleźć. Pamiętaj że desperację widać od razu.

[ColourTheSmallOne]

[1=4b27789c826749bd4d16893 be0ab05cdfb4777a2_659f2fa 2a88b4;89448543]mniejsze miasto = mniej szans na randki, tak to niestety wygląda. Plus często dochodzi do tego, że trzeba do siebie dojeżdżać 2 godziny busiekim.
życie to nie komedia z Karolakiem, że w Warszawie wszyscy latają po klubach, bez przesady.

Chcesz się unieszczęsliwiać na własne życzenie? Możesz, ale to cię nie przybliża do tego, czego szukasz.

Limonka, ja też się zgadzam z twoimi przemysleniami tutaj [/QUOTE]

Nie mieszkam w Polsce, więc nie chodzi o Warszawę. Nie myślę o małym miasteczku, tylko ciągle o dużym mieście, po prostu nie aż tak dużym, jak moje aktualne. Tu jest dużo ludzi, którzy przyjeżdżają tylko na chwilę. I faceci są chyba zblazowani wyborem i jeszcze dochodzi to, że później myślą o stabilizacji niż Polacy.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[ColourTheSmallOne]

Jeszcze mam takie przemyślenia, że jednak żyjemy w czasach, w których jest duży nacisk na indywidualizm, rozwój osobisty, a związki romantyczne nie są tak wysoko cenione, raczej silne uczucie do kogoś często jest postrzegane jako słabość. Sama w to uwierzyłam i uważam okazywanie komuś uczuć za oznakę słabości. Także w przeciwieństwie do Limonki uważam, że kultura dzisiaj akurat każe nam być zadowolonymi z życia singielkami, a nie "szukać gaci". A już szczególnie wśród mężczyzn pragnienie związku jest chyba traktowane jako niemęskie, lepiej się chwalić przed kolegami, ile to lasek się nie zaliczyło (upraszczam, ale takie coś obserwuję).

Mam w pracy jednego kolegę, który jest bardzo rodzinny i aż miło się słucha, jak się wypowiada o żonie i dziecku, widać, że są ważni dla niego. Ale to wyjątek, z którym się spotkałam i zupełnie inna mentalność, niż widzę u facetów na codzień. Może więc to nie nasza wina, że nam nie wychodzi wchodzenie w związki, tylko po prostu czasy temu nie sprzyjają.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[4b27789c826749bd4d16893be0ab05cdfb4777a2_659f2fa2a88b4]

A co jest złego w tych czasach? Wiadomo, nie jest idealnie, ale 50 lat temu tez nie było - były inne problemy. Lepiej być samą niż wydawaną za mąż za dalekiego kuzyna z pobliskiej wsi, bo rodziny się tak dogadały. Bez przesady. Kulturowo ciągle wmawia się kobietom, ze miłośc, miłość - bez niej życie jest niepełne. Chłopców od dziecka zachęca się od próbowania nowych rzeczy, a dziewczynki się upomina żeby były grzeczne i pomagały mamie w domu i konczymy z tym, ze boimy się iść na politechnikę, bo zaraz beda komentarze, ze to faceci mają łeb do przedmiotów ścisłych. Wciąż to jest problem, chociaz powoli się zmienia.

Nawet jak sie kogos pozna, to nikt ci nie da gwarantu, ze to bedzie do konca zycia. Także trzeba umiec cieszyc sie z tu i teraz, bo szkoda czasu na takie czekanie na kogos, kto nawet jak sie pojawi - i tak moze zniknąć.

Pomimo tego pędu w którym zyjemy, to jednak wiekszosc osob jednak chce z kims byc. Ale na pewno mysli sie o tym bardziej w wieku 30-35 lat, a nie na studiach.

---------- Dopisano o 16:39 ---------- Poprzedni post napisano o 16:36 ----------

Napisane przez ColourTheSmallOne

Mam w pracy jednego kolegę, który jest bardzo rodzinny i aż miło się słucha, jak się wypowiada o żonie i dziecku, widać, że są ważni dla niego. Ale to wyjątek, z którym się spotkałam i zupełnie inna mentalność, niż widzę u facetów na codzień. Może więc to nie nasza wina, że nam nie wychodzi wchodzenie w związki, tylko po prostu czasy temu nie sprzyjają.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

No to jest bardzo miłę sobie czegoś takiego posłuchać, ale wiele osób w wieku 25 lat nie jest jeszcze gotowych na rodzinę i/lub nie ma możliwości jej założyć. Więc wiadomo, ze tych typowo rodzinnych panów w tym wieku będzie mniej. O 10 lat starsi - tu już będzie więcej zaręczonych, po ślubie itp.

[ColourTheSmallOne]

Ale ja się spotykam raczej z takimi 28-35 i u nich też tej chęci do poważnego związku nie widzę. Albo po prostu nie ze mną.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[4b27789c826749bd4d16893be0ab05cdfb4777a2_659f2fa2a88b4]

Napisane przez ColourTheSmallOne

Ale ja się spotykam raczej z takimi 28-35 i u nich też tej chęci do poważnego związku nie widzę. Albo po prostu nie ze mną.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

No tkwiąc w układzie fwb trudno żebyś myślała inaczej

[Milagros_90]

Napisane przez ColourTheSmallOne

Także w przeciwieństwie do Limonki uważam, że kultura dzisiaj akurat każe nam być zadowolonymi z życia singielkami, a nie "szukać gaci".

Nie zgodzę się. Kultura jest przesiąknięta wzorcem miłości romantycznej jako sukcesu w życiu, najważniejszego celu i spełnienia. Począwszy od bajek, na których nasze pokolenie się wychowało, poprzez filmy, seriale, piosenki, książki. Wszędzie tam jesteśmy bombardowani obrazami miłości romantycznej. Jeśli pojawiają się single, to na ogół albo jako ciekawostka ("ta szalona, kolorowa singielka"), albo jako ktoś smutny czy ktoś, komu nie udało się w życiu lub ma w nim ciężko (choćby jedyna bohaterka Love actually, która nie zaznaje związku), albo jako ktoś zły, kto nie zasługuje na szczęście (siostry Kopciuszka chociażby).
Ciężko, wzrastając od małego w takich schematach, gdzie na końcu zawsze czeka książę i "żyli długo i szczęśliwie", nabrać przekonania, że związek wcale nie jest oczywistością i najważniejszym celem, droga życia. Że można żyć inaczej, a również szczęśliwie.
I trzeba czasu, by w kulturze tak mocno i na taką skalę zakorzeniły się obrazy szczęśliwego życia w pojedynkę, a nie tylko w związku.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

---------- Dopisano o 17:52 ---------- Poprzedni post napisano o 17:42 ----------

Napisane przez chacaos

Jeśli z góry się założy, że wszystko, co jest poza tradycyjnym partnerstwem (bliskość, ale z rodziną i przyjaciółmi, przygodny seks, masturbacja, spędzanie czasu samemu) nie zaspokoi potrzeb i będzie co najwyżej zapchajdziurą drugiej kategorii, to tak właśnie będzie. Tylko trudno się potem dziwić, jeśli i ten wymarzony związek wcale nie okaże się remedium na wszystkie braki. W życiu można cieszyć się masą rzeczy, kompletnie nie rozumiem wmawiania komuś, że uuuu pierwsze 3 lata to kaszka z mleczkiem, ale po 5 to już się zapłaczesz z samotności. No niekoniecznie, to zależy od charakteru, wychowania i masy innych indywidualnych czynników.

Zgadzam się. Jeśli ktoś będzie codziennie sobie wyrzucał, że bez związku życie jest do bani, to tak będzie się czuł. Jak dla mnie lepiej po prostu żyć, a ewentualny związek traktować jako część tego życia, a nie czekać na niego jak na zbawienie

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[ParasolkaMaryPoppins]

Wizażanka wyżej ma rację.

Ciekawostka: Według oryginalnego scenariusza Sex in the City, główna bohaterka miała zostać singielką. Podczas gdy każda z jej przyjaciółek znajduje swoją miłość, ona miała wybrać szczęśliwą samotność. Tymczasem publiczność, na której przeprowadzono próbę, czy dane zakończenie zyskałoby aplauz, skrytykowała taki "Happy End" kultowej serii. Tym samym Clarie spotyka Mr Biga w Paryżu.

Która postać z Love Actually kończy sama?

[4b27789c826749bd4d16893be0ab05cdfb4777a2_659f2fa2a88b4]

Napisane przez ParasolkaMaryPoppins

Wizażanka wyżej ma rację.

Ciekawostka: Według oryginalnego scenariusza Sex in the City, główna bohaterka miała zostać singielką. Podczas gdy każda z jej przyjaciółek znajduje swoją miłość, ona miała wybrać szczęśliwą samotność. Tymczasem publiczność, na której przeprowadzono próbę, czy dane zakończenie zyskałoby aplauz, skrytykowała taki "Happy End" kultowej serii. Tym samym Clarie spotyka Mr Biga w Paryżu.

Która postać z Love Actually kończy sama?

Podobno napisali chyba 4 alternatywne zakończenia "Seksu..".Ale w tym konkretnym pryzpadku koniec to kropla w morzu (oceania) uganiania się non stop za facetami

Z Love Actually nie wszyscy kończą z partnerami. jestem na świezo po seansie

Brakuje w popkulturze właśnie przykładów fajnego singielskiego życia. Nawet jak jest fajne, to i tak jest przedstawiane jako okres PRZED "ustatkowaniem się". życie single = takie życie na niby, życie w oczekiwaniu na miłość.

[Milagros_90]

[1=4b27789c826749bd4d16893 be0ab05cdfb4777a2_659f2fa 2a88b4;89449440]Podobno napisali chyba 4 alternatywne zakończenia "Seksu..".Ale w tym konkretnym pryzpadku koniec to kropla w morzu (oceania) uganiania się non stop za facetami

Z Love Actually nie wszyscy kończą z partnerami. jestem na świezo po seansie

Brakuje w popkulturze właśnie przykładów fajnego singielskiego życia. Nawet jak jest fajne, to i tak jest przedstawiane jako okres PRZED "ustatkowaniem się". życie single = takie życie na niby, życie w oczekiwaniu na miłość.[/QUOTE]Co do Seksu to nie wypowiem się, bo nigdy nie obejrzałam ani odcinka

Ale Love actually oglądam co roku, bardzo lubię, choć jest właśnie schematyczne. Z partnerami tak naprawdę nie kończą dwie postacie

Tak, dokładnie, jeśli już singielstwo jest pokazywane jako fajne i przyjemne, to i tak jako etap przejściowy do tego ustatkowania się, o którym mówisz.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Limonka2738]

[1=4b27789c826749bd4d16893 be0ab05cdfb4777a2_659f2fa 2a88b4;89449440]Podobno napisali chyba 4 alternatywne zakończenia "Seksu..".Ale w tym konkretnym pryzpadku koniec to kropla w morzu (oceania) uganiania się non stop za facetami

Z Love Actually nie wszyscy kończą z partnerami. jestem na świezo po seansie

Brakuje w popkulturze właśnie przykładów fajnego singielskiego życia. Nawet jak jest fajne, to i tak jest przedstawiane jako okres PRZED "ustatkowaniem się". życie single = takie życie na niby, życie w oczekiwaniu na miłość.[/QUOTE]


Wiecie, to taka samospełniająca się przepowiednia.


Znalazłam fajną ofertę na wakacje, wszyscy znajomi nie pojadą, bo są w związkach, a nie mają kasy/czasu na dwa wyjazdy.


Więc tak trochę przez to, że wszyscy są w związkach to pojadę sama.


Trochę się czuję jak dostawka do ich życia.


Gdyby nie było takiego kultu bycia we dwójkę i posiadania tej jednej specjalnej osoby, to nam singlom byłoby łatwiej. A tak to rozumiem, że niektórzy się czują jak w poczekalni.


Zwłaszcza że niektóre z tych związków moich znajomych to takie bardziej relacje z braku laku, byle by nie być samemu, bo właśnie - nawet nie ma z kim na wakacje pojechać. (Oczywiście nie wszystkie.)



A gdyby ludzie nie tkwili na siłę w takich układach w strachu przed samotnością, to byłoby więcej okazji do spotykania się.

[ParasolkaMaryPoppins]

Mam tak samo. Gdy tylko znajomi wchodzą w związki, zawieszają relacje z singielkami aż do momentu zerwania. Potem wszystko wraca do normy.

Wtedy nie narzucam się takim znajomym, ale tym samym skazuję się na samotność -/+ poszukiwania nowych znajomych.

Rzeczywiście, brakuje filmów o szczęśliwych singlach. Z tego, co nawet ostatnio oglądałam, fabuła jest taka sama: ona samotna wyjeżdża i podczas podróży spotyka tego jedynego, zakochują się, potem mają kryzys, a sam koniec lądują na ślubnym kobiercu. Dopiero wtedy bohaterka jest szczęśliwa.

[4b27789c826749bd4d16893be0ab05cdfb4777a2_659f2fa2a88b4]

Napisane przez ParasolkaMaryPoppins

Mam tak samo. Gdy tylko znajomi wchodzą w związki, zawieszają relacje z singielkami aż do momentu zerwania. Potem wszystko wraca do normy.

Wtedy nie narzucam się takim znajomym, ale tym samym skazuję się na samotność -/+ poszukiwania nowych znajomych.

Rzeczywiście, brakuje filmów o szczęśliwych singlach. Z tego, co nawet ostatnio oglądałam, fabuła jest taka sama: ona samotna wyjeżdża i podczas podróży spotyka tego jedynego, zakochują się, potem mają kryzys, a sam koniec lądują na ślubnym kobiercu. Dopiero wtedy bohaterka jest szczęśliwa.

No z filmami jest masakra ale warto wspomnieć, że w kultowych Friends jeden z głównym bohaterów zostaje bez pary No i najprawdopoodbniej Ross i Rachel też długo ze sobą nie pobyli, bo na jakiej podstawie najgorsze w filmach jest też to, że znalezienie związku = koniec historii. W domyśle = teraz już wszystko będzie dobrze, będzie wręcz nudno, więc o czym tu gadać? W filmach brakuje też przedstawień takiego dojrzałego, głębokiego uczucia. Albo jakieś dramaty, albo płomienne romanse.

Ja też mam wrażenie, że ludzie w związkach przepadają, jeśli chodzi o życie towarzyskie. Ja sama, gdy jestem w związku, to ciągle chętnie się spotykam ze znajomymi. Wiadomo, czasu jest mniej, ale też nie tak, że przez dłużej niż 3 tygodnie nie mam czasu dla innych. Bardziej praca mnie ogranicza i wkurza

[PumpkinEyes]

Napisane przez ParasolkaMaryPoppins

Mam tak samo. Gdy tylko znajomi wchodzą w związki, zawieszają relacje z singielkami aż do momentu zerwania. Potem wszystko wraca do normy.

Też to znam, mimo że ja nigdy nie miałam takiej fazy i zawsze chętnie spotykam się ze znajomymi, zresztą mój partner też.

Ale zauważyłam, że to też działa w drugą stronę. Często single z góry zakładają, że jak ktoś jest w związku to nie będzie zainteresowany jakimś wypadem albo będzie koniecznie chciał ciągnąć swoją drugą połówkę, więc po wejściu w związek bywa że znajomi sami się dystansują i wykluczają 'związkowicza' według swoich założeń, że teraz są na dalszym planie.

[4b27789c826749bd4d16893be0ab05cdfb4777a2_659f2fa2a88b4]

Napisane przez PumpkinEyes

Też to znam, mimo że ja nigdy nie miałam takiej fazy i zawsze chętnie spotykam się ze znajomymi, zresztą mój partner też.

Ale zauważyłam, że to też działa w drugą stronę. Często single z góry zakładają, że jak ktoś jest w związku to nie będzie zainteresowany jakimś wypadem albo będzie koniecznie chciał ciągnąć swoją drugą połówkę, więc po wejściu w związek bywa że znajomi sami się dystansują i wykluczają 'związkowicza' według swoich założeń, że teraz są na dalszym planie.

Dokładnie somi sobie robimy pod górkę, bo zakładmay coś z góry, zamiast po prostu zapytać