Stres, masturbacja, poczucie winy, pomóżcie :(

[brigitte]

Hej, bardzo potrzebuję Waszej pomocy. Mam problem, cierpię na masturbację anankastyczną. Pamiętam, że potrafiłam masturbować się już jako dziecko, co jak przypuszczam było wynikiem poważnych problemów w domu- rozładowywałam w ten sposób stres. Miałam również bardzo dużo natręctw, niektóre utrzymują się do dziś, chociaż rodzice się rozstali. Ponownie zaczęłam się masturbować ponad rok temu. Początkowo uważałam to za udogodnienie, w końcu skończyły się moje problemy z zasypianiem. Ale im dłużej to trwa, tym bardziej mnie to gnębi, jednocześnie nie umiem znaleźć innego sposobu na rozładowanie się. W dodatku ostatnio mój chłopak zapytał mnie, czy jak dłużej się nie widzimy, zaspokajam się sama. Odpowiedziałam, zgodnie z prawdą, że brakuje mi przede wszystkim jego bliskości, a o tym, teraz bardzo uciążliwym dla mnie problemie nie wspomniałam. Jestem w 100% pewna, że przyczyną masturbacji nie jest niespełnienie seksualne, tylko napięcie psychiczne i natręctwa. Jednocześnie jest mi przykro, że zataiłam przed facetem ten problem, mam wrażenie, że go okłamuję, jest mi wstyd, że tracę kontrolę nad moimi nerwami i chce mi się płakać. Mam wyrzuty sumienia, że nie powiedziałam mu o tym, a jednocześnie, chcę uporać się z tym sama. Proszę o radę i wskazówki.
Pozdrawiam.

[GooosiaAq]

Nadeszla wiosna , moze warto zaczac uprawiac jakis sport ?

Np mozesz pojedzic na rowerze. Same plusy Nie dosc ze poprawisz swoja kondycje, i wyrzezbisz sylwetke i zajmiesz sie czys innym .a przede wszystkim odpoczniesz psychicznie zrelaksujac sie w inny sposob

Mysle , ze powinnas szczerze porozmawiac ze swoim chlopakiem. Bo w koncu jestescie razem i powinniscie mowic o swoich problemach a przede wszystkich wspierac sie nawzajem

Pozdrawiam

[Malaika85]

no to mu powiedz, co sie stanie jak wyjdzie ze sklamalas...to dosc blahe klamstwo, zeby sie obrazal...
a bedzie mogl ci pomoc, porozmawiac z toba, byc blisko ciebie...
watpie zeby go to zszokowalo, bo wiekszosc dziewczyn sie masturbuje (choc wiekszosc nigdy sie nie przyzna, nawet na anonimowym forum, bo z jakiejs nieznanej mi przyczyny jest to temat tabu ...)

poza tym czemu ma on w tym widziec cos zlego??? ksiedzem jest czy co?


nie jestem lekarzem wiec nie poradze ci jak mozesz to zastopowac...

ale zeby wyladowac stres, napiecie, rozluznic sie, pomaga uprawianie kilka razy w tygodniu sportu...

mi przynajmniej ulatwia zasypianie i lagodzi nerwy...

[Lexie]

Nerwicę natręctw leczy się na terapii. Może stresy z dzieciństwa odbijają się na Twoim teraźniejszym życiu i trzeba się tym zająć.

[Honcia]

Powiedz chłopakowi o swoim problemie i poszukaj sobie dobrego terapeuty. Sama sobie nie poradzisz.

[brigitte]

Chodzi o to, że ja osobiście nie widzę w masturbacji nic złego, jest to wg mnie naturalne, akceptuję to, mój chłopak także, żyjemy w końcu w XXI wieku. Ja po prostu zdaję sobie sprawę, że to co robię ma wymiar patologiczny. Chodziłam na terapię z powodu problemów rodzinnych, ale nigdy nie przyznałam się do tego problemu.
Gdy przez pewien czas brałam tabletki na uspokojenie, ani razu się nie masturbowałam.
Czasem chciałam powiedzieć o tym chłopakowi, wiem, że by zrozumiał, jest inteligentny i oczytany, ale świadomość, że musiałabym się przyznać do tak krępującej mnie sprawy i do tego, że jestem tak słaba mnie przerasta

[Meier Link]

Najłatwiej byłby iść do psychiatry, ale rozumiem, że jest to krępujące. Jest taka strona:
http://www.przyjaciele.org/pomoc/ . Myślę, że tam łatwiej znalazłabyś pomoc kogoś kompetentnego. Spróbuj napisać do ludzi, którzy prowadza stronę lub na forum. Nie znam innych adresów, ale możesz poszukać stron, na których można uzyskać poradę od psychologa lub psychiatry. Byłby Ci lepiej, gdybyś mogła porozmawiać z chłopakiem i uzyskać wsparcie. Możliwe, że skoro zaczął rozmowę na ten temat, też ma problem lub wyrzuty sumienia, ale wstydzi się porozmawiać z Tobą.

[brigitte]

Dziękuję serdecznie za dotychczasowe odpowiedzi, chętnie wysłucham jeszcze kilku rad

[Kleo24]

To prawda, że masturbowanie się w celu rozładowania napięcia, stresu bądź lęków jest patologiczna. Powinnaś zaczerpnąć porady specjalisty. Również pomoc ze strony najbliższych Ci osób będzie wtedy bardzo ważna. Porozmawiaj o tym ze swoim chłopakiem, myślę, że uzyskasz zrozumienie z jego strony. Potem odczujesz ukojenie, że podzieliłaś się tym co Cię gryzie i wydaje mi się, że to będzie duży krok ku temu, żeby Twój problem zniknął. Odwagi

[madie]

A ja bym się wstrzymała z rozmową z chłopakiem. Radziłabym najpierw zasięgnąć porady specjalisty, dowiedzieć się więcej, lepiej zrozumieć przyczyny, poznać temat , podjąć pierwsze kroki w leczeniu i myślę, że wtedy będziesz lepiej przygotowana na rozmowę z chłopakiem.
Ja bym tak zrobiła.
powodzenia

[Kleo24]

A wg mnie w zależności na ile jesteś zżyta ze swoim chłopakiem powinnaś porozmawiać również z nim.
Ja do swojego TŻ biegnę z każdym problemem i mam wsparcie z jego strony. Jeśli Ty nie czujesz się pewna swojego chłopaka to rzeczywiście najpierw pogadaj ze specjalistą. Jeśli czujesz że masz w nim przyjaciela podziel się z nim tym co Cię trapi.

[muammamija]

Napisane przez brigitte

Hej, bardzo potrzebuję Waszej pomocy. Mam problem, cierpię na masturbację anankastyczną.

1. Kto zdiagnozował u Ciebie to schorzenie? Seksuolog?
2. Dlaczego już do niego nie chodzisz?
3. Jeśli to nie seksuolog, a Ty sama przypisałaś sobie tę chorobę, dlaczego nie udasz się do lekarza w celu wyleczenia?

Ps. Ja też czasem korzystam z seksu jako ze sposobu na rozładowanie stresu i nie widzę w tym nic złego

[koKOro]

nie wiem skąd pomysł, ze o wszystkim trzeba mówić facetowi jak się jest w związku. Są różne sprawy w życiu i należy je odróżniać. Tutaj masz bardzo intymny problem i to jest tylko Twoja decyzja czy o tym mówisz czy nie, aczkolwiek warto byłoby się przełamać i może właśnie powiedzieć osobie, która mogłaby Ci pomóc, typu psycholog. Warto pamiętać, że taka osoba słyszała bardzo wiele rzeczy od ludzi, uczyła się o różnych przypadkach i nie jest to dla niej w żaden sposób szokujące, krempujące (tak jak możesz to sobie wyobrażać). Fajnie byłoby coś zrobić w tym kierunku, szkoda życia, smutku na nierozwiązane problemy. Jak dla mnie możesz iść do psychologa nie mówiąc o tym nikomu, ważne, że chcesz sobie pomóc, czyli także masz na uwadze dobro TŻta i to jest najważniejsze.

[madie]

Napisane przez Kleo24

A wg mnie w zależności na ile jesteś zżyta ze swoim chłopakiem powinnaś porozmawiać również z nim.
Ja do swojego TŻ biegnę z każdym problemem i mam wsparcie z jego strony. Jeśli Ty nie czujesz się pewna swojego chłopaka to rzeczywiście najpierw pogadaj ze specjalistą. Jeśli czujesz że masz w nim przyjaciela podziel się z nim tym co Cię trapi.

Ale dlaczego równasz moją radę (aby nic teraz chłopakowi nie mówić) z brakiem zaufania w związku ,cyt."jeśli nie czujesz się pewna swojego chłopaka"
Dlaczego zawsze radzi się "koniecznie pogadaj ze swoim chłopakiem". Ten problem jest bardzo osobisty, nie chodzi mi o to że wstydliwy i dlatego nie dzielić się tym z nikim. Jeśli Brigitte zrobi pierwszy krok sama, uspokoi się ,nie będzie obwiniać się itd. to rozmowa z chłopakiem będzie bardziej rzeczowa, spokojniejsza. Mówimy tu o zaburzeniach, problemie który ma podłoże być może w odległej przeszłości, sprawa jest poważna a , chłopak może być zaskoczony, zaszokowany, nie zareagować tak jakby bridget sobie tego życzyła a to jej nie pomoże w tej chwili gdy jest rozedrgana i podenerwowana. I nie musi mieć to związku z brakiem uczucia czy zaufania między obojgiem

[atrament]

Witaj,
Z tego co mówisz cierpisz na nerwicę natręctw. Możesz napisać czym się objawia?
Masturbacja impulsywna jest niebezpieczna gdy zagraża zdrowiu i życiu na przykład gdy uzywane są do tego przedmioty, które mogą uszkodzić ciało. Niebezpieczne jest również kiedy jedynie masturbacja jest jedynym źródłem osiągania satysfakcji seksualnej i ogranicza realizacje innych potrzeb( tzn zajmuje więcej czasu, zaniedbujemy inne obowiązki itp).Wtedy możemy mówić również o seksuolizmie, ale nie znaczy że na nią cierpisz.
Dostawałaś leki na uspokojenie na natręctwa, one działały uspokająco, dlatego zaprzestałaś masturbacji. Może to świadczyć o nerwicowym podłozu masturbacji.
Na czym polegała terapia, na którą chodziłaś?Ile trwała, czemu jej zaprzestałaś?
Jedynym idealnym rozwiązaniem jest rozpoczecie terapiiw kierunku nerwicy natręctw- > psycholog /psychiatra poparcie jej farmakoterapią. Poza tym obowiązkowa wizyta u seksuologa
Napisz z jakiego jestes miasta spróbuje kogoś polecić. Pozdrawiam.

[brigitte]

Obecnie, kiedy problemów osobistych mam mniej, pewne natręctwa ustąpiły. Pamiętam, że jak byłam młodsza, potrafiłam odprawić trzygodzinny rytuał, zanim poszłam spać, ponieważ chciałam w ten sposób chronić rodzinę a nieraz całą ludzkość przed nieszczęściem. Unikałam też chodzenia po przerwach chodnika. Wiem, że to dziwne, ale od kilku lat, nawet kiedy kończy mi się kartka, nie przenoszę części zdania na niższą linijkę, po prostu nie mogę. Od lat sprawdzam wielokrotnie przed wyjściem z domu, czy gaz się nie ulatnia, okna są otwarte, a drzwi zamknięte, klamkę muszę wcisnąć trzykrotnie. Chodziłam na terapię z powodu problemów w domu, wspomnień związanych z tamtymi wydarzeniami i bezsennością. Leki uspakajające dostałam, gdyż bardzo źle zniosłam wyjazd na studia, byłam bardzo płaczliwa i rozedrgana, teraz, gdy przyzwyczaiłam się, odstawiłam uspokajacze i antydepresanty no i problem masturbacji wrócił.
Z TŻ jestem bardzo blisko, poza tym, że stanowimy parę, jesteśmy też dobrymi przyjaciółmi. On by to zrozumiał, ale wstydzę się mu to powiedzieć, no i nie chce go obciążać.

[Kleo24]

Napisane przez madie

Ale dlaczego równasz moją radę (aby nic teraz chłopakowi nie mówić) z brakiem zaufania w związku ,cyt."jeśli nie czujesz się pewna swojego chłopaka"
Dlaczego zawsze radzi się "koniecznie pogadaj ze swoim chłopakiem". Ten problem jest bardzo osobisty, nie chodzi mi o to że wstydliwy i dlatego nie dzielić się tym z nikim. Jeśli Brigitte zrobi pierwszy krok sama, uspokoi się ,nie będzie obwiniać się itd. to rozmowa z chłopakiem będzie bardziej rzeczowa, spokojniejsza. Mówimy tu o zaburzeniach, problemie który ma podłoże być może w odległej przeszłości, sprawa jest poważna a , chłopak może być zaskoczony, zaszokowany, nie zareagować tak jakby bridget sobie tego życzyła a to jej nie pomoże w tej chwili gdy jest rozedrgana i podenerwowana. I nie musi mieć to związku z brakiem uczucia czy zaufania między obojgiem

Nie równam Twojej rady z brakiem zaufania. Pisząc, że jeśli nie jest pewna swojego chłopaka miałam na myśli dokładnie to co Ty... nie to, że rozpowie kolegom o problemie Brigitte, tylko o tym jaka może być jego pierwsza reakcja i jaki może mieć wpływ na Brigitte... jeżeli on okaże duże zaskoczenie, zszokowanie, zażenowanie czy zachowa się jeszcze inaczej ale nie tak jakby chciała i potrzebowała tego Brigitte to na pewno w niczym jej to nie pomoże. Pisząc swój post nie znałam relacji między Brigitte i jej chłopakiem, stąd napisałam, że jeśli nie czuje się pewna swojego chłopaka to lepiej żeby póki co nie dzieliła się z nim swoim problemem. Nie wiem ile Brigitte jest ze swoim chłopakiem, jakie są relacje pomiędzy nimi, jaki jest stopień bliskości, czy zwierzają się sobie, i na ile tak naprawdę znają siebie i potrafią przewidzieć swoje reakcje... jeśli Brigitte jest pewna, że to nie zaburzy ich relacji, nie oddali ich od siebie a przeciwnie wzmocni ich związek - bo bliskość i otwarcie się przed drugim człowiekiem temu sprzyja, to wg mnie szczera rozmowa z partnerem jest jak najbardziej korzystna. Jeśli on okaże zrozumienie, chęć pomocy i wsparcie to na pewno Brigitte to nie zaszkodzi... Ciężko jest borykać się samemu z problemem... A może Brigitte ma jeszcze kogoś bliskiego komu jest w stanie wyjawić swój problem... nie musi to być chłopak, po prostu ktoś kto jest i będzie blisko niej... To w jaki sposób rozwiąże sprawę Brigitte jest jej decyzją. Ja w każdym razie życzę jej jak najlepiej.

[brigitte]

Napisane przez Kleo24

Ja w każdym razie życzę jej jak najlepiej.

Dziękuję tak jak napisałam wcześniej, mamy do siebie zaufanie i on by zrozumiał, ale nie chcę go obciążać tym problemem.

[Honcia]

Napisane przez brigitte

Dziękuję tak jak napisałam wcześniej, mamy do siebie zaufanie i on by zrozumiał, ale nie chcę go obciążać tym problemem.

Z jednej strony rozumiem to, ze nie chcesz go obarczać swoimi problemami, ale skoro jesteście rzeczywiście dobrymi przyjaciółmi myślę, że on ucieszył by się że ufasz mu do tego stopnia aby opowiedzieć mu o swoich problemach...
Zawsze łatwiej walczyć we dwoje.
może on mógłby nawet brać udział z Tobą w terapii?
Ale przede wszystkim (powtórzę się) musisz iść do specjalisty, który nie przepisze Ci środków uspokajających, bo to jest rozwiązanie doraźne, ale zaproponuje i poprowadzi indywidualną terapię.
Twoje problemy mają wyraźne podłoże psychiczne, więc sama ich nie rozwiążesz, a skoro już chodziłaś do specjalisty, to wiesz, że jest on w stanie ci pomóc...

[Engelchen]

ja chyba tez nie mowilabym chlopakowi
przynajmniej do czasu konsultacji z lekarzem
jezeli cie to dreczy to idz do seksuologa
czesto sie masturbujesz?
wiesz, czasami to, co dla nas jest dziwne lub niezrozumiale w konfrontacji z doswiadczeniami innych ludzi okazuje sie calkiem ok
byc moze wcale nie jest tak zle jak myslisz
masturbacja to sposob na rozladowanie napiecia, to naturalna potrzeba organizmu
nie ma sie czego wstydzic

[Kleo24]

Napisane przez Honcia

Z jednej strony rozumiem to, ze nie chcesz go obarczać swoimi problemami, ale skoro jesteście rzeczywiście dobrymi przyjaciółmi myślę, że on ucieszył by się że ufasz mu do tego stopnia aby opowiedzieć mu o swoich problemach...
Zawsze łatwiej walczyć we dwoje.
może on mógłby nawet brać udział z Tobą w terapii?
Ale przede wszystkim (powtórzę się) musisz iść do specjalisty, który nie przepisze Ci środków uspokajających, bo to jest rozwiązanie doraźne, ale zaproponuje i poprowadzi indywidualną terapię.
Twoje problemy mają wyraźne podłoże psychiczne, więc sama ich nie rozwiążesz, a skoro już chodziłaś do specjalisty, to wiesz, że jest on w stanie ci pomóc...

Też jestem takiego samego zdania!!!