nerwowy facet - zostać czy odejść?

[little19]

Daj sobie spokój z takim facetem, smieje sie z Ciebie kiedy Ty płaczesz... to juz jest chamskie. Nie sądzę, zeby Cie darzył jakims wielkim uczuciem ;/ na co komu taki facet... nerwus i tyle. Przez takiego mozna miec całe życie przerąbane...

[lusia2]

Chciałam jeszcze zaznaczyć, że zrobił się taki nerwowy, odkąd zaczoł szukać"starych"kumpli. Kiedyś wystarczałam mu tylko ja i nasi wspólni znajomi. W ciągi kilku tygodni zaczęli wydzwaniać jacyś kumple - cała masa. Oczywiście ja ich nie znam.

[klempaa]

Napisane przez lusia2

Na początku chciałam podziękować WSZYSTKIM za odpowiedzi.

Ja początkowo powstrzymywałam łzy, ale nie wytrzymałam kiedyś i rozpłakałam się przy nim. Nawet nie zareagował - wręcz śmiał się z mnie. Był złośliwy, głupio dogadywał. Oczywiście wyszedł - zostawił mnie z łzami w oczach....

Wydaje mi się, że on po tych wyjściach szuka pocieszenia w kolegach, pewnie i koleżankach.

Ot fajny facet.

Dobrze, ze się go pozbyłaś.

[Mocny Akcent]

U mnie reakcją na moje łzy był śmiech prosto w oczy i wrzuty jaką jestem wariatką...ja wariatką, nie on... Wpędzał mnie w poczucie winy, mimo, że nic nie robiłam złego. Nawet nie wiedziałam, co zrobiłam, powiedziałam źle... rozumiem Cię bardzo dobrze, ale uwierz mi...to wykańcza psychicznie. Z takim człowiekiem nie da się rozmawiać. I ja po paru miesiącach wiedziałam, że musze się uwolnić z tego toksycznego związku;/ a i tak głupia myślałam, że się zmieni. Oni się nie zmieniają, a ja nie chce mieć takiego życia....jak moja babcia. Kocham dziadka...ale to babcia z nim żyła i tyle lat cierpiała....psychicznie. .

[żurawinka]

Wyjscia widzę dwa.

1. Dajesz mu wiele szans z których pewnie nie korzysta. Jesteście razem, on zamęcza cię psychicznie, robi sobie taki worek treningowy ( pewnie podobnie traktuje matkę skoro i na nią się wydziera ) Ty płaczesz, godzisz się z tym i w 80% myslę że nie jestes szczęśliwa. Niestety takie barany ( często nawet naprawdę są spod znaku barana) są wokół. Utrudniają zycie innym. Ja bym uciekła szybciej niż on wychodzi drzwiami, posłała piękną dziękczynną wiązankę i kazała się leczyć.

2. odchodzisz i układasz sobie życie z kimś normalnym

Musisz sobie zadać pytanie czy nie dość już zmarnowałaś czasu na tego d...a ?

[Caramelli]

Napisane przez żurawinka

Wyjscia widzę dwa.

1. Dajesz mu wiele szans z których pewnie nie korzysta. Jesteście razem, on zamęcza cię psychicznie, robi sobie taki worek treningowy ( pewnie podobnie traktuje matkę skoro i na nią się wydziera ) Ty płaczesz, godzisz się z tym i w 80% myslę że nie jestes szczęśliwa. Niestety takie barany ( często nawet naprawdę są spod znaku barana) są wokół. Utrudniają zycie innym. Ja bym uciekła szybciej niż on wychodzi drzwiami, posłała piękną dziękczynną wiązankę i kazała się leczyć.

2. odchodzisz i układasz sobie życie z kimś normalnym

Musisz sobie zadać pytanie czy nie dość już zmarnowałaś czasu na tego d...a ?

Dokładnie.

facet w ogóle Cię nie szanuje, wychodzi, kiedy tylko coś jest nie po jego myśli, a Ty jeszcze wydzwaniałaś do niego-dzięki temu on wiedział, że może robić co chce, bo Ty zawsze zadzwonisz, przeprosisz i będziesz się martwić.

I wiesz co? On się nie zmieni. Teraz już wie, że w Twoich ustach nawet słowo "koniec" jest niewiele warte. Więc następnym razem (o ile będzie następny raz) powiedz mu jak wujek Staszek-Mistrz Ciętej Riposty.
Weź głęboki oddech, zmruż oczy i powiedz głośno i wyraźnie "SSSSSSPIER***AJ". Wywal jego kurtkę na korytarz i zatrzaśnij drzwi.
Nalej sobie wina, usiądź w fotelu i zacznij świętować.

[lusia2]

Napisane przez Caramelli

Dokładnie.

facet w ogóle Cię nie szanuje, wychodzi, kiedy tylko coś jest nie po jego myśli, a Ty jeszcze wydzwaniałaś do niego-dzięki temu on wiedział, że może robić co chce, bo Ty zawsze zadzwonisz, przeprosisz i będziesz się martwić.

I wiesz co? On się nie zmieni. Teraz już wie, że w Twoich ustach nawet słowo "koniec" jest niewiele warte. Więc następnym razem (o ile będzie następny raz) powiedz mu jak wujek Staszek-Mistrz Ciętej Riposty.
Weź głęboki oddech, zmruż oczy i powiedz głośno i wyraźnie "SSSSSSPIER***AJ". Wywal jego kurtkę na korytarz i zatrzaśnij drzwi.
Nalej sobie wina, usiądź w fotelu i zacznij świętować.

Masz rację, on sobie nic kompletnie nie robi z tego co mówię, jest obojętny, jak on ma na coś ochotę to ja muszę się godzić, jak ja go o coś "proszę", coś mówię ma to głęboko w d....Interesuje go bardziej telefon i komputer, tylko nie rozumiem czemu on nadal u mnie siedzi, co to ma na celu, po co przyjeżdża, dzwoni?
Tak zrobię - to już ostatni dzwonek- bo ja już mam dość!!

I zacznę świętować

---------- Dopisano o 06:58 ---------- Poprzedni post napisano o 06:51 ----------

Napisane przez żurawinka

Musisz sobie zadać pytanie czy nie dość już zmarnowałaś czasu na tego d...a ?

Czasu już za wiele zmarnowałam - w sumie poświęciłam kilka lat dla tego związku, dawałam z siebie wszystko, sporo mu pomogłam, załatwiłam, oczywiście nie liczę na oklaski, ale nigdy nie usłyszałam słowa pochwały. Mam już swój wiek, mam już inne cele i priorytety w życiu. A on od jakiegoś czasu zachowuje się jak 15-latek....

Jestem bardzo nieszczęśliwa odkąd mu odwaliło.

[monaa01]

ja się strasznie boję facetów których byle błahostka wyprowadza z równowagi, i ja uciekam gdzie pieprz rośnie

[kroliczek190]

Napisane przez monaa01

ja się strasznie boję facetów których byle błahostka wyprowadza z równowagi, i ja uciekam gdzie pieprz rośnie

To tak jak ja takich psycholi UNIKAM, uważam że to zakompleksione typki dowartościowujące się kopaniem bliskiej osoby. U nas w pracy taki kierownik furiat jest, na szczęście w innym dziale - wszyscy go nienawidzą, nie znam go osobiście ale słyszałam o nim jakie ma poczucie niższej wartości

[lusia2]

Może odkąd odświeżył stare kontakty z kolegami coś pali? Dlatego mu tak odbija?

[201804100943]

Podepnę się pod temat z moim problemem- nerwowym facetem.
Łatwo go wyprowadzić z równowagi, jako dziecko miał stwierdzone adhd.
Ale w konkretach: nigdy mnie nie obraził (ani ja jego), nie ma rękoczynów itp. Denerwują go rzeczy na które nie ma wpływu tzn. korek na drodze, kolejka w markecie, do mnie czasami też się doczepia o to że np. wolniej otwieram aplikacje na telefonie, czegoś nie umiem zrobić, wtedy stara się mnie hmm.. poniżyć (?) i mówi "daj mi to, to dziecinnie proste" albo "widzę że tego nie umiesz zrobić" + mina okazująca pogardę.
Dzisiaj już przegiął- trąbił na bogu ducha winną kobietę, a później ją wyprzedził na zakręcie (w lewo) z prawej strony nic nie widział złego w swoim zachowaniu, miał do niej pretensje [bo był korek- który de facto trwał ok. 3-4min] i ona się ociągała ze skrętem.
Jest typem perfekcjonisty, co wszystko robi na "szast-prast", szybko i skutecznie, zawsze musi być tak jak on chce, a jak ja coś "zarządzę" i to odniesie marny skutek to jest afera.
Zaczynam się go bać. Wiem, że na mnie ręki nie podniesie, ani nie wyzwie, ale naprawdę boję się, że może komuś tak zaszkodzić, że ten ktoś mu coś zrobi. Kocham go, ale czuje że podczas jego "ataku" mogłabym odejść, powiedzieć coś niemiłego czego bym żałowała.
Zapytacie czy rozmawiam z nim - tak i to wiele razy. Raz podczas poważnej rozmowy dałam mu do zrozumienia, że nie wytrzymam tego długo i jeśli się nie zmieni odejdę. Był spokojniejszy... przez miesiąc.
Co robić? Jakaś terapia? Kolejna rozmowa (już tysięczna)?

[naked_truth]

Podepnę się pod temat z moim problemem- nerwowym facetem.
Łatwo go wyprowadzić z równowagi, jako dziecko miał stwierdzone adhd.
Ale w konkretach: nigdy mnie nie obraził (ani ja jego), nie ma rękoczynów itp. Denerwują go rzeczy na które nie ma wpływu tzn. korek na drodze, kolejka w markecie, do mnie czasami też się doczepia o to że np. wolniej otwieram aplikacje na telefonie, czegoś nie umiem zrobić, wtedy stara się mnie hmm.. poniżyć (?) i mówi "daj mi to, to dziecinnie proste" albo "widzę że tego nie umiesz zrobić" + mina okazująca pogardę.
Dzisiaj już przegiął- trąbił na bogu ducha winną kobietę, a później ją wyprzedził na zakręcie (w lewo) z prawej strony nic nie widział złego w swoim zachowaniu, miał do niej pretensje [bo był korek- który de facto trwał ok. 3-4min] i ona się ociągała ze skrętem.
Jest typem perfekcjonisty, co wszystko robi na "szast-prast", szybko i skutecznie, zawsze musi być tak jak on chce, a jak ja coś "zarządzę" i to odniesie marny skutek to jest afera.
Zaczynam się go bać. Wiem, że na mnie ręki nie podniesie, ani nie wyzwie, ale naprawdę boję się, że może komuś tak zaszkodzić, że ten ktoś mu coś zrobi. Kocham go, ale czuje że podczas jego "ataku" mogłabym odejść, powiedzieć coś niemiłego czego bym żałowała.
Zapytacie czy rozmawiam z nim - tak i to wiele razy. Raz podczas poważnej rozmowy dałam mu do zrozumienia, że nie wytrzymam tego długo i jeśli się nie zmieni odejdę. Był spokojniejszy... przez miesiąc.
Co robić? Jakaś terapia? Kolejna rozmowa (już tysięczna)?

wiej.

[klempaa]

Napisane przez aanneett

Podepnę się pod temat z moim problemem- nerwowym facetem.
Łatwo go wyprowadzić z równowagi, jako dziecko miał stwierdzone adhd.
Ale w konkretach: nigdy mnie nie obraził (ani ja jego), nie ma rękoczynów itp. Denerwują go rzeczy na które nie ma wpływu tzn. korek na drodze, kolejka w markecie, do mnie czasami też się doczepia o to że np. wolniej otwieram aplikacje na telefonie, czegoś nie umiem zrobić, wtedy stara się mnie hmm.. poniżyć (?) i mówi "daj mi to, to dziecinnie proste" albo "widzę że tego nie umiesz zrobić" + mina okazująca pogardę.
Dzisiaj już przegiął- trąbił na bogu ducha winną kobietę, a później ją wyprzedził na zakręcie (w lewo) z prawej strony nic nie widział złego w swoim zachowaniu, miał do niej pretensje [bo był korek- który de facto trwał ok. 3-4min] i ona się ociągała ze skrętem.
Jest typem perfekcjonisty, co wszystko robi na "szast-prast", szybko i skutecznie, zawsze musi być tak jak on chce, a jak ja coś "zarządzę" i to odniesie marny skutek to jest afera.
Zaczynam się go bać. Wiem, że na mnie ręki nie podniesie, ani nie wyzwie, ale naprawdę boję się, że może komuś tak zaszkodzić, że ten ktoś mu coś zrobi. Kocham go, ale czuje że podczas jego "ataku" mogłabym odejść, powiedzieć coś niemiłego czego bym żałowała.
Zapytacie czy rozmawiam z nim - tak i to wiele razy. Raz podczas poważnej rozmowy dałam mu do zrozumienia, że nie wytrzymam tego długo i jeśli się nie zmieni odejdę. Był spokojniejszy... przez miesiąc.
Co robić? Jakaś terapia? Kolejna rozmowa (już tysięczna)?

Słuchaj, gdyby on chciał się zmienić, to by sam się nad sobą zastanowił i podziałał. Da się. Jak widać nie chce, więc podejrzewam, że jeśli mu wyskoczysz z psychologiem/terapią to Cie wyśmieje. No ale próbuj.
Jednak jeśli się nie zmieni ja bym odeszła - nie ze strachu, po prostu dlatego że nie kręci mnie bycie z furiatem.

[Mojwa]

Jestem dosc podobna pod wzgledem agresywnych reakcji np za kolkiem, jak prowadze to uszy wiedna dlaczego uwazasz ze ktos moze mu cos zrobic?
Generalnie rozdzielilabym sytuacje w zwiazku i poza zwiazkiem. Pogadalabym z nim o niebezpiecznych zachowaniach (jak to wyprzedzanie), ale w kwestii niegroznego wkurzania sie tylko bym odpuscila - kazdy inaczej rozladowuje emocje.
A co do jego perfekcjonizmu - tutaj tez rozmowa w ktorej uswiadomisz mu ze jestescie partnerami i macie rowne prawo do podejmowania decyzji jak i popelniania bledow. Nie wszystko musi byc idealne.

Wysłane z aplikacji mobilnej Wizaz Forum.

[skazana_na_bluesa]

Jezeli rozmowy juz byly to ja bym odeszla.

Wysłane z aplikacji mobilnej Wizaz Forum.

[Mniejsza1988]

Może Twój facet ma jakieś poważne problemy o których nie wiesz? Miałam podobną sytuację. Mój były już facet zawsze był nerwowy i wybuchowy, wszystko musiało być na jego (syndrom jedynaka), natomiast po śmierci jego mamy zachowania się nasiliły. Minęło już 2,5 roku od tego wydarzenia, a on zero zmian. Nie chciał słyszeć o żadnych psychologach, twierdził, że to ja jestem jakaś nie halo. Aż wreszcie nie wytrzymałam i się rozstaliśmy.

[leniwca]

Napisane przez lusia2

Może odkąd odświeżył stare kontakty z kolegami coś pali? Dlatego mu tak odbija?

Też o tym pomyślałam. Że zaczął coś ćpać, albo bierze jakieś inne świństwa.

Ale to nie usprawiedliwia jego zachowania. Autorko, piszesz, że on traktuje cię jak szmatę. No, traktuje, ale- co gorsza- ty na to pozwalasz. Mam nadzieję, że jak następnym razem będzie od ciebie wychodził z wielkim fochem, to będzie już na prawdę ostatni raz.

[natash88]

Napisane przez aanneett

Podepnę się pod temat z moim problemem- nerwowym facetem.
Łatwo go wyprowadzić z równowagi, jako dziecko miał stwierdzone adhd.
Ale w konkretach: nigdy mnie nie obraził (ani ja jego), nie ma rękoczynów itp. Denerwują go rzeczy na które nie ma wpływu tzn. korek na drodze, kolejka w markecie, do mnie czasami też się doczepia o to że np. wolniej otwieram aplikacje na telefonie, czegoś nie umiem zrobić, wtedy stara się mnie hmm.. poniżyć (?) i mówi "daj mi to, to dziecinnie proste" albo "widzę że tego nie umiesz zrobić" + mina okazująca pogardę.
Dzisiaj już przegiął- trąbił na bogu ducha winną kobietę, a później ją wyprzedził na zakręcie (w lewo) z prawej strony nic nie widział złego w swoim zachowaniu, miał do niej pretensje [bo był korek- który de facto trwał ok. 3-4min] i ona się ociągała ze skrętem.
Jest typem perfekcjonisty, co wszystko robi na "szast-prast", szybko i skutecznie, zawsze musi być tak jak on chce, a jak ja coś "zarządzę" i to odniesie marny skutek to jest afera.
Zaczynam się go bać. Wiem, że na mnie ręki nie podniesie, ani nie wyzwie, ale naprawdę boję się, że może komuś tak zaszkodzić, że ten ktoś mu coś zrobi. Kocham go, ale czuje że podczas jego "ataku" mogłabym odejść, powiedzieć coś niemiłego czego bym żałowała.
Zapytacie czy rozmawiam z nim - tak i to wiele razy. Raz podczas poważnej rozmowy dałam mu do zrozumienia, że nie wytrzymam tego długo i jeśli się nie zmieni odejdę. Był spokojniejszy... przez miesiąc.
Co robić? Jakaś terapia? Kolejna rozmowa (już tysięczna)?

jedyne co bym zrobila to ponizylabym go na odchodne (na zawsze).

NIE MA MILOSCI BEZ SZACUNKU, i tam gdzie jest OBECNA POGARDA!

[201804100943]

Napisane przez Mojwa

Jestem dosc podobna pod wzgledem agresywnych reakcji np za kolkiem, jak prowadze to uszy wiedna dlaczego uwazasz ze ktos moze mu cos zrobic?
Generalnie rozdzielilabym sytuacje w zwiazku i poza zwiazkiem. Pogadalabym z nim o niebezpiecznych zachowaniach (jak to wyprzedzanie), ale w kwestii niegroznego wkurzania sie tylko bym odpuscila - kazdy inaczej rozladowuje emocje.
A co do jego perfekcjonizmu - tutaj tez rozmowa w ktorej uswiadomisz mu ze jestescie partnerami i macie rowne prawo do podejmowania decyzji jak i popelniania bledow. Nie wszystko musi byc idealne.

Wysłane z aplikacji mobilnej Wizaz Forum.

Różni są ludzie. Mógłby trafić na jakiegoś dresa, albo równie nerwowa osobę. Znam mężczyznę który wozi ze sobą metalowy pręt właśnie na takich furiatów. Może nie tyle że ktoś mu coś zrobi, ale stlucze szybę, obije maskę itp