Małe dzieci w hipermarketach

[xandra78]

Napisane przez muszynianka

Boże drogi strzelę sobie w łeb. Ja wiem, jesteś dorosła masz trzy mózgi w postaci siebie i dwójki dzieci, ale nie daje ci to prawa wybiórczego cytowania moich wypowiedzi

Skoro jesteś tak dokładana w słowach,to ja pisałam o "struszce",a nie "chorej/inwalidce/niedołężnej".
Od kiedy to na wizażu nie można cytować? "wybiórczo",nie znaczy - źle.

Jakoś nie odniosłaś sie (pewnie zrobisz to zaraz) do kwestii "domagania się" ustąpienia miejsca poprzez stanie i nie odzywanie się

A mózg mam jeden,po jednym mają także moje dzieci-coś się tak mnie uczepiła? Taką samą miałabym inteligencję,gdybym dzieci nie miała,widac dla Ciebie fakt posiadania dzieci kłóci się z posiadaniem inteligencji na jako taki poziomie?

[13aa9d55ec6ef8489ab3852d90deb2979ef9d608]

Napisane przez xandra78

No to już galop myślowy,jak ja to nazywam. Znaczy,że mama Muszyny nie ustępowała matkom z dziećmi i dlatego Ona też tak teraz postępuje?(zakłądając nieśmiało,że jest to oznaka niewychowania jako takiego).Bez przesady-świat nie jest taki przewidywalny.

Żaden galop, chodzi o to że jak rodzice wpajajom dziecim pewne zasady od najmłodszych lat to jest większe prawdopodobieństwo, że w późniejszych będąsię tych zasad trzymać.
Na moim przykładzie od małego mi wałkowali że miejsca się ustępuje starszym i teraz jak widze że ktoś bardziej potrzebuje usiąść niż ja to zwyczajnie wstyd by mi było tego miejsca nie ustąpić.

A w moim powyższym przykładzie chodziło o to że jedna matka z drugą mogły szepnąć a by dziewczynki ustąpiły miejsca. Kiedyś te matki będą jechać i obgadają grupkę nastolatków które immiejsca nie ustapią a swoich dzieci nauczyć nie umieją. Mam nadzieje że teraz jaśniej wytłumaczyłam.

[BajaderkowaBaba]

Napisane przez muszynianka

Luba i to niby mi nerwy puszczają ...


od kiedy posiadanie dziecka = niesprawność fizyczna?

skąd pomysł że w ogóle ja jestem w pełni sprawna fizycznie? to tylko internet.

---------- Dopisano o 14:57 ---------- Poprzedni post napisano o 14:52 ----------

Ja nie wiem. Zaczęło się od tragicznej historii matki z dzieckiem której nikt nie ustąpił miejsca.
Powiedziałam że bez magicznego proszę też bym nie wstała.
Teraz wy się podniecacie że nie ustępuję ani ciężarnym/ani starszym/ani chorym/inwalidom/niedołężnym. Naprawdę, w gwoli ścisłości: tak, ustępuję ciężarnym co już mówiłam, chorym, inwalidom, niedołężnym.
Ludziom z dziećmi nie widzę potrzeby ustępować, jak mnie poproszą to wstanę.
Dziękuję, dobranoc. Nie czuję się potworem ani tym bardziej kimś niewychowanym. To domaganie się miejsca bo "ja mam dziecko" - wydaje mi się średnio normalne ale zaraz mnie tutaj moteczki zjedzą

a gdzie napisałam, że jesteś sprawna fizycznie? może zacytujesz?

Jedynie odpowiedziałam na Twoją poradę "Sapać nad miejscami uprzywilejowanymi a nie nad przeciętną Kowalską".

Spytałam, na co nie odpowiedziałaś, co z sytuacjami, gdy miejsc jest mniej niż osób niesprawnych.

To jest tylko Internet i sama też powinnaś to uwzględnić, a nie emocjonować się.

[Deede]

Napisane przez muszynianka

jak nie potrafisz otworzyć gęby i uniżyć się jak normalny człowiek mówiąc proszę, to będziesz stała a ja ci się pośmieję w twarz.
bo to takie poniżenie prosić...

Przestaję cię rozumieć...
Gdybym stała z dzieckiem na ręku i widziałabym, że mnie widzisz, a nie ustępujesz, to bym cię nie poprosiła o ustąpienie miejsca (chyba, że zrobiło by mi się słabo i nie dałabym rady dłużej utrzymać pionu). NIE LUBIĘ SIĘ PROSIĆ - i sądzę, że nie ja jedna. Jeśli widzę, że ty mnie widzisz, to zakładam, że nie masz życzenia mi ustępować. Owszem, jeśli poproszę, to to zrobisz, bo głupio ci będzie odmówić, ale o łaskę nie będę się prosić.
Więc ty mi teraz napisz, że to nie twoja wina, że nadinterpretuję czyjeś zachowanie, a ja ci napiszę, że dla ciebie to wygodna wymówka ("przecież mogła gębę otworzyć, to bym ustąpiła. Jasnowidzem nie jestem, że kobiecie 55 kg żywej wagi trudno stać z 2-latkiem na ręku i z zakupami w drugiej")

Napisane przez muszynianka

Dokładnie, dziecko to nie choroba. A ciąża - rożnie się ją znosi...
Po to są miejsca uprzywilejowane i to niemało by sadzać tam swój tyłek, mnie to kompletnie nie obchodzi jeśli ktoś mnie nie prosi. Poprosi, pięknie proszę, wstaję. Matką Teresą nie jestem by tylko wynajdywać ludzi z dziećmi i im ustępować, Boże, co za paranoja

J.w.

Napisane przez sine.ira

No i, że tak powiem, sytuacja jest patowa - jedna jaśnie pani nie poprosi, druga jaśnie pani nie ustąpi z własnej inicjatywy i kwas w narodzie kwitnie, a baby od tego kwasu tylko szybciej się starzeją Jak - pytam - jak przerwać to błędne koło ???!!

Ja myślałam, że jestem antydzieciata. Może i jestem, ale niektóre wypowiedzi mnie tu zaskakują.

---------- Dopisano o 17:40 ---------- Poprzedni post napisano o 17:39 ----------

Napisane przez BajaderkowaBaba

a gdzie napisałam, że jesteś sprawna fizycznie? może zacytujesz?

Jedynie odpowiedziałam na Twoją poradę "Sapać nad miejscami uprzywilejowanymi a nie nad przeciętną Kowalską".

Spytałam, na co nie odpowiedziałaś, co z sytuacjami, gdy miejsc jest mniej niż osób niesprawnych.

To jest tylko Internet i sama też powinnaś to uwzględnić, a nie emocjonować się.

No, tylko co, jeśli miejsc uprzywilejowanych jest mniej niż potrzebujących (a zazwyczaj tak jest)? Wtedy won, poszoł?

[Semia]

[1=13aa9d55ec6ef8489ab3852 d90deb2979ef9d608;2926382 4]Żaden galop, chodzi o to że jak rodzice wpajajom dziecim pewne zasady od najmłodszych lat to jest większe prawdopodobieństwo, że w późniejszych będąsię tych zasad trzymać.
Na moim przykładzie od małego mi wałkowali że miejsca się ustępuje starszym i teraz jak widze że ktoś bardziej potrzebuje usiąść niż ja to zwyczajnie wstyd by mi było tego miejsca nie ustąpić.

A w moim powyższym przykładzie chodziło o to że jedna matka z drugą mogły szepnąć a by dziewczynki ustąpiły miejsca. Kiedyś te matki będą jechać i obgadają grupkę nastolatków które immiejsca nie ustapią a swoich dzieci nauczyć nie umieją. Mam nadzieje że teraz jaśniej wytłumaczyłam.[/QUOTE]

Tak, zgodnie z zasadą "czym skorupka za młodu nasiąknie...". Po części racja, ale wydaje mi się, że to bardziej zależy od empatii człowieka i kultury aniżeli od tego czy rodzice wpajali czy nie. Bo tak, jak rodzice dają dziecku non stop czekoladę na obiad to dziecko się uzależnia i nie sposób go odzwyczaić, ale jeśli chodzi o ustępowanie miejsca to już bym tak nie pędziła, bo jak rodzice mówią "zejdź, bo tak trzeba" to tylko od dziecka zależy czy będzie ten szacunek później miało. U mnie np. nie było czegoś takiego żebym ustępowała miejsca. Komunikacją bardzo rzadko jeździłam, a jak jeździłam to rodzice w żaden sposób mi nie dawali znać bym ustąpiła, baa sama ustępowałam, bo uważałam, że szkoda mi (obcej) babci. I mama wtedy zdziwiona, że taką córkę grzeczną ma. Mój syn ma 3,5 roczku, parę miesięcy temu gdy czekaliśmy na przystanku powiedziałam żeby usiadł. A on, że dopóki ja nie usiądę to on też nie, bo ja mam usiąść, a nie. I to są jego słowa naprawdę. Ja od niego nigdy nie wymagałam by schodził, bo uważam, że jeszcze jest za mały by stać i ma prawo być zmęczony, więc by tego nie potęgować sadzam go gdzie się da (na ławce w parku, w wózku na zakupy, w autobusie czy na przystanku). A mimo to schodzi gdy kogoś widzi, że stoi, a on akurat nie usypia. Po prostu uważam, że to nie kwestia przyzwyczajeń, bo w pewnym wieku możecie robić co chcecie i rodzice już nie nagabują - a charakteru lub jego braku.

[muszynianka]

NIE LUBIĘ SIĘ PROSIĆ

T-O M-A-S-Z P-R-O-B-L-E-M
jak widzę gdy komuś PROSZĘ przechodzi przez gardło jak imprezowe rzygi to aż się uśmiecham tak w duchu

[sine.ira]

Napisane przez Deede

NIE LUBIĘ SIĘ PROSIĆ - i sądzę, że nie ja jedna. Jeśli widzę, że ty mnie widzisz, to zakładam, że nie masz życzenia mi ustępować. Owszem, jeśli poproszę, to to zrobisz, bo głupio ci będzie odmówić, ale o łaskę nie będę się prosić.

Ale ja nie rozumiem co wy ludzie macie taki problem z proszeniem o pomoc ? Że nie chcecie okazywać słabości czy co ? Bo ja nie mam z tym najmniejszych problemów, serio. Jak czegoś od kogoś chcę, to pytam go czy się zgadza, no ludzie. Jakie SIĘ PROSIĆ ? Tu nie chodzi o błaganie, podlizywanie, padanie do nóg i poniżanie się tylko o zwykłe wyrażanie swoich potrzeb. Co to jest za problem zapytać/poprosic o przysługę ? Ewentualanej odmowy się tak boicie ? Nie dacie sobie z tym rady jak ktoś nie będzie chętny do pomocy, czy co ? Jeżeli ktoś bez powodu odmawia pomocy drugiemu, to świadczy to tylko i wyłącznie o nim. Ja tam nie wiem, nie mam kompleksów.

[muszynianka]

Nie wiem sineira również w czym problem i chyba nie prędko nam ktoś to jasno wytłumaczy.

[Semia]

Napisane przez sine.ira

Ale ja nie rozumiem co wy ludzie macie taki problem z proszeniem o pomoc ? Że nie chcecie okazywać słabości czy co ? Bo ja nie mam z tym najmniejszych problemów, serio. Jak czegoś od kogoś chcę, to pytam go czy się zgadza, no ludzie. Jakie SIĘ PROSIĆ ? Tu nie chodzi o błaganie, podlizywanie, padanie do nóg i poniżanie się tylko o zwykłe wyrażanie swoich potrzeb. Co to jest za problem zapytać/poprosic o przysługę ? Ewentualanej odmowy się tak boicie ? Nie dacie sobie z tym rady jak ktoś nie będzie chętny do pomocy, czy co ? Jeżeli ktoś bez powodu odmawia pomocy drugiemu, to świadczy to tylko i wyłącznie o nim. Ja tam nie wiem, nie mam kompleksów.

Nie dopowiadaj sobie, tu nie chodzi o żadne kompleksy czy jakiś problem z wymawianiem słowa proszę. Ja nie mam z tym problemów, ale mam problem z proszeniem o ustąpienie miejsca, bo jak ktoś nie chce, bo przecież widzi mnie z dzieckiem i że to dziecko się giba i ledwo stoi w tym autobusie to widzi i jakby chciał to by ustąpił miejsca. Ale skoro tego nie robi to najwidoczniej w świecie mu to nie leży i jak człowiek poprosi to on to zrobi, ale tylko i wyłącznie, bo publicznie został jakby zobligowany i z wielką łaską wstanie chociaż najchętniej by zbluzgał, a i tacy przecież się zdarzają. I nie, ja nigdy takiej sytuacji nie miałam, ponieważ cudem zawsze mam jedno miejsce chociaż byśmy usiedli. W busie miałam raz, że siedziałam z synkiem na schodku, ale nie zamierzam się nikogo prosić, bo to nie o to chodzi bym na kimś "wymuszała". Tu chodzi o kulturę drugiego człowieka i jak ktoś sobie nie życzy to niech nie wstaje. A ja się spotkałam z takim jeszcze bluzgiem, że jak nie pasuje jazda autobusem to niech se jedzie taksówką albo autem. I ja się także z tym zgadzam, jak komuś nie pasuje to nie musi wsiadać, a jak jednak wsiada to znaczy, że jednak godzi się nawet na brak miejsc. Bo nikt nie jest zobligowany by to miejsce ustąpić i trzeba się liczyć z brakiem wolnego.

[invisible_01]

Napisane przez sine.ira

Ale ja nie rozumiem co wy ludzie macie taki problem z proszeniem o pomoc ? Że nie chcecie okazywać słabości czy co ? Bo ja nie mam z tym najmniejszych problemów, serio. Jak czegoś od kogoś chcę, to pytam go czy się zgadza, no ludzie. Jakie SIĘ PROSIĆ ? Tu nie chodzi o błaganie, podlizywanie, padanie do nóg i poniżanie się tylko o zwykłe wyrażanie swoich potrzeb. Co to jest za problem zapytać/poprosic o przysługę ? Ewentualanej odmowy się tak boicie ? Nie dacie sobie z tym rady jak ktoś nie będzie chętny do pomocy, czy co ? Jeżeli ktoś bez powodu odmawia pomocy drugiemu, to świadczy to tylko i wyłącznie o nim. Ja tam nie wiem, nie mam kompleksów.

Dokładnie.

Dzisiaj jechałam autobusem. Na dwóch siedzeniach obok siedziała mama z synkiem, przed nimi (siedzieli przy poręczy) stał wózek. Po pewnym czasie mama zdecydowała się włożyć dziecko z powrotem do wózka. Trochę musiała się przy tym namęczyć, bo chłopiec skłonny do współpracy nie był, więc żeby pewnie niepotrzebnie rąk nie zajmować zostawiła na siedzeniach zabawki tego dziecka. Na przystanku wsiadł starszy pan i nic nie mówiąc, o nic nie pytając, zrzucił te zabawki na podłogę i usiadł Przyznam, że mnie to zbulwersowało.

[sine.ira]

Napisane przez Semia

bo przecież widzi mnie z dzieckiem i że to dziecko się giba i ledwo stoi w tym autobusie to widzi i jakby chciał to by ustąpił miejsca.

Ale to może też przecież działać w drugą stonę, i ktoś co prawda widzi, że baba się buja z dzieciakiem po całym autobusie ale myśli sobie, ze skoro nie prosi o ustąpienie miejsca to wiadać jej to pasuje, nie ?
Nie każdy jest taki empatyczny jak ty. Co nie znaczy, że jest burakiem i jak go poprosisz o ustąpienie miejsca to to zrobi.

[Semia]

Napisane przez sine.ira

Ale to może też przecież działać w drugą stonę, i ktoś co prawda widzi, że baba się buja z dzieciakiem po całym autobusie ale myśli sobie, ze skoro nie prosi o ustąpienie miejsca to wiadać jej to pasuje, nie ?
Nie każdy jest taki empatyczny jak ty. Co nie znaczy, że jest burakiem i jak go poprosisz o ustąpienie miejsca to to zrobi.

Tylko właśnie różnica polega na tym, że ja nie uważam, że mi się to miejsce należy. Bo to zależy od człowieka, jeden nie będzie lubił dzieci i będzie się cieszył jak mały się wyrąbie, inny wręcz przeciwnie chętnie się posunie lub zejdzie. Bo chcąc nie chcąc taki maluch wiele miejsca nie zajmuje i ja często na jednym siedzeniu (obok) jestem z małym i dzięki temu ktoś może usiąść obok nas, więc suma sumarum we trójkę siedzimy. Choć to ma zastosowanie w przypadku szczupłych osób, bo wiadomo, że dwa grubaski na jednym siedzeniu się nie zmieszczą ale nieważne, chodzi po prostu o to, że jak ktoś nie uważa, że dziecko czy kobieta w ciąży mogłyby sobie usiąść to z jakiej paki ja mam takiej osobie mówić i publicznie ją do tego wzywać, bo nie oszukujmy się - 99% ludzi poproszonych o zejście zrobi to tylko i wyłącznie dlatego, bo poczują się zobowiązane, bo wstyd im będzie powiedzieć przy być może znajomych także żeby taka osoba spadała, choć na pewno by chcieli. Jak ja nie ustępuję miejsca to nie dlatego, że nie widzę tylko dlatego, że nie mam ochoty, bo np. byłam po zabiegu i miałam taką sytuację, że po prostu nie mogłam, bo bym zemdlała, więc z góry zakładam, że nie wiem kogo poproszę i może taka osoba również ma problemy ze zdrowiem i nie może lub po prostu nie chce zejść, bo gdyby było inaczej to by to już dawno zrobiła.

A to z tym dziadkiem to szczyt bezczelności, rozumiem przesunąć, ale zrzucić na podłogę? Dzieci często biorą jeszcze do buzi zabawki, a ten zrzucił. Nie no brak słów do takich ludzi...

[mikia20]

Napisane przez Semia

Tylko właśnie różnica polega na tym, że ja nie uważam, że mi się to miejsce należy. Bo to zależy od człowieka, jeden nie będzie lubił dzieci i będzie się cieszył jak mały się wyrąbie, inny wręcz przeciwnie chętnie się posunie lub zejdzie. Bo chcąc nie chcąc taki maluch wiele miejsca nie zajmuje i ja często na jednym siedzeniu (obok) jestem z małym i dzięki temu ktoś może usiąść obok nas, więc suma sumarum we trójkę siedzimy. Choć to ma zastosowanie w przypadku szczupłych osób, bo wiadomo, że dwa grubaski na jednym siedzeniu się nie zmieszczą ale nieważne, chodzi po prostu o to, że jak ktoś nie uważa, że dziecko czy kobieta w ciąży mogłyby sobie usiąść to z jakiej paki ja mam takiej osobie mówić i publicznie ją do tego wzywać, bo nie oszukujmy się - 99% ludzi poproszonych o zejście zrobi to tylko i wyłącznie dlatego, bo poczują się zobowiązane, bo wstyd im będzie powiedzieć przy być może znajomych także żeby taka osoba spadała, choć na pewno by chcieli. Jak ja nie ustępuję miejsca to nie dlatego, że nie widzę tylko dlatego, że nie mam ochoty, bo np. byłam po zabiegu i miałam taką sytuację, że po prostu nie mogłam, bo bym zemdlała, więc z góry zakładam, że nie wiem kogo poproszę i może taka osoba również ma problemy ze zdrowiem i nie może lub po prostu nie chce zejść, bo gdyby było inaczej to by to już dawno zrobiła.

To że mnie czasami dzieci wkurzają to nie znaczy że lubię patrzeć jak im się krzywda dzieje

[Luba]

Napisane przez sine.ira

Ale to może też przecież działać w drugą stonę, i ktoś co prawda widzi, że baba się buja z dzieciakiem ale myśli sobie, ze skoro nie prosi o ustąpienie miejsca to wiadać jej to pasuje, nie ?
Nie każdy jest taki empatyczny jak ty. Co nie znaczy, że jest burakiem i jak go poprosisz o ustąpienie miejsca to to zrobi.

Dobry żart tynfa wart

Właśnie o to chodzi, że nie trzeba być empatycznym, wystarczy dobre wychowanie, żeby ustąpić komuś miejsca. Jakoś tak zawsze było, że dobrze wychowani ludzie ustępowali miejsca, pomagli słabszym, nie czekali na to by ktoś ich prosił.
I własciwie tak, jeśli ktoś widzi osobę słabszą, potrzebującą pomocy i nie ustępuje miejsca (nie udziela pomocy) to z definicji niejako jest już burakiem, czy to się komuś podoba czy nie. Niestety ale jeśli ktoś widzi i nie reaguje to znaczy, że można się po nim spodziewać bluzgów, niefajnego zachowania lub własnie ustąpienia miejsca "z łaski".


Dawniej, jeśli ktos słabszy musiał prosić o pomoc uważano to za wstydliwe i dodatkowo poniżające dla tego słabszego osobnika. A dla co bardziej honorowych "silniejszych" było to także poniżające, że trzeba ich prosić, że nie zareagowali wcześniej, przed wysłuchaniem prośby. Niestety do naszych czasów przetrwało uczucie poniżenia przy proszeniu w relacjach słabszy - silniejszy(szczególnie kogos niechętnego do udzielenia pomocy, lub chcącego nas poniżyć zmuszając do wyrażenia prośby) ale dużo mniej jest tych honorowych, którzy zawstydzą się, ze ktoś ich musiał prosić.


I błagam. Nie wyciągajcie znowu historii pt. wiekszość nastolatek jest chorych i muszą siedzieć. To taka sama prawda jak: większość otyłych jest chorych. W jednym i drugim przypadku chorzy to jednostki.

[sine.ira]

Napisane przez Semia

Tylko właśnie różnica polega na tym, że ja nie uważam, że mi się to miejsce należy.

No i pewnie, że ci się z automatu nie należy dlatego trzeba poprosić jezeli się potrzebuje (!) je zająć - nie z egoistycznej wygody, ale z potrzeby, a to różnica - i już.

Napisane przez Semia

- 99% ludzi poproszonych o zejście zrobi to tylko i wyłącznie dlatego, bo poczują się zobowiązane, bo wstyd im będzie powiedzieć przy być może znajomych także żeby taka osoba spadała, choć na pewno by chcieli.

Za dużo kombinacji moim zdaniem i takiego babskiego rozwalania goowna na atomy
Prościej trzeba do tego podchodzić. Są bowiem na świecie ludzie prości - tacy jak na przyklad ja - którzy myślą, że dorosła osoba jak czegoś chce to powie, a jak nie mówi, znaczy, że nie chce/nie potrzebuje.
Po prostu.
A nawet jeżeli ktoś będzie z tej grupy co mówisz - jakie to ma dla ciebie znaczenie w sumie, przecież ty tego miejsca potrzebujesz, a ta osoba ci je suma summarum ustępuje - osiągasz swój cel. I nie masz pewności co myśli osoba, ktora spełnia twoją prośbę, po co zaraz przypisywać ludziom złe intencje. Ustąpił to widać chęć ustąpienia wzięła przewagę nad chęcią nieustąpienia - a nie musiała. I gra muzyczka.

---------- Dopisano o 22:10 ---------- Poprzedni post napisano o 22:06 ----------

Napisane przez Luba

Jakoś tak zawsze było, że dobrze wychowani ludzie ustępowali miejsca, pomagli słabszym, nie czekali na to by ktoś ich prosił.

Zależy od sytuacji. Wiadomo, że nie mówimy o osobach które padły na ziemię i nie mają jak powiedzieć czego im trzeba, bo widać, że wody i tlenu na przykład
Moim zdaniem to wy naprawdę przesadzacie. Jak wszyskie baby, które kiszą się wewnętrznie, a nie powiedzą czego oczekują bo niech on się domyśli

[Luba]

Napisane przez sine.ira

Moim zdaniem to wy naprawdę przesadzacie. Jak wszyskie baby, które kiszą się wewnętrznie, a nie powiedzą czego oczekują bo niech on się domyśli

Wiesz, bo tu chodzi o cos innego. Ja nie mam problemu z wyrażaniem swoich potrzeb w rozmowie z partnerem, bo między nami nie ma zależności słabszy - silny, jak to napisała Deede, ja "się nie muszę prosić" partnera. Jesteśmy sobie niejako równi. I ogólnie w sytuacjach, kiedy w pewnym sensie stoję "na równi" z kimś, nie mam problemu z tym, żeby go o cos poprosić. Ale jesli jako osoba słabsza, starsza, chora itd. jestem właściwie zmuszona przez osobę od której "jestem zależna" do poproszenia o coś, to jest to w jakimś sensie poniżające. I tu o to chodzi. O to, że ktoś wykorzystuje swoją pozycję (siedzącą ) do tego, aby kogoś kto tej pozycji siedzącej potrzebuje lekko przeczołgać.
Mnie bardzo łątwo przechodzi przez usta słowo "dziękuję bardzo", czy "jestem wdzięczna" itd. Nie mam wielkiego problemu ze słowem "proszę", ale zwyczajnie nie lubię jak ktoś czeka aż poproszę, bo wie, że muszę to zrobić, bo jestem od niego zależna.
Czym innym jest wyrażenie swojej potrzeby komuś neutralnemu czy życzliwemu a czym innym bycie zmuszonym poprosić kogoś, kto nas właściwie przymusza do "chodzenia po prośbie".

[xandra78]

Napisane przez Deede

Przestaję cię rozumieć...
Gdybym stała z dzieckiem na ręku i widziałabym, że mnie widzisz, a nie ustępujesz, to bym cię nie poprosiła o ustąpienie miejsca (chyba, że zrobiło by mi się słabo i nie dałabym rady dłużej utrzymać pionu). NIE LUBIĘ SIĘ PROSIĆ - i sądzę, że nie ja jedna. Jeśli widzę, że ty mnie widzisz, to zakładam, że nie masz życzenia mi ustępować.

Hej-widać nie jesteś aż tak "antydzieciata" hehe

Ja również wychodze z takiego założenia-dla mnie to czysta logika zresztą.

Napisane przez Semia

Nie dopowiadaj sobie, tu nie chodzi o żadne kompleksy czy jakiś problem z wymawianiem słowa proszę. Ja nie mam z tym problemów, ale mam problem z proszeniem o ustąpienie miejsca, bo jak ktoś nie chce, bo przecież widzi mnie z dzieckiem i że to dziecko się giba i ledwo stoi w tym autobusie to widzi i jakby chciał to by ustąpił miejsca. Ale skoro tego nie robi to najwidoczniej w świecie mu to nie leży i jak człowiek poprosi to on to zrobi, ale tylko i wyłącznie, bo publicznie został jakby zobligowany i z wielką łaską wstanie chociaż najchętniej by zbluzgał, a i tacy przecież się zdarzają..

No widać,że takie odczucia nie są odosobnione bynajmniej-widzi,a nie ustępuje?-pewnie nie chce i już,co ma się człowiek prosić.

Napisane przez sine.ira

Ale to może też przecież działać w drugą stonę, i ktoś co prawda widzi, że baba się buja z dzieciakiem po całym autobusie ale myśli sobie, ze skoro nie prosi o ustąpienie miejsca to wiadać jej to pasuje, nie ?
.

Naprawdę Ty tak właśnie myślisz w takich sytuacjach??.No na to bym nie wpadła,może tak właśnie myślą wszyscy, którzy nie ustępują

Napisane przez sine.ira

No i pewnie, że ci się z automatu nie należy dlatego trzeba poprosić jezeli się potrzebuje (!) je zająć - nie z egoistycznej wygody, ale z potrzeby, a to różnica - i już.

Właśnie chodzi o to,że nie trzeba-o tym piszemy i od tego zaczął sie offtop, że w sytuacji,kiedy ewidentnie powinno sie komuś ustapić,a ktoś siedzący obok ewidentnie tego miejsca nie potrzebuje a siedzi dalej. Nikt nie każde ustępować-oczywiście,ale jak nie ustąpi,to świadczy to o tym i o tym.
Czy świat naprawdę aż tak pędzi, że teraz dla młodzieży nie jest niczym wstydliwym nieustąpienia miejsca w tramwaju komuś ewidentnie potrzebującemu? Takie kiedys były normy społeczne,nie obowiązki,nie nakazy,ale jak ktoś tak nie postępował,to świadczyło to o braku kultury jak najbardziej.I my tutaj wyciagamy tylko wnioski na podstawie takiego zachowania,a nie piszemy po to,żeby ustępować (bo widać nie poskutkuje).

Domyślac się-taaa, trzeba wręcz studia skończyć, żeby cos takiego wpało do głowy

[sine.ira]

Napisane przez Luba

Czym innym jest wyrażenie swojej potrzeby komuś neutralnemu czy życzliwemu a czym innym bycie zmuszonym poprosić kogoś, kto nas właściwie przymusza do "chodzenia po prośbie".

Dlatego ja zakładam, że obcy ludzie są wobec mnie co najmniej neutralni, nie uważam, że ten kto siedzi chce mnie przeczołgać i poniżyć, ja zakładam, że on po prostu nie wie/nie domyśla się czego mi potrzeba.
No to mówię/proszę. Nie spotkałam się jeszcze z tym żeby mi kto odmówił albo zrobił coś z łaski. Może ludzie wyczuwają, że sie w nich widzi raczej dobro niż chęć dokopania. Taka aura

---------- Dopisano o 22:52 ---------- Poprzedni post napisano o 22:47 ----------

Napisane przez xandra78

No na to bym nie wpadła,może tak właśnie myślą wszyscy, którzy nie ustępują

Nie wiem czy wszyscy, ja tam tak myślę i takie intencje przypisuję innym. Pomijam sytuacje kiedy ewidentnie komuś potrzebna jest pomoc. W życiu bym nie pomyślała, że ktoś chce mnie przeczołgać i czuje się ode mnie ważniejszy bo siedzi a ja stoję Kto wie, może jestem naiwna i na moich oczach rozgrywa się jakaś wojna, której nie dostrzegam

[_vixen_]

Ludzie nie mówią "proszę", a potem pretensje do babek i dziadków, że zamiast poprosić o ustąpienie miejsca, prychają, fukają i się rzucają nad nieszczęsnym siedzącym.

[Deede]

Napisane przez sine.ira

No i pewnie, że ci się z automatu nie należy dlatego trzeba poprosić jezeli się potrzebuje (!) je zająć - nie z egoistycznej wygody, ale z potrzeby, a to różnica - i już.



Za dużo kombinacji moim zdaniem i takiego babskiego rozwalania goowna na atomy
Prościej trzeba do tego podchodzić. Są bowiem na świecie ludzie prości - tacy jak na przyklad ja - którzy myślą, że dorosła osoba jak czegoś chce to powie, a jak nie mówi, znaczy, że nie chce/nie potrzebuje.
Po prostu.
A nawet jeżeli ktoś będzie z tej grupy co mówisz - jakie to ma dla ciebie znaczenie w sumie, przecież ty tego miejsca potrzebujesz, a ta osoba ci je suma summarum ustępuje - osiągasz swój cel. I nie masz pewności co myśli osoba, ktora spełnia twoją prośbę, po co zaraz przypisywać ludziom złe intencje. Ustąpił to widać chęć ustąpienia wzięła przewagę nad chęcią nieustąpienia - a nie musiała. I gra muzyczka.

---------- Dopisano o 22:10 ---------- Poprzedni post napisano o 22:06 ----------



Zależy od sytuacji. Wiadomo, że nie mówimy o osobach które padły na ziemię i nie mają jak powiedzieć czego im trzeba, bo widać, że wody i tlenu na przykład
Moim zdaniem to wy naprawdę przesadzacie. Jak wszyskie baby, które kiszą się wewnętrznie, a nie powiedzą czego oczekują bo niech on się domyśli

Akurat nie. Nikomu nie każę się domyślać. Po prostu niektóre sytuacje są tak jasne, tak czytelne, że nie wymagają jakiejś dodatkowej interwencji, gadania czy czegoś. I skąd odrazu ten rzekomy strach przed odmową itp.? Co ma piernik do wiatraka? To jest proste jak drut - jeśli potrzebuję pomocy i wiem, że ktoś o tym nie wie, to proszę. Jeśli wiem, że widzi i trzeba być ostatnim cymbałem, żeby nie skumać - to nie proszę (chyba, że nie miałabym wyjścia).
A robię więcej - jak widzę, że staruszka tarabani się z tobołami do tramwaju i nie może wsiąść, to jeśli jestem blisko - pytam, czy pomóc? Tak to tak, nie to nie i już. A nie obserwuję staruszki "jak nie prosi, widać daje radę".
Dobra,w sumie wszytko jedno - niech każdy robi jak uważa. Tylko nie narzekajcie potem, że nikt was nie przepuszcza na pasach, jak nie ma światła itp., itd. Najlepiej to potem narzekać, jaka to kultura jest w Niemczech, jacy uprzejmi są nawet kierowcy, a u nas to chamstwo i zdziczenie obyczajów, ze trzeba trupem paść, by się ktokolwiek zainteresował.

---------- Dopisano o 10:31 ---------- Poprzedni post napisano o 10:29 ----------

Napisane przez Luba

Wiesz, bo tu chodzi o cos innego. Ja nie mam problemu z wyrażaniem swoich potrzeb w rozmowie z partnerem, bo między nami nie ma zależności słabszy - silny, jak to napisała Deede, ja "się nie muszę prosić" partnera. Jesteśmy sobie niejako równi. I ogólnie w sytuacjach, kiedy w pewnym sensie stoję "na równi" z kimś, nie mam problemu z tym, żeby go o cos poprosić. Ale jesli jako osoba słabsza, starsza, chora itd. jestem właściwie zmuszona przez osobę od której "jestem zależna" do poproszenia o coś, to jest to w jakimś sensie poniżające. I tu o to chodzi. O to, że ktoś wykorzystuje swoją pozycję (siedzącą ) do tego, aby kogoś kto tej pozycji siedzącej potrzebuje lekko przeczołgać.
Mnie bardzo łątwo przechodzi przez usta słowo "dziękuję bardzo", czy "jestem wdzięczna" itd. Nie mam wielkiego problemu ze słowem "proszę", ale zwyczajnie nie lubię jak ktoś czeka aż poproszę, bo wie, że muszę to zrobić, bo jestem od niego zależna.
Czym innym jest wyrażenie swojej potrzeby komuś neutralnemu czy życzliwemu a czym innym bycie zmuszonym poprosić kogoś, kto nas właściwie przymusza do "chodzenia po prośbie".

Dokładnie, bo "proszący" jest uzależniony od dobrej woli tego, którego prosi. To automatycznie stawia człowieka nieco niżej.

[NibyNic]

dziwna ta cała dyskusja o proszenie ustąpienia miejsca, ale w tym temacie to jednak moje 3 letnie dziecko jest chyba mądrzejsze ode mnie - ja nigdy nie proszę o ustąpienie mi miejsca, przepuszczenie w kolejce itd., po prostu uważam, że jak ktoś mnie widzi i nie ustępuje to znaczy, że nie chce lub ma jakieś tam powody - i głupio by mi było gdybym poprosiła ustąpienie mi miejsca a ta osoba odpowiedziała bym mi np że wraca ze szpitala, ma grypę lub coś w tym stylu natomiast mój syn działa chyba instynktownie bo jak mu nie pasuje stanie to podchodzi do osoby siedzącej i mówi "pasiamam, ty juź dośc tajaź ja siedzię" i zawsze mu ustępują a ja z burakiem na twarzy dukam "bardzo przepraszam" - i nie uczyłam go tego, nie wiem w sumie skąd mu się to wzięło, ale podejrzewam że wiele osób będących tego świadkami myśli sobie "co za dzieciak z roszczeniową postawą, ale go matka wychowuje na egoistę"

[BajaderkowaBaba]

Napisane przez NibyNic

dziwna ta cała dyskusja o proszenie ustąpienia miejsca, ale w tym temacie to jednak moje 3 letnie dziecko jest chyba mądrzejsze ode mnie - ja nigdy nie proszę o ustąpienie mi miejsca, przepuszczenie w kolejce itd., po prostu uważam, że jak ktoś mnie widzi i nie ustępuje to znaczy, że nie chce lub ma jakieś tam powody - i głupio by mi było gdybym poprosiła ustąpienie mi miejsca a ta osoba odpowiedziała bym mi np że wraca ze szpitala, ma grypę lub coś w tym stylu natomiast mój syn działa chyba instynktownie bo jak mu nie pasuje stanie to podchodzi do osoby siedzącej i mówi "pasiamam, ty juź dośc tajaź ja siedzię" i zawsze mu ustępują a ja z burakiem na twarzy dukam "bardzo przepraszam" - i nie uczyłam go tego, nie wiem w sumie skąd mu się to wzięło, ale podejrzewam że wiele osób będących tego świadkami myśli sobie "co za dzieciak z roszczeniową postawą, ale go matka wychowuje na egoistę"

no też bym sobie tak pomyślała, a dodatkowo padła ze śmiechu ale to dziecku chyba się tłumaczy w takiej sytuacji, że nie można tak się odzywać do ludzi... zresztą, dziecku jeszcze daruje się takie "wyskoki" dzieci są bardzo bardzo bezpośrednie

[xandra78]

Napisane przez NibyNic

jak mu nie pasuje stanie to podchodzi do osoby siedzącej i mówi "pasiamam, ty juź dośc tajaź ja siedzię" i zawsze mu ustępują a ja z burakiem na twarzy dukam "bardzo przepraszam" - i nie uczyłam go tego, nie wiem w sumie skąd mu się to wzięło, ale podejrzewam że wiele osób będących tego świadkami myśli sobie "co za dzieciak z roszczeniową postawą, ale go matka wychowuje na egoistę"

tekst niezły hihi.Ja bym się uśmiała,ale faktycznie może już jesteś opisana w jakieś anegdotce na wizażu w wątkach o dzieciach w MPK??

Napisane przez Deede

Po prostu niektóre sytuacje są tak jasne, tak czytelne, że nie wymagają jakiejś dodatkowej interwencji, gadania czy czegoś. I skąd odrazu ten rzekomy strach przed odmową itp.? Co ma piernik do wiatraka? To jest proste jak drut - jeśli potrzebuję pomocy i wiem, że ktoś o tym nie wie, to proszę. Jeśli wiem, że widzi i trzeba być ostatnim cymbałem, żeby nie skumać - to nie proszę (chyba, że nie miałabym wyjścia).
A robię więcej - jak widzę, że staruszka tarabani się z tobołami do tramwaju i nie może wsiąść, to jeśli jestem blisko - pytam, czy pomóc? Tak to tak, nie to nie i już. A nie obserwuję staruszki "jak nie prosi, widać daje radę".

Zgadzam się.I faktycznie to jest proste jak drut.

Napisane przez Deede

Dobra,w sumie wszytko jedno - niech każdy robi jak uważa. Tylko nie narzekajcie potem, że nikt was nie przepuszcza na pasach, jak nie ma światła itp., itd. Najlepiej to potem narzekać, jaka to kultura jest w Niemczech, jacy uprzejmi są nawet kierowcy, a u nas to chamstwo i zdziczenie

A tego już nie rozumiem? Co trzeba zrobić,żeby nas na pasach przepuścili?

[NibyNic]

Napisane przez BajaderkowaBaba

no też bym sobie tak pomyślała, a dodatkowo padła ze śmiechu ale to dziecku chyba się tłumaczy w takiej sytuacji, że nie można tak się odzywać do ludzi... zresztą, dziecku jeszcze daruje się takie "wyskoki" dzieci są bardzo bardzo bezpośrednie

tłumaczyłam mu wiele razy, on niby pamięta, ale tylko do momentu kiedy mu nogi zabolą, lub coś innego przyjdzie do głowy - takie numery wywinął mi kilka razy podczas jazdy do przedszkola, teraz już nam ustępują gdy tylko wsiadamy, nie czekają aż mały "zgoni" - mój wstyd umniejszał fakt, że mały upominał się o miejsca u osób w wieku lat 16-18 pocieszałam się "spoko nasiedzą się w szkole, a za kilka lat zrozumieją" - ale zdarzyło mi się też że podszedł do osoby starszej i powiedział "na ręce chcę" i też brano go na ręce
wiecie co, ja jako matka napiszę że takie sytuacje to mi włos na rękach jeżą - nigdy nie lubiłam skupiać na sobie uwagi i nadal nie lubię gdy mój mały ryczy w autobusie czy w sklepie to ja się bardzo denerwuje, ogarnia mnie taki stres, że na maturze chyba mniejszy był i stąd często pewnie popełniam błędy, które w oczach osób postronnych mogą wskazywać na to jaka ze mnie nieodpowiedzialna, zła matka która dziecka wychować nie potrafi - ogólnie nieudolny rodzic, a ja po prostu chcę spacyfikowac mojego potomka żeby innym nie przeszkadzało. Im on starszy tym te sytuacje są bardziej stresujące, a pomysły młody ma coraz ciekawsze np ostatnio miał dziwną modę - jak kogoś zobaczył że biegnie lub jedzie rowerem to krzyczał "stój" - oczywista reakcja "zawołanych"- taka osoba po prostu odruchowo się zatrzymuje i ogląda za siebie a tu radocha na twarzy małego knypka - ile ja się natłumaczyłam że tak nie można, ile się na przepraszałam osób zatrzymanych to moje, w końcu jak ktoś biegł to odwracałam uwagę syna, zagadywałam go lub po prostu zamykałam buzię dłonią - on pewnie dalej nie rozumie że tak nie można no bo przecież "pan/pani się uśmiecha" i jak mu wytłumaczyć, że uśmiecha się bo mu wstyd że taki smarkacz w pole go wywiódł?

[BajaderkowaBaba]

Napisane przez NibyNic

tłumaczyłam mu wiele razy, on niby pamięta, ale tylko do momentu kiedy mu nogi zabolą, lub coś innego przyjdzie do głowy - takie numery wywinął mi kilka razy podczas jazdy do przedszkola, teraz już nam ustępują gdy tylko wsiadamy, nie czekają aż mały "zgoni" - mój wstyd umniejszał fakt, że mały upominał się o miejsca u osób w wieku lat 16-18 pocieszałam się "spoko nasiedzą się w szkole, a za kilka lat zrozumieją" - ale zdarzyło mi się też że podszedł do osoby starszej i powiedział "na ręce chcę" i też brano go na ręce
wiecie co, ja jako matka napiszę że takie sytuacje to mi włos na rękach jeżą - nigdy nie lubiłam skupiać na sobie uwagi i nadal nie lubię gdy mój mały ryczy w autobusie czy w sklepie to ja się bardzo denerwuje, ogarnia mnie taki stres, że na maturze chyba mniejszy był i stąd często pewnie popełniam błędy, które w oczach osób postronnych mogą wskazywać na to jaka ze mnie nieodpowiedzialna, zła matka która dziecka wychować nie potrafi - ogólnie nieudolny rodzic, a ja po prostu chcę spacyfikowac mojego potomka żeby innym nie przeszkadzało. Im on starszy tym te sytuacje są bardziej stresujące, a pomysły młody ma coraz ciekawsze np ostatnio miał dziwną modę - jak kogoś zobaczył że biegnie lub jedzie rowerem to krzyczał "stój" - oczywista reakcja "zawołanych"- taka osoba po prostu odruchowo się zatrzymuje i ogląda za siebie a tu radocha na twarzy małego knypka - ile ja się natłumaczyłam że tak nie można, ile się na przepraszałam osób zatrzymanych to moje, w końcu jak ktoś biegł to odwracałam uwagę syna, zagadywałam go lub po prostu zamykałam buzię dłonią - on pewnie dalej nie rozumie że tak nie można no bo przecież "pan/pani się uśmiecha" i jak mu wytłumaczyć, że uśmiecha się bo mu wstyd że taki smarkacz w pole go wywiódł?

hehehe, o masz gorzej, jak ktoś nie wytrzyma i zrobi awanturę... bo różni są ludzie.
Co do rozpaczy w sklepach... o tak, widać po rodzicach, jak płoną ze stresu/bądź wkurzają się na maksa. Nic dziwnego

[Deede]

Napisane przez xandra78

tekst niezły hihi.Ja bym się uśmiała,ale faktycznie może już jesteś opisana w jakieś anegdotce na wizażu w wątkach o dzieciach w MPK??


Zgadzam się.I faktycznie to jest proste jak drut.

A tego już nie rozumiem? Co trzeba zrobić,żeby nas na pasach przepuścili?

Często jak nie wpakujesz się prawie pod auto, na chama, to żaden się nie zatrzyma. Zwłaszcza jeśli stoisz sama.
Za to te z zagranicznymi rejestr. jakoś potrafią się zatrzymać i przepuścić. Dziwna mentalność

[sine.ira]

Napisane przez Deede

I skąd odrazu ten rzekomy strach przed odmową itp.? Co ma piernik do wiatraka?

Ja tylko zapytałam próbując zrozumieć, żadne tam od razu. Czego się pieklisz

Napisane przez Deede

A robię więcej - jak widzę, że staruszka tarabani się z tobołami do tramwaju i nie może wsiąść, to jeśli jestem blisko - pytam, czy pomóc?

No jak nie może wsiąść chociaż próbuje to ja też bym zapytała czy pomóc. Jak kiedyś kogoś próbowali w autobusie zlać to też interweniowałam ryzykując że do domu nie wrócę. Nie będę się licytować, bo jak mówię - wszystko zależy od sytuacji i ja tutaj w ogole nie mówię o sobie, bo tak jak nie mam problemu z proszeniem tak i nie mam z udzielaniem pomocy, przysługi, z uprzejmością. Próbuję tylko wytłumaczyć, że ludzie są różni, jeden się będzie wyrywał do pomocy, drugi założy, że dorośli ludzie jak im czegoś potrzeba to poproszą, inni znowu bywają nieśmiali i np. wstydzą sie pierwsi odezwać i zaproponować przysługę. Różnie bywa i nie ma sensu wszystkich ludzi mierzyć swoją miarą.

Uważam po prostu, że nie ma co przeginać i zwykłej prośby traktować jak proszenia się i z góry zakładać, że wszyscy obcy ludzie są do nas źle nastawieni i próbują nas ustawiać w szeregu niżej od siebie.
Jest to mentalność mi obca i nie rozumiem jak można nie poprosić o pomoc tylko dlatego, że ktoś nie wyrywa się sam z siebie, kląć w duchu i kisnąć od pretensji. Daję ludziom więcej luzu, sobie też.

Napisane przez Deede

Dokładnie, bo "proszący" jest uzależniony od dobrej woli tego, którego prosi. To automatycznie stawia człowieka nieco niżej.

To jest też kwestia podejścia. Równie dobrze możnaby przyjąć, że proszący probuje odebrać temu kogo prosi jego przywilej (miejsce w kolejce, miejsce siedzące, jego czas i uwagę) wywołuje pewien rodzaj zobowiązania i wciąga go w swoje sprawy. Adresat prośby też ma niewygodnie.

Napisane przez Deede

Za to te z zagranicznymi rejestr. jakoś potrafią się zatrzymać i przepuścić. Dziwna mentalność

Tamci mają taki nawyk wyćwiczony przez ichnie przepisy ruchu drogowego gdzie przed każdym przejściem dla pieszych miga pomarańczowa sygnalizacja zobowiązująca do zwolnienia i przepuszczenia pieszego.

Oczywiście, że chamstwa i kwasu jest dużo w naszym narodzie. Między innymi dlatego, że mało kto zdobywa sie na to żeby kulturalnie wyartykułować swoją prośbę, wielu próbuje na innych wymuszać spełnianie swoich potrzeb.

Tyle ode mnie, więcej off topu ciągnąć nie będę, bye

[xandra78]

Napisane przez Deede

Często jak nie wpakujesz się prawie pod auto, na chama, to żaden się nie zatrzyma. Zwłaszcza jeśli stoisz sama.
Za to te z zagranicznymi rejestr. jakoś potrafią się zatrzymać i przepuścić. Dziwna mentalność

Ja bym wpakowania się na jezdnię nie ryzykowała-mało to wariatów.

Jak byłam w Anglii,to byłam właśnie z tego powodu w szoku(pozytywnym),bo jak tylko dochodziłam do pasów,to już samochód stał,a mógłby nawet przede mną zdążyć

Napisane przez sine.ira

Jest to mentalność mi obca i nie rozumiem jak można nie poprosić o pomoc tylko dlatego, że ktoś nie wyrywa się sam z siebie, kląć w duchu i kisnąć od pretensji. Daję ludziom więcej luzu, sobie też.
[/B]

E no-nikt nie kiśnie, przynajmniej tutaj
Wypowiadamy sie tylko kto zwykle ustępuje,a kto nie-nie klniemy na te osoby,co nie ustąpiły.

[749d3470e67da5a340716cf11c99d98c9d41692a_5eab587331573]

Napisane przez sine.ira

Tamci mają taki nawyk wyćwiczony przez ichnie przepisy ruchu drogowego gdzie przed każdym przejściem dla pieszych miga pomarańczowa sygnalizacja zobowiązująca do zwolnienia i przepuszczenia pieszego.

dziwny nawyk
wchodziłam w Londynie z dzieckiem wagonu do metra i stara Japonka się poderwała żeby miejsca ustąpić, nie wiedziałam, że chodzi o mnie i stałam dalej

[Semia]

Napisane przez xandra78

Hej-widać nie jesteś aż tak "antydzieciata" hehe

Ja również wychodze z takiego założenia-dla mnie to czysta logika zresztą.

No widać,że takie odczucia nie są odosobnione bynajmniej-widzi,a nie ustępuje?-pewnie nie chce i już,co ma się człowiek prosić.

Naprawdę Ty tak właśnie myślisz w takich sytuacjach??.No na to bym nie wpadła,może tak właśnie myślą wszyscy, którzy nie ustępują

Właśnie chodzi o to,że nie trzeba-o tym piszemy i od tego zaczął sie offtop, że w sytuacji,kiedy ewidentnie powinno sie komuś ustapić,a ktoś siedzący obok ewidentnie tego miejsca nie potrzebuje a siedzi dalej. Nikt nie każde ustępować-oczywiście,ale jak nie ustąpi,to świadczy to o tym i o tym.
Czy świat naprawdę aż tak pędzi, że teraz dla młodzieży nie jest niczym wstydliwym nieustąpienia miejsca w tramwaju komuś ewidentnie potrzebującemu? Takie kiedys były normy społeczne,nie obowiązki,nie nakazy,ale jak ktoś tak nie postępował,to świadczyło to o braku kultury jak najbardziej.I my tutaj wyciagamy tylko wnioski na podstawie takiego zachowania,a nie piszemy po to,żeby ustępować (bo widać nie poskutkuje).

Domyślac się-taaa, trzeba wręcz studia skończyć, żeby cos takiego wpało do głowy

Nie, bo po zajęciach człowiek taaaki zmęczony...

Tylko nie narzekajcie potem, że nikt was nie przepuszcza na pasach, jak nie ma światła itp., itd.

Bo jak pieszy na pasach nie poprosi to skąd kierowca ma wiedzieć, że on chce przejść

To jest też kwestia podejścia. Równie dobrze możnaby przyjąć, że proszący probuje odebrać temu kogo prosi jego przywilej (miejsce w kolejce, miejsce siedzące, jego czas i uwagę) wywołuje pewien rodzaj zobowiązania i wciąga go w swoje sprawy. Adresat prośby też ma niewygodnie.

I dlatego ciężko stwierdzić jak zareaguje.

Między innymi dlatego, że mało kto zdobywa sie na to żeby kulturalnie wyartykułować swoją prośbę, wielu próbuje na innych wymuszać spełnianie swoich potrzeb.

To w jaki sposób ktoś odbierze zależy od tej osoby. Kiedyś w tramwaju gdy przechodziłam przypadkiem zaczepiłam delikatnie, zaznaczam delikatnie, a nie na chamca, bo ja się nie pcham tylko był taki ścisk, że nie dało rady przejść bez poszkodowanych i z przodu małego prowadziłam i musiałam zwrócić też uwagę by mi go nie stratowano. I przypadkiem zawadziłam o fryzurę kobiety swoją torebką. Powiedziałam przepraszam, taka przerażona, bo myślałam, że ją po twarzy przejechałam czy coś, bo ta mnie odepchnęła z takim impetem, że dajcie spokój. Ja się musiałam jakiegoś gościa złapać by się nie przewalić, bo tramwaj ruszał i puścić malucha by nie poleciał razem ze mną na ziemię. I potem ta baba do mnie pretensja dalej, awantura się zrobiła, bo szukała zaczepki, że ją zaczepiłam torebką. Mówię, że przecież panią przeprosiłam, więc o co lotto. A ona, że no tak od niechcenia. Ja cię nie pierniczę. I z takiej głupiej sytuacji wyszła akcja po prostu. Od razu gostek za mną i jakaś kobieta żeby tamta dała spokój, bo co ja mam się kalać na podłodze by mi jaśnie pani wybaczyła? Ja zareagowałam też dość ostro i się z nią dochodziłam, myślałam, że może na mnie też wsiądą, że to starsza pani, a ja młoda taka niewychowana, ale nie, bo wszyscy widzieli, że tamta szuka zaczepki byle tylko poniżyć i na nią wsiedli. Aż w szoku byłam, bo 4 osoby powiedziały tej babie swoje pięć groszy, żeby już się ode mnie odczepiła, jeden nawet przeklinał, bo się do niego przyfasoliła jeszcze. A kobieta ogólnie wyglądała na normalną, w życiu bym nie powiedziała, że będzie mi przez całą drogę suszyć głowę, bo ją przeprosiłam "od niechcenia". I nie, nie od niechcenia tylko normalnie, mimo, że mnie popchnęła i się prawie wywaliliśmy. Tak więc już przestańcie gadać, bo ciul wi na kogo się trafi i dla ciebie może być ok, a dla takiej baby powinnam paść na kolana i błagać o wybaczenie, bo dalej będzie twierdzić, że zero szacunku, bo od niechcenia to było powiedziane.