Życiowy dylemat

[wiktoriablack]

Jak w temacie. Postaram się przedstawić Wam moją sytuację. Mam za sobą 3,5 roku studiów na kierunku Technologia Zywności i Żywienia- studia jak studia, mogą być, chociaż nie czuję się w tym dobrze. Obroniłam inżyniera i zrobiłam sobie przerwę, żeby zastanowić się co dalej, czy chce dalej kontynuować to samo, czy może coś innego. W między czasie szukałam pracy. Ciężko było, jak to w Naszym Państwie, na dodatek moje małe miasteczko perspektyw nie ma. W końcu znalazłam pracę jako asystentka dyrektora w biurze nieruchomości. Do całej sytuacji narzucają się sprawy rodzinne- a praktycznie brak tej ,,rodziny"- moi rodzice ciągle karzą mi się z domu wynosić. Nie jestem jakaś niegrzeczną dziewczynką, wręcz przeciwnie wiele osób dziwi się jak oni mogą tak mnie traktować. Sprawia ma swoje podłoże w tym, że oni zawsze chcieli kontrolować moje życie, narzucali mi swoje decyzje(moje studia to też był ich wybór-tak wiem straszna głupota, teraz sobie zdaję z tego sprawę). Na chwilę obecną, nie słucham ich(bo nie mają pojęcia o życiu, podejmują wiele błędnych decyzji w swoim życiu, i także w moim chcą). Sama kieruję swoim życiem i im się nie zwierzam. Moja matka robi mi ciągłe awantury o to, że z nią nie chce rozmawiać. Tak, o to że nie chce z nią rozmawiać. A dziś kiedy z nią zaczęłam wreszcie rozmawiać, i moje słowa odbiegały od jej wyobrażenia-kazała mi się wynosić, samej utrzymywać, samej płacić sobie za studia. Ok! Nie ma sprawy poradzę sobie, może tak i lepiej wreszcie przestanie mi narzucać swoje durne zdanie. Zastanawiając się co chce robić dalej, stwierdziłam, że kiedyś zawsze marzyłam o psychologii(marzenie które moi rodzice młotkiem wybili mi z głowy). Dziś powracam do tego marzenia. Tyle czy nie jest jeszcze za późno? Czy warto po 3,5 roku studiowania na jednym kierunku, zaczynać coś zupełnie nowego od nowa? Co o tym myslicie, jak oceniacie całą sytuację? Wiem, jedno- w grę wchodzą tylko studia zaoczne i praca. MArtwię się też trochę o tą pracę. Wiem, że w Polsce jest teraz trudna sytuacja i z roku na rok coraz bardziej się pogarsza. Chociaż wielu pracodawców woli zatrudniać studentów, nawet tych zaocznych bo mają korzystniej wtedy. Co o tym myślicie? Iść za marzeniem?

[Olivvek]

Ja uważam, że możesz dobrze na tym wyjść masz już tego inżyniera, czyli zawsze pracy w tym możesz szukać, teraz zrobisz drugi, odmienny kierunek- zawsze to lepsza perspektywa niż uczepić się czegoś jednego (oczywiście jest to tylko moje zdanie, bo jest wiele osób, które postawiły na jeden, ale dobrze opanowany fach i świetnie na tym wyszły).
Na Twoim miejscu bym poszła, bo raz, że marzenia, a dwa, że zyskasz punkt do wszechstronności

[kerrybs]

Moja siostra studiowała ten kierunek i znalazła pracę w Warszawie i na pewno są po tym lepsze perspektywy niż po psychologii, nie ma czego ukrywać. Zresztą na forum są wątki o studentkach psychologii, czym teraz się zajmują, czy pracują - wystarczy poszukać i poczytać.

[mataforgana90]

Na Twoim miejscu zaczęłabym psychologię - zawsze to jakaś inna furtka, dzięki której będziesz miała w przyszłości więcej punktów zaczepienia.

Za jakiś czas będę przed podobną decyzją. Za miesiąc bronię licencjat z filologii angielskiej z dyplomem nauczyciela. Co prawda nie planuję aż tak różnego kierunku, ale zastanawiam się czy kontynuować nauczycielstwo, czy kierować się w stronę tłumaczeń (w końcu dyplom już będę mieć tak czy siak).

Tak jak mówię, skoro zawsze chciałaś studiować psychologię to może właśnie nadszedł ten odpowiedni moment, który przypieczętuje odcięcie pępowiny i wyruszenie w swoja własną życiową drogę, nie pokierowaną ambicjami i poglądami dominujących rodziców Życzę powodzenia

[CremaCatalana]

No pewnie że iść za marzeniem, co to za pytanie Powodzenia, i pamiętaj że wszystko można jak się chce, a spełnianie marzeń w młodym wieku to wręcz obowiązek. Jakbyś miała 40 lat, to byś mogła się zastanawiać.

I pamiętaj, że nie jesteś sama. Ludzie dzielą się na trzy grupy, ci którzy robią to co chcą w życiu i mieli farta, że poszli prostą drogą, ci, którzy robią to co chcą, ale poszli okrężną drogą przez różne sytuacje w życiu i ci, którzy robią to, czego nie chcą, nie zmienili nic i są i będą nieszczęśliwi. Z moich obserwacji wynika, że ta druga grupa jest wbrew pozorom baaardzo liczna.

Jak tego nie zrobisz, wylądujesz w trzeciej grupie i do końca życia w różnych momentach będzie do Ciebie wracać "a co by było, gdyby, a mogłam..."

[CzarnyElf]

Isc za marzeniami
Zapraszam do watku w podpisie

[wiktoriablack]

dzięki za odpowiedzi trochę mnie to wszystko przeraża, tzn. nie oszukujmy się sytuacja w Naszym kraju obecnie jest kiepska, a widzę że robi się coraz to gorzej. Jeśli zdecyduje się teraz na studia, to po pierwsze studia zaoczne i praca. Czy zawsze będę miała tą pracę żeby kończyć te studia? Po drugie mając teraz 23 lata, za ok. 5 lat dopiero skończę studia i dopiero wtedy będę zaczynać swoją przygodę z pracą, kiedy moi znajomi pewnie już dawno będą pracować. Ponadto na pewno przez ten czas nie zdecyduje się na dziecko, bo skoro nie będzie mnie na nie stać Ale w tych wszystkich dylematach staram się doszukiwać dobrych stron- choćby fakt że wielu pracodawców woli zatrudniać studentów zaocznych, bo jest to dla nich korzystniejsze zatrudnienie.

---------- Dopisano o 22:55 ---------- Poprzedni post napisano o 22:49 ----------

kerrybs a gdzie dokładnie Twoja siostra pracuje? Technologia Żywności nie jest złym kierunkiem. Ja osobiście pracowałam już przez pół roku w jednej firmie dużej w swoim zawodzie(tyle że to był drugi koniec polski, nie było możliwości kontynuowania studiów, tzn pogodzenia ich z tą pracą, i od swojego Tż byliśmy bardzo daleko). Po pracowałam pół roku i zrezygnowałam.Teraz szukałam pracy w zawodzie. Odezwali się z Kamisa- ale sytuacja zmusiła mnie do odmówienia i rezygnacji. A tak to na razie zaczynam pracę jako asystentka, a w między czasie rozglądam się za pracą w zawodzie(wiadomo, że to lepiej). Chociaż łatwo nie jest, przeważnie szukają osób co mają 2-3 letnie doświadczenie, i tytuł magistra Ponadto co do technologii żywności- nie jestem pewna czy to jest zawód moich marzeń. Jestem w stanie go wykonywać, ale nie koniecznie sprawia mi to przyjemność. Co do psychologii. Obecnie z pracą jest w Polsce różnie, ale ja osobiście widzę w tym kierunku duży potencjał.

[zollla]

Magisterka z Technologi! Kocham te studia

Nie potrafię doradzić.... też całe gimnazjum i lo myślałam że będę studiować pedagogikę/psychologię... nie wiem sama jak wylądowałam na technologii żywności ale nie żałuję!

[jezozwierzyk]

Masz pracę a to najważniejsze . Możesz wyprowadzić się od toksycznych rodziców, wynająć jakiś pokój a jeszcze Ci na studia wystarczy. Jesteś młoda, zdolna, masz inżyniera a do tego wolna jak ptak , nie pozwól rodzicom żeby stłamsili twoje życie "w zarodku"!

[wiktoriablack]

Technologia w porządku kierunek. Mogę w przyszłości pracować w tym zawodzie, ale to nie będzie zwykła codzienność. Robienie czegoś tylko dla pieniędzy bez specjalnej pasji. Co do psychologii, zamiłowanie od najmłodszych lat. Psychologia i prawo Zresztą wielu moich znajomych uważa, że doskonale się sprawdzę w tym dwóch zawodach. W życiu tak się potoczyło, że poszłam na ,,lewo" i wylądowałam gdzieś zupełniej indziej. I teraz budzę się ze snu i chciałabym iść na wymarzoną psychologię. Chociaż przeraża mnie to wszytsko. Dużo osób odradza mi psychologię zaocznie. Podobno to nie ma sensu, bo nie ma możliwości pogodzenia studiów zaocznych z praktykami, a bez praktyk mało który pracodawca po studiach będzie chciał mnie do pracy.