Hospitalizacja, leczenie w przypadku ED - info, doświadczenia.

[funky87]

Napisane przez agniusia17

funky87 dobrze zrozumiałam, teraz jesteś w trakcie leczenia w klinice w Krakowie?

Tak

[agniusia17]

Mogłabyś mi opisać jak tam jest? Dużo osób na oddziale? Jak często sporkania z psychologiem, wypełnianiem wolnego czasu...?

[funky87]

Napisane przez agniusia17

Mogłabyś mi opisać jak tam jest? Dużo osób na oddziale? Jak często sporkania z psychologiem, wypełnianiem wolnego czasu...?

Na oddziale jest obecnie 10 osób, z czego 7 zaburzeniami odżywiania (6 dziewczyn, 1 chłopak), 3 z zaburzeniami nerwicowymi (2 mężczyzn, 1 dziewczyna).
Od pn- śr i w pt jest 1,5 h terapia grupowa, w czwartki jest spotkanie informacyjne z personelem i ordynatorem, na którym dowiadujemy się jaka jest nasza waga, jakie postępy i w której znajdujemy się fazie leczenia.
Dwa razy w tygodniu jest 1,5 h rzeźba rodzinna, średnio raz w tygodniu psycho-rysunek i muzykoterapia. Dużo wolnego czasu, szczególnie po obiedzie.
Wiele spraw, przywilejów, takich jak spacery, wyjścia poza oddział itp określa kontrakt, na którym się jest.

Dużo, ale to bardzo dużo zależy od podejścia pacjenta, jeśli chcesz się leczyć, dać sobie pomóc to jest to właściwe miejsce. Wszystko zależy od Ciebie jak wykorzystasz czas na oddziale, bo można przesiedzieć tu 3 miesiące i nie zrobić nic, to jest Twój czas i Twoje zdrowie!

[Sherrie]

a jakie macie posilki? moglabys podac jeden przykladowy dzien?

[funky87]

Napisane przez Sherrie

a jakie macie posilki? moglabys podac jeden przykladowy dzien?

I przykładowy jadłospis "połówkowy"
śn. 8.15
1 kromka chleba razowego
1/2 kromki chleba pszennego
1 plaster wędliny
1 łyżeczka masła
1 łyżka twarogu, liść sałaty
kawa zbożowa - pół kubka

IIśn 10.30
1 kromka razowego posmarowana masłem
liść sałaty, plaster szynki
jogurt lub zupa mleczna - 1/2

ob. 13.00
2 chochle zupy
1 gałka ziemniaków
pół porcji mięsa
pół porcji surówki
pół kompotu

k: 17.30
1 kromka razowego
1/2 kromki pszennego
masło łyżeczka
kawałek pasztetu, lub 1/2 jajka na twardo
herbata

P: 20.00
jogurt zwykły 150g
1 biszkopt

w sumie ok 1300-1400 kcal
__________________

[Sherrie]

to skromnie... pewnie pozniej bedziecie musialy duzo dojadac... no i nie widzie nutrinkow...
macie 1/2, 3/4 i 1 porcje?

[funky87]

Napisane przez Sherrie

to skromnie... pewnie pozniej bedziecie musialy duzo dojadac... no i nie widzie nutrinkow...
macie 1/2, 3/4 i 1 porcje?

Podkreślam to jest jadłospis "połówkowy" dla osób na kontrakcie bulimicznym, można oczywiście dobierać do całości porcji.
Osoby na kontrakcie A i A-B jedzą całości, w zależności od wagi i fazy leczenia dostają też odżywki.

[agniusia17]

Ja mam pytanie głównie do dziewczyn, które leczyły się w Krakowie na ul. Kopernika. Czy na oddziale dla dorosłych różne typy schorzeń mają takie jakby własne miejsce, czy szpital to szpital- wszyscy w jednym miejscu (np. bulimiczka i schizofrenik). Nie wiem, czy jasno opisałam moje pytanie, ale mam nadzieję, że będziecie wiedzieć o co mi chodzi.

[perditax]

Napisane przez funky87

Tu nie ma reguły, jak rozmawiałam z innymi dziewczynami to każda mówiła co innego. Ja byłam na konsultacji w styczniu tamtego roku, na rozmowie dowiedziałam się, że kwalifikuję się na oddział, jeśli jestem gotowa to mogę zgłosić się na oddziała od razu bo jest miejsce. Oczywiście spanikowałam i powiedziałam że najpierw muszę skończyć studia (sic!) więc dr C. kazał dzwonić jak będę chciała się leczyć i jak zdrowie będzie najważniejsze. Zadzwoniłam w marcu tego roku, akurat były wolne miejsca, kazał przyjechać następnego dnia, ubłagałam dwa dni na załatwienie spraw i jestem. .

Czyli za każdym razem był gotów Cię przyjąć na drugi dzień? Wow, mi powiedział, że najwcześniej za 4 miesiące... więc szukam teraz psychoterapeuty prywatnie, bo chcę jak najszybciej rozpocząć leczenie.

Mam jeszcze pytanie odnośnie terapii na oddziale, piszesz o grupowej, rzeźba, rysunek, muzyka, szmery, bajery itp. a co z indywidualną? Nie ma w ogóle? Przecież to podstawa leczenia ED.
O grupowej na Kopernika czytałam takie opinie:

Jeżeli chodzi o terapię grupową, to niestety nie da się tego nazwać terapią. Przez większą cześć sesji nikt nic nie mówi, zdarza się, że siedzimy w ciszy przez 30 (!!!) minut, po czym ktoś powie „to może ja dziś zacznę”, i wtedy męczy się strasznie, bo tak na prawdę wcale nie chce mówić tego, co zaczął, jednak lepsze to niż umieranie z nudów przez następną godzinę.

Też masz takie wrażenie?

A dr C. w ogóle jeszcze leczy (prowadzi terapię) czy tylko przyjmuje na oddział? Bo wygląda jakby wszyscy byli przez niego przyjmowani a leczony nikt.

[funky87]

Napisane przez agniusia17

Ja mam pytanie głównie do dziewczyn, które leczyły się w Krakowie na ul. Kopernika. Czy na oddziale dla dorosłych różne typy schorzeń mają takie jakby własne miejsce, czy szpital to szpital- wszyscy w jednym miejscu (np. bulimiczka i schizofrenik). Nie wiem, czy jasno opisałam moje pytanie, ale mam nadzieję, że będziecie wiedzieć o co mi chodzi.

Na oddziale Nerwic dla dorosłych przebywają ludzie z zaburzeniami nerwicowymi i zaburzeniami jedzenia, które też poniekąd mają podłoże nerwicowe. Grupa "nerwicowa" ma terapię osobno, pokoje natomiast są mieszane (oczywiście z podziałem na płeć). Na tym oddziale nie ma innych zaburzeń typu schizofrenia etc.

Napisane przez perditax

Czyli za każdym razem był gotów Cię przyjąć na drugi dzień? Wow, mi powiedział, że najwcześniej za 4 miesiące... więc szukam teraz psychoterapeuty prywatnie, bo chcę jak najszybciej rozpocząć leczenie.
Tak się akurat złożyło, że za każdym razem był gotów przyjąć mnie od razu, nie wiem od czego to zależy, coraz bardziej skłaniam się do tezy, że dr C. nie trzyma się ścisłych reguł, ma swoje własne.

Mam jeszcze pytanie odnośnie terapii na oddziale, piszesz o grupowej, rzeźba, rysunek, muzyka, szmery, bajery itp. a co z indywidualną? Nie ma w ogóle? Przecież to podstawa leczenia ED.
O grupowej na Kopernika czytałam takie opinie:
Też masz takie wrażenie?

A dr C. w ogóle jeszcze leczy (prowadzi terapię) czy tylko przyjmuje na oddział? Bo wygląda jakby wszyscy byli przez niego przyjmowani a leczony nikt.

Powiem szczerze to z czym się spotkałam na oddziale bardzo mnie rozczarowało, początkowo byłam nastawiona bardzo pozytywne, myślałam że jestem w najlepszym miejscu w Polsce, jeśli chodzi o leczenie ED. Terapia....hm, nazwałabym to pseudoterapią grupową,bo jak dwoje młodych stażystów, którzy co chwila się zmieniają, przy okazji uczą i zdobywają doświadczenie, ma pomóc osobom chorującym latami na zaburzenia odżywiania. Mnie osobiście spotkał totalny brak zrozumienia z ich strony, nielogiczne komentarze zwrotne, brak jakiejkolwiek próby "rozkręcenia nas", a wszelkie niezadowolenie, wyrażane na forum odbierane było jako forma ataku na terapeutów i terapię.

O terapii indywidualnej nie ma mowy (NFZ), muzykoterapia (45 minut-owa drzemka przy akompaniamencie muzyki), psycho -rysunek (pozostawię bez komentarza), jedyną sensowną formą terapii była tzw. Rzeźba rodzinna, każdy pacjent z założenia miał pracować dwukrotnie po 1,5 h, w praktyce różnie, czasem z braku czasu ograniczało się to do jednorazowej rzeźby.
Jedyny kontakt z dr A.C. miał miejsce podczas czwartkowego spotkania, trwającego 15-20 min. Oczywiście można było iść porozmawiać z nim w każdej chwili, uprzednio rezerwując sobie godzinę spotkania.

Może nie powinnam tego pisać, aby nie zniechęcać innych, ale nie potrafię, bo bardzo, ale to bardzo się rozczarowałam pobytem na oddziale.

[perditax]

Funky, bardzo dziękuję za odpowiedź!
Jestem teraz w takiej sytuacji, że ciągle waham się czy czekać na miejsce czy olać szpital i zacząć indywidualną.
To co piszesz jest dla mnie naprawdę przerażające...
Mam jeszcze trzy pytania:
1)

dwoje młodych stażystów, którzy co chwila się zmieniają

Czyli, że jak? Przychodzisz na terapię w poniedziałek i terapeutami są X i Y, a we wtorek nagle Z i W? Dobrze zrozumiałam? I zaczynasz dla tych nowych od początku czy od środka?
2)

Jedyny kontakt z dr A.C. miał miejsce podczas czwartkowego spotkania, trwającego 15-20 min.

Ale w czasie tego spotkania słyszycie cokolwiek na swój temat? Jakieś informacje zwrotne, cokolwiek? To jest 15-20 min na osobę czy całą grupę?
3)

Oczywiście można było iść porozmawiać z nim w każdej chwili, uprzednio rezerwując sobie godzinę spotkania.

Ale możesz np. porozmawiać o tym, że nie podoba ci się grupowa w takiej formie w jakiej jest i liczyć, że coś się zmieni czy możesz iść porozmawiać o czym? O pogodzie? Tak sobie pójść pogadać dla samego gadania? Coś z tych rozmów wynikało?

Serio, aż nie wiem co myśleć, to co opisujesz brzmi jak parodia leczenia...
Dostałaś przy wyjściu jakiś wypis, zalecenia, cokolwiek?

[cynamonka9]

hej, to i ja się wtrącę do wątku.. zastanawiam się nad szpitalem psychiatrycznym. owszem, głównym powodem są ED, ale ostatnio zauważyłam u siebie inne niepokojące objawy. czytam, że w szpitalu wcale mi nie pomogą i żeby tam nie iść. a ja czasami boję się samej siebie. boję się o swoje życie. czasami chcę rzucić to w cholerę i umrzeć, ale w momentach gdy racjonalnie myślę- chce się leczyć. i nie, nie jest to tylko takie gadanie, że chciałabym nie żyć. przeraża mnie to.
a wy, co myślicie? oddać się w ręce specjalistów, czy są to raczej "specjaliści" i radzić sobie w inny sposób?

[funky87]

Napisane przez perditax

Funky, bardzo dziękuję za odpowiedź!
Jestem teraz w takiej sytuacji, że ciągle waham się czy czekać na miejsce czy olać szpital i zacząć indywidualną.
To co piszesz jest dla mnie naprawdę przerażające...
Mam jeszcze trzy pytania:
1) Czyli, że jak? Przychodzisz na terapię w poniedziałek i terapeutami są X i Y, a we wtorek nagle Z i W? Dobrze zrozumiałam? I zaczynasz dla tych nowych od początku czy od środka?
aż tak często się nie zmieniają, może źle to ujęłam, staże terapeutów trwają zwykle kilka miesięcy, ja osobiście poznałam 5 terapeutów, a grupę prowadzi dwóch. Od siebie dodam, że jestem ogromnie rozczarowana poziomem terapii, przyznam szczerze spodziewałam się czegoś innego, ale być może się nie znam..
2)Ale w czasie tego spotkania słyszycie cokolwiek na swój temat? Jakieś informacje zwrotne, cokolwiek? To jest 15-20 min na osobę czy całą grupę?15-20 min czasu dla wszystkich, w tym czasie dr C. zwracał się po kolei do każdego z nas informując nas o obecnej wadze, BMI, postępach w leczeniu i informował w jakiej jesteśmy fazie, jeśli wszystko szło po ich myśli przechodził do kolejnej osoby, jeśli nie to pytał dlaczego tak, a nie inaczej. Po rundce indywidualnej przychodził czas na omówienie próśb, jakie pisaliśmy rano, czyli np. prośba o przepustkę weekendową, wyjście do kościoła, zmianę diety itp.
3)Ale możesz np. porozmawiać o tym, że nie podoba ci się grupowa w takiej formie w jakiej jest i liczyć, że coś się zmieni czy możesz iść porozmawiać o czym? O pogodzie? Tak sobie pójść pogadać dla samego gadania? Coś z tych rozmów wynikało?

Serio, aż nie wiem co myśleć, to co opisujesz brzmi jak parodia leczenia...
Dostałaś przy wyjściu jakiś wypis, zalecenia, cokolwiek?

Porozmawiać można w każdej chwili, ale odradzałabym krytykowanie metod i sposobów leczenia na oddziale, jest to odbierane jako forma ataku, czy to na oddział, czy też na samą siebie. Jeśli masz potrzebę to idziesz, to nie jest przymus, efekty tych rozmów są różne.

Przy wyjściu dostałam wypis ze standardowym zaleceniem kontynuacji leczenia w poradni zdrowia psychicznego i możliwością podjęcia leczenia za 6 miesięcy w grupie nerwicowej<raczej nie skorzystam>

[perditax]

Ale w czasie tego spotkania słyszycie cokolwiek na swój temat? Jakieś informacje zwrotne, cokolwiek?

wadze, BMI, postępach w leczeniu

Hmm tym razem chyba ja to źle ujęłam, chodziło mi o informacje na twój temat a nie tylko twojej wagi...

Porozmawiać można w każdej chwili, ale odradzałabym krytykowanie metod i sposobów leczenia na oddziale, jest to odbierane jako forma ataku, czy to na oddział, czy też na samą siebie

Znaczy co dokładnie wtedy usłyszałaś, możesz napisać (jeśli nie tu to na PW)?

Podsumowując, sprowadza się do tego, że jeśli pójdę do szpitala to:
- na 3 miesiące rezygnuję z pracy/domu itp.,
- przez te 3 miesiące mam 1,5 h pseudoterapii grupowej 4 x w tygodniu, terapii na której nie mam szans na przepracowanie swoich problemów bo po prostu nie mam z kim tego zrobić,
- przez pozostały czas robię skarpety na drutach czy co tam mi przyjdzie do głowy,
- (zakładając, że grzecznie jem i tyję) co tydzień od dra C. słyszę: "pani X waży pani XY kg" i to jest cała informacja zwrotna jaką dostaję.

Coś pominęłam?

[funky87]

Napisane przez perditax

Hmm tym razem chyba ja to źle ujęłam, chodziło mi o informacje na twój temat a nie tylko twojej wagi...

Znaczy co dokładnie wtedy usłyszałaś, możesz napisać (jeśli nie tu to na PW)?

Podsumowując, sprowadza się do tego, że jeśli pójdę do szpitala to:
- na 3 miesiące rezygnuję z pracy/domu itp.,
- przez te 3 miesiące mam 1,5 h pseudoterapii grupowej 4 x w tygodniu, terapii na której nie mam szans na przepracowanie swoich problemów bo po prostu nie mam z kim tego zrobić,
- przez pozostały czas robię skarpety na drutach czy co tam mi przyjdzie do głowy,można jeszcze układać puzle, rozwiązywać krzyżówki, czytać książki, spać, palić papierosy, rozmawiać z innymi
- (zakładając, że grzecznie jem i tyję) co tydzień od dra C. słyszę: "pani X waży pani XY kg" i to jest cała informacja zwrotna jaką dostaję.

Coś pominęłam?

Mimo całego rozczarowania i niesmaku jaki pozostał po leczeniu w
Krakowie nie żałuję że tam byłam, dzięki temu zdałam sobie sprawę, że jeśli sama sobie nie pomogę to nikt tego nie zrobi, bo ludzie którzy tam byli pomagali nam dlatego że taka była ich praca, robili to co do nich należy. Nie chcę Ci odradzać pobytu w szpitalu, to że mnie nie pomogli, nie oznacza że i Tobie nie pomogą, próbuj.

[romolla]

xxx

[perditax]

...

[CrystalNatasha]

Ja rok temu byłam w szpitalu. Najgorszy okres w moim życiu. Zabrano mnie tam wbrew mojej woli,ale jak już tam byłam to faktycznie myślałam,że może jak tam trochę pobędę to nauczę się jeść normalnie a przed wszystkim ULECZĄ MOJĄ PSYCHIKĘ. Nic z tych rzeczy. Oddział był ogólny,wszyscy wrzuceni do jednego worka. Spotkania z psychiatrą(bo jakby nie patrzeć był to szpital PSYCHIATRYCZNY) odbywały się tylko jakieś 3 razy podczas miesięcznego pobytu!!! Co do jedzenia to tu było najgorzej. Ogólnie myślałam,że jeśli jestem tam,mając anoreksję,to będę miała jakieś inne,zbilansowane posiłki. Pomijając fakt,że żarcie było okropne(mieliśmy katering), to faszerowali mnie pączkami,ciastkami i batonikami. Na śniadanie dawali mi dwie bułki z nutellą(bardzo zdrowe ), za 1,5 znowu wołali na drugie śniadanie typu : pączek,słodka bułka itp. Podwieczorek to samo. Plus dwie kolacje i znowu były dwie bułki z nutellą (czyli razem 4)
Personel był beznadziejny. Zero zasad dobrego wychowania. Darły się na nas naokrągło. Pomijając fakt,że sama babka psycholog/psychiatra czy kim ona tam sobie jest,była opryskliwa i niekulturalna nawet w stosunku do mojej mamy.
Nie zapomnę pierwszego posiłku,podczas którego nie chciałam jeść i usłyszałam od szanownej pani pielęgniarki : "Żryj albo cię podłączymy pod sondę". Koleżankę z pokoju (również z ED) chciały zakuć w pasy
Po kilku dniach znowu przyszła pora na ważenie. Okazało się,że schudłam dwa kilo. No to oczywiście darcie się na mnie,że wyrzucam jedzenie (jak do cholery miałabym to robić,skoro musiałam jeść przy nich i dodatkowo odsiadywać 40 minut po posiłku przy ich recepcji?!) o ćwiczeniach też nie było mowy, bo byliśmy pozamykani jak w klatkach. Mój organizm po długim niejedzeniu po prostu przyspieszył z metabolizmem i tyle.
Ogólnie wydaje mi się,że w szpitalach psychiatrycznym najlepszym sposobem według pielęgniarek jest nafaszerowanie nas psychotropami,żebyśmy się uspokoili. Tak się uspokoiłam,że po dwóch dniach brania leków nie wiedziałam jak się nazywam.
W końcu moja mama się zdenerwowała (mówiąc delikatnie) i wypisała mnie ze szpitala.

Dalej zmagam się z chorobą.

[Sherrie]

gdzie to było??

[CrystalNatasha]

Napisane przez Sherrie

gdzie to było??

Jeśli to pytanie do mnie, to byłam w szpitalu psychiatrycznym w Kielcach

[Bibiannaa]

hej mam pytanie. czy to prawda ze w lodzi przyjmuja z bardzo niskim bmi nawet z waga trzydziestu kilo?

[linnek199]

Napisane przez Bibiannaa

hej mam pytanie. czy to prawda ze w lodzi przyjmuja z bardzo niskim bmi nawet z waga trzydziestu kilo?

W Łodzi przyjmują nawet dziewczyny ważące 20-kilka kilo. W takiej sytuacji wszystko zależy od opinii ich internisty - on decyduje, czy dziewczyna może być leczona na oddziale psychiatrycznym, czy (co w tej sytuacji bardzo prawdopodobne) najpierw musi być dożywiona w szpitalu ogólnym.

Z tego, co się orientuję, oddział teraz się "rozrasta" - jeszcze rok temu było niecałe 10 miejsc, bardzo długie kolejki - sama miałam tam iść, ale kolejka była tak długa, że do momentu telefonu, że jest dla mnie miejsce, zdążyłam już dawno nabrać kilogramów.
W sytuacjach wyjątkowych przyjmowali kogoś na dostawkę, czyli łóżko na korytarzu. Teraz miejsc jest więcej, a jeśli komuś naprawdę zależy, żeby leczyć się właśnie tam - jest kilka miejsc nie na NFZ, pobyt płatny - ale tu zbyt wiele chętnych nie ma, w zeszłym tygodniu na pobycie płatnym była tylko 1 osoba.

Ogólnie, mimo że wiele czasu tam nie spędziłam - jedynie kilka kilkugodzinnych konsultacji - to powiem Ci tak: nie idź tam, jeśli nie jesteś silnie zmotywowana do leczenia. Łódzkie OZO owszem, podbija wagę, jednak z leczeniem u nich kiepsko - terapii praktycznie zero, pani ordynator baaaaardzo specyficzna (przykład: Moja znajoma leżała na oddziale. Nie pomogło jej to, schudła znowu. Rodzice kolejny raz zawieźli ją na oddział. Na powitanie usłyszała od ordynator: "No, M. znowu się spotykamy! To teraz 3 kilo więcej na wyjście sobie życzę, tak po starej znajomości! Dłużej z nami posiedzisz."). Nikogo nie dziwi straszenie otumanieniem lekami czy głośne komentarze pielęgniarek nt. pacjentek (wymienianych z imienia i nazwiska ofc). Dla mnie ten oddział to ostateczność. O wiele lepsze opinie słyszałam o Krakowie czy Sobieskiego w W-wie.

[Bibiannaa]

aktualnie mam sonde w ohojcu ale zamiast yc ja chudne jestem pelnoletnia i sie nie ucze dlatego lodz to dla mnie jedyna mozliwosc bo tam nie wymagaja szkoly. umiem i chce jesc. aktualnie waze trzydziesci kilo i bede wraz z rodzicami blagac o to by mnie tam przyjeli

[linnek199]

Napisane przez Bibiannaa

aktualnie mam sonde w ohojcu ale zamiast yc ja chudne jestem pelnoletnia i sie nie ucze dlatego lodz to dla mnie jedyna mozliwosc bo tam nie wymagaja szkoly. umiem i chce jesc. aktualnie waze trzydziesci kilo i bede wraz z rodzicami blagac o to by mnie tam przyjeli

Tak jak mówię - wagę Ci podbiją, ale na wyleczenie głowy nie licz. Po szpitalu zmykaj na terapię! Z tego, co się orientuję - jest kolejka.
Ale u nich nigdy nic nie wiadomo, zależy od tego, kto będzie Cię konsultował. Może wezmą Cię na dostawkę, może dopiszą "pilne" przy Twoim nazwisku na liście oczekujących. Jednak jeśli Twój stan jest tak ciężki - pewnie nie będziesz długo czekać. No i w ostateczności zostaje ten pobyt płatny - ale to moim zdaniem niezbyt opłacalne, bo warunki jak przy normalnym pobycie, taki sam brak terapii i zajęć, a kasy wołają niemało niestety.

[Bibiannaa]

a nie orientujesz sie jaki jadlospis maja tam teraz? albo mozesz napisac te ktore pamietasz lub wiesz.

[linnek199]

Napisane przez Bibiannaa

a nie orientujesz sie jaki jadlospis maja tam teraz? albo mozesz napisac te ktore pamietasz lub wiesz.

Owszem, wiem mniej-więcej jak wygląda tam jedzenie. Pytanie tylko - po co Ci to? Chcesz tam jechać, żeby się leczyć, czy koncentrować na jedzeniu? Zastanów się, jakie są tak na prawdę Twoje priorytety, motywacja?

[Bibiannaa]

akurat dla mnie to ma znaczenie bo ja lubie jesc tylko mialam zespol niewchlanialnosci po anoreksji dlatego sonda. teraz moge wlaczyc normalne jedzenie i psychoterapie ale oduczylam sie jesc. wiec walory kulinarne tez maja znaczenie

[tapetka22]

linek, szkoda Twojego czasu na panią B.
to osoba ktora juz dawno powinna dostac tu bana

skup sie na sobie, bo Ona nie chce pomocy..

[linnek199]

Napisane przez tapetka22

linek, szkoda Twojego czasu na panią B.
to osoba ktora juz dawno powinna dostac tu bana

skup sie na sobie, bo Ona nie chce pomocy..

W sumie czytając niektóre stare wątki i jej wpisy, odniosłam podobne wrażenie, ale ja już taka jestem, że jak się w danym temacie mogę wypowiedzieć, to to robię. Jeśli ona nie będzie chciała z tego skorzystać, może innym się przyda.

Bibiannaa - a mi się wydaje, że jakbyś lubiła jeść, to byś nie ważyła 30 kilo. Proste - jeśli masz problem z wchłanianiem, to albo Cię najpierw przewiozą na zwykły oddział, albo też sonda. Powiem Ci więcej! Każda odmowa posiłku na oddziale w kilku pierwszych fazach (dopóki nie masz tzw. samokontroli) jest równoznaczna z założeniem sondy. Psychoterapii na oddziale nie ma, tak jak pisałam. No, chyba że w sytuacjach kryzysowych. A na walory kulinarne i delektowanie się smakiem, to moim skromnym zdaniem przyjdzie czas za dobre 20 kilo.

Ogólnie, nie wgłębiając się w szczegóły - standardowe jedzenie szpitalne. 5 posiłków dziennie + odżywki (standardowo 3, Nutridrinki albo Nutrisony - zależy, co akurat kupią , czasem za jakieś "przewinienie" wpada dodatkowa porcja). Skoro chorujesz od tylu lat, to chyba wiesz, czego się spodziewać, raczej kawioru Ci nie będą serwować.

...swoją drogą, nie uważasz, że pisząc w jednym poście "lubię jeść" i "oduczyłam się jeść", zaprzeczasz sama sobie?

[tapetka22]

jak dla mnie panna B ma rozdwojenie jazni..:/