Wciąż czuję się gorsza od innych, jak się tego pozbyć?

[sweetish]

...chciałabym się tego pozbyć, ciągłego porównywania się do innych. Mogę zrobić wszystko, ładnie się ubrać, wymalować, schudnąć ale to nic nie daje. WIdzę kogoś ładnie ubranego, szczuplejszego, o ładniejszym uśmiechu i koniec. Czuję się jak ostatni paszczur. Myślałam, że jak coś w sobie zmienie to będzie inaczej, a tu nic.
Jak pracować nad swoją psychiką, by wrócić do normy, bym miała o sobie dobre zdanie?
To naprawde trudne...i dla mnie i dla mojego związku bo wciaz pytam: ładna? pewnie ci sie podoba...
To meczace, wiem. Czasem chcialabym zniknac, tak po prostu...bo wiem, że zadreczam innych. Nie ufam, gdy np partner mowi mi, ze ta czy tamta laska mu się nie podoba. Przeciez żyje, widzi wiec musi dostrzegac to, ze ktoś ma ładne nogi, że ktoś jest kuso ubrany itd... Niby zawsze to krytykuje, ze to brak szacunku do siebie, ze sobie laska robi sama opinie takim strojem, ze nie jest naturalna..
pytam: a jaka ja jestem? slyszę: normalna kochanie. I dla mnie to słowo NORMALNA oznacza beznadziejna, przecietna... chcialabym tak przyciagac uwage innych (ale pozytywnie) i tego mi bardzo brakuje

To juz nie pierwszy raz gdy mam taki problem. Teraz chyba najbardziej swiadomie to dostrzegam bo widze, ze wiele moich znajomosci sie konczy bo np ciagle chce byc na 1 miejscu, byc dostrzegana, doceniana, niemalże uwielbiana. Kiedys tak bylo, bylam w centrum zainteresowania (w czasach szkolnych), umialam sie bawic, nie porownywalam sie jakos przesadnie do innych... Dopiero gdy ktos publicznie obrazil mnie oceniajac w dosc chamski sposob moj wyglad wszystko sie zmienilo.

Jestem osoba przecietna, z nadwagą,w dzieciństwie ciągle mi to wytykano, porównywano do innych. Teraz tez tak jest, a jesli nie, to ja i tak pamietam doskonale, kto co kiedy mi powiedzial na temat mojego wygladu. To boli nieustannie i żal w sercu jest.

---------- Dopisano o 11:05 ---------- Poprzedni post napisano o 09:54 ----------

szkoda, że tak wiele odsłon wątku, a ani słowa pomocy..

[bunia_]

Hej, w życiu wygląd nie jest najważniejszy. Myślę, że powinnaś udać się do psychologa. Porozmawiać na ten temat i ustalić jakiś system wartości. Jeśli twój partner Cię kocha to powinnaś mu uwierzyć, że kocha Cię za to jaka jesteś. Jeśli podobała by mu sie długonoga, czy inna super ubrana to nie byłby z tobą tylko zabiegał o względy innych. Musisz uwierzyć w siebie. Każdy ma w sobie piękno i coś czego nie ma nikt inny. A to, że nie wszyscy to dostrzegają... Nie przejmuj się.

[tamistra]

Napisane przez sweetish

...chciałabym się tego pozbyć, ciągłego porównywania się do innych. Mogę zrobić wszystko, ładnie się ubrać, wymalować, schudnąć ale to nic nie daje. WIdzę kogoś ładnie ubranego, szczuplejszego, o ładniejszym uśmiechu i koniec. Czuję się jak ostatni paszczur. Myślałam, że jak coś w sobie zmienie to będzie inaczej, a tu nic.
Jak pracować nad swoją psychiką, by wrócić do normy, bym miała o sobie dobre zdanie?
To naprawde trudne...i dla mnie i dla mojego związku bo wciaz pytam: ładna? pewnie ci sie podoba...
To meczace, wiem. Czasem chcialabym zniknac, tak po prostu...bo wiem, że zadreczam innych. Nie ufam, gdy np partner mowi mi, ze ta czy tamta laska mu się nie podoba. Przeciez żyje, widzi wiec musi dostrzegac to, ze ktoś ma ładne nogi, że ktoś jest kuso ubrany itd... Niby zawsze to krytykuje, ze to brak szacunku do siebie, ze sobie laska robi sama opinie takim strojem, ze nie jest naturalna..
pytam: a jaka ja jestem? slyszę: normalna kochanie. I dla mnie to słowo NORMALNA oznacza beznadziejna, przecietna... chcialabym tak przyciagac uwage innych (ale pozytywnie) i tego mi bardzo brakuje

To juz nie pierwszy raz gdy mam taki problem. Teraz chyba najbardziej swiadomie to dostrzegam bo widze, ze wiele moich znajomosci sie konczy bo np ciagle chce byc na 1 miejscu, byc dostrzegana, doceniana, niemalże uwielbiana. Kiedys tak bylo, bylam w centrum zainteresowania (w czasach szkolnych), umialam sie bawic, nie porownywalam sie jakos przesadnie do innych... Dopiero gdy ktos publicznie obrazil mnie oceniajac w dosc chamski sposob moj wyglad wszystko sie zmienilo.

Jestem osoba przecietna, z nadwagą,w dzieciństwie ciągle mi to wytykano, porównywano do innych. Teraz tez tak jest, a jesli nie, to ja i tak pamietam doskonale, kto co kiedy mi powiedzial na temat mojego wygladu. To boli nieustannie i żal w sercu jest.

---------- Dopisano o 11:05 ---------- Poprzedni post napisano o 09:54 ----------

szkoda, że tak wiele odsłon wątku, a ani słowa pomocy..

Spójrz na swój podpis - i powiedz, czy nie jest on idealnie dopasowany do Twojej sytuacji?
Moim zdaniem, jeśli masz kompleksy, nie wierzysz w siebie i nie podobasz się sobie, to nic tu się nie zmieni, jeśli sama tego nie zmienisz. To tkwi w Twoim nastawieniu do samej siebie - spójrz na siebie w lustrze i powiedz sobie rano, że dobrze wyglądasz. Wypisz to, co w sobie lubisz. Pielęgnuj zalety i niweluj wady. Jeśli czujesz się "grubo" - poćwicz, pobiegaj, pojeździj na rowerze (teraz jest na to szał) - i przekonaj się jaką to daje satysfakcję. Będziesz się lepiej czuła. Mówisz, że próbowałaś - ale dlaczego nic to nie dało? Nie schudłaś? Czy schudłaś, ale nadal czujesz się źle?
I przestań się porównywać do innych. Na tym etapie to wręcz niezdrowe... Nie doszukuj się w odpowiedzi TŻta kłamstwa - może on naprawdę nie widzi nic super w chodzącym szkielecie w mini i dekolcie do pasa? Pomyśl, czy dał Ci dotąd powód, byś mogła myśleć, że jesteś nieatrakcyjna? Czy ostentacyjnie odwraca się za przechodzącymi laskami? Komentuje "aaale nogi!" / "aaale cycki!" ?
Doceń siebie i zamiast wypatrywać na ulicy atrakcyjnych kobiet, pocałuj swojego TŻ i UŚMIECHNIJ SIĘ!

[evelynaa]

Może powinnaś wybrać się do psychologa? Widać, że ciąży na Tobie ta trauma oceny i nie potrafisz poza nią wyjść.
Należy pamiętać, że ludzie w chwilach złości, czy zazdrości, czy czegokolwiek innego wyolbrzymiają lub plotą trzy po trzy, żeby tylko dobić. Spójrz w lustro i odpowiedz sobie na pytanie jaka jesteś. Bo jeśli kiedyś się akceptowałaś i podobałaś się sobie, to teraz nie powinno być tak źle. Wiadomo, że są ładni i ładniejsi, ale co z tego? Zawsze tak będzie, a chodzi o to żeby dobrze się czuć w swojej skórze. Masz chłopaka, czyli wiedz, że dla niego jesteś najpiękniejszą dziewczyną na świecie. Dostrzeż w sobie mocne strony i nie daj się złamać byle gnojom, którzy nie są warci Twojej uwagi, chociażby przez to, jak traktują innych. Założę się, że idealni nie są. A propos wychodzenia na ulicę i porównywania się do ludzi. Spróbuj na nich nie patrzeć, czuj się tak, jak wtedy gdy wychodzisz z domu, czyli dobrze. Bo ktoś może mieć ładniejszy uśmiech, zęby czy figurę, ale nie ma ładniejszego nosa, oczu i czegokolwiek, chociażby powabu w chodzie. W czymś są oni lepsi, a w czymś Ty. I nie analizuj tyle

[nursii]

Mam bardzo podobny problem do Twojego, mam momenty lepsze i gorsze, ale ostatnio się"pogorszyło", czuję się ze sobą okropnie i to nie chodzi nawet o sam wygląda, ale także moją osobowość, która mi się nie podoba. Swojego wyglądu nigdy nie mogłam zaakceptować, w szkole podstawowej i gimnazjum czułam się jak najgorszy pasztet, porównywałam się do każdej koleżanki i przy każdej czułam się brzydka i do tego głupia. Później w liceum było trochę lepiej, pierwsze lata studiów też"jakoś", tego lata znowu poczułam, że nienawidzę siebie i wszystko mi w sobie przeszkadza.
Myślę, że jeżeli kogoś przez bardzo długi czas męczą takie problemy trzeba po prostu udać się do jakiegoś psychologa i popracować nad tym. Jeżeli sama nie jesteś w stanie ogarnąć się, doprowadzić do"normalnego stanu" idź do psychologa. Ja od jakiegoś czasu próbuję sama dojść ze sobą do ładu, zaakceptować siebie, przede wszystkim swój wygląd, zaakceptować to, jaka jestem, podkreślić to co jest we mnie ładne, dobre, a nie starać się wszystko zmieniać na siłę, żeby było inne, "takie jak u innych dziewczyn"... zaczęłam od swoich włosów, zrobiłam nową fryzurę, której głównym celem było podkreślenie tego, jakie moje włosy są naturalnie, czyli bardzo kręcone, chcę to zaakceptować i polubić, a nie na siłę za wszelką cenę zmieniać czy chować. I tak małymi krokami chciałabym zaakceptować w sobie inne rzeczy.
W październiku, kiedy zacznie się rok akademicki chcę zacząć pracować nad swoją osobowością, tzn. stać się bardziej otwarta na ludzi, bardziej wyrozumiałą dla nich, zauważać ich pozytywne cechy a nie tylko skupiać się na wadach i denerwować się nimi. Chciałabym w końcu nie przejmować się tak wszystkim, każdym małym drobiazgiem...
Mam nadzieję, że poradzę sobie sama, a jeśli nie, wybiorę się do psychologa bo nie chcę całego życia spędzić na narzekaniu...

[sweetish]

Dziękuję! tyle ciepłych słow...

poważnie zastanawiam się nad psychologiem i dziś w trakcie przegladania opinii o nich w sieci trafilam na swego rodzaju diagnozę mnie....
osobowość paranoiczna...Tak, taka właśnie jestem Ponoć podstawą jest zrozumienie, co robimy źle, w jaki sposób krzywdzimy innych... Wydaje mi się, że dziś, jak nigdy wcześniej, widzę, jakie błędy popełniam i do czego mogą doprowadzić.

[psotka8]

Kochana, diagnoze przez internet mozna o kant tylka potluc. A i to w najlepszym wypadku. W dodatku autodiagnoze, ktora robi sobie osoba majaca problem a akceptacja samej siebie.
Prawda jest taka, ze nikt z zewnatrz nie jest w stanie przekonac Cie o Twojej wartosci. Musisz sama do tego dojsc. Tak jak napisaly dziewczyny, polecam wizyte u psychologa. DOBREGO psychologa. I o takim mozesz poszukac opinii na internecie. Rozmowa z kims, kto zna sie na ludzkiej psychice i pomoze Ci 'przepracowac' Twoje podejscie do siebie jest najlepszym wyjsciem. Kolezanka, chlopak czy ktos inny raczej nie da rady Ci pomoc, skoro masz tak duze problemy z zaakceptowaniem siebie. A psycholog powinien byc w stanie Ci pomoc. Pamietaj tez, ze on nie rozwiaze Twoich problemow, tylko pomoze Tobie samej jej rozwiazac.
A na pocieszenie - mialam kiedys podobne zdanie o sobie, chociaz moze nie az tak bardzo. Ale powoli doszlam ze soba do ladu. Jasne, mam dni kiedy nic mi sie w sobie nie podoba, ale sporadycznie. Kazdy czasem lapie dolek
I naprawde, poszukaj pomocy. Nie warto marnowac zycia na zadreczanie sie. Za oknem jest caly wielki swiat, ktory tylko czeka na Ciebie. Trzymaj sie, powodzenia i daj znac czy szukasz psychologa i jak idzie. A za jakis czas znowu zaloz watek i pochwal sie, bo ufam, ze Ci sie uda

[sweetish]

Napisane przez psotka8

Kochana, diagnoze przez internet mozna o kant tylka potluc. A i to w najlepszym wypadku. W dodatku autodiagnoze, ktora robi sobie osoba majaca problem a akceptacja samej siebie.
Prawda jest taka, ze nikt z zewnatrz nie jest w stanie przekonac Cie o Twojej wartosci. Musisz sama do tego dojsc. Tak jak napisaly dziewczyny, polecam wizyte u psychologa. DOBREGO psychologa. I o takim mozesz poszukac opinii na internecie. Rozmowa z kims, kto zna sie na ludzkiej psychice i pomoze Ci 'przepracowac' Twoje podejscie do siebie jest najlepszym wyjsciem. Kolezanka, chlopak czy ktos inny raczej nie da rady Ci pomoc, skoro masz tak duze problemy z zaakceptowaniem siebie. A psycholog powinien byc w stanie Ci pomoc. Pamietaj tez, ze on nie rozwiaze Twoich problemow, tylko pomoze Tobie samej jej rozwiazac.
A na pocieszenie - mialam kiedys podobne zdanie o sobie, chociaz moze nie az tak bardzo. Ale powoli doszlam ze soba do ladu. Jasne, mam dni kiedy nic mi sie w sobie nie podoba, ale sporadycznie. Kazdy czasem lapie dolek
I naprawde, poszukaj pomocy. Nie warto marnowac zycia na zadreczanie sie. Za oknem jest caly wielki swiat, ktory tylko czeka na Ciebie. Trzymaj sie, powodzenia i daj znac czy szukasz psychologa i jak idzie. A za jakis czas znowu zaloz watek i pochwal sie, bo ufam, ze Ci sie uda

Sama sobie pomogłaś?

jeśli tak, to w jaki sposób?

[Clemence]

Ja Cie rozumiem.
Mamy nieproste czasy.Wszedzie czai sie zdrada, odrzucenie, chęć pokazania jakim ktoś jest bossem,szczegolnie na tyłku innej osoby.
Jakos trzeba to wwszystko przetrwać,ale nie ma chyba złotej rady.
Na pewno nie warto być ponad miare wyszczekanym ani odwrotnie-dac siebie robic w trąbę.
Ale o tez trzeba wyczuc co i jak..wcale nie takie proste to wszystko..

[8dffddb6e628bfb98112858ba516cbd40bf27d07_5e28e2031c1d9]

Staraj się tym nie zadręczać. Czasem tak jest, że widzi się kogoś ładnego i się myśli, że też chciałoby się podobnie wyglądać. Masz chłopaka, podobasz się mu właśnie Ty, a nie te wszystkie ładne dziewczyny. Masz na pewno sporo zalet, więc zacznij je eksponować, pokazywać. Ciesz się z tego co masz. Jeśli zmienisz swoje nastawienie i zaakceptujesz siebie to i inni zauważą te zmiany i zaczną Cię akceptować. Trzeba zacząć od siebie samej. Powodzenia.

[mmonique]

Wiesz, mam podobnie od jakiegoś czasu, ciągle porównuję się z innymi i czuję, że wypadam gorzej w tym zestawieniu ale staram się z tym walczyć, trzeba ogromnej determinacji żeby zmienić swoje myślenie,
lecz nie jest to oczywiście niemożliwe.
Dołuję się tym bardziej, kiedy widzę jak mój chłopak przegląda w internecie różne ładne dziewczyny ale staram się też panować nad zazdrością i sama nie wywoływać konfliktów z powodu moich kompleksów.
Prawda jest taka, że nie zmienisz swojego wyglądu diametralnie,
możesz oczywiście schudnąć, poruszać się, tylko dla siebie,
co naprawdę pozytywnie wpływa na samopoczucie i samoocenę, pewnie przez te endorfiny
Myślę, że zamiast skupiać się na rzeczach, których nie możemy zmienić,
lepiej skoncentrować swoją uwagę na czymś, nad czym możemy pracować, a więc swój intelekt, rozwój duchowy, nastawienie etc.. na to mamy wpływ.

I przede wszystkim- jednak jak pomyślę, co mam, a co jest tak naprawdę najważniejsze- a więc zdrowie, bezpieczeństwo itp., gdzie ludzie na świecie przeżywają problemy, nie mówiąc o wojnach, skrajnej biedzie, głodzie itd., to jestem wdzięczna za to co mam.

Może warto po prostu złapać trochę dystansu i skupić się na docenieniu swojej sytuacji,
spojrzeć na siebie trochę przychylniej i zaakceptować,
a początek po prostu uśmiechnąć się do siebie w lustrze

[nadijka]

Najłatwiej by było poradzić, żebyś po prostu wyluzowała, ale zdaję sobie sprawę, że w stanie, w jakim jesteś to pewnie wydaje się niemal nieosiągalne Na początek zajmij się sobą - masz kompleksy związane z nadwagą, zacznij ćwiczyć. Tylko ważna rzecz: nie zniechęcaj się od razu, bo efekty nie pojawią się szybko, szczególnie, jeśli masz sporą nadwagę. Poszukaj formy sportu, która najbardziej by Ci odpowiadała. Ze swojej strony polecam pilates, rozciągniesz i wzmocnisz mięśnie, a nie będą to zbyt forsowne ćwiczenia na początek.
Dla mnie przyjemnie jest popatrzeć na jakąś ładną i zadbaną osobę, nie ważne, czy to kobieta, czy mężczyzna, stary, czy młody, po prostu pozytywnie działa to na moje poczucie estetyki Jeśli facet naprawdę Cię kocha, myśli o innych dokładnie na tej samej zasadzie, takiego "patrzenia na ładny obrazek". Zobaczy, wzbudzi pozytywne lub negatywne odczucia i wyleci z głowy.
Nie martw się, spróbuj opanować trochę emocje i jeśli czujesz, że Ci to potrzebne, poszukaj dobrego psychologa.

[835313362e9486e3c9442f08647b1f88dd16e422_65652de798c50]

Też tak mam, nie tylko z wyglądem, ale i z charakterem. Owszem bywają lepsze i gorsze dni, ale w sumie niezależnie od dnia wydaje mi się, że jestem niewystarczająco dobra
Jedyne, co mogę polecić to skupianie się na tych "plusach". I staranie się nauczyć śmiać z rzeczywistych wad.

[psotka8]

Napisane przez sweetish

Sama sobie pomogłaś?

jeśli tak, to w jaki sposób?

Nie wiem do konca jak to wyjasnic, ale byla to walka dzien po dniu. Tylko wez pod uwage, ze ja nie mialam tak zanizonej samooceny jak Ty (tak mi sie wydaje przynajmniej). Przede wszystkim staralam sie zmuszac do spotkan z ludzmi, bo z racji niskiej samooceny na to tez niespecjalnie mialam ochote. Przeczytalam mnostwo ksiazek o samodoskonaleniu i akceptacji. Codziennie wmawialam sobie, ze jestem inteligentna, ladna i zabawna. Co rano stalam przed lustrem i powtarzalam to sobie. Po czasie coraz latwiej bylo w to uwierzyc. Ciagle staralam sie analizowac dlaczego tak na siebie patrze i sama siebie krytykowalam za wymyslanie idiotyzmow. Bo teraz moge juz stwierdzic ze wiekszosc z tego co o sobie myslalam bylo idiotyzmami. Staralam sie szukac czegos, co mnie zainteresuje. Staralam sie cwiczyc (chociaz nie zeby schudnac) bo endorfiny po wysilku dzialaly cuda. Czasem jak nachodzily mnie czarne mysli zaczynalam chocby sprzatac, az nie bede wykonczona. Wtedy czlowiekowi nie chce sie kombinowac i wymyslac glupot. Zrobilam liste rzeczy, ktore mi sie we mnie podobaja i sukcesywnie ja wydluzalam. Nigdy nie robilam listy rzeczy, ktorych nie lubie.
Moze male kroki, ale po czasie naprawde daly bardzo duzo i moge stwierdzic, ze na dzien dzisiejszy lubie siebie. Jasne, sa dziewczyny ladniejsze ode mnie, zgrabniejsze, madrzejsze ale co z tego? Gorsze tez sa, ale ja siebie lubie i czuje sie ze soba bardzo dobrze.