Powiedz to tutaj, część. 21

[skyblue]

Mieszkanie ogarnięte, generalny porządek w pokoju zrobiony. Właścicielka powinna nam na kolanach dziękować, że utrzymujemy to mieszkanie w jako takim ładzie. Gdyby nie my już dawno zaszłoby pleśnią i grzybem.
Nie chcę już tu mieszkać. Nienawidzę moich współlokatorów. Byle do lipca.

[forsvinn]

Dobrze sobie dzisiaj radzę. W spiżarni moje ulubione ciasteczka, w lodówce ciasto, w drugiej lodówce Pepsi i u babci Tiger - serio, serio - a ja rano zjadłam jajeczniczkę z bułką grahamką, potem dwa pomarańcze i na obiad przed chwilą fileta pieczonego w papierku z makaronem razowym i warzywkami. Umyłam na kolanach cały dom, posprzątałam wszystko, poodkurzałam, godzinę myłam łazienkę w tym chyba 40 minut kabinę prysznicową od środka, brrr, ale tam było syfu. Nie podejrzewałabym, że z kafelków w prysznicu szmata będzie cała czarna.

Wieczorem poćwiczyć, potem imprezka i dzień można zaliczyć do wyjątkowo udanych.

Jaka to jest różnica, gdy trzymam dietę. Dobrze się czuję, nie mam wiecznie wyrzutów sumienia, czuję się taka spełniona... Serio.

[Silence_]

[1=52226a6b84e10414ec85695 991496d596c4cbe57_65555ba 93c74a;45999909]Nie ma jak to obudzić sie obok szalonego Tż
'Baby, you have little feather in your hair, I THINK YOU ARE TURNING INTO EASTER CHICKEN!' no dzieki


Głupol [/QUOTE]






Uwielbiam Ciebie w tych trampeczkach/martensach. Ciasteczko

[sudenly]

2 pary butów, bluzka, wizyta w drogerii i od razu portfel lżejszy

[BeforeIForget]

Umyłam okno. Łojezusmaria, teraz mi przynajmniej światło jakieś do pokoju wpada


Chyba się dziś nie opanuję jak Cię zobaczę

[bujdanaresorach]

Napisane przez Kotalka

Przeprowadziłaś się z Wrocławia do Warszawy, prawda? Planuję zrobić to samo głównie ze względów zawodowych, w mojej firmie coraz częściej na to nalegają. Jednak ciągle brakuje mi odwagi. Tutaj spędziłam swoje najlepsze lata, tutaj mam przyjaciół, znam każdy kąt. Boję się zaczynać wszystko od nowa, a jednocześnie wcale nie czuję się tu szczęśliwa i sama nie wiem o co mi chodzi.
A jak to było w Twoim przypadku? Poznałaś w nowym miejscu kogoś bliskiego (poza TŻ oczywiście)? Czujesz się tam jak u siebie?

TŻ poznałam we Wrocławiu. Przyjechał z Warszawy na kilka dni, bo firma, w której zaczynałam pracę otwierała nowy sklep. Od razu między nami zaiskrzyło. To była szybka decyzja, oboje wiedzieliśmy, że chcemy ze sobą zamieszkać. Jestem pewna, że gdybyśmy się nie poznali, nie zdecydowałabym się na przeprowadzkę, zabrakłoby mi odwagi. Poza TŻ nie mam nikogo. Z ludźmi w pracy nie chcę mieć zażyłych kontaktów, drażnią mnie, wolę utrzymywać z nimi tylko kontakty służbowe. Po mojej przeprowadzce, okazało się, że do Warszawy przeniosło się kilka osób, z którymi studiowałam. Ale to też nie są bliskie znajomości. Poznałam znajomych TŻ. I tyle. Utrzymuję stały kontakt z byłą współlokatorką z Wrocławia. Nie mam tu przyjaciół, zresztą nigdy nie miałam.
Lubię Warszawę. Czuję się tutaj dobrze, wbrew temu co przewidywali życzliwi. Nie wyobrażam sobie, że miałabym się cofnąć i wrócić do Wrocławia. Tamten rozdział już za mną. Najgorsze jest to, że jestem tutaj i nie wykorzystuję tego co mogę mieć. Nie robię nic, a jak już się zmobilizuję to jest to chwilowe...

[Kotalka]

Napisane przez bujdanaresorach

TŻ poznałam we Wrocławiu. Przyjechał z Warszawy na kilka dni, bo firma, w której zaczynałam pracę otwierała nowy sklep. Od razu między nami zaiskrzyło. To była szybka decyzja, oboje wiedzieliśmy, że chcemy ze sobą zamieszkać. Jestem pewna, że gdybyśmy się nie poznali, nie zdecydowałabym się na przeprowadzkę, zabrakłoby mi odwagi. Poza TŻ nie mam nikogo. Z ludźmi w pracy nie chcę mieć zażyłych kontaktów, drażnią mnie, wolę utrzymywać z nimi tylko kontakty służbowe. Po mojej przeprowadzce, okazało się, że do Warszawy przeniosło się kilka osób, z którymi studiowałam. Ale to też nie są bliskie znajomości. Poznałam znajomych TŻ. I tyle. Utrzymuję stały kontakt z byłą współlokatorką z Wrocławia. Nie mam tu przyjaciół, zresztą nigdy nie miałam.
Lubię Warszawę. Czuję się tutaj dobrze, wbrew temu co przewidywali życzliwi. Nie wyobrażam sobie, że miałabym się cofnąć i wrócić do Wrocławia. Tamten rozdział już za mną. Najgorsze jest to, że jestem tutaj i nie wykorzystuję tego co mogę mieć. Nie robię nic, a jak już się zmobilizuję to jest to chwilowe...

Też mam problem z motywacją do działania. Miewam lepsze dni, wtedy robię sobie plan i obiecuję, że koniec z marnowaniem czasu na seriale i użalanie się nad sobą, a później i tak wszystko wraca do smutnej normy Gdyby nie praca i studia to pewnie całkiem bym się rozkleiła. Chciałabym coś zmienić i czuję, że ta przeprowadzka to byłby dobry pomysł, ale nie w takim stanie w jakim jestem obecnie. W wolne dni przerasta mnie nawet wstanie z łóżka, a co dopiero organizowanie sobie życia w nowym miejscu...

[monilkaa]

Poszłam na imprezę, nie wiedziałam, że też będziesz. Nie wypiłam nawet grama alkoholu, żeby móc nad sobą panować, a i tak skończyłam w kuchni...całując się z Tobą. Nie potrafię się od Ciebie uwolnić. To żałosne Monika...

[forsvinn]

DZIEWCZYNY, ćwiczyła któraś z Was 30 days shred i może się pochwalić wynikami? Szukałam na necie, na forach, podają tam różne dane, ale te cm są naprawdę bardzo różne Chodzi mi o działanie typowo spalające tkankę tłuszczową, interesują mnie cm i ewentualne kg.

[Paszczurek666]

Kosmetyczka, fryzjer, zakupy. Taka zmęczona jestem
Moussaka wstawiona. Może jakieś ciasto upiekę?

Mój pies to brudas Łebek sobie wysmarowała na czarno, bo zaglądała do kominka

[stupify]

Zimny guinness, muzyka, swieże powietrze... kurde nie jest tak źle.
Jest dobrze. Jeszcze papierosek by sie przydał.

[adziorek1990]

Ostatnio jestem nie do życia. Nie mam na nic weny. Nawet na pisanie tutaj.

[stupify]

Napisane przez adziorek1990

Ostatnio jestem nie do życia. Nie mam na nic weny. Nawet na pisanie tutaj.

Ja też. Wpadam tu tylko żeby ponarzekać i poczytać co u Was. Narzekanie zawsze spoko

[bujdanaresorach]

Napisane przez Kotalka

Też mam problem z motywacją do działania. Miewam lepsze dni, wtedy robię sobie plan i obiecuję, że koniec z marnowaniem czasu na seriale i użalanie się nad sobą, a później i tak wszystko wraca do smutnej normy Gdyby nie praca i studia to pewnie całkiem bym się rozkleiła. Chciałabym coś zmienić i czuję, że ta przeprowadzka to byłby dobry pomysł, ale nie w takim stanie w jakim jestem obecnie. W wolne dni przerasta mnie nawet wstanie z łóżka, a co dopiero organizowanie sobie życia w nowym miejscu...

U mnie to samo. Nawet z pracy nie jestem zadowolona, bo doskonale wiem, że to nie to, czym chciałabym się zajmować. I tak mogę wymieniać, wymieniać... A samo nic się nie zmieni...
Twoje ostatnie zdanie - mogę się pod tym podpisać.

Napisane przez monilkaa

Poszłam na imprezę, nie wiedziałam, że też będziesz. Nie wypiłam nawet grama alkoholu, żeby móc nad sobą panować, a i tak skończyłam w kuchni...całując się z Tobą. Nie potrafię się od Ciebie uwolnić. To żałosne Monika...

Potrafisz. Tylko jeszcze nie jesteś pewna, czy chcesz. I tu cały problem.
Mała, wiem w czym siedzisz, ze mną było podobnie i też ciągle było "nie możemy się spotykać", a później on mnie zabierał na wino w plenerze i kończyło się u mnie w łóżku. Tylko, że wtedy zachowywałam się trochę jak ten gość od Ciebie - niby chciałam, niby nie, sama nie mogłam zdecydować, czego chcę, choć gdzieś głęboko w sobie wiedziałam, że nic z tego znów nie będzie, a robiłam to, bo jeszcze nie do końca przetrawiłam nasze rozstanie/brakowało mi kogoś/potrzebowałam ciepła.
Przy okazji Twoich postów przypomniałam sobie o sytuacji sprzed kilku lat, gdy zakochałam się w kumplu ze studiów. Rozkosznie sobie romansowaliśmy, włóczyliśmy się po nocach trzymając się za ręce, wiele razy on u mnie sypiał, były pieszczoty... Magia prysła, gdy zdecydowałam się pogadać z nim o tym co między nami. I rozminęliśmy się w oczekiwaniach totalnie, jemu zależało na zabawie i mojej fizyczności, mnie zależało na nim, na "uczuciu". A tu bach, obuchem w łeb i koniec złudzeń.
I też musieliśmy się widywać na zajęciach, w tej samej grupie. Miałam ochotę uciec, gdzie pieprz rośnie. Minęło kilka miesięcy zanim zaczęliśmy ze sobą normalnie rozmawiać. I wiesz co? Przeprosił mnie za to. Przeprosił w czerwcu zeszłego roku, a od sytuacji minęły ponad 2 lata.
Nie masz wyjścia. Musisz to zakończyć. Bo to będzie się wlokło i wlokło...
A ból będzie większy.

[Ann221]

Sytuacja rodem z serialu. Myślałam że to wszystko było wielkim nieporozumieniem, a dzisiaj mi wyjeżdżasz z takim tekstem. Pół czwartku i cały piątek miałam mętlik w głowie i czułam się jak przejechana walcem. Dzisiaj wszystko obróciło się o 180 stopni. Jak to się dalej potoczy ? Czas pokaże.

[Olvnia]

Wiem,że czasem tak strasznie trudno jest ze mną wytrzymać,jesteście kochane,uwielbiam nasze wypady,uwielbiam się z Wami śmiać. Tyle nauki,jak to ogarnąć?

[sudenly]

Ej, facet, w kulki sobie lecisz?

[stupify]

Fajnych mam znajomych. Naprawde. Szkoda że tacy starzy wszyscy jesteśmy. No i nieogarnięci tak samo jak wtedy gdy kończyliśmy 18ście.

[bujdanaresorach]

O mamuńciu, ale mi dzisiaj niedobrze.

[monilkaa]

Napisane przez bujdanaresorach

Potrafisz. Tylko jeszcze nie jesteś pewna, czy chcesz. I tu cały problem.
Mała, wiem w czym siedzisz, ze mną było podobnie i też ciągle było "nie możemy się spotykać", a później on mnie zabierał na wino w plenerze i kończyło się u mnie w łóżku. Tylko, że wtedy zachowywałam się trochę jak ten gość od Ciebie - niby chciałam, niby nie, sama nie mogłam zdecydować, czego chcę, choć gdzieś głęboko w sobie wiedziałam, że nic z tego znów nie będzie, a robiłam to, bo jeszcze nie do końca przetrawiłam nasze rozstanie/brakowało mi kogoś/potrzebowałam ciepła.
Przy okazji Twoich postów przypomniałam sobie o sytuacji sprzed kilku lat, gdy zakochałam się w kumplu ze studiów. Rozkosznie sobie romansowaliśmy, włóczyliśmy się po nocach trzymając się za ręce, wiele razy on u mnie sypiał, były pieszczoty... Magia prysła, gdy zdecydowałam się pogadać z nim o tym co między nami. I rozminęliśmy się w oczekiwaniach totalnie, jemu zależało na zabawie i mojej fizyczności, mnie zależało na nim, na "uczuciu". A tu bach, obuchem w łeb i koniec złudzeń.
I też musieliśmy się widywać na zajęciach, w tej samej grupie. Miałam ochotę uciec, gdzie pieprz rośnie. Minęło kilka miesięcy zanim zaczęliśmy ze sobą normalnie rozmawiać. I wiesz co? Przeprosił mnie za to. Przeprosił w czerwcu zeszłego roku, a od sytuacji minęły ponad 2 lata.
Nie masz wyjścia. Musisz to zakończyć. Bo to będzie się wlokło i wlokło...
A ból będzie większy.

Wiesz, ja chcę, serio chcę. Doskonale zdaję sobie sprawę z tego, że nigdy nie będziemy potrafili stworzyć normalnej, zdrowej relacji. On nie do końca wyleczył się z poprzedniego związku, ze swoją ex utrzymują zażyłe kontakty, bo znają się od dzieciaka, mają paczkę znajomych. Wprost powiedział, że nie jest gotowy na związek. Zresztą, to kiepski materiał na faceta. Mieliśmy prawie miesiąc "przerwy", spotykaliśmy się tylko przypadkiem gdzieś na uczelni. Całkiem dobrze to znosiłam, ale ciągle gdzieś był w mojej głowie. Powiedział mi wczoraj, że bardzo, bardzo mnie lubi, przy czym miał smutną minę. Zapytałam czy to powód do smutku, odpowiedział, że tak, bo gdyby lubił mniej, to by się tak bardzo nie bał.
Kompletnie go nie rozumiem. Daje mi masę skrajnych znaków. Chwyta mnie za rękę, a potem ją wypuszcza jak oparzony. Wczoraj mnie przytulał, całował w czoło, w nos... Łatwiej by było urwać relację czysto łóżkową- seks i do widzenia. A tutaj dochodzą jeszcze dziesiątki przegadanych godzin, moja wyprowadzka z mieszkania, w którym mieszkałam z ex, która by się nie odbyła, gdyby nie on. Nie chcę go stracić na każdej płaszczyźnie, ale też nie umiemy zamienić tej relacji na tylko koleżeńską. Nie mogłam się wczoraj opanować przy nim... Żałośnie się czuję, bo nie potrafię nawet zerwać relacji, która mi daje więcej złego niż dobrego. Co mi po wczoraj, skoro od rana leżę w łóżku rozbita? Jestem niekonsekwentna. I śmieszna.

[52226a6b84e10414ec85695991496d596c4cbe57_65555ba93c74a]

Napisane przez paulaa6

I'm lucky I'm in love with my best friend
Lucky to have been where I have been
Lucky to be coming home again
Lucky we're in love in every way
Lucky to have stayed where we have stayed
Lucky to be coming home someday

uwielbiam

---------- Dopisano o 15:37 ---------- Poprzedni post napisano o 15:37 ----------

Napisane przez bujdanaresorach

Jak nie zmienię nastawienia do życia, padnę na zawał jeszcze przed 30-stką.

Ja tez..

[Esmerald]

Tak trochę bardzo przykro .
Nie mam motywacji do niczego...
Źle mi znowu.

[201608251020]

Call me crazy, ale...
KOCHAM ŻYCIE! nawet jak w poniedziałek mnie zwolnią!
Kurde, czuję że może się udać! Czerwiec będzie decydujący. A potem jeszcze tylko kilka kroków. Tyle pięknych rzeczy przede mną, że jestem zachwycona! Dlaczego mam wrażenie, że ostatnio jestem jedną z niewielu zadowolonych z życia osób? Ludzie tracą tyle czasu na jakieś bezsensowne rozkminy! Jakie życie jest piękne, jak po prostu się nim cieszy!

[adziorek1990]

Napisane przez stupify

Ja też. Wpadam tu tylko żeby ponarzekać i poczytać co u Was. Narzekanie zawsze spoko

A ja nie mam siły nawet żeby Was nadrobić Coś się ze mną dzieje,ale nie wiem co .

[forsvinn]

Wątku, niech on napisze. nie chcę siedzieć w domu sama w sobotę

[bujdanaresorach]

Napisane przez monilkaa

Wiesz, ja chcę, serio chcę. Doskonale zdaję sobie sprawę z tego, że nigdy nie będziemy potrafili stworzyć normalnej, zdrowej relacji. On nie do końca wyleczył się z poprzedniego związku, ze swoją ex utrzymują zażyłe kontakty, bo znają się od dzieciaka, mają paczkę znajomych. Wprost powiedział, że nie jest gotowy na związek. Zresztą, to kiepski materiał na faceta. Mieliśmy prawie miesiąc "przerwy", spotykaliśmy się tylko przypadkiem gdzieś na uczelni. Całkiem dobrze to znosiłam, ale ciągle gdzieś był w mojej głowie. Powiedział mi wczoraj, że bardzo, bardzo mnie lubi, przy czym miał smutną minę. Zapytałam czy to powód do smutku, odpowiedział, że tak, bo gdyby lubił mniej, to by się tak bardzo nie bał.
Kompletnie go nie rozumiem. Daje mi masę skrajnych znaków. Chwyta mnie za rękę, a potem ją wypuszcza jak oparzony. Wczoraj mnie przytulał, całował w czoło, w nos... Łatwiej by było urwać relację czysto łóżkową- seks i do widzenia. A tutaj dochodzą jeszcze dziesiątki przegadanych godzin, moja wyprowadzka z mieszkania, w którym mieszkałam z ex, która by się nie odbyła, gdyby nie on. Nie chcę go stracić na każdej płaszczyźnie, ale też nie umiemy zamienić tej relacji na tylko koleżeńską. Nie mogłam się wczoraj opanować przy nim... Żałośnie się czuję, bo nie potrafię nawet zerwać relacji, która mi daje więcej złego niż dobrego. Co mi po wczoraj, skoro od rana leżę w łóżku rozbita? Jestem niekonsekwentna. I śmieszna.

No, ja wiem, że Ty chcesz. Rozchodzi się o niego. I o jego brak chęci/brak zdecydowania/brak jaj/brak odwagi/strach/wspomnienia o byłej (czyli to, czego np. ja boję się chyba na równi ze zdradą ).
W wachlarzu powodów można przebierać do woli. To on NIE chce.
I wiesz, to tak może trwać i trwać... Będzie Was do siebie ciągnąć, ale piękne chwile przyjemności szybko ulecą, bo rzeczywistość będzie kazała Ci się puknąć w głowę i spojrzeć na sprawę trzeźwym okiem. A niestety, nic pozytywnego dla Ciebie z tego nie wynika. On latami może Ci wysyłać sprzeczne sygnały, chwytać za rękę, a w przypływach rozsądku, rzucać wszystko i mieć Cię w nosie, znikać, urywać to, bo wie, że fajnego, stabilnego związku razem nie stworzycie. Idzie zwariować w takim układzie, nie?
Nie jesteś zmęczona? Nie masz dosyć?

[hoacynka]

No i po co mi to było??
Rok temu obcięłam moje całe ombre żeby wrócić do naturalnego.
A teraz mam znowu całe rozjaśnione .
I po co????!!!???!?!?!?!?!?!?

Chcę moje naturalne. Tylko się nie da.
Fryzjer mi nie zafarbuje na mój kolor, mam naturalnie niejednolite więc to nierealne.
Musiałabym ściąć całe a to chyba średni pomysł .

Tak bardzo żałuję .

[monilkaa]

Napisane przez bujdanaresorach

No, ja wiem, że Ty chcesz. Rozchodzi się o niego. I o jego brak chęci/brak zdecydowania/brak jaj/brak odwagi/strach/wspomnienia o byłej (czyli to, czego np. ja boję się chyba na równi ze zdradą ).
W wachlarzu powodów można przebierać do woli. To on NIE chce.
I wiesz, to tak może trwać i trwać... Będzie Was do siebie ciągnąć, ale piękne chwile przyjemności szybko ulecą, bo rzeczywistość będzie kazała Ci się puknąć w głowę i spojrzeć na sprawę trzeźwym okiem. A niestety, nic pozytywnego dla Ciebie z tego nie wynika. On latami może Ci wysyłać sprzeczne sygnały, chwytać za rękę, a w przypływach rozsądku, rzucać wszystko i mieć Cię w nosie, znikać, urywać to, bo wie, że fajnego, stabilnego związku razem nie stworzycie. Idzie zwariować w takim układzie, nie?
Nie jesteś zmęczona? Nie masz dosyć?

No właśnie, ale dlaczego on WIE, że nie stworzymy fajnego, stabilnego związku? Co jest ze mną nie tak?
Idzie zwariować... On znika, wraca, odzywa się, a ja lecę jak piesek z wywalonym jęzorem... Co jest w tej sytuacji najśmieszniejsze? Widzę, że zachowuję się jak idiotka, wiem, że MUSZĘ to urwać, a robię coś zupełnie odwrotnego.

[alekziz]

uwielbiam! tłumaczenie i piosenkę!

Moja herbata jest zimna. Dziwię się, po co w ogóle wstałam z łóżka.
Poranne, deszczowe chmury za oknem. Nie mogę nic zobaczyć
I nawet gdybym mogła, wszystko byłoby szare, prócz Twojego zdjęcia na ścianie,
które przypomina mi, że nie jest tak źle.
Wypiłam wczorajszej nocy za dużo, mam rachunki do zapłacenie
Głowa mi pęka
Spóźniłam się na autobus i będę miała dzisiaj piekło
Znów spóźnię się do pracy
I nawet, gdy tam będę, powiedzą, że nie wytrwam do końca
I potem Ty do mnie zadzwonisz i juz nie jest tak żle
Nie jest tak źle

Chcę Ci podziękować za to, że dałeś mi najlepsze dni mojego zycia
Och, gdy z Tobą jestem, to już jest najlepszy dzień mojego życia

Otwórz drzwi. W końcu jestem w domu i przemokłam na wylot, na wylot
Wtedy podajesz mi ręcznik i wszystko, co widzę, to Ty
I nawet gdyby zawalił się mój dom, nie zorientowałabym się
Ponieważ jesteś blisko mnie

[bujdanaresorach]

Napisane przez monilkaa

No właśnie, ale dlaczego on WIE, że nie stworzymy fajnego, stabilnego związku? Co jest ze mną nie tak?
Idzie zwariować... On znika, wraca, odzywa się, a ja lecę jak piesek z wywalonym jęzorem... Co jest w tej sytuacji najśmieszniejsze? Widzę, że zachowuję się jak idiotka, wiem, że MUSZĘ to urwać, a robię coś zupełnie odwrotnego.

A dlaczego to z Tobą ma być coś nie tak? Skąd Ci to przyszło do głowy?
Ty jesteś tak strasznie podobna do mnie, też we wszystkim widzisz swoją winę.
A to tak nie działa.
Wierzę, że przyjdzie moment, gdy wreszcie powiesz dosyć. Pomęczysz się trochę i w końcu zakończysz, bo będziesz miała już tej sytuacji po dziurki w nosie. I słusznie.