Synestezja, czyli "czy ty też słyszysz niebieski?"

[201607110949]

Mam to co wy i również późno odkryłam, że to dość rzadka "przypadłość" - byłam w szoku, że ludzie nie widzą kolorów np. dni tygodnia a oni patrzyli na mnie jak na wariata Czy to lubię? Tak, świat jest chyba jeszcze bardziej ciekawy. Mój facet śmieje się, że nie muszę palić zioła żeby mieć dziwne doznania
Widzę kolory muzyki, jej fakturę, nawet kształt. Każdy dzień tygodnia ma swój kolor, podobnie litera i liczba, nawet różne osoby mają różną barwę imienia. Potrafię wyobrazić sobie jakąś rzecz i namacalnie czuć jej powierzchnię, temperaturę itp. Większość tego co w życiu robiłam/robię zawodowo czy hobbistycznie związana jest z dziedzinami artystycznymi: mam wykształcenie muzyczne, jestem fotografem, lubię bawić się rękodziełem, od jakiegoś czasu makijażem, nieźle idzie mi wystrój mojego mieszkania - ogólnie mam bardzo duże wyczulenie zmysłów na kolor, fakturę, formę i muzykę.

[Thalie_]

Boże.... Niech mi ktoś dorobi artystyczną dusze i tęczę do numerków naprawde fascynujące.


Wysłane z aplikacji mobilnej Wizaz Forum.

[Sabbath]

Napisane przez Hibiku

Znam i kocham Kiedyś nawet pytałam Cię czy jesteś synestetką;p Swoją drogą... mam straszny problem z czuciem zapachów, mam bardzo słaby węch - ale czytam twojego bloga pasjami, bo dzięki synestetycznym przedstawieniom pozwalasz mi poczuć to, czego nos nie potrafi Za co z resztą bardzo dziękuję

Hibiku, ogromną mi radość sprawiasz.
Dziękuję. Takie komunikaty zwrotne to największa radość z pisania.

Napisane przez Hibiku

to akurat bardzo mylne skojarzenie. Gdy się prześledzi listy znanych synestetów można wśród nich napotkać masę absolutnie skrajnych osób. O pewne elementy synestezji podejrzewa się nawet do 1/4 ludzkości - ciężko jednocześnie podejrzewać tę ilość ludzi o autyzm czy zamknięcie w sobie;p to tak samo jak z "genialnymi dziećmi" wśród osób autystycznych - to tylko promil w stosunku do osób cierpiących na te dolegliwości.

Przyznaję, nie jestem znawcą zjawiska, ale jako jeden z przypadków pasuję do tego, co piszesz. Zdecydowanie nie jestem zamknięta w sobie ani nie mam trudności z kontaktami społecznymi. Wręcz przeciwnie.

Napisane przez 86lola

Pogadam z nim jutro na ten temat. Czy raczej dzis popoludniu. Wlasciwie to sie nie skarzy na to, ze liczy, tylko mi o tym powiedzial kiedys. Jest mi to bardzo odlegle, wiec nierozumie, ze byc moze ma z tym problem.

Nie wiem, na ile to jest podobne zjawisko, ale ja dla odmiany zwracam uwagę na parzystość cyfr. Cyfry nieparzyste wydają mi się niedokończone - urwane i mające ostre krawędzie. Jeśli mogę, staram się dopełnić je parą.
Nie jest to dla mnie problemem, bo dotyczy sytuacji błahych: głównie ekwipunku w grach komputerowych.

Napisane przez SALIX

Widzę kolory muzyki, jej fakturę, nawet kształt.

Był taki okres w naszym życiu, że zarówno ja, jak i mój ówczesny chłopak (aktualny mąż) zajmowaliśmy się muzyką. Miał niezły ubaw, kiedy tłumaczyłam mu, że ktoś gra dźwięki niewystarczająco okrągłe.

[201607110949]

Napisane przez Sabbath

Był taki okres w naszym życiu, że zarówno ja, jak i mój ówczesny chłopak (aktualny mąż) zajmowaliśmy się muzyką. Miał niezły ubaw, kiedy tłumaczyłam mu, że ktoś gra dźwięki niewystarczająco okrągłe.

znam to, znam.

Bardzo żałuję, że nie mam zdolności powiązanych z zapachami Ale może co za dużo to niezdrowo

[nadijka]

A to środy nie są zielone?
Dla mnie zawsze poniedziałki były szaro-czarne, wtorki żółte, środy zielone, czwartki brunatno-bordowe, piątki pomarańczowe, soboty jasnoniebieskie, niedziele ciemnoniebieskie. Nigdy nie wiedziałam, że takie dodawanie na przykład kolorów do innych rzeczy ma swoją nazwę świetny wątek

[201607110949]

Napisane przez nadijka

A to środy nie są zielone?

weź no, ja Cię proszę... to oczywiste, że zielone są wtorki

[Hibiku]

Napisane przez SALIX

weź no, ja Cię proszę... to oczywiste, że zielone są wtorki

Dokładnie tak;>

Kiedyś robiłam eksperyment i próbowałam malować obrazy tylko na podstawie tego co słyszałam. Efekty były niesamowite i zaskakująco trafne (oczywiście w nieco psychodeliczny sposób, ale zawsze;p). tak samo z "aurami" ludzi i miejsc... po zastanowieniu udało się to poukładać jako odprysk synestetycznego odbierania emocji - przypuszczam, że gdyby się zawziąć i zacząć na poważnie analizować te wrażenia i odnajdywać między nimi powiązania to możnaby bardzo wyostrzyć zmysły i bardziej szczegółowo postrzegać świat. Ciekawe do jakiego stopnia można to wyćwiczyć. Jednak obecnie jakoś przyjemniej widzi mi się świat w takiej nieco odrealnionej formie, może kiedyś dojrzeję do tego by to sprawdzić;p

Swoją drogą - czy u was synestezja i jej intensywność ma związek z stanem psychicznym?

[201607040946]

Ciekawy wątek. Mnie to nie dotyczy, ale ja zjawiska/ludzi/rzeczy... odbieram nie za pomocą kolorów. Każdej rzeczy/osobie przypisuję jakiś zapach nawet jeśli nigdy jej wąchałam na żywo to chyba zboczenie.

[Margot45]

Czytałam ostatnio ciekawą powieść, której bohaterka była synestetką - Szkarłatna partytura, o rzekomej potomkini Franciszka Liszta.

[Rilla82]

Podczytuję Was i zaczyna do mnie docierać, że niektóre "objawy" i do mnie pasują. Litery od kiedy pamiętam miały kolory, np. B jest niebieskie, a P zielone. Cyfry kojarzą mi się nie tyle z kolorami, co z obrazami i zdecydowanie często ze smakami i kulinariami, np. 1 jest obłożone rodzynkami, trzy to drobno siekane, ugotowane mięso, dziewiątka to z kolei ostre kółka zębate, dwadzieścia to krążek kapusty kiszonej, a trzydzieści... draże czekoladowe...
Z muzyką i dźwiękami raczej nie mam skojarzeń. Za to kojarzą mi się całe imiona, np. Aurelia to połówka brzoskwini w syropie, Paweł to wafelek waniliowy , Piotr zaś kojarzy mi się ze...szczypiorkiem. Zaś moje własne imię z kulistym lizakiem.

Jakoś dotąd się nie zastanawiałam nad tym, czy jest to coś wyjątkowego.

[201607110949]

Napisane przez Rilla82

Podczytuję Was i zaczyna do mnie docierać, że niektóre "objawy" i do mnie pasują. Litery od kiedy pamiętam miały kolory, np. B jest niebieskie, a P zielone. Cyfry kojarzą mi się nie tyle z kolorami, co z obrazami i zdecydowanie często ze smakami i kulinariami, np. 1 jest obłożone rodzynkami, trzy to drobno siekane, ugotowane mięso, dziewiątka to z kolei ostre kółka zębate, dwadzieścia to krążek kapusty kiszonej, a trzydzieści... draże czekoladowe...
Z muzyką i dźwiękami raczej nie mam skojarzeń. Za to kojarzą mi się całe imiona, np. Aurelia to połówka brzoskwini w syropie, Paweł to wafelek waniliowy , Piotr zaś kojarzy mi się ze...szczypiorkiem. Zaś moje własne imię z kulistym lizakiem.

Jakoś dotąd się nie zastanawiałam nad tym, czy jest to coś wyjątkowego.

jaka Ty jesteś kulinarna z takimi zdolnościami życie to ma dopiero smak

[Rilla82]

Napisane przez SALIX

jaka Ty jesteś kulinarna z takimi zdolnościami życie to ma dopiero smak

A wiesz, wcześniej się nad tym zupełnie nie zastanawiałam, było to dla mnie naturalne.
A środa, Miłe Panie, to jest tarte jabłuszko

Edit:
zaczęłam dalej drążyć temat:

Sztokholm to czekoladka z alkoholem
Paryż - ryż z kwaśnymi jabłkami
Londyn - landrynka, lekko rozpuszczona w ustach, musująca
Weronika - piernik z lukrem,
Piotrek - szczypiorek
Pawełek - wafelek waniliowy, bardzo słodki

Czasami zaś nie mogę dojść etymologii:

Warszawa - zupa pomidorowa, serwowana na talerzu,
Poznań - szpinak gotowany, kolor zielony, chyba przez zielone pociągi jeżdżące do Poznania,
Bydgoszcz - gołąbek z sosem pomidorowym,
Ale już Gdańsk nie jest kulinarny - to taka napompowana piłka do skakania.

[Niedopowiedzenia]

Napisane przez karolinaP103

Muzyke ;widze; kolorami. Zawsze wyobrazam sobie kolor muzyki i zawsze jest inny

Ja odbieram coś podobnego z muzyką. Jak mam słuchawki na uszach i zamknę oczy to "widzę" różnokolorowe linie. Niektóre dźwięki razem z tymi liniami idą z lewej strony,inne z prawej,itp.

[susuanne]

Napisane przez kaguya

Ciekawy wątek. Mnie to nie dotyczy, ale ja zjawiska/ludzi/rzeczy... odbieram nie za pomocą kolorów. Każdej rzeczy/osobie przypisuję jakiś zapach nawet jeśli nigdy jej wąchałam na żywo to chyba zboczenie.

Ja przypisuje zapach albo smak. Niektóre rzeczy pachną dla mnie tak jak inne rzeczy smakują. Mam nadzieje, że wyjaśniłam to w miarę normalnie, bo sama nie jestem w stanie tego wyjaśnić. Nie wiem czy to jakieś odchylenie od normy bo nigdy się z tym z nikim nie dzieliłam.

[szmyrk]

Napisane przez Eva ID

Wykorzystuje w pracy moja 'przypadlosc'. Gdy wchodze do nowego pomieszczenia, to bez wzgledu jak ono wyglada w danym momencie, ja widze je inaczej, slucham szelestu lisci, szumu fal, spiewu ptakow, czuje zapach nowego miejsca, analizuje wlasciciela... ludzi tez odbieram kolorami.

Brzmi fantastycznie!

Napisane przez Hibiku

Kiedyś robiłam eksperyment i próbowałam malować obrazy tylko na podstawie tego co słyszałam. Efekty były niesamowite i zaskakująco trafne (oczywiście w nieco psychodeliczny sposób, ale zawsze;p). tak samo z "aurami" ludzi i miejsc... po zastanowieniu udało się to poukładać jako odprysk synestetycznego odbierania emocji - przypuszczam, że gdyby się zawziąć i zacząć na poważnie analizować te wrażenia i odnajdywać między nimi powiązania to możnaby bardzo wyostrzyć zmysły i bardziej szczegółowo postrzegać świat. Ciekawe do jakiego stopnia można to wyćwiczyć. Jednak obecnie jakoś przyjemniej widzi mi się świat w takiej nieco odrealnionej formie, może kiedyś dojrzeję do tego by to sprawdzić;p

Swoją drogą - czy u was synestezja i jej intensywność ma związek z stanem psychicznym?

Tak szczerze mowiac, to moja synestezja byla duzo intensywniejsza, jak bylam mlodsza. Jako dzieciak w naprawde niesamowity sposob odbieralam otaczajacy mnie swiat. Teraz wszystko troche zbladlo i czasami mam wrazenie, ze powinnam zaczac cwiczyc te moja synestezje, bo w koncu zniknie



Moje dni tygodnia nie tylko maja kolory, sa o wiele konkretniejsze - np. niedziela jest bylszczacym, swiecacym na czerwonobordowo neonem, no i jest bardzo duza

[Hibiku]

Napisane przez Rilla82

A wiesz, wcześniej się nad tym zupełnie nie zastanawiałam, było to dla mnie naturalne.
A środa, Miłe Panie, to jest tarte jabłuszko

Edit:
zaczęłam dalej drążyć temat:

Sztokholm to czekoladka z alkoholem
Paryż - ryż z kwaśnymi jabłkami
Londyn - landrynka, lekko rozpuszczona w ustach, musująca
Weronika - piernik z lukrem,
Piotrek - szczypiorek
Pawełek - wafelek waniliowy, bardzo słodki

Czasami zaś nie mogę dojść etymologii:

Warszawa - zupa pomidorowa, serwowana na talerzu,
Poznań - szpinak gotowany, kolor zielony, chyba przez zielone pociągi jeżdżące do Poznania,
Bydgoszcz - gołąbek z sosem pomidorowym,
Ale już Gdańsk nie jest kulinarny - to taka napompowana piłka do skakania.

Jestem zakochana w twoich wizjach są przepiękne!

Napisane przez szmyrk

Tak szczerze mowiac, to moja synestezja byla duzo intensywniejsza, jak bylam mlodsza. Jako dzieciak w naprawde niesamowity sposob odbieralam otaczajacy mnie swiat. Teraz wszystko troche zbladlo i czasami mam wrazenie, ze powinnam zaczac cwiczyc te moja synestezje, bo w koncu zniknie

Moja kuzynka ma podobny problem jak ty (moja pierwsza bratnia dusza dzięki której tak długo nie wiedziałam co jest dziwnego w haśle "mam zielony kurz w gardle"), ostatnio skarżyła się na osłabnięcie wizji... ale odkąd zaczęła się na tym skupiać, powoli wraca do formy. U mnie zaniknięcie na pewno było spowodowane złą kondycją psychiczną, ale skupianie się na kolorach i wizjach, tym całym wewnętrznym świecie też bardzo mi pomogły. Z resztą... mój partner jest zakochany w moich kolorach i jego wsparcie i próby zrozumienia też bardzo się przydały (ciągle mi truł i pytał jakie kolory mi się pokazały i co widziałam... znudzona stwierdzaniem "żadnych" wsłuchałam się w siebie i je odnalazłam;p).

[Rilla82]

Napisane przez Hibiku

Jestem zakochana w twoich wizjach są przepiękne!

Bardzo mi miło. Zresztą tak Was podczytuję i od razu poczułam pewne pokrewieństwo dusz, mimo że wcześniej o pojęciu Synestezji, przyznaję, nie słyszałam.

[Figula94]

Napisane przez SALIX

Potrafię wyobrazić sobie jakąś rzecz i namacalnie czuć jej powierzchnię, temperaturę itp.

Ja to też potrafię, ale generalnie to nie mam pojęcia o czym prawicie, bo dla mnie litera i cyfra to po prostu litera i cyfra, która ewentualnie coś czasem oznacza, jednak wyobraźnię przestrzenną to ja mam w głowie (co przydaje się na matematyce), tak samo jeśli chodzi o takie wyobrażenia, o których piszesz.

[isza89]

Napisane przez Hibiku

Swoją drogą - czy u was synestezja i jej intensywność ma związek z stanem psychicznym?

Bardziej niż bardzo. I z lekami.

[Rilla82]

Napisane przez isza89

Bardziej niż bardzo. I z lekami.

U mnie zupełnie nie, od dzieciństwa jest na stałym poziomie. Pamiętam, że w zerówce tłumaczyłam koleżance, że imię Danusia ma złoty kolor, ale nie bardzo wiedziała, o czym do niej rozmawiam

[coffee]

Napisane przez Rilla82

Sztokholm to czekoladka z alkoholem
Paryż - ryż z kwaśnymi jabłkami
Londyn - landrynka, lekko rozpuszczona w ustach, musująca
Weronika - piernik z lukrem,
Piotrek - szczypiorek
Pawełek - wafelek waniliowy, bardzo słodki

Właśnie tu mam problem z tą synestezją.
Czy to wypisane powyżej to synestezja? Ja - jako nie-synestetka - zupełnie inaczej to rozumiem, zupełnie inaczej mi posiadacz synestezji to tłumaczył.
Tu wychodzi na to, że zauważanie podobnych literek w słowach = synestezja.

Synestetki - czy w synestezji chodzi o skojarzenia jednych słów z innymi czy o odczucia, emocje, połączenia niewyrażalne słowami/dla przeciętnego człowieka niezrozumiałe?

[Rilla82]

Napisane przez coffee

Właśnie tu mam problem z tą synestezją.
Czy to wypisane powyżej to synestezja? Ja - jako nie-synestetka - zupełnie inaczej to rozumiem, zupełnie inaczej mi posiadacz synestezji to tłumaczył.
Tu wychodzi na to, że zauważanie podobnych literek w słowach = synestezja.

Synestetki - czy w synestezji chodzi o skojarzenia jednych słów z innymi czy o odczucia, emocje, połączenia niewyrażalne słowami/dla przeciętnego człowieka niezrozumiałe?

Wiesz co, tylko u mnie to, co się wybija na pierwszy plan przy tych skojarzeniach - to jest zmysł smaku. Wszystkie te nazwy czuję - są słodkie, kwaśne lub słone. Literki to tylko próba interpretacji, skąd mi się to wzięło. Zresztą nie wszystkie skojarzenia potrafię wytłumaczyć. Np. pojęcia bladego nie mam, dlaczego Monika to był od zawsze smak soli osadzonej na blaszanym, szkolnym dzwonku Jestem niemal pewna, że niczego takiego nigdy nie próbowałam Zaś np. Lipiec to granatowa śliwka w kształcie serca, w dodatku z ogonkiem

Nie wiem, czy to się kwalifikuje pod "synestezję", bo nigdy dotąd o niej nie słyszałam, ale im więcej czytam, tym bardziej mi pasuje, że coś w tym musi być. Skojarzeń muzycznych wprawdzie nie mam, ale chyba typów synestezji jest kilka i ten muzyczny jest po prostu najbardziej popularny...?

[Hibiku]

Napisane przez coffee

Właśnie tu mam problem z tą synestezją.
Czy to wypisane powyżej to synestezja? Ja - jako nie-synestetka - zupełnie inaczej to rozumiem, zupełnie inaczej mi posiadacz synestezji to tłumaczył.
Tu wychodzi na to, że zauważanie podobnych literek w słowach = synestezja.

Synestetki - czy w synestezji chodzi o skojarzenia jednych słów z innymi czy o odczucia, emocje, połączenia niewyrażalne słowami/dla przeciętnego człowieka niezrozumiałe?

też mnie to zaciekawiło. Nie mniej, początku języka doszukuje się w umiejętnościach synestetycznych - na podstawie jakichś skojarzeń w końcu musiały powstać nazwy tego co przynależy do innych zmysłów, może to na takiej zasadzie działa? Z resztą słowa Rilli chyba lepiej czytać jako wtórną interpretację i próbę zrozumienia odczuć które już naturę synestetyczną mają.

---------- Dopisano o 00:22 ---------- Poprzedni post napisano o 00:20 ----------

Napisane przez Figula94

Ja to też potrafię, ale generalnie to nie mam pojęcia o czym prawicie, bo dla mnie litera i cyfra to po prostu litera i cyfra, która ewentualnie coś czasem oznacza, jednak wyobraźnię przestrzenną to ja mam w głowie (co przydaje się na matematyce), tak samo jeśli chodzi o takie wyobrażenia, o których piszesz.

tu nie chodzi o wyobrażenia, a o realne odczucia. Wyobraź sobie, że posiadasz dodatkowy zmysł który przez cały czas jest obecny i z jego pomocą poznajesz świat.

[coffee]

Ja jestem normalna, więc Was nie zrozumiem. Znam synestezję z opowiadań jednej osoby, która tłumaczyła mi to inaczej.
Nie stwierdzę czy "lepiej", ale powiem Wam jedynie, że mi psujecie pojmowanie synestezji.

[201705121341]

Też mam synestezje jak byłam mała i jeszcze nie umialam czytać to dni tygodnia miały dla mnie kolory i struktury, np. sobota była betonowa i czerwona to samo mam z liczbami i chyba synestezja przyczyniła się do tego że nigdy nie uczyłam sie tabliczki mnożenia. Jakoś kolorami skojarzylam co wychodzi z czego :P niestety nie jestem geniuszem matematycznym, wręcz przeciwnie xD nie mam też zmysłu artysty, nie umiem rysować, urządzać wnętrz, nie mam wyobraźni przestrzennej. Za to jestem dobra z języków obcych, ale nie wydaje mi sie zeby synestezja miała na to wpływ :p

[Rilla82]

Kurcze, nie mogę przez Was spać, bo czuję, że mi się jakaś klapka w mózgu otworzyła, jak sobie myślę o tych wszystkich moich skojarzeniach. Najdziwniejsze, co mi się przypomniało, to że słowo "azja" kojarzy mi się z tym dziwnym uczuciem, kiedy lekarz za dzieciaka wkładadał mi patyczek do gardła, celem zbadania, czy wszystko ok i mówił powiedz "aaaaa". To chba jest to samo "a" co w słowie "azja", stąd skojarzenie.
Dziwne, prawda? Autentycznie czuję smak patyczka w gardle...

[Hibiku]

Napisane przez coffee

Ja jestem normalna, więc Was nie zrozumiem. Znam synestezję z opowiadań jednej osoby, która tłumaczyła mi to inaczej.
Nie stwierdzę czy "lepiej", ale powiem Wam jedynie, że mi psujecie pojmowanie synestezji.

Ale co konkretnie Ci psuje? to co pisałaś o synestezji jak najbardziej ma sens i zgadza się z faktami ;p
Zauważ przede wszystkim Rilla dopiero odkryła czym jest synestezja i stara się to ogarnąć - w pierwszym szale ogarniania takich rzeczy człowiek zwykle dopowiada sobie miliony dziwnych teorii do tego co po prostu jest. Jak widzisz coś dziwnego, zamiast to zaakceptować - racjonalizujesz i szukasz logicznego wyjaśnienia(co z tego, że naciąga logikę do granic możliwości)

[Rilla82]

Napisane przez Hibiku

Zauważ przede wszystkim Rilla dopiero odkryła czym jest synestezja i stara się to ogarnąć - w pierwszym szale ogarniania takich rzeczy człowiek zwykle dopowiada sobie miliony dziwnych teorii do tego co po prostu jest. )

Haha, no to być może. Ale tendencji takiej, że mój mózg łączy brzmienie wyrazów ze skojarzeniami smakowo-wizualnymi, nie sposób zaprzeczyć. Oczywiście nie wszystko da się wytłumaczyć, to zdaje się bardzo skomplikowany proces.

---------- Dopisano o 06:40 ---------- Poprzedni post napisano o 06:23 ----------

Napisane przez whiteglove

niestety nie jestem geniuszem matematycznym, wręcz przeciwnie xD nie mam też zmysłu artysty, nie umiem rysować, urządzać wnętrz, nie mam wyobraźni przestrzennej. Za to jestem dobra z języków obcych, ale nie wydaje mi sie zeby synestezja miała na to wpływ :p

Mam identycznie, języki obce to właściwie mój zawód i myślę, że mój proces skojarzeniowo-czuciowy bardzo mi pomaga uczyć się nowych słów.

[isza89]

Napisane przez Rilla82

Mam identycznie, języki obce to właściwie mój zawód i myślę, że mój proces skojarzeniowo-czuciowy bardzo mi pomaga uczyć się nowych słów.

Też mam takie wrażenie, że dzięki temu uczę się szybciej.

[szmyrk]

Napisane przez Hibiku

Moja kuzynka ma podobny problem jak ty (moja pierwsza bratnia dusza dzięki której tak długo nie wiedziałam co jest dziwnego w haśle "mam zielony kurz w gardle"), ostatnio skarżyła się na osłabnięcie wizji... ale odkąd zaczęła się na tym skupiać, powoli wraca do formy. U mnie zaniknięcie na pewno było spowodowane złą kondycją psychiczną, ale skupianie się na kolorach i wizjach, tym całym wewnętrznym świecie też bardzo mi pomogły. Z resztą... mój partner jest zakochany w moich kolorach i jego wsparcie i próby zrozumienia też bardzo się przydały (ciągle mi truł i pytał jakie kolory mi się pokazały i co widziałam... znudzona stwierdzaniem "żadnych" wsłuchałam się w siebie i je odnalazłam;p).

Tez sie biore za cwieczenie i dawanie swoim odczuciom naleznej uwagi Bo top chyba o to wlasnie chodzi, ze z biegiem lat czesto stajemy sie nieuwaznie i oddalamy sie od samych siebie.
Mile takie wsparcie i fascynacja.

A kurz w gardle bywa, ale jest niebieski

Napisane przez Rilla82

U mnie zupełnie nie, od dzieciństwa jest na stałym poziomie. Pamiętam, że w zerówce tłumaczyłam koleżance, że imię Danusia ma złoty kolor, ale nie bardzo wiedziała, o czym do niej rozmawiam

Tez bym Cie nie rozumiala - Danusia jest szaroczarna, zadymiona i z rurka