Refleksja nt rozstań.

[papadance]

Nie macie wrażenia, że gdy osoba odchodząca (ta co rzuca) bardziej się "obwinia" za rozpad związku, to paradoksalnie oznacza, że mało jej zależy na tym związku?
Chodzi mi o te tradycyjne teksty, jakimi karmi się przy rozstaniu - jesteś dla mnie za dobry, wiem, że cię krzywdzę, ale tak będzie lepiej itp... w skrócie - głupoty bez konkretów.
Pomyślałem sobie, że jeśli dziewczyna podczas rozstania nie podaje konkretnych powodów tylko jest "miła" i bierze winę na siebie to daje jasny sygnał partnerowi, że nie chce jego ewentualnych zmian i po prostu chce zniknąć z jego życia?
A jeśli np wygarnie facetowi podczas rozstania, że jest taki i owaki, to i tamto robił źle, to może podświadomie liczy na jego zmianę, skruchę? Jak Wy to widzicie?
Oczywiście wg mnie to nie reguła. Na pewno są toksyczne związki, gdzie osoba czuje potrzebę jeszcze na koniec dołożyć partnerowi.
Taka moja luźna refleksja, nie poparta faktami... choć nie do końca. Dla mnie też dziewczyna podczas gdy mnie zostawiała, była bardzo miła i brała całą winę na siebie. Skłoniło mnie to do refleksji. Bo może gdyby jej zależało, to by powiedziała co jest ze mną niefajnie. Ale nie zrobiła tego, bo nie chciała żadnych moich zmian, po prostu miała mnie dosyć i chciała bym zniknął z jej życia. A pseudo poczucie winy było właśnie po to, żebym o nią nie walczył.

Co o tym myślicie?

[TykajacaBomba]

W moim przypadku tak jest.

[justynkag10]

Wiesz każdy przypadek jest inny, ale ale ja widzę co nieco inaczej. Ludzie walą podczas rozstania takie frazesy raczej nie z powodu obwiniania się, a raczej wydaje się im, że w ten sposób łatwiej ta druga osoba się pozbiera po zerwaniu.
Osobiście nie używałam nigdy takich tekstów podczas rozstania tylko mówiłam co było złego w związku lub partnerze. Także jestem raczej z tych "kawa na ławę".

[faza14]

Zdarzyło mi się przyznać do paru kiepskich rzeczy, które zrobilam podczas związku po to, żeby było Mu w jakimś stopniu lepiej, żeby nie żałował i szybko zapomniał. I może też dla samej siebie, żeby nie ulec Jego prośbom spróbowania ponownie. Oprócz tego nie mówiłam nic, co brzmiałoby tak, jakbym dawała temu jeszcze jakąś szansę, żadnej rozmowy o poprawieniu czegoś, zmienieniu, po prostu tego nie chciałam, więc głównie milczałam. Płakałam, to prawda, ale tylko dlatego, że było mi po prostu przykro, nie dlatego, że chciałam z Nim być. Ot, takie przewrotne reakcje, często trudno, nas, kobiety, zrozumieć ale nie sugeruj się tym zbytnio, bo każdy jest inny

ps. zdarzyło mi się również zerwać po to, żeby wstrząsnąć partnerem i żeby się dla mnie postarał i pokazał, że Mu zależy. Wtedy jednak to inaczej wyglądało. Dziś rozumiem, że to nie daje nic dobrego, a wręcz przeciwnie, tylko ból partnera i żal.

[_Margaret_]

W moim przypadku Twoja "teoria" zgadza się (podczas moich nastoletnich rozstań) Jeśli związek traktowałam lekko to przy rozstaniu zdarzało mi się obwiniać i pokazać jaka to ja zła nie byłam tylko po to, żeby chłopak nie starał się na marne... A i siebie przy okazji trochę usprawiedliwiałam w myślach, bo przecież pokazałam mu, że idealna nie byłam Ale to były nastoletnie związki, więc może w "dorosłym" życiu to się nie sprawdza, ale nie mam zamiaru próbować

[zadziora85]

Takie zachowanie o jakim piszesz zdarzyło mi się tylko raz. Facet był po prostu w porządku, a ja nie chciałam robić mu jeszcze większej przykrości poza zerwaniem..

[CarmenSandiego]

A w moim przypadku takie banalne słowa "jestes za dobry" były prawdą, nie potrafilam być z kimś, gdy czułam, że nie daję z siebie 100%, czułam się nie w porządku. Nie było tak, że z góry to przekreśliłam, nie chciałam i nie chcę żeby zniknął z mojego życia, ale nie potrafilam dalej udawać, że jestem szczęśliwa. Po prostu u mnie był problem we mnie a nie w nim.

[Clemence]

Nie wiemy, trudno powiedziec o co chodzi..
Ja mysle,ze jak ktos chce odejsc to niech odejdzie.Co bedzie dalej- tego nikt nie wie,raz sie wraca,a czesciej nie..
Moze to lepiej,moze nowa osoba,nowe mozliwosci, nowe wrazenia.Po co sie meczyc?
Kiedys plakalam za facetem okropnie a potem mysle- po co mial sie meczyc?
Lepiej jak dwojka jest w miare zadowolona niz jedna na totalne nie , bo traci na tym caly zwiazek..

[coffee]

Te "głupoty", jak to nazywasz, znaczą "nie kocham, to nie to, nie czuję miłości, nie chcę dawać ci nadziei i mydlić ci oczu" i nie są głupotami, bo osoba zrywająca z kimś, kto kocha, jest świetny, dobry, miły, czuły i nic źle nie zrobił – może mieć poczucie winy, czuć, że rani, że jedynym powodem do skończenia związku jest ona sama, jej brak uczuć, jej wypalenie, jej niepewność.
Inaczej jest, gdy się kocha, chce się być związku, a problemem jest jakaś cecha/czynnik, nad którym można pracować. Wtedy można rzucać z hukiem (jeśli się nie ma siły/ochoty pracować nad związkiem, rozmawiać i naprawiać) lub, gdy przeleje się czara goryczy, robić awantury, mówić, co jest nie tak, iść na terapię czy po prostu rozmawiać i szukać kompromisów.

Jeśli jedna strona dochodzi do wniosku "on/ona jest ok, ale nie dla mnie", to pojawia się rozstanie bez wielkich dramatów, a właśnie takie z "głupotami", które właściwie nimi nie są.

[laisla]

Napisane przez papadance

Nie macie wrażenia, że gdy osoba odchodząca (ta co rzuca) bardziej się "obwinia" za rozpad związku, to paradoksalnie oznacza, że mało jej zależy na tym związku?
Chodzi mi o te tradycyjne teksty, jakimi karmi się przy rozstaniu - jesteś dla mnie za dobry, wiem, że cię krzywdzę, ale tak będzie lepiej itp... w skrócie - głupoty bez konkretów.
Pomyślałem sobie, że jeśli dziewczyna podczas rozstania nie podaje konkretnych powodów tylko jest "miła" i bierze winę na siebie to daje jasny sygnał partnerowi, że nie chce jego ewentualnych zmian i po prostu chce zniknąć z jego życia?
A jeśli np wygarnie facetowi podczas rozstania, że jest taki i owaki, to i tamto robił źle, to może podświadomie liczy na jego zmianę, skruchę? Jak Wy to widzicie?
Oczywiście wg mnie to nie reguła. Na pewno są toksyczne związki, gdzie osoba czuje potrzebę jeszcze na koniec dołożyć partnerowi.
Taka moja luźna refleksja, nie poparta faktami... choć nie do końca. Dla mnie też dziewczyna podczas gdy mnie zostawiała, była bardzo miła i brała całą winę na siebie. Skłoniło mnie to do refleksji. Bo może gdyby jej zależało, to by powiedziała co jest ze mną niefajnie. Ale nie zrobiła tego, bo nie chciała żadnych moich zmian, po prostu miała mnie dosyć i chciała bym zniknął z jej życia. A pseudo poczucie winy było właśnie po to, żebym o nią nie walczył.

Co o tym myślicie?

Czasami tych konkretnych powodów po prostu nie ma, a ktoś czuje całym sobą, że to nie to. I jak ma wtedy wyjaśnić? Skoro mówi to co jest w stanie powiedzieć, a tej drugiej stronie to nie wystarcza? No to mówi te frazesy typu "ja krzywdzę". Bo i to kłamstwem nie jest. Skoro jest się z kimś, co do kogo masz pewność, że związek nie przetrwa, to go krzywdzisz.

Racja, że może być tak rzeczywiście, że gdy mu wygarnie, że on taki owaki to liczy, że to nim wstrząśnie i dokona cudów aby to zmienić. Tak również bywa. Poza tym tam, gdzie są jeszcze emocje, płacz, krzyk, tam nie ma obojętności, tli się jeszcze jakieś uczucie.