Rodzice kazali mi się wynosić...

[moniaszelki]

Ehh mam i mialam podobnie. Teraz juz troche mniej ale caly czas. Ciezki dom. Najgorszy okres za mną, ale nadak mam w glowiemzle i ciezkie wspomnienia i trudno tak przejsc do normalności. Wyuczona bezradnosc, syndrom ofiary. Przeciez materialnie wszystko masz, dom, jedzenie, czego jeszcze chcesz? Nie przyjdzie na mysl, ze milosci., wsparcia, akceptacji. Zjechalam na wakacje do domu i mozna sie ludzic ile chce ze cos sie zmienilo. I to poczucie niesprawiedliwosci, ze inni mieli te milosc w domu i zawsze moga liczyc na wsparcie.

Ja sie wynioslam na 3 lata do innego miastq, z dalamod nich, kontakt telefoniczny rzadki, ja nigdy nie dzwonie do nich sama, ale tez jak zaczynaja sie jazdy to sie rozlaczam, po co tego sluchac. Ale caly czas mam tak ze sobie nie poradzę, zero wiary w siebie i mozliwosci ze cos moge sama zmienic w zyciu, mysli ze jestem skazana na zycie nieudacznika. Czasem sqm wyjazd nie wystarczy. Zreszta po wyjezdzie odczuwa sie tez samotnosc, zwykle small-talk przy kuchni. Znajomi to nie to samo. Ale czasami nie ma wyjscia i chyba trzeba sie z tym pogodzic

[201609140906]

Napisane przez monia1748

[...] muszę dla własnego dobra i zdrowia ograniczyć kontakt do zera.

Oczywiście!
Wręcz - jeśli masz takie możliwości - zmienić numer telefonu (nie tylko nie odbierać).

[monia1748]

Ogarnę się i idę na chwilę posiedzieć u kolegi, może trochę mi to poprawi humor.

Pewnie wrócę i będzie kolejna litania, że się szlajam...

[rembertowa]

Napisane przez monia1748

Jedzenie nie wiem ile ale nie jem mięsa więc nie sądzę aby to było dużo.

jedzenie to jest dzikie pole do popisu, jak się jest krótką z kasą. Dieta bezmięsna jest szczególnie wdzięczna, bo człowiek nie zapiera się, że jak nie ma kawałka mięsa, to nie obiad, i od razu się inny level kreatywności uruchamia. Ważne pytania to: gdzie mieszkasz (i jakie masz w związku z tym możliwości pozyskiwania jedzenia) oraz czy umiesz gotować.

Jak się wyprowadzałam z domu, to miałam jakieś tam oszczędności na początek. Moja mamusia dość sprawnie mnie z nich wyrolowała. W związku z tym przez pierwszy miesiąc jadłam głównie ziemniaki, które dostałam od babci, przewinęły się święta, więc też coś tam na wynos wyłapałam (głupia byłam i nie zerwałam z rodzicami kontaktu). Zdarzały mi się w międzyczasie rozmaitej natury zapaści finansowe, ale one głównie wzbudziły we mnie głębokie przekonanie, że niezależnie od okoliczności sobie poradzę. Jakby co, służę radą

Szukaj pokoju, pakuj kartony, i żeby dobrze podkreślić zaczynanie nowego rozdziału: dzwoń po znajomych, żeby Ci pomogli się przeprowadzić. Dobrze będzie.

[zlotniczanka]

Napisane przez monia1748

Co najgorsze nigdy w domu nie było problemu z alkoholem.

uderzyło mnie to zdanie. By mieć toksycznych rodziców nie trzeba żyć w przysłowiowej patologii...
Wyprowadź się, poczytaj o ddd, przemyśl, czy nie pomogłaby Ci terapia. Dasz sobie sama radę, nauczysz się samodzielności, odpoczniesz.
Jeśli nie zerwiesz tej chorej relacji z nimi teraz, to nie zrobisz tego nigdy. Mam przyjaciółkę, której mama robi dokładnie takie same jazdy, raz daje, raz zabiera, wyzywa itp. I jej bardzo trudno opuścić dom rodzinny, z każdym rokiem to większe wyzwanie.

[DopplegangerEddarda]

Znam faceta który był w podobnej sytuacji. Wyprowadził się, matce nie podał nigdy adresu a nawet miasta. Nie utrzymuje kontaktu, ma zainteresowania, swoje życie. Facet jest naprawdę mądry i inteligentny. Chyba jedna z niewielu osób o których spokojnie mogę powiedzieć, że nie zrobią żadnej większej głupoty.

Natomiast matka chyba mu psychika popsuła bo facet jest naprawdę życzliwy ale jest sam.

Do czego zmierzam ? Wyprowadź się póki możesz bo on był trochę starszy. A takie gnojenie w tym wieku gdy powinno Ci się żyć coraz lepiej może być bardzo niszczące.

Wyprowadź się jak najszybciej. Choćby do pokoiku. Nie warto marnować więcej nerw na tych ludzi. Gwarantuje Ci gdy urwiesz z nimi kontakt to z czasem nabierzesz więcej pewności siebie i poczucia własnej wartości.

Bardzo Ci współczuje.

P.S Jeżeli kiedyś będziesz miała ochotę się wygadać(wypisać) to pisz śmiało.

[monia1748]

Napisane przez zlotniczanka

uderzyło mnie to zdanie. By mieć toksycznych rodziców nie trzeba żyć w przysłowiowej patologii...
Wyprowadź się, poczytaj o ddd, przemyśl, czy nie pomogłaby Ci terapia. Dasz sobie sama radę, nauczysz się samodzielności, odpoczniesz.
Jeśli nie zerwiesz tej chorej relacji z nimi teraz, to nie zrobisz tego nigdy. Mam przyjaciółkę, której mama robi dokładnie takie same jazdy, raz daje, raz zabiera, wyzywa itp. I jej bardzo trudno opuścić dom rodzinny, z każdym rokiem to większe wyzwanie.

Wiem, chodziło mi o to, że alkohol nie jest usprawiedliwieniem ale po nim odwala ludziom a moi rodzice są tacy na trzeźwo...

Najgorsze, że teraz albo nigdy Tego też mam świadomość, że im dalej tym gorzej.

Już teraz to się odbija na bliskich mi osobach, moja emocjonalność leży i kwiczy. Albo jestem totalnie odizolowana i nie umiem się przełamać albo zaczynam się przełamywać tylko też nie chcę popadać w bluszczowatość i budować na kimś swojego poczucia wartości

[drazetkaa]

Jeśli jesteś z Warszawy i zdecydujesz się na przeprowadzkę od rodziców i będzie Ci ciężko finansowo, to daj znać. Zastąpię Ci trochę rodziców i będę robić słoiki dla Ciebie

[zlotniczanka]

Napisane przez monia1748

Wiem, chodziło mi o to, że alkohol nie jest usprawiedliwieniem ale po nim odwala ludziom a moi rodzice są tacy na trzeźwo...

Najgorsze, że teraz albo nigdy Tego też mam świadomość, że im dalej tym gorzej.

Już teraz to się odbija na bliskich mi osobach, moja emocjonalność leży i kwiczy. Albo jestem totalnie odizolowana i nie umiem się przełamać albo zaczynam się przełamywać tylko też nie chcę popadać w bluszczowatość i budować na kimś swojego poczucia wartości

no domyślam się, dlatego właśnie je wybrałam z całej wypowiedzi. Łatwiej jakoś przyjąć do wiadomości, że to jednak jest jakiś czynnik zewnętrzny, a nie że dorośli ludzie, którzy byli za nas odpowiedzialni i sprowadzili nas na świat są po prostu tacy, jacy są.
Nie chcę ich wybielać, ale bardzo możliwe, że mieli podobne dzieciństwo i powielili wzorce. Nie tłumaczy ich to w żaden sposób, ale może łatwiej będzie Ci zrozumieć, że jesteś ofiarą... ofiar. Może przyjrzyj się, jakie relacje panowały między nimi a dziadkami?
Co to problemów - świetnie Cię rozumiem, to jest rzecz, nad którą trzeba pracować. Trzeba przetrawić złe emocje z dzieciństwa, zagoić rany, zbudować sobie nowe - równe i trwałe, fundamenty. Ludzie, którzy mieli ciężkie dzieciństwo bardzo często właśnie ponoszą porażki na polu relacji międzyludzkich, bo brak im równowagi, wyczucia, nie umieją wyczuć, kiedy jest bezpiecznie, ładują się w jakieś stare schematy.

[monia1748]

Napisane przez zlotniczanka

no domyślam się, dlatego właśnie je wybrałam z całej wypowiedzi. Łatwiej jakoś przyjąć do wiadomości, że to jednak jest jakiś czynnik zewnętrzny, a nie że dorośli ludzie, którzy byli za nas odpowiedzialni i sprowadzili nas na świat są po prostu tacy, jacy są.
Nie chcę ich wybielać, ale bardzo możliwe, że mieli podobne dzieciństwo i powielili wzorce. Nie tłumaczy ich to w żaden sposób, ale może łatwiej będzie Ci zrozumieć, że jesteś ofiarą... ofiar. Może przyjrzyj się, jakie relacje panowały między nimi a dziadkami?
Co to problemów - świetnie Cię rozumiem, to jest rzecz, nad którą trzeba pracować. Trzeba przetrawić złe emocje z dzieciństwa, zagoić rany, zbudować sobie nowe - równe i trwałe, fundamenty. Ludzie, którzy mieli ciężkie dzieciństwo bardzo często właśnie ponoszą porażki na polu relacji międzyludzkich, bo brak im równowagi, wyczucia, nie umieją wyczuć, kiedy jest bezpiecznie, ładują się w jakieś stare schematy.

Niestety ich relacje z dziadkami były normalne. Jednak moi rodzice należą do kłótliwych osób, z mało kim utrzymują kontakt, spędzają czas generalnie w domu albo sami gdzieś jeżdżą na wycieczki.

Najgorsze, że w tak beznadziejnej chwili poznałam kogoś i najchętniej do wszystkiego bym mu się przyznała ale jest mi zwyczajnie wstyd tego jak mam. A nie umiem normalnie rozmawiać i udawać, że jest super haha hihih

Już parę razy popełniłam błąd przez relacje z rodzicami. Wpakowałam się w związek z osobą o podobnym zachowaniu co oni, dodatkowo szantaże emocjonalne, zmuszanie w łóżku do wielu rzeczy których nie chciałam.

Jak mam teraz normalnie żyć z błędami albo nie daj boże pakować się komuś w życie z takim negatywnym bagażem doświadczeń

---------- Dopisano o 17:08 ---------- Poprzedni post napisano o 17:07 ----------

Napisane przez drazetkaa

Jeśli jesteś z Warszawy i zdecydujesz się na przeprowadzkę od rodziców i będzie Ci ciężko finansowo, to daj znać. Zastąpię Ci trochę rodziców i będę robić słoiki dla Ciebie

Dziękuję Ci

Zawsze mnie smuci i cieszy w jednym, że obcy ludzie potrafią być dla mnie serdeczniejsi niż własna matka z ojcem

niestety nie jestem z okolic Warszawy, dzieli mnie od niej spoooooro ale to było takie serdeczne z Twojej strony

[rembertowa]

Napisane przez drazetkaa

Jeśli jesteś z Warszawy i zdecydujesz się na przeprowadzkę od rodziców i będzie Ci ciężko finansowo, to daj znać. Zastąpię Ci trochę rodziców i będę robić słoiki dla Ciebie

święta racja. Słoiki wszakże da się wyekspediować w podróż, więc nie trzeba się ograniczać geograficznie jakoś mocno. W razie co czekam na znak

[zlotniczanka]

Napisane przez monia1748

Niestety ich relacje z dziadkami były normalne. Jednak moi rodzice należą do kłótliwych osób, z mało kim utrzymują kontakt, spędzają czas generalnie w domu albo sami gdzieś jeżdżą na wycieczki.

Najgorsze, że w tak beznadziejnej chwili poznałam kogoś i najchętniej do wszystkiego bym mu się przyznała ale jest mi zwyczajnie wstyd tego jak mam. A nie umiem normalnie rozmawiać i udawać, że jest super haha hihih

Już parę razy popełniłam błąd przez relacje z rodzicami. Wpakowałam się w związek z osobą o podobnym zachowaniu co oni, dodatkowo szantaże emocjonalne, zmuszanie w łóżku do wielu rzeczy których nie chciałam.

Jak mam teraz normalnie żyć z błędami albo nie daj boże pakować się komuś w życie z takim negatywnym bagażem doświadczeń

---------- Dopisano o 17:08 ---------- Poprzedni post napisano o 17:07 ----------



Dziękuję Ci

Zawsze mnie smuci i cieszy w jednym, że obcy ludzie potrafią być dla mnie serdeczniejsi niż własna matka z ojcem

niestety nie jestem z okolic Warszawy, dzieli mnie od niej spoooooro ale to było takie serdeczne z Twojej strony

Jak żyć normalnie? Normalnie... Wyprowadź się, to pierwszy krok, bez ciągłego stresu będzie Ci dużo łatwiej. Prawo do popełniania błędów ma każdy, by ich uniknąć trzeba poświęcić sobie sporo czasu. Musisz zadać sobie pytania, takie jak: jakiego chcę związku, jakich zachowań nie mogę tolerować u partnera, jakich zachowań pragnę, czego chcę od życia itp. To są rozkminy na długie miesiące, ale przemyślenie takich spraw uchroni Cię przed nadużyciami. Musisz tylko być wierna sobie i swoim przekonaniom. Pomyśl na poważnie o terapii, możesz chodzić na nfz.
Szukaj pokoju teraz, dasz radę, zasługujesz na lepsze życie

[monia1748]

Napisane przez zlotniczanka

Jak żyć normalnie? Normalnie... Wyprowadź się, to pierwszy krok, bez ciągłego stresu będzie Ci dużo łatwiej. Prawo do popełniania błędów ma każdy, by ich uniknąć trzeba poświęcić sobie sporo czasu. Musisz zadać sobie pytania, takie jak: jakiego chcę związku, jakich zachowań nie mogę tolerować u partnera, jakich zachowań pragnę, czego chcę od życia itp. To są rozkminy na długie miesiące, ale przemyślenie takich spraw uchroni Cię przed nadużyciami. Musisz tylko być wierna sobie i swoim przekonaniom. Pomyśl na poważnie o terapii, możesz chodzić na nfz.
Szukaj pokoju teraz, dasz radę, zasługujesz na lepsze życie

Dziękuję Ci i wszystkim dziewczynom!

Bardzo mnie postawiłyście do pionu

Idę do znajomych tak jak Wam pisałam, potrzebuję chociaż na parę godzin zmienić otoczenie i towarzystwo.

Ten facet z którym się spotykam dzwoni i pisze a ja nie mam ochoty po prostu na rozmowę bo wiem, że pęknę i wyrzucę z siebie to wszystko a uważam, że to nie jest odpowiedni czas na etapie chęci pokazania się z jak najlepszej strony żeby rzucać takimi wyznaniami i nie umiem mu tego wyjaśnić dlaczego jest tak jak jest ze mną teraz...

Chciałabym a nie umiem bo nie chcę litości.

[Sam To Nazwij]

Napisane przez monia1748

Dziękuję Ci i wszystkim dziewczynom!

Bardzo mnie postawiłyście do pionu

Idę do znajomych tak jak Wam pisałam, potrzebuję chociaż na parę godzin zmienić otoczenie i towarzystwo.

Ten facet z którym się spotykam dzwoni i pisze a ja nie mam ochoty po prostu na rozmowę bo wiem, że pęknę i wyrzucę z siebie to wszystko a uważam, że to nie jest odpowiedni czas na etapie chęci pokazania się z jak najlepszej strony żeby rzucać takimi wyznaniami i nie umiem mu tego wyjaśnić dlaczego jest tak jak jest ze mną teraz...

Chciałabym a nie umiem bo nie chcę litości.

Myślę,że właśnie powinnaś mu o wszystkim powiedzieć.Będzie Ci lżej,że on już wie,on też nie będzie się zastanawiam co i dlaczego.Jeśli traktujesz znajomość z nim poważnie to bądz szczera.

[klempaa]

Napisane przez monia1748

Dziękuję Ci

Zawsze mnie smuci i cieszy w jednym, że obcy ludzie potrafią być dla mnie serdeczniejsi niż własna matka z ojcem

niestety nie jestem z okolic Warszawy, dzieli mnie od niej spoooooro ale to było takie serdeczne z Twojej strony

To może podlasie?
Słoików u mnie dostatek, na inną pomoc (w temacie pracy chociażby) również jakiś pomysł by się znalazł. Bardzo chętnie bym Ci pomogła, bo byłam w tym miejscu, w którym Ty jesteś teraz 6 lat temu - poradziłam sobie

---------- Dopisano o 19:41 ---------- Poprzedni post napisano o 19:38 ----------

Napisane przez monia1748

Ten facet z którym się spotykam dzwoni i pisze a ja nie mam ochoty po prostu na rozmowę bo wiem, że pęknę i wyrzucę z siebie to wszystko a uważam, że to nie jest odpowiedni czas na etapie chęci pokazania się z jak najlepszej strony żeby rzucać takimi wyznaniami i nie umiem mu tego wyjaśnić dlaczego jest tak jak jest ze mną teraz...

Chciałabym a nie umiem bo nie chcę litości.

KONIECZNIE mu powiedz. Ty byś na jego miejscu chciała wiedzieć, prawda? Jestem przekonana, że tak. Nie odcinaj od siebie kolejnej osoby, nie tędy droga. Musisz mu to wyjaśnić, on ma prawo wiedzieć.

I drugie "koniecznie" - terapia. Jak tylko ogarniesz się z mieszkaniem szukaj terapeuty. Twoje myślenie i postrzeganie świata są spaczone przez warunki w których żyjesz, sama sobie z tym najprawdopodobniej nie dasz rady.

[aljenka]

Każdy dzień spędzony w tym domu to stracone chwile. Pomyśl jak mogłabyś je spędzić - oglądając filmy z chłopakiem, spotykając się ze znajomymi, zaprosić kogoś w końcu, być spokojną (!).

Serio, lepiej biednie, a żyć spokojnie. No i jakbyś znalazła pokój bliżej pracy, wiesz ile czasu byś zaoszczędziła?

[wiekanka]

Ja kiedys bylam w takiej sytuacji.Wyprowadzilam sie,nie podalam adresu.Wyszlam za maz , nie zaprosilam na slub.Przy zmianie nazwiska w dowodzie dowiedzialam sie,ze rodzice wymeldowali mnie w nieznane.Urodzilam dziecko ,nie powiedzialam.W szpitalu pytali gdzie mieszkam,bo dziecko ma byc zameldowane tam gdzie matka.Co ja mialam powiedziec?Maz przestal mnie szanowac, bylam sama.Gdy maly podrosl chcialam isc do pracy,zrobic prawo jazdy,zalozyc konto w banku, bez meldunku nie moglam nic.

[201604130936]

Napisane przez wiekanka

Ja kiedys bylam w takiej sytuacji.Wyprowadzilam sie,nie podalam adresu.Wyszlam za maz , nie zaprosilam na slub.Przy zmianie nazwiska w dowodzie dowiedzialam sie,ze rodzice wymeldowali mnie w nieznane.Urodzilam dziecko ,nie powiedzialam.W szpitalu pytali gdzie mieszkam,bo dziecko ma byc zameldowane tam gdzie matka.Co ja mialam powiedziec?Maz przestal mnie szanowac, bylam sama.Gdy maly podrosl chcialam isc do pracy,zrobic prawo jazdy,zalozyc konto w banku, bez meldunku nie moglam nic.

A mąż cie przestał szanować bo?

[wiekanka]

Napisane przez harleyka

A mąż cie przestał szanować bo?

mysle,ze dlatego,bo nie mialam nikogo komu moglabym sie wyzalic.Z nikad pomocy, wsparcia.Za duzo sobie zaczol pozwalac.

[201604130936]

Napisane przez wiekanka

mysle,ze dlatego,bo nie mialam nikogo komu moglabym sie wyzalic.Z nikad pomocy, wsparcia.Za duzo sobie zaczol pozwalac.

No to miałaś męża do dupy, którego sobie sama wybrałaś. Twoje osobiste porażki to nie powód, żeby autorce skrzydła podcinac bo nie ma żadnego związku.

[kahoko hino]

[1=1999a18a2ffdaccef542471 663304a63305f1c5c;5221806 0]Czyli finansowo nie ma tragedii. Jest nawet szansa, że miesięcznie jakieś 100-200 zł odłożysz.
Ja też uciekłam z patologicznego domu i chociaż na początku zdarzało się, że przez 3 dni jadłam ten sam sos z makaronem to smakował mi najlepiej na świecie bo byłam z dala od rodziców. Trzymam mocno kciuki.[/QUOTE]

też przechodziłam przez odcinanie się od toksycznych rodziców. To, co napisała Shanaya, podbijam - wolność dodaje skrzydeł, kiedy w końcu nikt się na Tobie nie wyżywa, odżywasz

Napisane przez klempaa

I drugie "koniecznie" - terapia. Jak tylko ogarniesz się z mieszkaniem szukaj terapeuty. Twoje myślenie i postrzeganie świata są spaczone przez warunki w których żyjesz, sama sobie z tym najprawdopodobniej nie dasz rady.

drugie z gatunku absolutnie podbijam. niestety, Twoi rodzice już zostawili rany na Twojej psychice - z resztą Ty to widzisz. One same z siebie nie znikną, a szanse, że sama, własną pracą je wyprostujesz, są bardzo, bardzo niewielkie. Dlatego zdecydowanie zalecam terapię, w imię tego, byś poczuła, jak można być szczęśliwym i kochać samego siebie.

Napisane przez harleyka

A mąż cie przestał szanować bo?

bo był dupkiem, ot co. jak ktoś przestaje szanować, to zwykle z nim jest problem, nie z tą osobą, której nie szanuje

[wiekanka]

Napisane przez harleyka

No to miałaś męża do dupy, którego sobie sama wybrałaś. Twoje osobiste porażki to nie powód, żeby autorce skrzydła podcinac bo nie ma żadnego związku.

Maz na pewno byl do dupy .
Ale nie mniej nie radze nie podawania adresu.

[kahoko hino]

Napisane przez wiekanka

Maz na pewno byl do dupy .
Ale nie mniej nie radze nie podawania adresu.

a ja radzę nie podawać adresu. Bo podanie nic dobrego nie przyniesie.

[drazetkaa]

Autorko zobacz ile osób jest Ci tu przychylnych i gotowych robić słoiki Dasz radę!

[wiekanka]

Napisane przez kahoko hino

a ja radzę nie podawać adresu. Bo podanie nic dobrego nie przyniesie.

myslisz,ze beda ja nachodzic?nie sadze a poza tym zawsze moze ich upomniec,ze jest u siebie albo w ogole im nie otworzyc,jesli nie bedzie miala ochoty.Nie palilabym mostow .

[letik]

Ja słoików robić nie umiem, ale też chętnie pomogę jak będziesz w potrzebie i w okolicy Katowic Autorko,walcz o siebie!

[zlotniczanka]

Napisane przez wiekanka

Maz na pewno byl do dupy .
Ale nie mniej nie radze nie podawania adresu.

ale co Ty gadasz, w przyszłym roku znika obowiązek meldunku. No i dlaczego mąż Cię zwyczajnie nie zameldował u siebie?

[wiekanka]

Napisane przez zlotniczanka

ale co Ty gadasz, w przyszłym roku znika obowiązek meldunku. No i dlaczego mąż Cię zwyczajnie nie zameldował u siebie?

Ja opowiadam sytuacje z przeszlosci a sam mnie nie zameldowal,bo musial tez sie wymeldowac.

[letik]

Aa i jeszcze co do chłopaka..koniecznie mu powiedz jaka jest sytuacja..mi też było ciężko mojemu na początku powiedzieć ze mam ojca alkoholika, strasznie się tego wstydzilam i czułam się gorsza..wydaje mi się ze i tak sam zaczął się domyślać kiedy co jakiś czas jak miałam totalnie dosyć wyprowadzalam się do przyjaciółki na kilka dni..niemniej jednak poczułam ogromną ulgę kiedy się w końcu odważyłam,wylalam morze łez ale powiedziałam wszystko dasz rade

[kahoko hino]

Napisane przez wiekanka

myslisz,ze beda ja nachodzic?nie sadze a poza tym zawsze moze ich upomniec,ze jest u siebie albo w ogole im nie otworzyc,jesli nie bedzie miala ochoty.Nie palilabym mostow .

niepodanie adresu to nie jest palenie mostów. Ona wie, gdzie rodziców znaleźć. Mogą do niej zadzwonić, wysłać e-maila. I tak, jak się im poda ten adres, to nachodzą, uwierz mi. Byłam w takiej sytuacji.

Autorko, Twoja historia jest tragicznie smutna, ale to nie znaczy, że musi taką pozostać. Zobacz, jaki masz mur ludzi za Tobą! powiedz partnerowi o sytuacji - jeśli nie potrafisz o całości, to chociaż o części. Zobaczysz, poczujesz ulgę Trzymam kciuki, jeśli chcesz, zawsze możesz napisać na priva - postaram się pomóc, jak tylko mogę.