Program 500+ plus offtop ;)

[201605301111]

Napisane przez Onnaa88

B bo patologia mieszka na działkach

w koncu raz w tym wątku masz racje

[Agaczok]

Napisane przez Onnaa88

Bo za granicę wyjeżdża patologia bo mnoży się patologia bo patologia mieszka na działkach

podaj mi konkretne przykłady, gdzie którakolwiek z dziewczyn napisała, że posiadanie dzieci jest patologią lub że za granicę wyjeżdża tylko patologia. cytaty, konkrety, a nie bulszit.

[Mijanou]

Jeżu, dajmy już pokój bo naprawdę ten wątek osiągnął wyżyny absurdu. Nie, Himalaje absurdu.

Onna, wiesz, że dorosły człowiek nie może przez całe życie zwalać swoich niepowodzeń życiowych na zły start? Ani ciągle oglądać się wstecz i tam doszukiwać się przyczyny wszelkich niepowodzeń? Poważnie mówię i niezłośliwie. Taka postawa świadczy o niedojrzałości emocjonalnej człowieka. I nie obraź się, ale z Twoich postów wynika jasno, że masz nieuporządkowane emocje, niepozamykane sprawy i nie radzisz sobie z nimi. Także radzę Ci (znów bez złośliwości whatsoever) raczej rozważyć możliwości a nie doszukiwać się przyczyn w tym co było. Tego zmienić nie możesz ale możesz zmienić i masz realny wpływ na to, co będzie.

[Biedroneczka6667]

Ona88 po co dalej z nimi gadasz ? przecież bękę z ciebie cisną. I w dodatku tłumaczysz się obcym ludziom ze swojego życia. A to tylko pożywka do dalszego pośmiania się...
Widzisz? Masz nieuporządkowane życie. Same ekspertki od psychologii , patologii, życia.

[20160901857]

Nie trzeba być ekspertem, żeby to stwierdzić. Wystarczy umieć czytać.

[Mijanou]

Napisane przez Biedroneczka6667

Ona88 po co dalej z nimi gadasz ? przecież bękę z ciebie cisną. I w dodatku tłumaczysz się obcym ludziom ze swojego życia. A to tylko pożywka do dalszego pośmiania się...

Nie, nie cisnę żadnej beki ( nie lubię tego określenia). Powyżej jasno i bez złośliwości wyraziłam swoje zdanie. Przypuszczam też, że tak naprawdę nikt tu nie ciśnie beki (no nie lubię tego określenia!).

Tak naprawdę to się nie ma z czego śmiać. To, że czasem któraś coś ostrzej napisze nie ma nic wspólnego z beką w tym przypadku.

[Onnaa88]

Napisane przez Biedroneczka6667

Ona88 po co dalej z nimi gadasz ? przecież bękę z ciebie cisną. I w dodatku tłumaczysz się obcym ludziom ze swojego życia. A to tylko pożywka do dalszego pośmiania się...
Widzisz? Masz nieuporządkowane życie. Same ekspertki od psychologii , patologii, życia.

Masz rację już nie pisze więcej

---------- Dopisano o 22:31 ---------- Poprzedni post napisano o 22:30 ----------

Napisane przez Mijanou

Jeżu, dajmy już pokój bo naprawdę ten wątek osiągnął wyżyny absurdu. Nie, Himalaje absurdu.

Onna, wiesz, że dorosły człowiek nie może przez całe życie zwalać swoich niepowodzeń życiowych na zły start? Ani ciągle oglądać się wstecz i tam doszukiwać się przyczyny wszelkich niepowodzeń? Poważnie mówię i niezłośliwie. Taka postawa świadczy o niedojrzałości emocjonalnej człowieka. I nie obraź się, ale z Twoich postów wynika jasno, że masz nieuporządkowane emocje, niepozamykane sprawy i nie radzisz sobie z nimi. Także radzę Ci (znów bez złośliwości whatsoever) raczej rozważyć możliwości a nie doszukiwać się przyczyn w tym co było. Tego zmienić nie możesz ale możesz zmienić i masz realny wpływ na to, co będzie.

Nie do końca mam wpływ to nie ustalam warunki na rynku pracy i to że po studiach nie będzie świetnej posadki

[syklamen]

A to ja się w takim razie pochwalę. Na studiach miałam stypendium i socjalne, i naukowe, wychodziła mi z tego normalna pensja. Żyłam sobie w akademiku jak pączek w maśle. Co ciekawe, rodzice wcale nie chcieli ode mnie - bogaczki tych pieniędzy. Jak widać nauka popłaca. Nauka zasad ortografii, interpunkcji i poprawnej stylistyki również. Dzięki temu nie muszę się teraz wstydzić przed innymi z tego powodu (choć niektórzy i nawet wstydu nie odczuwają).
Ciekawe, ile Onnaa88 chciałabyś zarabiać z wykształceniem średnim? Wydaje mi się, że nie masz złej pensji, jak na polskie realia.

[malgo96]

Napisane przez Onnaa88

Masz rację już nie pisze więcej

---------- Dopisano o 22:31 ---------- Poprzedni post napisano o 22:30 ----------



Nie do końca mam wpływ to nie ustalam warunki na rynku pracy i to że po studiach nie będzie świetnej posadki

Najpierw trzeba te studia miec

[Onnaa88]

Napisane przez syklamen

A to ja się w takim razie pochwalę. Na studiach miałam stypendium i socjalne, i naukowe, wychodziła mi z tego normalna pensja. Żyłam sobie w akademiku jak pączek w maśle. Co ciekawe, rodzice wcale nie chcieli ode mnie - bogaczki tych pieniędzy. Jak widać nauka popłaca. Nauka zasad ortografii, interpunkcji i poprawnej stylistyki również. Dzięki temu nie muszę się teraz wstydzić przed innymi z tego powodu (choć niektórzy i nawet wstydu nie odczuwają).
Ciekawe, ile Onnaa88 chciałabyś zarabiać z wykształceniem średnim? Wydaje mi się, że nie masz złej pensji, jak na polskie realia.

Dużo pisze o swoich znajomych i o tym jak ciężko było utrzymać się za najniższą krajową,no nie zarabiam mało bo miałam dużo szczęścia

[Mijanou]

Napisane przez Onnaa88

Masz rację już nie pisze więcej

---------- Dopisano o 22:31 ---------- Poprzedni post napisano o 22:30 ----------



Nie do końca mam wpływ to nie ustalam warunki na rynku pracy i to że po studiach nie będzie świetnej posadki

Owszem, nie masz. Dlatego proponowałam, żebyś realnie skupiła się na tym, na co MASZ wpływ. Na tym co możesz zmienić by poprawić to, co Ci w zyciu nie daje satysfakcji.

A tak przy okazji: chyba już Mars zaczyna być widoczny na niebie. Na razie jako czerwony punkcik, najlepiej widoczny ma być 30 maja podobno. Ale dziś księżyc ma dziwny kolor- jest pomarańczowoczerwony

[Onnaa88]

I ciężka praca mi się udało dostać awans

[Agaczok]

Napisane przez Onnaa88

Masz rację już nie pisze więcej

---------- Dopisano o 22:31 ---------- Poprzedni post napisano o 22:30 ----------



Nie do końca mam wpływ to nie ustalam warunki na rynku pracy i to że po studiach nie będzie świetnej posadki

Onnaa, tak bez złośliwości i na poważnie - zajmij się swoją karierą i życiem, zamiast 'zamartwiać się', że osoby po studiach nie będą miały pracy. Ciebie to nie dotyczy, w Twoim przekonaniu jesteś na lepszej pozycji, więc to wykorzystaj. I może wyjaśnij ze swoim facetem sprawę dzieci, zanim wpakujesz się z nim w kupowanie auta/mieszkania/czegokolwiek, żebyś za x lat znowu nie żałowała, że zamiast odkładać pieniądze na siebie, dorzucałaś się extżowi, który Cię zostawił, bo nie chciałaś mieć dzieci.

[malgo96]

Napisane przez Onnaa88

Dużo pisze o swoich znajomych i o tym jak ciężko było utrzymać się za najniższą krajową,no nie zarabiam mało bo miałam dużo szczęścia

Skoro tyle szczęścia masz to o co ten cały ból? Tyle użalania sie nad sobą

[201712071518]

Napisane przez Agaczok

Onnaa, tak bez złośliwości i na poważnie - zajmij się swoją karierą i życiem, zamiast 'zamartwiać się', że osoby po studiach nie będą miały pracy. Ciebie to nie dotyczy, w Twoim przekonaniu jesteś na lepszej pozycji, więc to wykorzystaj. I może wyjaśnij ze swoim facetem sprawę dzieci, zanim wpakujesz się z nim w kupowanie auta/mieszkania/czegokolwiek, żebyś za x lat znowu nie żałowała, że zamiast odkładać pieniądze na siebie, dorzucałaś się extżowi, który Cię zostawił, bo nie chciałaś mieć dzieci.

Dokladnie.
Nie popelnij drugi raz tego samego błędu.

[syklamen]

Napisane przez Onnaa88

Dużo pisze o swoich znajomych i o tym jak ciężko było utrzymać się za najniższą krajową,no nie zarabiam mało bo miałam dużo szczęścia

Ale ja już pisałam o tym, że są osoby, które niczego sobą nie reprezentują. Pójdą do pracy? Starają się jakoś przemykać po kątach i czekać na koniec dnia pracy - byleby tylko się nie napracować. Niektóre kobiety są leniwe i roszczeniowe. Stąd m.in. popularność 500+.

[201701300929]

Napisane przez Onnaa88

Nie do końca mam wpływ to nie ustalam warunki na rynku pracy i to że po studiach nie będzie świetnej posadki

czytam ten watek i Twoje wypowiedzi od kilku stroni nie wiem o co Ci do konca chodzi,
pewnie,ze Polska nie jest krajem miodem i mlekiem plynacym ale tak zle tutaj tez nie jest-Ty tez nie masz zle, minimalnej nie zarabiasz, jak na to,ze nie masz zadnych specyficznych umiejetnosci/wyksztaclecnia i nie zyjesz w Warszawie to chyba nie jest zle,
kazdy by chcial zarabiac 8 tys w pracy po 6 h dziennie i mieszkajac w pieknej zielonej okolicy ale idealnych miejsc pracy jest malo ,
jesli chcesz zarabiac 6-8 tys to bylo isc na studia i do Warszawy pojechac - ale powiem Ci,ze zdziwilabys sie i chyba narzekalabys i tak bo niestety tam gdzie zarabia sie lepiej to i koszty zycia i ceny wszystkiego tez sa wyzsze, wiec koniec koncow te zarobki takie super nie sa

[201606270916]

Napisane przez nouvelle90

Wracając do tematu:

Tu jest więcej tych rewelacji jeśli ktoś chce
http://kwejk.pl/przegladaj/2669703/0/program-500.html

[Pantegram]

Ktoś tu napisał, że wstydziłby się pracy za 6 zł/h. Absolutnie się z tym nie zgadzam. Żadna praca nie hańbi, to raz. Dwa - zupełnie co innego, będąc bezrobotnym, przyjąć pierwszą lepszą pracę, w tym taką za 6 zł/h (bo przecież trzeba za coś żyć, coś jeść i gdzie mieszkać), a zupełnie co innego siedzieć w pracy, w której pensja nas nie satysfakcjonuje, kolejne 10 lat...

Moim zdaniem błędem jest właśnie nie tyle pracowanie za marne pieniądze, bo ludzie mają różne sytuacje w życiu*, co brak chęci do poprawiania swojego bytu. Według mnie każdy normalny człowiek powinien chcieć mieć lepiej, szczególnie, kiedy uważa, że ma strasznie źle i jest pokrzywdzony swoją sytuacją, ciągle na nią narzeka... Dobrowolne pozostawanie w kiepskiej sytuacji życiowej i brak jakichkolwiek poczynań, by zmienić swój los na lepsze, na zasadzie "bo lepiej usiąść i płakać niż coś zrobić" - to jest IMO powód do wstydu, a nie niskie zarobki czy mało ambitna praca...

*a poza tym w małej mieścinie, gdzie są niskie koszta utrzymania, 6 zł/h to może być całkiem spoko stawka, więc zarobki należy traktować bardzo relatywnie.

Onna88 - współczuję Ci, że miałaś stosunkowo mało wsparcia od rodziców, ale wyobraź sobie, że nie tylko Ty tak miałaś. Uważasz, że gdybyś miała bogatych rodziców, wszystko byłoby inaczej, ale śmiem wątpić. Moja mama też ze swojej pierwszej pracy (podjętej w wieku 17 lat) dawała pieniądze rodzicom - m.in. z zarobionej pensji umeblowała dom rodzinny - a sama nie dostawała nic, ani wcześniej, kiedy była w szkole i naprawdę przydałby jej się do szkoły głupi ołówek, zeszyt czy drugie śniadanie (tak - na wykarmienie gromadki dzieci też moim niezaradnym dziadkom nie starczało), ani później, kiedy była w ciąży i przydałaby jej się kasa na ubranka dla dziecka itd. ... zawsze była zdana sama na siebie, od rodziców dostawała 0 zł i jeszcze ona im dokładała, by jej rodzeństwo nie miało tak biednie jak ona.

U mojego taty podobnie - też wyszedł z domu tak, jak stał, też chodził do szkoły wiecznie niedożywiony i bez żadnych akcesoriów... dzieci w szkole śmiały się z jego podartych ubrań i znamienia na szyi, którego rodzice nie uznawali za stosowne zoperować, "bo za co".

Żadnemu z nich nigdy nikt nic nie dał - wszystko, co mają dziś, uzyskali dzięki własnej pracowitości i zwykłej chęci do tego, by mieć lepiej, zamiast tkwić w beznadziei.... Gdyby nie ta chęć do polepszenia swojego bytu za wszelką cenę pewnie zostaliby na rodzinnej wsi (część ich rodzeństwa takiego właśnie wyboru dokonała) - oni jednak zdecydowali wyjechać w ciemno do dużego miasta w poszukiwaniu lepszego losu, i opłaciło się, chociaż każdy cal swojej drogi musieli okupić a to ciężką pracą, a to niepewnością jutra, a to niewygodą czy nawet upokorzeniami... Byli jednak gotowi na wszystko, jeśli tylko był cień szansy na lepsze jutro pomimo beznadziejnego wczoraj.

Skoro oni mimo swojej beznadziejnej sytuacji mogli walczyć i poradzić sobie w życiu, to każdy może. Jasne, nie jest łatwo porzucić strefę komfortu i zacząć zmieniać swoje życie, ale jeśli nie podejmiemy ryzyka - nie będzie zmiany na lepsze. Moim zdaniem lepiej jest ponosić niewygody i wyrzeczenia w imię lepszego jutra, aniżeli znosić niewygodę i wyrzeczenia tak po prostu, z tytułu tego, że źle urządziliśmy się w życiu, i poprzestać jedynie na narzekaniu na aktualny stan rzeczy.

To, czego wielu ludziom brakuje, to IMO długofalowe planowanie. Zadanie sobie pytania - "no ok - jest jak jest - ale co będzie za 10 lat?". Zmierzenia się z rzeczywistością, nawet jeśli prawda o niej jest brutalna... no ale jednak, często warto wziąć ją na klatę, bo to jedyna droga, by pójść do przodu.
Ja też miałam w swoim niedługim życiu sporo dołków, chwil załamania i niepewności - staram się jednak chociaż w przybliżeniu, chociaż drobnymi kroczkami, ale jednak sukcesywnie zmierzać ku lepszemu. Nie ma na to jednego przepisu, jedynej słusznej drogi - wcale IMO dokształcanie się formalnymi kanałami (studia, kursy) nie jest jedyną opcją na rozwój osobisty - można mieć dowolny koncept na swoje lepsze jutro, ale grunt, to go realizować, wyznaczać sobie jakieś cele i do nich dążyć, zamiast po prostu "dryfować na falach życia" w bliżej nieokreślonym kierunku.
Nie jesteśmy kłodą, lecz kapitanem u steru - odpowiadamy za swoje życie i mamy na nie wpływ, więc weźmy cholerne wiosła w łapę i zacznijmy wiosłować, zamiast narzekać, że fala nie sprzyja - takie moje zdanie.

Znowu mi się na poetyckie porównania zebrało

[201712071518]

Napisane przez Krolowa Julianna

Tu jest więcej tych rewelacji jeśli ktoś chce
http://kwejk.pl/przegladaj/2669703/0/program-500.html

Az nie wiem co powiedziec - przyszlosc narodu w dobrych rękach

[Onnaa88]

Napisane przez Pantegram

Ktoś tu napisał, że wstydziłby się pracy za 6 zł/h. Absolutnie się z tym nie zgadzam. Żadna praca nie hańbi, to raz. Dwa - zupełnie co innego, będąc bezrobotnym, przyjąć pierwszą lepszą pracę, w tym taką za 6 zł/h (bo przecież trzeba za coś żyć, coś jeść i gdzie mieszkać), a zupełnie co innego siedzieć w pracy, w której pensja nas nie satysfakcjonuje, kolejne 10 lat...

Moim zdaniem błędem jest właśnie nie tyle pracowanie za marne pieniądze, bo ludzie mają różne sytuacje w życiu*, co brak chęci do poprawiania swojego bytu. Według mnie każdy normalny człowiek powinien chcieć mieć lepiej, szczególnie, kiedy uważa, że ma strasznie źle i jest pokrzywdzony swoją sytuacją, ciągle na nią narzeka... Dobrowolne pozostawanie w kiepskiej sytuacji życiowej i brak jakichkolwiek poczynań, by zmienić swój los na lepsze, na zasadzie "bo lepiej usiąść i płakać niż coś zrobić" - to jest IMO powód do wstydu, a nie niskie zarobki czy mało ambitna praca...

*a poza tym w małej mieścinie, gdzie są niskie koszta utrzymania, 6 zł/h to może być całkiem spoko stawka, więc zarobki należy traktować bardzo relatywnie.

Onna88 - współczuję Ci, że miałaś stosunkowo mało wsparcia od rodziców, ale wyobraź sobie, że nie tylko Ty tak miałaś. Uważasz, że gdybyś miała bogatych rodziców, wszystko byłoby inaczej, ale śmiem wątpić. Moja mama też ze swojej pierwszej pracy (podjętej w wieku 17 lat) dawała pieniądze rodzicom - m.in. z zarobionej pensji umeblowała dom rodzinny - a sama nie dostawała nic, ani wcześniej, kiedy była w szkole i naprawdę przydałby jej się do szkoły głupi ołówek, zeszyt czy drugie śniadanie (tak - na wykarmienie gromadki dzieci też moim niezaradnym dziadkom nie starczało), ani później, kiedy była w ciąży i przydałaby jej się kasa na ubranka dla dziecka itd. ... zawsze była zdana sama na siebie, od rodziców dostawała 0 zł i jeszcze ona im dokładała, by jej rodzeństwo nie miało tak biednie jak ona.

U mojego taty podobnie - też wyszedł z domu tak, jak stał, też chodził do szkoły wiecznie niedożywiony i bez żadnych akcesoriów... dzieci w szkole śmiały się z jego podartych ubrań i znamienia na szyi, którego rodzice nie uznawali za stosowne zoperować, "bo za co".

Żadnemu z nich nigdy nikt nic nie dał - wszystko, co mają dziś, uzyskali dzięki własnej pracowitości i zwykłej chęci do tego, by mieć lepiej, zamiast tkwić w beznadziei.... Gdyby nie ta chęć do polepszenia swojego bytu za wszelką cenę pewnie zostaliby na rodzinnej wsi (część ich rodzeństwa takiego właśnie wyboru dokonała) - oni jednak zdecydowali wyjechać w ciemno do dużego miasta w poszukiwaniu lepszego losu, i opłaciło się, chociaż każdy cal swojej drogi musieli okupić a to ciężką pracą, a to niepewnością jutra, a to niewygodą czy nawet upokorzeniami... Byli jednak gotowi na wszystko, jeśli tylko był cień szansy na lepsze jutro pomimo beznadziejnego wczoraj.

Skoro oni mimo swojej beznadziejnej sytuacji mogli walczyć i poradzić sobie w życiu, to każdy może. Jasne, nie jest łatwo porzucić strefę komfortu i zacząć zmieniać swoje życie, ale jeśli nie podejmiemy ryzyka - nie będzie zmiany na lepsze. Moim zdaniem lepiej jest ponosić niewygody i wyrzeczenia w imię lepszego jutra, aniżeli znosić niewygodę i wyrzeczenia tak po prostu, z tytułu tego, że źle urządziliśmy się w życiu, i poprzestać jedynie na narzekaniu na aktualny stan rzeczy.

To, czego wielu ludziom brakuje, to IMO długofalowe planowanie. Zadanie sobie pytania - "no ok - jest jak jest - ale co będzie za 10 lat?". Zmierzenia się z rzeczywistością, nawet jeśli prawda o niej jest brutalna... no ale jednak, często warto wziąć ją na klatę, bo to jedyna droga, by pójść do przodu.
Ja też miałam w swoim niedługim życiu sporo dołków, chwil załamania i niepewności - staram się jednak chociaż w przybliżeniu, chociaż drobnymi kroczkami, ale jednak sukcesywnie zmierzać ku lepszemu. Nie ma na to jednego przepisu, jedynej słusznej drogi - wcale IMO dokształcanie się formalnymi kanałami (studia, kursy) nie jest jedyną opcją na rozwój osobisty - można mieć dowolny koncept na swoje lepsze jutro, ale grunt, to go realizować, wyznaczać sobie jakieś cele i do nich dążyć, zamiast po prostu "dryfować na falach życia" w bliżej nieokreślonym kierunku.
Nie jesteśmy kłodą, lecz kapitanem u steru - odpowiadamy za swoje życie i mamy na nie wpływ, więc weźmy cholerne wiosła w łapę i zacznijmy wiosłować, zamiast narzekać, że fala nie sprzyja - takie moje zdanie.

Znowu mi się na poetyckie porównania zebrało

Ale bardzo ładnie to napisałaś i podałaś przykład rodziców aż mi się to spodobało

[Agaczok]

'1500 piechoto nie chodzi'

[201712071518]

Napisane przez Agaczok

'1500 piechoto nie chodzi'

No co.
Pieniążki same lecą szlachcie do rączki

[Onnaa88]

Co do 500 plus w moim mieście dużo osób tej kasy nie dostało i nie chce aż mi się wierzyć że będzie na to kasa i że dostaną

[liselotta]

Napisane przez Agaczok

Onnaa, tak bez złośliwości i na poważnie - zajmij się swoją karierą i życiem, zamiast 'zamartwiać się', że osoby po studiach nie będą miały pracy. Ciebie to nie dotyczy, w Twoim przekonaniu jesteś na lepszej pozycji, więc to wykorzystaj. I może wyjaśnij ze swoim facetem sprawę dzieci, zanim wpakujesz się z nim w kupowanie auta/mieszkania/czegokolwiek, żebyś za x lat znowu nie żałowała, że zamiast odkładać pieniądze na siebie, dorzucałaś się extżowi, który Cię zostawił, bo nie chciałaś mieć dzieci.

onnaa - to sobie poczytaj

[201607111003]

Połowa tych skrinów to oczywiste trolle, prawda? Ale prawda?

[Onnaa88]

Napisane przez liselotta

onnaa - to sobie poczytaj

Przeczytałam

[201606270916]

Napisane przez Elion

Połowa tych skrinów to oczywiste trolle, prawda? Ale prawda?

Część pewnie trolle ale niestety z odpowiednikami w rzeczywistości. Przecież matka od pijanego dziecka już próbowała je odzyskać - więc nawet "1500 piechoto nie chodzi" jest jak najbardziej prawdopodobne. Podobnie teksty o braniu kasy na dziecko którym rodzic się nie zajmuje: to powazny błąd że tak się da.

[Pantegram]

Napisane przez Biedroneczka6667

Ale czemu tak po niej jedzicie? Ona nie zbijała bąków. Pracuje , pracuje jak większość prostych , zwykłych ludzi. I co z tego ma? To chore w tym kraju , że zwykły człowiek nie obibok, pracowity musi wegetować z minimalną.

Faktycznie nagonka się tutaj zrobiła, przesadzona.

Niemniej to nie jest kwestia kraju, że ktoś wegetuje za minimalną. Jeśli ktoś wegetuje za minimalną to albo nie jest pracowity, albo nie myśli (nie kombinuje, co zrobić, by mieć lepiej). Moi rodzice mimo braku wykształcenia byli w stanie zakręcić się tak, by się jakoś ustawić - tata pracował w kilku pracach jednocześnie, mama zajmowała się handlem i miała z tego dobre pieniądze, nigdy też nie siedziała z uporem w pracy bez perspektyw, tylko zmieniała ją na inną, lepszą, kiedy tylko miała okazję - bo po prostu okazji do zmiany pracy na lepszą szukała zamiast zadowolić się tym, co jest.

Jak ktoś wegetuje za minimalną, to jest IMO z taką osobą coś nie tak. To tak, jakby wiedzieć, że na utrzymanie potrzebujesz 1000 zł/msc, po czym przyjąć pracę za 600 zł/msc i nie szukać lepszej, a następnie dziwić się, że nie wystarcza i brakuje na życie... No jasne, że w takiej sytuacji będzie brakowało, ale jednocześnie to, że brakuje, nie oznacza, że nie da się nic z tym zrobić... Dopóki się nie przyfarciło w życiu, to trzeba kombinować jak koń pod górę tak, by sobie radzić... a jak komuś nie chce się kombinować, co zrobić, by było lepiej, to niech nie narzeka, że mu źle.

Naprawdę, nie znam osób, które by chciały pracować, pracowały i mimo tego biedowały, z wyjątkiem osób, które nie potrafią logicznie myśleć. Te osoby, które ciężko pracują, a mimo to biedują, biedują nie dlatego, że kraj taki niedobry, ale dlatego, że np. wydają zupełnie bez pomyślunku pieniądze (typu - zarabiam minimalną i nie starcza mi od 1 do 1 na jedzenie, ale tatuaż sobie zrobię, lub nakupię ciuchów po to, by wyrzucić te sprzed sezonu - a co!) albo dlatego, że są w inny sposób nieporadne - np. nie znają podstaw prawa i nie chcą poznać, nawet mimo ostrzeżeń znajomych wiedzą lepiej, że wyjdą lepiej na złamaniu prawa a potem się dziwią i płaczą, że jednak oszustwo nie wyszło, fiskus ich przyłapał i dowalił karę - to są ogólnie tego typu sytuacje i o ile ok - całkiem sporo możnaby przykładów takiego zachowania znaleźć, o tyle cudza głupota (brak myślenia) to absolutnie wina państwa nie jest.

[Mijanou]

Napisane przez Pantegram

Ktoś tu napisał, że wstydziłby się pracy za 6 zł/h. Absolutnie się z tym nie zgadzam. Żadna praca nie hańbi, to raz. Dwa - zupełnie co innego, będąc bezrobotnym, przyjąć pierwszą lepszą pracę, w tym taką za 6 zł/h (bo przecież trzeba za coś żyć, coś jeść i gdzie mieszkać), a zupełnie co innego siedzieć w pracy, w której pensja nas nie satysfakcjonuje, kolejne 10 lat...

Moim zdaniem błędem jest właśnie nie tyle pracowanie za marne pieniądze, bo ludzie mają różne sytuacje w życiu*, co brak chęci do poprawiania swojego bytu. Według mnie każdy normalny człowiek powinien chcieć mieć lepiej, szczególnie, kiedy uważa, że ma strasznie źle i jest pokrzywdzony swoją sytuacją, ciągle na nią narzeka... Dobrowolne pozostawanie w kiepskiej sytuacji życiowej i brak jakichkolwiek poczynań, by zmienić swój los na lepsze, na zasadzie "bo lepiej usiąść i płakać niż coś zrobić" - to jest IMO powód do wstydu, a nie niskie zarobki czy mało ambitna praca...

*a poza tym w małej mieścinie, gdzie są niskie koszta utrzymania, 6 zł/h to może być całkiem spoko stawka, więc zarobki należy traktować bardzo relatywnie.

Onna88 - współczuję Ci, że miałaś stosunkowo mało wsparcia od rodziców, ale wyobraź sobie, że nie tylko Ty tak miałaś. Uważasz, że gdybyś miała bogatych rodziców, wszystko byłoby inaczej, ale śmiem wątpić. Moja mama też ze swojej pierwszej pracy (podjętej w wieku 17 lat) dawała pieniądze rodzicom - m.in. z zarobionej pensji umeblowała dom rodzinny - a sama nie dostawała nic, ani wcześniej, kiedy była w szkole i naprawdę przydałby jej się do szkoły głupi ołówek, zeszyt czy drugie śniadanie (tak - na wykarmienie gromadki dzieci też moim niezaradnym dziadkom nie starczało), ani później, kiedy była w ciąży i przydałaby jej się kasa na ubranka dla dziecka itd. ... zawsze była zdana sama na siebie, od rodziców dostawała 0 zł i jeszcze ona im dokładała, by jej rodzeństwo nie miało tak biednie jak ona.

U mojego taty podobnie - też wyszedł z domu tak, jak stał, też chodził do szkoły wiecznie niedożywiony i bez żadnych akcesoriów... dzieci w szkole śmiały się z jego podartych ubrań i znamienia na szyi, którego rodzice nie uznawali za stosowne zoperować, "bo za co".

Żadnemu z nich nigdy nikt nic nie dał - wszystko, co mają dziś, uzyskali dzięki własnej pracowitości i zwykłej chęci do tego, by mieć lepiej, zamiast tkwić w beznadziei.... Gdyby nie ta chęć do polepszenia swojego bytu za wszelką cenę pewnie zostaliby na rodzinnej wsi (część ich rodzeństwa takiego właśnie wyboru dokonała) - oni jednak zdecydowali wyjechać w ciemno do dużego miasta w poszukiwaniu lepszego losu, i opłaciło się, chociaż każdy cal swojej drogi musieli okupić a to ciężką pracą, a to niepewnością jutra, a to niewygodą czy nawet upokorzeniami... Byli jednak gotowi na wszystko, jeśli tylko był cień szansy na lepsze jutro pomimo beznadziejnego wczoraj.

Skoro oni mimo swojej beznadziejnej sytuacji mogli walczyć i poradzić sobie w życiu, to każdy może. Jasne, nie jest łatwo porzucić strefę komfortu i zacząć zmieniać swoje życie, ale jeśli nie podejmiemy ryzyka - nie będzie zmiany na lepsze. Moim zdaniem lepiej jest ponosić niewygody i wyrzeczenia w imię lepszego jutra, aniżeli znosić niewygodę i wyrzeczenia tak po prostu, z tytułu tego, że źle urządziliśmy się w życiu, i poprzestać jedynie na narzekaniu na aktualny stan rzeczy.

To, czego wielu ludziom brakuje, to IMO długofalowe planowanie. Zadanie sobie pytania - "no ok - jest jak jest - ale co będzie za 10 lat?". Zmierzenia się z rzeczywistością, nawet jeśli prawda o niej jest brutalna... no ale jednak, często warto wziąć ją na klatę, bo to jedyna droga, by pójść do przodu.
Ja też miałam w swoim niedługim życiu sporo dołków, chwil załamania i niepewności - staram się jednak chociaż w przybliżeniu, chociaż drobnymi kroczkami, ale jednak sukcesywnie zmierzać ku lepszemu. Nie ma na to jednego przepisu, jedynej słusznej drogi - wcale IMO dokształcanie się formalnymi kanałami (studia, kursy) nie jest jedyną opcją na rozwój osobisty - można mieć dowolny koncept na swoje lepsze jutro, ale grunt, to go realizować, wyznaczać sobie jakieś cele i do nich dążyć, zamiast po prostu "dryfować na falach życia" w bliżej nieokreślonym kierunku.
Nie jesteśmy kłodą, lecz kapitanem u steru - odpowiadamy za swoje życie i mamy na nie wpływ, więc weźmy cholerne wiosła w łapę i zacznijmy wiosłować, zamiast narzekać, że fala nie sprzyja - takie moje zdanie.

Znowu mi się na poetyckie porównania zebrało

Ależ tak.

Mój Tato (niestety, już nie żyje) pochodził z małej miejscowości a do szkoły morskiej poszedł, bo tam dawali mundur, bursę darmową i wyżywienie w bursie (to jego słowa. A kawa? "Ja kładłem mokry ręcznik na łeb bo na kawę nie było mnie stać"). A jednak ukończył wyższą szkołę i zrobił uprawnienia międzynarodowe. Mama nie jest Polką, więc też zero wsparcia z drugiej strony. I też się dorabiali praktycznie od zera. I pracowali ciężko: mama na początku na "państwowej" posadzie z dyżuru na dyżur z przerwą na sen i spędzenie czasu z dziećmi, Tato po 10 miesięcy w roku na morzu, ostatnio jako oficer amerykańskiej floty handlowej. Przez znaczną część życia mieli "pod górę", ale tak już jest: chcesz mieć stabilizację to najpierw trzeba przejsć przez ciężką pracę i wyrzeczenia. Nie ma tak, że od razu, na początku kariery stać takiego "początkującego" na wszystko, w tym na "godne życie". O to godne życie samemu trzeba się postarać, mieć plan, dążyć do jego realizacji.

W sumie jestem wdzięczna Rodzicom, że nie wychowali mnie na "królewnę" i nauczyli stawiać sobie cele i realizować je nawet kosztem wyrzeczeń.