Związek z... no cóż, "panem spod sklepu". Czy to ma przyszłość?

[f60400d832b72deb5c42f716e834e5f0a0698277_6206f895c87a0]

Alkoholizm to choroba ale z własnej woli sie na nią choruje. Tak samo jak narkoman.

[new woman in town]

Tutaj wyksztalcenie ma akurat najmniejsze znaczenie. A w moim swiecie - zerowe. Zreszta znam bardzo szczesliwe pary zroznicowane pod wzgledem wyksztalcenia, np. zona z doktoratem + maż po zawodowce i bardzo nieszczesliwe o identycznym poziomie wykształcenia.

To, co jest ważne, to bagatelizowanie przez autorkę kwestii alkoholu. Żul, który poprosił ją o kasę na wino zrobił na niej piorunujące wrażenie, jak książę. A piją przecież wszystcy.

Wyrównają swoje poziomy. Jak nic stoczy się kobieta na dno. Beda razem popijać tanie wino pod sklepem ciotki.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Shawtty]

[1=f60400d832b72deb5c42f71 6e834e5f0a0698277_6206f89 5c87a0;75536841]Alkoholizm to choroba ale z własnej woli sie na nią choruje. Tak samo jak narkoman.[/QUOTE]


uzależnienie działa tak, że ogranicza wolną wolę, a pojawia się wewnętrzny PRZYMUS.

[WŁADCZYNI]

Napisane przez Shawtty

uzależnienie działa tak, że ogranicza wolną wolę, a pojawia się wewnętrzny PRZYMUS.

Zanim pojawi się przymus ćpania/picia trzeba tego spróbować. A to jest dobrowolne. Nikt nikomu nie leje gorzały do ust.

[Shawtty]

Napisane przez WŁADCZYNI

Zanim pojawi się przymus ćpania/picia trzeba tego spróbować. A to jest dobrowolne. Nikt nikomu nie leje gorzały do ust.

Jest. Ale w takim razie alkoholizm nazwałabym chorobą, która ogranicza wolną wolę, a nie 'choruje się z własnej woli'.

[visionAM]

[1=f60400d832b72deb5c42f71 6e834e5f0a0698277_6206f89 5c87a0;75536841]Alkoholizm to choroba ale z własnej woli sie na nią choruje. Tak samo jak narkoman.[/QUOTE]
Nie, to tak nie działa.

[ajah]

[1=f60400d832b72deb5c42f71 6e834e5f0a0698277_6206f89 5c87a0;75536841]Alkoholizm to choroba ale z własnej woli sie na nią choruje. Tak samo jak narkoman.[/QUOTE]

Nie.

---------- Dopisano o 18:57 ---------- Poprzedni post napisano o 18:56 ----------

Napisane przez WŁADCZYNI

Zanim pojawi się przymus ćpania/picia trzeba tego spróbować. A to jest dobrowolne. Nikt nikomu nie leje gorzały do ust.

idác tym tokiem rozumowania ludzie nie powinni pić alkoholu.

[new woman in town]

Ajah, masz racje. Ludzie nie powinni pić alkoholu, tak jak palic papierosow, pić domestosa i wstrzykiwać boksu. To trucizna

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[f60400d832b72deb5c42f716e834e5f0a0698277_6206f895c87a0]

Napisane przez Shawtty

Jest. Ale w takim razie alkoholizm nazwałabym chorobą, która ogranicza wolną wolę, a nie 'choruje się z własnej woli'.

I tu sie zgodzę.
Moja mysl była trochę inna niz to co napisałam. Bo odniosłam sie to tej wiadomości, ze alkoholikiem bie jest choroba.

Chodziło mi właśnie o to, ze nie chorujemy ot tak na nią jesli nie będziemy pic. Jak w przypadku raka.

Zwyczajnie pijąc alkohol możemy na nią zachorować jesli nie mamy silnej woli.

---------- Dopisano o 19:27 ---------- Poprzedni post napisano o 19:25 ----------

Napisane przez ajah

Nie.

---------- Dopisano o 18:57 ---------- Poprzedni post napisano o 18:56 ----------





idác tym tokiem rozumowania ludzie nie powinni pić alkoholu.

Niektórzy nie powinni. I nie chodzi o samo uzależnienie sie od alko ale o zachowanie nawet po małej ilości. To sa symptomy które powinny dawać do myślenia aby nie pic wcale.

---------- Dopisano o 19:30 ---------- Poprzedni post napisano o 19:27 ----------

Napisane przez WŁADCZYNI

Zanim pojawi się przymus ćpania/picia trzeba tego spróbować. A to jest dobrowolne. Nikt nikomu nie leje gorzały do ust.

A ja znam osoby które moze nie wlewają ale podjudzają.

"Ze mną sie nie napijesz", "chociaż jeden kieliszek"

Ja bardzo często na imprezach o tym właśnie mam wielka dyskusje
Ktos sie pyta kogoś czy sie napije, ktos odmawia bo moze nie ma ochoty.
A od razu kilka osób namawia. A mnie to denerwuje. I to bardzo. Dla mnie nie oznacza nie. I nie namawiam. Zawsze staje po stronie tych osób które odmawiają.

[Limonka2738]

Napisane przez WŁADCZYNI

Zanim pojawi się przymus ćpania/picia trzeba tego spróbować. A to jest dobrowolne. Nikt nikomu nie leje gorzały do ust.

Ok... ja ci bardzo szybko wytłumaczę.

Uzależnienie pojawia się, kiedy nie radzimy sobie z emocjami. Jest jedną z dróg, którą obiera choroba. Jeśli akurat nie pijesz, a masz nadwagę - wpadniesz wtedy w anoreksję, jeśli akurat ci rodzice kazali myć dużo ręce - wpadasz w OCD, jeśli dużo grasz w grę - od tego się uzależnisz.

Jest przyczyna, a odreagowanie to tylko coś, co randomowo się przytrafiło w chwili słabości psychicznej.

Nie zmienia to faktu, że to się leczy, a wina nieleczenia jest po stronie chorego.

Jest jeszcze kwestia uzależnienia fizycznego - papierosy, narkotyki, alkohol.

Alkohol jest pół na pół, ale często zaczyna się od przepijania smutków, co jest podłożem psychicznym, potem pojawia się fizjologiczne uzależnienie.

Jako wiele osób pije kieliszek wina do obiadu, a jednak sie nie uzależniają - nie robią tego, żeby poczuć się lepiej, tylko na trawienie/bo im smakuje.

Alkoholizm zaczyna się, gdy człowiek rozwiazuje swoje problemy alkoholem i nagle alkohol staje się problemem. Ale gdyby rzeczony nie pił wtedy, to by się na przyklad ciął, bo emocje którąś drogą wyjść muszą.

[WŁADCZYNI]

Ten człowiek ma prawie 40 lat, sporo dorosłego życia zmarnował pod tym sklepem i to jego wybór. Tak jak teraz - ograniczył używkę, ale nie podjął leczenia.

[DagmaraWrocek]

Raz jeszcze dziękuję za wszystkie poważne odpowiedzi bez jadu. Jednak widzę, że w kilku kwestiach dalej się nie rozumiemy.

1. On nie "zaczepia obcych ludzi" o pieniądze na alkohol. W tamtym czasie, gdy się o to do mnie zwrócił, byliśmy już, można powiedzieć, znajomymi. Wcześniej multum razy bywałam w "jego" sklepie i ani razu nie poprosił mnie o pieniądze, raz bodaj o papierocha. Widać było, że jest skrępowany jak uczniak, trzydzieści razy przepraszał, a potem uparł się, żeby mi te złocisze oddać, mimo, że chciałam mu darować. Gdyby był taki roszczeniowy jak podejrzewacie, to chyba ucieszyłby się z tej propozycji, ne c'est pas?

2. Pytacie, czy to prawda, że dalej pije. A cóż to, u licha, znaczy "pić"? Fakty są takie, że od czasu naszego związku tylko raz, po urodzinach kumpla, widziałam go mocno naprutego. Wcześniej widywałam codziennie. Teraz rzecz wygląda tak, że spija jedno, max dwa piwka, a to nawet nie codziennie. Czy to w naszej części globu naprawdę aż taki porażający wynik? Ja też wypijam czasem i kilka na tydzień, a w weekendy nie raz, nie dwa, nie dziesięć, potrafiłam wstawić się z koleżankami. Czy to robi ze mnie alkoholiczkę? Nie, ponieważ nigdy nie ssało mnie w dołku z braku alkoholu, nigdy też nie czułam się od niego w jakikolwiek sposób uzależniona, nigdy nie zeszmaciłam się tak, żeby urwał mi się film. Teraz sytuacja wygląda tak, że to ja kontroluję, ile ewentualnie wypijemy podczas naszych wspólnych posiadówek - czy będzie to piwko, czy dwa drinki, czy jakieś winko do kolacji. On nigdy się nie targuje, ani nie wybrzydza. Bardzo często nie pijemy w ogóle i nie ma żadnego "no weeeź". Nie kręci się nerwowo, nie traci humoru, nie ucieka. Dlatego właśnie uważam, że zrobił olbrzymi postęp, bo zanim się za niego wzięłam, powtarzam, napruty chodził niemal codziennie.

3. Absolutnie nie bagatelizuję tego, że MIAŁ problemy z nadużywaniem alkoholu. Zdaję sobie sprawę, że nałogi mogą się w ludziach w każdej chwili odnowić, że to są po prostu określone tendencje. Rozmawiamy o tym bardzo poważnie. Wspólnie postanowiliśmy, że wyślę go na terapię, jeśli zauważymy, że problem powraca i znowu nie będzie umiał postawić sobie umiaru. Teraz umiar jest i oboje to widzimy. Widzą to nawet osoby z jego otoczenia, które zachwycają się tym, jak bardzo sporządniał odkąd razem jesteśmy. Zresztą sam Wojtek mówi, że jest tym pozytywnie zaskoczony, ale kiedy jesteśmy razem, kompletnie go nie ciśnie i koncentruje się po prostu na naszym związku, na mnie. Nigdy wcześniej nie kochał tak mocno i co za tym idzie, nie miał motywacji, by się zmienić.

4. W temacie dzieci. Myślicie, że dlaczego na razie ich nie planuję? Po prostu zobaczę, w jakim kierunku przebiegnie jego zmiana, czy uda mi się go wyprowadzić całkowicie na prostą i podejmę decyzję za dwa lub trzy lata. Minęły już czasy, kiedy marzyłam, by koniecznie mieć czterech synów jak moja literacka idolka Natomiast o moje "bezpieczeństwo" nie macie się co martwić, bo nie jestem kobietą, która pozwoliłaby sobą pomiatać pod jakimkolwiek względem. Obawiam się nawet, że straszna ze mnie domina.

5. Och, on chciał znaleźć sobie nową pracę od zaraz i to naprawdę z chęcią. To ja kazałam mu jeszcze trochę poczekać. Na przełomie lipca i sierpnia robię sobie urlop, chcę się totalnie zrelaksować, wyjechać w parę miejsc i nie przyjmuję do wiadomości, żeby nie był wtedy do mojej całkowitej "dyspozycji" Na razie niech jeszcze chodzi do ciotki, potem odpoczniemy razem ze trzy tygodnie, a od końcówki sierpnia ogarniam mu poważniejszą robotę i mam już parę rzeczy na oku. To naprawdę robotne chłopię. Wszystkie usterki z mojego mieszkania, jak i biura, zniknęły w kilka dni.

6. Któraś z Was zarzuciła mi, że zakochałam się w jego wizji, którą przed sobą roztoczyłam, a nie w nim samym. Kurde... nic bardziej mylnego! Wygląd sam w sobie jest tutaj pod mój gust strzałem w dziesiątkę, bo już przy pierwszym naszym spotkaniu ledwo się pilnowałam, żeby go nie "schrupać". Z czasem jak się poznawaliśmy, ujmował mnie coraz bardziej, także jeśli chodzi o charakter i styl bycia. Jest silny, daje poczucie fizycznego bezpieczeństwa - większego, niż miałam przy jakimkolwiek innym facecie, a tak jak wspomniałam, zawsze celowałam w grubych miśków. Jednocześnie to troskliwy facet, z szacunkiem do kobiety, którego skali nawet nie umiałam sobie nawet wyobrazić. Każde moje życzenie jest w trymigi wyczuwane i spełniane, czuję, że on ma z tego naprawdę satysfakcję. Kwiatów to ja w życiu tyle nie dostałam, aż nie mam gdzie trzymać. Patriota, jeszcze większy niż ja. O wielu wspólnych tematach już mówiłam. Ma naprawdę fajne poczucie humoru. Jego wady, czyli ciągotki do alkoholu, wystawanie z kolesiami i brak porządnej pracy były czymś, co naprawdę mnie na początku odstraszało i fakt, myślałam, że właśnie przez to nic z tego nie będzie. Pewnie gdyby ktoś kilka lat temu powiedział mi, że oddam takiemu całe serce, wyśmiałabym go perliście. Jako dziewczynka wbiłam sobie do głowy, że zwiążę się z żołnierzem albo policjantem Ale postanowiłam porzucić wszelkie głuptackie ideały i po prostu związać się z człowiekiem, którego pokochałam, niezależnie od tego kim jest. Teraz widzę, że on naprawdę chce dać sobie pomóc. Ostatnio prawie płakał ze szczęścia, bo wyznał mi, że myślał już, że nigdy nie będzie miał szansy na normalne życie, a teraz szansa nadeszła. I naprawdę na maksa się wkręcił w nasze wspólne plany - jak i w plany swojej "przemiany".

I wiecie co? Chyba ten wątek, cała ta agresja słowna i czarnowidztwo, które mnie tu spotkały, paradoksalnie jeszcze bardziej utwierdziły mnie w przekonaniu, że chcę tego, co robię. Teraz widzę, że chyba w jednym macie rację - prawdopodobnie podświadomie właśnie tego chciałam: "pochwalić się" swoim planem na życie, zebrać za to cięgi i być w ten sposób zmuszoną do kontrowania wszystkich argumentów, czy raczej sprawdzenia samej siebie, czy dam radę to zrobić.

[kalor]

Krzyżyk na drogę

[201707201535]

W mojej rodzinie jest kobieta która pracowała w ośrodku odwykowym gdzie został skierowany pod przymusem jej przyszły wyranek serca. Miłość od pierwszego wejrzenia. On po wyjściu z ośrodka jak pil tak pił dalej. Według niej dużo rzadziej i mniej ale dzień bez jednego piwka to dzień stracony a ona sama broniła dalej jego nałogu tłumacząć że on po piwku jest weselszy, asertywniejszy... Ona zaczęła brać kredyty na realizacje jego super biznesów. Pan znikał z pieniędzmi na kilka dni a gdy wracał to oczywiście bez biznesu, i bez pieniędzy, za to pokaźną liczbą promili we krwi. Ale przecież nikt nie jest idealny, prawda? Mógł zbłądzić, raz, drugi, trzeci... Dziś oboje regularnie siedzą na parapetowym oknie sklepu. Zawsze pod tym sklepem usmiechnięta, zadowolona, podchmielona. Moze i nie żałuje decyzji, może gdzieś skrycie marzyła o życiu pani żulowej.

[_Supernova_]

Ja bym takiego kolesia kijem nie tknęła,ale skoro to autorki typ to po co jej to odradzac?Ludzie maja rozne wymagania.Niektorzy nie maja i zyja.Wiekszosc z zon alkoholikow uwazała,ze zmieni,autorka nie stanowi wyjątku.To nalog,ktory sie rozwija latami i trwa do konca zycia a ta sie cieszy ze facet na kilku imprezach na nia patrzył ile moze wypic.Serio rece opadaja,ale co kto lubi.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[7623cb0b746b4d40e529fc123bf669aade741778_65822f07d8014]

Ta opowieść staje się coraz bardziej oblesna

[visionAM]

TY go wyślesz na terapię? Nadal nic nie rozumiesz. On sam musi chcieć się leczyć, to nie może być Twoja decyzja. Nie chce mi się zresztą już w tym temacie produkować, bo poziom Twojego przemądrzalstwa i oderwanie od rzeczywistości mnie porażają. Powodzenia w związku z alkoholikiem, dalej udawajcie obydwoje, że jest cudownie.

[201707201535]

Jak ktoś tu słusznie zauważył, ludzie z "wyższych" sfer również mają problemy z alkoholem, tylko że oni swój nałóg skrzętnie chowają w zaciszu swojego domu. Myślę, że tak też jest z autorką. Dzięki związkowi z mężczyzną który na taką skalę nadużywa alkoholu to np. jej butelka wina czy czego tam to pikuś. Być może ma jakieś przebłyski świadomości, wyrzutów sumienia że popija ale dzieki posiadaniu faceta który pije więcej i częściej, jej picie nie wygląda tak źle a i do tego jest usprawiedliwione.

[wiekanka]

no kurde, chodzacy wrecz dla nie jednej ideal, oprocz oczywiscie tego alkoholu.
Chyba, gdyby nie te procenty to nie moglby sie od kobit opedzic.

A skoro to nie choroba wrodzona a nalog, to od jak dawna? Czy wczesniej, gdy nie byl alkoholikiem, czy panem spod sklepu jak zwal to zwal, to od zawsze mial tylko ta jedna robotke? i jak taki cudowny a nie pije od zawsze, to prawdopodobnie byl wczesniej w zwiazku, to dlaczego nie wyszlo?(bo, ze do 40-chy sam, to nie uwierze)

[Buzzerka]

Zachowujesz się jakbyś go sobie kupiła. Ty go wyślesz na terapię, Ty ogarniesz mu prace, Ty chcesz mieć do swojej dyspozycji na urlopie, Ty decydujesz ile będziecie pić I najgorsze, że nie widzisz w tym nic dziwnego, pani magister No rzeczywiście, tak wygląda fajny i dobrze rokujący związek

[kennedy]

To jest czlowiek a nie pies..

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Asienka187]

Napisane przez kennedy

To jest czlowiek a nie pies..

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Skojarzyło mi się dokładnie tak samo...

[new woman in town]

Autorka zapewnia lepsza rozrywke niz niejeden kabaret. Czterech synow jak jej idolka, maz policjant lub zolnierz, i to wszystko porzucone dla zula spijajacego piwko. Dwa razy przeczytalam czy chodzi o zula spijajacego piwko czy moze jednak kota spijajacego smietanke

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[201712071518]

Napisane przez DagmaraWrocek

Raz jeszcze dziękuję za wszystkie poważne odpowiedzi bez jadu. Jednak widzę, że w kilku kwestiach dalej się nie rozumiemy.

1. On nie "zaczepia obcych ludzi" o pieniądze na alkohol. W tamtym czasie, gdy się o to do mnie zwrócił, byliśmy już, można powiedzieć, znajomymi. Wcześniej multum razy bywałam w "jego" sklepie i ani razu nie poprosił mnie o pieniądze, raz bodaj o papierocha. Widać było, że jest skrępowany jak uczniak, trzydzieści razy przepraszał, a potem uparł się, żeby mi te złocisze oddać, mimo, że chciałam mu darować. Gdyby był taki roszczeniowy jak podejrzewacie, to chyba ucieszyłby się z tej propozycji, ne c'est pas?

2. Pytacie, czy to prawda, że dalej pije. A cóż to, u licha, znaczy "pić"? Fakty są takie, że od czasu naszego związku tylko raz, po urodzinach kumpla, widziałam go mocno naprutego. Wcześniej widywałam codziennie. Teraz rzecz wygląda tak, że spija jedno, max dwa piwka, a to nawet nie codziennie. Czy to w naszej części globu naprawdę aż taki porażający wynik? Ja też wypijam czasem i kilka na tydzień, a w weekendy nie raz, nie dwa, nie dziesięć, potrafiłam wstawić się z koleżankami. Czy to robi ze mnie alkoholiczkę? Nie, ponieważ nigdy nie ssało mnie w dołku z braku alkoholu, nigdy też nie czułam się od niego w jakikolwiek sposób uzależniona, nigdy nie zeszmaciłam się tak, żeby urwał mi się film. Teraz sytuacja wygląda tak, że to ja kontroluję, ile ewentualnie wypijemy podczas naszych wspólnych posiadówek - czy będzie to piwko, czy dwa drinki, czy jakieś winko do kolacji. On nigdy się nie targuje, ani nie wybrzydza. Bardzo często nie pijemy w ogóle i nie ma żadnego "no weeeź". Nie kręci się nerwowo, nie traci humoru, nie ucieka. Dlatego właśnie uważam, że zrobił olbrzymi postęp, bo zanim się za niego wzięłam, powtarzam, napruty chodził niemal codziennie.

3. Absolutnie nie bagatelizuję tego, że MIAŁ problemy z nadużywaniem alkoholu. Zdaję sobie sprawę, że nałogi mogą się w ludziach w każdej chwili odnowić, że to są po prostu określone tendencje. Rozmawiamy o tym bardzo poważnie. Wspólnie postanowiliśmy, że wyślę go na terapię, jeśli zauważymy, że problem powraca i znowu nie będzie umiał postawić sobie umiaru. Teraz umiar jest i oboje to widzimy. Widzą to nawet osoby z jego otoczenia, które zachwycają się tym, jak bardzo sporządniał odkąd razem jesteśmy. Zresztą sam Wojtek mówi, że jest tym pozytywnie zaskoczony, ale kiedy jesteśmy razem, kompletnie go nie ciśnie i koncentruje się po prostu na naszym związku, na mnie. Nigdy wcześniej nie kochał tak mocno i co za tym idzie, nie miał motywacji, by się zmienić.

(...)

5. Och, on chciał znaleźć sobie nową pracę od zaraz i to naprawdę z chęcią. To ja kazałam mu jeszcze trochę poczekać. Na przełomie lipca i sierpnia robię sobie urlop, chcę się totalnie zrelaksować, wyjechać w parę miejsc i nie przyjmuję do wiadomości, żeby nie był wtedy do mojej całkowitej "dyspozycji" Na razie niech jeszcze chodzi do ciotki, potem odpoczniemy razem ze trzy tygodnie, a od końcówki sierpnia ogarniam mu poważniejszą robotę i mam już parę rzeczy na oku. To naprawdę robotne chłopię. Wszystkie usterki z mojego mieszkania, jak i biura, zniknęły w kilka dni.

6. Któraś z Was zarzuciła mi, że zakochałam się w jego wizji, którą przed sobą roztoczyłam, a nie w nim samym. Kurde... nic bardziej mylnego! Wygląd sam w sobie jest tutaj pod mój gust strzałem w dziesiątkę, bo już przy pierwszym naszym spotkaniu ledwo się pilnowałam, żeby go nie "schrupać". Z czasem jak się poznawaliśmy, ujmował mnie coraz bardziej, także jeśli chodzi o charakter i styl bycia. Jest silny, daje poczucie fizycznego bezpieczeństwa - większego, niż miałam przy jakimkolwiek innym facecie, a tak jak wspomniałam, zawsze celowałam w grubych miśków. Jednocześnie to troskliwy facet, z szacunkiem do kobiety, którego skali nawet nie umiałam sobie nawet wyobrazić. Każde moje życzenie jest w trymigi wyczuwane i spełniane, czuję, że on ma z tego naprawdę satysfakcję. Kwiatów to ja w życiu tyle nie dostałam, aż nie mam gdzie trzymać. Patriota, jeszcze większy niż ja. O wielu wspólnych tematach już mówiłam. Ma naprawdę fajne poczucie humoru. Jego wady, czyli ciągotki do alkoholu, wystawanie z kolesiami i brak porządnej pracy były czymś, co naprawdę mnie na początku odstraszało i fakt, myślałam, że właśnie przez to nic z tego nie będzie. Pewnie gdyby ktoś kilka lat temu powiedział mi, że oddam takiemu całe serce, wyśmiałabym go perliście. Jako dziewczynka wbiłam sobie do głowy, że zwiążę się z żołnierzem albo policjantem Ale postanowiłam porzucić wszelkie głuptackie ideały i po prostu związać się z człowiekiem, którego pokochałam, niezależnie od tego kim jest. Teraz widzę, że on naprawdę chce dać sobie pomóc. Ostatnio prawie płakał ze szczęścia, bo wyznał mi, że myślał już, że nigdy nie będzie miał szansy na normalne życie, a teraz szansa nadeszła. I naprawdę na maksa się wkręcił w nasze wspólne plany - jak i w plany swojej "przemiany".

I wiecie co? Chyba ten wątek, cała ta agresja słowna i czarnowidztwo, które mnie tu spotkały, paradoksalnie jeszcze bardziej utwierdziły mnie w przekonaniu, że chcę tego, co robię. Teraz widzę, że chyba w jednym macie rację - prawdopodobnie podświadomie właśnie tego chciałam: "pochwalić się" swoim planem na życie, zebrać za to cięgi i być w ten sposób zmuszoną do kontrowania wszystkich argumentów, czy raczej sprawdzenia samej siebie, czy dam radę to zrobić.

Tak, dla kogoś kto ma - jak to uroczo nazwałaś ''ciągotki"
do alkoholu to dużo. Plus raz nawalony jak piec kaflowy przez 3 miesiące. Cóż, ludzie ktorrzy nie mają ciągatek ani problemów umieją się kontrolować


Pogrubione - za to, że się tak ładnie poddaje tresurze rzucasz mu piłeczkę czy dajesz smakołyka?

Przy pierwszym spotkaniu? wtedy kiedy zmieniał gacie rzadziej niż co 3 dni?

Tiaaaa, żulek wyklęty

ciągotki - jak uroczo, prawie jak łaskotki

myślę, że powinnaś iść na całość i zatrudnić go u siebie - zawsze będziesz mogła wzorem cioci kryć menela jak jego urocze ciągotki przeszkodzą mu w pracy. Po co innych pracodawców narażać na problemy z menelem

[mariamalaria]

Przeczytaj autorko, jak ty o nim piszesz. Ty tu rządzisz, on robi, co każe pani. Ciekawe, kiedy to zauważy. I kiedy mu zacznie to przeszkadzać.

[Valtamerii]

Jesli nie jest to podpucha to jak inaczej nazwac kobiete ,ktora swiadomie wiaze sie z alkoholikiem ?
Mam takich radosnych pijaczkow w rodzinie i dziwimy sie za kazdym razem jak jakas kobiete przydybia.
Bo alkoholizm plus llenistwo, brak perspektyw i jakichkolwiek ambicji to jak zacytuje jedna z wizazanek- niezle combo.
I jeszcze prawdziwy patriota, no wypisz wymaluj moj 35 letni kuzyn hehe

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[mariamalaria]

Napisane przez Buzzerka

Zachowujesz się jakbyś go sobie kupiła. Ty go wyślesz na terapię, Ty ogarniesz mu prace, Ty chcesz mieć do swojej dyspozycji na urlopie, Ty decydujesz ile będziecie pić I najgorsze, że nie widzisz w tym nic dziwnego, pani magister No rzeczywiście, tak wygląda fajny i dobrze rokujący związek

Właśnie to miałam na myśli.

[57d469676eb95e4afe06d5c46bd77df5270daf8d_6584d1a317847]

Napisane przez Buzzerka

Zachowujesz się jakbyś go sobie kupiła. Ty go wyślesz na terapię, Ty ogarniesz mu prace, Ty chcesz mieć do swojej dyspozycji na urlopie, Ty decydujesz ile będziecie pić I najgorsze, że nie widzisz w tym nic dziwnego, pani magister No rzeczywiście, tak wygląda fajny i dobrze rokujący związek

Napisane przez mariamalaria

Właśnie to miałam na myśli.

Już we wcześniejszych postach autorki było widoczne jej podejście do faceta, ale w ostatniej wiadomości szczególnie mnie poraziło to 'wyślę na terapię; ja decyduję, ile wypijemy; kazałam mu zaczekać; ogarniam mu pracę'. Póki misio radośnie potakuje, trwa sielanka.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[mariamalaria]

Autorko, kochasz swój obraz w jego oczach, prawda?

[I am Rock]

Napisane przez wiekanka

no kurde, chodzacy wrecz dla nie jednej ideal, oprocz oczywiscie tego alkoholu.
Chyba, gdyby nie te procenty to nie moglby sie od kobit opedzic.

A skoro to nie choroba wrodzona a nalog, to od jak dawna? Czy wczesniej, gdy nie byl alkoholikiem, czy panem spod sklepu jak zwal to zwal, to od zawsze mial tylko ta jedna robotke? i jak taki cudowny a nie pije od zawsze, to prawdopodobnie byl wczesniej w zwiazku, to dlaczego nie wyszlo?(bo, ze do 40-chy sam, to nie uwierze)

A ja jestem skłonna uwierzyć. Mąż ma wśród znajomych takiego menela, którego z kobietą nigdy w życiu nie widział.
Facet z normalnej rodziny (ojciec ma własną firmę), kiedyś tam pracował, ale skończyło się tak, że namiętność do kieliszka zwyciężyła i facet imał się tylko dorywczych robót, by mieć za co chlać. I tak mu zeszło do teraz, a ma lat 44. I tak żyje, tu trawę skosi, tam liście zagrabi, ogródek przekopie. Dostanie parę groszy, przepije, szuka okazji do szybkiego zarobku i tak w kółko.
Nic w życiu nie zmienia, mimo gadania rodziców i kolegów, którzy nie przebierając w słowach mówią mu, co myślą o takim życiu.

Sądzę więc, że panu spod sklepu za jakiś czas znudzi się bycie pokojowym pieskiem i wróci do swojego naturalnego środowiska.