Ludzie i zachowania, które nas dziwią + ot, część 78.

[b872d78680f891d873273d31baaf276c9d6e57ec_6594a44f1cc14]

Napisane przez Trzepotka

Treść usunięta

Nie planujesz tego leczyć? Nie przeszkadza Ci lęk wysokości?

[Sodalite]

Napisane przez pempek

Ja to do końca nie jestem przekonana czy rzeczywiście nie da się przy 5 dzieci dać im uwagę i wsparcie, bo z drugiej strony jest sporo rodziców jednego bądź dwojga dzieci, które maja centralnie w pompie… także to raczej kwestia rodziców.
Pytanie do pumpkin: wiesz ze to była ciąża z in vitro a nie naturalna?

ale jedno z drugim nie ma przecież połączenia. tak istnieją rodzice, którzy mają jedno dziecko i nie poświęcają mu uwagi. ale jak to zmienia sytuację rodziców pięciorga? nijak. owszem pięcioro rodzeństwa może dostać więcej uwagi i czasu niż jakiś inny jedynak, ale to jeszcze nie znaczy, że tej uwagi będzie wystarczająco. doba nie jest z gumy... nawet najlepsi rodzice muszą zarabiać, prowadzić dom i mieć chociaż odrobinę czasu dla siebie.

no chyba że myślimy o rodzinach gdzie ma się jeszcze sztab ludzi do pomocy i jeden rodzic ma na głowie w zasadzie tylko dzieci, bez prania stert ciuchów, sprzątania czy pracy zawodowej. to wtedy pewnie przy 5 się da. ale myślę, że to nie jest standardowa sytuacja w Polsce. 5 dzieci pochłania jednak kupę kasy. jeden pracujący rodzic musiałby naprawdę dobrze zarabiać. no a wtedy pojawia się pytanie czy taka wypłata wiąże się z posiadaniem czasu, żeby i ten pracujący rodzic był zaangażowany i obecny.

[747bf32364fc13da37122d49c7e01f75501e8a1a_65540b783ff7c]

Mówię czysto teoretycznie, bo dzieci ani 4 rodzeństwa nie mam, ale myślę, że da się mieć 5 dzieci i każdemu poświęcić odpowiednią ilość czasu. Nie na zasadzie "co rok prorok", a na przykład mieć pierwszą trójkę tak w wieku 24-30 lat, a kolejne 35-40. Tyle że tu już kobieta musi sobie moim zdaniem życie planować stricte pod macierzyństwo, a chłop zarabiać krocie nie zaharowując się na śmierć, druga ewentualność to jeśli któreś z pary jest "bogate z domu".

[Natalie_Alex]

Napisane przez Sodalite

ale jedno z drugim nie ma przecież połączenia. tak istnieją rodzice, którzy mają jedno dziecko i nie poświęcają mu uwagi. ale jak to zmienia sytuację rodziców pięciorga? nijak. owszem pięcioro rodzeństwa może dostać więcej uwagi i czasu niż jakiś inny jedynak, ale to jeszcze nie znaczy, że tej uwagi będzie wystarczająco. doba nie jest z gumy... nawet najlepsi rodzice muszą zarabiać, prowadzić dom i mieć chociaż odrobinę czasu dla siebie.

no chyba że myślimy o rodzinach gdzie ma się jeszcze sztab ludzi do pomocy i jeden rodzic ma na głowie w zasadzie tylko dzieci, bez prania stert ciuchów, sprzątania czy pracy zawodowej. to wtedy pewnie przy 5 się da. ale myślę, że to nie jest standardowa sytuacja w Polsce. 5 dzieci pochłania jednak kupę kasy. jeden pracujący rodzic musiałby naprawdę dobrze zarabiać. no a wtedy pojawia się pytanie czy taka wypłata wiąże się z posiadaniem czasu, żeby i ten pracujący rodzic był zaangażowany i obecny.

Akurat w tej rodzinie, o której myślę, to rodzice mają bardzo dużo pieniędzy, oboje mają świetne kariery zawodowe i napewno zatrudniali nianie, gdy byli młodzi. A ich matka twierdzi, że czas spędzany z dziećmi to zawsze była dla niej przyjemność po całym dniu obowiązków w pracy.
Żadne z jej dzieci nie narzeka, ze rodzice poświęcali im mało czasu. Wręcz przeciwnie, jak na lata, w których byli wychowywani, to twierdzą, że lepszego domu nie mogli sobie wymarzyć. Uważają rodziców za swoich przyjaciół etc. Ale ich rodzice to naprawdę fajni ludzie. Gdyby tylko wszyscy ludzie mogli wychowywać się w takich domach, to świat byłby piękny.

[Sodalite]

Napisane przez Natalie_Alex

Akurat w tej rodzinie, o której myślę, to rodzice mają bardzo dużo pieniędzy, oboje mają świetne kariery zawodowe i napewno zatrudniali nianie, gdy byli młodzi. A ich matka twierdzi, że czas spędzany z dziećmi to zawsze była dla niej przyjemność po całym dniu obowiązków w pracy.
Żadne z jej dzieci nie narzeka, ze rodzice poświęcali im mało czasu. Wręcz przeciwnie, jak na lata, w których byli wychowywani, to twierdzą, że lepszego domu nie mogli sobie wymarzyć. Uważają rodziców za swoich przyjaciół etc. Ale ich rodzice to naprawdę fajni ludzie. Gdyby tylko wszyscy ludzie mogli wychowywać się w takich domach, to świat byłby piękny.

yhm to trochę zmienia perspektywę, to prawda. jak się ma nianię do pomocy, to pewnie też kogoś od ogarniania domu. wtedy faktycznie, można przyjść po 8 godzinach pracy i niczym poza dziećmi się nie zajmować. i takie dzieci będą zaopiekowane.

ale to niestety raczej bardzo nieliczne wyjątki mają takie możliwości. a raczej mieli, te kilkadziesiąt lat temu.

chociaż tekst, że "czas spędzany z dziećmi to zawsze była przyjemność" brzmi dość... no zaskakująco ciężko sobie wyobrazić, że 5 dzieci, nawet z nianią i kupą kasy, to taka sielanka.

[Natalie_Alex]

Napisane przez PumpkinEyes

Nie generalizowałabym. To zależy od osoby.

Pewnie, że wszystko zależy od osoby, ale zupełnie inaczej podchodzi się do aborcji, gdy nie chcesz być w ciąży, a inaczej gdy musisz ją mieć. Niedawno moja przyjaciółka mieć aborcję, bo musiała ją mieć i bardzo to przeżywała, bo też bardzo marzyła o tym dziecku. Kupowała już ubranka itd.

---------- Dopisano o 21:29 ---------- Poprzedni post napisano o 21:24 ----------

Napisane przez Sodalite

yhm to trochę zmienia perspektywę, to prawda. jak się ma nianię do pomocy, to pewnie też kogoś od ogarniania domu. wtedy faktycznie, można przyjść po 8 godzinach pracy i niczym poza dziećmi się nie zajmować. i takie dzieci będą zaopiekowane.

ale to niestety raczej bardzo nieliczne wyjątki mają takie możliwości. a raczej mieli, te kilkadziesiąt lat temu.

chociaż tekst, że "czas spędzany z dziećmi to zawsze była przyjemność" brzmi dość... no zaskakująco ciężko sobie wyobrazić, że 5 dzieci, nawet z nianią i kupą kasy, to taka sielanka.

Jej dzieci nie są w tak zbliżonym wieku, by wszystkie potrzebowały niani w tym samym czasie. Między jej najstarszym, a najmłodszym dzieckiem jest chyba 16 lat różnicy. A jej najstarsze dzieci to chodziły do boarding school (popularne rozwiązanie wśród bogatych Brytyjczyków), więc w czasie gdy miała te najmłodsze to już nawet z nimi nie mieszkały.

[b872d78680f891d873273d31baaf276c9d6e57ec_6594a44f1cc14]

Napisane przez Natalie_Alex

Akurat w tej rodzinie, o której myślę, to rodzice mają bardzo dużo pieniędzy, oboje mają świetne kariery zawodowe i napewno zatrudniali nianie, gdy byli młodzi. A ich matka twierdzi, że czas spędzany z dziećmi to zawsze była dla niej przyjemność po całym dniu obowiązków w pracy.
Żadne z jej dzieci nie narzeka, ze rodzice poświęcali im mało czasu. Wręcz przeciwnie, jak na lata, w których byli wychowywani, to twierdzą, że lepszego domu nie mogli sobie wymarzyć. Uważają rodziców za swoich przyjaciół etc. Ale ich rodzice to naprawdę fajni ludzie. Gdyby tylko wszyscy ludzie mogli wychowywać się w takich domach, to świat byłby piękny.

Gdyby wszyscy byli bogaci byłoby super.
Państwo Ozturk mają dzieci dwadzieścioro.

[Flashdance]

Dyskusja kręci się wokół 5 dzieci i to w różnym wieku. A w tej konkretnej sytuacji mamy 7 dzieci (wiek nieznany, ale są wśród nich bliźnięta) i nowonarodzone pięcioraczki. Serio nie wyobrażam sobie w jaki sposób rodzice mieliby to ogarnąć tak aby dla każdego dziecka (niezależnie od wieku) mieć czas. Nawet jeśli jedno lub dwoje jest już dorosłych to nadal dla mnie hard core. Wystarczy pomyśleć ile czasu zajmie im opieka nad 5 niemowlakami a gdzie czas dla starszych dzieci? Siłą rzeczy część z nich będzie bardziej pod opieką kogoś z rodziny lub niani a nie rodziców.

[Sodalite]

Napisane przez Flashdance

Dyskusja kręci się wokół 5 dzieci i to w różnym wieku. A w tej konkretnej sytuacji mamy 7 dzieci (wiek nieznany, ale są wśród nich bliźnięta) i nowonarodzone pięcioraczki. Serio nie wyobrażam sobie w jaki sposób rodzice mieliby to ogarnąć tak aby dla każdego dziecka (niezależnie od wieku) mieć czas. Nawet jeśli jedno lub dwoje jest już dorosłych to nadal dla mnie hard core. Wystarczy pomyśleć ile czasu zajmie im opieka nad 5 niemowlakami a gdzie czas dla starszych dzieci? Siłą rzeczy część z nich będzie bardziej pod opieką kogoś z rodziny lub niani a nie rodziców.

no Ci rodzice z Krakowa to nawet jakby na głowach stanęli, to nie dadzą rady sami. mam w rodzinie trojaczki. pierwszy rok-półtora to był koszmar - tak mówią ich rodzice. no to dodajmy do tej 3 jeszcze 2 noworodków + 7 dzieci nie wiadomo w jakim wieku.

ja w sumie współczuję trochę tym większym dzieciom, tej 7. 5 noworodków raczej na pewno zepchnie ich na trochę dalszy plan. a babcie, ciocie i nianie nie zastąpią rodziców.

[b872d78680f891d873273d31baaf276c9d6e57ec_6594a44f1cc14]

Napisane przez Flashdance

Dyskusja kręci się wokół 5 dzieci i to w różnym wieku. A w tej konkretnej sytuacji mamy 7 dzieci (wiek nieznany, ale są wśród nich bliźnięta) i nowonarodzone pięcioraczki. Serio nie wyobrażam sobie w jaki sposób rodzice mieliby to ogarnąć tak aby dla każdego dziecka (niezależnie od wieku) mieć czas. Nawet jeśli jedno lub dwoje jest już dorosłych to nadal dla mnie hard core. Wystarczy pomyśleć ile czasu zajmie im opieka nad 5 niemowlakami a gdzie czas dla starszych dzieci? Siłą rzeczy część z nich będzie bardziej pod opieką kogoś z rodziny lub niani a nie rodziców.

Pochodzę z rodziny wielodzietnej, dzieci były w różnym wieku.
Starsze rodzenstwo pomagalo przy młodszych.
Nie czułam się zaopiekowana przez rodziców.

[Lottie69]

Napisane przez Flashdance

Dyskusja kręci się wokół 5 dzieci i to w różnym wieku. A w tej konkretnej sytuacji mamy 7 dzieci (wiek nieznany, ale są wśród nich bliźnięta) i nowonarodzone pięcioraczki. Serio nie wyobrażam sobie w jaki sposób rodzice mieliby to ogarnąć tak aby dla każdego dziecka (niezależnie od wieku) mieć czas. Nawet jeśli jedno lub dwoje jest już dorosłych to nadal dla mnie hard core. Wystarczy pomyśleć ile czasu zajmie im opieka nad 5 niemowlakami a gdzie czas dla starszych dzieci? Siłą rzeczy część z nich będzie bardziej pod opieką kogoś z rodziny lub niani a nie rodziców.

Pamiętam jak śledziłam pięcioraczki z USA. Mieli dwójkę starszych synów i te pięcioraczki. Dziadkowie z obu stron, kuzynki i sąsiedzi przychodzili na zmiany pomagać im przy tych dzieciach. Na plus, że mieli w kalendarzu wyznaczony czas tylko i wyłącznie ze starszymi dziećmi. Ale i tak bez ogromnego wsparcia to by się nie udało...

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[PumpkinEyes]

Napisane przez Flashdance

Dyskusja kręci się wokół 5 dzieci i to w różnym wieku. A w tej konkretnej sytuacji mamy 7 dzieci (wiek nieznany, ale są wśród nich bliźnięta) i nowonarodzone pięcioraczki. Serio nie wyobrażam sobie w jaki sposób rodzice mieliby to ogarnąć tak aby dla każdego dziecka (niezależnie od wieku) mieć czas. Nawet jeśli jedno lub dwoje jest już dorosłych to nadal dla mnie hard core. Wystarczy pomyśleć ile czasu zajmie im opieka nad 5 niemowlakami a gdzie czas dla starszych dzieci? Siłą rzeczy część z nich będzie bardziej pod opieką kogoś z rodziny lub niani a nie rodziców.

Poza tym te dzieci to wcześniaki. One potrzebują więcej uwagi ze względu na kwestie zdrowotne i rozwojowe.

[staska_stasia]

[1=b872d78680f891d873273d3 1baaf276c9d6e57ec_6594a44 f1cc14;89500510]Pochodzę z rodziny wielodzietnej, dzieci były w różnym wieku.
Starsze rodzenstwo pomagalo przy młodszych.
Nie czułam się zaopiekowana przez rodziców.[/QUOTE]
Ja się czasami zastanawiam czy w takiej sytuacji starsze rodzeństwo nie miewa żalu do rodziców o:
- konieczność wcześniejszego dojrzewania, żeby zająć się młodszymi,
- ograniczenie pewnego rodzaju swobody (np. nie pójdziesz pograć w piłkę, bo musisz młodszej przygotować kanapki).

[b872d78680f891d873273d31baaf276c9d6e57ec_6594a44f1cc14]

Napisane przez staska_stasia

Ja się czasami zastanawiam czy w takiej sytuacji starsze rodzeństwo nie miewa żalu do rodziców o:
- konieczność wcześniejszego dojrzewania, żeby zająć się młodszymi,
- ograniczenie pewnego rodzaju swobody (np. nie pójdziesz pograć w piłkę, bo musisz młodszej przygotować kanapki).

Maja zal, do dziś wspominają a mają już własne rodziny.

[Higurashi]

Napisane przez staska_stasia

Ja się czasami zastanawiam czy w takiej sytuacji starsze rodzeństwo nie miewa żalu do rodziców o:

- konieczność wcześniejszego dojrzewania, żeby zająć się młodszymi,

- ograniczenie pewnego rodzaju swobody (np. nie pójdziesz pograć w piłkę, bo musisz młodszej przygotować kanapki).

Mają. Znam przypadek na tyle ekstremalny, że dziewczyna chciała popełnić samobójstwo, bo po raz kolejny rodzice nie pozwolili iść na imprezę z rówieśnikami, musiała znów zajmować się rodzeństwem. I trudno mi sobie wyobrazić, jaki ogrom zrozpaczenia musiała wtedy czuć, że popchnęło ją to do rzucenia się z okna. Dziewczyna żyje, ale do dzisiaj jeździ na wózku.

No i ja wiem, że dla kogoś to może brzmieć jak pierdoła, nie poszła na imprezę, wielkie halo. Ale okazało się, że to rodzeństwo było strasznie często na jej głowie i zwyczajnie miała dość, a to był dodatkowy impuls.

Sent from my M2101K6G using Tapatalk

[tinkerver2]

Moja sąsiadka miała brata. Rodzice pracowali, więc ona musiała go odbierać z przedszkola, podać mu obiad i zająć się nim do 16. Miałyśmy wtedy z 11- 12 lat.
No dla mnie wpakowanie 11-12 latki w opiekę przez 2-3 h z 4 czy 5 latkiem jest chore. Bo to wiecie, nie było, że mama czy tata są w domu, tylko zajęci. Po prostu była z nim sama i tak dzień w dzień. Dla mnie to jest zabranie dzieciństwa, bo ja w tym czasie szalałam z koleżankami na dworze, a ona niańczyła brata.
Był z resztą taki czas, że ten brat mówił do niej mamo 🫣

Wysłane z mojego motorola edge 20 lite przy użyciu Tapatalka

[Flashdance]

I to co piszecie utwierdza mnie w moim zdziwieniu. Dlaczego rodzice 7 dzieci zdecydowali się na kolejne. Chcieli dużą rodzinę? Super. Siódemka dzieci to jest duża rodzina i te dzieci potrzebują rodziców (nastolatki też). Kompletnie nie rozumiem co kierowało tymi ludźmi. No ale cóż, nie muszę tego rozumieć. Współczuję dzieciom.

[staska_stasia]

Mam wśród znajomych rodzinę- 5 dzieci w wieku od niecały 2 lat do 12.
Do tej pory ta 12-latka bardzo lubiła bawić się z młodszymi dzieciakami, przewijała je (nie tylko rodzeństwo, ale również inne dzieci w rodzinie), nosiła na rękach i ogólnie matkowała im (w ograniczonym zakresie). Miała swoje zainteresowania i hobby, rodzice wozili ją np. na jazdę konną (mam na myśli to, że nie była "siostrą-matką" non stop, natomiast faktycznie sporo pomagała).
I teraz ta dziewczyna wchodzi w okres nastoletniego buntu, a jej rodzice się wkurzają, że jak to nie pójdzie młodszej wysadzić na nocnik.

Tylko to jest jeden przypadek, który znam, stąd było moje pytanie- jak to w innych rodzinach.

[Miss Saeki]

Napisane przez staska_stasia

Mam wśród znajomych rodzinę- 5 dzieci w wieku od niecały 2 lat do 12.
Do tej pory ta 12-latka bardzo lubiła bawić się z młodszymi dzieciakami, przewijała je (nie tylko rodzeństwo, ale również inne dzieci w rodzinie), nosiła na rękach i ogólnie matkowała im (w ograniczonym zakresie). Miała swoje zainteresowania i hobby, rodzice wozili ją np. na jazdę konną (mam na myśli to, że nie była "siostrą-matką" non stop, natomiast faktycznie sporo pomagała).
I teraz ta dziewczyna wchodzi w okres nastoletniego buntu, a jej rodzice się wkurzają, że jak to nie pójdzie młodszej wysadzić na nocnik.

Tylko to jest jeden przypadek, który znam, stąd było moje pytanie- jak to w innych rodzinach.

Obserwuje podobne zjawiska wśród rodziny od strony mojego TŻ.
Jest np. 4 dzieciaków, najstarsza ma 16 lat, najmłodsza ma 2 lub 3. Nastolatka się wkurza, że musi dzielić pokój z najmłodszą (pomiędzy nimi jest dwóch chłopaków, 11 i chyba 6 lat), wstawać za każdym razem, zmieniać pieluchy (to chyba na szczęście już odpadło) i generalnie robi więcej niż matka przy tym dziecku. Po szkole ma wracać od razu do domu - bo trzeba się młodą zająć i tak w kółko...

[Sodalite]

Napisane przez staska_stasia

Ja się czasami zastanawiam czy w takiej sytuacji starsze rodzeństwo nie miewa żalu do rodziców o:
- konieczność wcześniejszego dojrzewania, żeby zająć się młodszymi,
- ograniczenie pewnego rodzaju swobody (np. nie pójdziesz pograć w piłkę, bo musisz młodszej przygotować kanapki).

moje koleżanki, nastolatki, w wakacje cały dzień miały luzy. tu rower, tam basen, tu coś, tam coś. ja zajmowałam się dwuletnim dzieckiem. dopiero jak mama kończyła pracę (bo mieliśmy wtedy gospodarstwo, a tam zawsze jest coś do roboty), ogarnęła dom, to ja wieczorem mogłam iść do tych koleżanek. czym mam żal? nie wiem, rozumiem i wtedy też rozumiałam dlaczego tak musi być. ale mimo całej miłości do siostry, uważam, że rodzice nie powinni byli decydować się na ostatnie dziecko. nie mieli na to czasu ani zasobów. a starsze dziecko nie powinno robić za pełnoetatową niańkę.

[Lottie69]

Napisane przez tinkerver2

Moja sąsiadka miała brata. Rodzice pracowali, więc ona musiała go odbierać z przedszkola, podać mu obiad i zająć się nim do 16. Miałyśmy wtedy z 11- 12 lat.
No dla mnie wpakowanie 11-12 latki w opiekę przez 2-3 h z 4 czy 5 latkiem jest chore. Bo to wiecie, nie było, że mama czy tata są w domu, tylko zajęci. Po prostu była z nim sama i tak dzień w dzień. Dla mnie to jest zabranie dzieciństwa, bo ja w tym czasie szalałam z koleżankami na dworze, a ona niańczyła brata.
Był z resztą taki czas, że ten brat mówił do niej mamo 🫣

Wysłane z mojego motorola edge 20 lite przy użyciu Tapatalka

Ja też odbierałam siostrę z przedszkola, miałam jakieś 9-10 lat. Później w domu się nią zajmowałam aż do powrotu rodziców.

Po prostu innego wyjścia nie było, ale nie mam za złe tego - wiedziałam dlaczego, nie było to wykorzystywane, jak rodzice byli w domu.

Myślę, że też dużo zależy od dziecka, ja byłam taką małą dorosłą i jakoś mi to nie przeszkadzało, wręcz czułam się doceniana, że można mi zaufać.
Na ile to było toksyczne, nie wiem. W ogólnej ocenie po latach nie było to dla mnie nic złego.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[PumpkinEyes]

Napisane przez Flashdance

I to co piszecie utwierdza mnie w moim zdziwieniu. Dlaczego rodzice 7 dzieci zdecydowali się na kolejne. Chcieli dużą rodzinę? Super. Siódemka dzieci to jest duża rodzina i te dzieci potrzebują rodziców (nastolatki też). Kompletnie nie rozumiem co kierowało tymi ludźmi. No ale cóż, nie muszę tego rozumieć. Współczuję dzieciom.

Abstrahując od tego przypadku, to niektórzy ludzie się mnożą jak króliki ze względów światopoglądowych - nie uznają antykoncepcji, Bóg dał to trzeba brać, dzieci to największe szczęście i sens życia itd.

[Lumimi]

Bardzo często potem jest tak że to najstarsze potem nie decyduje się rodzicielstwo bo oni już etap nianczenia dzieci mają za sobą. A właściwie powinno być macierzyństwa bo jednak zdecydowana większość tych sytuacji to że córka zajmuje się młodszym niż syn

Wysłane z mojego Redmi Note 8 Pro przy użyciu Tapatalka

[chwast]

Ja bym nie chciała tak wychowywać swoich dzieci, żeby musiały mi pomagać w moich rodzicielskich dorosłych obowiązkach, bo nie ma innej rady.


Sent from my iPhone using Tapatalk

[Triszuniek]

Nie wiem, dla mnie taka opieka jest śliska nawet ze względu na to, że z jednej strony dorośli (z racjonalnych powodów) nie ufają takim 11-latkom i ich odpowiedzialności w wielu sprawach, a z drugiej nie mają najmniejszego problemu zrzucać na nich odpowiedzialność za bezpieczeństwo jeszcze młodszego dziecka.

Tyle, że to już chyba osobny temat podwójnych standardów wobec dzieci, gdzie rodzice często wybierają sobie wygodnie gdzie dziecko "ma być dojrzałe" a gdzie "nie wolno mu czegoś/nie ma głosu w dyskusji bo jest niedojrzałe".

[PumpkinEyes]

Napisane przez Triszuniek

Nie wiem, dla mnie taka opieka jest śliska nawet ze względu na to, że z jednej strony dorośli (z racjonalnych powodów) nie ufają takim 11-latkom i ich odpowiedzialności w wielu sprawach, a z drugiej nie mają najmniejszego problemu zrzucać na nich odpowiedzialność za bezpieczeństwo jeszcze młodszego dziecka.

To chyba jest nawet niezgodne z prawem. Nieletnim powinna opiekować się osoba dorosła, a nie inny nieletni. Jakby się któremuś dziecku coś stało, to rodzic może mieć problemy.

[chwast]

Napisane przez PumpkinEyes

To chyba jest nawet niezgodne z prawem. Nieletnim powinna opiekować się osoba dorosła, a nie inny nieletni. Jakby się któremuś dziecku coś stało, to rodzic może mieć problemy.

Tak, ale dopóki nic się nie stanie, to proceder trwa.


Sent from my iPhone using Tapatalk

[Sodalite]

Napisane przez Lumimi

Bardzo często potem jest tak że to najstarsze potem nie decyduje się rodzicielstwo bo oni już etap nianczenia dzieci mają za sobą. A właściwie powinno być macierzyństwa bo jednak zdecydowana większość tych sytuacji to że córka zajmuje się młodszym niż syn

Wysłane z mojego Redmi Note 8 Pro przy użyciu Tapatalka

mi się tam wcale a wcale nie śpieszy do posiadania własnego dziecka. kiedyś pewnie się zdecyduję, ale jest dokładnie tak jak mówisz, czuję się jakbym odchowała jedno dziecko i znowu miała wracać do pieluch.

[Lumimi]

Ta para oprócz dzieci w wieku 12 i 10 lat ma jeszcze dwie pary bliźniąt w wieku 7 lat i 4 oraz 10 miesięczne niemowlę

Matka mowi że jak ma się odpowiednie nastawienie to życie z taką gromadka jest szczęśliwe

W takim razie życzę odpowiedniego nastawienia

Wysłane z mojego Redmi Note 8 Pro przy użyciu Tapatalka

[staska_stasia]

Napisane przez Lumimi

Ta para oprócz dzieci w wieku 12 i 10 lat ma jeszcze dwie pary bliźniąt w wieku 7 lat i 4 oraz 10 miesięczne niemowlę

Matka mowi że jak ma się odpowiednie nastawienie to życie z taką gromadka jest szczęśliwe

W takim razie życzę odpowiedniego nastawienia

Wysłane z mojego Redmi Note 8 Pro przy użyciu Tapatalka

Moja koleżanka ma na razie 4 dzieci. Pamiętam, że jak jej kolega "wywróżył", że drugie dziecko będzie chłopcem (pierwszy też był syn), to zapytałam, czy nie chciałaby mieć parki, na co ona odpowiedziała, że jej to obojętne, bo ona chciałaby jeszcze z 5 dzieciaków.
ALE ona należy do grona osób, które realizują się w obowiązkach rodzicielskich i bycie panią domu (*tu pierwotnie było "kurą domową", ale ktoś by się przyczepił, że deprecjonuję takie zajęcia) jej nie przeszkadza. Nigdy nie miała parcia na karierę zawodową (ani ogólnie na jakąś ambitną pracę), za to lubi pichcić i prowadzić dom. Pracuje jej mąż (ona w sumie od czasu drugiej ciąży nie przepracowała zawodowo dnia), mają wsparcie finansowe jej rodziców (i oczywiście wszelkie świadczenia +).
I chociaż ciężko mi to zrozumieć (bo ja nie wyobrażam sobie poświęcenia dla posiadania gromadki dzieci długich lat mojej edukacji oraz wielu godzin poświęconych na rozwój własny i rozwój firmy), to z drugiej strony- to jej życie i skoro jej to odpowiada, to co mi do tego?