Poczucie beznadziei

[iamdreamingofpeace06]

Cześć. Jestem młodą licealistka. Ostatnio udało mi się zająć tytuły laureata w dwóch znaczących konkursach historycznych. Na jeden weekend pojechałam z panią od historii na galę rozdania nagród. I ja wiem że to błahe, ale wyrzucam sobie do dzisiaj, że nie opowiedziLam jej o swoich zainteresowaniach historycznych, że miałam kontakt z powstańcem warszawskim, że może ma mnie za idiotkę, bo gadałam z nią głównie o studiach, ona mi o swoim liceum itp. No i o studniówkę coś tam mówiła. Ja ją bardzo cenię jako nauczyciela. Jutro mam sprawdzian z matematyki i oceny mam git bo 4,5,3 , zagrożeń z innych przedmiotów też nie mam, raczej same 5, tylko że ścisłych mi 3 wychodzą,ale boje się że się zestresuje i zawale. I mimo suckesu czuje się jak nic nie warta osoba...Nie wiem czemu. Prawie codziennie placze, nie mam na nic siły, jestem smutna...I czuje się jak dziwak, bo nie imprezuje, nie pije, nie palę. Lubię pisać, piszę książkę, i czuję się dziwna. Od dwóch tygodni praktycznie nie ma dnia żebym się cieszyła, po prostu jest mi smutno i nie potrafię tego wyjaśnić. Jednocześnie boje się przyszłego roku szkolnego, bo czeka mnie i klasa maturalna i robienie prawka i boje się że nie dam rady z tym wszystkim, a zależy mi na jak najlepszych wynikach

[squirrelqa]

Gdzie w tym Twoim stresie, płaczu i smutku są Twoi rodzice? Nie masz w nich wsparcia? To oni narzucają Ci presję na bycie jak najlepszą, na plan na 5 lat do przodu itp?
Przechodzisz przez to samo, przez co przechodziły tysiące osób przed Tobą. To ważny czas dla Ciebie w tym momencie, ale z perspektywy czasu okaże się czymś naprawdę nie tak istotnym, jak odbierasz go teraz. Wiem, że łatwo to pisać z perspektywy gdy ma się te stresy i stanie na rozdrożu jakieś 15 lat za sobą, ale warto popracować nad patrzeniem na codzienne wybory i wyzwania z dystansem. Zadawaj sobie pytanie "Co najgorszego może się stać jeśli xxx?" "No i jeśli się to stanie, to będzie takie straszne? Nie będzie żadnej alternatywy? Żadnej możliwości zmiany?".


Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[skara]

Jeśli zły nastrój nie ustępuje to poszukaj jakiejś pomocy. Może zacznij od szkolnego psychologa?
A co do planu na przyszły rok, to przecież nie musisz robić prawka razem z maturą, możesz zrobić je później, np. w wakacje.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Hanacha]

Jesteś młodziutką dziewczyną a już teraz masz na głowie wiele zmartwień co bardzo dobrze rozumiem, bo kilka lat temu byłam do Ciebie bardzo podobna. Przede wszystkim, uważam że powinnaś pielęgnować i utrwalać interesujące i ważne dla Ciebie doświadczenia, takie jak kontakt z powstańcem- może mogłabyś napisać na ten temat wiersz, opowiadanie, czy nawet nagrać filmik na YT (jeśli to oczywiście możliwe)? Twoje zmartwienia dotyczące klasy maturalnej, prawa jazdy i egzaminów też są jak najbardziej naturalne i zrozumiałe, byłoby jednak super, gdybyś znalazła sposób na rozładowanie stresu, który odczuwasz. Może spodobałaby Ci się siłownia, jazda na rowerze, albo nawet klub dyskusyjny, poświęcony konkretnej tematyce?

Najważniejsze jest jednak, żebyś miała dookoła siebie wsparcie w postaci rodziców, przyjaciół czy nawet dziadków. Jeśli jednak czujesz że to ciągle za mało, polecam Ci wizytę u psychologa.

[Alekto123]

Napisane przez iamdreamingofpeace06

Cześć. Jestem młodą licealistka. Ostatnio udało mi się zająć tytuły laureata w dwóch znaczących konkursach historycznych. Na jeden weekend pojechałam z panią od historii na galę rozdania nagród. I ja wiem że to błahe, ale wyrzucam sobie do dzisiaj, że nie opowiedziLam jej o swoich zainteresowaniach historycznych, że miałam kontakt z powstańcem warszawskim, że może ma mnie za idiotkę, bo gadałam z nią głównie o studiach, ona mi o swoim liceum itp. No i o studniówkę coś tam mówiła. Ja ją bardzo cenię jako nauczyciela. Jutro mam sprawdzian z matematyki i oceny mam git bo 4,5,3 , zagrożeń z innych przedmiotów też nie mam, raczej same 5, tylko że ścisłych mi 3 wychodzą,ale boje się że się zestresuje i zawale. I mimo suckesu czuje się jak nic nie warta osoba...Nie wiem czemu. Prawie codziennie placze, nie mam na nic siły, jestem smutna...I czuje się jak dziwak, bo nie imprezuje, nie pije, nie palę. Lubię pisać, piszę książkę, i czuję się dziwna. Od dwóch tygodni praktycznie nie ma dnia żebym się cieszyła, po prostu jest mi smutno i nie potrafię tego wyjaśnić. Jednocześnie boje się przyszłego roku szkolnego, bo czeka mnie i klasa maturalna i robienie prawka i boje się że nie dam rady z tym wszystkim, a zależy mi na jak najlepszych wynikach

Rodzice może dali ci jakoś do zrozumienia, że twoja wartość zależy od ocen i sukcesów? To nieprawda. Zresztą w życiu liczy się bardziej pomysłowość, zaradność, umiejętność wyciągania wniosków z porażek, a nie dobre oceny z liceum, super zdana matura czy prawko.

[iamdreamingofpeace06]

Po prostu się boje, nie potrafię żyć beztrosko zawsze się wszystkim przejmuje i martwię. Żołądek mnie ściska od rana ze stresu jak pomyślę o tej matmie i tym sprawdzianie. Boje się, pół zeszytu zadań zapisałam, ale się boje że i tak nie wyjdzie

[Dociakowa]

Napisane przez iamdreamingofpeace06

Po prostu się boje, nie potrafię żyć beztrosko zawsze się wszystkim przejmuje i martwię. Żołądek mnie ściska od rana ze stresu jak pomyślę o tej matmie i tym sprawdzianie. Boje się, pół zeszytu zadań zapisałam, ale się boje że i tak nie wyjdzie

Za kilka/ kilkanaście lat będziesz żałowała, że się tak przejmowałaś. Powinnaś porozmawiać z rodzicami/ pedagogiem szkolnym/ poprosić rodziców żeby umówili Cię do psychologa. Nie czekaj, bo samo nic się nie zmieni

[b872d78680f891d873273d31baaf276c9d6e57ec_6594a44f1cc14]

Napisane przez WielkiCynik

[trolling]

Też sobie chłopaka znajdź, mniej czasu spędzisz na fioletowym Forum.

---------- Dopisano o 19:21 ---------- Poprzedni post napisano o 19:20 ----------

Napisane przez iamdreamingofpeace06

Po prostu się boje, nie potrafię żyć beztrosko zawsze się wszystkim przejmuje i martwię. Żołądek mnie ściska od rana ze stresu jak pomyślę o tej matmie i tym sprawdzianie. Boje się, pół zeszytu zadań zapisałam, ale się boje że i tak nie wyjdzie

Będzie dobrze, dasz radę

[WielkiCynik]

Napisane przez iamdreamingofpeace06

Po prostu się boje, nie potrafię żyć beztrosko zawsze się wszystkim przejmuje i martwię. Żołądek mnie ściska od rana ze stresu jak pomyślę o tej matmie i tym sprawdzianie. Boje się, pół zeszytu zadań zapisałam, ale się boje że i tak nie wyjdzie

To do psychoterapeuty albo do psychiatry.