Powiedz to tutaj cz. 66.

[dieRaserei]

Cieszę się, że zgadzamy się co do tego, że nie chcemy mieć więcej dzieci.

[saskiab]

Ogólnie to nie mieści mi się to w głowie. Atakuje mnie z dupy własna koleżanka. Zabolało. Powiedziałam że zabolało i kończę rozmowę. Nic by dobrego z tego nie wyszło. Już byłam bardzo zła.

[pempek]

Co za żenada, tylu kibiców zapłaciło hajs za ten cyrk. Powinni serio spaść na samo dno, bo nie wierze własnym oczom🤦🏻☠♀️


Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[pixelova]

Napisane przez pempek

Co za żenada, tylu kibiców zapłaciło hajs za ten cyrk. Powinni serio spaść na samo dno, bo nie wierze własnym oczom


Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

L. złożył żonie życzenia na insta? Złożył, sponsorzy lubią to <sarkazm>

Wysłane z mojego RMX3771 przy użyciu Tapatalka

[panna_felicjanna]

Tyle załatwiania, formalności, zgłaszanie wszędzie zgonu. Żyję na autopilocie.
Gdyby nie mąż, to byłabym płaczącą kupką nieszczęścia, to on jest moim głosem rozsądku i męskim oparciem. Pomaga, załatwia za mnie.
Najgorsze chwile już za mną: odebranie telefonu ze szpitala o 4:40 z tą informacją najgorszą z możliwych, potem wybieranie trumny, nekrologów, a w końcu pożegnanie się z ukochaną mamą, taką zimną, tak bliską i tak obcą jednocześnie, bo przecież już rysy twarzy inne, chociaż wszystko przecież takie znajome.
Jutro ostatnia droga. Kolejny bardzo trudny dzień. Potem powrót do rzeczywistości. Nie będzie już spraw do załatwienia, nie będę musiała spieszyć się do szpitala ani biegać po lekarzach.
Nic, pustka i głucha cisza...
Nie wiem co będzie dalej, jak wygląda życie bez jednej z najważniejszych osób?
Mama zastąpi każdego, jednak nikt nie zastąpi mamy.
Mam męża, dziecko. Dla nich muszę się jakoś pozbierać i żyć. Życie toczy się dalej, choć jest pełne bólu.

Nie wiem jak przeżyję jutrzejszy dzień. Ale skoro pierwszy raz się przełamałam i poszłam do zakładu pogrzebowego, by pożegnać zmarłą, to pogrzeb też jakoś przeżyję na środkach uspokajających.

[aninudy]

20 dni.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

---------- Dopisano o 22:41 ---------- Poprzedni post napisano o 22:40 ----------

Napisane przez panna_felicjanna

Tyle załatwiania, formalności, zgłaszanie wszędzie zgonu. Żyję na autopilocie.
Gdyby nie mąż, to byłabym płaczącą kupką nieszczęścia, to on jest moim głosem rozsądku i męskim oparciem. Pomaga, załatwia za mnie.
Najgorsze chwile już za mną: odebranie telefonu ze szpitala o 4:40 z tą informacją najgorszą z możliwych, potem wybieranie trumny, nekrologów, a w końcu pożegnanie się z ukochaną mamą, taką zimną, tak bliską i tak obcą jednocześnie, bo przecież już rysy twarzy inne, chociaż wszystko przecież takie znajome.
Jutro ostatnia droga. Kolejny bardzo trudny dzień. Potem powrót do rzeczywistości. Nie będzie już spraw do załatwienia, nie będę musiała spieszyć się do szpitala ani biegać po lekarzach.
Nic, pustka i głucha cisza...
Nie wiem co będzie dalej, jak wygląda życie bez jednej z najważniejszych osób?
Mama zastąpi każdego, jednak nikt nie zastąpi mamy.
Mam męża, dziecko. Dla nich muszę się jakoś pozbierać i żyć. Życie toczy się dalej, choć jest pełne bólu.

Nie wiem jak przeżyję jutrzejszy dzień. Ale skoro pierwszy raz się przełamałam i poszłam do zakładu pogrzebowego, by pożegnać zmarłą, to pogrzeb też jakoś przeżyję na środkach uspokajających.

Tak mi przykro. Ja pożegnałam Tatę. Daj sobie przeżyć rozpacz. Tulę mocno!

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[HermiJona]

Feli, bardzo mi przykro, moc uścisków dla Ciebie i bliskich.

-------------------------

To się zaczyna robić chore...on mnie stalkuje? Sprowadził się koło mnie do miasta??? Tak jest czy tylko mnie próbuje nakręcić? Zaczynam się czuć nieswojo.

[rukolka]

Napisane przez panna_felicjanna

Tyle załatwiania, formalności, zgłaszanie wszędzie zgonu. Żyję na autopilocie.
Gdyby nie mąż, to byłabym płaczącą kupką nieszczęścia, to on jest moim głosem rozsądku i męskim oparciem. Pomaga, załatwia za mnie.
Najgorsze chwile już za mną: odebranie telefonu ze szpitala o 4:40 z tą informacją najgorszą z możliwych, potem wybieranie trumny, nekrologów, a w końcu pożegnanie się z ukochaną mamą, taką zimną, tak bliską i tak obcą jednocześnie, bo przecież już rysy twarzy inne, chociaż wszystko przecież takie znajome.
Jutro ostatnia droga. Kolejny bardzo trudny dzień. Potem powrót do rzeczywistości. Nie będzie już spraw do załatwienia, nie będę musiała spieszyć się do szpitala ani biegać po lekarzach.
Nic, pustka i głucha cisza...
Nie wiem co będzie dalej, jak wygląda życie bez jednej z najważniejszych osób?
Mama zastąpi każdego, jednak nikt nie zastąpi mamy.
Mam męża, dziecko. Dla nich muszę się jakoś pozbierać i żyć. Życie toczy się dalej, choć jest pełne bólu.

Nie wiem jak przeżyję jutrzejszy dzień. Ale skoro pierwszy raz się przełamałam i poszłam do zakładu pogrzebowego, by pożegnać zmarłą, to pogrzeb też jakoś przeżyję na środkach uspokajających.

Bardzo mi przykro. Czytam to co piszesz i nawet nie jestem w stanie sobie wyobrazić jakie to musi być trudne. Serce pęka na samą myśl. Życzę Ci dużo, dużo siły

[Marina3]

Napisane przez panna_felicjanna

Tyle załatwiania, formalności, zgłaszanie wszędzie zgonu. Żyję na autopilocie.
Gdyby nie mąż, to byłabym płaczącą kupką nieszczęścia, to on jest moim głosem rozsądku i męskim oparciem. Pomaga, załatwia za mnie.
Najgorsze chwile już za mną: odebranie telefonu ze szpitala o 4:40 z tą informacją najgorszą z możliwych, potem wybieranie trumny, nekrologów, a w końcu pożegnanie się z ukochaną mamą, taką zimną, tak bliską i tak obcą jednocześnie, bo przecież już rysy twarzy inne, chociaż wszystko przecież takie znajome.
Jutro ostatnia droga. Kolejny bardzo trudny dzień. Potem powrót do rzeczywistości. Nie będzie już spraw do załatwienia, nie będę musiała spieszyć się do szpitala ani biegać po lekarzach.
Nic, pustka i głucha cisza...
Nie wiem co będzie dalej, jak wygląda życie bez jednej z najważniejszych osób?
Mama zastąpi każdego, jednak nikt nie zastąpi mamy.
Mam męża, dziecko. Dla nich muszę się jakoś pozbierać i żyć. Życie toczy się dalej, choć jest pełne bólu.

Nie wiem jak przeżyję jutrzejszy dzień. Ale skoro pierwszy raz się przełamałam i poszłam do zakładu pogrzebowego, by pożegnać zmarłą, to pogrzeb też jakoś przeżyję na środkach uspokajających.

Tak mi przykro. Nawet nie wiem co powiedzieć. Po prostu wirtualnie wspieram.

Wysłane z mojego ANE-LX1 przy użyciu Tapatalka

[Imperfecta]

Napisane przez panna_felicjanna

Tyle załatwiania, formalności, zgłaszanie wszędzie zgonu. Żyję na autopilocie.
Gdyby nie mąż, to byłabym płaczącą kupką nieszczęścia, to on jest moim głosem rozsądku i męskim oparciem. Pomaga, załatwia za mnie.
Najgorsze chwile już za mną: odebranie telefonu ze szpitala o 4:40 z tą informacją najgorszą z możliwych, potem wybieranie trumny, nekrologów, a w końcu pożegnanie się z ukochaną mamą, taką zimną, tak bliską i tak obcą jednocześnie, bo przecież już rysy twarzy inne, chociaż wszystko przecież takie znajome.
Jutro ostatnia droga. Kolejny bardzo trudny dzień. Potem powrót do rzeczywistości. Nie będzie już spraw do załatwienia, nie będę musiała spieszyć się do szpitala ani biegać po lekarzach.
Nic, pustka i głucha cisza...
Nie wiem co będzie dalej, jak wygląda życie bez jednej z najważniejszych osób?
Mama zastąpi każdego, jednak nikt nie zastąpi mamy.
Mam męża, dziecko. Dla nich muszę się jakoś pozbierać i żyć. Życie toczy się dalej, choć jest pełne bólu.

Nie wiem jak przeżyję jutrzejszy dzień. Ale skoro pierwszy raz się przełamałam i poszłam do zakładu pogrzebowego, by pożegnać zmarłą, to pogrzeb też jakoś przeżyję na środkach uspokajających.

Myślę o Tobie codziennie Feli i bardzo mocno Cię przytulam każdego dnia w myślach.

[Nuova]

Feli, wyrazy współczucia i dużo siły. Jesteś bardzo silna

[izan1222]

Napisane przez rukolka

Bardzo mi przykro. Czytam to co piszesz i nawet nie jestem w stanie sobie wyobrazić jakie to musi być trudne. Serce pęka na samą myśl. Życzę Ci dużo, dużo siły

Mam dokładnie takie same odczucia czytając te posty . Ten ból po tak ogromnej stracie jest niewyobrażalny dla mnie.

Aż głupio się przyznać jakimi ☠☠☠☠☠☠☠ami człowiek przejmuje się na co dzień wiedząc jakie inni mają problemy/ zmartwienia...





Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Agoorka]

Napisane przez panna_felicjanna

Tyle załatwiania, formalności, zgłaszanie wszędzie zgonu. Żyję na autopilocie.
Gdyby nie mąż, to byłabym płaczącą kupką nieszczęścia, to on jest moim głosem rozsądku i męskim oparciem. Pomaga, załatwia za mnie.
Najgorsze chwile już za mną: odebranie telefonu ze szpitala o 4:40 z tą informacją najgorszą z możliwych, potem wybieranie trumny, nekrologów, a w końcu pożegnanie się z ukochaną mamą, taką zimną, tak bliską i tak obcą jednocześnie, bo przecież już rysy twarzy inne, chociaż wszystko przecież takie znajome.
Jutro ostatnia droga. Kolejny bardzo trudny dzień. Potem powrót do rzeczywistości. Nie będzie już spraw do załatwienia, nie będę musiała spieszyć się do szpitala ani biegać po lekarzach.
Nic, pustka i głucha cisza...
Nie wiem co będzie dalej, jak wygląda życie bez jednej z najważniejszych osób?
Mama zastąpi każdego, jednak nikt nie zastąpi mamy.
Mam męża, dziecko. Dla nich muszę się jakoś pozbierać i żyć. Życie toczy się dalej, choć jest pełne bólu.

Nie wiem jak przeżyję jutrzejszy dzień. Ale skoro pierwszy raz się przełamałam i poszłam do zakładu pogrzebowego, by pożegnać zmarłą, to pogrzeb też jakoś przeżyję na środkach uspokajających.

Bardzo Ci współczuję i życzę dużo siły oraz spokoju
Wierz mi,że kiedyś będzie inaczej, nawet jak teraz się to wydaje niemożliwe

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Misia452]

Napisane przez panna_felicjanna

Tyle załatwiania, formalności, zgłaszanie wszędzie zgonu. Żyję na autopilocie.
Gdyby nie mąż, to byłabym płaczącą kupką nieszczęścia, to on jest moim głosem rozsądku i męskim oparciem. Pomaga, załatwia za mnie.
Najgorsze chwile już za mną: odebranie telefonu ze szpitala o 4:40 z tą informacją najgorszą z możliwych, potem wybieranie trumny, nekrologów, a w końcu pożegnanie się z ukochaną mamą, taką zimną, tak bliską i tak obcą jednocześnie, bo przecież już rysy twarzy inne, chociaż wszystko przecież takie znajome.
Jutro ostatnia droga. Kolejny bardzo trudny dzień. Potem powrót do rzeczywistości. Nie będzie już spraw do załatwienia, nie będę musiała spieszyć się do szpitala ani biegać po lekarzach.
Nic, pustka i głucha cisza...
Nie wiem co będzie dalej, jak wygląda życie bez jednej z najważniejszych osób?
Mama zastąpi każdego, jednak nikt nie zastąpi mamy.
Mam męża, dziecko. Dla nich muszę się jakoś pozbierać i żyć. Życie toczy się dalej, choć jest pełne bólu.

Nie wiem jak przeżyję jutrzejszy dzień. Ale skoro pierwszy raz się przełamałam i poszłam do zakładu pogrzebowego, by pożegnać zmarłą, to pogrzeb też jakoś przeżyję na środkach uspokajających.

Dziś myślami z Tobą

Wysłane z mojego RMX3151 przy użyciu Tapatalka

[BittersweetCocaine]

Feli niestety nie będzie łatwo przejść do codzienności

Śmierć rodzica jest jednym z najbardziej traumatycznych przeżyć. Przecież rodzic od zawsze był… Tym bardziej ciężko, jeśli Wasze relacje były bardzo dobre

Tej pustki chyba nie wypełni już nic… Nie da się zapomnieć, ochłonąć, przyzwyczaić. To jest po prostu już inne życie- oddzielone grubą krechą. Bardzo poruszyła mnie historia Twojej mamy i jak inni tutaj bardzo bardzo Ci współczuję i tulę mocno. Też myślę codziennie o Tobie odkąd napisałaś tu o chorobie mamy.

Jedyne co mogę napisać- tak mocno Cię przytulam i współczuję. Pewnie kiedyś będzie odrobinę lepiej, ale nigdy już to nie będzie to samo życie. Zawsze jest za wcześnie na śmierć ukochanej osoby.

Tak jak pisałm tu wczoraj- Tobie wali się wszystko, a świat dalej się kręci jakby nigdy nic… to jest straszne i bardzo bardzo przykre

Trzymaj się Kochana, tak po prostu

[TadCooper]

Dopiero po tak długim czasie na terapii przyznałam sama przed sobą że mam z tym problem. Że nie umiem powiedzieć ci wprost kiedy mi ciebie brakuje. Nie umiem powiedzieć że mam ciebie za mało, że potrzebuję teraz więcej, żebyś skupił uwagę na mnie

Nie powiem wprost. Moja reakcja jest zapisana w innej formule. Wystarczy że przyjdzie ten moment i odpala mi się stary schemat, złość na poczucie opuszczenia, dojmująca samotność, przekonanie że tak musi być

A potem dół i spirala

I dopiero dziś połączyłam to uczucie opuszczenia z dzieciństwem, z tym że byłam karana za przeszkadzanie, nagradzana za milczenie. Chwalona za to, że jestem "dzielna". Chwalona z za to, że "umiem zająć się sobą". Karcona za płacz i proszenie żeby mnie przytulić bo już jestem duża

Brakuje mi ciebie i obwniam cię o to, że mnie odrzucasz, chociaż dzieje się to tylko w mojej głowie

Ile jeszcze mam się męczyć z tym badziewiem, ile to jeszcze potrwa

Jaką ja będę matką? przeraża mnie to

[mindless]

Kilka godzin i zaczynamy urlop!


Sent from my iPhone using Tapatalk

[izan1222]

Już wiecie. Zapewne wszyscy. Wieści bardzo szybko się rozchodzą. Dobrze, bo już bardzo mnie to wszystko ostatnio męczy. Myślałam że w ciągu ostatnich dwóch miesięcy przetrawiłam już tą naszą decyzje. Okazuje się że nie do końca. Nadal jest to dla mnie trudne, choć wiem że to jest najlepsza decyzja dla nas, dla naszej przyszłości, dla naszego syna.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[d1b06f3951e378bb3fdc33711a759ec9373c9f74_6556ad7364f3f]

Włączam tryb "byle do poniedziałku" 🫣

Wysłane z mojego M2101K6G przy użyciu Tapatalka

[4b27789c826749bd4d16893be0ab05cdfb4777a2_659f2fa2a88b4]

Za tydzień się przeprowadzamy

[Imperfecta]

Jest mi trochę przykro, że właściwie w ogóle moja rodzina nie interesuje się naszym ślubem.
Piszę, że kupiłam dodatki, odpowiedź "ok", zero pytania jakie, albo zainteresowania, no nic.
Piszę, że wybieramy menu, wysyłam zdjęcie, liczę na głupie "o taką zupę bym zjadła", a otrzymuję odpowiedź "coś wybierzecie". Wczoraj piszę, że już miesiąc, został ostatni miesiąc do ślubu, jaką odpowiedź dostaję? "No wiem".
Nie oczekuję, że każdy rzuci wszystko i będzie się ekscytował i rzucał wszystko na myśl o ślubie, ale no... Miałam nadzieję, że najbliższa rodzina będzie zainteresowana, choć minimalnie.

[4b27789c826749bd4d16893be0ab05cdfb4777a2_659f2fa2a88b4]

Napisane przez Imperfecta

Jest mi trochę przykro, że właściwie w ogóle moja rodzina nie interesuje się naszym ślubem.
Piszę, że kupiłam dodatki, odpowiedź "ok", zero pytania jakie, albo zainteresowania, no nic.
Piszę, że wybieramy menu, wysyłam zdjęcie, liczę na głupie "o taką zupę bym zjadła", a otrzymuję odpowiedź "coś wybierzecie". Wczoraj piszę, że już miesiąc, został ostatni miesiąc do ślubu, jaką odpowiedź dostaję? "No wiem".
Nie oczekuję, że każdy rzuci wszystko i będzie się ekscytował i rzucał wszystko na myśl o ślubie, ale no... Miałam nadzieję, że najbliższa rodzina będzie zainteresowana, choć minimalnie.

Przykro mi za to my się interesujemy, choć to oczywiście nie to samo, ale trzymam kciuki za pogodę na ten dzień i ogólnie żeby było lepiej, niż to sobie wyobrażacie
________
Nie ma wypadku, ani remontu, a ja od godziny jestem w nagrzanym autobusie I pokonałam 8 kilometrów. Antymiasto i za pół roku nie będzie mi ani przez moment żal. Uwielbiam Polskę, jest piękna i żałuję, że musimy mieszkać w jej najgorszej części przez moją głupią pracę.

[PumpkinEyes]

Coś się kończy, coś się zaczyna. A przynajmniej mam nadzieję, że w niedalekiej przyszłości zacznie

[werka89]

Treść usunięta

[Snowdrop_]

Bucowatego Farquaada mam gdzieś i to się nie zmieni, ale czuję jak gromadzi się we mnie potężna furia za tą niesprawiedliwość, oszustwo i podłe do granic wykorzystanie mnie jako narzędzia.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Imperfecta]

[1=4b27789c826749bd4d16893 be0ab05cdfb4777a2_659f2fa 2a88b4;89665810]Przykro mi za to my się interesujemy, choć to oczywiście nie to samo, ale trzymam kciuki za pogodę na ten dzień i ogólnie żeby było lepiej, niż to sobie wyobrażacie
________
Nie ma wypadku, ani remontu, a ja od godziny jestem w nagrzanym autobusie I pokonałam 8 kilometrów. Antymiasto i za pół roku nie będzie mi ani przez moment żal. Uwielbiam Polskę, jest piękna i żałuję, że musimy mieszkać w jej najgorszej części przez moją głupią pracę.[/QUOTE]

Napisane przez werka89

Treść usunięta

Bardzo dziękuję za miłe słowa dziewczyny mam nadzieję, że faktycznie tak będzie za te cztery tygodnie staram się nie psuć sobie tego czasu, ale no...

[angeegna]

Napisane przez Imperfecta

Jest mi trochę przykro, że właściwie w ogóle moja rodzina nie interesuje się naszym ślubem.
Piszę, że kupiłam dodatki, odpowiedź "ok", zero pytania jakie, albo zainteresowania, no nic.
Piszę, że wybieramy menu, wysyłam zdjęcie, liczę na głupie "o taką zupę bym zjadła", a otrzymuję odpowiedź "coś wybierzecie". Wczoraj piszę, że już miesiąc, został ostatni miesiąc do ślubu, jaką odpowiedź dostaję? "No wiem".
Nie oczekuję, że każdy rzuci wszystko i będzie się ekscytował i rzucał wszystko na myśl o ślubie, ale no... Miałam nadzieję, że najbliższa rodzina będzie zainteresowana, choć minimalnie.

Wiem, że możesz poczuć się olana, ale z drugiej strony - plusem jest to, że nikt Ci niczego nie narzuca i możesz zrobić wszystko po swojemu bez głosów wszystkowiedzących lepiej

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Mija62]

Czym tu sobie poprawić humor

[Trzepotka]

Treść usunięta

[panna_felicjanna]

Przeżyłam jakoś.