Poezja

[Impersona]

Czesc kochane
Do stworzenia tego watku podkusilo mnie przez mojego meza. Otóż: kiedyś pisalam wiersze (teraz sie tego wstydzie- przez meza). Myslalam, ze sa dobre ( nie ma jak proznosc). No i... ostatnio moj maz powiedzial, ze sa strasznie infantylne i wogole wiersze powinny pisac osoby u schylku zycia... ktore maja cos do powiedzenia. Czy to znaczy, ze jesli ktos nie ma 80-ciu lat, to jeszcze nie rozumie zycia? Ja np. lubie wielu mlodych poetow i uwazam ich wiersze za glebokie. Co wy o tym myslicie? Macie jakichs ulubionych autorow, wiersze? A moze ktos pochwali sie wlasna tworczoscia? Ja swojej tworczosci zaprzestalam. Po co maz ma sie ze mnie smiac?

[majag]

warto pisać wiersze więc mężem się nie przejmuj, jeśli lubisz to nie rezygnuj, zostanie po Tobie pamiątka. Ja uwielbiam wiersze czytać pisać i recytować, lubię np. poezję ks Twardowskiego

[Mirianka]

a czy musi wiedziec o niej? dalej pisz nawet sama dla siebie jak kiedyś cos kleciłam ale zaprzestałam nie uwazam ze tylko starsze osoby powinny pisać,przecie młody człowiek tez czuje,przezywa,ogląda świat i ma własne przemyslenia co do niego)

aha,dla mnie wiersze obrazują duszę człowieka

[lain]

alez wcale sie nie zgadzam, ze wiersze moga pisac tylko starzy... kazde spojrzenie na swiat, nawet kogos mlodego, ubrane w trafne slowa, ktore przekazuja jakas glebie, jest wartosciowe... nie tylko kogos doswiadczonego...

ja pisalam, juz nie pisze, bo bylo tak: napisalam, po tygodniu czytalam, nie podobalo mi sie, wywalalam... stwierdzilam, ze nie ma sensu... teraz nawet nie jestem w stanie sie na tym skupic, moze to jednak nie dla mnie ale wiersze innych chetnie czytam...

lubie Buadelaire'a, Grochowiaka, Świetlickiego, Szymborską...

[Impersona]

lain- masz dokladnie taki gust jak ja co do poezji

Dziewczyny, a nie uwazacie czasem, ze ktos pisze tylko zeby pisac i np. niektore wiersze o milosci sa smieszne... ?

[fuksjaa]

Napisane przez Impersona

Dziewczyny, a nie uwazacie czasem, ze ktos pisze tylko zeby pisac i np. niektore wiersze o milosci sa smieszne... ?

Oj tak, mogę się z tym zgodzić. Niektórzy piszą po to, żeby móc powiedzieć: "Tak jestem artystką, piszę" a może dlatego, że chcą należeć do owego poetyckiego światka za wszelką cenę. Czasem jak czytam czyjes wypociny (chodzi o te pazerne) to nie wiem co powiedzieć, takie to bez życia, bez emocji...

A co do pisania o miłości.... Skoro ktoś Kocha, przeżywa to uczucie każdym fragmentem własnego ciała, nawet najdelikatniejszym zmysłem, czuje, że przy Ukochanej Osobie wiruje rzeczywistość, to dlaczego ma nie pisać o miłości?

Ja piszę. Zazwyczaj o miłości właśnie...

[kumi]

NIe słuchaj męża,
bo on Twoje nerwy nadwyręża.
To,że tak gada
Dla Ciebie niech znaczy, że głupoty opowiada.
Zdaj się na intuicję i znią przez życie krocz,
zapomnij o tym, co mówi mąż.



Ja napisałem wiersz wczoraj,ale jest dla mnie zbyt osobisty, jak na forum...
Za dużo w nim osobistych doświadczeń, wspomnień, wyznań i pragnień.

Ostatnio lubię pisać. Dostałem chyba wenę.

[Cartil]

ja uwielbiam poezje .. szczególnie cenie edwarda stachure i rafała wojaczka
sama pisze wiersze najczęściej jak jestem smutna ale nikomu ich nie pokazuje bo się wstydze
a jeżeli chodzi o wiersze o miłości to rzeczywiście niektóre są śmieszne -szczególnie te pisane przez zakochane panienki, kóre je później na stronkach 'wystawiają' najczęściej rymowane a tego nie znosze .. ale prawdziwi poeci ładnie piszą o miłości Np jerzy harasimowicz w tomiku 'wiesz wszystko' wiersze miłosne ma śliczne wiersze takie jak lubie tzn niedopowiedziane i tajemnicze .jeden z nich :
Północ

tylko
samotny ptak
śpiewał
w gęstwinie jasnej

przykryci światłem księżyca
jak prześcieradłem
jeszcze leżeli nieruchomo
porastały ich zawilce

najpierw
znalazły się ich oczy
-o tak oczy
i twarz -jej twarz
w złotogłowiu leszczyny
i ramiona -o ramiona
i serce o serce było
na poerót z nimi
i na powrót imię

i co nazwali
rozkwitało

piękny

[kumi]

Faktycznie, ten jest bardzo tajemniczy.
I jest piękny

[sylwi_2005]

Napisane przez Impersona

Czesc kochane
Do stworzenia tego watku podkusilo mnie przez mojego meza. Otóż: kiedyś pisalam wiersze (teraz sie tego wstydzie- przez meza). Myslalam, ze sa dobre ( nie ma jak proznosc). No i... ostatnio moj maz powiedzial, ze sa strasznie infantylne i wogole wiersze powinny pisac osoby u schylku zycia... ktore maja cos do powiedzenia. Czy to znaczy, ze jesli ktos nie ma 80-ciu lat, to jeszcze nie rozumie zycia? Ja np. lubie wielu mlodych poetow i uwazam ich wiersze za glebokie. Co wy o tym myslicie? Macie jakichs ulubionych autorow, wiersze? A moze ktos pochwali sie wlasna tworczoscia? Ja swojej tworczosci zaprzestalam. Po co maz ma sie ze mnie smiac?

U mnie taka sama historia. Co prawda moj maz nie twierdził ze poezje powimni tworzyc luzie starsi ale przez niego rowniez przestalam pisac i az glupio sie do tego przyznac. nie potrafie tego wytlumaczyc do konca dlaczego akurat jego za to winie ale chyba poprostu nie czulam jego wsparcia w tej kwestii. Razem z pisaniem utracilam jakas drobna czastke siebie. sa chwile ze bardzo mi tego brakuje-siegam po dlugopis i pisze ale potem to co stworzylam wyrzucam,zeby tego nie zobaczy- czasem sa to zbyt osobiste przezycia i do konca chyba nie chce zeby wiedzial o tym. niestety nie moge nic pokazac z tego co napisalam bo stare wiersze (te z przed czasu mojego meza) sa schowane gleboko na strychu u moich rodzicow i zagladam do nich tylko wtedy kiedy przyjezdzam do nich sama.

[Impersona]

Cartil- faktycznie piekny

sylwi- a moj tata ciagle pyta, czy napisalam cos nowego, bo zawsze lubil czytac...

kumi- hehe...dobre :P

fuksjaa- ooj..mialam kolezanke, ktora pisala mailem moje wiersze chlopakowi jako swoje, bo podobal jej sie facet- artysta i chciala mu pokazac, ze ona tez jest artystka :P

[zyziaa]

Każdt ma inną definicję poezji. Mnie ciekawi Wasz punkt widzenia. Czym dla Was jest poezja?????

[zyziaa]

??

[taszkin]

dla mnie jest często czymś niezrozumiałym ...bo bardzo subiektywnym. Wymaga od nas wrażliwości na aspekty, których dotyka. Poezja jest odzwierciedleniem życia, nie odwrotnie. Dlatego niektórych z nas poezja nie popchnie do wyobrażenia sobie lub wczucia się w coś, do czego wyobrażenia nie pchnęło nas zycie.
Poezja to jednak dla mnie nie tylko wiersze, teksty spisane przez poetów lecz nasze mysli pod wpływem chwil, wydarzeń...których nigdy nie spiszemy bo tego nie potrafimy....lecz bardzo chcielibyśmy się tym z kimś podzielić, tak jak robią to autorzy wierszy.
Poezja może przekazywać rzeczywistość jaką jest, może ją zakrzywiać, pogłębiać nasze stany emocjonalne lub pomagać nam z nich wyjść. Nie ma chyba dla mnie definicji poezji, bo jest tak subiektywnym i różnorodnym zjawiskiem...ze ilu ludzi na świecie tyle definicji byśmy znaleźli. dla każdego znaczy ona cos innego. Ale dobrze, że jest bo często możemy odnaleźć w niej samych siebie lub odwrotnie,..wiedzieć gdzie nie szukać.

[Nemeni]

Poezja jest dla mnie czymś bardzo ulotnym, jak ulotne mogą być myśli, które w jednej chwili się pojawiają, w następnej znikają. Jest także metafizyką, czymś, co pozwala wkroczyć w zupełnie inne wymiary, odkryć zupełnie nowe, nieznane znaczenia słów, wyrażeń. Jest nieograniczona wyobraźnią, może być wszystkim...Jest czymś cudownym - dla mnie bardzo ważnym...

[tessalia]

Poezja... to po prostu inny świat... coś tajemniczego, zmuszającego nas do głębszych przemyśleń.

[karolina1987]

ja pisze wiersze- jest to swego rodzaju wyrazanie mysli, emocji. w wierszach zawieram to czego nie chce mowic na glos, wtedy wypowiadam sie w sposob niebezposredni, "owijam w bawelne". Poezja jest bardzo subiektywna, ja nie potrafie zrozumiec niektorych poetow, ale wprowadza nas w inny swiat, swiat drugiego czlowieka...

[Kaprysia]

Witam wszystkie miłośniczki poezji! Nie znalazłam podobnego wątku, a bardzo jestem ciekawa: czyja poezja najbardziej Was wzrusza, zmusza do refleksji lub rozśmiesza? Kogo poleciłybyście? Jakie sa Wasze najukochańsze wiersze? Czego szukacie w poezji? Piękna, brzydoty, głębokości myśli, odpowiedzi na odwieczne pytania?

Osobiście, jestem wielką miłośniczką poezji, zresztą sama też próbuje pisać. Moi ukochani poeci to:
Tadeusz Różewicz- ta głębokość myśli, refleksja. Dzięki temu poecie najwzyklejsze rzeczy odkrywam na nowo.
Wisława Szymborska- mistrzyni poezji filozoficznej, jej przemyślenia są dla mnie mnie mistrzostwem świata.
Czesław Miłosz- po prostu geniusz.
Maria Pawlikowska- Jasnorzewska- jej poezja to najpiękniejsza lekcja miłości i nazywania uczuć. Czysta subtelna kobiecość.
Halina Poświatowska -podobnie jak Jasnorzewska-Pawlikowska 100% kobiecości w poezji.

Z niecierpliwością czekam na Wasze opinie!

[cattt]

było kilka fajnych wątków o poezjii poszukaj w wyszukiwarce,warto

ps. nie znoszę Szymborskiej i Miłosza.Uwielbiam Poświatowską i Wojaczka

[ahinsa]

Napisane przez cattt

nie znoszę Szymborskiej i Miłosza.Uwielbiam Poświatowską i Wojaczka

Pewnie dlatego, ze Milosz i Szymborksa piszą bardziej 'intelektualnie' niz 'emocjonalnie'. W przeciwienstwie do Poswiatowskiej przykladowo

Ze 'starszego' pokolenia lubie bardzo Różewicza
Młodsze mi jakos nie podchodzi. Raczej to średnie (przykładowo - Świetlicki).

[Asi_ek]

Nie mam ulubionych autorow ale bardzo lubie poezje Lubie sie w nia.. wczytac

[bonec]

Napisane przez Impersona

Czesc kochane
Do stworzenia tego watku podkusilo mnie przez mojego meza. Otóż: kiedyś pisalam wiersze (teraz sie tego wstydzie- przez meza). Myslalam, ze sa dobre ( nie ma jak proznosc). No i... ostatnio moj maz powiedzial, ze sa strasznie infantylne i wogole wiersze powinny pisac osoby u schylku zycia... ktore maja cos do powiedzenia. Czy to znaczy, ze jesli ktos nie ma 80-ciu lat, to jeszcze nie rozumie zycia? Ja np. lubie wielu mlodych poetow i uwazam ich wiersze za glebokie. Co wy o tym myslicie? Macie jakichs ulubionych autorow, wiersze? A moze ktos pochwali sie wlasna tworczoscia? Ja swojej tworczosci zaprzestalam. Po co maz ma sie ze mnie smiac?

Gdyby takie zdanie, jak Twój mąż miałoby więcej osób, pewnie nie znalibyśmy takich poetów, jak np. Bursa czy Baczyński, którzy umarli tak młodo. I dlaczego założenie, że poezja musi o czymś mówić i dlaczego akurat o sensie życia? Wiersz niekoniecznie musi być głęboki, żeby być piękny/wartościowy.

Oj, i mąż (czyt. najbliższa osoba) nie powinien podcinać Ci skrzydeł. To nie w porządku, jeśli osoba, której tak ufasz, mówi o Twoich dziełach w ten sposób. Powinien wyrazić to, co myśli, ale w delikatniejszej formie.

Przez lata brałam udziały w konkursach recytatorsko-aktorskich, więc akurat poezji mam dość. Ulubiony autor - Leśmian (Bolesław, nie Jan ). Pozdrowienia

[Kaprysia]

Uważam, że młodzi poeci piszą tak samo wartościowe wiersze jak ci starsi. Dzięki powiewowi młodości poezja nabiera różnorodności a przecież o to chodzi. Mam 17 lat, pisze wiersze wcale nie uważam, że są puste (chociaż nie uważam ze mają jakąś niezwykłą wartość artystyczną)- może momentami trochę naiwne, idealistyczne, ale przecież taka jest młodość.

[Lara-21]

ja wierszy nie pisze,ale uwielbiam je czytac,recytować...czasam i poezja wpływa na mnie do tego stopnia ze podczas czytania jakiegoś utworu mam dreszcze...Osobiscie bardzo lubie poezje ks. Jana Twardowskiego,
K.K. Baczyńskiego.A tak poza tym dziwie sie twojemu mezowi,ze skrytykował to ze piszesz wiersze.Uwazam ze powinien cie raczej do tego zachecac,wspierać Cie,a nie wyśmiewać bez wzgledu na to jakie te wiersze sa(ciekawe,dobre czy nie)bo to sa Twoje wiersze...

[czapeczkaelfa]

Ja uwielbiam wiersze. Szybborska, Poświatowska, Gałczyński, Rilke, Osiecka, Baczyński..Długo by wymieniać
Poezja to magiczny świat, gdzie słowa nabierają nowych znaczeń. Prozę się rozumie, a poezję się czuje, taka jest moim zdaniem między nimi rożnica

Sama troche piszę, ale nie jest to nic szczególnego. Po prostu czasem czuję potrzebę wyrzucenia czegoś z siebie, a przelanie tego na papier bywa bardzo pomocne.
Pisanie to cudowna forma ekspresji, wyrażenia swoich uczuc i emocji. Jesli ktoś to lubi, to powinien pisac, nie zważając na innych.

[confusion]

Odświeżę przykurzony nieco temat

Od zawsze bardzo lubię poezję polską, ostatnio zaczęłam się zapoznawać z zagraniczną. Wiem, że powstaje tu kwestia udziału tłumacza w naszym odbiorze utworu, jednak dla mnie nie ma to znaczenia kiedy trafiam na takie cuda jak Pablo Neruda.

Właściwie to znalazłam go przypadkiem, czytając książkę Carrolla, w której bohaterka cytuje Nerudę

"I nasze troski porozsypują się w proch, a dusza
przemknie niczym wiatr i zaraz w domu naszym
będzie znów czysto, zapachnie chleb na stole.
Bo ciemnej ziemi niemiłe jest ciepienie;
ona chce świeżości-ognia-wody-chleba dla każdego:
i nie rozdzielać nie powinno ludzi
prócz słońca, nocy, księżyca lub gałęzi."

Więcej tutaj http://www.poema.art.pl/site/sub_645_neruda_pablo.html

Znacie, lubicie?
Co jeszcze z poezji nie-polskiej możecie polecić?