Czy to naprawdę są początki anoreksji?

[Nienamacalna]

Ważę 47 kg, przy 176 cm wzrostu. Faktycznie, myślę o jedzeniu, panicznie boję się, żebym nie przytyła, ale jestem zmuszana do konsumpcji, więc nie mam zbytniego wyboru. Potem mam wyrzuty i tzw. "złe godziny". Ćwiczę codziennie, po kilka godzin, dość intensywnie. Odrzucam tłuszcz i słodycze, ale przecież coś jem. Ostatnio wiele czasu zajmuje mi pisanie z "motylami", dziewczynami z Aną i pro-aną.

Mam kontrole w szpitalu z powodu niskiej masy ciała i zostałam wysłana do psychologa, który stwierdził jednoznaczne, że jest to anoreksja, nawet nie słuchając moich wyjaśnień.
Czy Waszym zdaniem tak naprawdę jest? Czy może niektórzy po prostu koloryzują? Ja skłaniam się do pytania numer dwa.

[Twisted94]

wg mnie, choc nie jestem ekspertem, tak... masz anoreksje..

[iza_wiosenna]

oczywiście, że tak.
negowanie problemu także może być jednym z objawów.
nie rozumiem po co kwestionujesz DIAGNOZĘ, którą wystawił Ci lekarz my Ci jej nie zmienimy ani - jako że na pewno jesteśmy mniej kompetentne - nie powiemy niczego mądrzejszego niż on. [zakładając, że to psycholog nie tylko z nazwy^^]

[Nienamacalna]

Tylko ta psycholog nie ma przecież żadnego doświadczenia w tej dziedzinie. Nie za wiele może wiedzieć, tylko opiera się na książkach. Próbowałam jej wmówić, że coś jem, a ona na to, że za mało.

Niektórzy ludzie minęli się chyba z powołaniem.

[iza_wiosenna]

słucham?
a skąd wiesz, że nie ma doświadczenia w sprawach ed? uwierz, że nie trzeba być specjalistą od zaburzeń odżywiania, by postawić oczywistą diagnozę wychudzonej dziewczynie, która spędza czas na stronach pro ana. Taką to nawet ja mogę wystawić
logicznie Ci odpowiedziała,że jesz za mało, bo gdyby było inaczej, to ważyłabyś więcej niż 46 kg przy wzroście ponad 170 cm.
nie będę wdawać się w dyskusje z Tobą, bo negowanie choroby jest typowe i jest objawem. jeżeli chcesz kwestionować diagnozę terapeuty - proszę bardzo, ale tutaj nie znajdziesz wsparcia.

wróć, jak przyznasz się przed sobą do tego, że masz problem.

[gramwzielone]

Napisane przez Nienamacalna

Tylko ta psycholog nie ma przecież żadnego doświadczenia w tej dziedzinie. Nie za wiele może wiedzieć, tylko opiera się na książkach. Próbowałam jej wmówić, że coś jem, a ona na to, że za mało.

Niektórzy ludzie minęli się chyba z powołaniem.

A Ty masz bardzo poważne problemy z psychiką i postrzeganiem siebie. Nie trzeba być geniuszem ani mieć dyplomu medycyny żeby stwierdzić że masz anoreksję.

Mało który alkoholik czy narkoman przyzna się do tego że jest uzależniony, a to warunkuje skuteczność leczenia. Tak samo dopóki Ty nie zrozumiesz że jesteś chora trudniej będzie pomóc Ci ludziom w Twoim otoczeniu. I nie martw się, takich jak Ty dziewczyn zaprzeczających oczywistej prawdzie ta pani psycholog miała na pęczki, nie jesteś jakimś wyjątkiem.

Poza tym po co godzinami piszesz z chorymi na anoreksję skoro sama nie masz tego problemu? Próbujesz przemówić im do rozsądku czy po prostu macie ze sobą wiele wspólnego?

[iza_wiosenna]

Napisane przez gramwzielone

Poza tym po co godzinami piszesz z chorymi na anoreksję skoro sama nie masz tego problemu? Próbujesz przemówić im do rozsądku czy po prostu macie ze sobą wiele wspólnego?

one są chore a Ty nie, prawda? ale jakoś dziwnie tak wiele rzeczy robicie podobnie

Gramwzielone, masz mega słodki av przypomina mi czasy dzieciństwa:P

[Nienamacalna]

Piszę z nimi, żeby sobie udowodnić, że nie jestem taka jak one. Dziewczyny z anoreksją (przynajmniej te, z którymi konwersowałam) ważą po 40 kg, a mają wzrost przybliżony do mojego.

Mogłaby ta psycholog mówić o anoreksji, gdybym nie wiem, może nic nie jadła? Nie miała na nic sił?

Podobno, anoreksja wiąże się z brakiem miesiączki, a ja ją mam.

[nina_keira]

to nie chodzi o to, która waży mniej, anoreksja jest chorobą psychiczną i problem siedzi w głowie Przeciez chora na anoreksję może być też dziewczyna, która nie sprawia wrażenia wychudzonej

[motylek2701]

Anoreksja to choroba psychiczna i Ty dobrze o tym wiesz, nie bądź głupia. Nie podważaj opinii psycholog bo ona nie musiała dokładnie wysłuchać Twoich wymówek, że Ty coś tam jesz żeby stwierdzić, że cierpisz na anoreksję. Za pewnie miała już w swojej karierze KILKA takich przypadków... A teksty tego typu są po prostu dowodem, że Ciebie ta choroba dotyczy. Zacznij współpracę z tą psycholog a może z tego wyjdziesz

A żeby mieć okres kobiecie wystarczy 46kg. Ty się minimalnie w to łapiesz więc zrób coś zanim i miesiączka Cię opuści i będziesz miała kolejny problem. To tyle...

[Wyrak]

Napisane przez Nienamacalna

Ważę 47 kg, przy 176 cm wzrostu. Faktycznie, myślę o jedzeniu, panicznie boję się, żebym nie przytyła, ale jestem zmuszana do konsumpcji, więc nie mam zbytniego wyboru. Potem mam wyrzuty i tzw. "złe godziny". Ćwiczę codziennie, po kilka godzin, dość intensywnie. Odrzucam tłuszcz i słodycze, ale przecież coś jem. Ostatnio wiele czasu zajmuje mi pisanie z "motylami", dziewczynami z Aną i pro-aną.

Mam kontrole w szpitalu z powodu niskiej masy ciała i zostałam wysłana do psychologa, który stwierdził jednoznaczne, że jest to anoreksja, nawet nie słuchając moich wyjaśnień.
Czy Waszym zdaniem tak naprawdę jest? Czy może niektórzy po prostu koloryzują? Ja skłaniam się do pytania numer dwa.

Oczywiscie, ze masz anoreksje i sie zapierasz jak glupia przed przyjeciem tego do wiadomosci.

[gramwzielone]

Napisane przez Nienamacalna

Piszę z nimi, żeby sobie udowodnić, że nie jestem taka jak one. Dziewczyny z anoreksją (przynajmniej te, z którymi konwersowałam) ważą po 40 kg, a mają wzrost przybliżony do mojego.

Mogłaby ta psycholog mówić o anoreksji, gdybym nie wiem, może nic nie jadła? Nie miała na nic sił?

Podobno, anoreksja wiąże się z brakiem miesiączki, a ja ją mam.

Nie udawaj że nie wiesz na czym polega anoreksja - skoro nawiązałaś tyle kontaktów z chorymi dziewczynami i tyle czasu spędzasz na rozmowach z nimi musiałaś się zgłębiać w ten temat. Uważasz że anoreksja zależy od wagi? Ze jak ktoś przy jakimś wzroście waży 40 kg to ma anoreksję, ale jak 41 to już nie? Jak już napisały to dziewczyny anoreksja to choroba psychiczna, widocznie trudno Ci to zaakceptować ale tak jest.
A to o czym piszesz to są skutki, które mogą ale nie muszą wystąpić, a jeśli wystąpią to w różnym nasileniu. Zresztą objawów i skutków jest mnóstwo, prosze pierwsze z googli:

Początek choroby zwykle jest skryty. Stosowanie diety, zbieranie informacji o kaloryczności pokarmów, walczenie z potrzebą jedzenia. Po każdym, choćby najmniejszym posiłku, chorych zaczyna dręczyć uczucie przepełnienia żołądka w połączeniu z wyrzutami sumienia z powodu każdego zjedzonego kęsa.
Unikają spożywania posiłków z innymi osobami, zabierają jedzenie do pokoju, tam chowają, wyrzucają, oddają puste talerze. Potem, co raz większa potrzeba schudnięcia i strach przed przytyciem doprowadzają do stosowania środków przeczyszczających i prowokowania wymiotów. Pogłębia się choroba, zanika łaknienie, pojawia się obsesyjna myśl o co raz szczuplejszej sylwetce. Próby przełamania przez bliskich nieprawidłowego odżywiania natrafiają na mocny sprzeciw oraz usilne zaprzeczanie chorobie. Mimo znacznego wychudzenia, chorzy często nie mają poczucia swojego ciężkiego stanu, zachowują aktywność fizyczną i życiową.
Sprawdź czy Ty lub ktoś z Twoich bliskich może być zagrożony chorobą

Można podejrzewać zaburzenia odżywiania u innej osoby, gdy:

• przeżywa silny lęk przed przytyciem, nawet jeśli ma niedowagę,
• nie chce utrzymać wagi ciała w graniach normy i nie jest to spowodowane chorobą somatyczną,
• jej BMI jest mniejsze od 17,5,
• nieprawidłowo ocenia swoją sylwetkę, ciało,
• lekceważy skutki nagłego spadku wagi,
• spożywa posiłki w samotności,
• cierpi na wtórny brak miesiączki (w ciągu co najmniej 3 miesięcy),
• często gotuje dla innych, z pasją przygotowuje posiłki dla domowników,
• intensywnie ćwiczy,
• kłamie na temat zjedzonych posiłków,
• główny temat rozmów z chorą osobą to jedzenie, kalorie, diety.

Objawy przejawiające się zmianą zachowania:

• ograniczenie ilości spożywanych pokarmów,
• nie wiąże się to ze zmniejszeniem zainteresowania jedzeniem, wręcz przeciwnie: osoby chore na anoreksje często gotują, przygotowują zdrowe potrawy dla znajomych, rodziny, interesują się gotowaniem, jedzeniem. Często dzięki temu tłumaczą się, że „podjadały” podczas przygotowania posiłku dlatego nie będą już jadły z resztą osób tego, co same przygotowały.
• nadmierna aktywność fizyczna i ćwiczenia; chorzy często wolą stać niż siedzieć, biegają, tańczą, leżąc w łóżku napinają mięśnie by nawet leżąc spalać kalorie,
• czynności oczyszczające: wymioty, stosowanie tabletek przeczyszczających, odwadniających, odchudzających, zmniejszających apetyt,
• kontrolowanie obrazu własnego ciała: częste ważenie się, przeglądanie się w lustrze, szukanie potwierdzenia szczupłej sylwetki; czynności przybierające formę natręctw

Nie widzisz w tym siebie? To że nie jest gorzej, nie masz tych gorszych skutków jest tylko dzięki Twojej rodzinie, która broni Cie przed Tobą samą i nie pozwala Ci wyniszczyć własnego organizmu. I chwała im za to bo osoba chora psychicznie nie potrafi prawidłowo oceniać rzeczywistości i przewidzieć skutków swoich działań. Zresztą Ty działasz jak koń z klapkami na oczach, widzisz tylko jeden cel -> schudnąć, nieważne ile będziesz ważyła, nieważne jak będziesz się czuła. Nawet gdyby profesor wszystkich najlepszych uczelni europejskich i amerykańskich z kilkudziesięcioletnim doświadczeniem powiedział Ci że jesteś anorektyczką też powiedziałabyś że jest głupi i się nie zna - bo jesteś chora.

A co do tych Twoich rozmów z koleżankami anorektyczkami - na czym polegają? Pocieszacie się że wcale nie jesteście chore? Podrzucacie sobie nowe pomysły na schudnięcie? Oszukiwanie rodziny i lekarzy? Umacniacie w oporze przeciwko nim?
Jeśli tak, to Twoje postępowanie jest obrzydliwe. Nie jesz i chorobliwie się odchudzasz - robisz krzywdę tylko sobie, ale pomyślałaś że możesz taka pisaniną zrobić komuś krzywdę? Komuś, czyja choroba jest bardziej zaawansowana? I pośrednio przyczynić się do jej śmierci?
Bo tak anoreksja jest taką chorobą psychiczną, przez którą nieleczony chory doprowadza się do śmierci. To że będziesz udawała że tak nie jest nie oznacza że tak będzie.
Anaoreksja anoreksją, a głupota i bezmyślność swoją drogą.

[Nienamacalna]

Byłam dzisiaj kolejny raz u psychologa, niedawno wróciłam. Może nie miałam racji z tym, że się nie zna, bo wytłumaczyła mi szczegółowo co się dzieje, gdy dopada Cię anoreksja. Może i jest w tym trochę prawdy związanej ze mną, ale nie wszystkie. Nawet jeśli jestem anorektyczką, to nie w szeroko pojmowanym tego słowa znaczeniu.

gramwzielone, mogę się z Tobą zgodzić jedynie w jednej kwestii, że krzywdziłam przy tym innych, bo tak było z tym, że w wakacje zmarła jedna z moich znajomych, jeśli tak to można nazwać. Wcale nie było to miłe uczucie, gdy uświadomiłam sobie, że dołożyłam się do jej śmierci. Gdyż organizm jej nie wytrzymał z powodu wycieńczenia i doszła do tego arytmia serca oraz anemia. Jednak od tamtego czasu z żadnym motylkiem nie wymieniałam się już jakimikolwiek dietami. Naprawdę.

Sądźcie już co chcecie, gdy ja sama dziś nie wiem co myśleć.

[Sexy_Angie]

Skorzystanie z porady psychloga na pewno nie zaszkodzi.
Możliwe, że masz początki anoreksji skoro zbytnio przejmujesz się swoją wagą. Jeśli tak nie jest to lepiej zapobiegać niż leczyć

[Annie1441]

Nie wiem czemu ale odnoszę wrażenie że autorka b. chce zwrócić na siebie uwagę. Dobrze wie że jest chora, ale jak to usłyszy to się lepiej poczuje. "Ana, Motylki..."?!

[gramwzielone]

Napisane przez Nienamacalna

Nawet jeśli jestem anorektyczką, to nie w szeroko pojmowanym tego słowa znaczeniu.

Nie bardzo rozumiem - dla Ciebie anoreksja to stopień zniszczenia organizmu? Dopóki Ci się okres nie zatrzyma to żadna z Ciebie anorektyczka? Konkursy sobie jakieś robisz z koleżankami, do czego która się doprowadziła i licytujecie się tym? Zrozum to w końcu albo przestań głupio udawać że nie rozumiesz nie wiem w jakim celu - chorować na anoreksję mając nawet nadwagę, bo to stan umysłu, choroba psychiczna. Wygląd jest tylko skutkiem.

Napisane przez Nienamacalna

gramwzielone, mogę się z Tobą zgodzić jedynie w jednej kwestii,

W czym się nie zgadzasz? Rozwiń to proszę bo to dla mnie niejasne.

Napisane przez Nienamacalna

bo tak było z tym, że w wakacje zmarła jedna z moich znajomych, jeśli tak to można nazwać. Wcale nie było to miłe uczucie, gdy uświadomiłam sobie, że dołożyłam się do jej śmierci. Gdyż organizm jej nie wytrzymał z powodu wycieńczenia i doszła do tego arytmia serca oraz anemia. Jednak od tamtego czasu z żadnym motylkiem nie wymieniałam się już jakimikolwiek dietami. Naprawdę.

Sądźcie już co chcecie, gdy ja sama dziś nie wiem co myśleć.

Po co wymieniałaś się dietami akurat z anorektyczkami? Mało jest diet w internecie, w babskich gazetach że musiałaś popędzić po poradę do osób chorych stosujących diety wyniszczające ich organizmy?
Co z Ciebie za człowiek? Dziewczyna, którą utwierdzałaś w jej postępowaniu umarła. A Ty nie dość że nie próbujesz naprawić swojego błędu pomagając innym anorektyczkom pokonać ich chorobę, to jeszcze spędzasz godziny na głupich pogawędkach mających Cię utwierdzić w tym że postępujesz dobrze i że wcale nie jesteś chora.
A Ty chyba nie masz już ludzkich uczuć, nie mówiąc o tym że straciłaś kontakt z rzeczywistością i zdolność myślenia. Nic się dla Ciebie nie liczy poza odbiciem w lustrze.

I jakie motylki? Zacznij nazywać rzeczy po imieniu - anorektyczki, osoby chore psychicznie, które z własnej choroby, z niszczenia siebie i doprowadzania do śmierci zrobiły styl życia i wzniosłą ideę, która imponuje tysiącom idiotek.

[rapunzel8]

Napisane przez Nienamacalna

Nawet jeśli jestem anorektyczką, to nie w szeroko pojmowanym tego słowa znaczeniu.

wydaje ci się , że jesteś wyjątkowa, inna niż wszyscy, tymczasem twoje zaburzenia nie są niczym oryginalnym- tysiące anorektyczek ma taki sam sposób myślenia jak ty.

mam tyle sam wzrostu co ty, a ważę 57 kg. i jestem bardzo szczupła. zdarza mi się usłyszeć, że powinnam przytyć. noszę rozmiar 34. nie wyobrażam sobie swojego wyglądu przy wadze 46 kilo. to musiałby byc przerażający widok.

[Nienamacalna]

Napisane przez gramwzielone

Nie bardzo rozumiem - dla Ciebie anoreksja to stopień zniszczenia organizmu? Dopóki Ci się okres nie zatrzyma to żadna z Ciebie anorektyczka? Konkursy sobie jakieś robisz z koleżankami, do czego która się doprowadziła i licytujecie się tym? Zrozum to w końcu albo przestań głupio udawać że nie rozumiesz nie wiem w jakim celu - chorować na anoreksję mając nawet nadwagę, bo to stan umysłu, choroba psychiczna. Wygląd jest tylko skutkiem.

W czym się nie zgadzasz? Rozwiń to proszę bo to dla mnie niejasne.

Napisałam, że zgadzam się z tym, że przy okazji krzywdziłam innych, bardziej niż siebie.

Napisane przez gramwzielone

Po co wymieniałaś się dietami akurat z anorektyczkami? Mało jest diet w internecie, w babskich gazetach że musiałaś popędzić po poradę do osób chorych stosujących diety wyniszczające ich organizmy?
Co z Ciebie za człowiek? Dziewczyna, którą utwierdzałaś w jej postępowaniu umarła. A Ty nie dość że nie próbujesz naprawić swojego błędu pomagając innym anorektyczkom pokonać ich chorobę, to jeszcze spędzasz godziny na głupich pogawędkach mających Cię utwierdzić w tym że postępujesz dobrze i że wcale nie jesteś chora.
A Ty chyba nie masz już ludzkich uczuć, nie mówiąc o tym że straciłaś kontakt z rzeczywistością i zdolność myślenia. Nic się dla Ciebie nie liczy poza odbiciem w lustrze.

Codziennie słyszę, że nie mam ludzkich uczuć, więc mnie to już nie rusza. Obecnie nie piszę z nikim o nowych dietach, gdyż miałam już efekt głupoty, więc nie rozumiem, czemu te pogawędki miałyby być idiotyczne?

Napisane przez gramwzielone

I jakie motylki? Zacznij nazywać rzeczy po imieniu - anorektyczki, osoby chore psychicznie, które z własnej choroby, z niszczenia siebie i doprowadzania do śmierci zrobiły styl życia i wzniosłą ideę, która imponuje tysiącom idiotek.

Tą wypowiedzią, to akurat nie wiem, co chiałaś uzyskać, naprawdę. Imponują tysiącom idiotek? Zrobiły styl życia?

[iza_wiosenna]

Tak, Nienamacalna, pro ana to obecnie styl życia, rozpropagowany przez osoby chore zafascynowane anoreksją. "Dekalog" chorych na anoreksję, przykazania co wolno a czego nie, redukcja świata do tracenia na wadze, diety i intensywnych ćwiczeń fizycznych. To jest STYL ŻYCIA, którego zasady bardzo łatwo znaleźć w Internecie i uwierz, że wiele zdrowych, normalnych dziewczyn [niekoniecznie idiotek, Gramwzielone, proszę Cię, pilnuj języka] za sprawą stron pro ana wpada w obsesję dążenia do anorektycznego wyglądu. Pół biedy, jeśli po miesiącu ktoś wybija im to z głowy (ew same zaczynają rozumieć, że nic prócz utraty zdrowia nie zyskają odchudzaniem), gorzej, gdy niemożliwe staje się przerwanie diety, a fascynacja "motylkami" przeradza się w chorobę... (którą się neguje, tak jak Ty, bo przecież inni też się tak zachowują i to na pewno nie jest szkodliwe ani nienormalne!)

Uważam strony pro ana i chorą propagandę dziewczyn z problemami z ed za PONIŻEJ KRYTYKI. Sama chorowałam na anoreksję i nie wyobrażam sobie, że mogłabym z kimkolwiek dzielić się moimi autodestrukcyjnymi pomysłami i namawiać zdrowe koleżanki do wspierania mnie w odchudzaniu lub co gorsza rozpoczęcia diety. Nie jestem w stanie zrozumieć, co kieruje chore do tego typu zachowań, bo o ile jednym z objawów ed może być negowanie swoich zaburzeń, o tyle instynkt samozachowawczy nie jest tak zagłuszony by nie podpowiadać, że chorobowe zachowania są SZKODLIWE i niszczą.
brak słów.

---------- Dopisano o 11:50 ---------- Poprzedni post napisano o 11:47 ----------

Napisane przez Nienamacalna

Codziennie słyszę, że nie mam ludzkich uczuć, więc mnie to już nie rusza. Obecnie nie piszę z nikim o nowych dietach, gdyż miałam już efekt głupoty, więc nie rozumiem, czemu te pogawędki miałyby być idiotyczne?

bo pewnie porównujecie swoje wymiary, wspieracie się w głodówkach i trzymaniu diety i poruszacie inne charakterystyczne dla chorych tematy (że rodzice się wkurzają, że x się czepia, że coś tam). Tak? Bo chyba nie rozmawiacie o pogodzie?

pisałaś, że odwiedzasz często strony pro ana. Chyba każdy wie, jak takowe wyglądają i nie mów mi, że afirmacje;-) typu "co mnie żywi, niszczy mnie" mające na celu dopingować dziewczyny do wytrwałości w niejedzeniu, nie zasługują na miano idiotycznych. Okej, w tym kontekście może nie. Za to świetnie określaja Twoje zachowania słowa: "CHORE i NIENORMALNE".
przykro mi.

dobrze, że jesteś pod opieką lekarza, może do Ciebie dotrze.

[Nienamacalna]

Akurat "Dekalog" uważam za coś beznadziejnego i wątpię, czy ktokolwiek by się kiedykolwiek do niego stosował. Wiem, że są szkodliwe, ale chyba nie nienormalne. Przecież sama moja lekarka ze szpitala powiedziała, że ważę mało, ale jeszcze nie jest krytycznie i mam kolejną wizytę dopiero za dwa miesiące, a skoro leczy na oddziale gastroenterologii, to coś na ten temat wie.
Dostałam rozdwojenia jaźni.

[gramwzielone]

Napisane przez Nienamacalna

Napisałam, że zgadzam się z tym, że przy okazji krzywdziłam innych, bardziej niż siebie.

A ja zapytałam z czym się NIE ZGADZASZ.

Napisane przez Nienamacalna

Codziennie słyszę, że nie mam ludzkich uczuć, więc mnie to już nie rusza. Obecnie nie piszę z nikim o nowych dietach, gdyż miałam już efekt głupoty, więc nie rozumiem, czemu te pogawędki miałyby być idiotyczne?

Taaa jasne. Tak jakby kiedykolwiek Cię ruszało i jakbyś kiedykolwiek widziała coś więcej niż czubek własnego nosa.
W jakim celu piszesz z tymi dziewczynami? Pytałam o to już wcześniej. Skoro nie wymieniacie się dietami to czym? A tak w ogóle to nie masz koleżanek, nie masz z kim pogadać czy tylko anorektyczki Cię rozumieją?
Poza tym podoba Ci się takie zainteresowanie ze strony otoczenia prawda? Czujesz się fajniejsza, taka popularna, co nie? Podoba Ci się jak rodzina skacze wokół Ciebie, martwi się, pilnuje żebyś jadła? Jak psycholog próbuje Ci jakoś pomóc nie zważając na twoje sprzeciwianie się? Jak na Wizażu jesteś przekonywana? I jeszcze to celowo podsycasz bo od razu samoocena Ci rośnie.

Napisane przez Nienamacalna

Tą wypowiedzią, to akurat nie wiem, co chiałaś uzyskać, naprawdę. Imponują tysiącom idiotek? Zrobiły styl życia?

Ok, przesadziłam z tymi idiotkami. Ale co miałam niby chcieć uzyskać? Z tego co widzę napisałam żebyś nazywała rzeczy po imieniu i wyraziłam ogólną opinię o "motylkach" i ruchu pro ana. Mam do tego prawo w końcu, zwłaszcza że kiedyś też miałam taki okres w życiu że czytałam takie strony i wiem na czym to polega. I widziałam te wszystkie zasady, przykazania, porady, sposoby.
Nawet osoba posiadająca inteligencję znacznie poniżej przeciętnej wie, że piszą to osoby chore psychicznie. Wie, że te ich sposoby są szkodliwe, że wyniszczają organizm i stosowanie ich może doprowadzić do śmierci. I zna także setki sposobów na zdrowe schudnięcie, a także zna granicę odchudzania i choroby, a BMI oznaczającego niedowagę, wychudzenie i wygłodzenie nie jest dla niej głupim wymysłem przeszkadzającym w dążeniu do wymarzonej sylwetki.
I nie trzeba być tez specjalnie inteligentnym żeby stwierdzić, że zarówno uwznioślanie chorobliwego odchudzania, nazywanie osób chorych psychicznie motylkami i robienie z nich bohaterek i wzorów (tak, widziałam kiedyś blogi naprawdę młodziutkich dziewczyn, które pisały że chciałyby być chore na anoreksję), propagowanie i reklamowanie takiego postępowania, a także naśladownictwo tego jest głupotą. Ale także żeby przerazić się do czego człowiek jest zdolny żeby upodobnić się do modelek i aktorek, aby poprawić swoją samoocenę i jak straszna jest to choroba.

Nienamacalna, początek anoreksji miałaś gdy zaczynałaś pisać z anorektyczkami wymieniając się dietami, kto wie może i wcześniej. Bo zdrowy człowiek chcąc schudnąć nie pobiegnie po poradę jak to zrobić do osoby chorej psychicznie.

[Nienamacalna]

Napisane przez gramwzielone

A co do tych Twoich rozmów z koleżankami anorektyczkami - na czym polegają? Pocieszacie się że wcale nie jesteście chore? Podrzucacie sobie nowe pomysły na schudnięcie? Oszukiwanie rodziny i lekarzy? Umacniacie w oporze przeciwko nim?

Właśnie z tym się nie zgadzam. Nie podrzucam nikomu pomysłów na oszukiwanie lekarzy, rodziny.

[QUOTE=gramwzielone;170922 24]Nawet osoba posiadająca inteligencję znacznie poniżej przeciętnej wie, że piszą to osoby chore psychicznie. Wie, że te ich sposoby są szkodliwe, że wyniszczają organizm i stosowanie ich może doprowadzić do śmierci. I zna także setki sposobów na zdrowe schudnięcie, a także zna granicę odchudzania i choroby, a BMI oznaczającego niedowagę, wychudzenie i wygłodzenie nie jest dla niej głupim wymysłem przeszkadzającym w dążeniu do wymarzonej sylwetki.
I nie trzeba być tez specjalnie inteligentnym żeby stwierdzić, że zarówno uwznioślanie chorobliwego odchudzania, nazywanie osób chorych psychicznie motylkami i robienie z nich bohaterek i wzorów (tak, widziałam kiedyś blogi naprawdę młodziutkich dziewczyn, które pisały że chciałyby być chore na anoreksję), propagowanie i reklamowanie takiego postępowania, a także naśladownictwo tego jest głupotą. Ale także żeby przerazić się do czego człowiek jest zdolny żeby upodobnić się do modelek i aktorek, aby poprawić swoją samoocenę i jak straszna jest to choroba.[/OUOTE]

Nie piszę, że chcę mieć anoreksję, bo nie chcę, gdybym chciała sobie poprawić samoocenę, to na pewno nie w ten sposób.

---------- Dopisano o 13:28 ---------- Poprzedni post napisano o 13:24 ----------

Napisane przez gramwzielone

A co do tych Twoich rozmów z koleżankami anorektyczkami - na czym polegają? Pocieszacie się że wcale nie jesteście chore? Podrzucacie sobie nowe pomysły na schudnięcie? Oszukiwanie rodziny i lekarzy? Umacniacie w oporze przeciwko nim?

Właśnie z tym się nie zgadzam. Nie podrzucam nikomu pomysłów na oszukiwanie lekarzy, rodziny.

[QUOTE=gramwzielone;170922 24]Nawet osoba posiadająca inteligencję znacznie poniżej przeciętnej wie, że piszą to osoby chore psychicznie. Wie, że te ich sposoby są szkodliwe, że wyniszczają organizm i stosowanie ich może doprowadzić do śmierci. I zna także setki sposobów na zdrowe schudnięcie, a także zna granicę odchudzania i choroby, a BMI oznaczającego niedowagę, wychudzenie i wygłodzenie nie jest dla niej głupim wymysłem przeszkadzającym w dążeniu do wymarzonej sylwetki.
I nie trzeba być tez specjalnie inteligentnym żeby stwierdzić, że zarówno uwznioślanie chorobliwego odchudzania, nazywanie osób chorych psychicznie motylkami i robienie z nich bohaterek i wzorów (tak, widziałam kiedyś blogi naprawdę młodziutkich dziewczyn, które pisały że chciałyby być chore na anoreksję), propagowanie i reklamowanie takiego postępowania, a także naśladownictwo tego jest głupotą. Ale także żeby przerazić się do czego człowiek jest zdolny żeby upodobnić się do modelek i aktorek, aby poprawić swoją samoocenę i jak straszna jest to choroba. [/OUOTE]

Nie piszę, że chcę mieć anoreksję, bo nie chcę, gdybym chciała sobie poprawić samoocenę, to na pewno nie w ten sposób.

[MalaLejdi]

Sory, ale ten wątek jest BEZ SENSU, do niczego nie prowadzi.
Dziewczyna zadaje nam dziwne pytanie eeee" Czy to już anoreksja", chyba logiczne, że zaliczasz się do chorych na anoreksje.

Głupi przykład: ciągle smarkam i kicham- czy to są początki kataru??!!
Po jaki guzik pytasz nas się o coś skoro sama dobrze znasz odpowiedź na to pytanie

TAK , to są początki anoreksji,jesteś chora, to chciałaś usłyszeć??
I co w takim razie teraz zrobisz??

[Sherrie]

zapewne nic

[Janin26]

[QUOTE=MalaLejdi;17094008]Sory, ale ten wątek jest BEZ SENSU, do niczego nie prowadzi.
Dziewczyna zadaje nam dziwne pytanie eeee" Czy to już anoreksja", chyba logiczne, że zaliczasz się do chorych na anoreksje.

Głupi przykład: ciągle smarkam i kicham- czy to są początki kataru??!!
Po jaki guzik pytasz nas się o coś skoro sama dobrze znasz odpowiedź na to pytanie

TAK , to są początki anoreksji,jesteś chora, to chciałaś usłyszeć??
I co w takim razie teraz zrobisz??

nie ma to jak forumowe wsparcie, jak mi sie nie podoba wątek to nawet do niego nie zaglądam

Nienamacalna przede wszystkim potrzebujesz pomocy psychologa i bliskich Ci ludzi, i musisz uwirzyc ze jesteś atrakcyjna, to że wązysz wiecej od kolezanek z forum anorektyczek oznacza tylko ze twoja choroba nie jest jeszcze dalece posunięta, a pierwszym krokiem do wyleczenia jest niestety zrozumienie ze naprawde masz problem i jestes chora, i zacznij jak najszybciej bo to powazna smiertelna choroba, moja przyjaciółka na to chorowała i teraz dziekuje Bogu ze jej mama szybko zwrocila uwage na to co z nia sie dzieje pomimo ze starala sie w kazdy sposob ukryc to ze chowa jedzenie po szafkach, nosiła 3 swetry na sobie zeby nie bylo widac odstajacych zeber itd, miała manie na punkcie odchudzania, musisz umiec spojrzec w lustro i wiedziec ze jestes zdrowa ładna kobieta, a nadmierne odchudzanie doprowadzi Cie do wielu nieodwracalnych schorzen, nie chce wspominac juz nawet o najgorszym, pamietaj to juz nie jest zwykle odchudzanie to juz powazna choroba, i dla twojego bezpieczenstwa odradzalabym rozmowy z innymi nie wyleczonymi anorektyczkami bo tylko bedziecie sobie podsyłac nowe pomysły i napewno nie pomozecie sobie nawzajem, trzymam kciuki i daj sobie pomoc!