Jestem tępa.

[aknaa92]

Cześć,

Muszę się wyżalić tutaj, bo w realu nikt nie traktuje mojego problemu na poważnie i nie zdaje sobie sprawy z tego jak bardzo boli mnie poczucie bycia zwyczajnie tępą.
Skąd taki wniosek? Otóż mam kompletnie upośledzone myślenie logiczne, nikt mnie nigdy nie zdiagnozował jako osobę prelogiczną, są to jedynie moje wnioski do których doszłam obserwując ludzi i porównując ich bystrość do mojej. Wszystkie, nawet najprostsze rzeczy trzeba mi łopatologicznie tłumaczyć, nie jestem w stanie sama zrozumieć działania różnych urządzeń, przedmiotów, których obsługa innym ludziom nie sprawia żadnego problemu. Matematyka to dla mnie koszmar, nic z niej nie rozumiem i nie rozumiałam od najmłodszych lat szkolnych. W dyskusjach z innymi najczęściej się nie odzywam, bo żeby zrozumieć o czym jest mowa musiałabym zacząć zadawać pytania - pytania, które innym by nie przyszły do głowy, bo znaleźli by na nie odpowiedź samodzielnie, wnioskując z kontekstu zdania. Zauważyłam, że moje myślenie jest typowym przykładem myślenia konkretno-obrazowego, żeby cokolwiek zrozumieć muszę to WIDZIEĆ. Jeżeli w danym zdaniu bądź sytuacji jest miejsce na domysł to ja nigdy nie jestem w stanie tego złapać. Rozumiem większość rzeczy dosłownie, posługuję się konkretami, rzeczy abstrakcyjne sprawiają mi wielką trudność, brak mi bystrości i szybkiego kojarzenia faktów. Rzadko też w sumie myślę, zawsze najpierw powiem albo zrobię, a dopiero po fakcie, jak ktoś mi zwróci uwagę dociera do mnie głupota i brak logiki w moich czynach lub wypowiedziach. Do tego jestem bardzo chaotyczna i roztrzepana, nie potrafię się skoncentrować, moje myśli gdzieś błądzą, czuję czasem jakby głowa miała mi eksplodować od ich nadmiaru, szybko gubię jednak jeden wątek, bo zaraz za nim pojawia się drugi, a potem trzeci i tak dalej.
Dodam jeszcze, że mam zdiagnozowane zaburzenia depresyjno-lękowe jednak nie uważam aby one miały wpływ na moje myślenie i ogólną kumatość. Z tą diagnozą żyje już prawię 6 lat, a nigdy wcześniej nie przyszło mi do głowy, że mogę być bardzo mało inteligentna lub wręcz upośledzona. Dopiero gdy usłyszałam komentarze kilku swoich znajomych na temat mojej inteligencji zaczęłam się nad tym głębiej zastanawiać i zauważać, że faktycznie jestem bezmyślna, tępa i wolno rozumuję. Rozumuję tak wolno, że aż odechciewa mi się podejmować próby zrozumienia danego tematu i w rezultacie nic nie wiem.
Ostatnio zwróciłam też uwagę na to, że moja ogólna wiedza o świecie i życiu jest praktycznie na wyginięciu. Nie wiem kompletnie nic, podstawowe wiadomości ze szkoły uleciały mi z głowy, często mylę słowa, nie jestem w stanie wytłumaczyć ludziom o co mi chodzi co prowadzi do wiecznych nieporozumień, nie pamiętam niczego poza przykrymi słowami, które od kogoś usłyszałam. Czuję się jak niedorozwój, jak małe 10-letnie dziecko, które trzeba prowadzić za rękę, bo samemu nic nie jest w stanie zrobić.

Właściwie to nie wiem jakiej rady od was oczekuję, czasami wydaje mi się, że te wszystkie rzeczy, które opisałam wyżej są spowodowane moimi chorobami psychicznymi i tym, że uwierzyłam w kogoś negatywne zdanie na swój temat i teraz w każdym możliwym momencie szukam potwierdzenia tej tezy.
Jednak większość czasu spędzam na załamywaniu się nad swoją tępotą i niskim ilorazem inteligencji...Te myśli doprowadziły mnie już do takiego stanu, że mimo ogromnego lęku przed testem na iloraz inteligencji, chcę go zrobić. W zasadzie to nie wiem czego konkretnie oczekuję tworząc ten wątek, żadna z was mnie nie zna, a po jednej wirtualnej wypowiedzi wydawanie opinii na temat kogoś rzekomej tępoty jest niemiarodajne. Jednak muszę się podzielić swoimi przemyśleniami na forum, bo już nie daję rady. To wieczne poczucie upośledzenia mnie wykańcza, od dwóch lat czuję się jak wrak człowieka, nie mam siły, a nawet ochoty na podejmowanie jakichkolwiek czynności, bo wszystko z góry wydaje mi się skazane na niepowodzenie. Niepowodzenie jest oczywiście skutkiem mojej małej, żeby nie powiedzieć zerowej kumatości.

Czy któraś z was ma również podobne przemyślenia na swój temat?
Będę wdzięczna za wszystkie wypowiedzi...

[showmust]

A czym się zajmujesz na co dzień ?

[201701300929]

No zdarza się.
Wlasciwie to takich bardzo inteligentnych ludzi jest malo.
A bardzo duzo tych,ktorzy sie tacy wydaja przestaja sie takimi wydawac jak np zacznie sie z nimi pracowac ( w sensie sprawdzac ich prace-pisze z doswiadczenia.

Ale...co z tego? Jesli nei aspirujesz na doktora nauk scislych to co z tego ,ze nie rozumiesz matematyki? Równie dobrze mozna byc w zyciu szcesliwym sprzedajac lody,malujac obrazy czy opiekujac sie dziecmi albo robic ciasta - inteligencja nie jest jedynym wyznacznikiem czyjsejs wartosci .
Nie czuj sie zle ,ze soba tylko zastanow sie co moglabys w zyciu robic,zeby czuc sie szczesliwa .

[ce4534435626970636826734dc4cc81c1d23e519_62b0fbf266bee]

Bierzesz jakieś leki?

[GangstaBaby]

Po przeczytaniu tego co napisalas, bardzo watpie abys byla tepa i miala problemy z mysleniem.

[wsa]

Na podstawie tego, co piszesz uważam, że iloraz inteligencji masz w normie, tzn. wbrew temu co twierdzisz nie jest on niższy od przeciętnej. Głównym problemem nie jest inteligencja, ale niskie poczucie własnej wartości.

Zamiast użalać się nad sobą lepiej postaraj się zrozumieć te rzeczy (zjawiska), które sprawiają ci problem. Najprawdopodobniej masz zadatki na dobrego psychologa, więc w pierwszej kolejności zacznij czytać np. o pewności siebie, postawach wobec problemów itd. No i rozmawiaj z ludźmi o tym, co cię frapuje, mając świadomość, że większość nie będzie cię rozumieć. Zdziwiłabyś się, jak wielu ludzi nie ma kompletnie wglądu we własną osobowość, co przejawia się chociażby tematami na tym forum.

[Karlie69]

Przede wszystkim nie oceniaj siebie tak surowo. Znam wiele osób, które mają małe pojęcie o świecie, mówią, co im ślina na język przyniesie, słabo kojarzą fakty, wolno dedukują i nawet nie zdają sobie z tego sprawy. Sama czasem powiem coś głupiego i oczywistego, zawieszę się, to jest normalne. Warto jednak nad sobą pracować. Od 10 lat czytam pewien tygodnik opiniotwórczy. Zawiera on takie działy jak polityka, społeczeństwo, nauka, kultura, świat. Naprawdę, dzięki niemu nauczyłam się wielu rzeczy i na bieżąco wiem, co dzieje się w świecie. Codziennie też czytam prasówkę. Czytanie książek, szczególnie tych ambitnych, również procentuje. Z początku mogą wydać się ciężkie, mozolne w czytaniu, ale później szybciej je się "łyka". Ja często podczas lektury wymyślam sobie abstrakcyjne scenariusze, zastanawiam się, co dalej będzie się działo etc. Świetna jest na przykład książka Zabić drozda Harper Lee. W necie krąży lista 100 najlepszych książek wszech czasów wg BBC. Polecam, ja czytam po kolei wszystkie pozycje z tej listy. Masz również jakieś zainteresowania? Może znajdź swoją niszę, która by Cię zaciekawiła, rozwijaj wiedzę na jej temat i chwal się potem znajomością tematu.

Autorko - trochę więcej wiary w siebie i do dzieła! Opiniami znajomych się nie przejmuj. Ja na przykład wśród swoich znajomych jestem słynna z popełniania gaf. Zawsze jak spotykamy się wszyscy razem, to jedne z pierwszych pytań brzmi: No X, opowiadaj, co tym razem śmiesznego zrobiłaś/powiedziałaś. Żartują sobie, że książkę by już napisali na temat moich gaf. :P

Powodzenia - i w rozwijaniu się, i w akceptacji siebie!

---------- Dopisano o 23:59 ---------- Poprzedni post napisano o 23:57 ----------

Napisane przez GangstaBaby

Po przeczytaniu tego co napisalas, bardzo watpie abys byla tepa i miala problemy z mysleniem.

Dokładnie, mi post wydał się dojrzały i poważny. W życiu bym nie powiedziała, że jego autor jest tępy.

[nyana89]

Kierował Cię ktoś do neurologa? I nie, nie jesteś tępa, sposób wypowiedzi w ogóle na to nie wskazuje, wręcz przeciwnie

[vouge13]

Jesli bylas w stanie opisac logicznie swoj problem, widzisz swoje zachowanie i wyciagasz z niego jakies wnioski ("jestem tepa") raczej nie masz problemu z mysleniem logicznym.
Wydaje mi sie, ze podchodzisz do siebie zbyt krytytycznie. To w dodatku ze stresem i denerwowaniem sie interakcjami z innymi ludzmi moze dawac ci wrazenie, ze nie jestes zbyt bystra. Czy tak samo czujesz sie gdy jestes sama? Gdy ogladasz, powiedzmy jakies filmy dokumentarne albo czytasz ksiazke, albo uczysz sie czegos - sama - czy odczuwasz, ze jestes tak samo malo bystra gdy przebywasz z ludzmi?
Moze to byc problem emocjonalny. Mozliwe, ze masz tak niska samoocene polaczone z zaburzeniami lekowymi, ze bardzo sie denerwujesz w otoczeniu innych i nie jestes w stanie logicznie myslec. Komentarze znajomych na temat twojej bystrosci na pewno tez nie pomagaja.

Czym sie zajmujesz zawodowo? Czy w szkole mialas talent do ktoregos z przedmiotow? (tez jestem beznadziejna z matmy, ledwo zostalam dopuszczona do matury - ale za to jezyki obce przychodza mi bardzo latwo, jak jest u ciebie?)

Pozdrawiam i trzymaj sie!

---------- Dopisano o 23:49 ---------- Poprzedni post napisano o 23:46 ----------

jeszcze jedno - po twoim poscie w zyciu bym nie powiedziala, ze jestes jakas gupia brzmisz bardziej sensownie niz wiekszosc osob na tej stronie

[NickInnyNizOficjalny]

U mnie jest prawie to samo co u Ciebie.

Ja jestem niepewny, wolę się upewnić.
Podpisuję umowę o pracę. Pytam się, czy pełnym imieniem i nazwiskiem, a szef na to:
Nie kufa, podpisz się trzema krzyżykami!

Wiem, mam świadomość - jestem mało domyślny.

[Cherie_Currie]

Nie jesteś tępa! Nie ma szans, tępa osoba nie napisałaby tak zrozumiałego, logicznego posta, który dobrze się czyta Jesteś wobec siebie zbyt krytyczna, zapewne zblokowana przez negatywne sytuacje, ale jesteś wartościowym człowiekiem, na pewno nie tępym, serio.
Sama mam tak, że rzeczy dla innych logiczne, wynikające niejako same z siebie dla mnie nie zawsze są logiczne. Mam swoje spojrzenie, swoje podejście do rozwiązywania problemów i często prowadziło mnie to do szukania drogi po omacku... dopóki nie zdałam sobie sprawy, że nie obserwuję zachowania innych ludzi (pod kątem ich rozwiązań praktycznych, obserwuję mnóstwo innych rzeczy, ale zwykle nieprzydatnych np. w pracy czy wykonaniu zdania). Zdałam sobie sprawę, ze po prostu to moja cecha - w życiu dokonuję często niezbyt popularnych wyborów i przekłada się to też na obcowanie z innymi ludźmi w sytuacjach oficjalnych. Myślę, że możesz mieć coś podobnego - na inne rzeczy zwracasz uwagę, coś dla Ciebie oczywiste może być zaskakujące dla innych. Ważne, że to dostrzegłaś, naprawdę niewielu ludzi stać na taką autorefleksję.
Ja nad sobą pracuję, staram się zmuszać do popatrywania innych (w pracy, bo w prywatnym życiu nie jest mi to do niczego potrzebne, lubię swoje rozwiązania i swój sposób myślenia), więc i Ty dasz radę "wyłapać" pewne rzeczy z otoczenia, które pozwolą Ci uwierzyć, że to Twoje odstawanie nie jest aż takie straszne. Spójrz na to jak na swój plus, ćwicz, nie każdy musi być taki sam, w taki sam sposób kojarzyć. Ty masz coś swojego, fajnego moim zdaniem, a samo to, że dostrzegasz coś, co w Twoim odczuciu jest problemem i umiesz to zanalizować jest naprawdę Twoim dużym plusem. Więcej wiary w siebie dziewczyno!

[201703060948]

Zaburzenia depresyjno-lękowe mają wpływ na inteligencję. Nowe badania pokazują, że inteligencja to nie jest nic stałego, jej poziom zmienia się w zależności od naszego samopoczucia i innych czynników.

[dfdce9ad473ee3ba4bd9426289ac63cb58eb8552]

Przestań sobie wkręcać bzdury. I więcej czytaj książek, popularnonaukowych czasopism itd., to zaczniesz bardziej ogarniać sprawy, które rozumiesz mniej (jak twierdzisz).
Też myślę, że najwięszy problem masz z poczuciem pewności i swojej wartości. Możesz też mieć Aspergera i o tym nie wiedzieć.

[201803290936]

Czytaj. Nie newsy w necie, ale weź do ręki książkę. Nauczysz się skupiać. Oprócz czytania rozwiązuj zagadki logiczne, układaj puzzle. Po prostu ćwicz umysł. Jeżeli sama nie masz pomysłów, to poproś o poradę psychologa.

[aljenka]

Po przeczytaniu Twojego posta mam wrażenie, że bardzo dobrze operujesz językiem polskim i masz bogaty zasób słownictwa. Na pewno nie jesteś tępa. Myślę, że mogłabyś się spełnić pisząc teksty - próbowałaś? Może to po prostu Twoja pewność siebie (a właściwie jej brak) hamuje Cię w działaniu i myśleniu w obecności innych?

[NadobnaPaskwalina]

Autorko, po przeczytaniu Twojego posta jak większość wnioskuję, że na pewno nie jesteś tępa. Obstawiam, że masz duży problem z poczuciem własnej wartości i stresujesz się innymi ludźmi, ich reakcją. To może wykrzywiać Twoją percepcję samej siebie plus spotykasz nieżyczliwych typów, którzy to wyczuwają i fundują takie miłe teksty nt poziomu inteligencji.
Sama będąc młodsza stresowałam się niektórymi rzeczami tak bardzo, że wychodziłam na dość niekumatą, a wśród znajomych mam opinię całkiem inteligentnej osoby .
Myślę, że nie masz problemu z IQ ani logicznym myśleniem, nie każdy jest przecież orłem z matematyki. Na twoim miejscu skupiłabym się na pracy nad samoocenę.

[201703061049]

[1=dfdce9ad473ee3ba4bd9426 289ac63cb58eb8552;6279642 1]Przestań sobie wkręcać bzdury. I więcej czytaj książek, popularnonaukowych czasopism itd., to zaczniesz bardziej ogarniać sprawy, które rozumiesz mniej (jak twierdzisz).
Też myślę, że najwięszy problem masz z poczuciem pewności i swojej wartości. Możesz też mieć Aspergera i o tym nie wiedzieć.[/QUOTE]
To samo mi się rzuciło w oczy.
Nie jesteś tępa, wypowiadasz się klarownie i logicznie.

[Punchdrunk]

Dziewczyno, bardzo dobrze piszesz! Uwierz, nikt tępy by tak nie pisał

[kennedy]

A moze tutaj chodzi o pamiec? Nie inteligencja ale zapamietywanie?
Jezeli masz zaburzenia depresyjne to na pewno na to wplywaja.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[201706051008]

.

[Psychiczna91]

Zespól Aspergera objawia się u kobiet inaczej niż u mężczyzn, aż byłam w szoku gdy poczytałam o tym i... podejrzewam go teraz u siebie U Ciebie autorko sporo rzeczy by się zgadzało.
Tępa nie jesteś, absolutnie. Aczkolwiek rozumiem takie rozterki bo miewam podobne, ale ja mam problemy z tarczycą itp. i czasem miewam zamglony umysł, to bardzo utrudnia myślenie.

[201706051008]

.

[tinpanalley]

tarczyca może mieć tu znaczenie. Zbadaj poziom hormonów

[Candy_lips]

Moim zdaniem zbyt ostro siebie oceniasz. Po tym co piszesz widzę, że jesteś mądrą dziewczyną, naprawdę Ja mam gorzej choćby w tym, że mimo że czytam dużo książek, to mój styl pisania pozostawia sporo do życzenia. Staram się, ale ciągle, a to powtarzam wyrazy, a to coś innego. Uciążliwe, ale zawsze jakoś miałam z tym jakiś problem, jedyne co tutaj mam dobrze, że jestem bardzo dobra z ortografii. No, ale i tak błędy ortograficzne są podkreślane przez program np, a stylistyczne już nie ;p Nie wiem często jak coś dobrze wyrazić, nie mam lekkiego stylu. Mimo że sam język polski szedł mi w miarę dobrze, bo akurat lubiłam czytać i zwykle dzięki temu dużo wiedziałam.

Jednak z matematyką, mam tak samo i przyznam, miałam poprawki, nawet raz nie zdałam poprawki w liceum. Z tym, że wiem, że i tak mogłam lepiej się przykładać, ale miałam tak samo, że matematyka mi nie wchodziła do głowy, mimo też dobrej korepetytorki jak miałam napisać sprawdzian czy np rozwiązać zadanie, gdzie liczyło się logiczne myślenie, to było już średnio. Dlatego testy na IQ idą mi średnio, bo tam właśnie najbardziej sprawdzane jest logiczne myślenie i matematyka, po kilku pytaniach z tych testów już mnie boli głowa, bo wiele nie rozumiem lub ogólnie mam dość Coś jednak się potem nauczyłam z matematyki, ale to i tak przeciętny poziom. Nauczyłam się trochę dopiero jak nie zdałam poprawki i poszłam do liceum wieczorowego, gdzie dyrektor dał mi szansę i nie musiałam powtarzać roku. Nadal może nie byłam dobra z matematyki, ale pewne rzeczy zrozumiałam, bo nauczyciel był świetny, nie wiem jak on to robił, ale rozumiałam więcej. Nadal zadania na logiczne myślenie są dla mnie trudne, ale i tak wiele zrozumiałam z rzeczy, których wcześniej nie rozumiałam. Trochę lepiej już pisałam sprawdziany np nie na 1, ale chociaż na 3, a zdarzyło się nawet chyba na 4, co jak na mnie było super. Z matury z matematyki miałam 60 %. Nie jakieś super osiągnięcie patrząc na to, że dużo pytań jest zamkniętych, ale jak na to, że kiedyś nic nie rozumiałam to był duży postęp.

Piszę Ci to wszystko, bo chcę Ci pokazać, że ja mam podobnie, a i tak piszesz lepiej ode mnie Myślę, że może też w siebie nie wierzysz. Też czasem tak mam, ale jest już lepiej Jak człowiek się denerwuje, to czasem nawet z tego powodu czegoś zapomina. Poza tym mało kto teraz chyba pamięta dużo ze szkoły, jeżeli minęło parę lat. Jak wiedza nie jest powtarzana i często była kojarzona ze stresem, by zdać, to wychodzi z głowy. Teraz możesz czytać dla przyjemności i tak zdobywać wiedzę To jest fajne i lepsze, bo nikt za to nie wystawi oceny. Zacznij czytać o różnych dziedzinach, rób skojarzenia czytając, polepsza się wiedza, a także koncentracja. Sama wtedy pewnie bardziej uwierzysz w siebie. Ja teraz tak robię. Staram się dowiadywać więcej. Tak samo sposób odżywiania ma znaczenie, mózg potrzebuje dużo energii, a jak to coś dobrego dla niego, to tym bardziej dobrze

No i nie myśl, że inteligentni są tylko Ci co są bardzo dobrzy z matematyki. Rodzajów inteligencji jest kilka i wiesz, w pewnym stopniu każdy nauczy się matematyki, ale też nie możesz liczyć, że będziesz w niej bardzo dobra. Ja też raczej nie będę, starałam się jak mogłam i tak sporo się nauczyłam, ale to nie jest moja mocna strona. Jednak uwierzyłam, że coś mogę się z niej nauczyć i było lepiej. Nadal nie mogę powiedzieć, że lubiłam matematykę nawet później, ale mniej się jej bałam. Za to zawsze warto rozwijać się w tym co lubimy najbardziej itp.

Też jestem chaotyczna, w sumie od zawsze, więc taki chyba charakter. Jednak, jak tak poczytałam jak zorganizować się w pewnych kwestiach, to też jest trochę lepiej. Wiesz, niektórzy są zorganizowani z natury, niektórzy muszą sobie trochę pomóc. Nie ma w tym nic złego. No, ale warto polubić siebie Kiedyś myślałam o sobie źle, teraz też mam gorsze dni, ale ogólnie polubiłam siebie i już nie chciałabym być kimś innym jak kiedyś. Teraz sobie myślę, że fajnie, że jestem taka, że mam wiele zalet

No i też czasem mylę słowa. Czasem i tak się pomyli, a bywa po prostu, że mam tak jak czymś się stresuje. Nie myśl o sobie źle przez to.

No i nie masz też złej pamięci. Pamiętasz to co ktoś o Tobie mówił źle. Po prostu mocno bierzesz to pewnie do siebie, też tak kiedyś robiłam. Dlatego grunt to polubić siebie, jeżeli chodzisz do psychologa, to warto byś powiedziała mu o tym. No i żebyś te złe myśli o sobie zastępowała dobrymi. Ja tak robiłam i to po czasie u mnie działało

Oczywiście warto też zbadać hormony np tarczycę jak piszą dziewczyny. Ja akurat sprawdzałam i u mnie z tarczycą dobrze, ale lepiej to zbadać.

No i nawet już nie poprawiam tego posta, choć po przeczytaniu mam ochotę, bo są powtórzenia itp ;p No, ale sama zobaczysz, że błędy robię, na pewno nie jest tak, że tylko Ty masz tak. Nie jesteś przez to gorsza. A i tak to co napisałaś jest ładnie napisane, nie to co u mnie, te błędy itp ;p Pisałam tego posta wcale nie tak krótko, a i tak są błędy heh ;p No, ale grunt to się starać.

[ishqbina4]

Napisane przez NickInnyNizOficjalny

U mnie jest prawie to samo co u Ciebie.

Ja jestem niepewny, wolę się upewnić.
Podpisuję umowę o pracę. Pytam się, czy pełnym imieniem i nazwiskiem, a szef na to:
Nie kufa, podpisz się trzema krzyżykami!

Wiem, mam świadomość - jestem mało domyślny.

Nie, to Twój szef jest durnym gburem

Wysłane z mojego D6503 przy użyciu Tapatalka

[Claaudette]

Boże jakbym o sobie czytała....

[MissScareAll]

Też mam wrażenie, że u mnie jest podobnie

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[DeNato]

Cześć Postaram ci się krótko odpowiedzieć. Przeczytałem Twój post i powiem ci, że myślę, że Twoim problemem jest tylko niepewność siebie.
Sam mam podobny problem jak ty - w wielu sytuacjach, nieważne jak trudne czy łatwe by nie były, nie potrafię się odnaleźć. Nawet jeśli dana osoba dopiero co skończyła mi tłumaczyć co mam zrobić. W chwili mówienia wydaje mi się, że wszystko rozumiem, ale po chwili ta osoba odchodzi i w mojej głowie mam prawie, że pustkę. Myślę, że to po prostu taki sposób bycia - żeby się czegoś nauczyć musimy to zobaczyć i nie potrafimy przełożyć słów na zobrazowanie sytuacji.
W przeciwieństwie do ciebie jednak mam bardzo dobre oceny, w testach na inteligencję idzie mi dobrze, na wiedzę nie narzekam, ogólnie jestem pewien siebie, jak pewnie zauważyłaś, ale zdaję sobie sprawę, że często chodzę "roztrzepany".
Często w dyskusjach też nie biorę udziału i odpowiadam po prostu ogólnikowo, jednak mi to nie przeszkadza, bo po prostu znam swoją wartość. To nie tak, że jestem jakimś bufonem zapatrzonym w siebie który ma się za niewiadomo kogo. Wbrew pozorom jestem nieśmiały, ale tak jak powiedziałem - cenię własną wartość. Uwierz w siebie i zobaczysz, że będzie lepiej!

[doomib]

Przede wszystkim nie wolno tak o sobie pisać ani mówić. Nie ważne czy na prawdę tak myślisz czy nie. To podstawowa zasada, nie mów o sobie źle. Zobaczysz, że będzie lepiej

[wiekanka]

Nie rozumiem takiego postepowania.Najpierw zaklada watek, prosi o pomoc a potem zero odzewu.