Polecamy:

Renatka89 · 2014-03-14, 05:42

Czyli nie tylko mój TŻ kaprysi widzę z jedzeniem.

On zachowuje się jak jakis wybitny szef kuchni o wyrafinowanym smaku, jedno ziarenko soli za mało wyczuje, dramat z takim...

millena- zdrowia dla Borysa, no i dla Was!

a my też znowu mamy COŚ.

Ostre zakażenie dróg moczowych. Też antybiotyk. Po małej nic nie widac choróbska, poza tym, że ma lekkie stany podgorączkowe, to zrobiłam jej wyniki moczu i mamy przyczyne. Oby chociaz ten antybiotyk poskutkował

i skąd sie takie coś bierze?

minini · 2014-03-14, 08:22

kupiłam wczoraj w tesco taki "rowerek"
http://www.tesco.pl/produkty/zabawki...tery-dzieciece
spędziliśmy z nim 3 godziny w parku, a mnie dziś plecy bolą bo ganiałam za olafem i uczyłam skręcac

żaden większy rowerek biegowy nie pasował, na żadnym nie dotykał nawet palcami do ziemi

więc został taki plastik

kosztował 39,90 więc chociaż tyle ze tani. do tego kask 20 zł. ale cały dzień chodził i mówił że ma wrrrr (moj brat jezdzi na motorze więc olaf zachwycony tym dźwiękiem) i kask pokazując na głowę

zakupy za 60 zł a tyle frajdy!!

poza tym byliśmy w przedszkolu

bo mam szansę dostac niezłą pracę, a zleceń w domu robię coraz mniej ze względu na olafa i jego ciągłą potrzebę poswięcania mu uwagi...
przedszkole prywatne, bo żłobki oblężone a do przedszkola dopiero od 3 lat. olaf zachwycony!! nie chciał stamtąd wyjśc! cena też niezła.. 550 zł/mies + jedzenie

więc nie mało ale jeśli dostanę tą pracę to nie będzie mi szkoda, bo miejsce naprawdę super, opiekunki b.sympatyczne i mądre, dyrektorka też całkiem rozsądna osoba. za przedszkolem duży ogród i plac zabaw. no ja jestem zachwycona!

onething · 2014-03-14, 12:49

minini jak wyglądała aklimatyzacją Olafa? Mogłaś z nim wejść, czy zostawiłaś w szatni i niech się dzieje co chce

Ja ostatnio zrezygnowałam z bardzo fajnej oferty pracy właśnie dlatego, że u nas dziecko zostawia się i wychodzi, nie można z nim wejść. A moje serce by nie wytrzymało wrzasku, płaczku i okrzyków "mama,mama"

pola_m · 2014-03-14, 14:44

cześć

Antek mi dzisiaj zaserwował podręcznikową awanturę dwulatka. Z rzucaniem się na ziemię, odpowiadaniem "nie" na wszystko... Nawet mnie to trochę ubawiło A wszystko wywołane wielkim Głodem. Pomógł banan

minini, super wieści

Fajnie, ze z przedszkola jesteś zadowolona, to już zdecydowane? Kiedy zaczynacie? I co za praca, pochwal się

Renatka, współczuję tego zapalenia... Coś jej sie możę uwrażliwiły te okolice...

Millena, nieciekawe kurde te przeżycia z kaszlem. Dobrze, że już lepiej. Zdrowiejcie wszyscy

Co do mówienia, ja bym się jeszcze nie przejmowała. Borys jest z czerwca, tak? Z mówieniem jest naprawdę różnie, ja kiedyś opiekowałam się trzylatką mówiącą pojedyncze słówka. No i to jest ciągle ten czas, kiedy dzieciaki się niesamowicie intensywnie rozwijają na różnych bardzo polach, to przecież jest absorbujące.
Antek też nie jest jakiś mega gadatliwy (tzn jest ale niekoniecznie w zrozumiałym języku

. Jakoś w styczniu tez mieliśmy regres, nie chciał mówić wielu słówek, które mówił wcześniej. No i od jakiegoś czasu nadrabia znowu. Też chciałam szybszego mówienia zwłaszcza że córa mojego brata w wieku półtora roku już dawno mówiła wierszyki różne, (zreszta byłam przekonana że będzie szybko mówił. Mięśnie żuchwy wyćwiczone, bo przecież od początku ie jadł papek, pięknie dmucha, kląska, robi różne ćwiczenia... No i książeczki uwielbia, czytamy mu ciągle, mówimy do niego...) Ale po tym późnym chodzeniu już całkiem wyluzowałam. Najważniejsze, że my widzimy, że cały czas się rozwija, ciągle uczy czegoś nowego.

Tak czy inaczej, daj znać, co powiedziała logopeda

_millena · 2014-03-14, 19:41

Cytat:

Napisane przez pola_m

cześć

Antek mi dzisiaj zaserwował podręcznikową awanturę dwulatka. Z rzucaniem się na ziemię, odpowiadaniem "nie" na wszystko... Nawet mnie to trochę ubawiło A wszystko wywołane wielkim Głodem. Pomógł banan

minini, super wieści

Fajnie, ze z przedszkola jesteś zadowolona, to już zdecydowane? Kiedy zaczynacie? I co za praca, pochwal się

Renatka, współczuję tego zapalenia... Coś jej sie możę uwrażliwiły te okolice...

Millena, nieciekawe kurde te przeżycia z kaszlem. Dobrze, że już lepiej. Zdrowiejcie wszyscy

Co do mówienia, ja bym się jeszcze nie przejmowała. Borys jest z czerwca, tak? Z mówieniem jest naprawdę różnie, ja kiedyś opiekowałam się trzylatką mówiącą pojedyncze słówka. No i to jest ciągle ten czas, kiedy dzieciaki się niesamowicie intensywnie rozwijają na różnych bardzo polach, to przecież jest absorbujące.
Antek też nie jest jakiś mega gadatliwy (tzn jest ale niekoniecznie w zrozumiałym języku

. Jakoś w styczniu tez mieliśmy regres, nie chciał mówić wielu słówek, które mówił wcześniej. No i od jakiegoś czasu nadrabia znowu. Też chciałam szybszego mówienia zwłaszcza że córa mojego brata w wieku półtora roku już dawno mówiła wierszyki różne, (zreszta byłam przekonana że będzie szybko mówił. Mięśnie żuchwy wyćwiczone, bo przecież od początku ie jadł papek, pięknie dmucha, kląska, robi różne ćwiczenia... No i książeczki uwielbia, czytamy mu ciągle, mówimy do niego...) Ale po tym późnym chodzeniu już całkiem wyluzowałam. Najważniejsze, że my widzimy, że cały czas się rozwija, ciągle uczy czegoś nowego.

Tak czy inaczej, daj znać, co powiedziała logopeda

Borys od dwóch dni jest typowem dwulatkiem buntownikiem. Idzie oszaleć ;-)
A co do mowy... Pola.. ja się nakręcam, bo mój mąż jest dyslektykiem, i dys- "innymi" przypadłościami

Do tego okazało się, że jego siostrzenica ( 8 lat) również i o ile u mojego męża te dysfunkcje napawają mnie śmiechem ( przekręca wyrazy czasem, gdy czyta na głos co innego czyta niż jest napisane, wali byki ortograficzne i stylistyczne, zapomina nazwiska, nazwy miejscowości, nie orientuje się w terenie

- śmieszne to, ale nie uciążliwe. Za to świetnie się koncentruje, jest ponad miarę inteligetny ( z bólem, ale przyznaje, że daleko mi do niego

), ma genialną pamięć do wszystkiego oprócz nazwisk i nazw własnych

) o tyl e u tej ośmiolatki już nie jest tak zabawnie, bo dziewczynka ma problem z nauką, z czytaniem ze zrozumieniem, z testami - to już jest dramat , bo teraz każdy sprawdzian w szkole to test, ona czyta , nie rozumie co czyta , wypełnia test błędnie, a jak ją zapytasz zaraz po teście ustnie to odpowie na każde pytanie ( no albo większość) prawidłowo, bo żaden z niej leser, uczy się, stara, chce, ale .... nie potrafi. Dzięki temu, że zdiagnozowano u niej tę dysfunkcję nauczyciele mają obowiązek przeczytać jej treść każdego zadania w teście. Gdy to robią, ona wypełnia go prawidłowo. Ale znowuż ma problemy z matematyką czy fizyką, nawet nie z logicznym myśleniem, wręcz przeciwnie, inteligencja również wyszła u niej ponad przeciętną , ale z zamianą znaków "+" i "-" , mnożenia i dzielenia, zamiana cyfr np 3 i 8 , 6 i 9 .... Siostra mojego męża mowiła , że w trakcie terapii dowiedziała się, że warto było zacząć się leczyć wcześniej, bo im wcześniej się zaczyna tym lepiej. Że dzieci za późno trafiają do psychologów dziecięcych , że logopeda w przedszkolu dopiero interweniuje po ukończeniu 4 roku, a to jest stanowczo za późno, itd... zaczełam czytać na ten temat... zupełnie niepotrzebnie, ponieważ dowiedziałam się np że dysleksja mieści się w tzw spektrum autyzmu, no i to mnie dobiło już totalnie, bo to co dalej czytałam sprawiło, że odechciewało mi się wszystkiego. Zaczęłam się nawet w myślach wkurzać na Borysa, że nie jest w stanie powtórzyć prostych słów. Nigdy mu tego nie okazałam, ale pewnie wyczuł napięcie. W końcu i on zbuntował się przeciwko tresurze, którą uskuteczniałam, wmawiając sobie, że pewnie nie poświęcałam mu za dużo uwagi i dlatego tak malo mówi, że to moja wina, i że jeśli do tego ma jakieś obciążenie w postaci dysfunkcji to po prostu genialnie, bo wlasnie zmarnowałam dziecku życie

Zadzwoniłam więc do swojej znajomej psycholożki, ta zadzwoniła dalej, potem dalej i dalej i dotarłam do pewnego ośrodka w krakowie ( polecono mi placówkę państwową, jako że znajduje się tam większa ilość specjalistów niż w pojedynczym gabinecie) i pewną panią logopedę. Rozmawiałam z nią ( i nie tylko zresztą) przez telefon i już wtedy wiedziałam, że dobrze trafiłam. No ale zobaczymy, bo czasem obawiam się chwalić dzień przed zachodem słońca

Czekaliśmy na wizytę prawie 2 miesiące , a i tak wcisnęła nas "po znajomości" w pierwszą lepszą lukę , w drodze wyjątku..... więc nie narzekamy, tylko się cieszymy.
Teraz żałuję tego parcia na szkło które JA miałam.... Borys nie znosił przez moment książek. Tak go maltretowałam nimi, że po prostu gdy widział książkę wyrywal mi ją z rąk i rzucał na ziemię, deptał .... W końcu zaprzestałam terroru. Po prawie 3 tygodniach, zauważyłam, że sam sięga po książeczki. nie zmuszam go już. czytamy wtedy kiedy ON ma na to ochotę. Ale zauważyłam, że największą ochote na prasowkę ma rano. Więc na stoliku nocnym mam przyszykowane kilka książeczek, jego ulubionych. I gdy rano wstaje zawsze po nie sięga i sobie "czyta" i czasem w ciągu dnia już więcej do książek nie sięgnie, ale nie naciskam.
W czasie tej tresury udało mi sie wycisnąć z niego naśladownictwo zwierzątek, nawet powiedzial raz na spacerze "ako bum bum" czego początkowo nie moglam zdefiniować , ja głupia matka, nie przyzwyczajona do monologów swego dziecka

ale po 10 minutach sczaiłam o co biega. Mowił jak na niego sporo, aczkolwiek może było to z 10 słów, no ale przestał. Już nie chce powtarzać po nas , nigdy nas nie zawołał "mama", "tata", umie to powiedzieć, jeśli akurat chce, ale nie woła nas, nie nazywa, nawet jeśli go do tego "zmuszamy"

czyli tak kombinujemy i prowadzim rozmowę, żeby dać mu powód do powiedzenia tata czy mama, a nie powtórzenia. No , ale nam nie idzie. Jedni mówią, że ma jeszcze czas... To i ja wiem. Drudzy mówią - nie ma na co czekać . I tego się obawiam. Strasznie się boję tej wizyty u logopedki, po prostu trzęsę portami jak nigdy . Okrutnie się przejmuję . Jeszcze dwa dni temu zaczał się kręcić w kółko, i przysięgam, że najpierw zrobiło mi się słabo...... a potem zaczęłam się zastnawiać dlaczego się kręci i mam nadzieję, że powodem była muzyka w reklamie, ponieważ nie stracił ze mną kontaktu, tylko obrócił się dwa razy, uśmiechnał do mnie i zabił sobie brawo. Na drugi dzień zrobił to samo. W sumie widziałam, że robi tak dwa razy do tej pory. Nigdy go tego nie uczyłam, tzn nie prosiłam, żeby się obracał, jeśłi tańczymy, obracamy się wspólnie, ale może sam wykumał... Do tego chodzi na palcach , dość sporo, czasem nawet w bucikach domowych... Nie wiem czy inne dzieci tak też chodzą, aż się boję prowadzić dochodzenie, ale dla mnie to dziwne :/
Tak się nakręciłam dziewczyny, że przysłania mi to wszystko w tym momencie. Codziennie doszukuję się czegoś, co mogłoby być nie tak. Smutek zżera mnie od środka, gdy Borys nie chce czegoś powtórzyć, albo zrobi coś co mnie nie napawa dobrymi myślami.
Na co dzień jest normalnym dzieckiem, roześmianym, kontaktowym, bardzo dużo rozumie. Nie jest outsiderem na placu zabaw, nie umie sie bawić z dziećmi, ale jak na jego wiek to normalne, w każdym razie podchodzi do dzieci, daje im cześć, usmiecha się, głaszcze, dziewczynki całuje i w ogóle...
Spodziewam się diagnozy mowiącej o opoźnionym rozwoju mowy, i mam nadzieję, że konsekwencje tej dysfunkcji będą niewielkie . Trzymajcie kciuki.

Maddy84 · 2014-03-14, 20:07

Cytat:

Napisane przez _millena

Borys od dwóch dni jest typowem dwulatkiem buntownikiem. Idzie oszaleć ;-)
A co do mowy... Pola.. ja się nakręcam, bo mój mąż jest dyslektykiem, i dys- "innymi" przypadłościami

Do tego okazało się, że jego siostrzenica ( 8 lat) również i o ile u mojego męża te dysfunkcje napawają mnie śmiechem ( przekręca wyrazy czasem, gdy czyta na głos co innego czyta niż jest napisane, wali byki ortograficzne i stylistyczne, zapomina nazwiska, nazwy miejscowości, nie orientuje się w terenie

- śmieszne to, ale nie uciążliwe. Za to świetnie się koncentruje, jest ponad miarę inteligetny ( z bólem, ale przyznaje, że daleko mi do niego

), ma genialną pamięć do wszystkiego oprócz nazwisk i nazw własnych

) o tyl e u tej ośmiolatki już nie jest tak zabawnie, bo dziewczynka ma problem z nauką, z czytaniem ze zrozumieniem, z testami - to już jest dramat , bo teraz każdy sprawdzian w szkole to test, ona czyta , nie rozumie co czyta , wypełnia test błędnie, a jak ją zapytasz zaraz po teście ustnie to odpowie na każde pytanie ( no albo większość) prawidłowo, bo żaden z niej leser, uczy się, stara, chce, ale .... nie potrafi. Dzięki temu, że zdiagnozowano u niej tę dysfunkcję nauczyciele mają obowiązek przeczytać jej treść każdego zadania w teście. Gdy to robią, ona wypełnia go prawidłowo. Ale znowuż ma problemy z matematyką czy fizyką, nawet nie z logicznym myśleniem, wręcz przeciwnie, inteligencja również wyszła u niej ponad przeciętną , ale z zamianą znaków "+" i "-" , mnożenia i dzielenia, zamiana cyfr np 3 i 8 , 6 i 9 .... Siostra mojego męża mowiła , że w trakcie terapii dowiedziała się, że warto było zacząć się leczyć wcześniej, bo im wcześniej się zaczyna tym lepiej. Że dzieci za późno trafiają do psychologów dziecięcych , że logopeda w przedszkolu dopiero interweniuje po ukończeniu 4 roku, a to jest stanowczo za późno, itd... zaczełam czytać na ten temat... zupełnie niepotrzebnie, ponieważ dowiedziałam się np że dysleksja mieści się w tzw spektrum autyzmu, no i to mnie dobiło już totalnie, bo to co dalej czytałam sprawiło, że odechciewało mi się wszystkiego. Zaczęłam się nawet w myślach wkurzać na Borysa, że nie jest w stanie powtórzyć prostych słów. Nigdy mu tego nie okazałam, ale pewnie wyczuł napięcie. W końcu i on zbuntował się przeciwko tresurze, którą uskuteczniałam, wmawiając sobie, że pewnie nie poświęcałam mu za dużo uwagi i dlatego tak malo mówi, że to moja wina, i że jeśli do tego ma jakieś obciążenie w postaci dysfunkcji to po prostu genialnie, bo wlasnie zmarnowałam dziecku życie

Zadzwoniłam więc do swojej znajomej psycholożki, ta zadzwoniła dalej, potem dalej i dalej i dotarłam do pewnego ośrodka w krakowie ( polecono mi placówkę państwową, jako że znajduje się tam większa ilość specjalistów niż w pojedynczym gabinecie) i pewną panią logopedę. Rozmawiałam z nią ( i nie tylko zresztą) przez telefon i już wtedy wiedziałam, że dobrze trafiłam. No ale zobaczymy, bo czasem obawiam się chwalić dzień przed zachodem słońca

Czekaliśmy na wizytę prawie 2 miesiące , a i tak wcisnęła nas "po znajomości" w pierwszą lepszą lukę , w drodze wyjątku..... więc nie narzekamy, tylko się cieszymy.
Teraz żałuję tego parcia na szkło które JA miałam.... Borys nie znosił przez moment książek. Tak go maltretowałam nimi, że po prostu gdy widział książkę wyrywal mi ją z rąk i rzucał na ziemię, deptał .... W końcu zaprzestałam terroru. Po prawie 3 tygodniach, zauważyłam, że sam sięga po książeczki. nie zmuszam go już. czytamy wtedy kiedy ON ma na to ochotę. Ale zauważyłam, że największą ochote na prasowkę ma rano. Więc na stoliku nocnym mam przyszykowane kilka książeczek, jego ulubionych. I gdy rano wstaje zawsze po nie sięga i sobie "czyta" i czasem w ciągu dnia już więcej do książek nie sięgnie, ale nie naciskam.
W czasie tej tresury udało mi sie wycisnąć z niego naśladownictwo zwierzątek, nawet powiedzial raz na spacerze "ako bum bum" czego początkowo nie moglam zdefiniować , ja głupia matka, nie przyzwyczajona do monologów swego dziecka

ale po 10 minutach sczaiłam o co biega. Mowił jak na niego sporo, aczkolwiek może było to z 10 słów, no ale przestał. Już nie chce powtarzać po nas , nigdy nas nie zawołał "mama", "tata", umie to powiedzieć, jeśli akurat chce, ale nie woła nas, nie nazywa, nawet jeśli go do tego "zmuszamy"

czyli tak kombinujemy i prowadzim rozmowę, żeby dać mu powód do powiedzenia tata czy mama, a nie powtórzenia. No , ale nam nie idzie. Jedni mówią, że ma jeszcze czas... To i ja wiem. Drudzy mówią - nie ma na co czekać . I tego się obawiam. Strasznie się boję tej wizyty u logopedki, po prostu trzęsę portami jak nigdy . Okrutnie się przejmuję . Jeszcze dwa dni temu zaczał się kręcić w kółko, i przysięgam, że najpierw zrobiło mi się słabo...... a potem zaczęłam się zastnawiać dlaczego się kręci i mam nadzieję, że powodem była muzyka w reklamie, ponieważ nie stracił ze mną kontaktu, tylko obrócił się dwa razy, uśmiechnał do mnie i zabił sobie brawo. Na drugi dzień zrobił to samo. W sumie widziałam, że robi tak dwa razy do tej pory. Nigdy go tego nie uczyłam, tzn nie prosiłam, żeby się obracał, jeśłi tańczymy, obracamy się wspólnie, ale może sam wykumał... Do tego chodzi na palcach , dość sporo, czasem nawet w bucikach domowych... Nie wiem czy inne dzieci tak też chodzą, aż się boję prowadzić dochodzenie, ale dla mnie to dziwne :/
Tak się nakręciłam dziewczyny, że przysłania mi to wszystko w tym momencie. Codziennie doszukuję się czegoś, co mogłoby być nie tak. Smutek zżera mnie od środka, gdy Borys nie chce czegoś powtórzyć, albo zrobi coś co mnie nie napawa dobrymi myślami.
Na co dzień jest normalnym dzieckiem, roześmianym, kontaktowym, bardzo dużo rozumie. Nie jest outsiderem na placu zabaw, nie umie sie bawić z dziećmi, ale jak na jego wiek to normalne, w każdym razie podchodzi do dzieci, daje im cześć, usmiecha się, głaszcze, dziewczynki całuje i w ogóle...
Spodziewam się diagnozy mowiącej o opoźnionym rozwoju mowy, i mam nadzieję, że konsekwencje tej dysfunkcji będą niewielkie . Trzymajcie kciuki.

Nie jestem dyslektykiem i nigdy nie miałam problemu z tego zakresu o czym świadczy dyplom z filologii (nie wiem jak teraz ale "za moich czasów" na filologię nie przyjmowano zdiagnozowanych dyslektyków a i Ci niezdiagnozowani ale wiedzący o problemie z ortografią musieli się ukrywać). ALE tu przyznać się muszę zabij mnie nie pamiętam nazwisk i dat! Przekręcam nazwiska tak, że w mojej rodzinie to już legenda. Muszę sporo główkować żeby przyporządkować który to Sienkiewicz a który Mickiewicz, a mimo fakultetu z turystyki sporo muszę się zastanawiać czego stolicą jest Pekin a czego Tokio :P Kiedyś trafiłam na artykuł o dziwnych przypadłościach i na to była specjalna nazwa! Nawet sobie ją gdzieś zapisałam ale w tej chwili nie odgrzebię. Za to mam taką pamięć do twarzy, że uważam to za swoje przekleństwo. Zapamiętuję przypadkowego człowieka z liściem na głowie z autobusu, a potem gdy go spotkam 3 lata później na drugiej półkuli to potrafię godzinami dochodzić skąd ja tą twarz znam i nie spocznę dopóki nie wymyślę :P

A propos buntu dwulatka już wiele z Was pisało o różnych sprzeciwach i mnie to dopadło tyle że u nas objawia się to wzmożoną płaczliwością. Jestem w ciężkim szoku bo moja nigdy nie płacząca córka nagle zrobiła się beksą. Przy mnie mniej, ale z dziadkami płaczem jest wstanie wskórać wszystko!

benka99 · 2014-03-14, 20:39

millena myślę, że jeszcze nie ma się czym martwić! Brat mojej koleżanki w wieku 3 lat potrafił powiedzieć może 5 słów, nie naśladował zwierząt, nie pokazywał przedmiotów czy osób, bardzo opornie szło mu też chodzenie... kilkanaście lat później wygrywał konkursy recytatorskie i poszedł na filologię angielską

Poprostu wolniej się rozwijał a potem expresowo to nadrobił. Wiem, że komuś łatwo mówić, że nie ma co się tym przejmować, ale chyba naprawdę tak jest

dzieciaki naprawdę bardzo różnie się rozwijają.
Piszę to a jestem bardzo do Ciebie podobna, Tż zapowiedział że odetnie mi dostęp do internetu jeśli nie przestanę wyszukiwać informacji o autyźmie, opóźnieniach, czy małopłytkowości... potrafiłam nocami siedzieć i czytać na forach o tym wszystkim jak tylko zauważyłam u Maksia jakieś niepokojące zachowanie czy małą wybroczynkę na skórze. Potem nie spałam, zamartwiałam się i mało nie wylądowałam w psychiatryku...to było jakoś w grudniu ale to inna historia

Uważam, że trzeba się przyglądać dzieciom obserwować i "być na bieżąco" , żeby czegoś ważnego nie przegapić ale trzeba mieć na uwadze rówież to, że dzieciaki do 3 roku życia naprawdę bardzo różnie się rozwijają. Czasem trzeba odpuścić i odetchnąć, bo można zamęczyć i siebie i malucha

U nas też atak buntu dziś w Biedronce... Mam też taki problem, ze Maksio bardzo często czymś rzuca. Nie tylko jak jest zdenerwowany, tylko poprostu ot tak. Najczęściej bidonem, zabawką czy butem. Nie wiem co z tym zrobić... pomóżcie.

pola_m · 2014-03-15, 17:15

Kurczę, Millena, faktycznie się nieźle nakręciłaś...
Pewnie w takiej sytuacji łatwo powiedzieć "wyluzuj matka", ale naprawdę... wyluzuj

Mój brat też jest dyslektykiem, różne miał w związku z tym przejścia w szkole, teraz jakoś mu to specjalnie nie przeszkadza. Mówił chyba standardowo. To chyba nie ma związku za bardzo

I jeszcze, Dr Google to złoooooooooooo, ZAWSZE okaże się, że to coś poważnego

rinco · 2014-03-15, 20:16

Moja bratanica zaczęła mówić jak miała jakieś 2,5 roku. Wcześniej tylko parę słów używała i to głównie takich swoich, wymyślonych. Kompletnie jej mowa nie szła. Ale jak już zaczęła to poszło błyskawicznie i teraz gada jak najęta (ma już ponad 6 lat)

Seba dopiero od jakichś 3 tygodni zaczął coś więcej powtarzać. Wcześniej, jak go prosiliśmy, żeby coś powiedział, czy powtórzył to się zawstydzał i koniec. Nawet próbować nie chciał.

I też czasem się kręci w kółko, tak bez powodu. Tylko patrzę, żeby potem nie rąbnął w jakaś szafkę

Pola, kiedy jedziesz rodzić?

pola_m · 2014-03-15, 20:54

Cytat:

Napisane przez rinco

Pola, kiedy jedziesz rodzić?

Jak tylko moja szanowna Córcia będzie gotowa

Mam nadzieję, że będzie podobnie jak z Antkiem - chwilę przed terminem (chciałabym między 22 a 29 marca, wtedy będzie mój Tata i pomoże z Antkiem)

Nadin_ · 2014-03-16, 12:25

Cześć dziewczyny.

Czasami was podczytuję, bo mam córkę w podobnym wieku i mam do was pytanie. Nie wiem jak mam już sobie poradzić, bo córka nie ma ochoty ponownie jeździć w wózku. Miałyście taki problem? Jak sobie poradziłyście?

onething · 2014-03-16, 18:30

Dziewczyny, pomagam koleżance w zbiórce. Jeśli możecie pomóc będę wdzięczna, jeśli możecie udostępnić lub przesłać dalej również bardzo dziękuję.

Proszę Was o pomoc. Nie ważne czy wpłacisz 1 zł czy 10 zł czy 100 zł.
Tyle ile możesz.
Ważne, że pomagasz!

http://www.siepomaga.pl/r/nozkakubusia

Jeśli masz bloga bądź swoją stronę, PROSZĘ, wklej link.
Im więcej osób się dowie, tym lepiej.

izotropia · 2014-03-16, 21:10

Niedawno padło pytanie o nocnik, cóż jest to sprawa bardzo mnie interesująca

ostatnio obserwuję swoje dziecko i jego zawartość pieluchy ;-) męczy mnie to przewijanie już trochę bo ganiamy się, żeby założyć pieluchę, są łzy i krzyki... a młody coraz więcej kuma i widać kiedy robi 2

) obecnie przeglądam poradniki jak odpieluchować ;-) czekałam, aż nauczy się mówić kupa i siki

na nocniku nie chciał siedzieć

to kupiłam nakładkę na ubikację i ją polubił - fakt idzie posiedzieć, jak coś zrobi to raczej jest to przypadek, mam ambitny plan w tym tygodniu wyciągnięcia z szuflady pieluch tetrowych i zakładanie ich w dzień, gdy nie śpi i jest w domu

zobaczymy czy to coś da

joss · 2014-03-16, 22:35

Witam

millena - Celinka też się kręci w kółko i w zasadzie nic nie mówi. Tylko po swojemu. Jest to niesamowicie urocze, ale jednak już teraz bym wolała, żeby zaczęła mówić po "naszemu"

Oczywiście przeczytałam Twojego posta i zaczęłam się nakręcać

Ale chyba trzeba jednak wyluzować

Zrobiłam ponowne badanie na lamblie i wyszło, że Celinka ich nie ma, ale jeszcze nie skaczę z radości, bo to świństwo nie zawsze wychodzi w badaniach. Wynik dodatni wyszedł jednak u mojej mamy, więc w razie czego mamy nadal osobę zarażoną w najbliższym otoczeniu.
Pola - to niesamowite, że lada chwila i będziesz rodzić

Oby było szybko i niemalże bezboleśnie

W ogóle dziwnie mi, że mamy takie maluchy, a tu już rinco i niunia mają przy sobie swoje drugie maleństwa

agatka - a to nie jest tak, że glista ponawia swój cykl rozwojowy w człowieku i w ten sposób rozwijają się kolejne osobniki mimo obecności, czy też pozbycia się tego pierwotnego robala?
Chciałam mnóstwo rzeczy napisać, odnieść się do Waszych wypowiedzi, ale nie cytowałam i oczywiście wyleciało mi z głowy

minini · 2014-03-17, 09:39

Cytat:

Napisane przez onething

minini jak wyglądała aklimatyzacją Olafa? Mogłaś z nim wejść, czy zostawiłaś w szatni i niech się dzieje co chce

Ja ostatnio zrezygnowałam z bardzo fajnej oferty pracy właśnie dlatego, że u nas dziecko zostawia się i wychodzi, nie można z nim wejść. A moje serce by nie wytrzymało wrzasku, płaczku i okrzyków "mama,mama"

byliśmy tam godzinę, tak żeby poobserwowac i zobaczyc jak będzie. byłam cały czas z Olafem, ale widziałam że nie było takiej potrzeby - od razu pobiegł do dzieci albo raczej do zabawek

to prywatne "przedszkole" więc jakiś tam sztywnych dziwnych zasad nie stosują

Cytat:

Napisane przez pola_m

cześć

Antek mi dzisiaj zaserwował podręcznikową awanturę dwulatka. Z rzucaniem się na ziemię, odpowiadaniem "nie" na wszystko... Nawet mnie to trochę ubawiło A wszystko wywołane wielkim Głodem. Pomógł banan

minini, super wieści

Fajnie, ze z przedszkola jesteś zadowolona, to już zdecydowane? Kiedy zaczynacie? I co za praca, pochwal się

takich akcji jeszcze nie przeżylismy

u nas banan też często ratuje sytuacje

a z pracą to nic pewnego, w kilku firmach byłam, szczególnie w jednym miejscu bardzo by mi się podobało i niby zadowoleni i warunki też by mi pasowały, ale "rekrutacja trwa". tylko że w razie czego to muszę miec zapewnioną opiekę dla Olafa dlatego tak się zawzięłam na szukanie przedszkola.

Cytat:

Napisane przez pola_m

Jak tylko moja szanowna Córcia będzie gotowa

Mam nadzieję, że będzie podobnie jak z Antkiem - chwilę przed terminem (chciałabym między 22 a 29 marca, wtedy będzie mój Tata i pomoże z Antkiem)

to oby szanownej córce zachciało się wyjśc na świat w tym terminie

przyjazd dziadka to dobry argument

przekonaj ją, napewno cię chętnie wysłucha