Jestem bogata?

[ruda_beksa]

Napisane przez Rena

Dzialalnosc naukowa to praca, nawet jak nieplatna/slabo platna, do ktorej w dodatku ciezko sie zalapac.
Dzialalnosc charytatywna wymaga posiadania jakiegos em i om nazwiska. Tak realizuje sie pierwsza dama, znana aktorka czy super modelka.
Sztuka raczej izoluje od ludzi, jesli masz taki charakter to ok, inaczej bedziesz cierpiec na samotnosc.

Nie pisze, ze osoby nie zatrudnione na etacie sa leniwe. Pisze, ze sa narazone na izolacje spoleczna, niezrozumienie. Co zreszta inne osoby wypowiadajace sie w watku potwierdzaja.

Działalność naukowa nie należy do pracy sensu stricto jeśli wybierasz dowolny temat, który cię po prostu interesuje, a nie coś narzuconego z góry przez przełożonego. I łatwiej jest się załapać jeśli możesz np. sama sfinansować swoje badania i zatrudnić ludzi do pomocy.

Działalność charytatywna wymaga posiadania dużej ilości kasy, nie nazwiska. Tak, działalność aktorek i modelek jest opisywana w magazynach, ale "za kulisami" wiele osób aktywnie działa w tym wymiarze, organizując zbiórki, gale, podróżując w celach dobroczynnych. Jeśli ktoś jest na tyle bogaty, że nie musi pracować, ten świat stoi otworem.

Sztuka izoluje jeśli myślisz o działalności w sztuce jako artysta (a i to niekoniecznie), a nie kurator czy kolekcjoner.

[skazana_na_bluesa]

jak dla mnie nie jesteś bogata. może mam "złą" definicję bogatych ludzi, ale patrząc po znajomych to tacy, którzy:
- mają kilka nieruchomości i gdyby przestali pracować to byliby w stanie utrzymać siebie i rodziny na całkiem niezłym poziomie za kwotę z najmu. mam takiego znajomego i wiem, że z samego najmu ma wielokrotność średniej krajowej
- nie musieliby pracować do końca życia, bo mają tyle oszczędności/spadku/gdyby sprzedali swoje obecne firmy

dla ludzi mieszkających w Polsce dochody osiągane za granicą, po przeliczeniu, to naprawdę spora kasa. tylko nikt nie bierze pod uwagę, że życie często tam też więcej kosztuje. a z drugiej strony - to, co w kraju nie jest dostępne dla każdego (np. markowe ciuchy), za granicą kosztuje to mniej.

[476bc3dbac029ec3a9e93a7df5eb47c70ae0ad31]

Napisane przez kropunka

Bogactwo rzecz względna Można mieć dom, samochód itp. jak pisały dziewczyny wyżej - na kredyt, i tonąć w długach.

Na pewno mocno działa tu fakt, że pracujesz za granicą... Dochody w euro mogą wydawać się niebotycznie wysokie na polskie warunki, nawet jeśli za granicą wiedziesz po prostu normalne życie Podobnie jest kiedy osoby z małych miejscowości zerkną na raporty zarobkowe z warszawy, często nie uwzględniając jak bardzo wyższe są koszty życia w mieście.

Wracając do pytania z początku wątku: a czujesz się bogata/zabezpieczona finansowo? Sama musisz sobie odpowiedzieć, nie patrząc na wyobrażenia rodziny i znajomych którzy na co dzień żyją i pracują w zupełnie innej rzeczywistości.

Dochody w euro to może kilka lat temu były niebotycznie atrakcyjne. Ale teraz? (Dlatego musiałam się uśmiechnąć jak przeczytałam wypowiedź na 1. stronie, w której ktoś na poważnie pyta czy "po powrocie do Polski mogłabym kupić mieszkanie i nie pracować do końca życia". Jasne, że bym mogła. O ile jutro umrę to powinno starczyć, mam jeszcze trochę jedzenia z wczoraj w lodówce).

Nie czuję się zabezpieczona finansowo, bo w każdym momencie właściciel może mnie wypierniczyć z mieszkania a przeprowadzałam się metrem (rzeczy w walizkę, rzeczy z walizki), bo nie mam samochodu i po tylu latach niejeżdżenia, nawet żeby nawet auto wynająć musiałabym wziąć kilka lekcji jazdy a znajomych w nowym miejscu nie mam. I życie w takim stanie trudno określić mianem komfortowego.

Zarabiam jakieś 1,4 średniej krajowej tutaj. Czyli głodem nie przymieram, ale mieszkania się za to kupić nie da - teraz analizuję oferty i widzę, że łatwo nie będzie, zwłaszcza, że jestem sama.

[Rena]

[1=476bc3dbac029ec3a9e93a7 df5eb47c70ae0ad31;7834076 1]widzę, że łatwo nie będzie, zwłaszcza, że jestem sama.[/QUOTE]

Mysle, ze tu jest przyczyna rozzalenia autorki. Tak z ciekawosci to czemu nie poszukasz sobie partnera?

[476bc3dbac029ec3a9e93a7df5eb47c70ae0ad31]

Napisane przez Rena

Mysle, ze tu jest przyczyna rozzalenia autorki. Tak z ciekawosci to czemu nie poszukasz sobie partnera?

Wizaż. Ostatnio czytałam wątek osoby skarżącej się na pracę, która z opisu była zupełnie nierozwijająca i nieciekawa. O statusie związkowym ani słowa. Odpowiedzi: "jesteś sama i dlatego nieszczęśliwa".

Polska. AD 2017.

100 lat po tym jak kobiety otrzymały prawa wyborcze.

P.S. Ale oczywiście każda uważa się za progresywną i feministkę.

[Bananalama]

Ja usłyszałam kiedyś, że mamy z TŻ kasy mnóstwo, bo nie mamy dzieci i mamy "kasiaste" zawody. Ubawiło mnie to bardzo, ale po którymś tłumaczeniu, że nie ma tak różowo, po prostu machnęłam na to ręką. Niech sobie myślą co chcą.

[_Karolka_]

[1=476bc3dbac029ec3a9e93a7 df5eb47c70ae0ad31;7834076 1]
Zarabiam jakieś 1,4 średniej krajowej tutaj. Czyli głodem nie przymieram, ale mieszkania się za to kupić nie da - teraz analizuję oferty i widzę, że łatwo nie będzie, zwłaszcza, że jestem sama.[/QUOTE]

to jaka jesteś bogata? i gdzie te oszczędności?

[Rena]

[1=476bc3dbac029ec3a9e93a7 df5eb47c70ae0ad31;7834809 6]Wizaż. Ostatnio czytałam wątek osoby skarżącej się na pracę, która z opisu była zupełnie nierozwijająca i nieciekawa. O statusie związkowym ani słowa. Odpowiedzi: "jesteś sama i dlatego nieszczęśliwa".

Polska. AD 2017.

100 lat po tym jak kobiety otrzymały prawa wyborcze.

P.S. Ale oczywiście każda uważa się za progresywną i feministkę.[/QUOTE]

Tak, ale w tym watku sama piszesz o statusie w dodatku z wielkim smutkiem. Feminizm nie polega na unikaniu facetow, tylko na okreslonych rolach spolecznych. Nikt Ci nie napisal, ze masz rzucic prace, albo masz nie kupic sobie sama samochodu (za te oszczednosci wlasnie).

Co do zarobkow, srednia krajowa dotyczy calego kraju, tez zarobkow wsi i malych miasteczek. W kazdym panstwie zarobki w stolicy sa wyzsze niz na prowincji, koszty zycia tez sie tak rozkladaja.

[siarka40]

[1=476bc3dbac029ec3a9e93a7 df5eb47c70ae0ad31;7834076 1]Zarabiam jakieś 1,4 średniej krajowej tutaj. Czyli głodem nie przymieram, ale mieszkania się za to kupić nie da - teraz analizuję oferty i widzę, że łatwo nie będzie, zwłaszcza, że jestem sama.[/QUOTE]
Pogrubione - to chyba sama odpowiedziałaś sobie na tytułowe pytanie . Bogactwem bym tego na pewno nie nazwała.

[phony]

Napisane przez figa84

Mieszkanie na 30l kredytu, samochód na 5l kredytu, wakacje na chwilówce, oszczędności 0, po wakacjach debet

Ale przynajmniej będą mieli co na starość wspominać
oczywiście nie twierdzę, że jak ktoś żyje ponad stan to dobrze, ale z drugiej strony totalnie nie rozumiem wiecznego odkładania pieniędzy, bo wszystko musi być kupione za gotówkę, broń boże żadnych kredytów, pożyczek czy innych takich. Mam takich znajomych, na wakacje nie jeżdżą, samochodu nie mają, bo odkładają pieniądze. I tylko ciągle od nich słyszę "ty to masz fajnie, że sobie tak latacie po świecie". No ale ja dla swojego spokoju psychicznego muszę mieć odłożoną znacznie mniejszą kwotę, niż oni i nie przeszkadza mi w ogóle to, że mam do spłaty kredyt za mieszkanie. Resztę kasy, zamiast spłacić kredyt w 10 lat a nie w 15, wolę wydać na zwiedzanie, zakupy czy inne pierdoły. Coś z tego życia trzeba w końcu mieć, a nie wiecznie tylko oszczędzać
Z tym, że ja w mojej bliskiej rodzinie miałam przykład osoby wiecznie odkładającej pieniądze na jakieś swoje wielkie marzenia (np. podróż do Nowej Zelandii i Australii) i nie chcę być taka jak ona. Zwłaszcza, że ta osoba nagle zmarła, zostawiła po sobie kupę pieniędzy, ale czy to odkładanie było tego rzeczywiście warte? Czy była rzeczywiście szczęśliwa?

[figa84]

Napisane przez phony

Ale przynajmniej będą mieli co na starość wspominać
oczywiście nie twierdzę, że jak ktoś żyje ponad stan to dobrze, ale z drugiej strony totalnie nie rozumiem wiecznego odkładania pieniędzy, bo wszystko musi być kupione za gotówkę, broń boże żadnych kredytów, pożyczek czy innych takich. Mam takich znajomych, na wakacje nie jeżdżą, samochodu nie mają, bo odkładają pieniądze. I tylko ciągle od nich słyszę "ty to masz fajnie, że sobie tak latacie po świecie". No ale ja dla swojego spokoju psychicznego muszę mieć odłożoną znacznie mniejszą kwotę, niż oni i nie przeszkadza mi w ogóle to, że mam do spłaty kredyt za mieszkanie. Resztę kasy, zamiast spłacić kredyt w 10 lat a nie w 15, wolę wydać na zwiedzanie, zakupy czy inne pierdoły. Coś z tego życia trzeba w końcu mieć, a nie wiecznie tylko oszczędzać
Z tym, że ja w mojej bliskiej rodzinie miałam przykład osoby wiecznie odkładającej pieniądze na jakieś swoje wielkie marzenia (np. podróż do Nowej Zelandii i Australii) i nie chcę być taka jak ona. Zwłaszcza, że ta osoba nagle zmarła, zostawiła po sobie kupę pieniędzy, ale czy to odkładanie było tego rzeczywiście warte? Czy była rzeczywiście szczęśliwa?

Wiesz napisałam to w kontekście życia ponad stan, ale za to z kilkoma kredytami. Znam takie osoby, że co sobie wymyśla to kupują, a potem wielka bieda.... Pozornie stać ich na wszystko, realnie brakuje kasy do 1:p więc można w obie strony przesadzić.

[sunshinebutterfly]

Hmm, jak dla mnie ta Twoja rodzina ma bardzo dziwne podejście do sprawy. Nie wyobrażam sobie tak jak piszesz zarabiać 1,5 czy nawet 2 średnie krajowe (w jakimkolwiek kraju) i żeby mnie rodzina miała od bogaczy 'wyzywać'.
Pomyślalabym, ze albo tacy ludzie mają bardzo niskie życiowe standardy albo po prostu sobie ze mnie drwią.
No bo co masz nimi teraz po takich komentarzach zrobić? Osiąść na laurach czy co?
Z moimi rodzicami z kolei zawsze było na odwrot - zawsze motywowali mnie do tego, że mogę ( a nawet powinnam) iść wyżej i zarabiać więcej. Pamiętam, ze jak miałam 23 lata to moja mama nie mogła się nadziwić dlaczego skoro pracowałam niemal całe studia nie kupiłam sobie jeszcze mieszkania za gotówkę w Warszawie (uprzedzając pytanie, rodzice doskonale zdawali sobie sprawę z cen rynkowych) . Ktoś może powiedzieć, ze to znowu przesada w drugą stronę, ale powiem szczerze, że właśnie takie podejście do sprawy dawało mi przynajmniej motywację do działania,a niestety teksty Twojej rodziny ani nie są rozsądne ani motywujące.
Puszczałabym je mimo uszu

[Fleur_D]

Napisane przez sunshinebutterfly

Hmm, jak dla mnie ta Twoja rodzina ma bardzo dziwne podejście do sprawy. Nie wyobrażam sobie tak jak piszesz zarabiać 1,5 czy nawet 2 średnie krajowe (w jakimkolwiek kraju) i żeby mnie rodzina miała od bogaczy 'wyzywać'.
Pomyślalabym, ze albo tacy ludzie mają bardzo niskie życiowe standardy albo po prostu sobie ze mnie drwią.
No bo co masz nimi teraz po takich komentarzach zrobić? Osiąść na laurach czy co?
Z moimi rodzicami z kolei zawsze było na odwrot - zawsze motywowali mnie do tego, że mogę ( a nawet powinnam) iść wyżej i zarabiać więcej. Pamiętam, ze jak miałam 23 lata to moja mama nie mogła się nadziwić dlaczego skoro pracowałam niemal całe studia nie kupiłam sobie jeszcze mieszkania za gotówkę w Warszawie (uprzedzając pytanie, rodzice doskonale zdawali sobie sprawę z cen rynkowych) . Ktoś może powiedzieć, ze to znowu przesada w drugą stronę, ale powiem szczerze, że właśnie takie podejście do sprawy dawało mi przynajmniej motywację do działania,a niestety teksty Twojej rodziny ani nie są rozsądne ani motywujące.
Puszczałabym je mimo uszu

No nie przesadzajmy, całkowite oderwanie od rzeczywistości nie jest najlepszą formą motywacji, zwłaszcza własnych dzieci.

[Rena]

Napisane przez Fleur_D

No nie przesadzajmy, całkowite oderwanie od rzeczywistości nie jest najlepszą formą motywacji, zwłaszcza własnych dzieci.

Takie troche "poradz sobie sama i to tak bysmy sie mieli czym chwalic". Ciekawe czy wobec reszty rodzenstwa sa te same standardy.

[janiewracam]

[1=476bc3dbac029ec3a9e93a7 df5eb47c70ae0ad31;7816543 6]Wątek zainspirowany nieco wątkiem o oszczędnościach.

Mieszkam za granicą. Zarabiam ok, ale nie jakoś dramatycznie dużo - w porównaniu z kosztami życia większość managerów w polskich korpo zarabia więcej.

Mam spore oszczędności, okupione naprawdę mocnym wieloletnim oszczędzaniem - bezpieczeństwo finansowe jest dla mnie bardzo ważne, nie liczę na pomoc innych. Jednocześnie nie mam ani własnego mieszkania ani samochodu. Przeprowadzam się aktualnie i sama jestem zaskoczona, że mój cały dobytek można zmieścić w 3 dużych walizkach. Nie dzielę się tymi informacjami z nikim, ale to, że mieszkania ani samochodu nie mam moja rodzina oczywiście wie.

I teraz. Na każdym spotkaniu rodzinnym w Polsce słyszę jaka jestem bogata i jak mi dobrze i że mam najlepiej z całej rodziny. Słyszę to od osób, które mają mieszkania i samochody, które wyjeżdżają na urlopy, kupują drogie ciuchy, sprzęt związany z hobby. I które otrzymują nadal pieniądze od rodziców.

Też tak macie? [/QUOTE]

Moi rodzice postawili sobie dom i mają dwa samochody. Owszem ciężko pracowali, ale są biedakami. Przez całe życie biorą kredyty, które o dziwo udaje im się spłacać. Jak coś wypadało niespodziewanego, to często pożyczali pieniądze od rodziny. Nie mają żadnych oszczędności. Nie oceniam tego, ale dla mnie takie życie było uciążliwe i jestem zupełnym przeciwieństwem własnych rodziców. Zawsze mam jakieś oszczędności na czarną godzinę. Nie zależy mi na samochodzie i super mieszkaniu. Mieszkam w wynajętym pokoju o przeciętnych warunkach, nie kupuję jak nie potrzebuję, nie mam żadnego pociągu do posiadania auta. Za to zależy mi na tym, żeby coś w życiu przeżyć i realizować własne pasje. Pieniądze wydaję na własne zainteresowania.
Znam masę ludzi, którzy całkiem nieźle finansowo stoją, ale nie widać tego po nich i dziwię się, że twoja rodzina tak cię ocenia, bo ludzie są zazwyczaj bardzo stereotypowi i oceniają zamożność po "wyglądzie".

Napisane przez monikam

Bo jesteś mobilna, nie uwięziona przez przedmioty. Nie rozumiem dlaczego to Cię denerwuje.
Może dlatego,że oni chcieliby być trochę jak Ty, a Ty trochę jak oni.

Ja też tego nie rozumiem.

[ad661336dba67467d5566b7c0c939a9c82ec46ac_5f7e48729cea2]

Napisane przez Fleur_D

Myślę, że chcą, żebyś rzuciła hasłem: "No co ty, ja nic nie mam. Nie to co ty- dom, samochód, wakacje i świetne ciuchy. Bardzo ci zazdroszczę".

A właśnie rób na odwrót autorko.

[Fleur_D]

[1=ad661336dba67467d5566b7 c0c939a9c82ec46ac_5f7e487 29cea2;78500131]A właśnie rób na odwrót autorko.[/QUOTE]
Też bym tak zrobiła

[misskiss09]

Napisane przez ruda_beksa

Dla mnie prawdziwe bogactwo to sytuacja, w której nie musisz pracować ani godziny więcej do końca życia, jeśli nie chcesz, i byłabyś w stanie utrzymać swój styl życia bez kompromisów.

Jeśli musisz chodzić do pracy i spłacać kredyty, to może jesteś zamożna, jeśli zarobki są wysokie, ale według mnie bogata nie.

A czym jest bogactwo dla gościa z Emiratów Arabskich a czym jest bogactwo dla przeciętnego obywatela Etiopii???

[ruda_beksa]

Złota łopata za odkopanie wątku, i to żeby zapytać się o coś tak... oczywistego?