Nie odkładam życia na potem! - zmieniam się :-)

[olaaaa199111]

A ja mam w ten weekend zajęcia. :| i tak strasznie mi się nic nie chce

[lily_of_the_valley]

A ja idę na rozmowę o pracę Sklep odzieżowy, jakaś sieciówka dżinsowa. Nie wiem dokładnie, ale wszystko okaże się popołudniu

[lipcowa87]

Napisane przez olaaaa199111

A ja mam w ten weekend zajęcia. :| i tak strasznie mi się nic nie chce

Ja też, wolę nawet o tym nie myśleć. I znowu wykłady z mojego "ulubionego" przedmiotu" z moim "ulubionym" wykładowcą

Napisane przez lily_of_the_valley

A ja idę na rozmowę o pracę Sklep odzieżowy, jakaś sieciówka dżinsowa. Nie wiem dokładnie, ale wszystko okaże się popołudniu

Super! Będziemy trzymać kciuki
U mnie telefon milczy, a ja nie mam pojęcia dlaczego...

[Jula]

Super wątek
Nie nadążam czytać.
Chciałabym dołączyć do Was - mam kilka rzeczy do nadrobienia.
Przez ostatnie 4 lata żyłam pracą, teraz szukam nowej (idzie ciężko), po drodze zaniedbałam naukę języka i ciało.
Mam ok 5 do 8 kg do zrzucenia, milion książek do przeczytania
Szukam motywacji do tego, aby zapisać się na fitness. Samej tak trudno się wybrać. Raz w tyg. chodze na taniec - to cała moja aktywność fizyczna

[Lil Bon Bon]

Powracam do wątku. Super, że się tak rozwinął
Szukanie partnera na portalach internetowych wcale nie jest złym pomysłem. Większa połowa moich koleżanek tak poznaje swoich facetów. W ogóle zauważyłam obecnie jakieś parcie na związki. Wszyscy dookoła się zaręczają albo szukają faceta
Ja mam inny problem. Brak życia towarzyskiego Przez pracę na cały etat, studia, korki i treningi, straciłam prawie wszystkich znajomych. Cieżko teraz to odbudować, nikt nie ma czasu, żeby się spotkać. Nawet moje przyjaciółki znalazły sobie facetów i nie spędzamy już razem tyle czasu. W pracy sami 30-40 latkowie... O zgrozo zauważam, że odzwyczaiłam się od kontaktów z ludźmi i czuję się trochę niepewnie.
Nienawidzę weekendów i rzucam się w wir nauki i ćwiczeń na siłowni, żeby zapomnieć żałosne...

[Coma_]

Napisane przez Lil Bon Bon

(...)
Ja mam inny problem. Brak życia towarzyskiego Przez pracę na cały etat, studia, korki i treningi, straciłam prawie wszystkich znajomych. Cieżko teraz to odbudować, nikt nie ma czasu, żeby się spotkać. Nawet moje przyjaciółki znalazły sobie facetów i nie spędzamy już razem tyle czasu. W pracy sami 30-40 latkowie... O zgrozo zauważam, że odzwyczaiłam się od kontaktów z ludźmi i czuję się trochę niepewnie.
Nienawidzę weekendów i rzucam się w wir nauki i ćwiczeń na siłowni, żeby zapomnieć żałosne...

Niestety ja mam podobnie... właściwie z nikim się nie spotykam oprócz TŻ, współlokatorki i ludzi w pracy... bardzo rzadko z koleżanką z LO. No ale cóż - ja się przyzwyczaiłam i widocznie tak musi być. Gdybym chciała pielegnować stałe znajomości, musiałabym albo zrezygnować z pracy, albo ze studiów...

[Lil Bon Bon]

Napisane przez Coma_

Niestety ja mam podobnie... właściwie z nikim się nie spotykam oprócz TŻ, współlokatorki i ludzi w pracy... bardzo rzadko z koleżanką z LO. No ale cóż - ja się przyzwyczaiłam i widocznie tak musi być. Gdybym chciała pielegnować stałe znajomości, musiałabym albo zrezygnować z pracy, albo ze studiów...

Ufff myślałam, że tylko ja mam taki problem
Właśnie ostatnio doszłam do wniosku, że tak nie musi być. Co mi z sukcesów, skoro nie mam ich z kim dzielić? Mam 23 lata, a czuję się jak emerytka, a czasem naprawdę człowiek potrzebuje się rozerwać i z kimś pobyć.
Postanowiłam wziąć się za siebie i otworzyć się na ludzi. Jakoś zawsze wydawało mi się, że jestem nudna i nie warto mnie poznać...No ale przecież wcale nie trzeba być wyjątkową osobą, żeby mieć przyjaciół...
Koniec tej zgorzkniałości! Nawet mój TŻ zauważył, że ja się nigdy nie uśmiecham, pora na zmiany.

[Coma_]

Napisane przez Lil Bon Bon

Ufff myślałam, że tylko ja mam taki problem
Właśnie ostatnio doszłam do wniosku, że tak nie musi być. Co mi z sukcesów, skoro nie mam ich z kim dzielić? Mam 23 lata, a czuję się jak emerytka, a czasem naprawdę człowiek potrzebuje się rozerwać i z kimś pobyć.
Postanowiłam wziąć się za siebie i otworzyć się na ludzi. Jakoś zawsze wydawało mi się, że jestem nudna i nie warto mnie poznać...No ale przecież wcale nie trzeba być wyjątkową osobą, żeby mieć przyjaciół...
Koniec tej zgorzkniałości! Nawet mój TŻ zauważył, że ja się nigdy nie uśmiecham, pora na zmiany.

Wiesz, kiedyś też postanowiłam coś zmienić - poznałam nowe koleżanki, spotykałyśmy się, chodziłyśmy na imprezy... no i niestety nie utrzymałam tych znajomości z prostej przyczyny - brak czasu. Priorytetem są dla mnie studia i praca od pn do pt, a w weekend nauka albo odpoczynek z TŻ nie żałuję póki co

[sinsinsin]

Napisane przez lily_of_the_valley

A ja idę na rozmowę o pracę Sklep odzieżowy, jakaś sieciówka dżinsowa. Nie wiem dokładnie, ale wszystko okaże się popołudniu

Napisane przez Jula

Super wątek
Nie nadążam czytać.
Chciałabym dołączyć do Was - mam kilka rzeczy do nadrobienia.
Przez ostatnie 4 lata żyłam pracą, teraz szukam nowej (idzie ciężko), po drodze zaniedbałam naukę języka i ciało.
Mam ok 5 do 8 kg do zrzucenia, milion książek do przeczytania
Szukam motywacji do tego, aby zapisać się na fitness. Samej tak trudno się wybrać. Raz w tyg. chodze na taniec - to cała moja aktywność fizyczna

Napisane przez Coma_

Niestety ja mam podobnie... właściwie z nikim się nie spotykam oprócz TŻ, współlokatorki i ludzi w pracy... bardzo rzadko z koleżanką z LO. No ale cóż - ja się przyzwyczaiłam i widocznie tak musi być. Gdybym chciała pielegnować stałe znajomości, musiałabym albo zrezygnować z pracy, albo ze studiów...

Zawsze mnie zastanawiało jak dziewczyny to robią, że wystarcza im czas spędzany z tż. Zwariowałabym, naprawde.
Ale prawdą jest, że w pewnym momencie ciężko jest utrzymać jakiekolwiek znajomości, bo ludzie mają coraz więcej obowiązków, rozjeżdżają się.

Napisane przez Lil Bon Bon

Ufff myślałam, że tylko ja mam taki problem
Właśnie ostatnio doszłam do wniosku, że tak nie musi być. Co mi z sukcesów, skoro nie mam ich z kim dzielić? Mam 23 lata, a czuję się jak emerytka, a czasem naprawdę człowiek potrzebuje się rozerwać i z kimś pobyć.
Postanowiłam wziąć się za siebie i otworzyć się na ludzi. Jakoś zawsze wydawało mi się, że jestem nudna i nie warto mnie poznać...No ale przecież wcale nie trzeba być wyjątkową osobą, żeby mieć przyjaciół...
Koniec tej zgorzkniałości! Nawet mój TŻ zauważył, że ja się nigdy nie uśmiecham, pora na zmiany.

Jeśli masz tyle zajęć to chyba niemożliwe, żeby być nudnym
Ludzie są wszędzie, trzeba się tylko troszkę otworzyć i nie zamykać w swoim świecie

Little brown, super, że udało Ci się w pore zorientować co jest najważniejsze dla Ciebie i przede wszystkim ułożyć życie z Tż.
Rozumiem te humorki, też tak miałam, a własciwie to cały czas mam i nie wiem czy to się kiedykolwiek zmieni.
Ja to chyba jestem jakaś wybrakowana, no tępak normalnie. Niby chce być ze swoim Tż, ale jestem taką egoistką, że musze mieć swoje rozryweczki, koleżaneczki, imprezy. Nie potrafię zrezygnować z życia jakie wiodę po to żeby nam się cudownie układało, nie potrafię swojego czasu w zupełności poswięcić facetowi.Czy to jest normalne?
Nie. Tylko jak wobec tego wbić sobie do głowy, że priorytety POWINNY BYĆ inne?


Ale dzisiaj piękny dzień za oknem.
Ja niestety coś czuje się fatalnie i nie pojechałam odwiedzić rodziców. Pojadę jutro od rana, chyba że jeszcze nagle mi się zachce. Z tym, że nie przepadam za długą jazdą w nocy.

[Ewcia17]

Dziewczyny, przejrzalam wątek i stwierdzilam ze jest w sam raz dla mnie.
Ostatnio zauważylam, że nic mi sie nie chce. Wczesnie wstawac, zmusic do myslenia na uczelni, uczyc sie po zajeciach, wyjsc gdziekolwiek. Chcialabym jakos to zmienic, zmotywować sie, ale kompletnie nie wiem jak mam sie do tego zabrac...Moglybyscie mi jakas wskazowke na poczatek podsunac?Pozdrawiam

[640153e4df0157aa7c295487ff8c20c42fd57238_65c176d09c1ac]

Cześć

Napisane przez Coma_

Po chwilowej nieobecności już do Was wracam
Niniejszym pragnę oznajmić, że wczoraj uzyskałam tytuł licencjata Uniwersytetu Warszawskiego

co za ulga

Gratulecje!

Napisane przez sinsinsin

A Wy co na dziś planujecie?

Na dziś planuję jeszcze tylko powrót do domu Miałam zostać w Warszawie, ale dostałam wreszcie to upragnione potwierdzenie zarejestrowania w wolontariacie i muszę wpaść do proboszcza po jakies oświadczenie

Napisane przez lily_of_the_valley

A ja idę na rozmowę o pracę Sklep odzieżowy, jakaś sieciówka dżinsowa. Nie wiem dokładnie, ale wszystko okaże się popołudniu

Super, będziemy trzymać kciuki

Napisane przez Lil Bon Bon

Ufff myślałam, że tylko ja mam taki problem
Właśnie ostatnio doszłam do wniosku, że tak nie musi być. Co mi z sukcesów, skoro nie mam ich z kim dzielić? Mam 23 lata, a czuję się jak emerytka, a czasem naprawdę człowiek potrzebuje się rozerwać i z kimś pobyć.

Noooo Ja mam dość malutkie potrzeby, ekhm, socjalizacyjne, ale czasami strasznie doskwiera mi brak jakichś bliższych znajomych. Lubię spędzać czas sama ze sobą, ale ile można!

[Coma_]

Napisane przez sinsinsin

Zawsze mnie zastanawiało jak dziewczyny to robią, że wystarcza im czas spędzany z tż. Zwariowałabym, naprawde.
Ale prawdą jest, że w pewnym momencie ciężko jest utrzymać jakiekolwiek znajomości, bo ludzie mają coraz więcej obowiązków, rozjeżdżają się.

W naszym przypadku widzimy się właściwie tylko w weekendy, więc to trochę inaczej tym bardziej wolę TŻ niz znajomych

[Little brown]

Ja też widuję się tylko w weekendy. Mam koleżanki z uczelni, znajome, ale nie mogę powiedzieć, że mam przyjaciółkę, niż jakąś swoja grupkę znajomych (mój Tż ma). A teraz może nawet będziemy widywać się rzadziej, bo on chce częściej do domu jeździć niż ja, więc niech on robi jak uważa.

Coma, jak Ty to zrobiłaś, że zmieniłaś nastawienie? Ja ostatnio sobie obiecałam, że 'wrzucam na luz' jak to się mówi jeśli chodzi o to jak często mój tż chce jeździć do domu. Ale przyznam, że czasem jak o tym pomyśle i przypomnę sobie pewne rzeczy i słowa, to aż się we mnie gotuje

Kupiłam sobie dziś karimatę do ćwiczeń w domu a w poniedziałek chyba wybiorę się na fitness.

Lily powiem Ci, że jestem trochę zdziwiona, bo raczej pomyślałabym, że Twój kierunek to właśnie raczej taki przyszłościowy. Oby dziś Ci się udało

Ja niedawno przyszłam z uczelni i chyba kawę muszę wypić bo zmęczona jestem

[sinsinsin]

Ekhm. Ja ze swoim też w weekendy

[LoieFuller]

Ja mam ten sam problem co Coma i Lil Bon Bon, ale na mój post nikt nie odpowiedział

[lily_of_the_valley]

Dziewczyny, dziękuję Wam za kciuki
A więc dostałam pracę Po 7 miesiącach poszukiwań.
Rozmowa da sklepu odzieżowego to była jakaś pomyłka w ogóle, kobiety straszne. Ale odezwali się do mnie z tej prywatnej szkoły co wam pisałam, że nie zadzwonili we wtorek, ja zadzwoniłam do nich w środę, czemu się nie odezwali, bo przecież się podobałam, jakieś tam wyjaśnienia usłyszałam i że odezwą się do mnie w piątek. No i zadzwonili, czy bym mogła dziś przyjść porozmawiać, bo bym od poniedziałku zaczęło pracę. A więc będę pracować w dziale promocji i marketingu w prywatnej szkole. Przez pierwsze 3 miesiące będę tam na stażu, ponieważ nie mam żadnego doświadczenia w tej dziedzinie i muszę się nauczyć najpierw co i jak, więc będą malutkie pieniążki. Przy kolejnych umowach będę miała najniższą krajową, ale dużo się nauczę i zdobędę doświadczenie, a czasami jest to ważniejsze niż wysokie zarobki.

A teraz temat braku znajomych. Ja i Tż czas spędzamy tylko ze sobą od jakiego roku. Moje koleżanki powychodziły za mąż, jedna zamieszkała w innym mieście, druga w innym kraju, a trzecia w ogóle mieszka w innej mieścinie. Znajomi Tż ciągle tylko piją i imprezują, a nas to już nie bawi, czasami z którymś wyjdziemy na piwo i tyle. W pewnym momencie przychodzi taki czas, że coś innego jest ważniejsza od imprez i znajomych. Poza tym wiecie, ze znajomymi to różnie bywa, raz są raz ich nie ma. a ukochana osoba i rodzina to najważniejsi ludzie w naszym życiu.

[sinsinsin]

Został na poprzedniej stronie to dlatego
Loie, a czym się tak stresujesz i bierzesz do siebie?

[Little brown]

Lily gratuluję i przyznam szczerze że fajna posoda

[biala17a]

Czesc dziewczyny, watek sie tak rozrasta że czytac nie nadazam u mnie juz weekend, pierwsze co zrobilam po powrocie z uczelni to rzucilam sie spac na trzy godziny... Z dobrych wiadomości, udało mi sie w bibliotece dostać Tysiac dni w Orvieto Marleny de Blasi Czytalam dwie poprzednie czesci i bardzo mi sie podobaly.
Jutro planuję zrobic sobie mała wyprawę po lumpeksach, narzucilam sobie rezim i kupuje tylko co, co mnie zachwyci, ale dalej lubie pochodzic i pogrzebac.

Napisane przez Coma_

Niestety ja mam podobnie... właściwie z nikim się nie spotykam oprócz TŻ, współlokatorki i ludzi w pracy... bardzo rzadko z koleżanką z LO. No ale cóż - ja się przyzwyczaiłam i widocznie tak musi być. Gdybym chciała pielegnować stałe znajomości, musiałabym albo zrezygnować z pracy, albo ze studiów...

wiesz, ktos oceniajacy moje zycie z boku mogly stwierdzic, że niezly ze mnie odludek, bo tak naprawdę blisko to jestem z TZ, najlepszą przyjaciółka oraz siostrą (obecnie z wszystkimi na odleglość ), oprócz tego mam naprawde dobre kontakty ze wspolokatorką, kilkoma osobami z akademika i uczelni. Ale powiem szczerze totalnie mi to wystarcza, wydaje mi sie że im wieksza liczba znajomych, tym siłą rzeczy relacje mniej bliskie...

[sinsinsin]

Napisane przez lily_of_the_valley

Dziewczyny, dziękuję Wam za kciuki
A więc dostałam pracę Po 7 miesiącach poszukiwań.
Rozmowa da sklepu odzieżowego to była jakaś pomyłka w ogóle, kobiety straszne. Ale odezwali się do mnie z tej prywatnej szkoły co wam pisałam, że nie zadzwonili we wtorek, ja zadzwoniłam do nich w środę, czemu się nie odezwali, bo przecież się podobałam, jakieś tam wyjaśnienia usłyszałam i że odezwą się do mnie w piątek. No i zadzwonili, czy bym mogła dziś przyjść porozmawiać, bo bym od poniedziałku zaczęło pracę. A więc będę pracować w dziale promocji i marketingu w prywatnej szkole. Przez pierwsze 3 miesiące będę tam na stażu, ponieważ nie mam żadnego doświadczenia w tej dziedzinie i muszę się nauczyć najpierw co i jak, więc będą malutkie pieniążki. Przy kolejnych umowach będę miała najniższą krajową, ale dużo się nauczę i zdobędę doświadczenie, a czasami jest to ważniejsze niż wysokie zarobki.

A teraz temat braku znajomych. Ja i Tż czas spędzamy tylko ze sobą od jakiego roku. Moje koleżanki powychodziły za mąż, jedna zamieszkała w innym mieście, druga w innym kraju, a trzecia w ogóle mieszka w innej mieścinie. Znajomi Tż ciągle tylko piją i imprezują, a nas to już nie bawi, czasami z którymś wyjdziemy na piwo i tyle. W pewnym momencie przychodzi taki czas, że coś innego jest ważniejsza od imprez i znajomych. Poza tym wiecie, ze znajomymi to różnie bywa, raz są raz ich nie ma. a ukochana osoba i rodzina to najważniejsi ludzie w naszym życiu.

suuuuper, brawo! Praca brzmi ciekawie, na pewno wiele się nauczysz. No i będzie wartościowa pozycja w CV A pieniądze przyjda z czasem:P

[LoieFuller]

Sinsinsin - praktycznie wszystkim, dlatego dla mnie najwazniejsze jest wpierw zmiana nastawienie i wskoczenie na luz (dużo poradników na ten temat przeczytałam) bo stres zawsze wszystko psuł. Jesli jest się pełnym optymizmu, to wszystko wydaję się na wyciagnięcie ręki, a mi jak nawet jak ktos nie odpowie na maila to mam doła. Jestem nadwrażliwa, dlatego chciałabym zrobić z tym porządek, ale nie zawsze się udaje.

Lily gratuluję zdobycia etatu Ja za jakiś czas tez chce zacząć szukać, ale dorywczej pracy, na razie chodze na szkolenia w Biurze Karier, u Was tez cos takiego organizują? Są dla studentów i absolwentów, naprawde polecam

[Coma_]

Napisane przez Little brown

Coma, jak Ty to zrobiłaś, że zmieniłaś nastawienie? Ja ostatnio sobie obiecałam, że 'wrzucam na luz' jak to się mówi jeśli chodzi o to jak często mój tż chce jeździć do domu. Ale przyznam, że czasem jak o tym pomyśle i przypomnę sobie pewne rzeczy i słowa, to aż się we mnie gotuje

Prawie 4 lata praktyki można powiedzieć... Nie było to łatwe, musiałam nad sobą pracować, nad swoim charakterem też... Kiedyś byłam wręcz uzależniona od TŻ, nie wyobrażałam sobie, że on nie będzie mógł do mnie przyjechać, a jak mówił, że "naprawde nie może bo np. musi się uczyć" kombinowałam, że mnie okłamuje i gdzie/co/z kim może robić. Dodatkowo chorobliwa zazdrość o byłą, kompleksy.

Można powiedzieć, że zmieniłam się cała - pracowałam nad poczuciem własnej wartości, asertywnością, akceptacją siebie itd. Teraz mam swoje zajęcia, zainteresowania i gdzy się nie widzimy mam szansę je zrealizować. TŻ to nie cały świat

---------- Dopisano o 18:35 ---------- Poprzedni post napisano o 18:30 ----------

Napisane przez biala17a

(...)
wiesz, ktos oceniajacy moje zycie z boku mogly stwierdzic, że niezly ze mnie odludek, bo tak naprawdę blisko to jestem z TZ, najlepszą przyjaciółka oraz siostrą (obecnie z wszystkimi na odleglość ), oprócz tego mam naprawde dobre kontakty ze wspolokatorką, kilkoma osobami z akademika i uczelni. Ale powiem szczerze totalnie mi to wystarcza, wydaje mi sie że im wieksza liczba znajomych, tym siłą rzeczy relacje mniej bliskie...

Pewnie ja też mogłabym byc tak postrzegana Kiedyś sobie pomyślałam, że gdyby cos np. mi się stało to naprawdę niewiele osób odwiedziłoby mnie w szpitalu wiem, że to smutne, ale też wystarcza mi TŻ< kilku znajomych, rodzina, ludzie z pracy. Też nie jestem typem imprezowicza, więc w większym gronie znajomych czułabym się słabo.

[Little brown]

natrafiłam na fajny demotywator

[Little brown]

Coma rozumiem. U mnie problemem, jesli tak to można nazwać, jest nie to, że np on ma inne obowiązki typu przygotowanie sie do pracy, nauka (bo nadal w pracy jako żołnierz ma egzaminy) czy nawet realizowanie swoich pasji chociażby siłownia, tylko to, że on chce tak często jeździć do domu, nawet jeśli mamy się przez to nie zobaczyć, a i tak widujemy się rzadko i jak on to powiedział, że jakby nie miał dziewczyny to jeździłby co tydzień, a ma ok 5 h jazdy samochodem w jedną stronę. I nawet nie chodzi o uzależnienie, tylko o to, że myślałam, że zacznie się nowy etap w naszym związku, a tu dupa, bynajmniej dla mnie

[noimasz]

kurcze, a ja wam strasznie zazdroszczę. u mnie ostatnio strasznie źle się dzieje i ledwo wstaję z łóżka... chciałabym tak po prostu ruszyć do przodu, ale jak kiedy po prostu nie umiem?

[LoieFuller]

Napisane przez noimasz

kurcze, a ja wam strasznie zazdroszczę. u mnie ostatnio strasznie źle się dzieje i ledwo wstaję z łóżka... chciałabym tak po prostu ruszyć do przodu, ale jak kiedy po prostu nie umiem?

Współczuje, a co Cię tak dobija? Jakiego typu są twoje problemy?

[fioleciasto]

Napisane przez lipcowa87

Witamy, witamy



No, to gratulacje

Ja dziś muszę posprzątać trochę w domu, potem może w końcu porobię te nieszczęsne fotki na allegro, bo nareszcie jest trochę mniej pochmurno Po południu muszę iść do biblioteki i po zakupy do Superpharmu, a na 18:00 idę na spotkanie z poznańskimi Wizażankami Więc jeśli jeszcze któraś z Was jest z Poznania i ma dzisiaj czas to zapraszam

Ja jestem z Poznania! Ale dopiero teraz przeczytałam Twój post , a właśnie wróciłam do domu z centrum.

Lily gratulacje!


Ja właśnie wróciłam do domu, bo po uczelni zostałam trochę z tż w mieście. Chciałam sobie coś kupić, ale jakoś nic nie znalazłam.
Teraz was nadrobię i dokończę moje porządki (ale zostały mi już na szczęście jakieś dosłownie dwie półki do wytarcia czy coś ) Jutro z rana zrobię jeszcze odkurzaczem i gotowe.
Jutro jadę do tż na cały dzień, a w niedziele od rana siedzę w komisji na wyborach także weekend już zaplanowany.
No i wypadałoby się pouczyć kiedyś.

A tak nawiązując do tematu to ja też mam mało znajomych i więcej czasu spędzam z tż. Ale mi to odpowiada, czuję się dobrze i cenie sobie bardzo mój udany związek i relacje z tymi paroma bliższymi ludźmi.

[lily_of_the_valley]

Dzięki dziewczyny
Teraz będę przerażona i zestresowana. Zaczynam już w poniedziałek, przez pierwszy tydzień będę dojeżdżać do Szczecina, a później już u nas w mieście będę. To jest coś zupełnie nowego dla mnie. Ale muszę myśleć optymistycznie
A jutro zakupowy Szczecin
Wychodzi na to, że wiele z nas nie jest typem człowieka otaczającym się wieloma ludźmi. Wiecie, trzeba się zastanowić co jest dla nas ważne, czy znajomi, czy praca, czy nauka i wtedy układać nasz czas tak by mieć go na wszystko co byśmy chciały.
noimasz a co ciebie trapi?

[noimasz]

Napisane przez LoieFuller

Współczuje, a co Cię tak dobija? Jakiego typu są twoje problemy?

problemy rodzinne, rozwód rodziców, uzależnienie ojca, wszystko dobiło mnie po tym jak niecały miesiac temu po 2 latach zostawił mnie facet. zostawił z tym wszystkim, bez niczego z poczuciem beznadziejności i wielką samotnością

[lily_of_the_valley]

Napisane przez noimasz

problemy rodzinne, rozwód rodziców, uzależnienie ojca, wszystko dobiło mnie po tym jak niecały miesiac temu po 2 latach zostawił mnie facet. zostawił z tym wszystkim, bez niczego z poczuciem beznadziejności i wielką samotnością

Bardzo współczuję
Musi ci być bardzo ciężko, zwłaszcza jeśli chodzi o rodziców, na pewno nie jest łatwo sobie z tym poradzić. Ale myśl sobie, że chyba lepiej żeby się rozstali, niż mieliby być nieszczęśliwi razem do końca życia.
Widocznie twój były chłopak nie był dla ciebie, nie zasługiwał na ciebie, jeśli nie potrafił docenić jakie ma szczęście przy sobie. Na pewno pojawi się w twoim życiu ktoś, który sprawi, ze wszystko będzie piękne.