Jestem SAMA jak palec :(

[IZQ]

Mam bardzo podobnie... i tez mam wrażenie , że ja jedyna się na tym świecie nie odnalazłam,że ze mnie taki nieudacznik itede itepe...
A może po prostu tez spotykam takie niby przebojowe osoby, które grają jak ja i Ty. Wiele tych rozrywkowych dziewczyn, którym zazdrościmy jest pewnie równie samotnych jak my

Niby mam przyjaciołki, znajome, ale często nie ma kogo wyciagnać na dwór. Albo mają swoich znajomych, chłopaków i dopiero jak się nudzą to się odzywają albo to są "wielkie znajomości", ale płytkie w stylu gadamy o wszystkim i o niczym.

Mnie ta samotność po wielu latach depresji i innych zmartwien z tym związanych [anoreksja, bulimia] nauczyła w końcu dostarzgeac jej pozytywną stronę.
Miałam czas na przeczytanie mnóstwa książek, obejrzenie mnóstwa filmów, którymi się interesuję- potrafię dzięki temu porozmawiać z osoabami na naprawdę wszechstronne tematy pochwalić się, że jednak nie zmarnowałam tego czasu.
Nauczyło mnie też samodzielności, załatwiania samemu swoich spraw.

Mam znajome co same nie potrafią nic załatwić, muszą z kimś jechać, bo nawet wyjazd po buty to dla nich w pojedynkę nie do pomyślenia. Nie potrafią sobie zorganizować nawet jednego wieczoru samej ze sobą, dlatego większość z nich tkwi w toksycznych i głupich związkach "byle by nie być samej".

Łapałam się nawet na tym, że kiedy w końću nadchodziły okres gdzie miałam ciągle zajęty czas typu praca i jakaś ulotna znajomośc z chłopakiem, że brakuję mi tej samotności którą tak wyklinałam... Że brakuję mi tego beztrsokiego siedzenia, czytania i nie muszenie nagle się liczyć z tysiącami terminów.

Samotnośc można polubić, ale wiadomo, że ludzie są niezbędni do prawidłowego zdrowia psychicznego-przynajmniej mojego

[Ashaai]

Ja też mam podobnie... Niby każdy uważa mnie za osobę miłą sympatyczną itp która ma mase przyjaciół i znajomych... Ale tak nie jest... Niby mam dwie takie "dobre" kumpele ale dochodze na każdym kroku do tego że nie mam z nimi nic wspólnego i jesteśmy zupełnie innymi osobami. Nie moge pokazac przy nich 100% siebie...Musze często udawac aby jakos wytrzymac ten czas spedzony z nimi. Pozatym mimo iz znamy sie kuuupe czasu nie moge ich nazwac przyjaciolkami... Nawet nie wiem czy zasługuja na miano "dobrych kumpeli"... Ale wciąż mam nadzieję że poznam wkońcu jakiś ludzi, z którymi chętnie bede spedzac czas... No i mam nadzieję że kiedyś pojawi sie mój książe z bajki ;] Życze powodzenia w szukaniu prawdziwej siebie oraz szczescia wśród osób przy których będziesz się dobrze czuła ;]

[asvr]

Napisane przez sorceress

To i ja dopisuję się do Waszego grona. Mam 23 lata i też jestem sama. Moja przyjaciółka odkąd mieszka z facetem wraca po praca do domu jakby nic innego się nie liczyło. Z koleżankami z pracy od czasu dp czasu się spotkamy, ale każda ma już swoje ułożone życie i nie szuka przyjaciółki na dobre i na złe. Dopóki mieszkam z rodzicami tak bardzo tego nie odczuwam, nie wracam do pustego domu. Poza tym jestem bardzo zżyta z mamą i często razem z nią robię maratony po sklepach np. w weekendy. Ale wiem jak będę to odczuwać gdy się wyprowadzę.
Ja też udaję, że jest inaczej. Gdy któraś z koleżanek pyta np. co robiłam w weekend, często ściemniam, że byłam na jakiejś imprezie itp. Nieakceptowalne jest dla innych takie życie...
Pracuję i studiuję, więc nie mam wiele czasu i jakoś tam leci i tak naprawdę to najbardziej brakuje tego jedynego...

To prawda dopiero jak sie człowiek wyproadzi to to czuje...
Ja też już na studiach jestem, dziennych i zaocznych i w sumie duzo czasu spedzam w szkole a mimo ze do tej pory mialam ciagle chlopaka to brakowalo mi przyjaciolki. Tak naprawde ciezko znalezc kogos z kim sie bedzie tak dobrze dogadywalo jak ja bym chciala..

[Elfir]

Ujawniajcie, skąd jesteście - może blisko was jest inna samotna wizażanka, marząca o przyjaciółce?

[lalaith]

Napisane przez sorceress

To i ja dopisuję się do Waszego grona. Mam 23 lata i też jestem sama. Moja przyjaciółka odkąd mieszka z facetem wraca po praca do domu jakby nic innego się nie liczyło. Z koleżankami z pracy od czasu dp czasu się spotkamy, ale każda ma już swoje ułożone życie i nie szuka przyjaciółki na dobre i na złe. Dopóki mieszkam z rodzicami tak bardzo tego nie odczuwam, nie wracam do pustego domu. Poza tym jestem bardzo zżyta z mamą i często razem z nią robię maratony po sklepach np. w weekendy. Ale wiem jak będę to odczuwać gdy się wyprowadzę.
Ja też udaję, że jest inaczej. Gdy któraś z koleżanek pyta np. co robiłam w weekend, często ściemniam, że byłam na jakiejś imprezie itp. Nieakceptowalne jest dla innych takie życie...
Pracuję i studiuję, więc nie mam wiele czasu i jakoś tam leci i tak naprawdę to najbardziej brakuje tego jedynego...

Zazdroszczę Ci że masz tak zajęty czas. Facet nie jest rozwiązaniem, mój pracuje 12 godzin na dobę, poza tym mieszkamy od siebie 40 km i widujemy się raz na 1-2 tygodnie.

[mysza007]

Napisane przez lalaith

Zdradzisz swoje sposoby?

Moje sposoby nie są jakieś wyszukane, po prostu poczytam książkę, posłucham muzyki, wezmę się za poznawanie różnych rzeczy, np. tworzenie stron internetowych. Zaczynam zajmować się czymś z czym nigdy się nie spotkałam i nie miałam do czynienia! Dzięki temu nie myślę o tym, ze jestem sama, nie marnuję czasu, a za to zdobywam dodatkowe umiejętności i wiedzę! Może jest mi łatwiej to znosić dlatego, że lubię spokój, nie przepadam za jakimiś imprezami!

[truzkawka]

no i ja się przyłąćzam
w podstawówce miałam pare koleżanek w gim też niby ale.. jakoś tak wsyztsko sztuczne było. NA osiedlu poklocilam się z jedną dziewczyną, ktora kazała przestać odzywam się do mnie reszcie. No i mam - zostałam sama jak palec. Nie miałam nigdy tż ktoremu moglabym się wypłakać, albo spędzić z nim czas.
Och, czuję pustkę w środku

[sorceress]

Napisane przez lalaith

Zazdroszczę Ci że masz tak zajęty czas. Facet nie jest rozwiązaniem, mój pracuje 12 godzin na dobę, poza tym mieszkamy od siebie 40 km i widujemy się raz na 1-2 tygodnie.

Praca i studia, to dobre połączenie dla takich osób jak my. W ogóle myślę sobie, że zostanę w życiu pracocholiczką, żeby jak najpóźniej wracać do domu i po prostu nie mieć czasu na odczuwanie samotności. Widać jest nas trochę i wcale nie oznacza to, że jest z nami coś nie tak. Po prostu nie wszystkim się w życiu super układa. Gdzieś tam potraciłyśmy kontakt z różnymi znajomymi i tak się stało...

[lalaith]

Napisane przez sorceress

Praca i studia, to dobre połączenie dla takich osób jak my. W ogóle myślę sobie, że zostanę w życiu pracocholiczką, żeby jak najpóźniej wracać do domu i po prostu nie mieć czasu na odczuwanie samotności. Widać jest nas trochę i wcale nie oznacza to, że jest z nami coś nie tak. Po prostu nie wszystkim się w życiu super układa. Gdzieś tam potraciłyśmy kontakt z różnymi znajomymi i tak się stało...

Tak jak pisałam, mi właśnie w pracy z której byłam super zadowolona szef podziękował za współpracę Gdy miałam pracę nie odczuwałam samotności w najmniejszym stopniu. Teraz jestem załamana ;((( W dodatku mam poczucie że do niczego się nie nadaję.. I nie mam nawet odrobiny siły żeby szukać pracy i pomysłu co ze sobą dalej robić Dopóki miałam pracę miałam ich mnóstwo, dużo energii i wiary!

[sorceress]

Napisane przez lalaith

Tak jak pisałam, mi właśnie w pracy z której byłam super zadowolona szef podziękował za współpracę Gdy miałam pracę nie odczuwałam samotności w najmniejszym stopniu. Teraz jestem załamana ;((( W dodatku mam poczucie że do niczego się nie nadaję.. I nie mam nawet odrobiny siły żeby szukać pracy i pomysłu co ze sobą dalej robić Dopóki miałam pracę miałam ich mnóstwo, dużo energii i wiary!

Kochana, szukaj pracy. Wysyłaj CV na każde chociaż trochę ciekawe ogłoszenie. Samo chodzenie na rozmowy to już jakaś rozrywka, nadzieja.
Ja mam obecnie lekkiego doła w mojej pracy, człowiek stara się, przejmuje i jeszcze dostaje ochrzan za jakąś bzdurę. Ehh...
Szukaj, szukaj!

[lalaith]

Napisane przez sorceress

Kochana, szukaj pracy. Wysyłaj CV na każde chociaż trochę ciekawe ogłoszenie. Samo chodzenie na rozmowy to już jakaś rozrywka, nadzieja.
Ja mam obecnie lekkiego doła w mojej pracy, człowiek stara się, przejmuje i jeszcze dostaje ochrzan za jakąś bzdurę. Ehh...
Szukaj, szukaj!

Zawsze coś znajdywałam, gdzieś pracowałam, a teraz taki zastój miałam od kwietnia, kiedy to sama się zwolniłam z pracy która mi nie pasowała Chodziłam na dni próbne, wszędzie mi dziękowali (tam gdzie mi się podobało), albo warunki były totalnie nie do przyjęcia.. W końcu znalazłam tą pracę i byłam przeszczęśliwa. Teraz mam taką depresję że nie jestem w stanie jeść, spać, a co dopiero szukać dalej, cały czas płaczę W życiu nie miałam takiego doła ;(((
Już nawet nie o kasę chodzi bo TZ zarabia dużo, więc mi pomaga, ja też potrzeb wielkich nie mam.. Ale o sam fakt że nie mam co ze sobą robić, czuję się niepotrzebna, nieprzydatna, eh..
Dobrze że jest to forum i można się wygadać.

[sorceress]

Napisane przez lalaith

Zawsze coś znajdywałam, gdzieś pracowałam, a teraz taki zastój miałam od kwietnia, kiedy to sama się zwolniłam z pracy która mi nie pasowała Chodziłam na dni próbne, wszędzie mi dziękowali (tam gdzie mi się podobało), albo warunki były totalnie nie do przyjęcia.. W końcu znalazłam tą pracę i byłam przeszczęśliwa. Teraz mam taką depresję że nie jestem w stanie jeść, spać, a co dopiero szukać dalej, cały czas płaczę W życiu nie miałam takiego doła ;(((
Już nawet nie o kasę chodzi bo TZ zarabia dużo, więc mi pomaga, ja też potrzeb wielkich nie mam.. Ale o sam fakt że nie mam co ze sobą robić, czuję się niepotrzebna, nieprzydatna, eh..
Dobrze że jest to forum i można się wygadać.

Kurczę Nie wiem jak Cię pocieszyć. Na pewno nie przestawaj szukać, bo im dłuższa przerwa tym gorzej. Nie trać nadziei. Może powinnaś porozmawiać o swoim dole z kimś bliskim. Ja miałam takiego, ale przez faceta. Takiego, że mama martwiła się, żebym sobie czegoś nie zrobiła...Wszystko da się przejść...

[lalaith]

Napisane przez sorceress

Kurczę Nie wiem jak Cię pocieszyć. Na pewno nie przestawaj szukać, bo im dłuższa przerwa tym gorzej. Nie trać nadziei. Może powinnaś porozmawiać o swoim dole z kimś bliskim. Ja miałam takiego, ale przez faceta. Takiego, że mama martwiła się, żebym sobie czegoś nie zrobiła...Wszystko da się przejść...

Ojej, a można wiedzieć co Ci zrobił..?

[sorceress]

Nic wyjątkowo strasznego. Po prostu był kolejnym facetem, który mnie wystawił, po tym jak ja się zaangażowałam. Taki mój pech...Zabiegał, zabiegał, a potem się rozmyślił.

[lalaith]

Napisane przez sorceress

Nic wyjątkowo strasznego. Po prostu był kolejnym facetem, który mnie wystawił, po tym jak ja się zaangażowałam. Taki mój pech...Zabiegał, zabiegał, a potem się rozmyślił.

Eh, co za drań Po prostu się na Tobie nie poznał, bejb (coś jak mój szef..) Ja myślę że to jednak jest straszne I facetom to się niestety często zdarza. Tylko po co nam zawracają sobą głowę żeby potem tak kończyć??

Napisane przez sorceress

A mnie wkurza, a raczej dołuje to, że ciągle coś mi się nie układa - On milczy, nie wiem na czym stoję, w niedzielę mam egzamin i prawie nic jeszcze nie umiem, nie mam pracy, jestem przeziębiona i nie umiem nie czekać na smsa od Niego, jestem od tego uzależniona i chce mi się płakać
Jednym słowem - dóóóóóóóóóóóóóóół

Przeglądałam Twój profil (mam nadzieję że się nie gniewasz, jak tak to to skasuję..) i znalazłam na jednym wątku to co napisałaś w 2006 roku. I może to niedobrze, ale pocieszyło mnie to zdanie, bo wtedy byłaś smutna że nie miałaś pracy tak jak ja dziś.. I zmotywowało mnie to do szukania. Dzisiaj wywlekam się z mojej zaryczanej kołdry i idę porozdawać CV oraz do szefa po zaległą wypłatę! I kupię sobie coś ładnego!

[wadercia]

Ah, widze kolejny watek tego typu. Malo pocieszajacy pewnie dla Ciebie jest fakt ze nie jestes jedyna! Wiadomo, ze skoro tu zajrzalam to problem ten dotyczy tez mnie. Tez chcialam zapisac sie na kurs tanca, albo jakis aerobik. Ale z kim? No wlasnie w tym problem. A moze kochana powiedz (o ile to nie problem i tajeminica) skad jestes? Moze.. Zapiszemy się razem Hehehe
3maj się ;*

[sorceress]

Napisane przez lalaith

Eh, co za drań Po prostu się na Tobie nie poznał, bejb (coś jak mój szef..) Ja myślę że to jednak jest straszne I facetom to się niestety często zdarza. Tylko po co nam zawracają sobą głowę żeby potem tak kończyć??
Przeglądałam Twój profil (mam nadzieję że się nie gniewasz, jak tak to to skasuję..) i znalazłam na jednym wątku to co napisałaś w 2006 roku. I może to niedobrze, ale pocieszyło mnie to zdanie, bo wtedy byłaś smutna że nie miałaś pracy tak jak ja dziś.. I zmotywowało mnie to do szukania. Dzisiaj wywlekam się z mojej zaryczanej kołdry i idę porozdawać CV oraz do szefa po zaległą wypłatę! I kupię sobie coś ładnego.

I tak trzymaj!
Dobrze, że Cię pocieszył mój stary post. W sprawach sercowych bez zmian, ale pracuje w jednej firmie już prawie 2 lata, zdążyłam awansować i jest ok pod tym względem. Także trzeba szukać swojego miejsca!
O facetach to nawet pisać mi się już nie chce.
Trzymam kciuki, żeby szef dał Ci kaskę i żeby zakupki były udane!

[Ewcia300590]

Moje Drogie, obserwuję ten wątek i widzę, że jest wiele osób z problemem samotności. Jestem nią też ja... Ponad rok temu odczułam, że jestem bardzo samotna. Na codzień otacza mnie wielu ludzi przyjaznych mi, z którymi mogę pogadac o pierdołach, pożartowac. Ale kiedy wracam do domu, kiedy kończę wszystkie zaplanowane zajęcia okazuje się, że nie mam do kogo zadzwonic, napisac smsa, że nie mam się do kogo odezwac... A tym bardziej wyjśc gdzieś w sobotni wieczór na piwko czy potańczyc. Teraz są wakacje, a ja każdy dzień i wieczór spędzam w domu, sama z komputerem lub telewizorem, podczas gdy moi rówieśnicy spotykają się ze swoimi drugimi połówkami, flirtują, piwkują... Nie mam chłopaka, chociaż nie jestem ani brzydka, ani gruba, ani głupia. Jestem otwartą, zabawną, inteligentną, towarzyską dziewczyną... Nie mam przyjaciela, któremu mogłabym wszystko powiedziec. Mam dwie dobre koleżanki: Anię i Monikę. Ale one nie mają dla mnie czasu, widuję je rzadko. Kiedyś byłyśmy bliżej, jakiś czas temu oddaliłyśmy się od siebie. Nie wiem czemu... Jak już rozmawiamy to wyłącznie o szkole i pracy, nie o naszych głębszych problemach. Obie zresztą mają facetów i to im poświęcają wolny czas. Mnie nigdy z chłopakami nie wychodziło... Pierwszy poważny okazał się moim kuzynem i rodzina nie akceptowała tego związku. Drugi spotykając się ze mną wyznał, że mu na mnie zależy, ale że za 2 miesiące będzie miał dziecko z byłą... Trzeci 1,5 roku temu zginął w wypadku... Może to przez to zdarzenie stałam się taka wyizolowana... Sama już nie wiem . Ciężko mi bardzo . Czasem całymi godzinami płaczę, że nie mogę powiedziec nikomu o swoim bólu, związanym z tym co się dzieje w moim życiu. A ten ból jeszcze potęguje ta bezgraniczna samotnośc i bezsilnośc ...
Piszę pamiętnik, powierzam mu moje problemy i tajemnice. Nie mówi, ale słucha. Czasem jest mi lżej dzięki niemu... Jednak nie zawsze działa .
To moje pierwsze publiczne wyznanie samotności. Chyba mi trochu lepiej .
Dobrze wiedziec, że ma się sprzymierzeńców w walce samotnością, chociaż takich wirtualnych . To tak jak bratnie dusze .

[sorceress]

Dokładnie , nie powinno się cieszyć z cudzego nieszczęścia, ale lepiej się robi na duszy, że się nie jest samemu ze swoim problemem. Bardzo Ci współczuję przeżycia śmierci chłopaka Nie miałam aż tak okropnych przeżyć, ale też mam wyjątkowego pecha w miłości. Już przestałam w nią wierzyć w moim przypadku, chociaż mam dopiero 23 lata...Nie wiem czemu życie jest czasem takie niesprawiedliwie...

[sendenhorst]

No to nie jestem sama...
Jestem dość towarzyska, wesoła, zawsze potrafie kogoś rozśmieszyć ale gdy tak na prawde pomysle to nie mam zadnej przyjaciólki!
Gdy chce z kimś wyjść to nie ta nie moze, ta nie chce, ta robi co innego.
Nawet nie mam z kim pogadać czasem.
O dzisiejszy dzien jest tego dobrym przykładem!
Nigdzie nie wychodziłam, nie gadałam bo z kim niby??
Nie mam z kim.
Smutne to dla mnie że własnie dnie spedzam przed komputerem, tv.

JEŚLI KTÓRAŚ Z WAS CHCE, MOŻE DO MNIE NAPISAĆ NA PRV!

[lalaith]

Ewcia300590, sendenhorst a z jakich jesteście miast?

[restless]

ja prawie zawsze byłam sama - góra jedna 2 kolezanki,z którymi mogłabym się spotakac,od czasu do czasu,przyjaciółek zadnych od czasów przedszkolnych ,faceta nigdy
studiach z kazdym rokiem coraz gorzej,coraz częściej jedyną osoba z którą rozmawialam była matka

to wkurzające,mam masę chęci,pomysłów,czasu,ener gii ciekawości a nie moge jej spożytkowac,lubie byc sama ale wielu rzeczy samemu zrobic się nie da,zwłaszcza jako dziewczyna - koncert w sąsiednim mieście odpada,włóczenie się po okolicy wieczorami raczej tez,do kina juz nie mam siły chodzić

tracę ostatnie długie wakacje w życiu,mam nadzieję ze zacznie lać - jak pogoda jest beznadziejna nie mam wyrzutów sumienia siedząc przy ksiązce czy kompie

[miss_seepy]

restless ja bym się za tobą obejrzała choćby z powodu twojej oryginalności, upodobania do ładnych zapachów i słuchania dobrej muzyki myślę,że z takimi atutami ( a jest ich pewno więcej) znajdziesz kogoś na pewno albo zostaniesz znaleziona warto zacząć choćby od faceta, muszę przyznać, że przyjaźń może dać czasem dużo więcej od miłości,może nie wiem dla tego, że jest bardziej uniwersalna i bezinteresowna, ale jeszcze trudniejsza w pielęgnacji od miłości ale to już uwierzcie naprawdę dużo :PP
życie niestety jest okrutne w tym sensie, że sam się człowiek rodzi (o ironio, jestem jednym z nielicznych wyjatkow,sis *) i sam umiera, nie wiem zatem skad sie bierze w nas taka paniczna potrzeba "dobrego wypadniecia" w oczach innych, ze czegos nam zawsze jest brak... jak ktoś nie ma chłopaka (miłośc i przyjaciel w jednym), to pragnie przyjaźni... jak ma przyjaciół, pragnie miłośći... eh...

[restless]

miss_seepy ,dzięki za mile słowa
jak juz zaczęłam to sobie jeszcze ponarzekam, jesli pozwolicie

wydaje mi się ze włąsnie wszelkie atuty/odmienności mogą być powodem nieznalezienia się i "towarzyskiej pustyni" - czy to w liceum czy na studiach,zwlaszcza na studiach, promowana była przeciętność

i nie liczą się dobre chęci,poczucie humoru,szczerość,pasje,na wet wspólne zainteresowania tylko robienie dobrego wrazenia (i czasem różne dziwne intrygi towarzyskie)

a faceci są najbardziej wkurzający - co z tego ze się oglądają skoro zaden nie jest zainteresowany znajomością przekraczajacą 1 randkę ? Niczego tak nie cierpię jak tych jednorandkowców - najpierw truje,męczy,namawia jak to mu zalezy,a potem urywa kontakt niezaleznie od przebiegu znajomości....czymzbym miała nieświezy oddech ?

inna sprawa, ze gdy sie nie wychodzi,cięzko kogos poznac - a nie wychodzę ,bo nie mam z kim - błędne koło

nie mam duzego ciśnienia by byc najbardziej rozchwytywaną,popularną,m iec armię przyjaciół,adoratorów - w sumie to odludek i indywydualistka ze mnie - ale nawet taki ktos potrzebuje kontaktu,wymiany mysli -
w końcu ile mozna rozmawiac z kotem,szkoda męczyc zwierzaka

[miss_seepy]

restless o i po tym poście też nie zmieniam zdania, wręcz podtrzymuje )

na razie porusze tylko kwestie jednorandkowcow.. co prawda to moje domysly, ale juz drugi raz sie spotykam z takim konkretnym przypadkiem fajowej dziołchy, ktora chodzi na randki,ktore koncza sie klapa i zastanawia sie o co cho... Otoz, chlopcy owszem lubia gonic kroliczka, ale nie takiego ktory ucieka z szybkoscia antylopy, to musi byc kroliczek wypatroszony i umieszczony na talerzu pod sam nos... Jezeli bowiem facet ma ochotę na związek (krótki, długi nieistotne) to owszem zawsze przejawia ochotę w stosunku do płci pięknej, ale jednocześnie szybko ocenia swoje szanse. Jezeli plec piekna wymaga zbyt duzego wysiłku intelektualnego to nawet nie podejma go niestety. (A jaki fajny serial o tym powstał...Ally MacBill rlz!)
Moja rada jest taka, umow sie z kims i sproboj nie wykladac wszystkich asów od razu, powinno poskutkować, możesz nawet w połowie spotkania wyjść i powiedzieć cdn na następnej randce
To jest tylko moja teoria, ale uwazam ze dosyc sensowna. Znam dziewczyne, ktora jest z bogatego domu, ma starszego brata ,do ktorego podejrzewam odwoluje swoje wszystkie fascynacje milosne, bo sama o nim mowi ze jest Boski, podrozuje po swiecie, doskonale mowi po angielsku, pieknie rysuje, jezdzi na koncerty (mimo bycia dwudziestodwulatka kocha sie jak nastka w wokaliscie jednego z ulubionych zespolow), slucha takiej mniej popularnej muzyki,pisze ksiazki,czyta fantastyke, ma specyficzne poczucie humoru, jest bardzo wesola, rysuje, tajniki komputerowe nie sa jej obce, jest towarzyska i bardzo otwarta, to nie dziwie sie ze gdy rozmawia z jakims chlopcem i dajmy na to opowiada mu o swoich pasjach i fascynacjach to chlopak moze byc lekko sklowany i przerazony i jej randki koncza sie po jednym razie. Ja tez bym byla powiem szczerze... (pozytywnie of course, ile ja bym dala zeby miec chociaz polowe tych talentow) Poza tym to mezczyzni lubia byc duzymi dziecmi i skupiac na sobie cala uwage....
Pozostaje chyba w takim przypadku strzala amora i nieokreslony zbieg okolicznosci.

[truzkawka]

Napisane przez restless

ja prawie zawsze byłam sama - góra jedna 2 kolezanki,z którymi mogłabym się spotakac,od czasu do czasu,przyjaciółek zadnych od czasów przedszkolnych ,faceta nigdy
studiach z kazdym rokiem coraz gorzej,coraz częściej jedyną osoba z którą rozmawialam była matka

to wkurzające,mam masę chęci,pomysłów,czasu,ener gii ciekawości a nie moge jej spożytkowac,lubie byc sama ale wielu rzeczy samemu zrobic się nie da,zwłaszcza jako dziewczyna - koncert w sąsiednim mieście odpada,włóczenie się po okolicy wieczorami raczej tez,do kina juz nie mam siły chodzić

tracę ostatnie długie wakacje w życiu,mam nadzieję ze zacznie lać - jak pogoda jest beznadziejna nie mam wyrzutów sumienia siedząc przy ksiązce czy kompie

Napisane przez restless

miss_seepy ,dzięki za mile słowa
jak juz zaczęłam to sobie jeszcze ponarzekam, jesli pozwolicie

wydaje mi się ze włąsnie wszelkie atuty/odmienności mogą być powodem nieznalezienia się i "towarzyskiej pustyni" - czy to w liceum czy na studiach,zwlaszcza na studiach, promowana była przeciętność

i nie liczą się dobre chęci,poczucie humoru,szczerość,pasje,na wet wspólne zainteresowania tylko robienie dobrego wrazenia (i czasem różne dziwne intrygi towarzyskie)

a faceci są najbardziej wkurzający - co z tego ze się oglądają skoro zaden nie jest zainteresowany znajomością przekraczajacą 1 randkę ? Niczego tak nie cierpię jak tych jednorandkowców - najpierw truje,męczy,namawia jak to mu zalezy,a potem urywa kontakt niezaleznie od przebiegu znajomości....czymzbym miała nieświezy oddech ?

inna sprawa, ze gdy sie nie wychodzi,cięzko kogos poznac - a nie wychodzę ,bo nie mam z kim - błędne koło

nie mam duzego ciśnienia by byc najbardziej rozchwytywaną,popularną,m iec armię przyjaciół,adoratorów - w sumie to odludek i indywydualistka ze mnie - ale nawet taki ktos potrzebuje kontaktu,wymiany mysli -
w końcu ile mozna rozmawiac z kotem,szkoda męczyc zwierzaka

powiem ci ze po przeczytaniu twoich postow, czuje jakbys byla moim klonem
nienawidze jak jest ladna pogoda, wtedy żal jest, ze siedzi sie w domu. wszytskie towje słowa pasuja do mojego toku myslenia
wydaje mi sie ze większość ludzi wydziela jakas specjalna substancje (zapach, albo cos innego) co po porstu przyciąga innych. niestety, niesktrym tego brak, pomimo wspaniałego charakteru i wyglądu.
moja kota Majka jest narazie najbliższym mi stworzeniem, chociaż ona mnie zawsze wysłucha i od czasu do czasu miałcznie

[lalaith]

Kurcze dziewczyny jak ja Wam zazdroszczę Waszych kotków!!! Zawsze chciałam mieć kota, jak byłam młodsza błagałam rodziców niemal na klęczkach żebym mogła sobie takiego przynieść do domu, ale się nie zgodzili Mój były ma kotkę, uwielbiałam z nią spędzać czas, aż był o nią zazdrosny A mój obecny TŻ niestety ma 2 psy więc kociak nie wchodzi u niego w rachubę ;( Ale ja ciągle marzę żeby mieć kota u siebie.. Kiedyś będę mieć 2.. Albo 3

[truzkawka]

Napisane przez lalaith

Kurcze dziewczyny jak ja Wam zazdroszczę Waszych kotków!!! Zawsze chciałam mieć kota, jak byłam młodsza błagałam rodziców niemal na klęczkach żebym mogła sobie takiego przynieść do domu, ale się nie zgodzili Mój były ma kotkę, uwielbiałam z nią spędzać czas, aż był o nią zazdrosny A mój obecny TŻ niestety ma 2 psy więc kociak nie wchodzi u niego w rachubę ;( Ale ja ciągle marzę żeby mieć kota u siebie.. Kiedyś będę mieć 2.. Albo 3

ja prosilam mamę o kota rowno 6 lat
stopniowo byly rybki, chomiki i mama tak pokochala zwierzeta, ze mam kota, zaledwie 2-miesiecznego (jest z nami miesiąc) a w poniedziałek jedziemy do palucha po drugiego tak się zakochałysmy.

a tak w ogole, to zapraszam zawsze bedzie milej we dwie rozmawiać z kotem

[lalaith]

Napisane przez truzkawka

ja prosilam mamę o kota rowno 6 lat
stopniowo byly rybki, chomiki i mama tak pokochala zwierzeta, ze mam kota, zaledwie 2-miesiecznego (jest z nami miesiąc) a w poniedziałek jedziemy do palucha po drugiego tak się zakochałysmy.

a tak w ogole, to zapraszam zawsze bedzie milej we dwie rozmawiać z kotem

A Ty też z Krakowa albo pobliża ?

Też miałam rybki bo były uwielbiał o nie dbać, dalej bym miała ale akwarium zgniło a rybki pozdychały bo nie miał kto o nie dbać
Chomiki miałam 2, teraz ma moja siostra, ale to za małe, nie można się przytulić, choć jest słodki.

Mieszkasz w domu czy bloku?

[truzkawka]

Napisane przez lalaith

A Ty też z Krakowa albo pobliża ?

Też miałam rybki bo były uwielbiał o nie dbać, dalej bym miała ale akwarium zgniło a rybki pozdychały bo nie miał kto o nie dbać
Chomiki miałam 2, teraz ma moja siostra, ale to za małe, nie można się przytulić, choć jest słodki.

Mieszkasz w domu czy bloku?

no właśnie problem, że ja z Konina
ja rybek nienawidziłam, mialam chyba 8 lat, żeby je zabic kładłam je na kaloryferze haha jak sobie to przypomne to padam ze smiechu. bo byla umowa, ze jak rybki zdechną to bedzie akwarium i beda chomiki ale mama je zawsze znajdowala i ratowala
byłam genialna
co do chomiczkow to mozna sie przytulić, ja mialam trzy dżungarki, raz miałam parkę i 3 razy zaszła w ciąze samiczka i mozna bylo sie wtulić w ten kłębek malutkich chomiczkow, och, kochałam to
a mieszkam w bloku