Jak ważne jest dla Was miejsce, gdzie mieszkacie?

[phideaux]

Miałam problem ze sformułowaniem tytułu wątku Chodzi mi ogólnie o to, jak wyglądały Wasze decyzje gdzie będziecie mieszkać, kupować/wynajmować mieszkanie, czy były to łatwo podejmowane decyzje, czy z oporem.

Sama jestem teraz takiej w sytuacji, że po mieszkaniu w różnych miejscach (3 różne miasta w Polsce, jedno w Anglii), jestem trochę skołowana, gdzie jest teraz moje miejsce. Przez te wszystkie przeprowadzki czuję wielki opór, żeby znów pakować walizy i ruszać w nowe miasto. Nawet nie wiem, jakie Nie wiem, czy to jest normalne, że wszędzie się czuję obco? Mój chłopak chce, żebyśmy przeprowadzili się do małego miasta na Śląsku, bo tam są tanie mieszkania i moglibyśmy sobie pozwolić na kupno. Ja nawet nigdy tam nie byłam, nie czuję, żebym cokolwiek miała wspólnego z tym miejscem. Jestem już taka pogubiona, że nie wiem, czy moje myślenie jest dziecinne, że chciałabym mieszkać tam, gdzie czuję się dobrze, czy powinnam podejmować zdroworozsądkowe decyzje - jechać tam, gdzie jest tanio i będzie nas stać na coś swojego. Tyle, że ja już raz podjęłam decyzję pod kątem ''bo będzie tanio'' i mimo tego, że odkładałam co miesiąc jakąś sumkę, byłam na co dzień nieszczęśliwa, bo miejsca i ludzie, którzy mnie otaczali, były całkiem nie z mojego świata.

Chętnie poczytam, jak u Was wyglądało szukanie swojego miejsca na ziemi.

[Kelecka]

Geograficznie nie robi mi roznicy gdzie mieszkam. Teraz mieszkam w europejskiej stolicy, ale gdyby mi ktos jutro zaproponowal lepsze perspektywy w malym miasteczku na Slasku, albo w Australii, to moglabym sie przeprowadzac

Wazne jest dla mnie to jak mieszkam. Nie zniose brzydkiego, czy niewygodnego mieszkania

[18d73f41c1c01aef8fdf04b5e3282c14752c25f5_62181c6d1d29a]

Pochodzę z małego miasteczka <5tys. mieszkańców. Wyprowadziłam się z domu rodzinnego w wieku 16 lat, a już wcześniej miałam przeczucie, że tamto miejsce się dla mnie nie nadaje. Poszłam do większego miasta do liceum, potem do jeszcze większego na studia. W tym czasie przeprowadzałam się tyle razy, że przy kilkunastu przestałam liczyć. W międzyczasie zaliczałam krótsze pomieszkiwania w innych państwach, aż w końcu wyjechałam na stałe z Polski. Teraz mam ~30 lat i wnioski mniej więcej takie:
- żadne miejsce na świecie nie jest moje, nigdzie nie jestem "u siebie" i co najważniejsze, w ogóle nie mam potrzeby posiadania swojego miejsca i bycia "u siebie".
- Polska do mieszkania odpada, ale to już podejrzewałam w wieku nastoletnim.
- Moje potrzeby mieszkaniowe kończą się na wynajęciu umeblowanej kawalerki z dostępem do szybkiego internetu.
- Jeśli nadarzy się ciekawa okazja, to jestem w stanie nawet dzisiaj spakować wszystkie swoje rzeczy (mam ich mało) i wyjechać.

[Lexie]

Dla mnie jest to całkiem ważne, gdzie mieszkam i "od zawsze" wiedziałam, że chcę mieszkać tutaj. Nie chciałam zmieniać miasta, przeprowadzać się w nowe środowisko, nigdy mnie to za bardzo nie kusiło.

To nie jest aż tak ważne, jak inni mają, bo skoro piszesz:

Napisane przez phideaux

Mój chłopak chce, żebyśmy przeprowadzili się do małego miasta na Śląsku, bo tam są tanie mieszkania i moglibyśmy sobie pozwolić na kupno. Ja nawet nigdy tam nie byłam, nie czuję, żebym cokolwiek miała wspólnego z tym miejscem. Jestem już taka pogubiona, że nie wiem, czy moje myślenie jest dziecinne, że chciałabym mieszkać tam, gdzie czuję się dobrze, czy powinnam podejmować zdroworozsądkowe decyzje - jechać tam, gdzie jest tanio i będzie nas stać na coś swojego. Tyle, że ja już raz podjęłam decyzję pod kątem ''bo będzie tanio'' i mimo tego, że odkładałam co miesiąc jakąś sumkę, byłam na co dzień nieszczęśliwa, bo miejsca i ludzie, którzy mnie otaczali, były całkiem nie z mojego świata.

to znaczy, że dla Ciebie jest to istotne, gdzie mieszkasz.
Dla różnych osób ma to różne znaczenie. Twoje myślenie nie jest dziecinne, to normalne, że człowiek chce żyć tam, gdzie się dobrze czuje z jakichś powodów. Dodatkowo, już sprawdziłaś czy opcja "taniej, ale nie tam gdzie bym chciała" się sprawdzi, no i się nie sprawdziła.
Zakup mieszkania to ważna sprawa. Nie decyduj się na kupowanie w małym mieście, jeśli nie jesteś pewna, że chcesz tam mieszkać. Bo z ewentualną sprzedażą później może być różnie, a i sama decyzja, żeby jednak znów się przeprowadzać, może być trudna z różnych względów.

[b937e0c478c7f0bdd9edd1f55f22ced0e16f646d]

To gdzie i jak mieszkam ma dla mnie ogromne znaczenie i decydujący wpływ na moje samopoczucie. Od zawsze mam duże poczucie i wymagania odnośnie estetyki samego mieszkania jak i jego okolicy czy całego miasta i nie wyobrażam sobie zamieszkać na stałe w miejscu które nie odpowiada mi wizualnie, w mieście którego nie znam i nie mam z nim nic wspólnego, w dodatku małym bo duszę się w małych i średnich miastach bo wręcz nie mogę wytrzymać bez ruchliwych zatłoczonych ulic, komunikacji miejskiej, a także smrodu, brudu i hałasu i bardzo lubię nie musieć utrzymywać zbędnych sąsiedzkich stosunków, cenię sobie za to anonimowość - taka dziwna jestem
I pisząc o estetyce nie mam na myśli luksusów wykończenia lokum czy prestiżu okolicy tylko raczej urok miejsca

[cava]

Mnie się zawsze wydawało, ze jestem z tych , którzy: tam dom mój, gdzie czapka moja.
Przeprowadzałam się chętnie i bez żalu i częściowo tak jest do teraz- bez żalu zmieniam mieszkania/domy. Wolę się przeprowadzić z całym majdanem niż zrobić remont i plany o remoncie, na ogół owocują... przeprowadzką.

Az wysiadłam na peronie w Gdańsku i mnie coś trafiło. Dosłownie.
Poczułam się u siebie, na swoim miejscu, zdeterminowana mieszkać tu za wszelką cenę.
Nikogo tu nie znałam, nigdy wcześniej nie mieszkałam.
Potułałam się trochę tylko po mieszkaniach: Gdańsk-Gdynia w te i we wte, ostatecznie wrosłam w Gdynię dosłownie sercem.
Wyprowadzka z Gdyni, to byłby dla mnie dramat życia.

Kompletnie tego nie potrafię wytłumaczyć. Tego psiego przywiązania i miłości do tego miasta.


Do mieszkania poza Polską w ogóle się nie nadaję. :/ Widzę wady, doświadczam męki pańskiej jaką jest bycie w Polsce drobnym przedsiębiorcą, bolą mnie zęby od ostatnich wyborów, przeklinam klimat, a mimo wszystko, chyba jestem po prostu niereformowalna i niezdolna do życia gdzie indziej. :/

[7623cb0b746b4d40e529fc123bf669aade741778_65822f07d8014]

Decyzja gdzie zamieszkam przedewszystkim laczy sie z tym gdzie jest praca
Zmienialam kilka razy miejsce zamieszkania i w kazdym z moich "domow" umialam uwic cos pieknego i mojego
Zdecydowanie nie chcialabym mieszkac w starym domu i dzielnicy z podejrzanym towarzystwem reszta jest malo wazna mam samochod nie zaleze od transportu publicznego wiec odleglosc do sklepu czy doktora nie ma dla mnie wielkiego znaczenia
Jak bylam mlodsza to zwracalam uwage czy sa szkoly blisko przustanek blisko i przychodnia lekarska (z uwagi na dzieci),dzis mi juz na tym nie zalezy wole jednak cichsze okolice niz centrum miasta

[gryx82]

Napisane przez cava

Wyprowadzka z Gdyni, to byłby dla mnie dramat życia

Można wiedzieć, gdzie mieszkałaś wcześniej? Od wielu osób słyszałem/czytałem, że Gdynia jest świetnym miejscem do życia

[antypsychiatra]

[1=18d73f41c1c01aef8fdf04b 5e3282c14752c25f5_62181c6 d1d29a;74528686]
- Polska do mieszkania odpada, ale to już podejrzewałam w wieku nastoletnim.[/QUOTE]
Z powodu wąskich chodników pełniących de facto funkcję parkingów (bo "psecie muso gdzieś zaparkuwoć" - nawet gdy legalny parking jest kilkaset metrów dalej, a potem żale, że kolejki na operacje serca długie...)?
Z powodu instalacji grzewczych w zabudowie jednorodzinnej pełniących funkcję spalarni odpadów?
Z powodu szamba wywożonego tylko raz w roku, co by był papier. Albo wręcz prymitywne wylewanie wszystkiego do ziemi, bo przecie "ni ma łazienki, to przecie i ścieków ni ma..."?
Z powodu trawników i chodników pełniących funkcję psich wychodków?
Z powodu rzadkiego mycia ulic (choć to zależy od miasta)?

Czy z innych powodów?

[18d73f41c1c01aef8fdf04b5e3282c14752c25f5_62181c6d1d29a]

Napisane przez antypsychiatra

Czy z innych powodów?

Z innych.

[loser_0]

Ja osobiście się nie przywiązuje. Tam gdzie znajdę prace tam sie wprowadze.

[eyo]

na terenie Polski - miejsce zamieszkania jest ważne i nie chciałoby mi się zmieniać z powodu np. pracy jednego polskiego miasta na inne polskie miasto natomiast gdybym miała opcję wyprowadzki zagranicę do jednego z interesujących mnie krajów to wyniosłabym się bez wahania

[syyyyyylwia]

Bardzo ważne. Zawsze marzyłam o takim swoim miejscu na ziemi, swoim kawałku świata. I zawsze widziałam w głowie domek na wielkiej działce pod miastem.
Jak zobaczyłam ta rudere na zapuszczonej ogromnej działce, w parku krajobrazowym, przepiekna okolica...Wiedzialam.
Nigdy się stąd nie wyprowadzę (z działki, dom postawie sobie nowy na drugim końcu za parę lat a stary na sprzedaż).
Jest to dla mnie warte wszystkich wyrzeczeń, tego że to dalej jest ruina, bo remonty są niemozliwie drogie, tego że dojazd do pracy to wieki, tego że jestem ograniczona do kilku firm na resztę kariery...
Ale ja zawsze nienawidzilam przeprowadzek, lubiłam może z jedno miejsce w którym mieszkałam. Byłam nawet elastyczna, dopóki nie znalazłam swojego miejsca, zagranicę też rozważalam.

[_Mia]

Ja stwierdzam, że to poczucie bycia u siebie, trzeba sobie zrobić samemu Czuję się 'u siebie' tam, gdzie mam bliskich, w miejscu zrobionym choć trochę po mojemu. Trzeba 'zagospodarowywać tą przestrzeń sobą', dobrze się w niej czuć.

Co do zamieszkiwania za granicą, pracowałam wakacyjnie kilka razy i pomieszkiwałam parę miesięcy na Wyspach. Czułam się tam wyśmienicie, ale nie wiem, czy świadomość, że miałabym tam zostać na zawsze, jednak by mnie nie przerosła. Jestem dość sentymentalna jednak

[ef9f8e413e9eb165fadd201f4168adc65c42d03a]

Nie jest dla mnie istotne, gdzie mieszkam. Wyprowadzalam sie milion razy. Nie jestem patriotka lokalna. Kiedys lubilam duze miasta (bo wyrwalam sie z malego w wieku 16 lat), teraz mi to zbrzydlo.

Aktualnie kryteria wazne dla mnie to:
- Mieszkanie w malym w miare urokliwym miasteczku niezbyt daleko od duzego miasta (tak do 50 km), duzo zieleni, nie bezposrednio przy ruchliwej ulicy
- Dobre rozmieszczenie okien, zeby mozna bylo zrobic przewiew
- Sciany w miare dzwiekoszczelne, zeby nie slyszec kazdej rozmowy sasiadow
- wanna
- balkon lub ogrod.

[rukolka]

Teraz wiem, że mieszkam w mieście, które uwielbiam i planuję tu już zostać, aczkolwiek nie jest to dla mnie aż na tyle istotne i jeśli poznam faceta z innego miasta, jestem skłonna się do niego przeprowadzić. Wiem jedynie, że nie chcę mieszkać na wsi. Raczej preferuję duże miasta, ale ich ciche dzielnice, nie samo centrum. Ważni są dla mnie ludzie wokół, bliskość do rodzinnego miasta, bliskość do pracy i innych punktów z których korzystam (np. siłownia), dobrze rozwinięta komunikacja miejska, duża ilość firm z mojej branży, łatwy dostęp do rozrywek typu basen, kino.

[Rena]

tak dla mnie to jest wazne

[stesia]

nie mam jakiegoś konkretnego miasta/regionu w którym chciałabym mieszkać. ale nie jest tak że mogłabym mieszkać gdziekolwiek, generalnie miejsce zamieszkania jest związane z tym gdzie jest praca, jakbym miała możliwość fajnej pracy w innym mieście to raczej przeprowadzka nie stanowiłaby problemu. ogólnie to odpadają małe miasteczka czy wioski gdzie nic nie ma, wszędzie daleko albo komunikacja jest tak kiepska że chcąc nie chcąc jest się skazanym na dojazdy wszędzie autem. jak już miałoby to być małe miasteczko to tylko leżące obok tego większego i z autobusem jeżdżącym częściej niż 2 razy na dzień. jak już pisałam w innym wątku nie jestem zwolennikiem tracenia czasu na dłuższych dojazdach także szukajac konkretnego miejsca też patrzę na to ile czasu będę musiała dziennie przeznaczyć na dojazd

[ZamyslonaRoztargniona]

Ja również przeprowadzalam się już milion razy.
I patrzac na to, gdzie mi się podobało a gdzie nie, wiem że nie nadaje się do mieszkania na stałe na wsi czy w małym mieście.
Preferuję duże miasto, ale jego cicha, zielona okolice. Nie robi mi różnicy czy warszawa czy Kraków, choć każde z tych miast ma inny klimat.

W niektórych z tych miejsc gdzie mieszkałam czułam się dobrze, "u siebie", a w innych tego nie było. To był znak że czas na przeprowadzkę.

[b3e038722b79d57d91748189c48a0d4b42934a7c_612ac0051d267]

Ja jestem trochę inna. Mieszkam jeszcze w domu rodzinnym, ale planuję wyprowadzkę w niedługim czasie. Jakieś 25km dalej. Dla mnie ważne jest, aby być w miarę blisko rodziny. Tak, aby dało się w dwie strony obrócić tego samego dnia i chwilę jeszcze posiedzieć. Tyle mi do szczęścia wystarcza. Czyli tak na oko, nie wyprowadziłabym się dalej jak do granic swojego województwa.
Miasto czy wieś? Zdecydowanie wieś.
Zagranica raczej odpada.
Inne województwo - nie wiem, musiałabym się poważnie zastanowić, ale miałabym opory.

[Luba]

Wydawalo mi sie kiedys, ze moge mieszkac wszedzie.
A potem przeprowadzilam sie do Czestochowy i okazalo sie, ze mozna nienawidzic jakies miasto Przeprowadzalam sie potem pare razy, znalazlam swoje miejsce na ziemi ale nie wiem czy tu zostane i na mysl o przeprowadzce w inne miejsce juz mi smutno. W kazdym razie wiem juz, ze nie wszedzie moge mieszkac.

[karolowanka]

doskonale Cie rozumiem, spedzilam ostatni rok ciagle podrozujac, bylam w wielu miastach w calej europie i w kazdym z nich mieszkalam po kilka tygodni. I z jednej strony szybko sie dostosowuje, szybko przyzwyczajam, ale suma sumarum i tak z utesknieniem wracam do domu. Przede wszystkin dlaego, ze jestem introwertykiem i za duzo emocji, a przeprowadzki sa z tym zwiazane, sa dla mnie strasznie meczace

co do miejsca gdzie mieszkam - moje obecne mieszkanie kupili mi rodzice, w lokalizacji, ktora w ogole mi sie nie podobala, urzadzone, gdy bylam za granica i bylo mi baardzo ciezko, zeby uznac je za swoj dom.
Poczatkowo czulam sie tam koszmarnie, obco, ale po kilku miesiacach zaczelam tam nareszcie odpoczywax. Wiec wydaje mi sie, ze do wszystkich miejsc mozeny sie przyzwyczaic, ale tzeba sie tam poczuc bezpiecznie

[jaksy]

Mieszkam na Śląsku, ale stąd nie pochodzę. Przyjechałam tu nikogo nie znając (oprócz tż), ze względu na pracę. Teraz mam sporo znajomych i nawet wrosłam w te klimaty, nie czuję się obco jak przez pierwsze pół roku. Faktycznie w ogólnej perspektywie jest to całkiem dobre miejsce do zycia: Katowice mocno się rozwijają, ciągle powstaje jakaś inwestycja, bezrobocie jedno z najniższych w kraju (ale też ceny mieszkań rosną). Można też mieszkać względnie tanio w miastach ościennych i w pół godziny dojechać do centrum Katowic. Jednak muszę przyznać, że ja serce zostawiłam w innym mieście (droższym niestety ) i chcę tam kiedyś wrócić na stałe Na swoim przykładzie mogę powiedzieć (a to moja druga przeprowadzka do obcego miasta), że lęk może budzić nieznane. Gdy już jest "poznane" zaczyna się normalność. Natomiast nigdy nie przeprowadziła bym się w obce miejsce z góry zakładając, że to na stałe. Muszę chwilę pożyć w danym miejscu, żeby stwierdzić, że to "to".

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[jelonki]

Napisane przez Luba

Wydawalo mi sie kiedys, ze moge mieszkac wszedzie.
A potem przeprowadzilam sie do Czestochowy i okazalo sie, ze mozna nienawidzic jakies miasto Przeprowadzalam sie potem pare razy, znalazlam swoje miejsce na ziemi ale nie wiem czy tu zostane i na mysl o przeprowadzce w inne miejsce juz mi smutno. W kazdym razie wiem juz, ze nie wszedzie moge mieszkac.

Też tak miałam, gdy musiałam na chwilę przeprowadzić się do małego miasta, zdecydowanie ze mnie wielkomiejska dziewczyna.

[201803120844]

Kończąc studia sprzedałam dom w mieście 40 tysięcznym, pięknie położonym i kupiłam mieszkanie w mieście 180 tysięcznym na niezbyt pięknym osiedlu. Teraz już tak polubiłam to osiedle, że jeśli przeprowadziłabym się do jakiegoś innego mieszkania to też na tym samym osiedlu. Mam zresztą inne mieszkanie, które wynajmuję na innym osiedlu, metrażowo takie samo.
Dla mnie ważne są różne parametry: bliskość do centrum, dobre skomunikowanie z pracą, sąsiedzi, zaplecze handlowe. A samo mieszkanie musi mieć dobre naświetlenie.
Mimo upodobania do podróży na co dzień ideałem jest dla mnie slow life i osiedle, na którym mieszkam umożliwia to.

[cranberry juice]

Mnie sie kiedyś wydawało, że mogę mieszkać wszędzie i że przeprowadzki mi niestraszne. Tylko tak sie złożyło, że mój TŻ ma pracę obejmującą przeprowadzki, więc cóż, życie zweryfikowało Był jeden rok kalendarzowy, kiedy mieszkaliśmy w trzech miejscach na trzech rożnych kontynentach, i wtedy powiedziałam DOŚĆ, chcę do Europy, chcę rozumieć napisy na ulicach, korzystać z internetu bez VPN i kupować w internecie bez sprawdzania, gdzie wysyłają i ile cła zapłacę. Do szału doprowadzały mnie też wynajmowane mieszkania i pytanie o zgodę, żeby powiesić obrazek na ścianie - tym bardziej, że w Europie zostawiliśmy kupione mieszkanie. Ono jest zresztą do tej pory wynajęte (bo mieszkamy gdzie indziej) i gdzieś w głębi duszy mnie skręca, że wynajmujący ma zły gust i okropne meble kupił Więc cóż, może sie starzeję, ale coraz bardziej widzę, że potrzebuję swojego terytorium


Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[smutny_burak]

Napisane przez cava

Mnie się zawsze wydawało, ze jestem z tych , którzy: tam dom mój, gdzie czapka moja.
Przeprowadzałam się chętnie i bez żalu i częściowo tak jest do teraz- bez żalu zmieniam mieszkania/domy. Wolę się przeprowadzić z całym majdanem niż zrobić remont i plany o remoncie, na ogół owocują... przeprowadzką.

Az wysiadłam na peronie w Gdańsku i mnie coś trafiło. Dosłownie.
Poczułam się u siebie, na swoim miejscu, zdeterminowana mieszkać tu za wszelką cenę.
Nikogo tu nie znałam, nigdy wcześniej nie mieszkałam.
Potułałam się trochę tylko po mieszkaniach: Gdańsk-Gdynia w te i we wte, ostatecznie wrosłam w Gdynię dosłownie sercem.
Wyprowadzka z Gdyni, to byłby dla mnie dramat życia.

Kompletnie tego nie potrafię wytłumaczyć. Tego psiego przywiązania i miłości do tego miasta.


Do mieszkania poza Polską w ogóle się nie nadaję. :/ Widzę wady, doświadczam męki pańskiej jaką jest bycie w Polsce drobnym przedsiębiorcą, bolą mnie zęby od ostatnich wyborów, przeklinam klimat, a mimo wszystko, chyba jestem po prostu niereformowalna i niezdolna do życia gdzie indziej. :/

Jeju jakbym czytała o sobie, niestety nie mieszkam w tych rejonach, ale dobrze je znam. Marzę żeby kiedyś się tam przeprowadzić.

[ateris]

Ja podobnie jak cava, kiedyś stanęłam na dworcu i powiedziałam, że będę tu mieszkać.
Tyle, że nie była to Gdynia (do której zresztą lubię wypady), a Warszawa.
No i parę lat później przeprowadziliśmy się we dwoje. Teraz już na swoim.
I chyba to jest moje miejsce. Chociaż ciągle poznaję to miasto. W wielu jego zakątkach jeszcze nie byłam. Wiele mam do odkrycia.
Chociaż miasto, z którego pochodzę też jest piękne i z sentymentem do niego wracam.
Jednak to Warszawa przyciągnęła mnie swoim urokiem, historią, pięknem i brzydotą.


Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[karolowanka]

Napisane przez ateris

Ja podobnie jak cava, kiedyś stanęłam na dworcu i powiedziałam, że będę tu mieszkać.
Tyle, że nie była to Gdynia (do której zresztą lubię wypady), a Warszawa.
No i parę lat później przeprowadziliśmy się we dwoje. Teraz już na swoim.
I chyba to jest moje miejsce. Chociaż ciągle poznaję to miasto. W wielu jego zakątkach jeszcze nie byłam. Wiele mam do odkrycia.
Chociaż miasto, z którego pochodzę też jest piękne i z sentymentem do niego wracam.
Jednak to Warszawa przyciągnęła mnie swoim urokiem, historią, pięknem i brzydotą.


Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

nawet nasz piekny mordor?

ale ja tez poczulam, ze Warszawa to moje miejsce na ziemi, chociaz uswiadomilam to sobie dopiero po roku. To chyba jedyne miasto, w ktorym bylam, ktore jest tak zroznicowane, tak piekne i brzydkie jednoczesnie, z taka iloscia klimatycznych, ukrytych miejsc

Napisane przez cava

Do mieszkania poza Polską w ogóle się nie nadaję. :/ Widzę wady, doświadczam męki pańskiej jaką jest bycie w Polsce drobnym przedsiębiorcą, bolą mnie zęby od ostatnich wyborów, przeklinam klimat, a mimo wszystko, chyba jestem po prostu niereformowalna i niezdolna do życia gdzie indziej. :/

zgadzam sie Kiedys marzylam o mieszkaniu za granica, ale gdy tego doswiadczylam, to wrocilam do polski z utesknieniem
I chociaz narzekam na polske i warszawe okrutnie, irytuje mnie tu strasznie duzo, to tutaj czuje sie jak w domu i gdy wyjezdzam gdzies na dluzej to wszystko porownuje do polski i znajduje milion powodow czemu jest mi tu lepiej

[ateris]

Napisane przez karolowanka

nawet nasz piekny mordor?

ale ja tez poczulam, ze Warszawa to moje miejsce na ziemi, chociaz uswiadomilam to sobie dopiero po roku. To chyba jedyne miasto, w ktorym bylam, ktore jest tak zroznicowane, tak piekne i brzydkie jednoczesnie, z taka iloscia klimatycznych, ukrytych miejsc

Tak, nawet nasz mordor

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz