Z czego czerpiecie pewność siebie?

[olennnkaaaa]

Jestem ciekawa, na czym budujecie swoją pewność siebie. Rozumiem to jako przekonanie o własnej wartości, umiejętnościach, poczuciu, że potraficie sobie poradzić ze stawianymi sobie celami, zdobyć to, na czym wam zależy, że działacie skutecznie, rozsądnie, potraficie zjednać sympatię innych itd.

[Mija62]

Napisane przez olennnkaaaa

Jestem ciekawa, na czym budujecie swoją pewność siebie. Rozumiem to jako przekonanie o własnej wartości, umiejętnościach, poczuciu, że potraficie sobie poradzić ze stawianymi sobie celami, zdobyć to, na czym wam zależy, że działacie skutecznie, rozsądnie, potraficie zjednać sympatię innych itd.

Z kosmosu xD

A tak serio to chyba z dystansu do siebie i wszystkiego dookoła.

[Agataa_S]

Ja z tego, że jestem doceniana w domu i w pracy. Z tego, że rodzice mi wpoili za dzieciaka, że jestem wartościowa, kochana, ważna, mądra itd. no i jak patrze w lustro to też jest o.k. ale cały czas pracuję nad podwyższeniem pewności siebie. Uczę się kolejnego języka, uprawiam sport żeby być w dobrej formie, w pracy staram sie wyjść ze strefy komfortu i robić coraz trudniejsze rzeczy. I chyba to wszystko razem działa.

[Limonka2738]

Z własnej za-je-bis-to-ści. No ba.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Pani_Robot]

Napisane przez olennnkaaaa

Jestem ciekawa, na czym budujecie swoją pewność siebie. Rozumiem to jako przekonanie o własnej wartości, umiejętnościach, poczuciu, że potraficie sobie poradzić ze stawianymi sobie celami, zdobyć to, na czym wam zależy, że działacie skutecznie, rozsądnie, potraficie zjednać sympatię innych itd.

Poguglaj sobie temat zasobów w psychologii. Tam masz wymienione wszystko, z czego tę pewność można brać.

[ruda_beksa]

Napisane przez Mija62

Z kosmosu xD

Szczerze - nie wiem. Wydaje mi się że jakiś czas temu - tak pod koniec liceum - zaczęłam udawać osobę pewną siebie (bo nienawidziłam siebie za bycie roztrzęsioną kupką nieszczęścia) i jakoś mi to weszło w krew, stało się drugą naturą.

Do tego oczywiście czerpię pewność siebie z pozytywnych doświadczeń z innymi, w pracy i w relacjach.

I coś co bardzo mi pomogło - ograniczenie negatywnego wewnętrznego monologu. Zamiast ciągłego wmawiania sobie że jestem do niczego i nic mi się nie uda, postanowiłam okazywać sobie ten sam szacunek jakiego wymagam od innych. Nie przyjaźniłabym się z kimś kto mówiłby mi codziennie "jesteś brzydka i ogólnie do dupy", więc dlaczego mam traktować samą siebie w ten sposób?

[0f78e7ab4a87196fb8e6ee2746a5f35dfd845f1c_5ee6abf249ce5]

Napisane przez Limonka2738

Z własnej za-je-bis-to-ści. No ba.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[ninabuzi2017]

Słuszne słowa. Trzeba się trochę nad sobą napracować, ale efekt jest świetny.

[olennnkaaaa]

Nie umiem sobie wyobrazić, jak to jest udawać pewną siebie. O czego zacząć? Od niemówienia innym o swoich obawach, kompleksach? Czy wręcz mówienie, że jest się zadowolonym z tego czy tamtego?

Niby nie mam fobii społecznych, jak trzeba, to załatwię, pogadam, postawię na swoim, ale jednak, właśnie, te wewnętrzne monologi negatywności... Często mimowolnie powtarzam sobie takie demotywujące słowa z byle powodu.

Staram się robić nowe rzeczy, ale ciągle wychodzą mi nie tak jak bym chciała, gorzej niż innym. No i to niestety nie pomaga.

[blvckmagic]

Napisane przez olennnkaaaa

Nie umiem sobie wyobrazić, jak to jest udawać pewną siebie. O czego zacząć? Od niemówienia innym o swoich obawach, kompleksach? Czy wręcz mówienie, że jest się zadowolonym z tego czy tamtego?

Niby nie mam fobii społecznych, jak trzeba, to załatwię, pogadam, postawię na swoim, ale jednak, właśnie, te wewnętrzne monologi negatywności... Często mimowolnie powtarzam sobie takie demotywujące słowa z byle powodu.

Staram się robić nowe rzeczy, ale ciągle wychodzą mi nie tak jak bym chciała, gorzej niż innym. No i to niestety nie pomaga.

jesteś perfekcjonistką może? bo ja jestem. i też tak miałam, strasznie mnie to demotywowało i dobijało. nadal chciałabym robić wszystko najlepiej i najdokładniej jak się da, ale żyje mi się dużo lepiej od kiedy:
- inni ludzie nie są dla mnie żadnym punktem odniesienia, robię rzeczy w swoim tempie i cieszę się, jak się nauczę czegoś nowego
- wiem, że jest masa ludzi, którzy są ode mnie w czymś lepsi i traktuję tę świadomość jako inspirację (jak mam okazję z nimi poprzebywać i czegoś się dowiedzieć to w ogóle super) a nie pretekst do dowalania sobie
- jak mi coś naprawdę bardzo nie wychodzi, to nie zmuszam się do tego, zostawiam, może to nie dla mnie
- mam ochotę być świetnym pracownikiem, najlepszym studentem, mieć bogate życie towarzyskie, super hobby i spać 8 godzin, ale czasami wszystkiego nie da się pogodzić i lepiej trochę odpuścić

mam potrzebę robienia rzeczy dobrze i dbania o siebie, bo sprawia mi to radość, a nie wynika z potrzeby bycia najmądrzejszą / najzdolniejszą / najładniejszą. jakakolwiek pewność siebie zaczęła się u mnie rozwijać jak sobie uświadomiłam, że nawet gdybym taka była to za wiele by się nie zmieniło - wybitni ludzie też mają swoje problemy i słabostki, pozdro paulo coelho

[Wenress]

W sytuacjach, kiedy boję się że zrobię z siebie debila i normalnie by mnie to hamowało i psuło pewność siebie - mówię sobie że już tu głupszych widzieli/ ktoś inny też sie ośmieszył itd. Uśmiechnę się, pośmieję i będzie ok, nie rozpamiętuję.

Bardzo mi to pomaga w życiu, dystans do siebie i do innych.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[stewardesa]

Napisane przez olennnkaaaa

Nie umiem sobie wyobrazić, jak to jest udawać pewną siebie.

Bo nie da się udawać. To tak, jakby komuś powiedzieć, żeby udawał że złamana noga jest zdrowa i normalnie chodził. Skoro ktoś jest w stanie udawać, to ma pewność siebie.

[_Julita89]

Kolejność przypadkowa:

- z urody, nieskromnie powiem że przez innych jestem uważana za osobę atrakcyjną, a wg mnie samej to już wgl jestem śliczna, szczerze nie znam w swoim otoczeniu piekniejszej kobiety postrzegając siebie jako atrakcyjną fizycznie mam pewność siebie, bo uroda bardzo w życiu pomaga

- to, że zawsze dostaje czego chcę. może nie od razu, ani nie z łatwością, ale nigdy nie poddaje się bez walki, a nawet jeśli przegrywam i odpuszczam, to dziwnym życiowym trafem i tak w większości dostaję to co chciałam. Wypuszczam cos, a to do mnie wraca. To mega buduje poczucie wartości.

- sukcesy na tle zawodowym i zainteresowań, gdy moja pasja zaczęła przynosić mi zyski nie tylko w postaci spelniania marzen czy "nagród" ale i kasy, stałam się pewna siebie i tego ze jestem w stanie zrobic wszystko

- mam charakter ktory sprawia że nie mozna przejsc obok mnie obojetnie i albo mnie sie uwielbia, albo nieznosi nie jestem przecietna czy nijaka i to daje mi pewnosc siebie i zwyczajny fun

[ecd9a68db8379fc22aec14635aa2645aca7c721b_6070dc99c9f91]

Nie zawsze jestem pewna siebie, ale jeśli jestem, to głównie wynika to z wiedzy, którą posiadam (na danym temat, nie piszę o takiej ogólnej) i której jestem świadoma.
Nigdy nie budowałam swojej pewności siebie na wyglądzie, bo to daleko nie prowadzi.

[ruda_beksa]

Napisane przez stewardesa

Bo nie da się udawać. To tak, jakby komuś powiedzieć, żeby udawał że złamana noga jest zdrowa i normalnie chodził. Skoro ktoś jest w stanie udawać, to ma pewność siebie.

Nie zgadzam się, a przynajmniej w moim doświadczeniu tak nie jest. Pamiętam momenty w których musiałam dosłownie wbić paznokcie w dłoń prawie do krwi żeby przestać się trząść, wstać i przemówić. Udawałam kogoś, kto ufa w swoje umiejętności, ale nie czułam tego wcale. Bałam się nawet kontaktu wzrokowego. Dobrych kilka lat później mogę wygłosić przemówienie przed setkami osób i czuć się pewnie. Nie miałam tej pewności wcześniej, zapewniam cię.

[martaakow]

Napisane przez ruda_beksa

Nie zgadzam się, a przynajmniej w moim doświadczeniu tak nie jest. Pamiętam momenty w których musiałam dosłownie wbić paznokcie w dłoń prawie do krwi żeby przestać się trząść, wstać i przemówić. Udawałam kogoś, kto ufa w swoje umiejętności, ale nie czułam tego wcale. Bałam się nawet kontaktu wzrokowego. Dobrych kilka lat później mogę wygłosić przemówienie przed setkami osób i czuć się pewnie. Nie miałam tej pewności wcześniej, zapewniam cię.

Całkowicie się z Tobą zgadzam.
Jeszcze kilka lat temu wychodziłam przed grupę słuchaczy, trzęsąc się wewnątrz, a na zewnątrz wyglądało, jakbym była w swoim żywiole i była przygotowana absolutnie na wszystko (zwykle nie byłam)
I wątpię, żeby to była pewność siebie, którą nie wiem no.. wypierałam? Nie da się mieć pewności siebie i przed występieniem mieć objawy typu bezsennność, ból brzucha, panika, trzęsące się i spocone dłonie.
A podczas wystąpienia udawałam, że wiem wszystko i czuję się w tej roli wyśmienicie.

Teraz nie mam problemu z robieniem prezentacji czy szkoleń.


I fakt, zaprzestanie dobijających siebie monologów pomaga.
Niezaprzeczalnie pomaga też, gdy dobrze nam się wiedzie, dzięki temu zyskujemy wiarę w siebie i coraz więcej nam się udaje, bo podchodzimy do życia z innym podejściem i to takie samo napędzające się poczucie własnej wartości.
Ale to już się raczej dzieje później - gdy zaprzestaniemy tych monologów i zaczniemy dostrzegać, jak wiele nam się w życiu udaje. Bo zwykle się nie jest kompletnym nieudacznikiem, tylko skupia sie na porażkach, a ignoruje sukcesy.

[stewardesa]

To, co opisujecie to jest właśnie NABYWANIE pewności siebie. Nie udawanie.

[olennnkaaaa]

Napisane przez martaakow

I fakt, zaprzestanie dobijających siebie monologów pomaga.
Niezaprzeczalnie pomaga też, gdy dobrze nam się wiedzie, dzięki temu zyskujemy wiarę w siebie i coraz więcej nam się udaje, bo podchodzimy do życia z innym podejściem i to takie samo napędzające się poczucie własnej wartości.
Ale to już się raczej dzieje później - gdy zaprzestaniemy tych monologów i zaczniemy dostrzegać, jak wiele nam się w życiu udaje. Bo zwykle się nie jest kompletnym nieudacznikiem, tylko skupia sie na porażkach, a ignoruje sukcesy.

Teraz nie odnoszę żadnych sukcesów, nie czuję się dobrym pracownikiem, bo są znacznie ode mnie lepsi, ale na etapie studiów, gdy się wyróżniałam zaangażowaniem, bo naprawdę to lubiłam, też nie czułam się pewnie. Wyniosłam takie podejście z domu, potem z doświadczeń z ludźmi i nie umiem z tego wybrnąć. Jestem taką przeciętniarą: ani ładna, ani brzydka, ludzie mnie w towarzystwie tolerują, ale nie mam tej energii, która ludzi przyciąga. Nie mówię wszystkich, mówię o jakichkolwiek.

[ad661336dba67467d5566b7c0c939a9c82ec46ac_5f7e48729cea2]

Napisane przez olennnkaaaa

Teraz nie odnoszę żadnych sukcesów, nie czuję się dobrym pracownikiem, bo są znacznie ode mnie lepsi, ale na etapie studiów, gdy się wyróżniałam zaangażowaniem, bo naprawdę to lubiłam, też nie czułam się pewnie. Wyniosłam takie podejście z domu, potem z doświadczeń z ludźmi i nie umiem z tego wybrnąć. Jestem taką przeciętniarą: ani ładna, ani brzydka, ludzie mnie w towarzystwie tolerują, ale nie mam tej energii, która ludzi przyciąga. Nie mówię wszystkich, mówię o jakichkolwiek.

A po co Ci to przyciąganie ludzi tak naprawdę?

[fleur05]

Ja trochę zawdzięczam rodzicom. Gdy byłam mała to traktowali mnie poważnie, mówili że zawsze warto zadawać pytania, a durnymi nauczycielami nie warto się przejmować. Ogólnie miałam z nimi dość pokrętną relację bo jednocześnie mnie chwalili, ale potrafili też zjechać mnie równo, trochę za mocno. I potem negatywne komentarze nie robiły na mnie specjalnego wrażenia, bo przecież gorsze rzeczy się już słyszało w domu.
Dobrze mi się żyje wiedząc, że większość przykrych słów pada w złości, a duża część to głównie słowa ludzi, którzy zazdroszczą mi wielu rzeczy. Trzeba znać i akceptować swoje słabe strony, żeby wiedzieć, które słowa sobie warto wziąć do serca.
No i bez dystansu do siebie nie wyobrażam sobie ani jednego dnia, no nie da się brać życia całkiem na poważnie.

[olennnkaaaa]

[1=ad661336dba67467d5566b7 c0c939a9c82ec46ac_5f7e487 29cea2;86417000]A po co Ci to przyciąganie ludzi tak naprawdę?[/QUOTE]

Nie chodzi o przyciąganie tabunów ludzi, bycie duszą towarzystwa. Na każdym etapie miałam tylko znajomych, z którymi łączyła mnie sytuacja, potem znajomość się urywała, znajomości nie przechodziły na grunt prywatny, choć ja wychodziłam z taką inicjatywą.

[KiszkaPasztetowa]

Moja pewnosc siebie mam dzieki wyuczonemu zawodowi i nieprzecietnej wiedzy w tematach zawodowych wlasnie oraz wolnosc finanswa jaka sobie wypracowalam do 35go roku zycia.Pracuje juz tylko bo lubie a nie bo musze.To mi daje super pewnosc siebie i niezaleznosc

[ruda_beksa]

Napisane przez stewardesa

To, co opisujecie to jest właśnie NABYWANIE pewności siebie. Nie udawanie.

Nabywanie PRZEZ udawanie. Bo ja jej nie miałam. Świadomie starałam się zachowywać jak osoba która ma i działałam "wbrew" sobie i moim naturalnym instynktom.

[golgie]

Nic nie daje mi większej pewności siebie, niż moja własna rodzina. Mąż, który mnie ceni, dzieci, które widzę, że dobrze wychowujemy
Wszystko inne wtedy ma mniejsze znaczenie.

---------- Dopisano o 21:53 ---------- Poprzedni post napisano o 21:52 ----------

Napisane przez KiszkaPasztetowa

Moja pewnosc siebie mam dzieki wyuczonemu zawodowi i nieprzecietnej wiedzy w tematach zawodowych wlasnie oraz wolnosc finanswa jaka sobie wypracowalam do 35go roku zycia.Pracuje juz tylko bo lubie a nie bo musze.To mi daje super pewnosc siebie i niezaleznosc

Super sprawa

[Mijanou]

Skąd się bierze u mnie pewność siebie? Głupio zabrzmi, ale- z siebie.
Z tego, że to, co robię robię dobrze, potrafię poradzić sobie w trudnych sytuacjach, radzić sobie z przeciwnościami a w pracy osiągnęłam sporo pomimo stosunkowo młodego wieku. Może tez i z tego, że nigdy nikomu niczego nie zazdroszczę i umiem się cieszyć tym, co sama sobie wypracowałam.

[Bananalama]

Chyba z tego, że inaczej patrzę na świat. Nie traktuję wszystkiego śmiertelnie poważnie, daje sobie prawo do popełniania błędów i głupot. Błąd nie świadczy o tym, że jestem beznadziejna, tylko że się pomyliłam. Zdarza się najlepszym. Za to po każdym sukcesie podchodzę mówię do siebie głośno, że jestem zaj... .

Nauczyłam się przy innych doceniać swoje sukcesy, umiejętności i dobre strony. Uznałam też, że nie jestem od nikogo gorsza ani lepsza. Po prostu każdy jest inny i spoko. I za każdym razem, gdy komuś coś się udaje i już już miałabym pomyśleć, że dlaczego nie mnie, może jestem nie taka jak trzeba, to przychodzi refleksja, że jestem taka jak mam być i może po prostu nie mam takich zdolności ale mam za to masę innych. Nie biorę się ponadto za rzeczy, na których wiem, że polegnę .

Tak że śmiało mogę powiedzieć, że swojej pewności siebie się nauczyłam, dużo pracowałam z terapeutką i doszłam do tego sama. Czerpie to z siebie samej i daje mi to poczucie dumy z własnego osiągnięcia.

[Mijanou]

Napisane przez Bananalama

Chyba z tego, że inaczej patrzę na świat. Nie traktuję wszystkiego śmiertelnie poważnie, daje sobie prawo do popełniania błędów i głupot. Błąd nie świadczy o tym, że jestem beznadziejna, tylko że się pomyliłam. Zdarza się najlepszym. Za to po każdym sukcesie podchodzę mówię do siebie głośno, że jestem zaj... .

Nauczyłam się przy innych doceniać swoje sukcesy, umiejętności i dobre strony. Uznałam też, że nie jestem od nikogo gorsza ani lepsza. Po prostu każdy jest inny i spoko. I za każdym razem, gdy komuś coś się udaje i już już miałabym pomyśleć, że dlaczego nie mnie, może jestem nie taka jak trzeba, to przychodzi refleksja, że jestem taka jak mam być i może po prostu nie mam takich zdolności ale mam za to masę innych. Nie biorę się ponadto za rzeczy, na których wiem, że polegnę .

Tak że śmiało mogę powiedzieć, że swojej pewności siebie się nauczyłam, dużo pracowałam z terapeutką i doszłam do tego sama. Czerpie to z siebie samej i daje mi to poczucie dumy z własnego osiągnięcia.

Chapeau bas, Bananalamo!
To, co tu podałas to gotowy sposób, by czuć się spełnionym i pewnym siebie. Szacunek.

[ad661336dba67467d5566b7c0c939a9c82ec46ac_5f7e48729cea2]

Ja pewnosc siebie biore z dystansu do ludzi i siebie. Nie biore tez tak do siebie wszystkiego dzieki temu jestem wyluzowana. Duzo mi tez pomogl fakt olewania pewnych spraw. Wazna jest tez dla mnie moja rodzina, ktora daje mi kopa do dzialania. Bywaja dni kiedy czuje taka radosc w sercu ze mam corke i meza.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[mabi27]

Napisane przez ruda_beksa

Nabywanie PRZEZ udawanie. Bo ja jej nie miałam. Świadomie starałam się zachowywać jak osoba która ma i działałam "wbrew" sobie i moim naturalnym instynktom.

Też to zrobiłam! I udało się w stu procentach.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Dobranka]

Napisane przez Limonka2738

Z własnej za-je-bis-to-ści. No ba.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz